Alice's warme handen omsloten die van hem en hij was benieuwd naar welk verhaal ze hem te vertellen had. Aan haar lichaamshouding was af te lezen dat het een verhaal was dat haar al een hele tijd achtervolgde en waar ze erg van afzag. Maar hetgeen hij nu hoorde had hij nooit verwacht. Zijn ogen werden met elke zin die ze zij groter en hij voelde hoe zijn handen ongecontroleerd in die van haar knepen. Deels van medelijden, deels van een enorme woede die hij moest onderdrukken. Zijn kaken klemde hij hard op elkaar toen ze vertelde dat haar vader haar, toen ze nog in Alaska woonde, elke dag misbruikte.
"Alice, ik weet niet wat ik moet zeggen." een duistere woede was te onderscheiden in zijn stem.
"Maar het was nooit mijn bedoeling geweest om je terug te doen denken aan die verschrikkelijke tijd." Voorzichtig liet hij haar handen los voor hij ze nog tot moes zou knijpen.
"Maar je moet weten dat ik je nooit van heel mijn leven zou..." Hij perste zijn lippen tot spleetjes en kneep zijn ogen half dicht van afkeuring bij het woord dat hij vervolgens uitsprak
"...verkrachten." Het ergst van al vond hij toen ze zei dat ze de avond hierdoor niet wou verpestten. Hij stond rechtop voor haar en keek haar met doordingende ogen aan. Hoe kon ze zich daar nu zorgen om maken?
Nadat Alice alles had verteld, viel er een stilte die ongeveer vijf minuutjes duurde, maar het was geen onaangename stilte. Ze konden beide even nadenken en tot bezinning komen. Hij had wel het gevoel dat ze zich er opgeluchter door voelde, dat hij nu een deel van de last op zijn schouders droeg. Langs een kant vond hij het raar, raar dat ze het onmiddellijk tegen hem wou vertellen, ze kende hem amper een uur. Maar er klikte wel iets tussen hen, dat kon hij niet ontkennen. En langs de andere kant vond hij het goed, dat ze de last konden delen. Hij was immers de enige die dit verhaal wist, en zo iets kon je gewoon niet in je eentje dragen. Lawrence had zich terug op het bed gezet, een beetje gekalmeerd en plotseling zette Alice zich voor hem op de grond, op haar knieën en bracht haar handen naar zijn wangen. Niet veel later voelde hij haar lippen tegen die van haar en werd hij wat achterover gedrukt waardoor hij zijn handen achter hem moest zetten om niet languit op het bed te vallen.
"Dat had je nog tegoed." Het was een doodsimpele kus, maar toch weerklonk er een duidelijke tint van opgewondenheid in haar stem en hij kon niet ontkennen dat hij zelf niets voelde.
In een normale situatie had hij haar nu opgehoffen, op zijn heupen gezet en al zoenend tegen de muur aangeduwd, de rest kan je zelf wel raden. Maar nu had hij respect en had zichzelf opgelegd om deze avond niets overhaast te doen, geen aanstalte langs zijn kant te maken. Ergens tot zijn spijt, maar ergens was hij ook blij dat hij haar kon helpen.
Zacht hijgend krabbelde hij recht en liet zijn hand kort over haar kaaklijn gaan.
"Doe niets overhaast, voel je alsjeblieft niet verplicht." Hij voelde hoe licht de vermoeidheid toesloeg, het was immers al laat op de avond. Langzaam stond hij recht en liep naar het grote schuifraam dat ook de doorweg was naar het dakterras, waar een dampende jaccuzi stond. Wat hij daar zag liet zijn mond openvallen. Er lag zeker een halve meter sneeuw, de jaccuzzi was bijna ingesneewd en de rand van het terras was niet meer te zien. Het hele terras leek wel een groot sneeuwbad.
"Alice, volgens mij ga je niet meer thuisgeraken.." zijn stem klonk zachtjes en hij wierp een blik achterom.
"Of beter gezegd, ik laat je zo niet meer naar huis gaan.." Zijn ogen schoten de kamer rond en hij zocht naar een voetbalshort die hij uiteindelijk in zijn kleerkast vond.
"En niet tegenspreken." zei hij met een onderdrukte lach toen hij de short in haar handen drukte.
"Jij mag in mijn bed slapen, en ik.." Hij keek even van links naar rechts en er vormde een denkrimpel op zijn nog jonge voorhoofd.
"Ik leg me beneden op de zetel!" Hij glimlachte breed naar haar en raapte zijn sweater van het bed op die hij haar al eerder had aangeboden, maar die ze nog niet had aangedaan.
"De badkamer is op het einde van de gang." Zelf rommelde hij ook nog eens in zijn kleerkast en viste er ook een short uit, waarna hij zich zonder schaamte begon uit te kleden en vervolgens in zijn bloot bovenlijf en voetbalshort voor haar stond.
"Verder nog iets nodig, of wil je nog even babbelen?" Zijn donkere ogen keken haar bezorgd aan. Hij wou het haar echt zo aangenaam mogelijk maken.