Riding.

Kini stond rustig te grazen en van het zonnetje te genieten. Hij vond het hier geweldig, hij vond het hier zo fijn dat hij Maya bijna vergeten was. Hij hoorde de stem van Chantal waardoor hij opkeek. Hij zag zijn blauwe halster in haar hand. Hij wist dat ze het niet leuk vond als hij zou blijven staan, maar hij was nieuwsgierig naar wat ze zouden gaan doen. Hij kon natuurlijk ook in stal gezet worden of in de paddock, maar hij kreeg elke dag beweging en dat was vandaag nog niet gebeurd, dus dat zou het wel zijn. Hij liep met zijn oortjes naar voren op haar af en liet haat het halster omdoen. Hij liep met haar mee naar de plek waar hij altijd gepoetst werd. Een poetsbeurt was ook niet gek. Hij zat onder de modder want hij had liggen rollen, maar die modder jeukte verschrikkelijk nu het hard werd. Hij zette zijn voetje op rust en liet zijn hoofd wat hangen terwijl Chantal aan het werk ging met de borstels. Een poosje later glom hij weer en was alle modder van hem af, zijn hoeven waren uitgekrabd en zijn manen waren ingevlochten. Daar was hij wel blij mee anders was het zo warm. Hij bleef staan terwijl Chantal weg ging om de spullen op te ruimen en nieuwe dingetjes mee te nemen. Wat wist hij nog niet maar hij was nogal verbaasd toen ze haar terug zag komen met zijn tuig. De enige die tot nu toe op hem had gereden was Darren, Chantal nog nooit. Hij liet zich gewillig opzadelen. Hij kreeg een nieuw dekje op. Tenminste hij dacht dat hij nieuw was want hij had hem nog nooit eerder gezien en dus ook niet gebruikt. Hij liep met Chantal mee naar de bak waar hij bleef staan terwijl hij werd nagesingeld. Dit vond hij nooit het leukste aan het rijden. De singel werd dat zo strak aangetrokken dat er nog een platte hand tussen kan, niet meer en niet minder. En meestal zaten zijn haartjes onder de singel niet goed maar dat werd verholpen doordat Chantal zijn been optilde en naar voren haalde. Dat zat een stuk beter. De beugels zaten nog niet goed. Darren was wat groter dan Chantal dus moesten de beugels wat korten. Nadat Chantal op hem was geklommen reden ze weg over de hoefslag. Hij mocht met de lange teugel warm lopen en daar maakte hij goed gebruik van. Hij strekte zijn hals zo ver door zodat zijn neus bijna de grond raakte. Hij snuffelde eraan maar dat had hij beter niet kunnen doen want zo kwam al het stof zijn neus in. Zij hoofd schoot omhoog waarna hij nieste. Okee, dan maar niet zo laag bij de grond.

-Chantal-

Nu Chantal weer mocht rijden kon ze voor de eerste keer op Kini gaan rijden. Ze nam vanuit de stallen zijn nieuwe blauwe halster mee en liep de wei in. Gelukkig kwam Kini op haar afgelopen want als ze ergens niet tegen kon was het wel of dat het paard weg ging rennen of dat ze bleven staan dat je de hele wei moest door lopen. Maar gelukkig was Kini niet zo en kwam hij op der af. Ze deed zijn halster om en nam hem mee. Na een goed poetsbeurt ging ze de poetsspullen opruimen en kwam ze terug met het tuig. Geweldig vond ze het dat ze eindelijk een keertje Kini kon uit proberen. Ze legde de pad op zijn rug en legde daarna het zadel er op. Ze singelde hem licht aan en deed daarna zijn hoofdstel om. Ze pakte nog snel haar cap en nam hem toen mee naar de bak. In de bak singelde ze hem nog een keertje aan. Na het aansingelen pakte ze zijn been en deed het naar voren zodat het haar onder de singel glad werd. Dit deed ze ook met zijn andere been. Toen ze klaar was maakte ze de beugels op haar maat. Dat was het nadeel dat Darren op haar rijpaarden had gereden. Niets zat meer op haar maat dus daar moest ze goed aan denken anders kon ze misschien zelfs niet op de paarden klimmen. Toen ze eenmaal op Kini zat stuurde ze hem op de hoefslag en ging hem warm stappen met de lange teugel. Na een kwartiertje gestapt te hebben maakte Chantal haar teugels op maat en dreef ze hem aan. Ook had ze voor de zekerheid een dressuur zweep er bij zodat ze aanwijzingen kon geven. Ze begon rustig figuren te rijden. Ze merkte dat Kini een best pittig paard was om te rijden. Heel anders dan Fly of Maddog. Maar ja Maddog was een springpaard en Fly was gewoon een recreatie paardje. Na een tijdje in draf serieus gereden te hebben mocht Kini even los gaan in galop. Nu ging ze geen figuren rijden maar alleen maar lekker op de hoefslag crossen. Na het crossen was het toch weer even tijd om weer serieus aan de gang te gaan.

Na een poosje gestapt te hebben draafde hij aan. Hij boog zijn hals licht en zijn passen waren soepel. Op het begin stuurde Chantal hem veel op voltes waardoor hij veel moest buigen. Volte verkleinen en volte vergroten deden ze ook veel, van hand veranderen, gebroken lijn, kortom, ze reden heel veel figuren. De rijstijl van Chantal was wel heel anders dan die van Darren. Waarom was moeilijk uitleggen, maar hij herkende haar rijstijl een beetje van Maya. Zij had ook een lichte hand en duidelijke hulpen. Darren had dat ook maar toch... was het anders. Na de draf en de figuren kreeg hij wat meer de teugels en kreeg hij de hulp voor de galop. Hij sprong aan, misschien een beetje te enthousiast, want hij bokte erbij, maar hij was nou eenmaal zo. Hij merkte dat dit geen serieus werkgalopje was dus strekte hij zijn hals en maakte zijn passen langer waardoor de galop veel sneller ging. Hij vond het heerlijk om even zo vrij te mogen galopperen tussen het werk door. Hij vond het dan ook niet bepaald leuk toen hij teruggenomen werd naar draf en dat liet hij merken door zijn oren in zijn nek te leggen. Maar veel tijd om te chagrijnen had hij niet want nu werd hij echt aan het werk gezet. Ze begonnen met wijken wat aardig goed ging. Chantal gaf duidelijke hulpen dus heel moeilijk om het te begrijpen was het niet en dan was het ook niet echt een moeilijke oefening. Na een paar keer gewijkt te hebben begonnen ze aan de schouderbinnenwaarts en schouderbuitenwaarts. Dit was toch al wel een stuk moeilijker, maar het ging wel. Toen het echt goed ging werd hij in draf gezet. De zelfde oefening deden ze weer maar dan in draf, net zolang tot het goed ging.

Chantal negeerde het dat Kini zijn oren in zijn nek gingen omdat hij het er niet mee eens was dat hij terug in draf moest. Na het wijken begon Chantal met schouderbinnenwaarts en schouderbuitenwaarts in stap ging het erg goed dus vond Chantal dat het tijd was om het in draf te gaan doen. In het begin ging het niet echt lekker dus haalde Chantal hem weer teug naar stap en zetten hem weer in draf. Dit gingen ze net zo lang doen tot dat Kini het door kreeg wat ze van hem vroeg. Ze merkte dat hij op zijn hals begon te zweten. Omdat ze al best lang hadden gereden ging ze hem uitstappen. Na een kwartier gestapt te hebben reed ze hem naar de spuitplaats sprong daar van zijn rug af en haalde het zadel van zijn rug. Het hoofdstel liet ze nog even om omdat ze zijn halster niet bij de hand had. Ze spoot hem af en deed hem daarna droog maken met het zweetmes. Daarna liep ze met hem naar de paddock liet hem daar los zodat hij kon rollen. Ondertussen ging Chantal eten voor hem halen. Ze pakte muesli en sportbrok deed het bij elkaar en deed er een beetje lijnzaadolie in. Ze liep naar de paddock gaf hem zijn eten daar. Toen hij het op had haalde ze een borstel over hem heen en zetten hem op stal.

Het duurde een poosje voor dat Kini doorkreeg wat de bedoeling was, maar toen hij het wist ging het wel goed. Hij begon te zweten op zijn hals wat niet erg gek was want het was warm en ze hadden nou niet bepaald kort gereden. Gelukkig mocht hij nadat ze klaar waren met de lange teugel uitstappen. Hij liet zijn hals weer wat hangen maar niet weer zo dicht bij de grond als bij het instappen. Stof in je neus was nou niet echt bepaald prettig. Nadat ze klaar waren nam Chantal hem mee naar de spuitplaats. Gelukkig liet Chantal hem eerst zien dat er water uit de slang kwam en niks anders ergs. Maya richtte altijd meteen de slang op hem en zette hem dan altijd aan en dan vond ze het ook nog eens niet leuk als hij schrok. Dat was wel een minpuntje geweest. Hij genoot van het het koele water dat over zijn bezweette vacht ging. Hij was nooit zo’n waterfreak geweest, maar na het rijden en als het warm was vond hij het altijd heerlijk. Toen Chantal klaar was en het water druipend van hem af kwam werd hij in de paddock gezet. Het eerste wat hij deed was rollen. Waarom, geen idee, maar hij ging altijd rollen als hij nat was. Daarna ging hij doelloos rondjes stappen en hinnikte naar Chantal toen hij zag dat ze met een emmer naar hm toe kwam. Hij hoopte dat er zijn eten in zat, hij had namelijk best wel honger gekregen na het werken. Hij stak zijn neus in de emmer en rook iets wat hij nog nooit had gegeten. Hij nam eerst een klein hapje. Toen hij merkte dat het eigenlijk nest lekker was slobberde hij alles in een keer naar binnen. Het zat letterlijk in zijn voorpluk. Netjes eten kon hij gewoon niet. Ja hij kon het wel maar hij nam de moeite nooit. Als je netjes at dan ging het ook een stuk langzamer en als hij honger had dan had hij daar echt geen geduld voor. En als hij niet netjes at dan vond hij het ook prima, je baasje maakte het toch altijd weer schoon. Tenminste, hij had tot nu toe nog geen eigenaar gehad die alles liet zitten gelukkig. Helaas moest hij weer naar binnen toen hij zijn eten op had. Leuk vond hij dit niet echt, in zijn stal was altijd vrij weinig te doen, behalve door je stro snuffelen om te kijken of er nog wat eetbaars in zat of kletsen met je buurman, maar die was in een niet al te vrolijke bui, dus liet hij dat laatste maar even zitten. Hij zag Chantal langslopen. Hij keek afwachtend naar har maar hij had pech want ze liep door helaas.

Chantal had Kini in zijn stal gezet en bedacht ineens dat ze binnen nog een jollybal met een lik-it er boven hadden liggen. Eigenlijk moest dat in elke stal nog opgehangen worden. Ze zou deze bij Kini er in hangen en dan ging ze voor de andere paarden nog wel die dingen halen. Ze liep eerst naar de zadelkamer om het tuig op te hangen en liep toen door de stalgang naar de tussendeur. Binnen pakte ze de speelbal en nam ze die mee naar Kini's stal. "Heee ventje. Ik heb iets voor je zodat je je niet hoeft te vervelen." Chantal wist heel goed dat ze geen antwoord van Kini zou terug krijgen maar ja voor het idee vertelde ze gewoon veel aan hem. Net als Fly was Kini haar maatje. Ze kwam zijn stal in en hing de speelbal op. Ze ga hem nog even een aai over zijn hals en ging toen naar binnen om even te eten. Na het eten zou ze Kini samen met Maddog in de wei zetten. Zat at even snel een broodje en verschoonde Melody der luier. Na al dat gedaan te hebben ging ze weer naar de stallen en zetten Kini en Maddog buiten. Die twee gekken gingen als idioten bokken en rennen. Het was echt een leuk gezicht hoe veel lol die twee hadden.

[Beetje flut xD]

Chantal keek even naar Kini en Maddog terwijl ze als gekken door de wei aan het rennen waren. Het was maar goed dat het nu best droog was en dat ze de wei niet erg kapot kon de rennen. Heel even terwijl ze bij het hek bleef kijken deed ze haar handen op haar buik. Ze begreep het echt niet hoe zo nou alweer zwanger kon zijn. Niet dat ze het niet leuk vond maar toch het was een raadsel. Terwijl de hengsten in de wei waren ging Chantal naar de stallen en begon die uit te mesten. Het was niet het leukste klusje maar ja het moest nou eenmaal gebeuren. Ze zetten de radio in de stal aan en ging vrolijk uitmesten. Na het mesten legde ze in de stallen van Kini en Maddog een plak uitgeschud hooi op de grond en in de voer bak een halve kilo muesli. Voordat Chantal en Darren gingen slapen zouden ze nog wel een kwartje sportbrok en een halve plak hooi krijgen zodat ze de nacht door konden komen. In twee manden zetten ze het eten voor de merries klaar zodat ze dat niet meer hoefde te pakken. Ondertussen was Darren thuis gekomen en had voor Maddog en de merries ook een speelbal met een likit er bij gekocht. In elke stal hing Chantal de ballen op en ging daarna even binnen wat drinken. Toen het laat begon te worden haalde Chantal Maddog en Kini naar binnen in hun schone stallen waar een dikke laag stro in lag.

Toen ze eenmaal uitgeraasd waren en aan het gras begonnen waren schonk hij niet zo veel aandacht meer aan Maddog, en Maddog ook niet aan hem. Wat hij overigens niet heel erg vond want dat betekende dat hij de lekkerste grassprietjes ertussenuit kon pikken zonder dat iemand hem lastig viel. Chantal kwam de wei weer in lopen en voor hem was de tijd in de weide zo omgevlogen, het leek voor hem alsof ze er nog maar net in stonden. Hij vond het wel jammer hoor, maar hij wilde eigenlijk ook wel weer kijken of dat rare ding nog wel in zijn stal hing. En het werd ook al wat schemerig en hij had er genoeg van om 's nachts buiten te zijn. Toen hij buiten rond zwierf was hij elke nacht buiten, te alert om te kunnen slapen, te bang om roofdieren tegen te komen. nee, hij sliep liever binnen in zijn veilige stalletje. Hij liep vrolijk met Chantal mee en werd in zijn stal gezet. De bal hing er nog steeds gelukkig, dan verveelde hij zich tenminste niet. Hij stootte er een keer tegenaan maar toen merkte hij iets op wat veel interresanter was. Er lag hooi op de grond. Hij boog zijn hals naar de grond. Zo kwam hij de nacht wel door.

Voordat ze naar bed ging liep Chantal nog even de stallen in en gaf daar nog de laatste keer hooi voor de nacht. De merries buiten kregen het ook ondanks dat ze in de wei stonden. Maar dat deed Chantal vooral eigenlijk omdat de merries dan ook nog wat anders aten dan het natte gras. Nadat ze alles hooi had gegeven slot Chantal de stal af en ging naar bed.

De volgende morgen werd Chantal vroeg wakker door de licht stralen op haar gezicht. Ze moesten nu toch maar eens een luxaflex gaan halen. Dan kwam die stomme lichtstralen niet meer ’s morgens op haar gezicht. Ze draaide zich even om en probeerde weer verder te slapen. Maar het lukte niet om nog in slaap te komen. Ze ging uit bed en liep naar beneden. In haar joggingbroek en shirtje waar in ze geslapen had liep ze naar de keuken zetten de waterkoker aan en ging naar de stallen om de paarden hun ontbijt te geven. Vandaag zou ze met Kini lekker het bos in gaan. Dat was weer even anders dan steeds in de bak dressuur rijden. In het bos konden ze op het lange stuk ook heerlijk hard galopperen. Iedereen had zijn/haar ontbijt gehad nu was het tijd voor Chantal zelf om te ontbijten. En tijd om Darren uit bed te trekken omdat Melody ook der eten moest krijgen. Chantal wilde namelijk vroeg het bos in omdat er dan ook herten en alles nog liepen. En ook omdat het dan nog rustig was zonder te veel andere mensen. Nadat Chantal Darren had wakker gemaakt ging ze zich omkleden en dronk ze haar thee op. Daarna ging ze naar de stallen en zetten ze Maddog buiten. Kini nam ze mee naar de poetsplaats en gaf hem daar een uitgebreide poetsbeurt. Ze had het tuig al klaar gelegd en kon hem zo gelijk opzadelen. Ze was alleen haar cap vergeten te pakken dus ging ze dat nog even snel doen. Binnen pakte ze nog even haar mobiel zodat als er iets gebeurde ze kon bellen. Toen ze alles had klom ze op Kini en reed het erf af.

Kini was al vroeg wakker, maar dat kwam meer door de vroege vogels die met hun korte pootjes op het dak van de stal trippelden en daar ook nog eens irritant bij floten. Kini vond vogeltjes leuk hoor, als hij al wakker was en er niet wakker door werd. En dat was dit keer dus wel het geval. Gelukkig had hij nooit echt last van een ochtendhumeur dus ook deze ochtend was hij redelijk vrolijk, ondanks hij uit zijn slaap was getrokken door die vogels. Hij merkte dat hij de enige was die er wakker van was geworden, want de rest sliep nog of was een beetje aan het doezelen. Hij boog zijn hals naar beneden om de restjes hooi naar binnen te werken die nog over waren van het hooi dat Chantal gisteren in zijn stal had gelegd, maar daar was niet veel tijd voor want niet veel later hoorde hij de staldeuren zachtjes piepen en zag hij een bekend iemand naar binnen glippen. Ze had zijn ontbijtje bij zich en toen ze het in zijn voerbak had gedeponeerd stortte hij zich gulzig op het voer. Hij had niet eens door dat Chantal ondertussen was verdwenen. Maddog was ook wakker geworden van de rammelende emmers, dus nu was hij in ieder geval niet de enige die vroeg wakker was. Hij had zijn voer nog maar net op of Chantal kwam weer binnen en nam Maddog mee. Hij keek hem na. Waarom mocht hij niet mee? Meestal nam ze hen beide tegelijk mee omdat ze allebei redelijk rustig waren als ze naar buiten gingen. Maar gelukkig werd hij ook uit zijn stal gehaald. Toen hij de kant op wilde lopen van de wei merkte hij dat Chantal helemaal niet van plan was om daar naartoe te gaan. Hij keek een beetje verward naar de richting waar ze wel heen gingen. Hij zag de poetsplaatsen en merkte al gauw dat ze daar ook echt heen gingen. Hoewel hij het ook fijn had gevonden om gewoon zoals altijd ’s ochtends in de wei te staan, was dit ook niet verkeerd. Een poetsbeurt was nooit weg en hij kon er dan ook altijd erg van genieten. Hij stondrustig weg te doezelen terwijl Chantal met hem bezig was. Naar zijn idee duurde het altijd veel te kort en voor hij het wist was ze alweer klaar. Ze liep weg en kwam terug met zijn tuig. Hij vond dit een beetje vreemd, normaal gingen ze nooit zo vroeg rijden, maar heel erg vond hij net niet, nu was het nog niet zo warm, en dan had hij dus ook meer plezier in het rijden. Bij het aansingelen gingen zijn oren ietsje naar achteren. Dit was zijn minst favoriete onderdeel van het opzadelen. Hij werd weggeleid naar een plek waar wat meer ruimte was waar Chantal opsteeg. Normaal steeg ze altijd pas op in de bak. Hij kwam er al snel achter dat ze vandaag helemaal niet in de bak gingen rijden, maar dat ze een buitenrit gingen maken. De laatste keer dat hij naar buiten was geweest kon hij zich nog maar vaag herinneren. Dat was wel met Chantal geweest, maar meestal reden ze in de bak. Chantal reed met een losse teugel waardoor hij een beetje de vrijheid had om om zich heen te kijken en daar maakte hij dan ook goed gebruik van. Ze reden het erf af in de richting van het bos. Ze moesten een stukje langs de weg voor ze het bos in konden maar hij was redelijk verkeersmak, en er kwamen geen enge dingen voorbij gesjeesd, dus dat was mooi. In het bos was het was frisser dan erbuiten, maar hij vond het eigenlijk wel lekker. Ook al was het nog redelijk vroeg, de zon was al best wel fel en warm. Maar daar ergerde hij zich niet aan, in de bak was het altijd veel warmer en als ze klaar waren met rijden dan zweette hij zich altijd kapot. Ze kwamen langs bosjes waarin hij iets zag bewegen. Hij nam er een grote boog omheen en hield het groen goed in de gaten. Als je niet wist wat voor eng er in zat waren bosjes echt heel eng. Op dat moment schoot er een konijn over het pad recht voor zijn voeten. Zijn hoofd schoot in de lucht en hij schoot een paar meter achteruit. Hij bleef half trillend staan tot hij doorhad dat het een konijn was. Stom. Konijn.

Chantal kreeg door dat Kini een beetje verward was om wat er gebeurde. Eerst wilde hij de kant van de wei op maar dat gingen ze niet. Nu gingen ze ook niet naar de bak maar de andere kant op. Langs de weg had ze de teugels op normale maat zodat mocht Kini schrikken dat ze hem makkelijk kon sturen. Ze was blij dat ze zo vroeg waren gegaan want nu was het al redelijk warm. Als ze later waren gegaan was het misschien wel niet eens uit te houden. Ze reden het bospad in en Chantal gaf nu iets losser de teugel. Terwijl ze langs een bosje reden ging Kini er met een grote boog omheen. Chantal zuchten even diep voordat ze er erg in had gooide Kini zijn hoofd in de lucht en schoot achteruit omdat er konijn langs hun schoot. Chantal pakte de teugels in één hand en aaide met haar andere hand over zijn hals. "Rustig maar ventje niets aan de hand. Het eet je echt niet op." Ze zat met een lachend gezicht naar het konijntje te kijken. O wat een grap een paard dat schrok van een klein konijntje. Toen hij weer wat gekalmeerd was dreef Chantal hem weer aan en reden ze verder. Eenmaal bij een lang pad aan gekomen dreef ze Kini aan in draf en later in galop. Omdat hij even zijn benen mocht strekken gaf ze hem iets meer teugel door haar handen naar voren te doen zodat hij harder kon. Heerlijk was het gewoon om een keertje met Kini in het bos te zijn normaal trainde ze vooral dressuur in de bak. Omdat het pad in een bocht ging haalde ze Kini terug naar stap voor als er iemand ook de bocht om kwam. Na de bocht liet ze Kini rustig in stap en keek ze een beetje om haar heen.

Toen het konijn haastig was weggevlucht keek hij in de richting waarin het beestje verdwenen was en snoof. Konijnen konden best schattig zijn, maar af en toe… Ze reden verder, en er was gelukkig niets engs meer dat ze tegenkwamen. Hooguit een hertje dat vanuit de verte naar hen stond te loeren, maar dat was niet eng. Ze gingen de bocht om en kwamen bij een lang pad waar je heerlijk op kon crossen. Dat was blijkbaar ook Chantal haar plan want hij werd in draf gezet en later in galop. Hij kreeg meer teugel en daar maakte hij goed gebruik van. Hij strekte zijn hals naar voren en maakte langere passen. Hij vond het heerlijk om eens zijn benen te kunnen strekken op een andere plek dan de wei of de paddock. Helaas leek de tijd veel sneller te gaan in galop, want voor hij het wist voelde hij dat Chantal terug ging zitten, de teugels aan nam en hem inhield. Hij protesteerde even, maar uiteindelijk merkte hij de bocht op en hij kon af en toe best wel lomp zijn, dus zag hij in dat het niet zo heel erg handig was om hier in volle galop doorheen te gaan. Ze gingen stappen en hij kreeg weer wat meer teugel. Hij keek vrolijk om zich heen waar van alles te zien was. Verschillende soorten dieren, In de verte iemand die zijn hond uit liet, en nog wel meer dingen. Hij vond het leuk dat ze niet zo vaak het bos in gingen, want dan kon hij er op deze dagen extra van genieten.

Chantal was heel ietsjes buiten adem omdat Kini heel anders draafde buiten dan in de bak. Hij was nu gewoon een stuk pittiger. Ze was erg blij toen ze even gingen stappen. Ze merkte wel dat Kini het eigenlijk niet zo heel leuk vond maar ja dan had hij gewoon even pech. De laatste tijd zat Chantal steeds vaker te denken dat ze zichzelf en Kini voor een dressuurwedstrijd zou opgeven. De afgelopen weken was ze erg tevreden over de vooruitgang die Kini had. Zo tevreden dat ze best een wedstrijd op de manege aan durft te gaan. Over een maandje zou er één gaan plaats vinden. Het scheelde dat ze op de manege les gaf en vaak nog wel kon zorgen dat iets ging gebeuren. Zoals nog tussen de lijst met deelnemers gezet kon worden. Omdat ze weer aardig op adem was dreef ze Kini weer aan. Hij mocht weer lekker gaan draven. Wel waren ze langzaam onderweg naar huis toe omdat ze al lang weg waren. Straks kreeg ze weer een telefoontje van Darren waar ze bleef want ze had gezegd dat ze maar een uurtje weg zou zijn. Zeker nu ze in verwachting van hun tweede kindje was moest ze weer voorzichtig van hem doen. Natuurlijk ging ze dat doen ze wilde niet weer van een paard afvallen en dan bijna der kindje verliezen. Één keer was namelijk genoeg. De vorige keer waren ze bijna Melody verloren omdat ze zo dom was om te gaan rijden met de honden in de bak.


[MEGA MEGA FLUT ik schaam me zeer diep]

Ze stapten een poosje waarna hij weer mocht gaan draven. Hij maakte er goed gebruik van door zijn benen flink te strekken. De geur van de stal werd steeds duidelijker. Hè bah ze gingen dus weer terug. Toen ze het erf opreden kwam Darren naar hen toe lopen. Hij zei wat tegen Chantal maar wat ze zeiden kon hij natuurlijk niet verstaan. Mensen hadden echt een vreemde taal. Hij werd afgezadeld en kreeg een zweetdeken om waarna hij in de Paddock werd gezet. Dit vond hij meestal best saai, maar het zand zag er dit keer wel erg lekker uit. Om in te dolle dan. Eten was smerig. Hij zocht een goed plekje op, zakte door zijn benen en begon te rollen. Alleen was die deken een beetje vervelend. En hij werd natuurlijk vies, maar dat kon hem niets schelen. Daar hadden Darren en Chantal vast wel zo'n raar ronddraaiding voor waardoor het weer schoon werd. En zo niet was dat een beetje jammer. Maarja, dat was niet zijn probleem, toch? Of wel, want hij had hem vies gemaakt dus was het ook zijn schuld als hij niet meer schoon werd en... Hij kon nog wel even zo doorgaan. Maar wacht eens... Waar was Maddog eigenlijk? Hij merkte dat hij nog steeds verveeld op de grond lag dus hij stond op en keek rond of hij Maddog ergens zag staan. Hee! Waarom stond hij wel in de wei en hij niet? Hij bevond te hinniken zodat hij de aandacht zou trekken van Chantsl of Darren. Het werkte blijkbaar want even later werd zijn deken van hem afgehaald en werd hij bij Maddog in de wei gezet. Hij rende eerst een rondje voor hij aan het gras begon.

Chantal zadelde Kini af en ondertussen was ze met Darren aan het praten. Ze haalde zijn zweetdeken en deed die om. Rustig liep ze met hem naar de paddock zodat hij daar even kon uitzweten. Chantal ging met Darren naar binnen waar ze even gingen eten. Na driekwartier kwam Chantal weer naar buiten en hoorde ze Kini in de paddock hard hinniken. Ze liep naar hem toe en haalde het deken van hem af. Nou die kon ze ook weer gaan wassen het was echt gewoon smerig. Ze zuchten even diep. "Moest dat jou ventje. Nu kan hij weer in de was." Ze bracht hem naar de wei zodat hij nog even lekker kon gaan grazen. Chantal ging naar de zadelkamer en pakte het mandje met tuigvet en zo. Aangezien ze aan een wedstrijd zouden mee gaan doen moest het tuig echt netjes zijn. Buiten in het herfstzonnetje ging ze op het bankje zitten. Eerst haalde ze een sponsje met zadelzeep over het tuig heen. Toen alles met zeep was schoongemaakt begon ze het met invetten. Dat was het enigste nadeel van paardrijden. Het tuig onderhoud ja dat was eigenlijk het minst leuke. Na het vetten begon ze met het eten voor de paarden klaar te maken. Vandaag vond ze dat ze allemaal slobber mochten. Dat was weer wat anders dan die brokken of muesli. Ze pakte vijf bakken deed in iedere bak wat slobberspul en nam ze mee naar de keuken. De kraan zetten ze aan zodat die warm kon worden. Toen die warm was hield ze één voor één de bakken er onder zodat het echt pap werd. Omdat ze het vies gevoel vond om met haar hand in de slobber te gaan pakte ze een lepel en roerde het door elkaar. Echt dat paarden deze smurrie lekker vonden kan ze niet begrijpen. Chantal bracht de bakken van Maddog en Kini naar de stallen. En die van Fly, Evelyn en Mercury naar hun inloopstal. Om te zorgen dat iedereen hun eigen bak zou eten bleef ze bij de dames staan. Het geslurp en alles was eigenlijk gewoon te goor om aan te horen. Toen het op was nam ze de bakken mee en zetten die op het trapje bij de tussen deur. Nu was het Maddog en Kini binnen halen. Zoals altijd nam ze hun tegelijk mee omdat het gewoon kon. Eenmaal de staldeur door liet ze hun gewoon los en liepen ze naar hun eigen stallen en begonnen met luid geslurp aan hun slobber. Wat een gekke paarden toch. Ook de hengsten hadden hun slobber op de die bakken gingen ook mee. Bij de tuigkamer was een kraan dus daar maakte ze de bakken schoon. Echt niet dat ze dat in de keuken zou doen. Morgen zou Chantal wel met Kini voor de dressuur wedstrijd gaan trainen. Voor vandaag had ze niet veel fut meer om te rijden of wat dan ook. Nathan vergde veel energie van haar. Ja Nathan eindelijk had de kleine in haar een naam. Op de echo had de arts gezien dat het een jongen was die in haar groeide. De vraag zou wel blijven of hij net als zijn ouders en zusje het paardenvirus had maar daar zouden ze dan nog wel achter gaan komen.

De volgende morgen werd Chantal tegen 11 uur wakker. Het was gewoon heerlijk een baan op de manege hebben en dan vaak pas rond drie uur half vier les te hoeven geven en dan ook niet eens elke dag. Darren lag niet meer naast haar dus of hij was al aan het rijden of hij was naar de manege om daar weer een paard te trainen of de lesplanning te maken. Chantal ging naar de stallen en zag dat Maddog en Kini al buiten waren aangezien ze niet meer op stal stonden. Daarom liep ze gelijk door naar de wei en haalde Kini er uit. Ze liepen naar de poetsplaats waar ze hem vast zetten en begon te borstelen. Na het borstelen zadelde ze hem op en nam hem mee naar de bak. In de bak singelde ze hem nog een keertje aan voor dat ze opsteeg. Rustig begon ze hem warm te rijden. Heel intensief zouden ze niet gaan trainen omdat ze het zelf waarschijnlijk niet lang vol zou gaan houden.

Kini vond het heerlijk op de weide, de tijd leek stilt e staan. Alleen was dat natuurlijk niet zo blijkbaar, want veel sneller dan hij gedacht had werd hij weer uit de weide gehaald. Hij had zelf het idee dat hij best kort op de weide had gestaan, maar dat was dus niet zo. Blijkbaar, want het begon al een klein beetje te schemeren. Het werd weer herfst dus de dagen werden weer korter. Maar toen hij rook wat hem te wachten stond vond hij het niet eens meer zo erg. Hij viel aan op het overheerlijke slobber wat dan ook binnen no time op was. Hij likte de hele bak schoon tot er niets meer over was helaas. Hij begon maar aan het stro wat nog in zijn stal lag. Maddog stond naast hem al een beetje in te dutten, maar hij was nog helemaal niet moe, wat eigenlijk best gek was. Hij had aardig veel gedaan vandaag. Een buitenrit, hij had in de paddock gestaan en zich daarna uitgeleefd in de wei, en toch was hij niet moe. Maar na een poosje werd zijn hoofd toch zwaar en viel hij in slaap.

De volgende morgen was hij alweer vroeg wakker, zoals altijd. Hij keek over zijn boxdeur heen om te kijken of het al etenstijd was, maar jammer genoeg zag hij nog niemand aankomen. Hij doodde de tijd dan maar om met zijn bal dat aan de muur hing te spelen. Hij vond het nog steeds een raar ding, maar eigenlijk ook wel weer grappig. Hij had nog nooit een bal gezien dat aan een muur hing. Maar nu was hij er ondertussen al aan gewend geraakt. Hij hoorde emmers rammelde wat betekende dat het voer in aantocht was. Net als de vorige dag viel hij aan op het voer en was het binnen no time op. Misschien moest hij zichzelf aanleren wat meer te genieten van zijn eten in plaats van alles in een keer naar binnen te werken. Nadat hij het op had werd hij weer met rust gelaten wat hij eigenlijk wel een beetje jammer vond. Hij hield wel van een beetje gezelschap, maar ja, hij had in ieder geval Maddog nog. Een uurtje later kwam Chantal naar hem toe en nam hem mee naar de poetsplaats waar hij geborsteld werd. Hij vond het heerlijk en eigenlijk liet hij zoals altijd zijn hoofd een beetje hangen en stond zijn voetje op rust. Het enige wat hij deed was af en toe van voetje wisselen. Hij werd opgezadeld. Hij verwachtte dat ze vandaag in de bak zouden gaan rijden en zijn verwachtingen klopten toen ze ook daadwerkelijk naar de bak toe gingen. Het was best fris vandaag. Als hij uitademde kwamen er lichte wolkjes uit zijn neus. Misschien werd het later op de dag wat warmer. Dat hoopte hij tenminste, hij had namelijk een hekel aan kou. Als het koud was moest hij altijd denken aan de winter en daar hield hij al helemaal niet van. Alles was vies en nat en koud. Alleen met sneeuw kon hij nog wel leven. Maar dan moest er ook wel een dikke laag sneeuw op de grond liggen en moet het niet tegelijkertijd sneeuwen of regenen. Dan vond hij het wel leuk, een beetje met sneeuw aanklooien. Bij zijn eerste eigenaar had hij wel eens voor een slee gestaan. Dat was echt leuk. Alleen die belletjes die ze aan het tuig had gemaakt vond hij wat minder, maar daar kon hij uiteindelijk ook wel mee leven. Chantal was ondertussen opgestapt en was hem vanuit het zadel hem nog wat aan het nasingelen. Heel fijn vond hij het niet dat gesjor aan zijn buik, dus hij zette zijn buik uit zodat de singel zo meteen wat losser zat dan nu. Ze begonnen met instappen waarbij hij lekker met een los teugeltje mocht stappen. Natuurlijk hield Chantal nog wel contact op het bit. Hij had eigenlijk best wel zin in rijden vandaag. Hij had eigenlijk meestal wel zin om te rijden. Hij wist in ieder geval niet meer wanneer hij met tegenzin aan het werk ging. Of eigenlijk wel, met Maya de laatste keren heel vaak. Het enige wat ze toen deed was springen met hem. Ze dwong hem steeds maar weer over boomstammen heen, terwijl hij dat echt vreselijk vond. Eerst vond hij af en toe een sprongetje wel leuk, maar Maya had het zo verpest dat hij er nu echt niet overheen wil. Ja misschien maakte hij voor Chantal of Darren een uitzondering, maar dat kwam meer omdat zij het waren, en ze goed voor hem zorgden, dan wilde hij ook voor hen werken. Maar door Maya was hij weggelopen de vrije natuur in waardoor hij ongeveer een jaar wild is geweest. En dat wil hij dus nooit meer. Hij was het helemaal niet gewend om voor zichzelf te zorgen en hij was dus ook graatje mager toen hij weer door mensen werd verzorgd. Na een paar minuten rondjes gestapt te hebben nam Chantal de teugels aan en maakte ze veel voltes. Eerst in stap en na een poosje ook ik draf. Zijn oortjes had hij naar achteren gedraaid zodat hij naar Chantal kon luisteren als ze tegen hem praatte en zodat hij zich goed kon concentreren op zijn werk. Hij kende zichzelf een beetje. Als hij er niet voor zorgde dat hij zich goed kon concentreren dan gaat het helemaal mis. Dan let hij op alles om zich heen behalve op zichzelf en op degene die hem op dag moment reed. En dan kreeg diegene waarschijnlijk vliegjes omdat sommige dingen best eng waren. En dat wilde hij Chantal eigenlijk niet aandoen, want Chantal reed meestal op hem. Na de voltes gingen ze verder met overgangen rijden. Van draf terug naar stap en andersom, stap verruimen, draf verruimen en een paar pasjes achteruit. Hij vond dit allemaal niet heel erg moeilijk en hij deed ook liever dingen met wat meer uitdaging, maar ze waren nog maar net bezig, misschien kwam dat straks nog. Hij kauwde heel wat af op het bit en liep met zijn hals licht gebogen. Na de oefeningen van net was de galop aan de beurt.