I wanna scream and shout and let it all out.

Gefrustreerd gooide ze het derde jurkje dat ze aangepast had op de grond. Waarom had ze niks dat haar écht leuk stond? Morgan dook de kast weer in, haalde er een paar jurkjes uit, maar kwam al snel tot de conclusie dat die óók niet geschikt waren voor een avondje uit. Zuchtend hing ze hem terug, plofte neer op haar bed. Aarzelend draaide ze haar ogen richting de klok. Nog maar driekwartier? Dat ging ze toch nooit halen? Ze moest haar haren nog doen, haar make-up én nog een outfit uitkiezen. Morgan stond haastig op, besloot gewoon een lange broek aan te doen met een blouse erop, daaronder zou ze wel een paar hoge glitter pumps aan doen. Dat gaf de outfit toch weer iets extra's.
Morgan hees haarzelf in de kleren die ze uitgekozen had, bekeek nog even bedenkelijk in de spiegel, maar besloot uiteindelijk dit gewoon aan te houden. Nu nog beslissen hoe ze haar haren zou doen. Krullen? Ja, ze had het altijd al stijl. Al snel zat de stekker in het stopcontact, lag de krultang op te warmen en Morgan was ondertussen haar borstel wezen halen in de badkamer. Geconcentreerd draaide ze een lok van haar zwarte haren om de krultang heen, deed dat zo met haar hele haar en zodra ze tevreden was, trok ze de stekker eruit en gooide de krultang op haar bed. Ondertussen gleed haar blik nog een enkele keer naar de klok. Nog een kwartier voor haar make-up, dat moest wel lukken. Ze zou haarzelf toch niet uitgebreid op gaan maken. Gewoon wat foundation, rouge, mascara en als ze het haalde wat eyeliner.
Morgan wierp nog een blik op haarzelf in de lange spiegel, liet haar voeten vervolgens in de zwarte pumps glijden en daalde de trappen af, waardoor ze uiteindelijk in de woonkamer stond. Ze vond het wel prima zo, overigens was de combinatie Morgan en een jurkje ook niet ideaal, vooral niet als ze wat gedronken had. Morgan hing nog een zilveren ketting om haar nek, schoof de diamanten ring om haar ringvinger en besloot dat het zo wel genoeg was.

Zodra het geluid van de deurbel de kamer vulde, voelde ze hoe haar hart sneller begon te kloppen. Ja, ze was behoorlijk nerveus. Met een glimlach op haar gezicht liep ze de gang door, probeerde haar zenuwen tegen te gaan door even diep te zuchtten, om vervolgens de deur met een zwaai te openen. "Hoi!" Begroette ze hem misschien niet íets te enthousiast. Hmm, ze was gewoon blij hem weer te zien. Toen hij een rode roos in haar richting reikte, nam ze hem breed glimlach aan om hem vervolgens even kort te omhelzen. "Awh, dankjewel! Dat had echt niet gehoeven." Gelukkig was het niet te zien dat ze aan het blozen was, want de rode rouge zorgde ervoor dat haar wangen al rood gekleurd waren.
"Zullen we gaan?" Toen hij had ingestemd, sloot ze de deur achter haar en liep achter Avan aan het complex uit. "Ik denk dat we beter kunnen lopen, de stad is toch niet zo ver." Zo konden ze allebei drinken als ze dat eventueel wilden, Avan kon zijn auto dan altijd morgen nog op komen halen. Of Morgan zou hem naar hem toe brengen, daar maakte ze haarzelf nu niet zo druk over.

Op de een of andere manier deed het hem goed om Morgan te zien. Haar enthousiasme was ook te horen. Gelukkig maar, was dat gevoel sowieso wederzijds. De roos gaf hij aan Morgan en daarna voelde hij hoe ze hem omhelsde. Een grimas verscheen op zijn gezicht na haar woorden en een korte knipoog volgde. “Ach, waarom ook niet?” Avan had het wel een leuk idee gevonden om dat mee te geven en aan haar te geven, hopelijk dacht Morgan daar hetzelfde over, maar deze keer kon hij niet kijken of ze blosjes rond haar wangen had, haar wangen waren immers bedekt met een laagje rode rouge. Maar, zo te merken vond ze het wel.. Leuk? Ja, zoiets.
Op haar voorstel knikte hij maar. Hoe ze terug zouden komen, dronken of nuchter, wist hij niet. Niet dat Avan heel erg vervelend of anders werd als hij dronken was, maar echt heel vaak dronken was hij ook niet. En of hij überhaupt zou drinken vanavond? Hij zou wel zien. Morgan liep naar buiten, sloot de deur achter haar en achter haar liep hij de paar trappen af, zodat ze weer beneden kwamen.
Op de straat was het echter niet druk en de lucht werd al donkerder. Lantaarnpalen schenen op de straten wat voor extra licht zorgde. Kort keek hij eens naar Morgan, zette hij een glimlach rond zijn lippen en keek hij zuchtend vooruit. Om eerlijk te zijn was het best wel awkward zo te lopen met haar. De laatste keer dat Avan haar immers had gezien was het nogal.. Anders geweest dan dat het nu was. Toen was hij meteen in de ban van haar geworden, nu lag dat allemaal een stuk anders. Hij was met Taylor en.. Het zou Morgan vast verbazen, maar dat snapte hij ook wel. Misschien was het allemaal een beetje snel gegaan? Voor zijn gevoel viel het wel mee, er was duidelijk een grote klik tussen hem en Taylor, dus waarom niet? Daarbij beschouwde hij Morgan als een van zijn beste vrienden. Een stilte viel, maar eerlijk gezegd wist hij niets te zeggen. Ongemerkt sloot Avan zijn hand in die van Morgan, zoals dat vorige keer ook was gebeurd. Lichte blosjes verschenen rond zijn wangen en kort beet hij op zijn onderlip. Was dit wel heel eerlijk tegenover Taylor? Maar al snel besloot Avan dat iemands hand vast houden meerdere betekenissen kon hebben, volgens hem tenminste. In zijn ogen was het niet zo heel erg, ook al wist hij zelf niet eens wat hij met deze aanraking bedoelde.
Na een tijdje waren ze in de stad aangekomen. Het leven leek hier meer ingeblazen te zijn; dreunende muziek was duidelijk te horen. “Hm. Zullen we eerst daar naartoe gaan?” Met zijn vinger wees hij richting een soort disco gebouw.

Zodra ze voelde hoe Avan zijn hand in de hare sloot, richtte ze haar blik even op hem, om vervolgens kort te glimlachen. Of het voor hem dezelfde betekenis had als voor haar, wist ze niet, maar het had geen zin om daar nu over te beginnen. Bij hun 'date' was het allemaal nog een beetje vaag geweest en Morgan wilde de sfeer niet verpestten.
Toen ze eenmaal de stad hadden bereikt, was de muziek duidelijk hoorbaar. Avan wees naar een niet al te groot gebouw en vroeg of ze daar als eerste heen wilde, Morgan knikte een enkele keer en zodra ze de deur van het gebouw opende, kroop de geur van sterke drank meteen haar neus binnen. Morgan gooide haar krullend haar over haar schouders heen, draaide haar lichaam om naar Avan. "Wil je wat drinken?" Ondertussen liep ze richting de bar. "En niet zeuren, ik betaal." Ze knipoogde een enkele keer lachend naar hem. Morgan bestelde twee drankjes, duwde die van Avan in zijn hand en nam vervolgens een slok van haar drankje.
Het was druk, de muziek stond overdreven hard en je moest schreeuwen om jezelf verstaanbaar te maken. Morgan nam één grote slok van haar drankje, waardoor het glas alweer half leeg was. Het was lang geleden dat ze weer een keertje uit was geweest, dus ze ging er nu dan ook van genieten; zo vaak kon ze immers niet gaan.
Veel mensen van hun leeftijden waren er hier niet. Voor zover ze kon zien waren ze allemaal een aantal jaren ouder. Toen er eindelijk een liedje gedraaid werd die ze wél leuk vond, schoof ze haar glas op de bar en trok Avan mee de dansvloer op.

Nadat ze het nog een halfuurtje had aangekeken, werd de muziek er niet beter op en de mensen die binnen kwamen leken telkens ouder te worden. "Hé, zullen we ergens anders heen gaan?" Vroeg ze Avan, waarna ze het glaasje drinken die ze daarnet besteld had, leeg dronk. Bijna automatisch sloot ze haar hand in die van Avan toen ze haarzelf door de grote mensen massa naar de deur wist te brengen. Toen ze de deur opende, schreed een kille wind langs haar huid af. Een rilling liep over haar lichaam en in een snel tempo liep ze samen met Avan een straatje verder, waar de clubs ook bomvol zaten. Morgan keek even naar Avan. "Zullen we daarheen gaan?"

Toen ze instemde om daar naartoe te gaan liepen ze die richting uit. De deur werd geopend en een sterke geur van drank bereikte zijn neus. Als je het rook was het best wel walgelijk, maar Avan hield wel van sterke drank. Het zorgde ervoor dat hij zich fijn voelde en alles leek dan om hem heen te verdwijnen. Niet dat hij vaak sterke drank dronk of überhaupt drank, maar zo nu en dan mocht het wel eens, toch? In het gebouw was het niet bepaald heel erg druk te noemen, eerder gezellig druk. De vraag van Morgan liet hem grijnzen, ze wist immers dat hij liever zelf betaalde. “Hm, vooruit dan maar.” Morgan was al richting de bar gelopen en kwam niet veel later terug met twee drankjes, een voor haar en een voor hem. Avan nam er een grote slok van en voelde hoe het koude drankje langs zijn keelgat kwam. “Maar de volgende betaal ik.” Knipoogde hij nog kort naar haar en porde hij Morgan even in haar zij. Avan had zelfs een beetje moeten roepen, aangezien de dj van deze club dacht dat iedereen doof was en de muziek dus misschien wel op het hoogste volume stond en hard weerklonk uit de grote boxen. Voor een tijdje leek het of er veel mensen binnen kwamen en het drukker werd. Veel van zijn leeftijd waren er ook niet; de meesten waren zo te zien veel ouder. Nog snel nam Avan een grote slok van zijn drankje, was het glas leeg en zette hij het op de bar. Een aantal seconden later werd hij door Morgan meegetrokken naar de dansvloer. De dj had vast besloten betere muziek te gaan draaien, muziek waar je tenminste op los kon gaan.
"Hé, zullen we ergens anders heen gaan?" Avan knikte maar naar Morgan. Hier kwamen toch alleen maar steeds oudere mensen binnen, niets voor hun dus. Nog snel dronk hij zijn tweede glas leeg en zette die weer op de bar, om vervolgens door de menigte heen getrokken te worden door Morgan. Toen ze buiten waren hoorde hij hoe zijn oren al een akelige piep hadden, de muziek in die club had niet normaal hard gestaan namelijk. Buiten sneed de koude wind langs zijn lichaam wat ervoor zorgde dat hij maar doorliep en zo snel mogelijk weer naar binnen kon, waar het warm was. Haar voorstel klonk hem wel goed in de oren. “Ik vind het best.” Weer gingen ze een andere club in, kwamen ze de menigte door en kwamen Morgan en hij zou bij de bar uit. “Mijn beurt.” Sprak hij weer harder doordat de muziek de ruimte overheerste. “Doe maar twee drankjes, extra sterk.” Het laatste had hij iets zachter uitgesproken, zodat ze het niet zou horen. Ach, waarom ook niet? Hoe sterker hoe beter, right? En hij hoefde niet erop te letten hoe laat het was en hoe erg hij eraan toe was en op het moment, leek hij dat hij een van de weinigen was in deze club die nog bij het volle bewustzijn was, samen met Morgan. Lang duurde het niet voordat de glazen hem werden overhandigd en snel rekende hij af. Een glas gaf hij aan Morgan en de andere hield hij zelf. Voorzichtig nam hij een slok en voelde Avan de sterke drank in zijn mond. Het zorgde ervoor dat hij nog een aantal niet al te grote slokken nam.
Zo nam hij samen met Morgan nog een glas, zo nog een aantal keren. Avan voelde hoe zijn hoofd langzaam lichter werd en zijn humeur beter werd. Hm, zo te merken was hij al aangeschoten.. Maar in de grote menigte was daar vrij weinig van te merken, die waren al veel en veel verder weg dan dat Avan was. “En, vermaak je je een beetje?” Vroeg hij toen maar, een erg brede glimlach op zijn gezicht staand. Hij wist niet hoe Morgan het vond, maar om eerlijk te zijn vond Avan het een best leuke avond, tot nu toe. Wat er zou volgen wist hij immers niet en eigenlijk kon hij daar ook niet meer echt over nadenken.