Hoi, ik ben Melanie, Melanie Evans, maar ze maar gewoon Mel 
. En ik ga je vertellen over hoe mijn leven eruit zag voordat ik naar hier kwam. Ik typ het nu in de ik-vorm, maak je geen zorgen, in de RPG doe ik het in 3de persoon
Ik was nog maar net 5 toen ik begon paard te rijden, mijn moeder en vader hadden een hoeve en een stel paarden, prachtige paarden! Een grote Andalusiër die Fantasia had genoemd, en grote zwarte Fries hengst die Noir had genoemd, een Arabier die Sol had genoemd en een Shetlandertje waar ik altijd op mocht rijden die Palkalla noemde, wat vlek betekend. Ik hield heel veel van paarden, ik was er dan ook mee opgegroeid.
Toen ik 10 werd kreeg ik er een klein zusje bij. Lily, vlak na haar geboorte kreeg een eigen pony, een lieve Ijslander, Ugla, maar je zei het als Oegla. Ik reed bitloos, net als mijn ouders en leerde van alles over het grondwerk. Ook een leuk ezeltje dat Dobby noemde en mijn eigen kalf dat Lollita noemde waren mijn beste vrienden. Lollita is nog steeds van mij en nu 5 jaar, ik mocht zelfs op haar rijden! Mijn lieve Ijslander stierf op een leeftijd van 18 aan een ziekte.
Ik kreeg een nieuw paardje, een prachtig beestje dat Sol noemde, maar die stierf aan koliek toen we op vakantie waren. Ik voelde me zo schuldig dat ik een jaar niet gereden.
Uiteindelijk zoog een klein, onschuldig veulentje me terug naar paarden toen ik bijna 14 was, eigenlijk was ze van mijn grootouders, maar die waren aan een natuurlijke dood gestorven op een leeftijd van 95. Het merrie-veulen was zwak en had overlevingskansen van 25 op 100, ik bleef bij haar 's nachts en het lieverdje zoog me terug naar de waarheid, het was niet mijn schuld geweest dat Sol stierf en dat ik teveel van paarden hield om ze te vergeten. Ik begon terug te paardrijden en omdat het vakantie was mocht ik, toen het veulentje nog zwak en jong was, bij haar slapen in de stal. Haar moeder was een hele lieve Quarter Horse merrie, Wild Star, maar we zeiden gewoon Star. Bij ons is het traditie om de naam van het veulen met de laatste letter van te noemen, als het een merrie is naar de mama, een hengst naar de papa. Ik mocht kiezen en noemde haar Raisa. We speelde heel de tijd en omdat ik in Amerika woonde en een hoeve in de bergen had moest ik niet naar school tijdens de lente en zomer, dan moesten we helpen op het land,...
Ik leerde steeds meer en Raisa hielp me met de oefeningen die ik al kon doen met haar, ik leerde over het rechtrichten en LVO. En ik schreef alles op in een boek dat ik nu nog heb. Raisa was net één en half jaar toen mijn ouders stierven in een auto-ongeluk toen ze met de moeder van Raisa naar een demo gingen. Ik was er kapot van, en Raisa was degene die me erbovenop hielp, mijn oom en tante kwamen op de hoeve wonen en na een tijdje liep mijn leven terug gewoon. Ik kreeg een vriendje die me uiteindelijk voor schut zette voor de hele school door vlak voor mijn ogen met een ander meisje te zoenen in de aula. Sindsdien moet ik niets meer weten van de liefde.
Ik kwam steeds verder met Raisa en studeerde af, het ging allemaal terug goed. Ik was de beste van mijn klas geweest, 4-talig en volwassen.
Het werd tijd dat ik op mijn eigen benen kwam te staan en verhuisde naar hier.
Mijn naam is Melanie Evans
Zeg maar gewoon Mel
Ik ben 19 jaar oud en verjaar op 2 augustus, dus ik wordt bijna 20!
Mijn ouders zijn gestorven in een auto-ongeluk en dat heeft mijn karakter toch wel verandert.
Ik heb een super lief zusje van 9 jaar dat Lily noemt
Natuurlijk mag ik mijn eigen beestjes niet vergeten, mijn lieve merrie Raisa, het ezeltje Dobby dat bij een geitje staat dat Mieke noemt, twee lieve honden, een Akita, ros-wit die Yin Yue noemt, maar Yue volstaat ook, en een Husky die Jenna noemt, mijn lieve koetje Lollita die Raisa bezig houdt als ze zich verveeld.
Een vriendje? Dat heb ik niet, gelukkig maar!
Ditjes en Datjes:
Ik houdt van de kleur paars en hemelsblauw
Ik eet graag pizza
Ik haat scampi's
Ik eet geen chocolade
Ik heb een hekel aan leugenaars
Ik heb een weddenschap met iemand dat ik nooit roze schoenen zou dragen
Ik heb een allergie aan: chloor en peren
Ik kan iedere dag wel aardbeien eten en appels eet ik wel 3 keer per dag
Mijn buitenkant:
Mijn ogen zijn super slecht door een ongeluk waarbij ik in een huis was dat in brand stond, door de rook is mijn gezichtsvermogen heel slecht geworden, mijn ogen zijn eigenlijk bruin-zwart, maar ik heb super coole kleurlenzen dus ze zijn iedere dag wel anders. Mijn haar is rood en meestal mijn lippen ook, vind het leuk staan. Ik heb meestal alleen maar mijn lippen rood, ik ben geen make-up-meisje. Ik ben niet zo groot, net 1.63 en heb haren tot onderaan mijn middel. Het is uit zichzelf vrij stijl, maar als het nat wordt begint het te krullen. Meestal ben ik wel kleurrijk in de lente en zomer, maar in de winter meestal zwart en rood.
Mijn binnenkant:
Ik ben uit mezelf altijd al een vriendelijk zachtaardig persoon. Meestal zeg ik hoi tegen de mensen die ik tegenkom en ik maak vrij makkelijk vrienden. Verlegen? Soms een beetje. Toch wel vrij gevoelig, ook al lach ik gemakkelijk mee als iemand met me solt. Ik lach echt heel heel heel veel en als ik heel veel zeg staan er meestal 5 heel's. Ik ben een vrolijk, opgewekt persoon, maar niet overdreven optimistisch, wel grappig en blijkbaar een goede leraar. Ik houdt echt heel veel van mijn kleine zus en rijdt super graag paard.
Weet je nou nog niet genoego over Mel? Nou, dan stuur je maar een berichtje, ik krijg graag berichtjes,
dus heb je iets lolligs te vertellen dan weet je wie je moet sturen
. En ik ga je vertellen over hoe mijn leven eruit zag voordat ik naar hier kwam. Ik typ het nu in de ik-vorm, maak je geen zorgen, in de RPG doe ik het in 3de persoon Ik was nog maar net 5 toen ik begon paard te rijden, mijn moeder en vader hadden een hoeve en een stel paarden, prachtige paarden! Een grote Andalusiër die Fantasia had genoemd, en grote zwarte Fries hengst die Noir had genoemd, een Arabier die Sol had genoemd en een Shetlandertje waar ik altijd op mocht rijden die Palkalla noemde, wat vlek betekend. Ik hield heel veel van paarden, ik was er dan ook mee opgegroeid.
Toen ik 10 werd kreeg ik er een klein zusje bij. Lily, vlak na haar geboorte kreeg een eigen pony, een lieve Ijslander, Ugla, maar je zei het als Oegla. Ik reed bitloos, net als mijn ouders en leerde van alles over het grondwerk. Ook een leuk ezeltje dat Dobby noemde en mijn eigen kalf dat Lollita noemde waren mijn beste vrienden. Lollita is nog steeds van mij en nu 5 jaar, ik mocht zelfs op haar rijden! Mijn lieve Ijslander stierf op een leeftijd van 18 aan een ziekte.
Ik kreeg een nieuw paardje, een prachtig beestje dat Sol noemde, maar die stierf aan koliek toen we op vakantie waren. Ik voelde me zo schuldig dat ik een jaar niet gereden.
Uiteindelijk zoog een klein, onschuldig veulentje me terug naar paarden toen ik bijna 14 was, eigenlijk was ze van mijn grootouders, maar die waren aan een natuurlijke dood gestorven op een leeftijd van 95. Het merrie-veulen was zwak en had overlevingskansen van 25 op 100, ik bleef bij haar 's nachts en het lieverdje zoog me terug naar de waarheid, het was niet mijn schuld geweest dat Sol stierf en dat ik teveel van paarden hield om ze te vergeten. Ik begon terug te paardrijden en omdat het vakantie was mocht ik, toen het veulentje nog zwak en jong was, bij haar slapen in de stal. Haar moeder was een hele lieve Quarter Horse merrie, Wild Star, maar we zeiden gewoon Star. Bij ons is het traditie om de naam van het veulen met de laatste letter van te noemen, als het een merrie is naar de mama, een hengst naar de papa. Ik mocht kiezen en noemde haar Raisa. We speelde heel de tijd en omdat ik in Amerika woonde en een hoeve in de bergen had moest ik niet naar school tijdens de lente en zomer, dan moesten we helpen op het land,...
Ik leerde steeds meer en Raisa hielp me met de oefeningen die ik al kon doen met haar, ik leerde over het rechtrichten en LVO. En ik schreef alles op in een boek dat ik nu nog heb. Raisa was net één en half jaar toen mijn ouders stierven in een auto-ongeluk toen ze met de moeder van Raisa naar een demo gingen. Ik was er kapot van, en Raisa was degene die me erbovenop hielp, mijn oom en tante kwamen op de hoeve wonen en na een tijdje liep mijn leven terug gewoon. Ik kreeg een vriendje die me uiteindelijk voor schut zette voor de hele school door vlak voor mijn ogen met een ander meisje te zoenen in de aula. Sindsdien moet ik niets meer weten van de liefde.
Ik kwam steeds verder met Raisa en studeerde af, het ging allemaal terug goed. Ik was de beste van mijn klas geweest, 4-talig en volwassen.
Het werd tijd dat ik op mijn eigen benen kwam te staan en verhuisde naar hier.
Mijn naam is Melanie Evans
Zeg maar gewoon Mel
Ik ben 19 jaar oud en verjaar op 2 augustus, dus ik wordt bijna 20!
Mijn ouders zijn gestorven in een auto-ongeluk en dat heeft mijn karakter toch wel verandert.
Ik heb een super lief zusje van 9 jaar dat Lily noemt
Natuurlijk mag ik mijn eigen beestjes niet vergeten, mijn lieve merrie Raisa, het ezeltje Dobby dat bij een geitje staat dat Mieke noemt, twee lieve honden, een Akita, ros-wit die Yin Yue noemt, maar Yue volstaat ook, en een Husky die Jenna noemt, mijn lieve koetje Lollita die Raisa bezig houdt als ze zich verveeld.
Een vriendje? Dat heb ik niet, gelukkig maar!
Ditjes en Datjes:
Ik houdt van de kleur paars en hemelsblauw
Ik eet graag pizza
Ik haat scampi's
Ik eet geen chocolade
Ik heb een hekel aan leugenaars
Ik heb een weddenschap met iemand dat ik nooit roze schoenen zou dragen
Ik heb een allergie aan: chloor en peren
Ik kan iedere dag wel aardbeien eten en appels eet ik wel 3 keer per dag
Mijn buitenkant:
Mijn ogen zijn super slecht door een ongeluk waarbij ik in een huis was dat in brand stond, door de rook is mijn gezichtsvermogen heel slecht geworden, mijn ogen zijn eigenlijk bruin-zwart, maar ik heb super coole kleurlenzen dus ze zijn iedere dag wel anders. Mijn haar is rood en meestal mijn lippen ook, vind het leuk staan. Ik heb meestal alleen maar mijn lippen rood, ik ben geen make-up-meisje. Ik ben niet zo groot, net 1.63 en heb haren tot onderaan mijn middel. Het is uit zichzelf vrij stijl, maar als het nat wordt begint het te krullen. Meestal ben ik wel kleurrijk in de lente en zomer, maar in de winter meestal zwart en rood.
Mijn binnenkant:
Ik ben uit mezelf altijd al een vriendelijk zachtaardig persoon. Meestal zeg ik hoi tegen de mensen die ik tegenkom en ik maak vrij makkelijk vrienden. Verlegen? Soms een beetje. Toch wel vrij gevoelig, ook al lach ik gemakkelijk mee als iemand met me solt. Ik lach echt heel heel heel veel en als ik heel veel zeg staan er meestal 5 heel's. Ik ben een vrolijk, opgewekt persoon, maar niet overdreven optimistisch, wel grappig en blijkbaar een goede leraar. Ik houdt echt heel veel van mijn kleine zus en rijdt super graag paard.
Weet je nou nog niet genoego over Mel? Nou, dan stuur je maar een berichtje, ik krijg graag berichtjes,
dus heb je iets lolligs te vertellen dan weet je wie je moet sturen