Ze genoot van de wind in haar haren. Even echt vrij te zijn. Op de rug van je geweldige paard. Onder zich voelde ze het lichaam van de merrie bewegen. Sanne reed zonder zadel, zoals gewoonlijk. Goed, vaak ging ze ook met zadel maar zonder zadel vond ze het fijnst. Ze had de teugels los vast in een hand en de andere hand hing losjes op de hals. Sanne grijnsde waarbij haar kuiltjes weer tevoorschijn kwamen en stuurde de merrie dichter het bos in. Het geruis van de waterval kwam haar tegemoet. ’Whoah.’ Grinnikte ze tegen Juultje. Rustig gleed ze van de merrie en kwam neer op een kleine rots. De teugels hingen op de grond. Al waren de teugels niet rond, zegmaar dat het paard niet verstrikt kon raken. Sanne keek naar de waterval en liet haar voet even bungelen in het water.
[Theresa]
[Theresa]
- Juultje: