Spring break

Chantal keek naar de kant van Darren blijkbaar had hij de afstandsbediening te pakken. Toen hij zei dat hij der had horen uit vallen tegen Renate was ze bang dat ze op haar kop ging krijgen. Ze stond op en wilde weg lopen. Nog voor ze een stap had kunnen zetten had Darren haar arm te pakken. Ze keek naar zijn hand die op haar arm zat. Even keek ze hem aan. Hij vroeg haar om alsjeblieft te gaan zitten. Ze keek hem aan. Ondanks dat ze zo graag wel wilde lopen deed ze het niet. Ze ging zitten maar keek hem toch niet aan. Ze was bang voor boze reacties en alles. Verbaast keek ze toen hij zei dat hij overmorgen een afspraak had om een straatverbod tegen zijn moeder te gaan regelen. Even wist ze niet wat ze moest zeggen. Ze hield haar mond omdat er echt niets uit zou komen. Voor nu kon ze alleen maar luisteren naar Darren. Hij had spijt dat hij niets had gedaan. Spijt om wat hij gister in het bos had gezegd. In haar hoofd zat ze echt woorden te zoeken. Woorden die haar spijt konden verwoorden. ”Jij moet geen sorry zeggen. Ik ben ontrecht tegen jou tekeer gegaan. Het werd me teveel. Ze verpesten twee jaar geleden onze huwelijksnacht al. Toen had ik vingers in me wang staan. En eigenlijk vanaf het begin dat ik in je leven kwam moest ze me niet.” zei ze zacht. Ze zat er toch best mee. Het was zo ontrecht. Ze durfde niet eens hem aan te kijken. Ergens was ze zo bang dat ze hem nu kwijt zou raken. En alleen omdat ze ontrecht boos was geworden. Nou ja ontrecht tegen de verkeerde persoon. Maar ze wilde hem niet kwijt dat merkte ze maar al te goed er miste gister, vannacht en vandaag gewoon iets.

Chantal onterecht tegen hem tekeer tegaan? Nee, ze had volkomen gelijk gehad. Hij had gewoon moeten reageren toen zijn moeder haar uit had staan schelden. Niets als een zoutzak blijven staan en alleen maar toe staan kijken. Darren haalde diep adem en dacht goed na over wat hij ging zeggen. Eigenlijk wist hij niets te zeggen. Want, wat kon hij zeggen? De woorden vormden in zijn hoofd geen geheel, veel kwam er dan ook niet uit zijn mond zetten. "Ik laat mijn moeder niet zomaar tussen ons komen." Mompelde hij half binnensmonds. Waarom was het zo moeilijk om een ruzie bij te leggen. Hij had nog nooit zo'n erge ruzie met Chantal gehad. En nu zaten ze op een halve meter afstand van elkaar en durfde hij haar niet eens aan te kijken. De brok in zijn keel slikte hij met moeite weg voor hij zijn mond weer opende. ""Wanneer we Renate tussen ons in laat komen dan heeft ze wat ze wilt." Vervolgde hij op een zachte toon. "Weet je nog waar je ring voorstaat? Die van tijdens ons huwelijk? Elk jaargetij, elk nieuw jaar zal ik jou liefhebben. Hij staat voor wat we hebben meegemaakt en nog gaan meemaken samen. In de aankomende vijftig jaar ga ik waarschijnlijk nog vaak vergeten om een nieuwe toilerrol op te hangen. En wil ik waarschijnlijk twee keer per week, soms twee keer per dag, seks." Ondertussen zat hij behoorlijke onzin uit te kramen, maar dat kon hem niet echt schelen. "Maar zelfs als we daar ruzie over gaan maken, blijf ik toch altijd van je houden."

Ondanks dat ze veel van hem hield was het moeilijk om nu tegen hem te praten. De woorden die hij zei dat hij zijn moeder niet tussen hun liet komen kwam langzaam binnen. Helaas was het wel gebeurt ze was tussen hun in gekomen. Namaten Darren meer begon te praten keek ze hem steeds meer aan. Toen hij over haar ring begon keek ze gelijk naar der hand. Tuurlijk wist ze nog goed wat zijn gelofte aan haar was. Ook wist ze die van haar nog heel goed. Deze ring is een teken van mijn liefde voor jou die nooit zou over gaan. Ja dat was haar gelofte. En ondanks deze ruzie hield ze ook echt van hem. Het was nu alleen moeilijk. Zoals vaker kreeg Darren weer het voor elkaar om een lach op haar gezicht te toveren. ”O je weet het dus wel dat je het vergeet.” zei ze lachend. ”En wie zegt dat ik het twee keer per week wil. Of twee keer per dag.” Toen hij zei dat hij ondanks ruzie toch van de bleef houden was haar boze bui bijna weg. ”Ik zal ook altijd van jou houden. Aangezien mijn gelofte was dat mijn liefde voor jou nooit zou over gaan.” zei ze rustig met een kleine glimlach op haar gezicht. Ze stond op en voordat hij ook maar der terug kon zetten op de bank ging ze bij hem op schoot zitten en gaf hem een zoen. ”Het spijt me echt ik was echt onredelijk.” Pas nu begon ze weer door te krijgen dat ze alleen waren. De kinderen waren er niet en zouden ook een aantal dagen weg blijven. Misschien konden ze nu dingen doen was normaal niet ging omdat hun kinderen thuis waren.

De woorden van Chantal drongen behoorlijk door in zijn hoofd even bleven daar dan ook een tijdje hangen. Darren reageerde er pas op toen ze op zijn schoot kwam zitten en zei dat haar excuses aanbood. De zoen die hij had gekregen had zo apart gevoeld. Hoe het kwam wist hij niet, misschien omdat het kwam omdat ze net de ruzie bij hadden gelegd? Verkeerd voelde het niet, totaal niet zelfs! Maar het was gewoon anders dan eerst. Darren gaf Chantal een zoen op haar wang en deed zijn arm onder haar knieën door. Zijn andere arm hield hij achter haar rug zodat hij haar makkelijker op kon tillen. Moeite kostte het niet om overeind te komen met Chantal in haar armen. Alleen bij het trapje voor de trap moest hij toch echt even op één been wankelen om het hekje open te krijgen voor hij naar boven kon lopen. Boven stond het hekje nog open, vergeten dicht te doen. Die beneden viel automatisch dicht. Op de overloop bleef hij twee tellen staan om zich te bedenken waar hij heen zou gaan. Badkamer, zolder? Uiteindelijk werd het de zolder.
Darren liet Chantal zachtjes op het bed zakken waarna hij zijn schoenen uittrapte en over haar heen boog om weer vanaf haar kaaklijn tot aan haar nek kleine kusjes te geven. "Echt niet twee keer per dag?" Het antwoord wat hij van Chantal kreeg liet hem lachen. Echt niet twee keer per dag. Misschien wel drie keer per week. "Daar kan ik wel mee leven." Zei hij terug met een lach op zijn gezicht. Vervolgens kwam hij overeind en keek hij bedenkelijk naar Chantal. "Ik mis de slagroom." Opperde hij zonder erbij stil te staan dat hij de slagroom gister was vergeten in te pakken toen ze opeens in alle haast weg moesten.

Blijkbaar accepteerde Darren haar excuses want ze kreeg een zoen op haar wang. Even was ze verbaast omdat hij ineens zijn arm onder haar knieën door deed en zijn andere achter haar rug. Helemaal toen hij op stond was ze verbaast. Snel deed ze haar armen om zijn nek omdat ze bang was dat ze zou vallen. Niet had hij der zou laten vallen maar toch. ”Wat ga je doen?” Natuurlijk vertelde hij het niet net zoals gister waar ze met de paarden heen gingen. Ze moest goed haar best doen om haar lach in te houden omdat hij best zat te klooien met het hekje. Toch ging ze hem niet helpen omdat ze anders wel zou vallen. Toen hij boven op de overloop was leek hij wel even na te denken wat hij zou doen. Toch liep hij vast besloten door naar hun kamer op de zolder. Voor ze het wist werd ze op bed gelegd. Even keek ze raar op omdat hun deken er niet lag. Al snel werden die gedachten waar hun deken kon zijn weg gehaald omdat Darren over haar heen boog. Zoals altijd kreeg ze nu ook weer kippenvel toen Darren haar vanaf der kaak tot aan der nek kleine kusjes begon te geven. Ze kreeg een glimlach op der gezicht toen hij zei echt niet twee keer per dag. ” Echt niet twee keer per dag. Misschien wel drie keer per week.” Het leuke was dat het woord misschien erg ruim was van betekenis. Een beetje beteuterd keek ze toen hij weer overeind ging zitten. Snel ging ze zelf ook overeind zitten. Wat maakte het uit dat hij de slagroom miste. Voordat hij weg ging om de slagroom te halen begon ze hem te zoenen. Terwijl ze hem zoende maakte ze rustig de knopjes van zijn blouse los. Even stopte ze met zoenen. ”Weet je de kinderen zijn nog een paar dagen bij Iris en Jace. Dus nu hebben we genoeg tijd om dingen te doen die normaal niet kunnen omdat de kinderen er zijn.” met een beetje uitdagende blik keek ze Darren aan. Voordat hij ook maar iets kon doen zorgde ze dat hij op het bed lag en zij boven op hem zat. Heel rustig zoende ze hem. Ondertussen gingen haar handen richting Darrens zij en begon ze hem te kietelen. Ineens ging alles heel snel. Voor ze het wist lag ze op bed en zat Darren boven op haar en had hij met één hand haar polsen vast. Ze keek hem heel onschuldig aan maar het was voor niets. Hij begon haar met zijn vrije hand terug te kietelen. Chantal kon nu echt geen kant op omdat hij der helemaal klem had.

Darren werd plots gezoend door Chantal wat hij niet bepaald erg kon vinden. Helemaal niet eigenlijk. Een tinteling ging door zijn lichaam toen hij Chantal haar warme vingers tegen zijn huid aanvoelde omdat ze de knoopjes van zijn blouse los maakte. Toen ze stopte met zoenen keek hij haar beteuterd aan. Waarom moest ze over de kinderen beginnen nu het net leuk begon te worden? Echter had hij veel te snel geoordeeld want ze had het erover dat ze nu tijd hadden om dingen te doen die normaal niet konden omdat de kinderen er waren. Ergens had ze daar heel erg gelijk in. Zijn mond had hij nog niet eens open om wat te zeggen, de woorden lagen nog niet op zijn tong, of hij lag op zijn rug op het bed met Chantal bovenop hem. Door het gekietel van Chantal maakte hij af en toe een rare beweging. Gelijk reageren deed hij niet, hij had een paar tellen nodig om te bepalen hoe hij Chantal op het bed ging leggen. Zodra hij het wist zette hij zijn handen goed en draaide hij de rollen om. Chantal lag dit keer onder en hij zat dit keer op haar. Haar polsen hield hij in een hand vast terwijl hij met zijn andere hand kietelde. "Genade allerliefste super Darren?" Zei hij met een grote lach op zijn gezicht. Niet dat het echt nodig was om te zorgen dat hij stopte met kietelen. Hoe langer hij er mee bezig was hoe vervelender hij het vond om te doen. Daarbij had hij wel wat anders aan zijn hoofd. Of niet soms. Darren liet Chantal haar polsen los en stopte met kietelen waarna hij voorover boog en Chantal begon te zoenen. Kwam er toch nog een beter einde aan de dag.

Tegen de tijd dat de zonnenstralen zijn gezicht hadden bereikt werd hij wakker. Nog half slapend keek hij naar zijn kleren die naast het bed lagen. Oja. Darren stond met zijn slaperige kop op en liep naar beneden. Zijn kleren in zijn armen om ze in de was te gooien. In de badkamer bleef hij een paar minuten hangen om te douchen en zichzelf aan te kleden. Zachtjes doen voor de kinderen hoefde niet, wel voor Chantal. Wakkerder dan eerst liep hij de trap af waar hij begroet werd door Dack. De honden kregen hun eten net zoals de paarden. Pas toen dat gedaan was begon hij aan een ontbijt op bed voor Chantal en hem. Of eigenlijk, voor Chantal. In de tijd dat hij bezig was met alles klaar maakte snoepte hij zijn ontbijt al op. Dan maar zijn koffie op bed opdrinken. Met een dienblad waar het ontbijt voor Chantal, thee en koffie op stond wandelde hij terug naar boven. Op zolder zette hij het dienblad voorzichtig op het bed. De gordijnen trok hij open waarna hij Chantal een kus op haar voorhoofd gaf. "Wakker worden schoonheid."

Uit alle macht probeerde ze onder Darren uit te komen. Dit had alleen geen zin. De woorden die hij wilde horen kreeg ze niet uit haar mond omdat ze te erg moest lachen. Gelukkig hield hij op met kietelen en liet haar los. Tijd om bij te komen had ze niet echt. Ook al vond ze het niet heel erg omdat hij der zoende. Wie had kunnen denken dat deze dagen van ruzie zou zouden eindigen. Gewoon goed en gelukkig weer samen in één bed.

De volgende morgen merkte ze niet eens dat Darren het bed uit ging. Rustig sliep ze door. Toen ze wakker werd gemaakt door Darren met een kus op der voorhoofd en woorden. Uit gewoonte ze het deken over haar hoofd heen. Ze wilde niet wakker worden. Heel even dommelde ze weer in maar schrok der rot omdat der voeten gekieteld werden. Gelijk kwam ze overeind. En keek hem een beetje beledigd aan. Hij begon ineens te lachen. Snel trok ze de dekens weer over zich heen alleen om hem eigenlijk maar te pesten. Toen gebeurde er iets wat de niet had verwacht. Ineens werd ze met deken en al opgetild. Ergens was het echt doodeng omdat ze zich nu niet om zijn nek kon vast houden. Eenmaal beneden werd ze op de bank gelegd waarna hij weg liep. ”Ik was vast wel ook normaal uit bed gekomen hoor lieverd.” Ze schoot in de lach om wat hij zei. ”Maar gisteravond hem ik ook niet hoeven lopen naar boven.” zei ze lachend. Even wist ze niets meer te zeggen toen hij ideaal toch zei. Nieuwsgierig keek ze wat hij in de keuken ging doen. Ze hoorde hem met van alles in de weer. Omdat ze steeds benieuwder werd wat hij aan het doen was stond ze op en liep ze naar de keuken. Nog voor ze iets kon zich werd ze weer naar de bank geduwd en er op gezet. Aangezien ze blijkbaar niet in de keuken mocht komen ging ze maar tv kijken. Al snel kwam er een heerlijke lucht uit de keuken. Niet veel later riep Darren dat ze naar de keuken mocht komen. Daar was de tafel helemaal uitgedost en in het midden stond de bos rozen die ze van hem had gekregen. Nadat ze was gaan zitten zetten Darren een bord voor haar neer. Flensjes met vers fruit. Verbaast keek ze hem aan. ”Ik wist niet dat je dit kon.” Na het ontbijt moest Chantal naar boven om zich om te kleden. Eenmaal boven kwam ze er achter dat al haar rijbroeken nog gewassen moesten worden. Agh dan maar een keertje met spijkerbroek rijden. Ze pakte een spijkerbroek die niet te wijd was en een polo shirtje. Haar rijsokken deed ze over der broekspijpen heen en eenmaal beneden trok ze haar laarzen aan. Toen ze naar de zadelkamer liep zag ze dat het tuig van Fly en Evelyn er niet meer hingen. Net als haar eigen cap. Toen ze naar de poetsplaats liep zag ze daar de dames al helemaal klaar staan. Achter Evelyn kwam Darren vandaag. In zijn handen had hij haar cap en zweep. Ze pakte ze over en glimlachte even. ”Wat dacht je er van om misschien een paar dagen weg te gaan. Ik kan Yannick bellen om te vragen of hij de paarden en honden doet dan hoeven we niet je vader te vragen. En Yannick wilt het vast wel doen aangezien ik het ook al een paar keer voor hem heb gedaan.” Op haar gezicht zat een klein vals glimlachje. Het scheelde dat ze Yannick goed kende. Hij was eigenlijk net een broer voor der. Terwijl ze het voorstel deed singelde ze Fly nog een keertje aan en steeg op.

Darren keek toe hoe Chantal weer in slaap viel en niet op hem reageerde. Dan maar op een andere manier. Bij het voeteneinde trok hij de dekens los waarna hij opzoek ging naar Chantal haar voeten om er vervolgens onder te kietelen. Perfecte manier om iemand wakker te maken. Lachend keek hij toe hoe Chantal hem beledigd aan keek, zou eigenlijk een foto van gemaakt moeten worden. In plaats van weg lopen en zich er bij neer leggen dat ze niet uit haar bed kwam ging hij naast de zijkant van het bed staan. Met enige handigheid schoof hij zijn armen onder Chantal haar lichaam en tilde haar zo met deken en al op. Best, als zij het zo wou doen. Het had natuurlijk ook op de makkelijke manier gekund. In een rustig tempo liep hij de trappen af, richting de bank waar hij Chantal zachtjes op neerlegde. ”Ja tuurlijk, nu heb je niet hoeven lopen.” Door de volgende opmerking van Chantal klapte hij eventjes dicht maar al snel wist hij wat hij moest zeggen. ”Ideaal toch?” Hij liet Chantal maar voor wat het was op de bank liggen en verdween de keuken in. Hij haalde een diep bord te voorschijn, brood, een pan en nog wat dingen zodat hij flensjes kon maken. Eieren, melk, suiker, boterham erdoorheen en dan de pan in totdat ze goud bruin waren. Daarna snel op een bord, ander bord eroverheen zodat ze warm zouden blijven en nog een aantal maken.
Darren zag vanuit zijn ooghoek Chantal plots de keuken inkomen. Gelijk kwam hij in beweging en duwde haar terug naar de bank. ”Mag niet, jij hier blijven.” Sprak hij met een serieus gezicht tegen Chantal. Tevreden keek hij toe hoe ze tv ging kijken, kon hij tenminste weer verder met bakken. Sneller als daarnet maakte hij de rest van de flensjes klaar. Ondertussen dekte hij de tafel, haalde de bos roze tevoorschijn die hij eerder aan Chantal had gegeven en zette ze in het midden van de tafel neer. De borden maakte hij klaar op het aanrecht. Flensje, suiker en kaneel en niet te vergeten ook nog vers fruit. Een uitgebreid ontbijt, gewoon omdat het kon. Of omdat hij blij was dat ze geen ruzie meer hadden. Chantal was in de tussen tijd de keuken in gekomen en was gaan zitten op de stoel waar ze altijd zat. Darren pakte haar bord, zwaaide hem triomfantelijk door de lucht en zette hem voor haar neer op de tafel. ”Dat het u smaken mag.” Zei hij met een lach op zijn gezicht. Zijn eigen bord zette hij ook op de tafel neer waarna hij zich in zijn stoel liet zakken. Door de woorden van Chantal schoot hij in de lach. ”Ik kan alles.” In elk geval genoeg om niet verveeld te hoeven zijn. Na het eten verdween Chantal, op zijn aandringen, naar boven toe om zich aan te kleden. Zo snel als hem lukte ruimde hij de spullen op. De paarden poetsen en opzadelen was zo gebeurd. Als je het al poetsen kon noemen. Eerder een borstel erover heen halen zodat ze er wat schoner uit zagen. Hij zette zijn eigen cap op zijn hoofd, die van Chantal hield hij in zijn hand. Net zoals haar zweepje en die van hem. Zo, nu konden ze snel weg om lekker buiten te gaan rijden. Omdat hij bezig was met een klit uit Evelyn haar staart halen had hij niet door dat Chantal er al was. Pas toen hij achter Evelyn vandaan kwam kreeg hij in de gaten dat Chantal er al was. De cap en het zweepje gaf hij over aan Chantal. ”Klinkt goed, maar kan niet. Heb overmorgen een afspraak staan die ik niet zomaar kan afbellen.” De afspraak met de advocaat van zijn vader om een straatverbod tegen zijn moeder op te zetten. Wat er nog meer bij zou komen kijken zou hij dan wel te horen krijgen. Zolang het maar zou lukken en ze die trien niet meer zagen verschijnen op het erf of in hun buurt. Darren draaide zich naar Evelyn en singelde aan voor hij opstapte. Je zou niet met het zadel en al op je paard zijn buik willen hangen. Liever op de rug zitten met je zadel. Stukken minder gevaarlijk. Dack en Indy had hij niet binnen gezet vandaag, ze mochten mee. Loslopen konden ze prima, al zou hij nogal vaak naar Dack moeten gaan schreeuwen dat hij moest komen. Zolang Indy bij hen bleef, bleef Dack vast ook wel bij hen. ”Zullen we Mercury verkopen en een grotere pony voor Melody kopen? Kunnen we met z’n allen weg, of ze moet op Kini willen. Als ze van mama tenminste op die grote gevaarlijke hengst mag.”

Op Chantal der gezicht kwam een beetje een teleurstelling te staan. Omdat Darren een afspraak had vanwege het straatverbod voor Renate konden ze niet een paar dagen weg. Ergens was het ook wel weer een goede zaak waarom ze niet weg konden. Als alles goed zou gaan kreeg Renate een verbod om nog maar in de buurt van Darren, Chantal of Melody te komen. Zelfs niet meer in de buurt van het erf zou ze mogen komen. Het idee was eigenlijk best lekker. Toen Darren voorstelde om voor Melody een grotere pony te kopen dacht Chantal even na. "Vind het prima. Maar Melody moet gaan kiezen. Ze is wel opgegroeit met Mercury. Als zij het wil mag het maar we dwingen niet. " Samen met Darren, de honden en paarden gingen ze door het bos. Verbasend bleven de honden de hele tijd bij hun. Soms bleven ze iets achter maar dan waren ze al snel weer bij hun gekomen. Omdat het warm was gingen ze richting het meertje. Daar gingen ze even pootjebaden met de paarden. De honden vonden het ook geweldig. Natuurlijk konden ze niet lang weg blijven aangezien Darren ’s middags ergens heen moest. Eigenlijk kwam het mooi uit want dan kon ze weer eens op haar gitaar spelen. Ze had het al een hele tijd niet gedaan dus werd het wel weer eens een keertje tijd. Tegen Darren had ze altijd gezegd dat die gitaar er gewoon voor de sier was. Als hij wist dat ze er op kon spelen en dan ook nog redelijk kon zingen dan was het vast dat hij wilde dat ze het vaker ging doen. Daarom deed ze het altijd maar als hij niet thuis was. Eenmaal thuis verzorgde ze hun paarden. Met de tuinslang spoten ze de benen en sokken af en brachten daarna de dames naar de wei. Samen aten ze nog even een broodje voordat Darren weg ging. Toen hij weg ging gaf ze hem een kus en wachten ze nog even voordat ze haar gitaar ging pakken. Ze zwaaide hem uit en ging naar binnen. Boven zocht ze alvast haar bladmuziek die ze prima verstopt had. Niet dat het erg nodig was want Darren zou daar toch nooit kijken. Er waren ruim vijf minuten verstreken toen ze beneden op de barkruk ging zitten bij de eettafel. Toch handig zo tafel met barkrukken. Rustig begon ze de intro te spelen en toen het zo ver was begon ze ook te zingen. Ze had zo geconcentreerd te spelen en te zingen dat ze niet hoorde dat er iemand binnen kwam.

Melody moest gaan kiezen of ze een andere pony wou of niet. Mercury konden ze helaas niet ook houden, dat zou te veel van het goede zijn. Darren knikte zachtjes voor hij in zijn gedachten verzonk. Evelyn sliep toch wel met Fly mee, hoefde hij niet heel erg op te letten. Wat voor pony zou Melody gaan kiezen? Of zou het een paard worden? Misschien kwam ze wel aan zetten met een of ander gestoord Arabiertje. Nee, ze mocht thuis komen met een Tinker of een ander paard wat eerst door hem of Chantal was bekeken. Daarbij moest het wel een paard zijn die ook nog een beetje voor de kar zou kunnen lopen. Had ze gelijk een nieuwe men pony waar ze mee aan de slag kon. Door gestamp op de grond keek hij op. Evelyn trok de teugels uit zijn handen om haar neus naar het wateroppervlak te brengen. Gelijk spoorde hij madame aan tot lopen en greep hij zijn teugels terug vast. "Sinds wanneer worden er teugels uit mijn handen getrokken jongedame." Sprak hij Evelyn op een strenge toon toe. Niet dat het zou helpen, ze keek niet op of om naar hem. Met een lange teugel denderde ze eventjes door het water heen voor ze terug moesten. Helaas moest hij straks naar de manege toe voor een kinderfeestje. Altijd leuk om kleine kinderen voor de eerste keer op een pony te zien zitten. Kleine spelletjes op de pony's viel zelfs in de smaak bij de ouders. Thuis spoot hij de benen van Evelyn af. De sokken zagen er dan wel niet uit als ze nat waren, maar alles beter dan die vieze benen van daarnet. Tegen de tijd dat de dames terug in het weiland stonden en alles opgeruimd was moest hij al bijna weg. Al had hij nog tijd om een broodje samen met Chantal te eten. Tijdens het eten trok hij zijn gympen aan en zocht hij de auto sleutels op. Nog een laatste kus van Chantal en hij was verdwenen. In de auto zette hij de radio alvast aan voor hij zich bedacht dat een appel voor onderweg wel lekker was. Dack zijn bal gooide hij op de terug weg naar binnen het weiland in voor meneer. Dan had hij ook weer wat te doen. Darren liep via de stallen naar binnen toe, maar hield halt bij de deur. Had Chantal de radio aan gezet? Nee, dat klonk anders. Vol verbazing, maar vooral nieuwsgierigheid, liep hij de kamer in. Naarmate hij dichter bij de keuken kwam werd het geluid harder. Voorzichtig tuurde hij langs de deurpost de keuken in. Chantal aan het zingen en aan het gitaar spelen? Sinds wanneer kon ze dat? Het liefst wou hij een opmerking maken of naar haar toe lopen, in plaats van die twee dingen hield hij zich stil achter de deurpost en wachtte hij af tot ze klaar was met het lied. Zo zachtjes mogelijk liep hij de keuken in zodat Chantal hem niet zou kunnen horen. "Er komt zelfs geluid uit dat sier stuk." Een grijns verscheen op zijn gezicht door Chantal haar gezichtsuitdrukking. "Sinds wanneer zing jij? En dan ook nog eens over iemand die een beetje gek is? Van wis is het liedje eigenlijk?" De vragen kwamen zonder dat hij het door had uit zijn mond zetten. Aan de appel die hij kwam halen dacht hij eigenlijk niet meer. Wel dat hij straks te laat ging komen voor het feestje. Ach, ze moesten toch nog cake eten in de kantine, kwam allemaal wel goed."Wil je nog wat zingen?"

Heerlijk was het om weer even gitaar te spelen. Ook het liedje die ze vaak iets bijwerkte begon steeds meer af te raken. Trots was ze dat ze het geschreven had. Het liedje sloeg voor een groot deel op haar en Darren. Vooral het deel dat iemand misschien gek mocht zijn maar wel haar reden was dat ze niet bang was. Voor ze het wist was ze alweer bij het laatste couplet en het laatste refrein.

If it was raining, you would yell at the sun
Pick up the pieces when the damage is done
You say it’s just another day in the shade
Look at what a mess we made

You might be crazy, but have I told you lately
That I love you
You’re the only reason
That I’m not afraid to fly
And it’s crazy, that someone could change me
And no matter what is is I have to do,
I’m not afraid to try
And you need to know, that you’re the reason…
Why

Ze schreef na dat ze klaar was nog iets op het muziekblad als aantekening. Ineens schrok ze omdat ze achter zich de stem van Darren hoorde. Hoe kon het hij was toch weg. Hij moest werken op de manege hoe kon hij dan ineens hier in de keuken zijn. Ze legde haar gitaar weg en keek geschrokken om. Ze was gewoon betrapt. Gelijk kwamen er vragen op haar af sinds wanneer ze zong, waarom ze zong over iemand die beetje gek was en van wie het liedje was. ”Ehum… Ik kan al heel lang zingen. Ik heb het je alleen nooit verteld. En dat liedje……. Heb ik heel misschien geschreven. En hij gaat eigenlijk over jou.” Het laatste kwam er heel voorzichtig uit. Ze wilde niet dat hij verkeerde dingen ging denken. Even was ze verbaast om zijn reactie dat ze gelijk had dat hij misschien beetje gek was. Natuurlijk vroeg hij of ze nog iets wilde zingen. Blijkbaar vond hij het of mooi hoe ze zong of wonderlijk dat ze kon zingen of beide dat was ook nog eens goed mogelijk. ”Wat wil je dat ik zing?” vroeg ze aan hem. Zelf wist ze niet zo gauw iets te verzinnen. Als snel kwam er een antwoord dat hij graag het liedje wat ze geschreven had vanaf het begin wilde horen. Chantal kreeg een glimlach op der gezicht. ”Okee.” zei ze terwijl ze knikte met der hoofd. Ze pakte haar gitaar en legde het muziekblad voor der neus neer op de keukentafel. Rustig begon ze met de intro en even later te zingen.

Darren keek lichtelijk bedenkelijk door Chantal haar woorden. "Misschien heb je daar wel een beetje gelijk in, dat ik gek ben." Op de barkruk tegenover Chantal maakte hij het zichzelf gemakkelijk. "Het lied is werkelijk prachtig. Zijn geen andere woorden voor. Wat kan je niet? Je kan paardrijden, super knap zijn, gitaar spelen, zingen en ook nog eens schrijven!" Door de fruitschaal naast hem werd hij herinnerd aan de appel die hij eigenlijk kwam halen. In plaats van op te staan en naar de kraan te lopen om de appel te wassen haalde hij hem een keer langs zijn broek. Goed genoeg voor hem. Hem gelijk opeten deed hij niet, in plaats daarvan legde hij hem naast zich neer voor straks in de auto. Op de vraag van CHantal wat ze moest gaan zingen antwoordde hij dat hij haar liedje graag nog een keer wou horen. Dit keer vanaf het begin. Vol aandacht keek hij naar Chantal haar vingers die langs de snaren gleden. Dan weer op de ene plek, daarna gingen ze weer over naar een andere. Elke keer dat ze haar vingers verplaatste kwam er een andere toonhoogte uit de gitaar zetten. De tekst trok vervolgens zijn aandacht, net zoals Chantal haar gezicht. Met een lach van oor tot oor keek hij vol trots naar Chantal die aan het zingen was. Dat het later en later werd merkte hij niet bepaald. Pas toen de stilte weer klonk in de keuken en zijn blik zich naar de klok trok. Geschrokken sprong hij overeind. "Sh*t, het feestje! Je kan prachtig zingen schat, iets wat je veel vaker moet doen." Voor hij ging gaf hij Chantal een ie wat lange zoen.
Heel de weg in de auto had hij het deuntje van het liedje in zijn hoofd. Zelfs tijdens het feestje liep hij het af en toe te neuriën. Tegen de tijd dat de kinderen het zat waren om rond te hobbelen en de pony's begonnen te vervelen moest er afgezadeld worden. Door de hulp per pony werd er afgezadeld en kregen de kinderen nog een snelle uitleg hoe ze de pony's moesten na verzorgen. Omdat alles voor hem geregeld werd maakte hij het volgende lesrooster klaar en kon hij zijn spullen alweer pakken om richting huis te gaan. Onderweg plukte hij nog een festini ijsje uit de vriezer welke hij op at onderweg naar huis. Althans, niet helemaal onder weg naar huis. Eerst nog even langs de snackbar omdat hij onwijze trek had in een milkshake. Voor Chantal nam hij een aardbei mee en voor hem zelf een vanille. Melody was niet thuis dus zij had een beetje pech. Omdat het best wel warm was, en de milkshakes erg snel warm werden reed hij ie wat snel terug naar huis. Met zijn handen vol met spullen van de manege vandaan en dan ook nog eens de milkshakes wandelde hij het huis binnen waar hij werd begroet voor Dack en Indy. Stuiterballen. "Chantal, ik heb een milkshake voor je!" Schreeuwde hij door het huis heen. Wist hij veel waar Chantal uithing. Dack gaf hij een duw omdat meneer heel de tijd tegen hem opsprong. Zijn actie gaf alleen wel als gevolg dat er een luid gepiep door het huis te horen was gevolgd door wat gegrom naar zijn richting. "Pas er op jij, je krijgt een trap als je ook nog gaat blaffen." Gelukkig was een boze blik in zijn richting genoeg om hem met zijn staart tussen zijn pootjes weg te laten lopen. Ha, had Indy hem toch nog goed opgevoed. Van hem hoefde je het niet te zeggen namelijk. Darren trapte zijn schoenen uit en bracht ze naar de gang voordat ze straks door het huis heen zouden slingeren. Terug in de keuken liet hij zich op een kruk zakken met zijn laptop voor zijn neus en het rietje van zijn milkshake in zijn mond. Als hij nou altijd zo kon werken, maar helaas dat was niet zo. "Zullen we vanavond uit eten gaan?" Vroeg hij vanuit het niets. Zich eigenlijk niet eens bewust dat Chantal misschien helemaal niet in de buurt was en hem dus niet zou kunnen horen.

Even werd Chantal verlegen door de woorden die Darren zei tegen der. Hij vond het lied prachtig althans wat hij er van had gehoord. Ze wist natuurlijk niet hoelang hij daar had gestaan. Maar ze werd ook verlegen door wat hij nog meer zei nou ja het was deels een vraag. Ze kon paardrijden,gitaar spelen, zingen, liedje schrijven en wat hij ook vond dat ze kon was knap zijn. Dat laatste deed ze niets voor. Persoonlijk vond ze zichzelf niet bijzonder maar hij haar blijkbaar wel. Tijdens het liedje wat ze zong letten ze niet op Darren. Ze keek alleen maar naar haar muziekblad en af en toe naar der handen. Die gingen over de gitaar heen en maakte het lied. Toen het klaar was moest Darren helaas weg omdat hij zich herinnerde dat het feestje op de manege er was. Hij vond dat ze prachtig kon zingen en het iets was dat ze vaker moest doen. Misschien deed ze het wel maar dan misschien wel niet als hij er bij was. En als hij wilde moest hij met een goede reden komen. Voordat hij weg ging kreeg ze nog een zoen van hem. Gewillig deed ze met hem mee. Ergens vond ze het jammer dat hij moest werken. Het leek wel alsof ze na die ruzie van een paar dagen geleden een stuk closer waren geworden. In de tijd dat hij aan het werk was had ze haar gitaar opgeruimd, Kini even gelongeerd, Mercury gelongeerd en met de honden nog een stukje gewandeld. Tegen der tijd dat hij thuis kwam was ze in de woonkamer een beetje aan het stoffen. Ze hoorde hem roepen dat hij een milkshake voor der had. Waarschijnlijk had hij er van geleerd dat ze ooit zijn milkshake had afgepakt. Ze liep naar de keuken waar ze nog net zag dat hij Dack een standje gaf. Verbaast was ze wel dat Dack naar Darren begon te grommen. Maar al gauw liep Dack met zijn staart tussen zijn benen weg naar Indy. Chantal schudden even met der hoofd. Ze liep verder toen Darren aan de tafel zat achter zijn laptop. Snel gaf ze hem een kus op zijn wang en pakte ze haar milkshake. Hij stelde voor om ergens uit eten te gaan. ”Prima, zolang het maar niet zo saai is als wanneer we met je vader uit eten gaan.” zei ze lachend. Nog steeds snapte ze niet dat ze het overleefde als ze met Nick uit eten waren. Blijkbaar ging hij gelijk iets reserveren. Toen ze haar milkshake op had liep ze naar boven en ging even douche. Ze zat nog onder de stof van de paarden en andere dingen. Gelukkig was ze snel klaar met douchen. Vandaag had ze niet zo zin om lang te douchen. Toen ze klaar was wikkelde ze een handdoek om der haren en om zichzelf heen. Ze deed een makkelijk make-upje op, wreef der haren zo goed als droog, deed haar lingerie aan, deed haar ochtendjas even aan en liep naar boven. Boven pakte ze uit de kast een zomerjurkje. Agh een keertje een jurkje aan kon geen kwaad en bovendien vond Darren het leuk. Uit de kast pakte ze ook haar hakken. Niet de hoogste maar een klein hakje ongeveer vijf centimeter. Net als het jurkje trok ze de hakken aan. Toen ze daar klaar mee was liep ze naar beneden föhnde in de douche haar haren voor de rest droog. Ze haalde een borstel er door en bedacht wat ze er mee ging doen. Ze besloot om haar haren grotendeels los te laten. Vanaf haar scheiding pakte ze een pluk en deed die naar achter waar ze het vast maakte met speldjes. Ze deed dit aan twee kanten. Uiteindelijk was ze klaar en ging ze naar beneden. Daar keek Darren haar verbaast aan dat ze zomaar een jurkje aan had. ”Wat het is lekker weer. Dan doe ik echt wel een jurkje aan.” zei ze lachend voordat ze hem zoenden.

Darren keek even op van zijn laptop omdat hij een kus op zijn wang kreeg van Chantal. ”Nee, het is niet zo saai. Wat dacht je van chinees? Geen heel drie gangen menu en alles, gewoon simpel maar lekker chinees eten. We kunnen het anders ook halen? Of wat als we morgen nou pizza halen en buiten eten met z’n drieën. Als Melody tenminste thuis is. Kan ook zijn dat ze weer bij iemand anders eet.” Tussen het praten door keek hij van Chantal naar de laptop. Je moest namelijk wel naar je beeld blijven kijken als je al half aan het reserveren was voor een tafeltje. Chantal verdween weer naar boven en hij maakte zichzelf nuttig om nog wat werk voor de manege te doen. Er zou een paard verkocht worden waarvoor hij nog eventjes af moest spreken met de nieuwe eigenaren. Proef rijden leek hem wel zo verstandig als je een paard kocht. Natuurlijk konden ze ook komen longeren of gewoon klieren in de bak om te kijken wat voor karakter hij had. Na een telefoontje was alles al snel geregeld dat er proef gereden zou worden in de aankomende week. Prima, moest hij er alleen wel voor zorgen dat er geen penny kindjes aan kwamen rennen met de vraag of ze mochten helpen. Zo verschrikkelijk irritant. Geen andere woorden voor. Darren sloot de laptop af en gooide met een verdrietig gezicht zijn milkshake weg. Helemaal niet leuk als je milkshake op is ook al doe je er nog zo langzaam mee. Darren gaf Dack en Indy alvast schoon water en hun brokken. Hoefde hij dat straks tenminste niet meer te doen. Ook de paarden kregen hun eten. Dankzij de warmte en het stilstaande water van de waterbakken hingen er behoorlijk wat vliegen rond in het weiland en de paddock. Moest hij toch maar eens wat aan gaan doen. Misschien een aquarium pompje erin hangen om het water in beweging te houden. Werd het ook niet zo snel warm, alleen was dan nog de vraag of de dames het nou zouden drinken. Want ja, bewegend water is natuurlijk wel erg spannend. Toen hij weer terug binnen was en zijn gympen in de gang had opgeborgen werd hij verrast door Chantal. Ze had gewoon een jurkje aan! Zonder dat hij er om hoefde te zeuren, of omdat ze uit eten gingen met zijn vader. Naar de chinees kon je immers ook gewoon een spijkerbroek aan en een dood normaal shirt. Niet dat hij het haar niet leuk vond staan, hij stond zelfs met open mond naar haar te kijken. Althans, voor eventjes want hij werd gezoend. ”Wie ben jij en wat heb je met mijn vrouw gedaan die niet zomaar een jurkje aan trekt? Misschien ben je Chantal wel, alleen dan een beetje ziek.” Hij hief zijn hand en voelde aan Chantal haar voorhoofd om vervolgens de conclusie te trekken dat ze niet extreem warm was. ”Als je vaker een jurkje aan doet raak ik er aan gewent, vind ik een heel goed idee van mezelf.” Voor hij naar boven verdween om zich om te kleden gaf hij Chantal een kus op haar wang. ”Chantal vaker in jurkjes, ja daar stem ik wel voor.” Mompelde hij nog tijdens het traplopen. Vanuit zijn kast pakte hij een wit korte mouwen shirt met een v hals en een crème kleurig achtige driekwart broek. Eronder trok hij enkel sokken aan en zijn zwarte lage vans. Warm genoeg om in de avond buiten te lopen maar luchtig genoeg om het niet heel erg warm te krijgen in de warme zon. In een opgewekte pas liep hij terug de trap af. Het badkamer raam sloot hij nog voor hij helemaal naar beneden liep in de richting van Chantal. ”Klaar om te gaan? Wandelen we erheen of pakken we de auto?” Onbewust dwaalde zijn blik af naar Chantal haar schoenen tijdens het uitspreken van zijn woorden. Bij het zien van de hakken trok hij even een moeilijk gezicht. ”Auto. Wat nou als we de auto inruilen voor een cabrio? Kan het dak tenminste van open, lijkt me heerlijk in de zomer.” Zoals altijd wanneer hij zich weer wat in zijn hoofd haalde verscheen er ook nu een grote glimlach op zijn gezicht. ”Wat dacht je van een Cabriolet Porsche 911 Carrera? Of ander een Chayenne? Is ook wel heel erg mooie.” Als een klein kind keek hij met een beetje afgunst naar de auto die ze nu hadden. Er moest een nieuwe komen. En als het niet zou mogen van Chantal zou dat erg jammer zijn. Dan moest er een fiets komen, hoefde hij niet telkens met de auto weg. Of hadden ze niet toevallig fietsen in de schuur staan? Best slecht dat hij het niet wist.
Darren ging op zijn plekje achter het stuur zitten en reed richting de stad. Naja, eerder het dorp. Bij de eerste beste parkeerplek die hij tegen kwam zette hij de auto weg waarna hij uitstapte, snel naar Chantal haar portier liep en de deur voor haar open deed. Samen liepen ze naar de chinees waar ze een tafeltje bij het raam kregen. Hadden ze tenminste de ruimte om te zitten en kon je heerlijk naar buiten kijken. Zonder om met dit mooie weer ergens in een donker hoekje te zitten. Op verzoek van hem werden de ramen open gedaan. Kregen ze tenminste een beetje lekker weer binnen in het restaurant.

Net nadat ze hem gezoend had begonnen zijn verbaasde woorden. Wie was ze en wat had ze met zijn vrouw gedaan. Of misschien was ze wel Chantal maar dan ziek. Het gevolg van de ziek vraag was dat hij op de voorhoofd voelde. Ze schoot in de lach en keek hem aan. ”Geniet er maar van dat ik een keertje zo een jurkje aan trek.” Ze keek hem na terwijl hij naar boven liep. Meer omdat ze hem iets hoorde mompelen. Hij mompelde iets dat zij in jurkjes vaker dat hij daar voor stemde. Mooi niet dat ze zomaar een jurkje of vaker ging aan trekken. Terwijl hij boven bezig was liep Chantal op der hakjes en in der jurkje naar de paarden om te even te kijken. Blijkbaar had Darren alles al gedaan dus liep ze weer naar binnen. Aangezien Fly meer interesse voor der eten had dan voor der baasje. Net toen ze binnen was kwam Darren naar der toe en vroeg hoe ze gingen. Nog voor ze antwoord kon geven had hij besloten dat ze met de auto gingen. Terwijl hij met een idee kwam, kwam er een grote glimlach op zijn gezicht. ”Ehum heel leuk idee hoor lieverd. Maar dan kunnen we niet meer met de trailer weg.” Tuurlijk vond ze het leuk om een cabrio te hebben maar het ging gewoon niet werken aangezien ze paarden hadden. Ondertussen liep ze naar de auto en stapte in. Automatisch probeerde ze niet haar jurkje te verfrommelen. In de auto zeiden ze zoals altijd eigenlijk niet veel tegen elkaar. Toen hij de auto geparkeerd had wilde ze de deur open doen. Maar nog voordat zij hem kon open doen had Darren het gedaan. Chantal moest even glimlachen. Toen ze uit de auto was gaf ze hem een kus op zijn wang. Samen liepen ze naar de chinees waar ze naar een tafeltje werden gebracht. Na ongeveer vijf minuten kwam er een ober die hun een menu gaf en vroeg wat ze wilde drinken. Chantal bestelde zoals vaker een ijsthee. Ondertussen keek ze op de menukaart wat ze zou gaan bestellen. Toen Darren begon te praten tegen deed keek ze even op. Blijkbaar was hij echt nieuwsgierig naar het liedje. ”Eigenlijk heb ik er aan gewerkt als jij werken was. Het was ook niet echt de bedoeling dat je er achter zou komen dat ik kon zingen.” Ondertussen kwam de ober weer om hun drinken te brengen en vragen wat ze wilde eten. Chantal had deze avond eigenlijk wel zin in een bami pangan. Wat Darren ging eten was eigenlijk nog een verrassing. Tijdens het eten kwam het nog een keer in opspraak sinds wanneer ze zong en dat soort dingen. ”Toen ik twaalf was hebben met ouders me op gitaar en zangles gedaan. Gevolg is dus dat ik kan zingen en gitaar spelen. En heel misschien ook liedjes schrijven. Maar dat doe ik niet veel.”

Daar had Chantal een punt. Als ze een andere auto zouden kopen moesten ze er rekening mee houden dat er wel een trekhaak op zat. Anders konden ze niet meer weg met de trailer. Verdorie, daar ging zijn plannetje om in de zomer lekker met een open dak een stuk te gaan rijden. Na, dan maar doen met de auto die ze hadden.
Darren schoof wat heen en weer op zijn stoel voor hij zichzelf anders neerzette zodat hij beter zat. Lang duurde het niet voor hij de vraag stelde die hij al sinds vanmiddag wou stellen. Wanneer ze hem eigenlijk gemaakt had. Vol interesse luisterde hij naar wat Chantal zei tot ze gestoord werden omdat er gevraagd wed wat ze wouden eten. Eh, daar had hij nog niet naar gekeken. Een vluchtige blik in de kaart en hij had al besloten. Nasi met bami pangang. De ober was nog maar twee tellen weg of er stonden al twee schaaltjes met kroepoek op hun tafel en nog veel meer dingen. Niet veel later werd hun eten gebracht en konden ze aanvallen. Naja, hij viel aan. Het geknaag van zijn maag kon hij gewoon echt niet langer weer staan. Ondertussen stelde hij nog een aantal vragen aan Chantal. Sinds wanneer ze eigenlijk zong, wat ze het liefst zong en nog een aantal dingen. Dan ook nog eens waarom ze niet had willen zingen in zijn bij zijn. Alsof hij haar zou gaan staan uitlachen. Alleen zeggen dat ze vaker moest zingen. Haar stem moest je niet verbergen. Zoals hij gewent was kreeg hij gewoon antwoord op de vragen, al waren sommige antwoorden hem niet uitgebreid genoeg. Wanneer dit zo was ging hij in op haar antwoord en probeerde hij nog meer los te peuteren. Soms met succes, soms kreeg hij er echt niet meer uit. Vanuit het niets vertrok zijn gezicht opeens. Zijn hand ging naar zijn glas waarna hij hem met een paar teugen leeg dronk. "Pepertje.." Sprak hij zachtjes voor hij weer verder ging met eten. Toen alles op was wierp hij al stiekem een blik in de dessert kaart. "Toetje? Ze hebben dame blanch, en sorbets, en en en... Je kijkt zelf maar." Een voor een werden de borden van tafel gehaald en natuurlijk werd er daarna gevraagd of ze nog een toetje wouden. Tuurlijk! Onder het mom van, ik ga morgen wel sporten, bestelde hij een dame blanch met extra chocolade saus. Perfecte combinatie, eerst chinees eten en daarna nog een ijsje. Niet dat het hem ook maar iets kon schelen, ijs was ijs.
Na het eten ging hij afreken om vervolgens terug te komen met een lolly in zijn mond en eentje in zijn hand. "Eigenlijk zijn ze voor kinderen, maar ik kon ze echt niet laten liggen." De lolly in zijn hand gaf hij aan Chantal waarna hij haar hand pakte en haar mee naar buiten nam. "Zou Melody al thuis zijn? Waar was ze eigenlijk heen? Als ze nog niet thuis is kunnen we nog een stukje lopen, of heb je te veel last van je voeten op die schoenen?" Zijn laatste woorden kwamen uitdagend uit zijn mond. Chantal droeg zelden hakken, vandaar ook de vraag.

Er kwam een lach op haar gezicht toen Darren eigenlijk hetzelfde als haar er was alleen één klein verschil zij had bami en hij had nasi erbij besteld. Terwijl ze aan het wachten waren op hun eten praten ze nog wat over het geheimpje wat nu eigenlijk geen geheim meer was. Eigenlijk vond ze het ook wel best dat hij het nu wist. Nu hoefde ze niet meer zo stiekem te doen. Wel hoopte ze dat ze nu niet elke dag voor hem moest spelen. Al snel was het eten er en begonnen ze er aan. Even keek ze raar naar Darren toen zijn gezicht vertrok. Al snel wist ze wat er aan de hand was. Blijkbaar had hij net op een pepertje gebeten. ”Had ik nou maar een foto gemaakt.” zei ze op een beetje pestende toon. Nadat ze hun eten op hadden kwam de ober met de dessertkaart. Net toen ze keek hoorde ze Darren vertellen wat ze allemaal hadden. Het was best schattig hoe hij dat deed. Ze wilde een opmerking maken dat ze zelf wel kon lezen maar hij zei al zelf dat ze moest kijken. In tegenstelling tot Darren bestelde Chantal een citroenijs met vers fruit aangezien ze best veel al gegeten had. Helaas genoeg was het ijs zo op. Heel jammer was het niet want nu konden ze weer naar huis. Terwijl Darren ging afrekening liep Chantal nog even naar de wc om gewoon even te kijken of alles nog goed zat qua haar en zo. Toen ze terug kwam was Darren ook net terug. Hij had een lolly in zijn mond. Agh soms was het zo klein kind maar toch hield ze na al die tijd nog steeds van hem. Ze pakte de lolly van hem aan en deed die in der mond. ”Geeft niet soms zijn lolly’s lekker.” zei ze lachend. Ze luisterde naar hem toen hij vroeg of Melody al thuis was en waar ze heen was gegaan. Eigenlijk wist ze niet echt waar hun dochter was. Die zou wel weer bij vriendinnen hebben gezeten. ”Geen idee waar je dochter is. Maar ze kan zich goed redden dus was maar niet bang. En eigenlijk heb ik zin om thuis in het bad te gaan zitten. Het is nog lekker weer en het blijft lang licht. Dus met een lekker rosétje in bad is wel lekker.” Gelukkig vond hij dat ook een prima idee in plaats van wandelen. Eigenlijk stelde ze het ook voor omdat ze geen zin had om ver op der hakken te gaan lopen. Gelukkig was het ritje naar huis kort. Voor ze zich ging omkleden voerde ze in haar jurkje en op haar hakken doodleuk de paarden. Ze moesten nou eenmaal hun avond eten krijgen. Ze liep daarna naar boven waar ze haar bikini aantrok en een handdoek om der middel sloeg. Ze liep naar beneden waar ze twee glaasjes rosé in schonk en er mee naar buiten liep.

Met een rosétje in bad? Nee, daar had hij niet echt zo heel veel zin in vandaag. Misschien morgen, en anders overmorgen. "Neem jij maar een bad, heb ook niet zo heel veel zin meer in wandelen." Sprak hij op een rustige toon. Thuis wou hij de paarden gaan voeren maar Chantal was hem voor. Oké, dan ging hij wel de spullen van vandaag in de vaatwasser zetten zodat ze dat straks niet meer hoefde te doen. Tegen de tijd dat hij klaar was en ook nog wat andere dingen had opgeruimd kwam Chantal in bikini, met een handdoek om haar middel heen, aangelopen met twee glaasjes rosé. Wat was ze van plan? Op de voet gevolgd door Dack wandelde hij naar buiten toe waar hij een glas in zijn handen kreeg. "Dankje." In plaats van zich om te kleden of wat pakte hij een balletje van de grond waarmee hij wegliep. Dack rende vrolijk kwispelend achter hem aan, speeltijd. Bij het weiland zette hij zichzelf in het gras neer. Het glas zette hij klem tussen zijn benen om vervolgens de bal weg te gooien. Zoals verwacht rende Dack er ogenblikkelijk achteraan om hem vervolgens terug te brengen. Zo ging het nog een tijdje door tot Dack het zat was en naast hem kwam liggen. Kop op zijn benen.
Darren keek van Evelyn naar Fly. Hun twee koeien waar ze bijna alles mee deden. Springen, dressuur, mennen, vrijheidsdressuur en nog wat kleine dingen. Dankzij de paarden konden ze niet op vakantie, al was die ene vriend van Chantal, Yannick, iemand die wel op de paarden zou kunnen passen. Anders had ze ook nog zijn vader, en Jace, Marc, Iris. Genoeg mensen om op de paarden te passen zodat zij op vakantie zouden kunnen. Genieten van het warme weer op een andere plaats. Kijken naar de zonsondergang en dan uiteindelijk naast elkaar in slaap vallen. Niet dat het ging gebeuren. Melody was tegenwoordig oud genoeg om vervelend te worden. Een echte puber. Niet dat hij mocht klagen, ze hadden het lekker rustig op z'n tijd.
Een laatste slok uit zijn glas voor Darren overeind kwam. Binnen ruimde hij zijn glas op, stuurde Dack naar zijn plek toe en ging naar boven toe. In de badkamer kleedde hij zich om, poetste zijn tanden en vervolgens liep hij naar de zolder toe om met een zucht in het bed neer te ploffen. Dat Chantal niet naast hem lag viel hem niet eens op. Zodra hij het bed raakte sliep hij.