Riding with Melody and Mercury

Chantal was de keuken aan het schoonmaken. Ergens had ze er nu zo geen zin in maar ja. Rustig ging ze door en was al snel genoeg klaar. Omdat ze zelf nog niet mocht rijden besloot ze dat Melody weer een keertje op Mercury kon. Want ja waarom hadden ze die pony anders gekocht. Haar meisje kroop nu door de woonkamer. Tegenwoordig kon ze dat erg goed. Soms was het ook best lastig maar ja. Chantal liep de woonkamer in en tilde Melody van de grond af. ”Hee meisje.” Chantal liep met haar op haar arm de trap op en zo naar Melody der kamertje. Gelijk begon het kleine meisje in haar armen te trappelen. Die dacht waarschijnlijk dat ze naar bed moest. ”Liefje rustig alsjeblieft.” Chantal zetten Melody even op de grond en pakte uit het ladekastje het rijbroekje van Melody. Die moest ze natuurlijk wel aan als ze op Mercury ging rijden. Nou ja rijden mama pony vast houden en Melody in het zadeltje zitten. Chantal legde het rijbroekje op de commode en tilde daarna Melody op en zetten haar op de commode. Toen Melody stond deed Chantal het rokje wat ze aan had uit en deed het broekje aan. Wat een verschil was het. Het rijbroekje van Melody paste heel vaak in die van Chantal zelf maar ja. Toen Melody haar broekje aan had ging Chantal met haar op de arm nog even bij Nathan kijken. Het kleine mannetje lag heerlijk te slapen. Misschien had hij dat wel van papa geërfd. Darren kon ook vaak zo heerlijk diep slapen als hij goed sliep. Chantal deed de babyfoon aan en ging naar beneden. In de gang deed ze Melody haar jasje aan en haar sjaaltje om. Zelf deed ze haar bodywarmer aan en een sjaal om. Voordat ze naar de stallen ging pakte ze de andere babyfoon zodat ze kon horen als Nathan wakker was. Nu ze klaar was konden ze naar de stallen. In de stallen pakte Chantal een halstertouw en ging ze met Melody Mercury halen. Gelijk toen het meisje haar ponytje zag begon ze met haar armen te strekken. ”Rustig liefje straks val je nog. Zo mag je Mercury aaien.” Snel liep Chantal naar de poetsplaats. Daar zetten ze Mercury vast aan de ring en haalde ze poetsspullen. Eenmaal weer bij Mercury gaf ze Melody een borsteltje. Gelijk begon Melody vrolijk over Mercury heen te gaan. Chantal keek met een lach naar het meisje op haar arm die een grote glimlach op haar gezichtje had. Omdat als het aan Melody der poetsen lag heel lang zou duren pakte Chantal een borstel en deed Mercury even snel. Het zadeltje had Chantal al klaar liggen net zoals het capje van Melody. Chantal zetten Melody even op de grond en zadelde Mercury op. Het hoofdstelletje deed ze niet in omdat Melody nog niet echt reed. Als ze ouders was en kon sturen kon het wel maar voor nu was een halster met een touw prima. Chantal deed het capje bij Melody op en nam zowel Melody als Mercury mee naar de bak. Eenmaal in de bak zetten Chantal haar dochtertje op Mercury. Gelijk werd haar glimlachje nog breder dan eerst. Nu was het jammer dat Darren er niet was. Die had dan foto’s kunnen maken van hun meisje op der pony. Of Chantal had dan foto’s kunnen maken van Darren en Melody.

[&Melody&Mercury]

Hoe langer ze kon kruipen hoe soepeler het ging. Af en toe stond ze ook al, maar natuurlijk wel alleen als ze de tafel goed vast kon houden. En meer dan alleen staan was het ook niet. Het was toch eigenlijk best wel een beetje spannend. En wiebelig, dat vooral. Ze was no topweg naar de tafel voor een poging tot staan tot ze op werd getild door mama. Op het begin lachte ze nog naar der, tot ze door kreeg waar ze heen gingen. Neeee, ik wil niet naar bedje toe! Ze begon te trappelen en ze zat net op het randje van huilen. Nog net niet. Maar ze werd op de grond gezet. Meestal als ze naar bed moest kreeg ze der pyjamatje aan. Dit keer werd ze op de commode gezet. Neee, dus toch! Maar der pyjama kwam niet te voorschijn, ze kreeg haar rijbroekje aan. Gelijk was ze weer helemaal happy! Voor een ritje met haar pony was ze altijd wel in. Ze stak haar handjes omhoog om opgetild te worden door mama. Het kon haar niet snel genoeg gaan. Onderweg naar de stal brabbelde ze wat in een onverstaanbaar taaltje. Toen Mercury in beeld kwam begon ze vrolijk een beetje te trappelen met haar beentjes. "Curry!" Riep ze naar de pony. Tsja, Mercury was nog iets te moeilijk om uit te spreken, maar een variant daarvan was toch ook prima? Mama haald Mercury en zette der vast waarna Mel een borstel kreeg. Ze begon een beetje te poetsen. De borstel die ze had gekregen was veel te groot, hij pastte niet goed in der handje waardoor hij af en toe op de grond viel. Gelukkig was Mercury heel braf en schrok ze er niet van. Mama ging uiteindelijk ook nog even poetsen zodat haar pony goed schoon was. Ze klapte in haar handjes toenn mama de pony op ging zadelen. Der cap werd opgezet door mama. Toen ze de cap voor het eerst op had vond ze het wel een beetje vreemd zitten, maar ondertussen was ze er wel aan gewend. Mama nam Mercury mee naar de bak waar ze op haar pony werd gezet. Ze vond het heerlijk om rondjes te hobbelen met haar pony. En dat liet ze duidelijk merken aan mama ook.

Chantal had een glimlach op haar gezicht toen ze zag dat Melody er van genoot om op Mercury te zitten. ”Hou je goed vast he meisje.” Chantal wees naar het handvaatje die aan het zadeltje zat. Zodra Melody zich daar vast hield liet Chantal Mercury stappen. Voorlopig gingen ze nog echt niet draven dan moest Melody maar eerst wat ouder zijn. Chantal liep maar rondjes door de bak met Mercury achter zich aan. ”Zullen we mama der paard pakken? Dan gaan we met Fly rijden kunnen we ook misschien wat harder omdat ik je dan vast kan houden.” Chantal stopte even een keek haar dochtertje aan. Het meisje zat hevig te knikken. ”Nou hou je goed vast dan gaan we Mercury naar de wei brengen en halen we Fly op. “ Chantal liep naar de wei en haalde daar Melody van Mercury af. Ze zadelde Mercury af en zetten haar in de wei. Het halster ging ook af en met het touw haalde ze Fly uit de wei. Melody bleef zoals altijd bij het hek staan omdat ze niet mee de weide in mocht. Toen Fly de wei uit was trok Melody aan Chantal der jas. Chantal keek naar haar dochtertje en begrijp eigenlijk gelijk wat ze wilde. Chantal gaf haar het touw van Fly. Vol trots zag ze haar dochtertje met Fly naar de poetsplaats gaan. Ja Melody was net als haar ouders helemaal gek van paarden. Dat was eigenlijk maar goed ook want paarden waren een groot deel van het leven van Chantal en Darren. Zonder paarden hadden ze nooit zoveel tijd met elkaar door gebracht en dus ook nooit geweten dat ze verliefd op elkaar waren. En hadden ze ook nooit twee prachtige kinderen gehad. Bij de poetsplaats pakte Chantal het touw van Melody over en zetten Fly aan de muur vast. Ze haalde de dekens van Fly af een haalde even snel een borstel over Fly heen. Om Melody even bezig te houden gaf ze de zachte borstel. Chantal liep naar de zadelkamer pakte daar het zadel en hoofdstel van Fly en ging naar buiten. Melody was nog druk bezig met Fly ‘poetsen’. Ondertussen zadelde Chantal Fly op.

Melody hobbelde wat rond op der eigen ponytje Murpy. Mama zei dat ze zich goed vast moest houden, maar eigenwijs als ze was deed ze het niet. "Hoeft niet vast te houden, ik val niet." Zei ze tegen mama. En ze viel inderdaad niet. Gelukkig, anders moest ze zich de volgende keer nog beter vast houden, en dat wilde ze echt niet. Ze vond het jammer toen ze naar de wei reden, want dat betekende dat ze murpy al terug in de wei zouden zetten, en dat zij er dus vanaf moest. Eigenlijk wilde ze dat niet, maar ze kon er toch niet veel aan doen, want mama tilde haar van de paardenrug af. Ze keek toe met een sip gezicht hoe mama de pony afzadelde, het tuig over het hek hing en Murpy de wei in liet. De pony viel natuurlijk gelijk aan op het gras, het vreetzakje. Mama liep weer de wei in. Waarschijnlijk ging ze Fly halen. Ze wilde niet dat Melody de wei in ging dus bleef ze braaf wachten tot mama weer terug paard met het grote paard. Ze trok aan mama der jasje. "Mag ik met Fly lopen?" Vroeg ze aan mama. Gelukkig mocht het. Ze vond het helemaal niet eng om naast zo’n groot paard te lopen, ze vond het juist helemaal geweldig! Trots en met een big smile op haar gezicht liep ze naar de poetsplaats toe. Mama nam Fly daar weer over, want hoe ze een paard vast moest zetten wist en kon ze nog niet. Mama liep even weg om het tuig van Murpy op te ruimen, dus zij begon vast met poetsen met de borstels die in de poetsbak lagen. Ze pakte de borstel die zij het er het mooiste uit vond zien: Een knalroze harde borstel met glitterjes. Ze wist hoe ze deze bprstel moest gebruiken, dus dat kwam mooi uit. Al gauw kwam mama weer tevoorschijn, waarschijnlijk wilde ze haar niet al te lang alleen laten bij het grote paard. Eigenlijk wilde ze mama een vraag stellen. Ze wilde namelijk weten wat voor paard Fly was. Ze leek op Murpy maar dan in het groot. "Mama, is Fly een grote Shetlander? Of gewoon een vlekkenpaard?"

Chantal singelde Fly licht aan nadat ze het zadel goed had gelegd. Ineens hoorde ze het stemmetje van Melody gelijk keek Chantal naar haar dochtertje. Toen ze een vraag stelde ging Chantal op haar hurken zitten en glimlachden. "Fly is geen shetlander zo als jouw ponytje. Dat kan je ook zien van Fly heeft veel haren op haar benen dat heet Mercury niet. En Fly is een tinker net als Evelyn dat is ook een tinker alleen een andere kleur." Chantal stond weer even op en keek even snel of de stijgbeugels nog op haar maat zaten aangezien Darren de laatste tijd op Fly had gereden. Natuurlijk moest ze haar stijgbeugels wat korter maken omdat Darren langer dan haar was. Toen ze dat had gedaan deed ze het hoofdstel bij Fly om en ging snel haar cap halen. Ze ging al in overtreding want ze mocht eigenlijk nog niet rijden van de dokter en van Darren. Maar ze voelde zich prima en vond dat het wel weer kon. Ze gaf de teugels aan Melody zodat zij met Fly naar de bak kon lopen. Onderweg pakte ze haar dressuurzweep. Eenmaal in de bak singelde ze Fly nog een keertje aan. De teugels legde ze weer over de hals van Fly heen en ze tilde Melody op de bakrand. "Blijf goed zitten meisje." Chantal klom op Fly en stuurde haar naar Melody. Ze zetten Fly dicht genoeg bij de bakrand en pakte Melody van de rand af en zetten haar voorin het zadel. Chantal reed Fly met een rustige zachte hand. Met haar ene hand en op haar zit stuurde ze Fly naar de goede kant met haar andere hand hield ze Melody vast. Van Mercury mocht ze niet af vallen maar van Fly helemaal niet. Na een tijdje gestapt te hebben dreef Chantal Fly iets aan zodat ze in een rustig drafje kwamen.

[Inpsi klein beetje op xD srry]

Melody kreeg al snel bevestiging van haar vraag. Fly was dus geen grote shetlander en ook geen vlekkenpaard, maar een tinker. Ze wist zeker dat ze dat nooit zou gaan onthouden. Melody bleef een beetje beduusd staan kijken hoe mama Fly opzadelde. Voor haar was het allemaal nog abracadabra, hoewel alles er toch zo logisch uitzag. Mama ging even weg, maar al snel kwam ze weer terug met een cap die ze op der hoofd zette. Melody kreeg de teugels van Fly in der handen, ze mocht dus al weer met haar lopen! Ze liep naar de bak toe met het paard waar mama haar weer over nam. Ze werd op de bakrand gezet, dat best wel hoog was, dus ze moest zich goed vasthouden. Ze was dan ook blij toen mama haar van de bakrand af pakte en haar voor haar op het zadel neerzette. Melody keek naar beneden. Net zoals de vorige keer dat ze samen met papa op Fly had gereden was het hoog. Heel hoog zelfs. Dat was wel even wat anders dan op Murpy rijden. Maar niet minder leuk. Ze stapten wat rond en ze mocht samen met mama ook wat sturen. Zij mocht de teugels vasthouden en mama hield haar handjes weer vast. Ze vond het ontzettend leuk om te doen, want op Murpy mocht ze zelf niet sturen. Waarom wist ze niet, maar ze mocht niet sturen. Murpy had ook nooit een hoofdstel om als Melody op haar ging rijden. Alleen als ze voor de kar ging lopen, dan had ze een hoofdstelletje. Opeens gingen ze wat sneller en het hobbelde ook wat meer. Ze giechelde. Dit was echt grappig! Toen ze na een paar rondjes weer gingen stappen stelde ze een vraag aan mama die ze al eerder had willen stellen. ”Mama, waarom heeft Murpy nooit hoofdstel om?” Vroeg ze.

Na wat gestapt te hebben liet Chantal Melody zelf een beetje Fly sturen. Natuurlijk niet helemaal zelf Chantal had haar handen op die van Melody. Voordat ze Fly liet aandraven nam Chantal de teugels weer in één hand en hield met der andere Melody weer goed vast. Omdat Melody nu voor haar zat moest ze maar even doorzitten in draf. Normaal ging ze licht rijden maar nu was dat gewoon niet handig. Toen ze weer even aan het stappen waren vroeg Melody waarom Murpy nooit een hoofdstel in had. ”Dat komt omdat ik je nog iets te jong vind om zelf Mercury te sturen. Maar we kunnen het wel gaan leren. Maar dan moet je wel goed naar mama luisteren.” Natuurlijk vond Melody het geweldig om te horen dat ze ging leren sturen. Chantal moest alleen wel even iets bedenken. Misschien dat ze Melody en Mercury dan wel aan de longeerlijn deed. Of gewoon halstertje over het hoofdstel heen. Maar Mercury moest natuurlijk ook niet weer pijn in der mond krijgen. Omdat Chantal al een tijdje niet meer had gereden gingen ze maar stoppen. Ze stuurde Fly naar de bakrand en zetten Melody daar weer op. Snel sprong ze van Fly af en haalde haar dochtertje van de bakrand af. Even stak ze nog de stijgbeugels op voordat ze de teugels aan Melody gaf. Zoals net liep haar dochter trots met Fly over het erf. Samen zadelde ze Fly af, ruimde alles op en pakte eten voor haar. Melody vond het altijd geweldig als ze de paarden mocht voeren. Toen Fly der eten had brachten ze haar naar de wei. Zoals altijd bleef Melody buiten het hek staan omdat ze wist dat ze niet de wei in mocht. Chantal begon te denken wat ze vanavond zouden gaan eten. Omdat het een tijdje geleden was besloot ze om poffertjes te gaan maken. Ook al zou dat een puinhoop worden met die kinderen van hun. En waarschijnlijk zou Darren net zo hard mee met de kinderen. Agh ze had het er wel voor over. Nadat ze Fly in de wei hadden gezet liepen ze naar binnen. Ze deed Melody der jasje en laarsjes uit. Daarna deed ze het bij zich zelf ook en liepen ze naar binnen. In de keuken pakte Chantal een beker deed daar een beetje roosvicee in. Dat vulde ze bij met water en gaf het aan Melody. Ook pakte ze een pakje met liga koekjes waarvan Melody ééntje kreeg. De andere gaf Chantal aan Nathan die in de box met zijn knuffelaap aan het spelen was. Voor Melody zetten Chantal de tv aan. Daar was net mega mindy op te zien. Waarschijnlijk zou Chantal nu rustig bezig kunnen met de poffertjes omdat Melody druk bezig was met tv kijken. Na ongeveer een uur bezig te zijn geweest waren eindelijk de poffertjes klaar en konden ze gaan eten. Vol trots was Melody aan haar vader aan het vertellen dat ze op Mercury en Fly had gezeten. En natuurlijk wat ze de volgende keer van mama mocht. Het zelf sturen van Mercury. Waarschijnlijk ging ze het onthouden net zolang tot dat ze het van mama een keertje mocht.