Paige floot zachtjes toen ze aan de weide kwam, waardoor Jack zich met gespitste oortjes omdraaide. De schimmelkleurige ruin draaide zich om en kwam op zijn gemakje naar het hek toegelopen, waar hij zijn neus tegen Paige’s buik duwde. “Hier gekkie.” Zei ze lachend terwijl ze een wortel uit haar zak haalde en hem de helft liet afbijten. De rest zou hij straks wel krijgen. Ze schoof het halster over zijn hoofd en nam hem mee de wei uit, waar ze hem parallel met het hek plaatste. Met een bepaalde handigheid, waaruit je kon zien dat ze het vaker deed, klom ze op het hek en vanaf het hek op de rug van haar paard. Hierna spoorde ze hem aan in een rustige stap en stuurde ze hem naar het stallen blok. Eenmaal daar aangekomen zette ze hem in zijn stal, waar ze begon aan een uitgebreide poetsbeurt.
Ze borstelde nog een paar keer zacht over zijn voorhoofd en pakte toen zijn saddlepad, die ze ietsjes over zijn schoft legde vooraleer hem met de haren mee naar achtere te schuiven. Jack was tijden de poetsbeurt een beetje in slaap gesukkeld, maar toen hij hoorde dat Paige het zadel oppakte spitste hij zijn oortjes weer, duidelijk vrolijk. Met een vlotte zwaai liet ze het zadel zachtjes op zijn rug landen, schudde een paar keer aan de knop zodat het zadel goed op zijn plaats viel en maakte de singel zachtjes vast. Toen ze het hoofdstel erbij pakte en in wou doen, opende Jack zijn mond al lichtjes om het bit aan te nemen. Het was een automatisme wat er was gekomen doordat hij het bit associeerde met buitenritten, en Jack genoot enorm van buitenritten. Ze schoof het in zijn mond en trok ht hoofdstel over zijn oren. Ze maakte het keelriempje vast, singelde nog wat aan en nam hem mee naar buiten.
“Opgelet jongen.” Zei ze, een glimlach trok de hoeken van haar lippen omhoog toen ze voelde dat hij enthousiaster werd. Ze wachtte nog even, maar zei uiteindelijk het magische woordje ‘Go’, waardoor hij in een flinke galop sprong. Ze voelde onder zich hoe hij zijn passen verruimde en steeds sneller bleef gaan, totdat hij niet sneller kon. Vertragen was echter niet meer in zijn woordenboek te vinden, hij genoot er namelijk net zo veel van als Paige dat deed. Dit was een van de meest veilige paden om even een lekkere galop te doen, aangezien er duidelijk aangegeven stond dat dit een ruiterpad was en er niet veel kleine weggetjes aan grensden. Alleen fietsers en wandelaars mochten hier verder nog komen. Auto’s konden het hier niet bereiken door de paaltjes en motorrijders mochten hier ook niet zijn. “Ho jongen, hoo.” Zei ze, terwijl ze uit de verlichte zit kwam en meer achteruit ging liggen. Ze hield lichte druk op de teugels zodat hij uiteindelijk langzaam aan vertraagde. nog steeds glimlachend gaf ze hem wat klopjes op de hals. “Heerlijk hè jongen, ev-“ Geschrokken verhoogde ze de druk op de teugels, Jack zelf was een stuk uitgeweken en had een poging gedaan tot een sliding stop, twee onverwachte bewegingen waardoor Paige uiteindelijk naast hem op de grond belande. “Shit.” Vloekte ze, waarna ze zich van de grond afduwde en de motorrijder nakeek. Verdomme. Waarom konden mensen nu niet gewoon bordjes lezen. Zuchtend greep ze de teugels vast, Jack belonend omdat hij toch braaf was blijven staan. Ze viel niet vaak van Jack af, maar als het gebeurde was het meestal vrij zacht. Nu was het echter wat harder, waardoor ze haar linkerarm toch flink pijn had gedaan. Ze moest het maar even aanzien, anders ging ze aan het eind van de week maar naar de dokter. Ze hees zichzelf weer in het zadel, wat moeilijker dit keer aangezien ze zich altijd met links vasthield aan de zadelknop, maar toen ze eenmaal zat viel het alweer mee. “Kom op jongen.” Ze ze, waarna ze hem aanspoorde.
Ze borstelde nog een paar keer zacht over zijn voorhoofd en pakte toen zijn saddlepad, die ze ietsjes over zijn schoft legde vooraleer hem met de haren mee naar achtere te schuiven. Jack was tijden de poetsbeurt een beetje in slaap gesukkeld, maar toen hij hoorde dat Paige het zadel oppakte spitste hij zijn oortjes weer, duidelijk vrolijk. Met een vlotte zwaai liet ze het zadel zachtjes op zijn rug landen, schudde een paar keer aan de knop zodat het zadel goed op zijn plaats viel en maakte de singel zachtjes vast. Toen ze het hoofdstel erbij pakte en in wou doen, opende Jack zijn mond al lichtjes om het bit aan te nemen. Het was een automatisme wat er was gekomen doordat hij het bit associeerde met buitenritten, en Jack genoot enorm van buitenritten. Ze schoof het in zijn mond en trok ht hoofdstel over zijn oren. Ze maakte het keelriempje vast, singelde nog wat aan en nam hem mee naar buiten.
“Opgelet jongen.” Zei ze, een glimlach trok de hoeken van haar lippen omhoog toen ze voelde dat hij enthousiaster werd. Ze wachtte nog even, maar zei uiteindelijk het magische woordje ‘Go’, waardoor hij in een flinke galop sprong. Ze voelde onder zich hoe hij zijn passen verruimde en steeds sneller bleef gaan, totdat hij niet sneller kon. Vertragen was echter niet meer in zijn woordenboek te vinden, hij genoot er namelijk net zo veel van als Paige dat deed. Dit was een van de meest veilige paden om even een lekkere galop te doen, aangezien er duidelijk aangegeven stond dat dit een ruiterpad was en er niet veel kleine weggetjes aan grensden. Alleen fietsers en wandelaars mochten hier verder nog komen. Auto’s konden het hier niet bereiken door de paaltjes en motorrijders mochten hier ook niet zijn. “Ho jongen, hoo.” Zei ze, terwijl ze uit de verlichte zit kwam en meer achteruit ging liggen. Ze hield lichte druk op de teugels zodat hij uiteindelijk langzaam aan vertraagde. nog steeds glimlachend gaf ze hem wat klopjes op de hals. “Heerlijk hè jongen, ev-“ Geschrokken verhoogde ze de druk op de teugels, Jack zelf was een stuk uitgeweken en had een poging gedaan tot een sliding stop, twee onverwachte bewegingen waardoor Paige uiteindelijk naast hem op de grond belande. “Shit.” Vloekte ze, waarna ze zich van de grond afduwde en de motorrijder nakeek. Verdomme. Waarom konden mensen nu niet gewoon bordjes lezen. Zuchtend greep ze de teugels vast, Jack belonend omdat hij toch braaf was blijven staan. Ze viel niet vaak van Jack af, maar als het gebeurde was het meestal vrij zacht. Nu was het echter wat harder, waardoor ze haar linkerarm toch flink pijn had gedaan. Ze moest het maar even aanzien, anders ging ze aan het eind van de week maar naar de dokter. Ze hees zichzelf weer in het zadel, wat moeilijker dit keer aangezien ze zich altijd met links vasthield aan de zadelknop, maar toen ze eenmaal zat viel het alweer mee. “Kom op jongen.” Ze ze, waarna ze hem aanspoorde.
