are you coming with me? ~ Trust

& Trust

Dreamer bewoog soepel onder Lailey door terwijl ze over het ruiterpad draafde. Ze lieten kleine zandwolkjes achter zich en vogels die voor hun op het pad zaten fladderde omhoog. Het was nog aardig vroeg maar al heerlijk warm. Dreamer brieste en schudde met haar hoofd. 'Braaaf' Zei Lailey zacht toen ze haar paard een klopje op haar hals gaf. Ze was tot nu toe heel braaf, maar wel fris. Lailey vond dat natuurlijk helemaal niet erg. Lailey vertrouwde Dreamer net zoals Dreamer Lailey vertrouwde. Ze ontspande als Lailey haar reed en deed altijd haar best. Dreamer was nog maar 3 jaar en ook nog niet zo lang onder het zadel. Lailey wil in de toekomst graag ook wedstrijden met het beestjes gaan rijden. Dreamer is een geweldig springpaard en geniet elke keer weer van een heerlijk lange buitenrit in het koele bos of langs het strand. Ook houd ze van dressuur, Dreamer kan namelijk prachtig lopen en focust zich op de passen die ze maakt. Natuurlijk heeft Lailey geen van deze diciplines verder uitgewerkt, ze wil er eerst een beetje achter zien te komen welke van deze dingen Dreamer het leukst vind om te doen. Water stroomde door kleine beekjes die uitkwamen in een groot meer met een open veld ernaast. Een prachtige plek om even te rusten dus. Er was een ding die Dreamer haatte, honden. Als honden achter haar aan komen schiet Dreamer meteen weg, en komt niet meer terug. Behalve voor Luna, Lailey's puppy, en Youri's hondje, dat komt omdat de honden al sinds dat Dreamer een veulen was bij haar in het weiland rende. De angst komt doordat ze een keer door een hond in haar been is gebeten toen ze 2 jaar was. Lailey was verbaast toen ze merkte dat Dreamer daar een hekel aan had. Met een buitenrit was Dreamer een keer helemaal naar huis gerent, achteraf kon Lailey er gelukkig nog om lachen.

Eenmaal op het grasveld aangekomen stapte Lailey af en liet ze haar merrie even grazen. Zelf ging ze in het gras zitten en genoot van de zon. Het was gelukkig nog rustig, in middag word het hier altijd wat drukker met paarden en mensen met honden. Het is hier namelijk erg populair. Lailey komt er daarom liever in de ochtend of avond, dan is namelijk iedereen zo'n beetje weg. Vanuit de bosjes was geblaf te horen, Lailey vergat Dreamer's angst en voor ze het wist hoorde ze het geklop van hoeven steeds zachter worden. Ze was weg. Gelukkig kon Lailey erop vertrouwen dat ze naar huis zou vluchten. Youri was thuis, dus hij zou wel voor haar zorgen. Lailey stuurde Youri even een sms om er zeker van te zijn dat hij wist dat Lailey niks was en dat Dreamer gewoon geschrokken was. Lailey zuchte eens diep. Ze trok uit verveling gras uit de grond. Dat deed ze eigenlijk altijd als ze in het gras zat, gewoon automatisme. Het was erg stil, alleen de wind, het water in het meer en Lailey. Ze draaide zich om, met haar rug naar het meer, zodat ze over het veld heen kon kijken. Een konijntje schoot over het veld heen en verdween aan de andere kant weer in de bosje. Lailey's cap lag naast haar en ze zat in kleermakerzit. Haar leren laarzen waren al aardig zanderig geworden, ze had net nieuwe maar ze zagen er al helemaal niet meer nieuw uit. Lailey hield zelf ook niet zo van die glimmende laarzen die er gloednieuw uitzagen, behalve bij wedstrijden, dan wou ze best haar best doen om er goed uit te zien. Lailey had dat alleen met schoenen, met kleding lag het anders.

Uit het niets verscheen er ineens een paard op het veld. Het was een prachtig paard en zag er wild uit. Dit is de eerste keer in maanden, of zelfs jaren dat Lailey een wild paard zag. Vanwege zijn kleur en bouw leek het op een Rocky Mountain. Lailey kon altijd het ras al van ver herkennen, ze wist niet waarom, ze wist het gewoon. Natuurlijk wist ze niet alle rassen te herkennen, maar bij dit paard was dat best duidelijk vond ze. Ze hoopte dat het paard zou blijven, maar Lailey ondernam niks, als het paard naar haar toe wilde komen deed hij of zij dat vast wel. Ze wilde het paard niet dwingen te komen, daarom wachtte ze.

Het gedender van de hoeven achter haar werd steeds luider. Ze keek even achter zich. De paarden waren alleen naast haar. Ze maakte een sliding stop, waardoor de paarden langs haar vlogen. Trust keerde op en racede de andere kant op. Stomme mensen. De paarden die haar achtervolgden luisterde altijd naar de mensen op hun rug. Waarom? Dat begreep de merrie niet. Niet meer. Toen ze toch een lasso om haar nek voelde sprintte ze weer weg. Ze voelde dat ze de man van zijn paard had gerukt, maar hij liet niet los. Ze sprong over een boomstam en voelde hem niet meer. Na een tijdje ging ze over in een snelle draf en kwam bij een grasveld. Dorstig liep ze naar het meer en dronk wat. Ze hoorde hoef geklop en zag een paard met zadel en hoofdstel zich uit de voeten maken. Als er een paard was was er ook een ruiter... Ze keek voor zich en zag een meisje. Ze had haar ook gezien. Trust legde haar oren in haar nek en steigerde, maar het meisje bleef gewoon zitten. Trust werd weer wat rustiger en dronk tot haar dorst gelest was. Toch bleef haar oog op het meisje gericht. Toch wel nieuwschierig stapte ze op haar af, ging achter haar staan en tilde met haar neus haar arm op. Ze deed niets. De merrie brieste en draafde weer wat verder weg van het meisje. Met een plof ging ze liggen in het gras, rolde een paar keer en stond weer op. Wedden dat het meisje nu wel wat van haar wilde?

-Okee dit is echt een hele grote flut vergeleken met jouw post... Sorry-

Het wilde paard had een lasso om haar nek. Ze dronk uit het meer maar keek op toen Dreamer haar voorbij schoot. Ze steigerde toen ze Lailey in het gras zag zitten, Lailey keek naar het paard maar deed niks. Het was nu wel duidelijk dat het een merrie was. De oren van het paard lagen in haar nek, Lailey verwachtte ook niet anders, zij was tenslotte een mens. De merrie ging achter haar staan, Lailey keek niet om. Ze grinnikte toen het paard haar arm met haar neus omhoog tilde. Dit paard was erg nieuwsgierig aangelegd. De Rocky draafde verder van Lailey vandaan en brieste. Op een veilige afstand zakte de merrie door haar benen en rolde een paar keer om. Lailey vond dat dit wilde beestje best ontspannen was in haar bijzijn. De meeste zouden namelijk maken dat ze weg kwamen als ze haar zagen, deze was anders, op een goede manier. Lailey weet dat dat soms echt geen goede eigenschap kan zijn als je in de wildernis leeft, als je even de verkeerde voor je hebt sta je een uur later in een afgesloten paddock. Het paard stond weer op toen ze een paar keer omgerold had. Ze keek naar Lailey, moest ze nu iets ondernemen? Ze wilde de lasso die om de hals van het paard hing eraf halen, maar dan zou ze dat eerst toe moeten laten. Hoefgetrappel kwam vanuit de bosjes. En zo te horen waren het 2 paarden. Er verschenen dan ook 2 paarden met allebij een ruiter op zijn rug. Lailey sprong meteen op, ze wilden de merrie hebben, dat wist ze zekere. Zonder ook maar niet 1 seconde te twijfelen ging ze tussen de Rocky en de mannen in staan. 'Blijf van haar af!' Zei ze boos. 'Aan de kant meisje, dit is mannen-werk' Zei een van de mannen met een zware stem. 'Nee, doe haar geen kwaad!' Zei Lailey nu nog wat bozer. 'En waarom zouden we dit beestje niet mogen vangen dan he?!' Vroeg dezelfde man ook een beetje geiriteerd. 'O-omdat..' Zei Lailey en slikte even. 'Omdat ze van mij is' Ging ze verder. Was dit wel zo'n goed idee? De mannen keken verbaast maar speelde dit spelletje slim. 'Raak haar aan dan!' Zei een van de mannen terwijl hij zijn wenkbrauwen weer liet zakken. Lailey slikte, hier was ze al bang voor. Ze draaide zich naar de merrie en stak haar hand uit. 'Hierbij moet je me vertrouwen' Zei Lailey zo zachtjes dat de mannen niks kon verstaan of horen. Voorzichtig legde ze haar vingertoppen op de hals van het paard. Ze keek even naar haar hoofd om haar reactie te zien. Ze hoopte dat ze het toeliet, straks namen ze haar mee en komt ze terrecht op een verschrikkelijke plek. Ze weet hoe deze mannen zijn.

Ze hoorde de mensen terug komen, het meisje ook. Beschermend ging het meisje voor haar staan. Trust keek verbaast op, waar was ze mee bezig? 'Blijf van haar af!' zei het meisje boos. Blijf af verstond ze wel. Mooi, ze stond aan haar kant. 'Aan de kant meisje, dit is mannen-werk' Zei een van de mannen met een zware stem. 'Nee, doe haar geen kwaad!' riep het meisje. 'En waarom zouden we dit beestje niet mogen vangen dan he?!' Vroeg dezelfde man ook een beetje geiriteerd. 'O-omdat..' Zei het meisje en slikte even. 'Omdat ze van mij is''Raak haar aan dan!' ze had de laatste twee zinnen begrepen. Ze keek het meisje aan die zich onzeker omdraaide en haar hand uitstak. Trust zuchtte, maar wist dat het meisje haar niets zou doen, ookal ving ze haar, dan was ze nog in goede handen. En ze wist nog van vroeger hoe mensen handen voelde. Ze zette een paar stappen achter uit, strekte haar nek uit en rook aan de hand van het meisje. Haar oren kwamen langzaam uit haar nek naar voor. Een aai, meer niet, dan zou ze haar hoofd weer terug trekken. De paarden van de mensen keken haar geruststellend aan, dus snel duwde ze haar neus in de handpalm van het mens, en draafde weer een stuk weg bij de mensen, waarna ze toch weer terug kwam. Heel, heel voorzichtig.

Het paard zette wat stappen achteruit en strekte haar nek. Lailey hield haar hand op de plek waar ze hem net ook hield. Ze kreeg een glimlach op haar gezicht toen ze de neus van de merrie in haar handpalm voelde. Het wilde paard draafde daarna meteen een stuk achteruit maar kwam heel voorzichtig weer dichterbij. Lailey draaide zich met een glimlach om. 'Zie je' Zei ze een beetje bijdehand. De mannen waren verbaast, ze hadden al eerder met deze merrie te maken gehad en snapte het vast niet. 'Laten we gaan' Zei een van de mannen tegen de ander. Ze draaide hun paarden om en galoppeerde weg. Lailey zuchtte en kon weer normaal ademen. Ze draaide zich naar de merrie en ging op haar hurken zitten. 'Het is goed meis' Begon Lailey zachtjes. 'Je hoeft echt niet bang te zijn voor mij hoor.' Ging ze verder. Weer ging ze zitten. Ze begon nu wel honger te krijgen, haar eten zat in de zadeltas van Dreamer, dus dat kon ze wel vergeten. Ze deed haar ogen even dicht, heerlijk vond ze die ochtendzon. Ze opende haar ogen weer. 'Ik weet hoe jij je voelt' Zei Lailey. 'Alleen he?' Sprak Lailey ontspannen. 'Ik heb precies hetzelfde. Mijn vriend is weer verhuist, heel ver weg.' Ging ze verder. Ze wist wel dat het paard haar niet kon verstaan, maar het voelde goed om haar verhaal kwijt te kunnen. 'Ik heb alle paarden wel, maar het is zo leeg.' Eindigde ze. Haar ogen vulde zich met zoute tranen. Een van die tranen ontsnapte uit haar oog en gleed langs haar wang. Snel haalde ze haar neus op en veegde haar tranen weg. 'Maar jij snapt dat toch niet' Zei ze een beetje grinnikend terwijl ze een snelle blik naar het paard wees. Ze moet hem vergeten, en dat ging ze ook zeker doen. Ze zuchtte eens diep en haalde haar neus nog een keer op. Lailey praatte best vaak met haar paarden als ze iets kwijt wou, ze voelde zich daarna altijd beter, opgelucht.

De mannen dropen af, gelukkig. Trust merkte dat het meisje meteen weer rustiger werd. Toen hoorde ze de maag van het meisje, die nu tegen haar begon te praten. TOen ze niets meer zij liep de merrie naar een appelboom, gaf er een flinke trap tegenaan en er vielen heel wat appels uit. Zelf pakte ze er een met haar mond en liep terug naar het meisje. Ze hinnikte zacht en duwde haar richting de appels. Daarna wees ze met haar neus naar het touw om haar nek, daar was ze ook wel klaar mee nu. Het meisje had iets gezegt over haar vriend die weg was gegaan. Haar partner dus. Zijzelf had nooit een partner gehad. Kauwend op haar appel keek ze naar de zon, die begon te zakken. Ze moest weer terug het bos in, op het veld kon ze niet overnachten, dan zou ze zeker door die mannen gevangen worden. Kon ze nog wel wild zijn nu het meisje had gezegt dat ze van haar was? Eigenlijk zou ze het niet erg vinden om met haar mee te gaan, maar ze wist dat ze dat wel erg zou vinden als ze aan zadel en hoofdstel moest gaan wennen. Maar misschien had ze dat wel voor het meisje over?

Toen ze klaar was met haar 'verhaal' liep de merrie naar een boom toe en gaf die een flinke trap. Appels vielen naar beneden en toen de merrie haar erop wees om ernaar toe tegaan liep ze naar de appels toe. 'Dankje' Zei ze met een glimlach. Ze pakte een appel van de grond en at die op, het klokhuis gooide ze in de bosjes, dat zou een van de dieren wel opeten dacht ze. Ook het paard at een appel, ze waren echt heerlijk sappig en vers. De merrie keek naar het touw om haar nek. Lailey snapte dat, daar wou ze natuurlijk van af. Voorzichtig hield ze het touw van haar nek en legde dat op de grond. Het was al later geworden en de zon zakte steeds verder naar de horizon. De merrie kon hier niet lang meer blijven, en Lailey ook niet. Als het paard hier bleef werd ze zoiezo gepakt. Lailey vond het nu wel tijd voor een naam voor de merrie. Ze dacht eens goed na. Vertrouwen.. Trust! Dacht ze bij zichzelf. 'Trust' Zei Lailey tegen de merrie. 'Vind je dat oke?' Vroeg Lailey terwijl ze naar de merrie keek. Ze lachte even, en toen liep ze wat verder weg. 'Ga je mee of blijf je hier?' Vroeg ze. Ze wilde maar al te graag dat Trust haar zou volgen, maar die beslissing kon Lailey natuurlijk niet maken. De paarden mogen buiten blijven maar de paarden die binnen staan moeten nog een plak hooi krijgen, ook mag Luna naar buiten om haar behoefte te doen. Ze moest nu echt gaan.

Het meisje begreep haar en haalde voorzichtig het touw van haar hals. 'Trust' zei het meisje. Ze keek naar haar. Goh, ze weet mijn naam. ging er door haar hoofd. 'Vind je dat oke?' vroeg ze, maar Trust verstond het niet. Het meisje liep weg. De merrie liet een beledigde hinnik los en draafde achter haar aan. Niet zonder mij weggaan! dacht ze. 'Ga je mee of blijf je hier?' Vroeg ze. De merrie hinnikte en bleef staan. Ze duwde zacht in de rug van het meisje. Als ze maar niet langs enge mensen kwam. Het zou nu wel duidelijk zijn toch?

-Bleh.-

Trust hinnikte en gaf Lailey een duwtje. Lailey grinnikte en dacht even na. Ze moest even denken, ze moest namelijk een weg vinden waarbij ze niet langs andere mensen kwamen. Ze moesten daardoor een stuk door het bos en daarna oversteken, dan waren ze al bij haar huis. Het was een eenrichtingsweg en het was er nooit druk, dus dat was niet echt een probleem. Het enige probleem was dat het steeds donkerder werd. Ze moesten nu dus weg. Lailey begon te lopen en keek even achter zich. Trust volgde haar gelukkig. Tijdens de weg naar huis ging alles gelukkig allemaal goed. Toen ze thuis waren aangekomen begroette te paarden Lailey en haar nieuwe vriendin. Lailey glimlachte en liep naar het kleine weiland, nou klein, kleiner dan de grote dan. Daar zou Trust de nacht kunnen doorbrengen. De volgende ochtend kan Lailey dan met de merrie aan de slag. Ze opende het hek naar het weiland. 'Ga maar' Zei ze terwijl ze met haar hand naar het weiland wees. Er was water en genoeg vers gras. Toen Trust het weiland in was gegaan liep Lailey naar de andere paarden die op stal stonden en gaf die nog een plak hooi. Bij Dreamer bleef ze even staan, hij was helemaal verzorgt. Ze aaide de grote merrie over haar hals en liep toen naar binnen. Ze at wat en ging toen naar bed, ze was erg moe. Misschien was het een idee om een stalhulp aan te nemen nu ze zoveel paarden had en Youri weg is. Ze kan niet alles alleen doen. Nadat ze een beetje opgeruimd had ging ze naar bed.

De volgende morgen:
De volgende morgen werd Lailey al vroeg wakker, wat niet zo erg was. Nu was het namelijk nog niet zo warm. Ze deed haar rijbroek aan en een hempje. Nadat ze haar haar in een vlecht had gedaan liep ze naar beneden en at een broodje en een glas melk. Ze deed haar jodhpurs aan en liep naar buiten waar ze alle paarden hun voer gaf. In de avond ging ze wel zoeken naar een stalhulp. Ze liep naar het weiland waar Trust stond en floot, ze zou op een gegeven moment toch moeten komen als ze floot, dat wou ze haar dan ook leren.

Na even stil gestaan te hebben begon het meisje te lopen. Meteen volgde Trust het meisje op de voet. Ze volgde haar de hele weg en toen ze bij haar huis waren aarzelde ze even bij het zien van de andere paarden. Ze deed haar hoofd omlaag om te tonen dat ze nieuw was en geen ruzie zocht. Blijkbaar werd ze geaccepteerd. Het meisje opende het hek van een weiland en weer met haar hand erin. Meteen sprong de merrie aan in galop en begon alles te verkennen, de appelboom, het gras, alles.
De volgende morgen hoorde ze een fluit en keek op. Ze zag het meisje en liep onzeker naar haar toe. Ze was bang dat ze aan zadel en hoofdstel zou moeten wennen. Het meisje had een rijbroek aan, maar ze kon niet ontdekken of ze iets bij zich had. Nou, dan moest ze haar maar gewoon haar vertrouwen geven.

-Blegh.-

Gelukkig kwam de merrie op haar afgelopen, een beetje onzeker maar dat maakte niet uit, het was tenslotte allemaal nieuw voor haar. 'Goedemorgen mooierd' Zei Lailey toen Trust bij haar aangekomen was. Ze opende het hek en liet een touw zien met een cirkel erin. Het leek heel erg op het touw die ze om haar hoofd had toen Lailey haar vond. Ze liet Trust het touw even bekijken en probeerde het toen om haar hoofd te doen. Toen ze het geaccepteerd had en het touw om haar hals had laten doen nam Lailey haar mee naar de vierkante paddock. Lailey gebruikte een touw in plaats van een halster omdat een halster misschien al te ver gezocht zou kunnen zijn. In de paddock kon ze wat dingetjes proberen met het halster. Ze haalde het touw van de hals van Trust en gaf een aaitje over haar hals. 'Braaaf' Zei Lailey. Ze kroop de paddock uit zodat Trust eerst even haar ding kon doen. Ook pakte ze een mooi, met bont gevoerd, halster en touwtje. Toen Trust had gedaan wat ze wilde doen kroop Lailey de paddock weer in. Ze liet Trust het halster bekijken en besnuffelen, Lailey wist niet hoe ze zou reageren, maar ze wist wel dat ze geduld nodig had.

~ Pff, wat is 'ie kort zeg =/

'Goedemorgen mooierd' zei het meisje toen ze bij haar stilstond. Het meisje opende het hek en liet een touw zien. Meteen herkende Trust het als de lasso, hinnikte beledigd en draafde weer weg. Toch liep ze na een tijdje weer terug en snuffelde eraan. Lailey deed het voorzichtig om haar hals, zonder eraan te trekken. Lailey begon te lopen en Trust liep onzeker met haar mee. Ze werd in een vierkante kleine wei gezet, zonder gras. Wat was het nut hiervan? Lailey haalde het touw van haar hals en prees haar. Lailey liep weg en kwam even later weer terug, met iets wat ze vroeger bij haar moeder om haar hoofd had zien zitten, alleen wist ze de naam er niet van. Ze snuffelde eraan en liep toen weer weg. Hopelijk zou ze het nog niet om hoeven, maar een stem in haar hoofd zei dat dat wel degelijk zou moeten.