Janne, true that. Ik probeer persoonlijk mijn karakters zo aannemelijk mogelijk te krijgen. Solance heeft nog steeds struggles met eten, zal NOOIT over gaan. De dwangmatige gevoelens richting automutilatie beheersen haar leven ook nog.
Eveneens als Pasqual, die bv Aya nu zo dicht mogelijk naar zich toe trekt. Wil dat ze bij hem gaat wonen, die jongen gaat kapot als Aya nu ineens zou verdwijnen. (Komt door Chloë en Kaya)
Also Jiao, jongen die hevig onderdrukt wordt door zijn moeder, die wel erop begint te krabbelen maar nog steeds niet echt weet hoe hij assertief moet zijn. Iets wat je nooit hebt geleerd en ineens wel moet gaan doen is lastig.
Kaya dan, die zo slecht met haar gevoelens kan dealen dat ook zij is omgeslagen naar automutilatie. Ja, zij heeft nog wél seks (ondanks dat ze verplicht moest werken als prostituee) maar dit is omdat ze het moest, ze niet weet hoe ze anders genoeg en snel geld kan verdienen. Heeft ze hier plezier aan? Enkel als ze hevig bedwelmd is. Kaya zit zo onder haar eigen masker, zodra zij bijvoorbeeld Pasqual ziet, stort ze in. Is ze gewoon niet meer in staat om de gevoelens tegen te houden. Misschien benadruk ik niet wat Kaya doet, maar ze stopt alle menselijkheid weg. Niets Kaya van vroeger, niets opgewekt meisje.
Een gebeurtenis moet je karakter beïnvloeden, met je karakter spelen. Misschien neem ik het dan inderdaad te serieus, maar al deze personage's gaan leven. De reden dat Kaya niet dood is. Deze karakters bestaan voor mij, ik hou oprecht van ze. Vandaar dat ik zo verontwaardigd doe op mensen die hun karakters dan niet uitwerken en waar er van die foutjes in zitten die zo... raar zijn.
Maar ik hou erover op. Ik moest het even kwijt en ik heb m'n punt gemaakt :')
*lap tekst*