Drinking some whisky

Ze zaten samen op de bank. toen hij eindelijk in slaap viel. Na een tijdje viel Maera ook in slaap. Marshall had een diepe droomloze slaap. Hij lag heerlijk te slapen, hij voelde Maera opstaan, maar hij was te moe om iets te doen. En sliep veder, hij droomde over Maera.

Na een tijdje hoorde hij een deur open gaan, hij opende even een oogje. Maar hij lag nog zo lekker, ze zou hem van zelf wel wakker maken. Inderdaad maakte Maera haar wakker. 'Goede morgen schat, lekker geslapen?' vroeg hij. "Hmm dat ruikt lekker, lang geleden dat er iemand een ontbijt voor me klaar maakte.' zei hij. Hij nam haar even vast en zoende haar liefde vol. 'Wat ga je doen vandaag' vroeg hij onder het eten.

[ geen inspi ]

Maera zoende hem terug en lachte even ' Dat doe ik bijna elke zondag hoor, wen er maar aan.' zei ze lachend. Ze pakte de twee borden uit de oven en zette ze op tafel neer. 'Wat ga je vandaag doen?' vroeg Marshall aan haar. 'Ik ga eerst even naar buiten met de hond en dan naar me paard.'
Zei ze, 'En jij' vroeg ze toen. Ze nam nog een hapje van haar gebakje en schoof haar bord toen aan de kant. Ze dronk een glaasje jud'erange en keek Marshall toen lachend aan. Ze kon het zich al niet meer voorstellen dat ze Marshall niet tegengekomen was, dan zou ze het nu zo saai vinden. Ze gaf hem nog een zoen en keek naar zijn ogen.

[geen inspi+ziek ]

Toen Maera zei dat hij er aan moest wennen dat er elke zondag z'n ontbijt klaar staat. 'Owwh daar heb ik geen problemen mee hoor. zei hij glimlachend. Hij genoot van het eten, meestal nam hij geen moeite om te ontbijten, want meestal lag hij nog in bed. Of hij was nog niet thuis. 'Klinkt leuk,' zei hij toen ze vertelde wat zei ging doen. 'Ga je rijden?.' vroeg hij. Hij wist niet wat hij ging doen, misschien ging hij wel wat teksten schrijven. Want vanavond was er weer een rap battle,niet dat hij oefening nodig had, hij maakt iedereen toch af. 'Uhhm, geen idee' zei hij maar. Hij at zijn gebakje op. 'Volgens mij wil jij me vet mesten' zei hij grinnikend. Hij vond het echt geweldig dat hij Maera had ontmoet. Hij voelde zich daar voor zo gebroken, nu wist hij tenminste waarom hij leeft. Hij zoende haar terug, en verdronk bijna in haar ogen.

[Germ wat heb je?]

Toen hij vroeg of ze ging rijden antwoordde ze kort 'Ja' Ze keek even op naar de klok en zag dat ze nog genoeg tijd had. Toen hij zei dat hij geen idee had van wat hij ging doen bleef het even stil.
'Nee, misschien moet ik dan geen gebakjes meer kopen.' Antwoorde ze lachend. Even keek ze naar hem en dacht ze eraan hoeveel geluk ze had, ze had het gevoel alsof ze samen met hem de hele wereld aan kon.

Marshall vond het eten echt lekker, hij dacht nog steeds na wat hij vandaag ging doen. Er was hier namelijk niet veel te beleven, alleen maar paarden dingen. Waarom hij hier eigenlijk was wist hij ook niet, alleen wist hij wel dat hij blij was dat hij hier was. Hier had hij Maera, en hoefde hij niet bij zijn moeder en een van haar vriendjes te wonen. 'Waar ga je rijden?' vroeg hij. Misschien ging ze buiten rijden ofzo, weet hij veel. 'Oeps ik had me mond moeten houden, dit zal dan wel me laatste gebakje zijn.' zei hij semi-sip. Hij was echt blij met Maera, nooit heeft hij iemand gehad die echt van hem hield.

'Ik ga in de dressuurpiste rijden, soms een buitenrit, maar niet vandaag.' Zei ze. Ze keek even langs zich waar haar hond zat te kijken of hij nog iets te eten kon krijgen. Maera pakte een stukje spek dat ze niet meer opat en gooide het in Bentley zijn richting. Bentley ving het met gemak op en at het snel op. ze keek nog een keer op de klok en gaf Marshall nog een zoen, ze was zo blij.

(Heb de laatste tijd echt geen inspi meet

Marshall had zijn eten op, hij keek even langs de tafel naar Bentley. Die daar verwachtingsvol op iets lekkers zat te wachten. Hij wist eindelijk wat hij ging doen hij zou een paar vrienden opzoeken en wat lol maken. Hij wist niet veel over paardrijden maar wist wel dat dressuur iets met clasiek rijden was. 'Ik denk dat ik een paar oude vrienden ga opzoeken'. zei hij tegen Maera. Hij keek op zijn horloge, als hij er optijd wou zijn moest hij ong nu vertrekken. Hij gaf haar een kus hielp haar met afruimen en vertrok toen naar zijn auto.

[geen ispi+ ga nog een paar uurtjes naar bed]

Ze ruimde samen met hem de tafel af en gaf hem nog een kus. 'Dag schat' zei ze en ze zag hoe hij naar zijn auto liep. Ze ging naar boven en deed haar rijkleding aan. Ze pakte haar spullen en riep haar hond. Kalm liep ze naar haar auto en liet ze haar hond er in springen. Ze maakte haar riem vast en startte de auto. Toen reed ze weg naar haar paard.

Hij reed lekker over de straten, tot al gauw problemen hem tegen moet kwam. Er reed daar een mooi getunde mustang. Natuurlijk zag de bestuurder zijn auto ook, hij had wel zin in een race. Marshall kan natuurlijk geen nee zeggen, want dan zou hij bekent staan als het pussy die geen race aan durft. Natuurlijk wist hij zeker dat hij die auto met gemak kon smoken. Ze reden dus naar een vrij afgelegen plekje. Er stonden daar wel stoplichten, de jonge gaf hem een adres door, wie het eerste daar was, het ging gewoon voor de eer. Maar eer was belangrijk op de straten. Hij voerde het adres in, zag dat het toch op zijn weg lag. De stoplichten sprongen op groen en weg waren ze, hij lag eerst even achter maar hij schakelde even en zijn turbo kwam in werking, hij reed hem met gemak voorbij. Drifte om de rotonde tot hij in zijn ooghoeken een politie wagen zag, hij keek op zijn tomtom als hij geluk had, kon hij er optijd zijn voor ze een achtervolging achterzette. Maar nee ze zagen hem meteen, zwaai lichten aan en hij kon doorrijden en dan waarschijnlijk in de bak terecht komen, daar had hij geen zin in. Hij wou graag naar huis naar Maera. Hij sloeg daarom maar af, hij zou wel een hoge boeten krijgen. Maar dat was het wel waard. Hij pakte zijn papieren uit zijn dashboard kastje. Ze wouden zijn auto ook controleren maar veel hadden ze daar niet aan. Hij kreeg een flinke boeten, niet dat hij het niet kon betalen. Hij had een creditcard, en hij won veel races. Hij kon weer wegrijden.

Bij zijn vrienden was het wel gezellig, wat lol gemaakt, wat bij gekletst gedronken. Het was weer tijd om naar huis tegaan, hij wou graag een keer koken voor Maera. Op de terug weg ging hij nog even langs de supermarkt om wat eten te halen. Hij had aardappel kroketjes, cesar saladen en biefstuk. Hij reed zonder enige problemen naar huis. Hij draaide de oprit op en liet zijn auto met piepende banden stoppen. Hij liet hem even aan staan voor het cooling down proces. Hij kwam erachter dat hij helemaal geen sleutel van Maera's huis had. Dan maar een etentje bij hem. Hij legde de boete op tafel neer en ging aan de slag. Maera zou vanzelf wel hier heen komen als ze zijn auto zag staan. Hij dekte ookal de tafel. Alles was klaar het zou alleen nog maar even moeten worden opgewarmd als Maera zou komen.

Ze keek even op toen ze haar auto parkeerde, Marshall was e al. Ze dacht dat hij wel later thuis zou zijn als hij bij vrienden was geweest.
Ze wou nog even hoi gaan maar ging zich eest omkleden. Ze pakte snel haar sleutels en ging naar binnen. Ze ging naar boven, kamde haar haar en omdat het toch zo warm was deed ze een leuk jurkje aan. Snel pakte ze haar sleutels en ging ze naar Marshall. Daar belde ze aan en ze zag hoe hij snel de deur opendeed. Ze ruikte een heerlijke geur en zei 'Hmmm, Heb je gekookt?' ze gaf hem een kus en keek nog eens rond.

Hij was druk bezig met eten te koken, biefstuk met salade en aardappel kroketjes, toen hij de deurbel hoorde. Hij stond te koken zonder boven shirt want het was zo warm zeker door het fornuis. Hij deed de deur open en glimlachte meteen omdat hij zag dat het Maera was. 'Heey schat, je ziet er goed,'zei hij en zoende haar. 'Jah, hopelijk lus je het'. zei hij. Hij ging weer veder met koken, "Hoe was het rijden'? vroeg hij. Hij was klaar met eten koken en zette het op tafel. Hij gaf Bentley wat restjes biefstuk. Hij gooide perongelijk de boete op de grond. Hij wou hem pakken maar Maera had hem eerst. Hij ging zitten, schonk wat rode wijn in, schepte wat eten op. Hij keek even rond in zijn huis. Hij was het vergeten op te ruimen, er slingerde een paar petjes, doo-rag's en vesten rond. Het was wel gewoon schoon maar er lagen dus een paar kleren. Hij had een fijne hoekbank en in een hoek lag nog een enorme zitzak.

[ alweer beter?]

Ze vond het lief dat hij kookte en zei 'Natuurlijk lus ik het ik hou van biefstuk.' Ze vroeg of ze nog ergens mee kon helpen en antwoordde toen nog 'Ja, het was geweldig, hij deed het geweldig.'
Ze was blij vandaag en toen ze de boette zag zei ze alleen maar 'Hey, als je ooit is wat hulp nodig hebt ofzo met rekeningen dan kun je het altijd zeggen.' Het maakte haar niet zoveel uit, ze wist dat hij van racen hield en ze vond het juist leuk als mensen een soort van ambitie hebben.
Ze ging ook zitten en nipte van de rode wijn, ze proefde de biefstuk en zei 'Hmmm, echt lekker.'
Ze keek vrolijk naar hem en dacht hoeveel geluk ze had met hem. Ze gaf hem nog een liefdevolle zoen en at genietend wat van het eten.

(Bwah, vanochtend wel ma vanmiddag begon het weer )

Hij vond het fijn dat hij nu eindelijk eens voor haar kon koken. Naja eigenlijk ze kende elkaar pas een paar dagen, maar het voelde of ze elkaar al heel lang konden. Hij trok even een shirt aan want dat was toch wat smakelijker voor het eten. Op het aanrecht lagen een paar resten biefstuk waar pees ofzo in zat. Hij gooide ze naar Bentley en keek hoe hij ze handig ving en er verwoed aan ging kauwen. Marshall waste zijn handen even en ging toen ook eten. Hij stootte dus de rekening van tafel, en zag hoe ze het bekeek. Toen ze zei dat ze wel wou helpen met betaalde vond hij het wel lief maar dat was niet nodig, hij had een creditcard om ze te betalen en hij had nog geld van de laatste keer. 'Is niet nodig, ik heb een creditcard. Maar toch lief van je' zei hij en gaf haar een kus. Hij moest wel lachen toen ze het lekker vond, Marshall had namelijk echt zijn best gedaan want hij kookt bijna nooit, bestelde wat of haalde wat. Naja hij kookt heel soms, maar meestal at hij toch met vrienden. Hij dronk van de wijn en at van het eten.

Na een tijdje was alles op en ook het ijs toetje. Hij ruimde de tafel af en zette alles in zijn vaatwasser. Toen hij de telefoon hoorde liep hij er naar toe keek even op het shermpje. Het kon niet waar zijn dacht hij bij zich zelf, waarom zou die *** bellen. Waarom nou net nu. Hij drukte het nummer weg, zijn hele humeur was verpest, wat moest die vrouw van hem. Het was zijn moeder die belde, naja ze noemde zich zijn moeder, maar ze had nooit echt voor hem gezorgd. Hij haatte die vrouw met heel zijn hart. In zijn ogen was vooral haat en een beetje verdriet af telezen. 'Ik ben joggen, schat'. Zei hij droog en liep de deur uit, die hij met een klap dicht gooide. Hij ging altijd joggen als hij boos was, om zijn agressie kwijt te kunnen, anders zou hij iets kapot hebben gemaakt, en om te kunnen na denken. Hij wist niet waar hij heen ging rennen maar hij wist wel dat het lang zou duren tot hij terug was. Hij was zo boos op die vrouw, het liefst wou hij dat ze dood was.

Hij was ongeveer een half uur al weg, tot hij weer bij reden kwam. Hij voelde zich kapot en gebroken nu kwam pas de verdriet kant. Hij verbeet zich en jogde door, maar hij kon niet meer dus ging hij maar ergens tegen een boom aan zitten. Hij dacht na maar zijn hoofd was niet helder zat. Het was ondertussen al koud aan het worden. De zweet die op zijn rug stond was aan het afkoelen, hij rilde even. Hij hoopte ene kant dat Maera hier was. Maar de andere kant hoopte hij dat Maera hem nooit zou mee hoeven te maken. Als hij eenmaal boos of verdrietig is kan hij soms uit zijn lint gaan.

Ze aten gezellig het eten op en het was echt lekker. Na het eten was er nog een ijstoetje en Maera zei 'Hmmm, ik hou van ijs. Ze at het genietend op en gaf hem af en toe een hapje. Toen het op was praatte ze nog even gezellig met hem. Ze lachten wat en gingen nog even op de bank zitten. Na een tijdje ging de telefoon en Marshall liep naar de telefoon, hij pakte de telefoon en Maera zag hoe hij opeens de telefoon boos uitzette en alleen nog maar zei dat hij ging joggen.
Een harde knal was te horen toen hij de deur hard dichtgooide. Een niet begrijpende blik op Maera's gezicht keek naar de deur. Bentley liet een kort gejank horen en Maera bleef daar een kwartier zitten. Na een tijdje kon ze weer nadenken en liep ze zo snel mogelijk naar buiten.

Een tijdje bleef ze rondlopen op zoek naar hem en toen ze hem vond zittend op de grond en aan het leunen tegen een boom. Ze rende naar hem toe en ging naast hem op de grond zitten.
Ze wist niet wat te zeggen dus bleef ze maar even voor zich uit staren. Na een tijdje zei ze 'Wil je praten' Ze wist niet hoe hij zou reageren en bleef een beetje voor zich uitkijken. Toch hield ze een wakende blik over hem en sloeg ze een arm om hem heen.

Hij had veel plezier gehad, met het eten. Tot dat telefoontje kwam, het was zijn "moeder" die hem belde. Na een lange tijd, Marshall had niet eens een idee hoelang, belde ze ineens. Ze had vast wat nodig, geld ofzo. Hij wist echt niet wat hij moest doen, hij was gewoon zo boos op haar. Dus ging hij maar joggen, dan kon hij na denken en stoom afblazen. Leuk hoe z'n mooie avond weer verkloot kon worden door een telefoontje.

Hij zat daar maar tegen de boom, hij kreeg zijn hoofd niet leeg. Hij stond op ontploffen, van woede en verdriet. Hij zag Maera aan komen rennen. Hij was ene kant wel blij maar hij wilde niet dat hij haar zo zag. Hij drukte haar even tegen zich aan, ze rook zo lekker hij snoof even diep, hij probeerde zo tot rust te komen maar dat lukte niet. Toen ze vroeg als hij wilde praten wilde hij wel maar wist niet hoe en wat. Zijn gedachten waren helemaal wazig, hij kon zich niet concentreren. Hij zuchte even diep en ging tegen haar aan zitten. 'Nu even niet' zei hij zacht. Hij voelde zich zo raar, zo k** en boos maar ook verdrietig. Hij voelde kapot en gebroken, net alsof niemand hem ooit meer kon maken. 'Dat was me moeder' kon hij alleen maar uitbrengen, anders zou hij in tranen uitbarsten van woede en verdriet. Maar hij moest zich sterk houden, hij wilde niet de zwakke marshall zijn.

Even keek ze hem aan met een bezorgde blik, hij moest zich nu echt wel k** voelen dacht Maera. Toen hij het niet wou vertrllrn zag ze aan zijn blik dat hij het niet wou vertellen omdat hij niet zwak wou zijn, dat zag ze zo omdat haar vader die bliK vaak in zijn ogen had gehad. Ze pakte hem nog eens stevig vast en zei ' Uhm, ik heb vanaf een bepaald moment geleerd dat je gevoelens opkroppen nogal slecht is.' Het kwam er iets moeilijker uit òmdat ze niet precies wist hoe ze het moest zeggen. Ze wou hem de les niet lezen maar ze wou ook niet dat hij zijn hele leven met een groot probleem zou zitten. Het was al laat en de sterren waren goed te zien. Ook was het nogal afgekoeld en zag ze dat Marshall even moest rillen, hij had dan ook in de kou gelopen. 'Wil je naar binnen?' vroeg ze terwijl ze opstond en hem een hand aanreikte, ze vroeg zich nog steeds alleen maar af wat er gebeurd was.

_Sorry, beetje inspiloos en moet dit schrijven via mijn gsm_

Marshall voelde zich echt k**, niet alleen om het telefoontje maar ook omdat de hele avond nu verpest was. Hij wilde niet dat Maera deze kant van hem zag. En hij wilde dus echt niet zwak zijn en overkomen. Toen Maera iets zei over dat je je gevoelens niet moet opkroppen dat dat beter is. Dacht hij, maar zijn gevoelens waren zo intens zo hatelijk en verdrietig tegelijk. Hij wist zelf niet eens wat hij voelde, laat staan dat hij het kon vertellen. Hij voelde zich geblokeerd. Hij had het toch wel koud, want hij was bezweet en het koelde af. Maar het boeide hem niet eens. 'Ik weet zelf niet eens wat ik voel, dus hoe moet ik het jouw ooit vertellen' zei hij gefrustreerd. Toen ze vroeg als Marshall naar binnen wilde, wist hij het niet. Het liefst wilde hij even alleen zijn, even een sigaretje roken en zijn gedachten op een rijtje zetten. 'Ga maar vast, ik kom zo' zei hij met een zucht. Hij knuffelde haar even en wachte af wat ze deed. Toen ze niet ging stak hij een pakje sigarette op en aansteker. 'Vind je het erg als ik even..'vroeg hij zachtjes. Hij stak er een op en nam er een trekje van. Het hielp hem om zijn gedachten even op een rijtje te zetten. Hij blaasde wolkjes rook uit, en nam weer een trekje. Hij bedacht even waarom ze belde, hij was wel nieuwschierig maar wilde niks meer met zijn verleden te maken hebben.

Ze wachtte zijn reactie af maar toen hij zei dat hij zelf niet eens wist wat hij voelde vond ze eigenlijk dat hij op zoek moest gaan naar zijn gevoelens, niet dat hij een speurtocht af moest leggen, maar wel een in zijn hart. Ze hield haar mond maar even en toen hij zei dat ze zelf al naar binnen mocht gaan wou ze dat niet eens, ze had het niet koud of iets. Het enige wat ze nu voelde was een soort van woede, ze wist niet van waar die kwam, maar ze had het gevoel dat ze gewoon kwaad was op degene die hiervoor gezorgd had. Ze zag hoe hij een sigaret opstak en vond het niet erg, soms als ze vroeger heel erg kwaad was had ze ook is eentje gerookt. Langs haar in het zand lag een stokje, ze begon wat in het zand te tekenen en veegde het dan weer uit met haar hand. Na een tijdje zo te zitten begon ze na te denken. Anders dan normaal begon ze zich nu minder vrolijk te voelen, ookal was die vrolijkheid gewoon altijd een soort van camouflage geweest ze voelde zich nu echt anders. Ze wou er achter komen wat er met hem was gebeurd en hem helpen, hoe dan ook.

Op zulke momenten wou Marshall niks voelem, geen gevoelens.. helemaal niks voelen. Wat has hij verkeerd gedaan dat hij zo moest leven. Wat moest zijn moeder, als je haar moeder kan noemen. Hij wist het even niet meer. Hij voelde zich, tja hoe voelde hij zich zelf. Wat het nou haat of verdriet, het liefst wilde hij niks voelen. Maar toch was hij natuur een beetje nieuwsgierig wat die vrouw nou weer wilde. Hij nam een trekje aan zijn sigaret en blaaste rondjes uit. Marshall keek even hoe Maera wat in het zand tekende en weer uitveegde. Hij wou het wel vertellen maar wist niet eens waar hij moest beginnen. Hij zette om de stilte te doven maar Een liejde wat iets over zijn verleden zei op. Hij hoopte dat het haar iets zou zeggen. Hij blaasdde wat rook via zijn neus uit, en staarde een beetje boos voor zich uit.

Ze zag hoe hij nog een trekje van zijn sigaret nam en de rook uitblies, haar ogen zagen kringetjes rook en toen hij een liedje opzette luisterde ze er even naar tot het pas tot haar door drong. Het schoot zo binnen en het bleef zitten, ze kreeg het niet uit haar hoofd, dus na een tijdje vroeg ze 'Was dat je, uhm, moeder die belde?' Verder ging ze nog niet met vragen, ze wou eerst zien of hij behoefte had aan praten. Waarom ze vroeg of het zijn moedre was die belde, dat kwam door het liedje. Maera hoorde altijd wel iets in haar hoofd vanaf het moment dat 'het' gebeurd was was en meestal waren dat dan triestige liedjes.
Ze keek even naar hem en zag hoe hij nog steeds met een boze blik voor zich uit staarde. Ze hield haar mond totdat hij iets zou zeggen en keek af en toe naar hem met een liefdevolle blik.

Marshall had gehoopt dat het liedje wat hij opzette haar wat zei. Hij kon het hele liedje uit zijn hoofd, hij kon elk woord wat er zou komen. Gelukkig zei het liedje Maera wel wat, het leek zo veel op zijn verleden, het was echt raar dat 2 mensen op de wereld het zelfde mee konden maken en zich het zelfde konden voelen. Het liedje dat opstond ging over in een mooi liedje. Hij was echter nog steeds boos op zijn moeder. Toen Maera vroeg als het zijn moeder was, kwam er alleen uit zijn mond een zachte 'Ja'. Na nog een trekje was zijn sigaret uit. Hij was nog steeds boos en verdrietig maar kon wel alweer wat beter na denken. Hij zou het haar op zijn tijd wel vertellen, als hij wist hoe hij het ging vertellen. Want het was niet niks. Hij keek even naar Maera en zag hoe liefde vol ze naar hem keek. Ze zal wel bezorgt zijn, ofzo iets. Hij zuchtte nog eens diep en beet op zijn lip. Hij wist echt niet wat hij nu moest zeggen.

Ze keek naar hem en hoorde een zachte ja uit zijn mond komen. Ze keek even de andere kant op en wist niet wat te doen. Toen er een ander liedje kwam luisterde ze even, het was van dezelfde zanger en het ging een klein beetje over hetzelfde als het vorige. Ze wist niet wat te doen maar vroeg toen wat ze al een hele tijd wou vragen, 'Wat is er gebeurd?' kwam er een beetje aarzelend uit 'Als je het wil vertellen hé.' zei ze daarna, ze wou hem niet dwingen om het te zeggen. Ze was nu echt nieuwsgierig en ze wou hem echt kunnen helpen, hoe dan ook. Ze keek naar hem en zag een blik van twee gevoelens in zijn ogen. Toen keek ze weer eventjes vooruit nadenkend over wat er gebeurd kon zijn.

Hij luisterde naar het liedje, wat hij ook weer uit zijn hoofd kon. Niet dat dat gek was hij had ze zelf geschreven. In rap kon hij tenminste zijn emoties kwijt, zijn haat verdriet noem het maar op. Toen ze vroeg wat er was gebeurd, wilde hij het wel vertellen maar er was zo veel gebeurd zoveel dat hij niet eens wist waar hij moest beginnen. Moest hij beginnen bij zijn vader of moeder, school waar moest hij beginnen. "Als ik weet waar ik moet beginnen'. zei hij met een diepe zucht. Hij wilde eigenlijk niet meer alleen met dit probleem rond lopen, maar ze zou hem toch niet kunnen helpen. Het kwaad was al gesticht, zijn leven was toch al verpest. Maar hij kon tenminste wel goede teksten schrijven. Hij zuchtte nog eens, soms wou hij gewoon dat mensen zijn gedachten konden lezen, dan zou hij niks hoeven te vertellen, want dan kon ze het gewoon aflezen. Hij keek even rond, hij begon met wat rustiger te worden.

( Geen tijd om lange post te schrijven, dadelijk oudergesprek. Word waarschijnlijk over geplaatst naar andere school)

Toen hij zij dat hij niet wist waar te beginnen dacht ze even na, dan zei ze 'Begin bij toen je een kind was, of eerder.'. Ze zag dat het al laat was geworden maar dat maakte haar niks meer uit, ze wou hem helpen. Ze keek nog eens links van haar en een kwade blik begon zich nu ook een beetje in haar ogen te vormen, ze was kwaad omdat iemand, waarschijnlijk zijn moeder, hiervoor had gezorgd. Hoe kon je dat nu doen, je moest wel gewoon gek zijn. Ze stopte met nadenken en keek weer naar hem. Ze wou hem zo graag kunnen helpen.


(oei)

Hij keek even rond want hij wist eigenlijk nog niet eens waar hij was gaan zitten. Hij zag een paar bomen staan en wat vogels rond vliegen. Ze zouden vast in de buurt van de wandelweg zijn. Hij wist eerst niet waar hij moest beginnen want er was zo veel te vertellen. Hij zou maar gewoon van af het begin beginnen. 'Nou uhm..ja' zei hij. Hij dacht even na. ' Toen ik 3 maanden was ging me vader bij me moeder weg, want ik was eigenlijk een ongelukje , maar ze hadden geen geld voor arbortus. Dat heeft ze me ook zo vaak verteld je was onbedoeld we hadden liever arbortus gepleegt. In die tijd tot de High school, toen was ik 15 ofzo zijn we heel vaak verhuist, ma had elke keer een andere vent die ook geen geld hadden maar wel een huisje ofzo. Ze was zelf te "depressief" om te werken, maar ze was gewoon te dronken elke dag, dus ging ze van vent naar vent toe hun ontdekte dat ze vreemd gingen en konden we weer verhuizen. Ik werd veel gepest op school dus ging ik toen ik naar de High school moest niet meer naar school. Ik hing wat met vrienden op straat, maakte vrienden en vijanden, je kent het wel. Uhhm'. Hij stopte even en zuchtte diep.'Natuurlijk kreeg ik een vriendin en werd ze zwanger toen we 16 waren kreeg ze een meisje, Haillie. Maar ze was niet trouw aan me en we kregen meer ruzie tot ze het uitmaakte, ik woonde bij haar dus moest ik op zoek naar een huis, ik had bijna geen geld om een huis te kopen. Ik moest dus weer opzoek naar me "moeder", ik nam Haillie mee maar daar was ze niet zo blij mee . Ze had nu een vriend waar ze "gelukkig" me was. Hij had een beetje geld, maar woonde bij haar in een trailer. Zij had ook wat geld door loterijen ect. maar het was een zak, hij deed het alleen maar omdat hij anders nergens kon wonen. ' Hij keek ondertussen boos vooruit, hij haatte zijn moeder.' Ik had nog een oom die een beetje voor mij zorgde maar hij had zich zelf opgehangen omdat zijn vrouw hem verliet. Ma zei dat ze me nog liever dood had dan dat hij dood was. Maar ik kon nergens heen, dus moest ik wel blijven ik ging alleen meer en meer op straat hangen na het werk. Maar het beetje geld van haar raakte snel op en ze werd blut, toen die vent van haar erachter kwam, kregen ze ruzie hij sloeg haar. Oke ik haatte haar maar het bleef toch me moeder, ik ging er dus mee bemoeien en tja toen lag hij in het ziekenhuis...' Hij stopte even want daar schaamde hij zich toch wel voor.'Maar ma koos zijn kant en was boos op mij want ze zou er wel uitkomen, ik werd uit huis gegooid en moest Haillie mee nemen maar ik kon nergens met haar heen. Ik heb Haillie dus maar naar mijn ex gebracht die woedend was en ik mocht Haillie nooit meer zien.' Marshall slikte even een traan weg en ging weer veder' Ik ben toen van vriend naar vriend gegaan, ik had een beste vriend die wel wat geld had hij hielp me dan ook vaak. Ik had hard gewerkt dus kon ik mijn auto kopen en ging er mee race zo dat ik meer geld verdiende. Proof die vriend van me heeft me overal in gesteund maar hij is een paar maanden geleden neer geschoten, hoe wat en waarom is nog steeds onduidelijk.' Nu liep er dus wel een echte traan over zijn wang'. 'En toen ben ik hier terecht gekomen, want hier zijn de huizen goedkoop en er wonen veel jongeren. Ik heb al dus 1 jaar ofzo niks van mijn moeder gehoord en nu belt ze, ze zal wel helemaal blut zijn en geld willen'. Zei hij, hij keek weer even om zich heen. Hij was opgelucht dat het eruit was maar wat moest ze nou van hem vinden, hij schaamde zich eigenlijk wel.

[ Ik heb nu wat meer tijd om te posten -.-. 1 maand huisarrest, denken dat ze ineens het ouderschap moeten opnemen door die ouderavond ]