Never wanna lose you...

Rood = Robert
Groen = kirsten

(Mijn Engels is slecht dus...Ow ja, ik speel normaal Kirsten, maar ik weet mijn wachtwoord niet meer op dat acc. Dus post ik met Reggi. Als ik mijn ww terug weet dan reageer ik weer met Kirsten.)

Kirsten had een grootte fout gemaakt. En die fout had ze beter nooit gemaakt. Ze was door Robert betrapt met Taylor in haar bed. Ze had gezwegen en bovenal gelogen tegen Taylor. Taylor werd op dat moment afgeklopt door Robert. Kirsten Probeerde Robert van Taylor te krijgen, maar als Robert echt kwaad was kon je hem niet stoppen. Dat wist Kirsten goed genoeg. Op dat moment kon ze alleen maar zien hoe haar vriend, door haar schuld, ineen werd geslagen. Toen Taylor buiten werd gesmeten, wou Kirsten hem gaan helpen maar Robert hielt haar tegen. “You stay away from him!!!” Was toen wat Robert zei. “Or do you want me to go?” Kirsten had toen voor Robert gekozen. Want ze hielt van hem. Kirsten zag dat Robert naar buiten liep. “Robert, wait. Let him …” Maar de deur viel al toe. Het laatste woordje viel te laat. “…go” Zei ze achterna. Ze ging op de trap zitten en tranen liepen van haar gezicht af. “Why was I so stupid?” Zei ze tegen haar eigen. Ze liep naar boven en ging in bed liggen. Waar ze enkele minuten geleden de grootste vergissing van haar leven had gemaakt. Ze had schrik dat Robert Taylor zou slagen tot hij dood was. Kirsten slikte toen ze beneden de deur hoorde toe slagen. Snel stapte ze uit bed liep naar beneden en draaide Robert cru om. “Listen to me…” Kirsten zocht naar haar woorden. “It's not Taylor's fault. I had lied to him.” Robert keek haar strak en kwaad aan. “Then I have one more reason for Taylor to kill.” “Robert,pleas.” Maar Robert luisterde niet meer. Kirsten liep naar boven en dacht na. Hoe kon ze toch zo manipulerend zijn? Ze had Robert, Taylor had Isaura en toch…was het niet goed genoeg voor haar. Kirsten had spijt, en nu zal ook Taylor haar nooit vergeven. Kirsten deed haar normale kleren aan, liep naar buiten en sloeg de deur achter haar toe. Ze rende naar waar ze Taylor als laatste had gezien. Ze zag wel bloed, maar uiteindelijk stopte dit. Na een 3 tal uur gaf ze het op. Ze had het verpest. Ze ging het huis weer binnen en Robert pakte haar met haar hand. Van het verschieten sloeg ze Robert in zijn gezicht. Robert knijpte harder in haar arm. “Stop, you're hurting me.”” It makes me not care.” Kirsten keek angstig in zijn ogen en zweeg. “I know where he is going. And I'm going after him.” Zei Robert. Met grootte ogen keek Kirsten hem aan. “Let him go!” Schreeuwde Kirsten en snel liep ze naar de kamer en ging op bed liggen….

~Robert~ (Eventueel Tay en Isaura)

Robert kookte nog steeds van de woede. Zijn neusgaten stonden wijd open. Hij snelde de trap op met twee tredes tegelijk. Hij rukte de kast open en zocht naar een reistas. Al snel had hij er een. Hij nam het hoognodige van kleren uit de kaste en propte ze in de tas. Veel was het niet. Een paar jeans broeken, shirts, hemden en ondergoed. Hij propte er nog ene paar sneakers en kousen in. Hij nam zijn portefeuille en gsm van het nachtkastje. Hij keek Kirsten snel even aan maar zijn woede was te groot om haar te vergeven. Haar hand siderde nog steeds na op zijn huid. Waarom deed ze hem dit aan? Hij hield veel te veel van zijn meid om haar pijn te doen. Enkel was zijn woede nu te groot om naast haar te gaan zitten en te kalmeren. Hij gooide de deur achter zich dicht. Snelde naar de garage en stapte in zijn sportauto. Hij haalde eens diep adem en startte de auto. Brullende kwam het ding tot leven. Hij scheurde door de londense straten heen, richting vliegveld. Hij kwam er aan en liet zijn wagen parkeren. Al snel had hij zijn sleutels terug. Hij wandelde naar de dichtsbijzijnde balie. "1 ticket to the netherlands please." Zei hij zo rustig mogelijk. Hij kon het niet laten om met zijn vingertoppen te tokkelen op de desk. Hoe sneller hij een vlucht had hoe beter. De's te sneller kon hij die hufter afmaken. De vrouw bezorgde hem eindelijk het ticket en hij ging richting het vliegtuig. De adrenaline gierde door zijn aderen en elke seconde kwam hij dichter bij wat hij wou bereiken: Taylor dood!

Kirsten hoorde Robert de trappen op stormen. Ze reageerde niet, het enigste wat ze kon doen was haar tranen laten lopen. Ze keek onbegrijpelijk naar Robert die een reiskoffer nam en rap een paar dingen in zijn koffer stopte. Toen hij haar passeerde wende ze haar blik af. Maar opeens ging haar een belletje rinkelen. Taylor was vast terug naar Nederland gegaan om Isaura te zien. Kirsten wachte tot ze zeker wist dat Robert weg was. Snel nam ze haar reiskoffer vast, en gooide al haar spullen in de reiskoffer, tenminste wat erin kon. Ze stormde de trap af en greep naar de sleutels ze sloot alles af en stormde naar haar Auto. Robert zijn auto was al weg. Snel stapte ze in haar auto drukte op het knopje zodat de garagepoort open ging. Ze drukte op haar gaspedaal en scheurde weg. Haar auto was zodanig opgemaakt dat ze gerust met straatraces kon meedoen, maar daar deed ze gelukkig niet me mee . Toen het liedje still counting van volbeat op de radio kwam draaide ze aan de volume knop. Haar gedachten moest ze even kunnen verzetten. Ze deed haar zonnebril aan. En reed met een overdreven snelheid naar het vliegveld. Al snel wist ze zeker dat Robert hier naartoe was gereden, want zijn auto stond er geparkeerd. Kirsten nam haar Koffer, deed haar auto opslot en liep naar het loket. "1 ticket to the Netherlands please." Zei Kirsten gehaast. De mevrouw aan het loket keek haar raar aan, maar knikte. Snel keek ze op het bord, het vliegtuig vertrok binnen een uur! Toen Kirsten het ticket kreeg haaste ze haar naar de rij. Na het laten checken van haar koffer en na het afgeven van haar koffer haaste ze haar naar het vliegtuig. Die er al stond. Kirsten zocht rond en zag uiteindelijk Robert zitten. Die nog steeds kwaad keek. Al zwijgend ging ze naast hem zitten. “Robert, if you want to teach someone a lesson, you'll have me. Taylor should not be punished.” Zei ze stilletjes. Ze verwachte gesnauw, geschreeuw enzo. Dus hielt ze haar al vast. Ze keek even op haar arm waar Robert geknepen had. Hij had zodanig hard geknepen dat ze een blauw plek van had overgehouden. Ze nam haar gsm en haar oortjes en zette haar muziek aan.

Robert's blauwe ogen gingen even over de pasagiers heen. Een meisje kwam naar hem toe. Ze vroeg of ze met hem op de foto mocht. Hij probeerde een rustigere blik op te zetten en stond recht. Hij ging met haar op de foto met een glimlach, jammergenoeg was het geen echte glimlach. Hij had liever gehad dat hij vrolijk was geweest. Dat hij hier was met Kirsten en ze samen gelukkig waren. Niet dat hij gebroken was en barstte van de woede. Het meisje ging weer weg en hij ging weer zitten. Een minuut of twee voor het vliegtuig ging opstijgen kwam Kirsten opgestapt. Robert draaide zijn hoofd woedend weg van haar, staarde naar buiten. "He had to know it! He could see the pictures of us!" Snauwde hij tegen haar. Zijn neusgaten stonden weer wijd open en hij keek haar aan. De woede was in zijn ogen te lezen. Zijn altijd zo zachte blik zou vuur kunnen spuwen, je neer bliksemen. Robert had helemaal geen spijt van de klappen die hij had uitgedeeld. Vroeger had hij Tay gemogen. Was hij zelfs jaloers geweest op hem omdat hij zo'n mooi meisje als Isaura had gehad. Maar toen werd hij closer met Kirsten en wist hij wie de ware voor hem was. Er was maar een meisje dat zijn hart kon veroveren, Kirsten Stewart. De beelden deden hem nog altijd vreselijk veel pijn. Ze bleven maar voor zijn ogen afspelen alsof ze hem wouden pesten.

Kirsten staarde naar haar benen toen Robert kwaad werd. "I'm so sorry Robert. I don't know what possessed me." Zei ze zachtjes. Opeens voelde ze haar gsm trillen, ze keek op haar gsm en zag dat haar manager belde. Ze stopte even met ademen. En duuwde af. Ze wou hem nu niet spreken, want dan zou het goed kunnen zijn dat ze ontslag nam. Ze wou er eerst nog eens over denken. Nu had ze al genoeg aan haar hoofd. Ze keek Robert aan."En Isaura dan? Je hielt toch ook van haar? Of denk je dat ik dat vergeten was?" Zei Kirsten toen tegen hem. Waarom ze opeens in het Nederlands begon te praten snapte ze zelf ook niet. "Misschien had ik je beter nooit leren kennen." Mompelde ze. Ze had haar eigen gekwetst doordat te zeggen. Maar het kwam eruit voor ze het wist. Ze hielt veel van Robert. Ze dacht opeens aan Isaura. Wat als zij onder Isaura's ogen zou komen? Isaura zou haar sowieso vies bekijken en waarschijnlijk ook meer dan afsnauwen.

Na heel lang vliegen (want ik weet niet hoelang xp) kwamen ze aan in Nederland. Met een zucht stond ze op en ging uit het vliegtuig. Ze probeerde Robert bij te houden, wat niet makkelijk was. Iedereen die aan het vliegveld stond keken hun raar aan. Alsof ze wisten dat ze ruzie hadden. Kirsten nam haar koffers en stond op een Taxi te wachten. Toen de Taxi aankwam stapte ze in en reed naar hun hotel. Daar eenmaal aangekomen gooide ze haar koffers in het hotelkamer. Ze ging op haar bed liggen, en wachte op wat Robert zou doen....Ze had zin om het gewoon af te trappen, en weg te lopen, van een klif af te springen en te verdrinken. Ze zuchte en met een droevig gezicht lag ze zijdelings op haar bed...

(Flutje sorry)

Hij snoof eens. Hij had Isaura al lang een sms gestuurd dat hij zou afkomen. Zo moest hij niet met een taxi en kon hij afkoelen voordat hij iemand echt zou gaan slaan. Robert was niet zo dom am agressief te zijn. Hij wou zijn baan niet kwijt en Kirsten niet. Hij wist dat ze echt zou flippen als hij Tay werkelijk iets vreselijks zou aan doen. Dat wou hij niet. Toen ze begon te spreken snoof hij eens luid. Moest ze daar over beginnen? Wou ze hem echt een schuldgevoel in zijn schoenen schuiven? Ja hij was verliefd geweest op Isaura. Nee, nu al lang niet meer. Hij kneep zijn ogen samen tot spleetje. Hij balde zijn handen tot vuisten voor hij haar iets zou aandoen. "That's already a long time over! We're just friends! You and Tay seems te be more then that! How do you think that feels for Isaura?" Snauwde hij verder. Op het volgende wat ze zij reageerde hij niets eens meer. Het deed hem al pijn genoeg dat ze het zei.

Eindelijk waren ze in nederland. Hij snelde het vliegtuig uit en haalde zijn bagage. Hij merkte hoe Kirsten hem probeerde bij te houden. Hij zag Isaura al staan en zuchtte eens. Ze zag er nog steeds prachtig uit. Nog even vol vechtlust zoals eerst. Zou ze het al hebben gehoord? Zou ze al weten wat er allemaal was gebeurd? Hij vernselde zijn pas en liep op haar af. Hoe voelde een schuldgevoel tegenover haar. Hij had nota bene haar verloofd geslagen. Hij stopte voor haar. Isaura gaf hem een knuffel en hij hield haar stevig vast. I'm so sorry Isau. But I went crazy and... Begon hij zachtjes. Kirsten was al naar een taxi, gelukkig. Hij bewees haar een dienst door Isaura af te leiden. Zij zou waarschijnlijk ook nog eens een hele preek klaar hebben. 'Robert. It wasn't your fault.' Zei ze zachtjes. Ze legde haar hand op zijn wang en keek hem aan. Langzaam knikte hij. Haar blauwe prachtige ogen lieten hem kalmeren. 'Gdvr Robert! Laat dit niet opnieuw beginnen!' schreeuwde een stemmetje ergens in zijn hoofd. Hij wendde zijn blik af en fronste even zijn voorhoofd. Hij moest naar Kirsten, sorry zeggen. 'Can you bring me to the hotel? I have to talk with somebody.' Vroeg hij aan haar en liet haar los. Ze knikte. Ze wandelden samen naar de auto. Woow, ze had een prachtige auto. Hij stapte in en staarde naar buiten. Hij zag hoe de regen met bakken uit de lucht viel. Bye bye prachtig weer, dacht hij in zijn eigen.

you can stop here. Zei hij tegen haar. Het was zeker nog een kilometer wandelen terwijl het nog steeds vreselijk regende. Hem kon het niet schelen. Hij moest zijn gedachten even kunnen opfrissen. Hij moest tegen Kirsten zeggen dat hij dom was geweest. Dat hij niet zo boos had moeten worden. Isaura stopte met tegenzin. Robert stapte uit, nam zijn tas en zwaaide haar uit. de regendruppels vielen op zijn haar, dat al snel doorweekt was. Eindelijk bereikte hij het hotel. 'Pattinson - Stewart' Zei hij als naam. Hij wist niet onder welke naam Kirsten had ingecheckt dus zei hij het zo maar. Hij kreeg nog een sleutelkaart en ging richting de kamer. Hij stopte even voor de deur. Daarna deed hij hem open. Zijn haren waren helemaal doorweek, net als zijn jas. Hij zag Kirsten op het bed liggen. Een zucht verliet zijn keel. Hij deed zijn jas uit. Fijn, was zijn shirt ook nog eens nat. Trok hij dat ook maar uit. Hij ging op het bed zitten en staarde voor zicht uit. Na een tijdje keek hij Kirsten aan. I'm sorry. I didn't want to hurt you. But it hurts to know you like Tay that way. Something broke inside of me when I saw you there with him.' Sprak hij zachtjes. Hij was helemaal gekalmeerd wat je duidelijk hoorde.

Kirsten kneep haar ogen toe. Ze was helemaal gespannen en zat behoorlijk diep in de put. Ze dacht aan hoe zij zou reageren als Robert hem met een ander meisje zou zien, in hun bed. Kirsten schudde haar hoofd, dat zou Robert nooit doen. Maar blijkbaar zij wel. Ze had al lang gebeld naar haar manager. Ze had ontslag genomen, misschien voor tijdelijk, misschien voor altijd. Toen Robert binnen kwam verstijfde ze van angst, en al snel begonnen haar ogen vochtig te worden.” I'm sorry. I didn't want to hurt you. But it hurts to know you like Tay that way. Something broke inside of me when I saw you there with him” Zei hij rustig. Kirsten bleef liggen en herhaalde de woorden in haar gedachten nog eens. Waarom moest Robert sorry zeggen? Omdat zij met Taylor in bed heeft gelegen? Kirsten schudde haar hoofd. “You do not apologize for something you did right. I was wrong.” Zei ze zachtjes bijna fluisterend. Ze begon hees te worden. En kreeg hoofdpijn. Die plotseling veranderen van temperatuur deed haar geen goed.” But,pleas, let Taylor for what it is. I would not see him. I don’t want to lose you.”Zei ze weer stilletjes. “En wees gerust, je zal me nooit meer zien bij Taylor bij de Twilight saga’s. Ik …Ik heb ontslag genomen. Ik wil niets meer met hem te maken hebben. Ik wil hem niet meer zien. En dat is zelfs zijn schuld niet.”Zei ze weer op een hese stem. Ze kneep haar ogen toe ging recht zitten en nam Robert stevig vast. “I wanna never lose you. I’m so sorry. I kill myself if I lost you.” Zei ze waarna haar tranen op zijn hemt vielen. Ze zou Isaura ooit wel eens haar excuses aanbieden. Maar nu moest het allemaal wat bezinken. Ze klemde haar hard vast aan Robert. Haar blauwplek op haar arm was redelijk groot, maar zelfs over dat gaf ze haar eigen de schuld. Heel haar lichaam was gespannen. Ze had voor zoveel schrik. En ze hoopte dat ze Robert echt niet was kwijt gespeelt.

(Je mag me via pb verbeteren als ik iets verkeert type in mijn engels hea xp)

Roberts mond viel haast open toen ze zei dat ze zou gaan stoppen met Twilight. Hij kon niet spelen met een ander meisje. Hij kon de liefde niet laten die hij liet zien bij Kirsten. Hij knipperde even met zijn ogen. Ze nam hem vast en hij klemde zijn armen rond haar heen. Zachtjes streelde hij over haar bruine zachtte haren. Voor even legde hij zijn kin op haar hoofd. Even trilde zijn hand, niet van woede maar van verdriet. "Kirsten, I never wanna loosse you to. You're the most important person in my life. I can't life without you." Zei hij zachtjes. Hij gaf haar een kus op haar kruin. Hij legde zijn vinger onder haar kin en kustte haar op haar lippen. Hij kon er niets aan doen. Hij smachtte elke seconde naar haar, alsof ze een magneet was dat niet los te krijgen was.

Kirsten ging op zijn schoot zitten en hoorde Robert's hartslag, van dat geluid werd ze rustig. Zoals een kindje rustig werd, wanneer ze haar moeder's harslag hoorde. Kirsten voelde de zachte lippen van Robert en ze draaide hem binnen. Ze snakte naar zijn liefde en zijn vergiffenis. Ze haalde haar lippen van zijn mond af, en legde weer haar hoofd tegen zijn borstkas. Ze wou zo bijven liggen, voor altijd, hem nooit meer los laten. Maar nu greep ze naar haar gsm en drukte de nummer van Isaura in. "I'm going to call Isaura." Zei ze rustig. Waarna ze met 1 hand de gsm vast had, en met de andere hand Robert hand vast hielt. De lijn ging over en haar hart begon te kloppen in haar keel. Isaura nam op, Isaura wist goed genoeg dat het Kirsten was. "Kirsten." Zei ze kwaad. Kirsten slikte en keek naar Robert. Ze had haar gsm op Speaker gezet, zodat Robert ook kon horen wat ze zei. "Het spijt me voor wat ik gedaan heb. En ik weet dat je razend op mij bent. Maar ik kan toch niet meer zeggen dan dat het mij spijt?" Zei ze rustig. Ze verwachte niet dat Isaura haar ooit nog wou zien, en niet meer kwaad was op haar. Kirsten wist wel dat als Isaura haar zag dat ze slaag zou vast had. En ze wist ook wel dat Robert nog steeds pissig was op Taylor. Kirsten hielt haar adem in toen Isaura begon te praten, of begon te roepen....

Robert hield haar vast. Liet haar rustig worden. Toen hij hoorde dat ze Isaura ging bellen zuchtte hij eens. Ze zette de speaker op en hij hoorde hoe woedend Isaura was. 'Nu ga jij eens goed luisteren! Je blijft van Tay af! Een schande dat jij jezelf een vriendin noemt! Dat je hem zo gemanipuleerd hebt! Hij weet van niets meer en jij maakt er gebruik van! Je wel niet wat je hebt gedaan?!' Schreeuwde ze haast woedend. robert hoorde hoe haar stem trilde, waarschijnlijk stonden de tranen in haar ogen. Robert deed teken dat ze de gsm moest geven. Hij nam de gsm over en zuchtte eens. "Isaura, Robert here. Calm down... Talk later." Hij drukte de gsm af en gaf Kirsten een knuffel. Hij legde zich neer en trok haar tegen hem aan. Hij kustte haar, draaide haar binnen. Zachtjes streek hij met de rug van zijn hand langs haar zij. Waarom was hij toch zo boos geweest op haar?

Kirsten had wel verwacht dat Isaura zo kwaad zou worden. Zij zelf zou ook zo gereageert hebben. "Isaura..." Maar Kirsten zag het teken van Robert en gaf de Gsm aan hem. Waar had ze het aan verdient? Dat Robert haar nog wou beschermen? Kirsten deed haar ogen toe en zuchte eens diep. Ze moest haar inhouden om niet weer in tranen uit te barsten. Toen Robert de gsm af legde nam ze de gsm vast, haalde haar Sim-kaart eruit en brak deze kapot. "Ik haal later wel een nieuwe sim kaart. Met een andere nummer." Mompelde ze. Waarna ze haar gsm liet vallen op de grond en ging naast Robert liggen. Ze drukte haar lippen tegen Robert de zijn en kuste hem. "Maak mij kapot als ik je ooit nog eens bedrieg." Probeerde Kirsten met een glimlach te zeggen.. Ze had echt zoveel spijt, ze wist opeens weer waarom ze het had gedaan. Ze wou niet dat Taylor terug ging naar Isaura, omdat ze schrik had dat Isaura haar -vroegere- vriend terug zou afpakken. Want Toen Tay met Isaura had, en kirsten vroeg iets te gaan drinken in een cafe, kon hij nooit. Tay liet haar vallen, en dat was toen Isaura der schuld. Maar nu besefte ze weer dat ze niets te vrezen had, dat de enige wie ze nodig had Robert was. Taylor was nu geen vriend meer, en eigenlijk...deed haar dat ....op dit moment...weinig. Ze had Robert, degene die ze nooit zal kunnen los laten. Kirsten keek Robert aan, en gaf hem kleine kusjes. "Als Isaura het niet wilt uitpraten, dan maakt het me niet uit. Ik heb de eerste stap gezet, en nu moet het van haar komen. Ik begrijp haar wel, maar pff...ik laat het erbij. De toekomst zal wel beslissen wat er gaat gebeuren." Kirsten keek hem verliefd aan. Alsof zij en Robert nog maar pas bijeen waren. "We gaan ons weer een nieuw huis kopen hier. We gaan weer gelukkig worden." Zei ze rustig waarna ze hem weer kuste en afwachte op 1 of andere reactie.

Robert legde zich goed en keek haar aan. Zijn blauwe ogen zochten haar bruine ogen. Hij vond dat ze prachtige ogen had waar hij uren gewoon naar kon kijken. Hij geneerde zich niet om er naar te kijken, te staren. Ze kustte hem en hij grijnsde. Hij kustte haar terug. Hij kustte haar, deze keer passioneler. Hij zuchtte een spijtig en legde zijn hoofd tegen haar schouder aan. Hij kustte haar sleutelbeen. Kon hij het wel doen? Zou Kirsten niet over de rooie gaan als ze wist wat hij wou? Robert kon er gewoon niets aan doen, hij hield van haar. Hij zich het als een deel van liefde. Hij keek een beetje naar boven en grijnsde lichtjes. hij legde zich op zijn rug langs haar. "Sorry. Hormonen spelen op." Zei hij onschuldig tegen haar. Hij staarde maar wat naar het plafond. Hij antwoorde niet op hetgene wat ze zei over het huis. Hij wist niet of hij Isaura en Tay vaak onder ogen kon komen. Het lag zo moeilijk voor hem. Hij wou zijn hoofd leeg maken maar hoe wist hij niet. Hij wou niet aan niets meer denken voor een paar minuten, voor een half uur, veel langer.

Kirsten keek hem aan en grijnsde lichtelijk toen hij zei dat zijn hormonen begonnen te werken. Ze vond het niet erg, ze ging stilletjes rechtop zitten. Ze zag wel dat Robert er niet meer wou over hebben. En dat vond ze best. Ze stond recht en keek hem aan. "Wacht hier." beval ze ondeugent. Zo fier als ze was ging ze naar de badkamer. Daar was een jacuzzi en al, die badkamer was echt een luxe; Maar daarvoor was ze niet naar de badkamer gegaan. Ze nam haar koffer en rommelde er wat in. Per toeval had ze een string en een een strak en kort kleedje bij. Ze deed de string en het kleedje aan. Ze stapte rustig naar de kamer en keek ondeugent naar Robert. "Zie ik er zo niet veel beter uit?" Zei ze rustig en keek hem uitdagent aan. Wat Robert nu heel waarschijnlijk dacht wat zij van plan was, was ook een onderdeel van liefde, dus waarom zouden ze hun schamen? Maar deze keer was Kirsten niet van plan iets in bed te doen. Ze wist een leuke fuif en daar wou ze graag naartoe. En daarna wou ze lekker uit eten gaan. Ze wou het gewoon weer zoals vroeger hebben, niet meer niet minder.Kirsten ging naast het bed staan, en hielt Robert zijn blik vast en boog haar voorover en gaf Robert een kus. "Of ga je nu ook denken dat ik je manipuleer?" Zei ze zachtjes en ondeugent toen ze haar lippen van hem afhaalde, misschien dacht Robert nu, dat ze echt S.. wou hebben. Maar dat vond Kirsten juist grappig.Kirsten keek met een schuin hoofdje naar Robert en besloot hem de waarheid te vertellen."Kom op waar wacht je op? Kleed je eens om. We gaan vanavond ergens heen hoor.Of wat dacht je?" Zei ze tegen Robert. Ze vond het altijd leuk hem te pesten. Ze liep weer naar de badkamer en zocht wat in de kast. "Damn." Zei ze toen ze besefte dat ze geen producten meer had voor haar haar te kleuren. Ze wou haar haar weer zwart verven, maar dat ging niet zonder haarkleuring. Kirsten keek nog eens in haar koffer. Wat ze nu aanhad was misschien iets te kort, toch voor in de lente. Ze deed haar ander zwart kleedje aan. Ze had een buikriem (natuurlijk voor mensen xp) met diamantjes en dat deed ze rond haar middel. Ze borstelde haar haren,deed bloedrode lippenstift op en deed mascara en oogschaduw aan. Waar bleef Robert nou?

(Heb het toch maar veranderd.)

Toen ze recht kwam duwde ij zich omhoog op zijn ellebogen. Nieuwschierig keek hij haar na. Wat was ze van plan? Hij wachtte geduldig. Een schuine grijns kwam op zijn gezicht te staan terwijl hij zag hoe Kirsten terug kwam. Zijn ogen fonkelden van plezier. Hij kustte haar terug. Toen ze terug begon te spreken vernauwde hij zijn ogen. "Damn Kirsten. Je weet toch dat dat slecht is." Zei hij licht beschuldigend. Hij liet zijn hoofd weer op het kussen vallen en keek haar nog even aan. Een vals grijnsje stond rond zijn lippen. Hij nam haar rond haar middel vast en trok haar het bed op. Hij deed zijn been rond haar middel en hield zijn mond langs haar oor. "Don't mess with an vampire honey." Grijnsde hij valsjes. Hij gaf haar een kus net onder haar oor. Hij keek haar aan en kustte haar daarna op haar mond. Al snel hadden ze een passionele tongzoen. Hij liet haar los en rechtstaan. Toen ze naar de badkamer ging keek hij naar haar achterste. Hij was nu eenmaal een gezonde jongen. Hij stond uiteindelijk ook op. Hij nam een felblauw shirt en een donkere G-star jeans met daarbij leuke sneakers. Hij ging naar de badkamer en gristte nog snel een onderbroek mee. "Moeten we echt weggaan?" Vroeg hij terwijl hij haar rond haar middel vast nam. Hij keek in de spiegel naar haar. Hi was eigenlijk bes gespierd. Lichtjes was een sixpack te zien. Robert moest er niet uitzien als een kleerkast om sterk te zijn. Dat had hij wel al vaker bewezen.

Kirsten moest haar lach inhouden, maar een vals, niets goedbetekende glimlachje kon ze niet verbergen. “Ow had ik je dan nog niet gewaarschuwd dat ik een slecht karakter had?” Zei ze toen ze haar ogen smaller maakte maar ze had nog steeds dezelfde glimlach. Maar toch verschoot ze dat Robert haar boven hem trok en zijn benen rond haar had gewikkeld. “Grrauw. I mess with everyone, baby. And certainly with such dangerous animals like you.” Zei ze vals. Kirsten kuste mee en ze wou dat het eeuwenlang zou duren tot het stopte. Met haar handen ging ze onder zijn bloes en streelde met haar vingertopjes over zijn rug. Kirsten gaf na de zalige tongzoen nog 1 kusje.
Toen ze haar aan het opmaken was kwam Robert achter staan en nam haar smalle lichaam vast. Ze glimlachte en draaide haar hoofd opzij en gaf hem een kus op de wang. Hij had lichtelijk een 6-pack, maar het was ook niet echt heel zichtbaar. Voor Kirsten maakte het niks uit. Kirsten vond het bij hem wel passen. En daarbij, voor de kracht moest hij het ook niet hebben want Robert was al uit zijn eigen een sterk type. Kirsten had het wel gemerkt bij Taylor, en volgens Kirsten kon hij nog harder slagen als hij wou. Snel zette hij die gedachten uit haar hoofd. Ze draaide haar om en gaf een knuffel terwijl haar hoofd tegen zijn borstkas lag. “Moeten we echt weggaan?" Vroeg Robert. Kirsten hief haar schouders op. “Als je liever thuis blijft. Dan is dat ook goed. Dan gaan we niet naar een fuif ofzo. “ Zei ze toen ze in zijn ogen keek. “Als jij liever iets anders wilt doen. Mij niet gelaten. Maar maak het wel leuk.” Grijnsde ze zacht waarna ze een kus gaf. “Your choices” Kirsten had eigenlijk zin om Robert te plagen, maar ze wist niet met wat. Toen keek ze hem uitdagend aan. “Of ik ga alleen, dan kan je je nog wat zorgen maken over mij.” Zei ze plagend. Ze beet op haar onderlip en keek hem nog steeds uitdagend aan.

Robert toverde een grijnsje op zijn gezicht. Hij haalde even zijn wenkbrauwen op en keek haar aan. Zijn keus dus, hmm daar vond hij wel iets op. Hij schopte zijn schoenen uit en trok haar zachtjes mee. Hij was blij dat zijn shirt al uit was. Hij liep richting de douche, geen mogelijkheid dat kirsten kon ontkomen aan zijn ijzeren greep. Hij trok haar mee de douche in en draaide de knop open. Het water stroomde over haar en haar kleren heen. Een valse grijns stond op zijn gezicht waarna hij haar aankeek. Een onschuldige blik was in zijn ogen te zien waarna hij zijn schouders ophaalde. "My choise." Hielp hij haar herinneren. Hij schudde zijn hoofd over haar opmerking. Mooi niet dat ze alleen weg ging. Hij deed die riem uit en gooide die over de douche heen. Hij kustte haar, wat uitliep in een tongkus. Ze moest eens weten hoe graag hij haar zag. Hoe erg hij verlangde naar haar. Hij trok haar tegen zich aan en keek naar beneden. Hij hield van haar en iedereen mocht het weten. Met haar wou hij oud worden en op een verranda zitten. Hij zou grijs zijn en zijn kleinkinderen zien spelen met de pony die ze voor hen hadden gekocht. Hij zou nog steeds haar hand vasthouden, haar nog steeds kussen. Haar over haar prachtige lange grijze haren strijken. Hij zag het allemaal zo voor zich.

Kirsten voelde hoe Robert haar vast nam. Niet begrijpend keek ze hem aan. Zijn blik stond haar ook niet aan. Robert nam haar mee naar de Douche. Toen ze doorhad wat hij van plan was begon ze tegen te spruttelen, no way dat zij zo in de douche ging. “Robert, Don’t…” Maar kirsten geraakte niet uit zijn greep. Terwijl Robert haar nog vast had en de douche aanzette , probeerde weg te komen. “Robert! Oh hier ga je zo niet goed van zijn!” Zei ze bibberend van de kou. Als Kirsten ergens niet tegen kon was het de koude. Ze probeerde haar los te rukken en met 1 hand probeerde ze de douche uit te schakelen. Maar ze kon amper de knop omdraaien voor het water wat warmer te zetten. Robert nam haar weer stevig vast. “Goed dan, kom jij er dan ook maar bij staan.” Ze rukte Robert onder de Douche. Hij gaf haar een tongzoen. Kirsten snapte niet hoe hij het altijd deed. Die tongzoenen van hem waren betoverend. "My choise." Zei hij toen. Mokkend keek Kirsten naar hem. “No, not funny.” Zei ze nep-boos. Stilletjes deed ze Robert zijn broek los zodat deze naar beneden zakte. Ook zijn broek was klets nat. Snel stapte uit de douche en nam snel al de handdoeken die in de badkamer lagen. Ze liep er mee uit hun hotelkamer en legde die aan de buitenkant van hun hotel kamer, voor de deur van de buren. Snel liep ze weer naar binnen voor iemand haar zach. Kirsten had 1 Handdoek rond haar gewikkeld en gemeen keek ze Robert aan. “Now is it my turn.” Sprak ze op een ondeugende toon. “Allee schatje, ga je handdoeken maar halen.” Zei ze al spottend. “Ik hou ook van jou hoor.” Zei ze onschuldig. Nu wou ze zijn reactie wel eens zien. Hij was ook klets nat, en buiten de hare waren hier geen handdoeken meer. En hij mocht het vergeten dat Kirsten de hare ging afgeven.

Hij voelde nu ook het water over hem heen stromen. Zo erg vond hij het niet. Koud had hij het heel zeker niet, Kirsten was hot genoeg. Zijn broek viel tot aan zijn enkel en hij grijnsde eens lichtjes. Dit was zo slecht voor zijn hormonen. Hij nam haar bij haar kont vast en hield haar vast, dicht tegen zich aan. Hij gaf haar nog een kus. Ze ging uit de douche en ging er van door met de handdoeken. Daar stond hij mooi in een doorweekte onderbroek. Hij kneep zijn ogen samen maar liep toch naar de deur. Hij opende hem en nam zo snel hij kon de handdoeken terug. Hij had zijn voet tegen de deur gehouden zodat ze hem niet had kunnen dicht doen. Hij wikkelde een handdoek om hem heen en grijnsde lichtjes. Hij wandelde naar haar toe en gaf haar een knuffel. Voorzichtig deed hij de rits van haar kleedje los en ging richting het bed, hem kon het weinig schelen dat hij nog was nat was. Hij kustte haar nog eens en liet haar op het bed zitten. Hij leunde meer naar voren zodat ze zou gaan liggen. Wat kon het hem schelen dat het een hotel was? Waarschijnlijk was het bed minder storend als hun eigen bed, anders hadden de buren lekker peg.

Kirsten vloekte binnensmonds toen Robert zijn voet tussen de deur stak. Dat was nog eens balen, anders had ze hem zeker in de maling kunnen nemen. Ach ja spijtig. Kirsten knuffelde hem terug. Ze wist heus wel wat hij wou. Maar ze was van plan om hem wat te laten sukkelen met zijn hormonen die hij blijkbaar niet meer kon beheersen, daarna zou ze het natuurlijk ook wel toelaten, want zij zelf was ook geen harde als het om dát ging. Zachtjes stapte ze naar achteren terwijl ze rustig en teder met haar tong in zijn mond draaide. Toen ze aan het bed kwamen deed ze haar kleedje uit en ging zitten. Robert leunde naar voren, deed zijn onderbroek uit. Toen ze beide naakt waren ging ze onder de dekens. Ze zorgde ervoor dat Robert niet onder de lakens kon. Ze grijnsde gemeen. En ze zag dat Robert het echt gemeen vond. Kirsten gaf hem een kus en liet hem onder de lakens. Robert ging op haar liggen en…. (Meer Details ga ik niet geven.). Haar maakte het niets uit wat anderen dachten, alsof zij het nog nooit gedaan hadden. Nadat de leuke tijd over was ging ze naast hem liggen en knuffelde hem. “Ik hou zo f*cking veel van je. “ Zei ze waarna ze hem een kus op de mond gaf, en haar hoofd op zijn borstkas legde. In haar glimlach kon je meteen uithaalden dat ze enorm gelukkig was, er waren gewoon geen woorden voor. Kirsten hoorde zijn hartslag, ze werd altijd rustig als ze het geluid hoorde van zijn hart. En neen ze had het niet bij iedereen, alleen bij Robert. Zijn hart was Speciaal. Ze zou niet weten wat haar zou overkomen als dat hart opeens niet meer klopte. Dan stierf haar hart ook.

Hij kustte haar nog steeds. Zachtjes zocht hij naar het slotje van haar bh. Hij dacht er geen seconde bij na dat ze beter een cd konden gebruiken. Misschien was dat eigenlijk veiliger. Jammergenoeg werkte zijn gezond verstand niet meer. Iets anders regelde nu heel zijn doen. Zijn hormonen waren nu zijn baas. Zijn hersenen hoefden niet meer te functioneren volgens hem. Kirsten was echt prachtig, daar werd hij elke keer op benadrukt. Hij kusstte haar, voelde hoe ze een werden. Hij draaide zich op zijn rug en grijnsde naar haar.


Hij lag langs haar en hield haar vast. Zachtjes streelde hij met de toppen van zijn vinger over haar rug heen. Geleidelijk aan ging hij richting haar zij waar hij bleef. Hij gaf haar een kus op haar kruin en glimlachtte. Hij vond het heerlijk als ze zo kort bij elkaar waren. Hij zou niet meer zonder Kirsten kunnen leven en dat wist ze maar al te goed. Pas nu kwam het in hem op dat ze geen cd hadden gebruikt. Hij zuchtte eens, had hij dat voor niets gekocht. Hij keek Kirsten even aan. "Je weet toch dat we..." Hij stopte even. Hij worstelde met zijn eigen woorden. Soms had hij het best nog wel moeilijk met nederlands. "Dat we onvijlig zijn geweest?" Onveilig zei hij wat onzeker waardoor het een beetje vreemd klonk.

Kirsten luisterde nog steeds naar de ademhaling en de hartslagen van Robert. Hij was ondertussen al opgedroogd. Even keek ze naar de klok. Het was al 12 uur. Man wat ging de tijd snel voorbij. Robert zei iets over onveilig. Kirsten deed haar ogen open en keek naar Robert. “Ow damn. Daar had ik ook niet aan gedacht. En ik ben gestopt met de pil in te nemen.” Zei Kirsten serieus . Was dit misschien het moment om over kinderen te hebben? Misschien kon ze het op een subtiele manier aanpakken. “Tja, bereid je dan al maar voor op een kind hea.”Zei ze spottend. Maar ergens meende ze het ook wel. Zij zou het niet erg vinden, maar dat Robert dat leuk zou vinden was een andere zaak. Ze zou het echt niet weten. Kirsten keek hem met twinkelende ogen aan. “Of zou je dat erg vinden?” Zei ze rustig en minder spottend als daarvoor. Robert wreef zijn vingertopjes over haar rug. Hij wist dat Kirsten dat heel leuk vond. Haar oogjes werden stilletjes aan al zwaar, dus lang zou het niet duren voor ze in slaap viel, in zijn armen. Maar eerst genoot ze nog van zijn aandacht….

3 maand later:

Al 3 maand had Kirsten haar regels niet meer gekregen, dus had ze al een voor gevoel dat ze zwanger was. Ook voelde ze haar redelijk misselijk, zo elke dag. Ze had er ook nog niet over gebabbeld met Robert. De laatste keer was 3 maanden geleden. Kirsten had ondertussen al 3 staaltjes gekocht en deed de laatste test.Snel keek ze op het staaltje. En met grote ogen keek ze naar het staaltje. Ze was dus echt zwanger!! Op elk staaltje stond dat ze zwanger was, dus het zal ze wel echt zwanger zijn. Hoe moest ze het Robert vertellen? Kirsten zuchte en stapte rustig de badkamer uit. Ze stapte naar Robert en ging in de zetel zitten. Robert keek raar op en ging naast haar zitten. "Ik moet je iets vertellen." Zei ze waarna ze naar Robert keek. Zij was wel erg happy, maar ze wist niet hoe Robert zou reageren dus ze bleef redelijk rustig. "Weet je nog dat 1 gesprek over een kind?" Ze keek Robert rustig aan. En Robert knikte. "Ik...Ik ben zwanger." Zei ze rustig. Ze was er echt gelukkig over, maar ze wist echt niet hoe Robert zou reageren. Afwachtend keek ze naar Robert.

Drie maanden was het al geleden. Robert had zich schuldig gevoeld dat ze niet veilig waren geweest. Het had gevoeld alsof het zijn schuld was dat hij niet beter had nagedacht. Nu hadden ze een klein bescheiden huisje met een leuke shetlander en Kirsten haar paard. Malak was een prachtig paard en robert was er trots op dat ze het paard zo rustig had gekregen. Kirsten kwam uit de badkamer en ging op de zetel zitten. Robert legde zijn script even neer. Hij ging langs haar zitten, ze zag er zo nerveus uit. Ze zei hem dat ze hem iets moest zeggen. Robert knikte even op haar vraag. Waar wou ze heen? Aarzelend vertelde ze het hem, alsof hij boos zou worden. Robert keek haar verbaasd aan. Wist even niet wat te zeggen. Werd hij vader? Dat kon toch niet? Kon het echt van die ene keer zijn? "Meen je het?" Vroeg hij zachtjes. Toen hij bevestiging kreeg glimlachtte hij vrolijk. Hij kon het nog steeds amper geloven. "Hoe... Hoe lang al?" Vroeg hij zachtjes. Robert wist amper iets van zwanger wezen. Enkel de dingen die ze toen hadden gehoord van Isaura en Taylor. Al wou hij aan hen helemaal geen voorbeeld nemen. Daar was het helemaal mis gelopen terwijl hij het wel allemaal goed wou doen. Hij zag zichzelf eigenlijk al rondlopen met een kleine baby.

Kirsten en Robert hadden een gezellig klein huisje gekocht met een redelijk grootte hof waar nu Malak en een Shetlander stonden te paraderen. De stallen waren niet te klein maar ook niet overdreven groot. Er was nog 1 stal over, waar later Roberts paard kwam te staan. Kirsten keek Robert aan, en grijnsde gelukkig. “Ja, waarom zou ik daarover liegen? “ Zei ze zo trots als ze was over dat ze zwanger was. Hun eerste kind was er over 6 maanden. “Ik ben al 3 maand zwanger blijkbaar. “ Zei ze met een grijns. Ze vloog om Robert zijn nek. “Oh ik ben zo gelukkig.” Zei ze gelukkig. Haar ogen waren vochtig van geluk. Kirsten zat ondertussen al op Robert zijn schoot en ze keek in zijn ogen. Ze kuste hem op zijn mond. “Maar wil jij wel helpen Malak wat te verzorgen? Want ik heb schrik dat als ik wat langer zwanger ben, niet alles meer ga kunnen wat ik nu kan. En ik wil niet dat onze kleine een gebrek heeft door mijn schuld.” Vroeg ze rustig. Het liefst wou ze het tegen iedereen gaan zeggen, maar misschien kon ze het nog maar even stil houden. Kirsten stond op en trok Robert uit de zetel en liep naar boven. Ze ging naar de kamer die nog niet bezet was, en waarschijnlijk later de kinderkamer werd. Ze keek rond. Ze wou nu al beginnen met het opmaken van de kamer, maar was dat niet te vroeg? “Hier slaapt onze kleine later, Goed?” Zei ze waarna ze Robert knuffelde, en naar de kinderkamer keek terwijl haar hoofd tegen zijn borst ruste.

Robert wist nog steeds amper wat te zeggen. Hij keek haar maar wat aan. "Dr.. Drie maanden?" Vroeg hij nog steeds verbaasd. Hij hield haar stevig vast, bang dat ze ineenkeer in rook zou opgaan en het allemaal maar een droom was. Nee, hij wou haar nooit meer kwijt raken. "Tuurlijk help ik met Malak. Ik zorg ervoor dat jij en de kleine genoeg rust heben." Zei hij zachtjes. Onwillekeurig legde hij zijn hand even op haar buik. Hij kon niet wachten tot die dikker zou worden en de baby zou beginnen met stampen. Dat leek hem echt een geweldig gevoel. Zijn ogen zochten naar de hare. De zijne straalden van geluk. Dat hij echt vader zou worden, dat had hij werkelijk nooit gedacht. Hoe zouden de andere mensen erover denken? Ach, dat maakte hem totaal niet uti op dit moment. Nu telde enkel Kirstin en niemand anders meer. Ja tuurlijk de kleine baby ook nog. Hij werd recht getrokken en naar boven gesleurd. De lege kamer waar hij nu voor stond kon perfect als babykamer dienen. "Maar... Kunnen we die kleinerd de eerste maanden niet gewoon bij ons op de kamer leggen?" Vroeg hij zachtjes. Hij vond het anders zo zielig voor zo'n klein baby'tje dat nota bene nog wakker werd 's nachts om alleen te slapen in zo'n grote kamer. Hij gaf haar een knuffel en een kus op haar kruin. Soms was het makkelijk om zo groot te zijn vond hij.

"Dr.. Drie maanden?" Kirsten kon een lach echt niet onderdrukken. “Nog 5 maandjes. En dan is de kleine schat er. Onze kleine, en van niemand anders.” De laatste zin zei ze rustig en lief waarna ze hem een dikke knuffel gaf, en ze wou hem niet meer lossen, zo leek het toch."Tuurlijk help ik met Malak. Ik zorg ervoor dat jij en de kleine genoeg rust hebben." Kirsten keek in zijn blauwe ogen, en het leek dat ze naar de oceaan keek, zo helder, zo mooi,…Kirsten keek echt verliefd naar hem. Ze kon nu alleen maar warmte en geluk uitstralen. “Ik zal je heus nog wel helpen. Maar de kleine rakker *Shetlander* moet wel weer manieren bijleren, want hij profiteert van onze goedheid.” Sprak ze rustig. “Met Malak zal ik wel gaan wandelen, maar zou wel graag hebben dat je dan mee komt. “ Sprak ze rustig. Kirsten voelde de hand van Robert op haar buik, en ze glimlachte erom. “Nog even en je voelt het schoppen. Nu is het nog te vroeg. Nog even geduld.” Sprak ze lief. Ze kon het wel begrijpen dat Robert het wou voelen, maar dat kon nu nog niet. Toen ze bij de kinderkamer kwamen vroeg Robert dat het baby’tje de eerste maanden in hun kamer kon slapen. Kirsten keek hem aan. “Natuurlijk. Ik denk dat ik wat te enthousiast ben en opgejaagd.” Zei ze rustig. Ze voelde de kus op haar kruin en ze pakte Robert’s hand vast. “Ik moet je nog iets vertellen. Je weet heus toch nog dat de dierenarts hier aankwam voor Malak? En nu blijkt het dat ze ook drachtig is.” Zei ze lichtelijk enthousiast. Kirsten legde haar hoofd tegen zijn arm en staarde naar de lege ruimte. Kirsten draaide haar om en stapte naar de keuken. Buiten was het nu rond de 30 graden, dus echt warm eten ging ze niet maken. Ze dacht aan een koude schotel. Ze deed de frigo open en zag dat er nog Sla, Komkommer, tomaten en eieren in lagen. Net genoeg om een koude schotel te maken. Ze haalde de ingrediënten eruit en deed de frigo toe en deed de diepvriezer open. Daar lag nog wat vlees in voor op de barbecue. Ze haalde het vlees uit de diepvriezer. “Schat!” Riep ze. “Wil je de Barbecue opzetten?!” Riep ze. Ondertussen legde ze de eieren in het hete water voor deze te laten hard worden. Daarna begon ze de groente af te wassen. Ze legde de pas gewassen sla in een aparte kom en begon toen de komkommer te snijden, ook deze legde ze in een aparte kom, zo ging dat ook bij de tomaten. Ze keek in de kast voor wat sauzen. Ze had vanalles en nog wat. Ze stapte naar buiten en waste het tafeltje en de stoelen –die buiten stonden- af. Toen legde ze de kommen met de groentes op het tafeltje. Snel ging ze weer naar binnen. Ze schelde de hard gekookte eieren en deed deze ook in stukjes. Kirsten zette ook de borden, glazen en bestek buiten. Stokbrood was ze ook niet vergeten. Malak en de shetlander Dancer –noem hem zo even- keken naar het brood. Nog even en er zou slijm op de grond vallen. Kirsten grinnikte en stapte weer naar binnen, en nam hard brood –die ze speciaal bewaarde voor de paardjes- naar buiten en gaf ieder 3 stukken brood. Nu ging ze zelf aan tafel zitten en zag dat ook Robert gedaan had met het vlees te barbecueën. De zon was stilletjes aan het zwakker worden, dus werd het echt gezellig. Toch was het echt nog warm. Kirsten keek Robert even aan met een glimlach. Haar blik wende af naar de wijnglazen. Waar bleef de wijn nu? Kirsten zuchte en stond recht en ging de wijn halen. 1 wijn glaasje kon geen kwaad. Zolang het er maar bij 1 bleef. Ze goot de wijn in en ging weer zitten. Ze nam een beetje van alles. En als vlees koos ze het kippenribbetje uit…

~6 maand Later~

Kirsten stapte naar binnen en Robert kwam achterna. Hij deed de deur toe en Kirsten stapte naar de zetel en ging rustig zitten. In haar armen lag Steffani. Hun eerste dochter. Eerst kon Kirsten niet kiezen tussen de namen: Clarrisa of Steffani, maar Robert vond Steffani mooier, dus werd het Steffani. Kirsten had het nog tegen niemand gezegd, en ze wou het liever ook stil houden. Ze had geen zin in interviews, het ging niemand aan dat ze een dochter hadden. Iedereen kon toch een kind krijgen? Wat was Steffani dan belangrijker dan de andere kinderen? Kirsten keek verliefd naar Steffani die in haar armen aan het slapen was. Ze was zo mooi. Ze had de ogen van haar vader. Kirsten keek naar Robert en glimlachte. “Is ze niet beeldmooi?” Grijnsde Kirsten fier. Even flitste de nare gebeurtenis van haar en Taylor weer door haar gedachten. Ze kreeg er meer en meer last van, ookal was alles uitgepraat tussen haar en Taylor en Robert. Toch was het niet zoals vroeger. Robert had nog steeds de pest aan Taylor en Isaura heel waarschijnlijk aan Kirsten. Kirsten probeerde haar eigen op andere gedachten te brengen. Ze wou er nu niet aan denken. Ze wou het nog niet tegen Taylor ofzo zeggen, en het liefst wou ze dat ook Robert zweeg tegen Isaura, ze had het nog niet tegen hem gezegd en ze zou het ook niet meteen zeggen. Kirsten keek weer naar Steffani en dan weer naar Robert. “Wil jij haar even vast houden? Ik ga haar bedje boven klaar maken. “ Zei ze rustig en gaf Steffani aan Robert en ze ging naar hun kamer waar het bedje van Steffani stond. Ze maakte het bedje klaar en ging weer naar beneden en ging naast Robert zitten. Steffani sliep nog steeds vredig in Robert’s armen.