Hij bekeek zijn ogen in de spiegel, het zwarte lijntje zat goed en de oogschaduw ook. Misschien gaf de make-up hem een soort rust, het was een simpel werkje en normaal deden vrouwen het. Maar Uruha maakte dat niks uit, als hij make-up wilde dragen, dan deed hij dat. Hij had een simpel hemd aan, met een wat langere leren jas en een leren broek. Het zat simpelweg fijn en het mocht niet te strak zitten, dat zou gaan irriteren. Hij zorgde ervoor dat alle wapens op de nodige plekken zaten en vertrok naar zijn doel. Zijn halflange haren had niet echt gedaan en de lok hing dan ook los voor zijn ogen. Hij leek nogal op een emo. Maar hij lette niet op de mensen en verplaatste zich door de steegjes. Een paar gebouwen van zijn doel af, keek zocht hij naar het makkelijkst te beklimmen gebouw. Hij was behendig en lenig en vond altijd wel iets waar hij zich aan vast kon houden. Hij klom het eerste open raam in wat hij kon vinden en vanuit daar liep hij verder naar boven, tot op het dak. Zoals hij had voorzien, hoefde hij nu enkel een paar meter naar beneden te springen en daarna weer wat gebouwen op te klimmen en dan was hij er. Hij hield er niet van als hij moest klimmen, het zorgde ervoor dat hij niet helemaal fit meer was. Het gebouw had boven het camera systeem aangesloten en dat moest hij dus kapot maken om niet op de camera te komen. Hij schoot de deur kapot en hij schopte de deur open. Een man keek geschrokken en rende naar een knop toe. Een schot in zijn rug, maar te laat. Het alarm ging af en het enige wat Uruha kon doen, was zorgen dat hij hier zo snel mogelijk weg kwam. Hij ging naar de technische kamer en schoot de apparaten kapot en de man die achter de knoppen zat. Hij was veilig voor de camera's en daarom zorgde hij er ook niet voor dat de bewakers dichtbij konden komen. Ze kregen allemaal een kogel, terwijl hij gang door gang doorrende. Hij rende een hoek om en knalde haast tegen iemand op, maar voordat hij de man kon kon ontwapenen, hoorde hij een schot en een stekende pijn in zijn zij. De man kreeg een elleboog hard in zijn gezicht en een kogel door zijn lichaam heen. Hij liet de man achter voor wat het was en ging op zijn doel af. De wond in zijn zij zorgde ervoor dat hij was afgeremd en dat bewegen pijnlijk was. De man had dan ook met meerdere bewakers en mensen te maken voordat hij bij zijn doel kwam en hij was er niet beter uit gaan zien. Hij had niet alles kunnen ontwijken en een knuppel had dan ook hard zijn kaak geraakt en hij had een diepe wond in zijn been. Hij liep mank, maar kwam uiteindelijk buiten, met wat hij nodig had. Het waren simpele papieren. Maar dat zorgde er niet voor dat sommige mensen ze als simpel zagen.
Zo snel als hij kan probeerde hij weg te gaan en onhandig sprong hij nog over het hek heen en verbaasd over het feit dat hij in een speeltuin was aangekomen probeerde hij deze maar te doorkruisen. Er was gelukkig niemand en dat zorgde ervoor dat hij even ging zitten. Hij kon niet naar een gewoon ziekenhuis, hij moest naar de privé kliniek. Deze zorgde ervoor dat niemand wist dat hij ergens geweest was. Hij zag er slecht uit en zijn witte hemd zat onder het bloed. Hij probeerde dan ook wel zijn jas wat dichter te doen, maar het zorgde enkel voor een stekende pijn in zijn zij. Hij kreunde en drukte zijn tanden op elkaar. Uruha had wat bloedvlekken op zijn gezicht, maar hij had een geluk. Er stonden wat bomen om de speeltuin heen, waardoor hij niet erg opviel. Maar dat wilde niet zeggen dat als iemand de speeltuin in kwam, hij ongezien kon blijven. Hij hoorde de politie, die gingen vast naar het gebouw toe om te kijken wat er aan de hand was.
Zo snel als hij kan probeerde hij weg te gaan en onhandig sprong hij nog over het hek heen en verbaasd over het feit dat hij in een speeltuin was aangekomen probeerde hij deze maar te doorkruisen. Er was gelukkig niemand en dat zorgde ervoor dat hij even ging zitten. Hij kon niet naar een gewoon ziekenhuis, hij moest naar de privé kliniek. Deze zorgde ervoor dat niemand wist dat hij ergens geweest was. Hij zag er slecht uit en zijn witte hemd zat onder het bloed. Hij probeerde dan ook wel zijn jas wat dichter te doen, maar het zorgde enkel voor een stekende pijn in zijn zij. Hij kreunde en drukte zijn tanden op elkaar. Uruha had wat bloedvlekken op zijn gezicht, maar hij had een geluk. Er stonden wat bomen om de speeltuin heen, waardoor hij niet erg opviel. Maar dat wilde niet zeggen dat als iemand de speeltuin in kwam, hij ongezien kon blijven. Hij hoorde de politie, die gingen vast naar het gebouw toe om te kijken wat er aan de hand was.