Thinking [Open]

Olivia slenterde onder de warme zon door. Ze kwam juist van het café waar ze met Mido had gezeten. Ze hadden gepraat over haar problemen thuis en dat ze weg moest gaan, voor altijd. Vandaag zou ze het zelf doen. Waarschijnlijk dan toch, zolang ze niet betrapt zou worden. Ze wou wel eens weten wat Mido nu aan het doen zou zijn. Ze ging zitten tegen een boom, onder de schaduw. Ze plukte wat grassprietjes uit de grond en gooide ze zowat weg. Dit was niet één van haar gewoonten, ze verveelde zich gewoon en moest een plan bedenken. Ze nam een paardenbloem en plukte alle blaadjes eraf. Ze glimlachte even en dacht toen terug na over haar techniek. Hoe ging ze dit aanpakken. Haar ouders waren niet één van de gemakkelijkste. Ze ging even liggen in de schaduw en zette haar zonnebril op. Ze droomde eventjes over dat ze met Mido aan het zingen was. Dan kon ze haar gedachten verzetten en dat soort dingen. Dan kon ze haar zelf zijn. Ze hoorde voetstappen maar lette er zelfs niet op. Ze zou wel zien wie het was en genoot nu nog even van de zon. Voordat die persoon een gesprek met haar aan zou gaan. Ze neuriede nog een liedje dat ze had gezongen, niet lettend op de persoon naast haar.

Aiko liep vrolijk voor haar uit. Hier en daar sprong er een pup langs haar af. Ze waren nu al een week of 7 en mochten bijna het het huis uit. Joekie en Piep hadden al een thuisje. De andere 3 pups nog niets. Joekie mocht zijn naam houden, piep kreeg een andere. Isaura had ze allemaal een korte naam gegeven zodat ze ze niet als geen naam moest inschrijven. Een naam kon altijd veranderd worden. Aiko was een goede moeder en Isaura was zo blij dat alles goed was gegaan. Het had haar nieuwe hoop gegeven. Ze had haar verloofde zien sterven. Ze had hem voelen wegzakken terwijl hij haar vast had en een kus gaf. Tay huilde, hij wist dat hij dood ging. Heel de wereld maakte er een heisa over. Ach, ze wist dat als je met Taylor lautner samen was je zoiets wel kon verwachten. De ring bengelde nog steeds rond haar nek. Nooit zou ze met hem kunnen trouwen, al hadden ze het zo graag gedaan. Mensen staarde haar na als ze over straat liep. Ze liet de honden altijd loslopen in een natuurgebied. Ze kwamen altijd terug. Aiko was perfect opgeleerd en haar pups volgden haar. "Aiko." Zei ze streng. De hond reageerde meteen en liet haar aanlijnen. Ze zag een meisje zitten tegen een boom. Snel leinde ze de pups aan. Piep moest weer de les vastnemen, anders ging ze niet lopen. Het meisje neuriede een liedje. Isaura herkende altijd meteen iemand met zangtalent. Daarom had ze vroeger zelf ook gezongen. Zo was ze redelijk beroemd geworden in Amerika. Dat verleden liet ze nu achter haar, ze wou het vergeten. "Je hebt een mooie stem." Merkte Isaura vriendelijk op.

Een meisje met 3 honden. Waarvan 2 nog pup waren zei :"Je hebt een mooie stem.". Olivia keek op en glimlachte :' Bedankt, leuke honden.' Ze gaf een aai over alle drie de honden hun hoofdjes. Ze keek even vooruit en zag een paar mensen voorbij lopen. Ze ging rechtstaan en stak een hand uit :' Olivia, wat is jou naam?'. Vroeg ze glimlachend.
Ze keek even naar rechts omdat ze precies een paard hoorde maar dat bleek dan toch haar verbeelding te zijn. Ze had vaak zo'n verbeeldingen en nu vooral met Spartan. Haar paard dat nu even op de manege stond in de wei. Ze was enkel bang dat hij uitgebroken was. Dat zou vast niet zijn. Hij was een beetje rustiger geworden in de wei maar hij vertrouwde het nog niet. Ze vond het spijtig dat hij de mensen zo eng vond en dat hij zich niet zo gemakkelijk aanpaste. Dat moest ze er maar gewoon bijnemen. Het zou wel beter gaan. Ze moest enkel geduldig zijn en zeker niets forceren. Ze legde haar haren even goed en glimlachte toen het meisje haar had voorgesteld. Ze ging terug tegen de boom zitten en wachtte af of ze een babbeltje gingen maken.

[Inspiloos ]

Isaura glimlachte. "Dankje." Zei ze vriendelijk. Ze zag dat het meisje ietsje groter was als haar. Zelf was Isaura helemaal geen groot persoon. Ze was iets in de meter zestig. drieënzestig, dacht ze. Tuurlijk wist ze het niet zeker. Ze hield het heus niet bij. "Aangenaam, Isaura, Isaura jacksons Lautner." Stelde ze haar voor. Ze merkte op dat ze zichzelf de achternaam Lautner gaf. Ze waren dan nooit echt wettelijk getrouwd maar ze heette ze wel officieel. Tay had alles geregeld voor hij dood was gegaan. Hij had ervoor gezorgd dat ze haar zouden zien als zijn vrouw. Het betekende dus ook dat ze wettelijk gezien weduwe was. Ze was het pas sinds kort te weten gekomen dat hij het allemaal had geregeld. Ze had ook eindelijk haar trouwjurk gezien gekregen. Ze hadden ervoor gekozen dat ze elkaars kleren zouden kopen en dat de grote verassing zou zijn als ze dan samen voor het altaar zouden staan ze niet eens wisten wat ze aan hadden. Ze zouden volledig geblindoekt naar daar geleid worden en pas als ze het jawoord zouden geven, dat ze elkaar zagen. Ze had geweldig moeten zijn en intiem. Helaas zou het nooit zo worden. Tay was er niet meer... Ze bedacht snel even iets. Naast haar paardrijcarrière, die eigenlijk niet echt veel voorstelde. Was ze in amerika best bekend. Vooral door Taylor maar ook omdat ze gezongen had. Ze had een heel deel concerten gedaan maar was gestopt toen ze naar HH kwam. Het paardrijden was voor haar puur een hobby waar ze haar beroep van had gemaakt. Ze was niet bekend in de ruitersport. Ze moest enkel jonge paarden uitbrengen op kleinere wedstrijden zodat de grote namen de show konden stelen met haar grondwerk. "Wat dacht je ervan om samen een nummertje te schrijven? Iets in de stijl van een afscheidsnummer. Zoek iemand met een prachtige stem voor mee te zingen." Vroeg ze zachtjes. Ze was er aan bezig geweest omdat ze de dood van Tay aan het verwerken was. Nu was het vooral om mooie herinneringen aan over te houden. Ze wou het uitbrengen en hopen dat het wat werd.

Assassin was eindelijk weer vrij, altijd die vreselijke mensen die dachten dat hij te temmen was, maar hij was en bleef een echt mustang een echte vechteter die niet te temmen was. Assassin liep tussen de bomen door op zoek naar gras en eten. Langzaam graasde hij toen hij op schrok van 2 tweebeinig en 3 wolf achtige. Onmiddellijk stond hij stil en snoof. Assassin was net weer vrij en was niet van plan om weer te gevangen te woorden. Assassin schrok van een van de wolf achtige toen die blafte, hij galoppeerde een eindje weg maar het interesseerde hem dat die wolfachtige aan een touwtje vast was aan een van die rare 2 benige. Dat z'n gevaarlijke wolfachtige dat toe liet. Zijn nieuwsgierig heid trok hem toch aan en hij liep aarzelend maar trots een stukje dichterbij.

Het meisje stelde zich voor als Isaura jacksons Lautner. Olivia glimlachte zacht en keek even naar de zon. "Wat dacht je ervan om samen een nummertje te schrijven? Iets in de stijl van een afscheidsnummer. Zoek iemand met een prachtige stem voor mee te zingen.". Zei Isaura. Olivia dacht eraan dat ze met Mido waarschijnlijk een bandje ging maken. Ze keek even en zei ;' Is goed.'. Olivia hoorde nog wat gekraak achter zich en zag weer niets. Schouderophalend dacht ze aan thuis. Tenminste , waar was thuis. Ze had niet echt een thuis. Ze moest zometeen naar het huis waar ze 's nachts ging slapen. Om dan vroeg terug naar buiten te gaan. Ze zag een goudkleurige hengst dichterbij komen. Ze zag hier weleens vaker wilde paarden en ze had zoiets van ; paarden die niet bang zijn van mensen kan je makkelijk vrij laten leven. Spartan was een apart geval, hij moest echt leren dat niet alle mensen hem pijn zouden doen. Ze glimlachte en zat met een liedje in haar hoofd. Meestal luisterde ze een liedje en dan speelde ze het erg vaak af totdat ze het beu was gehoord. Ze had haar ipod wel bij maar ze ging nu niet asociaal doen tegenover Isaura. Ze was benieuwd of dat ze ook paardreed. Waarschijnlijk wel maar het kon ook zijn van niet.