Spring break

Juist, soms zijn er van die dagen dat het zonnetje schijnt, je niet uit je bed wilt, alle klusjes te veel zijn, kort samengevat je hebt gewoon nergens zin in. Helaas is het vaak niet één dag, niet twee, maar meestal een hele week dat je nergens zin in hebt. Wat doe je dan? Helemaal niets. Simpel toch? Je ploft gewoon neer op de bank met de afstandsbediening in je hand en je doet helemaal niets. Of werkt het niet zo? Jammer genoeg niet. Tegenwoordig bestaat er zoiets als kinderen en een vrouw en verantwoordelijkheid. Dus dan moet je wel je bed uit om de stallen uit de gaan mesten, om de kinderen hun eten te geven, om luiers te verschonen, om schoon te maken, om de kinderen te verzamelen, en zo nog veel meer van die dingen. Gelukkig bestaat een dag uit vierentwintig uur. Niet echt veel als je bedenkt dat een gemiddeld persoon van rond de vijfentwintig jaar ruim 7 uur slaap nodig heeft om de dag door te komen? Dan houd je dus maar 17 uur over om dingen te doen. In vakanties slaap je altijd langer dus dan heb je nog minder tijd om dingen te doen. Gelukkig bestaan er nog gekken die met weinig tijd, veel dingen kunnen doen. Zodra de wekker gaat word hij uit geslagen en is het tijd om in actie te komen, een nieuwe dag begonnen.
Darren liet een diepe zucht horen toen hij de wekker hoorde gaan. Een week vrij om bij de kinderen en Chantal te zijn. Heerlijk, maar hij moest alsnog vroeg zijn bed uit om stallen uit te mesten, te voeren en nog veel meer andere klusjes. Ondanks dat hij niet uit zijn bed wou kwam hij overeind. Met een slaperig hoofd stapte hij het bed uit en wankelde naar beneden toe. Zoals altijd nam hij een douche voor hij zichzelf aankleedde en bij de kinderen ging kijken. Nathan lag nog heerlijk te slapen net zoals Melody. Zonder ze wakker te maken wandelde hij de trap af om voor zichzelf ontbijt te maken en uiteindelijk met een kop koffie de stallen in te verdwijnen. Nu het geen winter meer was kon je bijna zonder jas naar buiten. Vroeg in de ochtend ging het nog niet, daarom liep hij met een trui aan om het niet koud te krijgen. Liever iets uit doen dan wat aan moeten doen omdat hij het koud had. Darren nam een slok van de warme koffie voor hij hem wegzette en twee halsters pakte. Kini en Dribbel konden naar buiten toe. Niet het weiland in, daar zouden ze vanmiddag weer een paar uurtjes op mogen. Voor nu moesten ze de paddock in met z'n tweetjes. Nadat hij Kini en Dribbel had losgelaten in de paddock wandelde hij terug naar de stallen waar hij nog een slok nam van zijn koffie voor hij maar begon met voeren. De dames bracht hij hun hooi in het weiland en de heren kregen hun hooi in de paddock. Pas nadat hij helemaal klaar was met voeren en knuffelen haalde hij een kruiwagen te voorschijn en begon met het uitmesten van een aantal stalletjes. Bij elkaar was hij misschien een uurtje bezig geweest, niet zo heel erg lang. Dit maal klaar wakker en met een lege kop koffie stapte hij de woonkamer binnen. Chantal was ondertussen wakker geworden en de kinders zaten beneden. Melody met haar fles in haar handen, het was zo makkelijk dat zij zelfstandig dingen kon gaan doen. De honden waren naar buiten vertrokken, veels te lekker weer om binnen te zitten. Darren keek op de klok en zag dat het ondertussen 9 uur was. Misschien zouden ze vandaag wel.. Dan moest hij alleen eventjes een aantal dingen regelen. Met zijn mobiel aan zijn oor huppelde hij zo wat richting de stallen waar hij tuig te voorschijn haalde. Fly haar zadeltjes en hoofdstel, Evelyn haar zadeltje en hoofdstel. Alles ging netjes op de zadelsteunen bij de stallen. Ondertussen brabbelde hij wat in zijn telefoon en hing uiteindelijk op met een tevreden lach op zijn gezicht. Vrolijk wandelde hij de woonkamer weer in waar hij Chantal tegen kwam. "Kom je zo helpen met de knollen?" Nadat hij de vraag gesteld had en antwoord had verdween hij weer. Dit keer richting de voordeur omdat het makkelijker was. Je nam de dicht bij zijnde uitgang, hij tenminste wel. Onder het mom van we gaan zo rijden haalde hij Evelyn en Fly uit het weiland en begon ze te poetsen. Behoorlijk grondig want ze waren smerig. Terwijl hij bezig was met poetsen reed er een auto het terrein op. Niet veel later zag hij zijn vader in de stallen verschijnen. "Schiet op jongen! Straks is het druk en dan kan je het wel schudden. Zadel jij alvast op dan ga ik Chantal halen." Darren lachte zachtjes voor hij op begon te zadelen. Niet het aller nieuwste dekje onder de zadels, dat was zonde. Ondertussen had zijn vader Chantal de stallen in geduwd en was zicht gaan bemoeien met de kinderen. Vandaag kwam hij niet voor niets oppassen. Darren was net klaar met Fly opzadelen toen hij Chantal zag staan. Hij drukte haar cap in haar handen en sleepte haar mee. "Hop, zitten jij." Sprak hij enthousiast tegen haar. Zelf had hij zijn cap op zijn hoofd gezet en was hij naast Evelyn gaan staan om nog een keertje aan te singelen voor hij met haar naar buiten liep en opstapte. Tijd om te gaan zwemmen.

& Chantal

Nog heerlijk lag Chantal te slapen toen ineens de irritante rot wekker af ging. Gelijk trok ze het deken over haar hoofd heen. Ze had geen zin om op te staan. Eerder om de hele dag samen met Darren in bed te liggen. Heerlijk in zijn armen en voor de rest niets doen. Er was alleen één klein probleempje nou ja één eigenlijk twee sinds ze de kinderen hadden konden ze niet lang in bed liggen of een hele dag. Terwijl ze met haar hoofd onder de dekens lag merkte ze dat Darren uit bed ging. Even was ze verbaast normaal was zij eerder dan hem uit bed en moest ze hem ook nog eens wakker maken. Nog even bleef ze liggen omdat ze geen zin had maar omdat het eenzaam in bed was besloot ze maar om er uit te gaan. Met een slaperig hoofd liep ze naar de kledingkast pakte daar een broek en een shirtje uit en ging naar beneden naar de badkamer. Snel sprong ze daar onder de douche. Hopelijk werd ze daar wat wakkerder van. Eenmaal onder de douche besloot ze dat ze toch maar in bad ging liggen. De kinderen waren nog niet aan het huilen of wat dan ook dus kon ze wel even ontspannen. Ze ging zitten en liet het bad vol lopen. Heerlijk met een warm bad wakker worden. Jammer genoeg kon ze niet al te lang er in zitten omdat de kinderen waarschijnlijk al snel wakker zouden worden. Ze ging het bad uit droogde zich af en pakte haar kleren. Toen ze haar kleren aan had deed ze de handdoek van haar haren af. Rustig haalde ze een borstel door haar haren heen en deed er daarna een vlecht in. Lekker makkelijk was dat. Op het moment dat ze de badkamer uit kwam hoorde ze Nathan huilen. Blijkbaar was ze net op tijd aangekleed. Ze liep naar Nathan en pakte het huilende ventje uit zijn bedje. ”Hee, Ventje.” Chantal troosten hem en nam hem mee naar de commode. Daar verschoonde ze zijn luier en kleden hem aan. Hij had een stoer spijkerbroekje aan net zoals zijn shirtje die ook stoer was. Met Nathan op haar arm liep ze naar het kamertje van Melody. Haar meisje lag vrolijk in haar bed met haar paardenknuffel te spelen. ”Goedemorgen Melody.” Gelijk kwam Melody overeind en zei iets wat op goedemorgen moest lijkt. Chantal liep met haar vrije hand Melody uit haar bedje. ”Ga maar naar de badkamer ik kom er zo aan.” Melody rende met haar knuffel naar de badkamer. Nou ja rende half rennend omdat ze anders haar knuffel verloor. Chantal legde Nathan nog even snel in zijn bedje en ging toen Melody helpen aankleden en alles. Melody was eigenlijk zo klaar. Voordat ze ook maar dacht naar beneden te rennen hield Chantal Melody bij zich en deed der haartjes netjes maken. Vandaag was Chantal in een vlechtbui. Ze verdeelde Melody haar haren in twee gedeeltes verdelen en vlocht eerst de ene kant in en daarna de andere kant. Tot haar verbazing bleef Melody stil zitten. Maar toen Chantal klaar was maakte ze dat ze weg kwam bij haar moeder. Chantal had een lach op haar gezicht. Terwijl Melody op haar kont de trap af ging liep Chantal naar Nathan en haalde hem op. Toen ze de trap af liep was Melody al halverwege en wilde echt niet geholpen worden toen Chantal haar wilde helpen. Chantal bleef toen maar onder aan de trap staan om te kijken of het goed ging. Natuurlijk ging het goed maar toch bleef Chantal het spannend vinden. Zeker omdat Melody steeds meer dingen zelf ging doen. Ze had nu alleen nog een luier om voor als ze te laat aan gaf dat ze naar de wc moest. Maar vaak ging het goed en hoefde ze niet steeds een luier te verschonen. Toen Melody beneden was legde Chantal Nathan in de box en ging ze naar de keuken. Melody ging ondertussen een beetje met haar popjes spelen. In de keuken zetten Chantal de waterkoker voor zichzelf aan. Ze moest altijd haar dag met een kop thee beginnen. Niet omdat ze het nodig had maar omdat het een gewoonte was geworden. Ook maakte ze voor Nathan een flesje melk voor Melody een broodje en in haar flesje roosvicee. Ondertussen was ze allang van de melk af. Nou ja van de melkpoeder. Nu dronk ze wel melk maar dan wat Chantal en Darren ook zelf dronken. Chantal zetten het bordje van haar en Melody met hun broodjes op het salontafeltje neer. Ze liep weer naar de keuken pakte een dienblad en zetten daar de flesjes van Melody en Nathan op. Net als haar thee. Ze liep naar de woonkamer zetten het dienblad op het tafeltje neer. Melody wees gelijk naar haar fles. ”Rustig meisje je weet dat je niet tegelijk moet eten en drinken. Eet eerst je broodje op daarna krijg je, je drinken.” Melody keek haar met een boze blik aan. Chantal negeerde het volkomen en ging Nathan uit de box pakken. Hij moest ook zijn eten hebben natuurlijk. Chantal ging op de bank zitten in de kleermakerszit en legde Nathan op haar schoot. Rustig bood ze hem zijn flesje aan en hij begon gelijk gulzig te drinken. Chantal haalde even het flesje uit zijn mond omdat hij zich anders verslikte. Toen hij klaar was legde ze hem in de box en ging nu zelf even ontbijten. Om het goede voorbeeld aan Melody te geven at ze eerst haar brood op en daarna begon ze aan haar thee. Omdat Melody haar broodje ook al op had gaf Chantal haar der fles. Toen Chantal haar thee op had bracht ze de bordjes, glas en de fles van Nathan naar de keuken. Net toen ze weer naar de woonkamer wilde kwam ze Darren tegen die vroeg of ze zo met de knollen kwam helpen. ”Ja is goed kom er zo aan. Eerst even Nathan een schone luier geven.” Snel gaf ze hem een kus op zijn wang voor dat hij weer naar de stallen verdween. Chantal zorgde dat het veilig was voor Melody om even alleen beneden te blijven terwijl ze boven de luier van Nathan ging verschonen. Net toen ze hem zijn broekje weer aan deed kwam Nick boven. Chantal keek hem echt vragend aan. Waarom was hij hier. Hij pakte Nathan van de commode af en pakte Chantal bij haar pols mee. Op haar vragen gaf hij geen antwoord. Eenmaal beneden duwde hij der via de tussendeur de stallen in. Chantal keek even verbaast om. Waarom werd ze ineens door Nick naar de stallen gebracht. Toen ze weer voor der keek zag ze Fly en Evelyn staan gezadeld en wel. Darren kwam op haar af gelopen. Ze kreeg haar cap in der handen geduwd van Darren en werd mee getrokken. Blijkbaar maakte hij graag gebruik er van dat ze weer mocht rijden. Ze zetten haar cap op der hoofd en singelde uit gewoonte Fly nog een keertje aan. ”Wat gaan we doen?” Veel zei Darren niet over wat ze gingen doen alleen maar hop zitten jij. Nu wist ze ook waarom Nick er was. Die ging waarschijnlijk op zijn kleinkinderen passen terwijl papa en mama weg waren. Chantal nam Fly mee naar buiten en controleerde daar nog een keertje der singel. Hij kon na een stukje lopen nog twee gaatjes strakker. Mooi dat ze dat even deed ze wilde er niet graag vanaf stappen met zadel en al of zelfs van Fly af vallen. Toen ze dat eenmaal had gedaan klom ze op Fly en keek ze naar Darren. Waarom had hij zadeltassen aan zijn zadel gedaan. Agh het zal wel dacht ze. Eindelijk ging ze weer eens met ze tweetjes op pad zonder kinderen. Ze waren toch wel in goede handen bij Nick. Omdat Chantal niet wist wat ze gingen doen letten ze goed op Darren en Evelyn welke kant ze op gingen.


Alsblieft 1325 woordjes [aa]

Op de voet gevolgd door Evelyn wandelde hij naar buiten toe. Beugels naar beneden zodat hij op kon stappen en ze konden weg. Darren had een behoorlijk grote glimlach op zijn gezicht waarmee hij de omgeving rondkeek. Het zonnetje scheen, de lucht was helder blauw en de temperatuur was zowaar hoog genoeg om te gaan zwemmen. Daarom had hij dan ook de zadeltassen aan zijn zadel gebonden en zwemkleding meegenomen. Evenals handdoeken en nog wat dingetjes. Het was namelijk een speciale dag. Vond hij dan. Normaal gesproken vond hij maar niets aan deze dag, maar nu hij met Chantal samen was kon hij er toch wel een beetje aandacht aan besteden. In plaats van te vertellen wat ze gingen doen hield hij zijn mond en keek hij alleen af en toe lachend naar Chantal. Ze wist lekker helemaal nergens van terwijl hij heel erg veel wist. Toen ze dichter bij de watervallen kwamen ging hij naast Chantal rijden. Evelyn nam hij iets korter zodat hij haar straks in een keer kon aan laten galopperen zonder dat ze zou gaan dribbelen. "Wedden dat ik er eerder ben." Zei hij vrolijk tegen Chantal. Zijn handen deed hij iets naar voren toe tegelijk met enige kuitspanning. Evelyn nam de ruimte en gooide haar hoofd naar beneden om vervolgens in een ruime galop richting de watervallen te gaan. Ze mocht alleen nog niet het water in want dan zouden de spullen in de zadeltassen nat worden. Darren liet Evelyn het stuk tot de watervallen galopperen zodat ze wat energie kwijt was. Eenmaal bij de watervallen aangekomen liet hij Evelyn weer halt houden. Veel mensen waren er gelukkig niet, eigenlijk waren ze de enige bij de watervallen. Welke gekken gaan er dan ook bij de watervallen zwemmen? Het water was daar veel kouder dan bij het meer. In plaats van blijven zitten stapte hij af en haalde hij alles los. Het hoofdstel van Evelyn ging af want hij had halsters meegenomen en twee longeerlijnen zodat Fly en Evelyn rond konden wandelen zonder echt weg te kunnen gaan. Het zadel liet hij zachtjes op de grond zakken waarna hij van alles uit de zadeltassen begon te halen. Ja, daar kan best wel veel in. Twee handdoeken haalde hij tevoorschijn evenals de zwemkleding. Chantal haar zwemkleding gooide hij naar haar toe net zoals haar handdoek zodat ze zich kon omkleden. Het kostte wat moeite maar al snel had hij alles tevoorschijn gehaald. Hij had zich ook al omgekleed omdat hij geen zin had in natte kleren door een lompe actie van hem. "Zeg Chantal, ik moet je wat vragen." Van achter zijn rug haalde hij een bos rozen tevoorschijn, zijn vader was zo lief geweest om wat spullen naar de watervallen te brengen voor hij kwam, en schraapte hij zijn keel. Even deed hij alsof hij een heel langdradig verhaal op ging hangen, gewoon omdat het kon. "Chantal, wil jij mijn valentijn zijn?"

Chantal zuchten even diep. Zoals hij wel eens vaker had gedaan als hij iets van plan was zei hij nu ook niets. Het enige was hij deed was af en toe naar haar lachend kijken. Soms was het zo vervelend als ze niet wist wat ze gingen doen. Toch kende ze deze weg wel ergens maar ze dacht er niet veel bij na. Ze vond het veelste fijn om weer eens met Darren alleen te zijn. Dat had ze best gemist. Toen hij naast der kwam rijden keek ze hem aan. Op zijn gezicht was een uitdagende glimlach te zien. Voor ze het wist daagde hij der uit door te zeggen wedden dat ik er eerder ben. Waar moest ze eerder zijn ze wist niet eens waar ze naar toe gingen. Natuurlijk zou hij dan eerder zijn omdat ze het niet wist. Als ze wist waar ze naar toe gingen dan was het een stuk makkelijker om van hem te winnen. Voor nu kon ze alleen maar in galop achter hem aan. Fly brieste vrolijk en had haar oren strak naar voren. Uiteindelijk hield Darren Evelyn bij de watervallen halt en sprong hij van der af. Voordat Chantal met Fly tegen Evelyn of Darren zou knallen hield ze haar merrie al in en reed haar terug naar stap. Even keek Chantal vragend naar Darren. Omdat hij Evelyn ging afzadelen begreep ze dat ze blijkbaar op de plaats van bestemming waren. Chantal sprong ook maar van Fly af en haalde nadat ze de beugels had opgestoken het zadel van Fly der rug af. Van Darren kreeg ze het halster van Fly in der handen waardoor ze het hoofdstel verwisselde. Het hoofdstel legde ze bij het zadel neer. Net toen ze Fly vast had gemaakt aan een boom kreeg ze van Darren haar bikini en een badlaken naar zich toe gegooid. Gelukkig nu wist ze eindelijk wat ze gingen doen. Hij had op de planning staan dat ze hier gingen zwemmen. Ze wikkelde de badlaken om der middel heen en kleden zich zo om. Had ze wel eens vaker gedaan dus had ze best een handigheid er in gekregen. Net toen ze zich had omgekleed kwam Darren voor haar staan. Eerst zei hij dat hij der iets moest vragen. Met een vragende blik keek ze hem aan. Even was ze erg verbaast toen er achter Darrens rug een prachtige bos rode rozen vandaan kwam. Haar mond viel licht open van verbazing. Als snel kwam de vraag of ze zijn valentijn wilde zijn. ”Tuurlijk wil ik dat. Hoe kan ik mijn man weerstaan als hij een bos rode rozen bij zich heeft en het zo lief vraagt.” Ze legde haar hand op zijn wang en begon hem rustig te zoenen. Heel even stopte ze. ”Als ik het had geweten dat je dit zou doen nu, had ik mijn cadeautje mee genomen.” Voor ze het wist legde hij de roze bij de zadels en trok haar mee naar de paarden. Hij deed bij allebei de dames een halstertouw als teugels aan het halster vast maken en gaf Chantal daarna een voetje dat ze op Fly terecht kwam. Darren kwam zelf zo op Evelyn. Chantal pakte het touw vast als teugels en dreef Fly rustig aan. Omdat Fly altijd zin had en feller werd als ze gingen zwemmen moest Chantal goed op letten. Zeker omdat ze samen met Evelyn ging zwemmen. Die twee paste echt goed blij elkaar ze waren bij de best gestoord. Hadden vaak dezelfde streken. Chantal wist het nog maar al te goed. De eerste keer dat ze ooit met Darren stond te kussen waren de dames uit de wei gekomen. Evelyn kon het hek open maken en Fly had het van haar afgekeken. Ze hadden toch mooi al wat mee gemaakt met hun twee bonte koeien. Voor nu liet ze Fly rustig het water in lopen. Natuurlijk toen mevrouw met alle vier haar benen in het water stond moest ze met haar voorbeen in het water slaan. Alle koude water druppels kwamen omhoog. Heel even kreeg Chantal kippenvel. Maar toen ze eenmaal gewend aan het koud water was, was het ook eigenlijk zo weg. De laatste keer dat ze zo iets hadden gedaan was op het strand toen hij haar ten huwelijk vroeg. Even droomde Chantal weg waarvoor ze eigenlijk meteen gestraft werd. Fly merkte het blijkbaar dat Chantal niet opletten want ze maakte in het water een vrolijk steigertje. Omdat ze het niet zag aan komen gleed Chantal van Fly der rug af en kwam in het water terecht. Automatisch hield ze wel het touw van Fly vast. Toch was het water best koud als je er zo ineens in viel. Met een beetje geschrokken en onbegrijpend gezicht kwam Chantal weer boven water. ”Misschien moet ik op letten als we dit soort dingen doen.” zei ze lachend. Ze zetten haar handen op de rug van Fly en nam een sprong. Het was in het water een stuk makkelijker om zonder hulp om op Fly te komen.

Darren lachte breed door het antwoord van Chantal. Voor hij het wist werd hij gezoend, daar kon hij toch geen nee tegen zeggen? In plaats ertegenin gaan omdat ze op een openbare plek waren liet hij zich misschien een klein beetje meeslepen. Een klein beetje maar. Bij het woord cadeautje begon zijn ogen lichtelijk te twinkelen. Cadeautje! Voor hij helemaal in de ban was van cadeautjes pakte hij Chantal haar hand, legde de rozen voorzichtig bij het zadel van Fly en maakte de paarden los zodat ze konden gaan zwemmen. Chantal gaf hij een voetje zodat ze makkelijk op Fly kwam en zelf krabbelde hij op Evelyn met enige moeite maar uiteindelijk zat hij. Naast Fly stapte ze het water in. Evelyn dribbelde vrolijk rond, gooide haar hoofd naar beneden om het water te besnuffelen, stampte rond waardoor de spetters hem om de oren vlogen, maar het mooiste van al was die leuke pret kop van haar elke keer dat ze in het water stampte. Naast hem zag hij opeens Fly met twee benen de lucht in gaan wat zijn aandacht trok. Met moeite wist hij zijn lach in te houden, al helemaal toen Chantal met een leuk gezicht terug boven water kwam. Lang duurde het dan ook niet voor je zijn gelach over het iwater hoorde gaan. "Had ik daar nou maar een foto van." Hikte hij tussen het lachen door. Onbewust greep hij naar zijn buik omdat deze best wel pijn begon te doen door het lachen. Evelyn stampte ondertussen vrolijk door in het water tot ze het in haar bol kreeg en opeens een gestoorde sprong maakte waardoor hij aan haar nek half naast haar hing, nog altijd lachend. "Evelyn, alsjeblieft." Was het enige wat hij nog uit wist te brengen voor hij zich los liet en het water in zakte. Toen hij eenmaal uitgelachen was kroop hij terug op Evelyn. In het water was het veel makkelijker. In plaats van netjes gaan zitten liet hij zich achterover zakken. Een arm onder zijn hoofd en zijn voeten heerlijk bungelend in het water. "Kijk dit is nog eens genieten." Alleen een beetje jammer dat Evelyn zo hobbelde in het water. Af en toe gleed hij wat naar een kant toe wat hij met enige moeite wist te herstellen. Pas toen hij half naast Evelyn hing liet hij zich los waardoor hij helemaal in het water lag. "Me is jaws." Sprak hij op een lichtelijk vervelende toon waarbij hij naar Chantal toe zwom en zijn hand om haar enkel heen sloot. "Hap." Omdat hij niet wist wat Fly ging doen ging hij maar niet achter Chantal op Fly zitten. Terug op Evelyn kruipen deed hij ook niet. Nee, hij zwom nog een stukje verder met Evelyn tot hij met zijn voeten de grond niet meer kon raken en Evelyn ook al moest zwemmen. Pas toen zijn vingers begonnen te rimpelen van al het water ging hij het water uit. Met zijn handdoek droogde hij zich snel af voor hij een fles champagne en twee plastic bekers tevoorschijn haalde. Naast de champagne had hij ook aardbeien en chocoladedip gepakt. Ergens was hij zijn vader nu heel erg dankbaar.

Chantal keek Darren even beledigd aan toen hij zo aan het lachen was. Okee het was dan ook wel best grappig waardoor ze zelf ook een beetje begon te lachen. Ze kon er niets aan doen. Net toen ze de kant van Darren op keek zag ze Evelyn een rare sprong maken waardoor Darren half naast zijn merrie hing. Heerlijk was het Darren was nu gestraft omdat hij haar had uitgelachen. ”Jammer dat Evelyn me voor was. Anders had ik je van haar afgeduwd omdat je me uitlachte.” Eenmaal weer op Evelyn ging hij achterover liggen. Ergens kon Chantal niet geloven dat zoiets bij Evelyn lang goed zou gaan. Net toen ze Fly iets dieper liet gaan zag ze Darren van Evelyn af vallen. Voor ze er erg in hand zei hij dat hij jaws was en had haar bij der enkel te pakken. Chantal bereiden zich er alvast op voor dat hij der in het water zou trekken maar tot haar verbazing gebeurde dan niet. Hij liet der gewoon op Fly zitten en ging zwemmen. Het zag echt best schattig uit een man die met zijn merrie aan het zwemmen was. Omdat Chantal een beetje genoeg had van het zwemmen en ze Fly ook even rust gunde ging ze naar de kant waar ze haar merrie vast zetten aan de longeerlijn. De badlaken die op de zadels lag pakte Chantal en wikkelde ze om haar middel heen. Net toen ze zich omdraaide zag ze dat Darren zich best had uitgesloofd. Er lag een groot kleed op de grond en daar op stond een schaal met aardbeien, een schaal met chocodip, een fles champagne en twee bekers. Chantal kreeg een glimlach op der gezicht. Als je die nu nog van haar gezicht wilde halen moest er toch wel iets ergs gebeuren. Darren nam der mee naar het kleed waar ze beide op gingen zitten. ”Wat zou ik toch moeten zonder jou.” zei ze lachend. Zonder hem was het vast een stuk saaier in haar leven. Dan had ze misschien Fly wel niet gehad en zeker ook niet twee prachtige kinderen. Ook misschien ook wel maar dan niet deze prachtige die ze samen hadden. Toen ze eenmaal beide op het kleed zaten ging Chantal tegen Darren aan zitten. Ze zag de bak met chocodip staan en kon de verleiding niet weerstaan. Ze doopte haar vinger er een klein stukje in en smeerde het op de neus van Darren. ”Jeejj nu heb ik een chocobeertje.” zei ze lachend. Voor ze er erg in had, had Darren bij haar met twee vingers chocostrepen op haar beide wangen gemaakt. Verbaast keek ze hem aan. Snel gaf ze hem een duw waardoor hij met zijn rug op de grond lag en ging ze op zijn buik zitten met aan elke kant een been. In plaats van hem nog meer onder te smeren gaf ze hem een kus op zijn wang waarna ze haar wangen schoonveegde. ”Maar goed dat onze kinderen ons nu niet zien. Dan was het eten nooit meer veilig.” Ze zag het al helemaal voor der. Want als papa en mama het mochten dan zouden hun het ook mogen. Dat betekende dat er elke keer tijdens het eten werd gespeeld met het eten. En als ze er dan iets van zouden zeggen dan was het waarschijnlijk jullie doen het toch ook met eten spelen. Net kon ze bij het schaaltje met aardbeien waar ze er eentje van pakte en voor Darren hield.

Wat moest Chantal zonder hem? Zonder cap rijden. Darren hield zijn mond en pakte Chantal haar hand beet waarna hij haar mee trok naar het kleed wat hij neer had gelegd. Met een plof liet hij zichzelf op de grond zakken. Nog voor hij wat had gezegd, of een aardbei had gepakt, voelde hij opeens een vinger tegen zijn neus aan. Automatisch ging hij scheel kijken om te zien wat ze had gedaan. Niet dat hij ook maar hoefde te kijken om te zien wat ze had gedaan, de chocola was goed te ruiken. Vlug doopte hij twee vingers in de chocodip en ging ermee over Chantal haar wang heen. "En ik heb een indiaantje." Opperde hij tussen het aflikken van zijn vingers door. Met enige precisie haalde hij de chocolade van zijn neus af, hij wou immers niet dat er chocolade zijn neus in verdween. Darren was nog maar net klaar met zijn neus schoonvegen toen hij naar achteren werd geduwd. Chantal kwam bovenop hem zitten en gaf hem een kus op zijn wang. "Mag je dan niet met eten spelen?" Vroeg hij alsof hij het echt meende. Gelijk moest hij terug denken aan het fiasco met Melody in de keuken. Samen appeltaart bakken eindigt in een keuken die onder de meel zit en een dochter die wit ziet. Misschien moest hij toch maar eens het goede voorbeeld gaan geven. Nieuwsgierig keek hij toe hoe Chantal een aardbei pakte en de aardbei voor hem hield. Hij nam voorzichtig een hap van de aardbei en at hem vrolijk op. "Ik hoop dat Melody en Nathan lief zijn voor mijn vader, anders kunnen we hem nooit meer vragen om op te passen." Bij die gedachte trok hij een vies gezicht. Niet voor lang, want zijn aandacht ging over naar de aardbeien naast hem samen met de chocodip. Een aardbei stopte hij in de chocodip waarna hij hem voor Chantal hield. "Wat dacht je van watermeloen voor de volgende keer?"

Ondertussen rende Nick met de telefoon tussen zijn schouder en oor geklemd door het huis heen achter Melody aan. Melody gilde de hele buurt bij elkaar tijdens haar rondje door het huis. Nick was aan de telefoon met Iris om te vragen hoe hij Melody bezig kon houden en hoe laat Nathan zijn slaapje moest doen. Nadat hij antwoord had vloog de telefoon met een boog richting de bank en rende hij snel naar Melody toe om haar hoog de lucht in te tillen en als een vliegtuig rond te draaien. "Nu heb ik je." Hij had nog maar een paar rondjes gedraaid toen hij opeens de bel hoorde gaan. Darren had niets gemeld over bezoek. Met Meloy op zijn arm liep hij in een stevige tred, hij wou Nathan niet alleen laten, naar de voordeur toe. Wat hij aantrof kon alleen een nachtmerrie zijn. Een paar stiletto hakken, een koker rok, verschrikkelijk roze bloesje en daarboven het hoofd van je ergste nachtmerrie. Zijn vrouw. Of nee, niet meer zijn vrouw. Ex-vrouw. "Ze zijn er niet." Zei hij als enige waarna hij de deur dicht wou gooien. Helaas werd hij tegen gehouden en stond er plots iemand binnen. Een diepe zucht verliet zijn mond, de deur viel dicht en hij liep terug naar de woonkamer waar hij Melody op de grond neerzette. Ongemakkelijk begon hij een aantal spullen op te ruimen terwijl hij madame in de gaten hield. "Als je Darren zoekt, hij komt nou niet bepaald snel thui.." Voor hij het in de gaten had werd Melody de lucht in getild, alleen dit keer niet door hem. In plaats van het gegiechel wat hij daarnet had gehoord was het plots helemaal stil op het geluid van Nathan zijn gebrabbel en de woorden van Marloes tegen Melody. Met ingehouden adem keek hij toe hoe er van alles tegen Melody werd gezegd tot hij het wel genoeg was. Zonder enige gêne pakte hij Melody over en zette haar in haar stoeltje aan de tafel. De fruithap, die eigenlijk bedoeld was voor vanmiddag, haalde hij uit de koelkast en gaf hem aan Melody evenals een plastic vorkje waarmee ze het op kon eten. "Ik wil je mijn excuses aanbieden, ik ben een kreng geweest. Tegen jou, tegen Darren, tegen dat.. wich.. Hoe heette ze ook alweer?" Vol verbazing luisterde Nick naar de woorden. Hoe heette ze ook alweer? "Je kan beter gaan." Was het enige wat hij zei voor hij verder ging met dingen opruimen en het middag eten klaar maken. Lekkere broodjes met de water ijsjes die ze nog moesten gaan maken. Vanuit de woonkamer was een luid gehuil te horen, blijkbaar was Nathan het er niet mee eens dat hij geen aandacht meer kreeg. Hij wou er net heen lopen toen hij zag dat Marloes al bij de box stond en Nathan optilde. Hij twijfelde even over wat hij ging doen voor hij naar Marloes toe stapte en Nathan uit haar armen haalde. Een oorverdovend gehuil weerklonk door de woonkamer wat pas stopte toen hij een speen van boven had gehaald. In plaats van Nathan terug mee naar beneden nemen legde hij hem in zijn bedje en stopte hem toe zodat hij even kon slapen. Melody had zich ondertussen zelf uit haar stoeltje geholpen en was op de bank gekropen met haar knuffeltje in haar hand en een boekje op haar schoot. Marloes was ernaast gaan zitten en probeerde de aandacht te trekken. Omdat het nu even stil was, en Marloes hem nog niet had gezien, haalde hij zijn mobiel tevoorschijn en belde hij Darren voor het uit de hand zou gaan lopen.

Darren wou net de champagne open maken toen hij zijn mobiel hoorde gaan. Verdorie, zijn mobiel kon alleen gaan wanneer er wat aan de hand was. Verder wist iedereen dat ze niet moesten bellen. Of het moest de manege zijn. Maar hij had vrij genomen dus dat kon haast niet. De tegenzin tijdens het opstaan was van zijn gezicht te lezen. Op het scherm stond met grote letters dat zijn vader belde, dat kon niets goeds betekenen. Lichtelijk bezorgd nam hij op waarna hij een heel verhaal te horen kreeg en dat hij zo snel mogelijk terug naar huis moest komen want zijn moeder was over de vloer. "Kan je haar niet het huis uit trappen?" Natuurlijk was dat niet mogelijk want er werd niet naar zijn vader geluisterd. "Kwartiertje, dan zijn we er." Darren zijn gezicht stond op oorlog toen hij zijn mobiel terug stopte in de zadeltas en de spullen begon te pakken. "We moeten terug." Zei hij met een sippe ondertoon tegen Chantal. Hij gaf haar haar kleren en kleedde zich zelf snel om voor hij verder ging met de spullen pakken. In plaats van netjes opruimen propte hij alles in de zadeltassen, alles wat er niet meer in paste propte hij in de tas waar hij ook de aardbeien en dergelijke uit had gehaald. Evelyn was helaas nog niet opgedroogd, desondanks zadelde hij haar weer op en deed het hoofdstel om in plaats van het halster. Na het aansingelen stopte hij nog wat dingen weg. Onderweg naar huis verwachtte hij het ergste. Wat zou zijn moeder allemaal overhoop hebben gehaald? Je kon wel in galop naar huis crossen, maar een drafje ging ook snel genoeg. Heel ver van huis was het niet. Tegen zijn vader had hij een kwartiertje gezegd, helaas werd het wat langer. In plaats van netjes afzadelen bij de ringen waar ze altijd stonden reed hij Evelyn door naar het weiland. Het zadel ging over het hek heen, en alle spullen tegen het hek aan. "Eens zien wat m'n moeder allemaal overhoop heeft gehaald." Mompelde hij vooral tegen zichzelf. Bij de deur trapte hij zijn schoenen uit, hij wou zijn sokken uit omdat ze nat waren, en banjerde zo naar binnen. Melody kwam naar hem toe gerend met haar armpjes in de lucht. Darren tilde haar gelijk op en vroeg of alles goed was gegaan. Als antwoord kreeg hij terug dat oma er was. Vol tegenzin ging hij de woonkamer binnen. Op de bank zat oma, in volle glorie, met zijn vader ernaast. "Mijn huis uit." Was het enige wat hij tegen zijn moeder zei.

Chantal keek Darren aan toen hij net een hap van de aardbei had genomen en zei dat hij hoopte dat Melody en Nathan lief voor zijn vader waren. ”Maakt niet uit we hebben altijd Iris en Jace nog die op hun peetkinderen kunnen passen.” Altijd hadden ze wel iemand die zou kunnen oppassen. En anders gingen ze gewoon zo student meisje vragen die voor drie uur per uur wilde oppassen. Of misschien kon Marc zelfs wel oppassen. En anders zou ze misschien nog wel Yannick zo ver kunnen krijgen dat hij op Melody en Nathan wilde gaan passen. Voor nu hadden ze heerlijk de tijd met ze tweetjes. Ze merkte dat Darren omhoog kwam. Gelukkig hield hij der wel vast zodat ze niet achterover viel. Rustig leef ze zitten. Toch letten ze wel op zijn hand toen die richting het schaaltje ging. Zeker kon je nooit bij Darren zijn. Voor ze het zou weten zou ze anders weer een indiaantje zijn. Blijkbaar vond hij het niet nodig want hij hield een aardbei voor haar neus. Net toen ze een hap nam stelde Darren voor om de volgende keer watermeloen te doen. ”Ik vind het prima.”zei ze toen ze net het door had geslikt. ”Dan moeten we wel oppas hebben. Anders kan dit niet meer.” Toch had het misschien een nadeel kinderen. Maar ze wilde echt niet meer zonder. Net toen ze van Darren af was gegaan ging Darrens telefoon af. Even zuchten Chantal waarom lieten ze hun gewoon niet met rust. Ze volgde het gesprek van Darren niet echt. Het was sowieso ook een beetje lastig te verstaan omdat hij bij de zadels stond. Toen hij had opgehangen deelde hij mede dat ze terug moesten. Ze kreeg haar kleren die ze over haar bikini aan trok. Misschien was er wel iets met één van de kinderen of paarden. Tijdens de rit naar huis zei Darren niet wat er aan de hand was. Eenmaal thuis reed hij ook door naar de wei terwijl Chantal Fly bij de ringen liet stoppen. Ze zadelde Fly af en bracht haar naar de wei. Omdat Darren ineens zo weg was, was Chantal benieuwd wat er aan de hand was. Ze ruimde haar spullen nog niet op, gelijk liep ze door naar binnen. Normaal zou ze haar laarzen uit hebben gedaan maar nu liep ze in één keer door. Toen ze richting de woonkamer ging zag ze Darren daar staan met Melody op zijn arm. Pas toen ze naast hem stond zag ze waarom ze naar huis moesten. Het enige wat ze kon denken was dat ze het had kunnen weten dat, dat de reden was dat ze terug moesten. ”Wat doet je moeder hier?” vroeg ze verbaast. Darren wist natuurlijk zelf ook niet waarom zijn moeder hier was. Al snel hoorde ze beide waarom ze hier was. ”Ik wilde me kleinkinderen zien. Jullie zoontje heb ik zelfs nog nooit gezien.” Chantal moest zich echt in houden. Misschien was er ook wel een reden dat ze Nathan nooit gezien had. Als ze gewoon normaal tegen hun moeder deed dan had ze zo vaak als ze wilde haar kleinkinderen kunnen zien. ”Als je mij gewoon als schoondochter had geaccepteerd dan had je Melody en Nathan zo vaak kunnen zien als je wilde. Net zoals Nick. Die heeft mij als zijn schoondochter geaccepteerd. Hij wilt zijn zoon tenminste gelukkig zien en niet zijn huwelijk verpesten.” De hele tijd stond ze schuin achter Darren. Ze wist nog de vorige keer dat ze Marloes een preek gaf. Dat was hun huwelijksnacht. Toen stonden de vingers van Marloes in haar wang. Ze wilde dat niet nog een keer dus stond ze redelijk veilig achter Darren. Echter viel haar mond open toen Marloes zei dat ze gelijk had. Verbaast keek Chantal Darren aan. Hoorde ze het nou goed dat ze Chantal gelijk gaf.

Alsof er naar hem geluisterd zou worden, zijn moeder vond dat ze het recht had om haar kleinkinderen te zien en zomaar hun huis binnen te vallen. Darren klemde zijn kaken op elkaar en keek naar zijn vader om te zien of hij misschien iets kon doen. Helaas voor hem stond zijn vader van zijn ene been naar zijn ene been te hupsen uit ongemak. Chantal was half achter, half naast hem komen staan. De woorden die ze uitsprak moesten haast wel een reactie bij zijn moeder uitlokken. Was het niet door de woordkeuze dan wel de houding van Chantal tegenover zijn moeder. Dit was alleen niet zo. In plaats van het geschreeuw, gescheld en gedoe van normaal zei zijn moeder dat ze gelijk had. Tegelijk met Chantal keek hij verbaast op. "Ik heb maar één zoon, ben mijn man ondertussen kwijt geraakt en ik weet niet eens hoe mijn kleinzoon heet. Ik wil graag mijn excuses aan jullie allemaal aanbieden, en zou willen vragen of ik misschien mijn kleinkinderen af en toe mag komen bezoeken." Net alsof ze verwachtte dat alles in een keer vergeven zou zijn. Uit angst voor een ruzie, welke hij Melody wou besparen, gaf hij Melody over aan Chantal. "Ga jij samen met mama Mercury mooi maken?" Melody was gelijk enthousiast, ze begon dan ook gelijk een heel verhaal tegen Chantal te vertellen over hoe ze Mercury mooi gingen maken. Nathan lag boven in zijn bedje dus die hoefde hij niet weg te werken. Zijn vader bleef beneden op de bank zitten, hij moest zelf maar weten of hij bleef. Pas toen hij de deur naar de stallen dicht hoorde vallen en de voetstappen van Chantal niet meer hoorbaar waren opende hij zijn mond. "Denk je nou echt dat je zomaar binnen kan komen wandelen, even sorry kan komen zeggen en dat alles weer goed is? Je hebt mijn vrouw geslagen, haar uitgescholden, ons het leven zuur gemaakt. Jij egoïstisch stuk vlees! Hare majesteit doet er alles aan om haar leventje perfect te hebben. Krijgt ze geen aandacht genoeg dan zorgt ze wel dat ze aandacht krijgt. Hoeveel mannen heb je ondertussen gehad? Een stuk of tien? Denk maar niet dat ik je zomaar vergeef.” Een moment of twee hield hij adempauze, zijn vader een moment van praten gunnend, voor hij weer zijn mond opende. ”Je hebt twee keuze’s, of je verdwijnt nu van ons terrein af, of ik bel de politie en laat je verwijderen.” Ogen zo groot als bonken keken hem aan toen hij het woord politie had laten vallen. Drong het nu eindelijk tot zijn moeder door dat hij het echt meende?
Darren beende naar de voordeur toe en hield deze open. Geen moment liet hij zijn blik op zijn moeder verslappen. Stel je voor dat ze plots iets van plan was, misschien zou ze wel naar boven gaan en Nathan lastig vallen. Met haar kon je van alles verwachten. Hoe langer hij bij de deur stond, hoe bozer hij zich begon te voelen. Ze reageerde niet. Moest hij nu echt de politie gaan bellen om zijn moeder het terrein af te werken? Omdat er geen beweging in zijn moeder kwam, pakte hij de huistelefoon zijn plekje af. Gepiep was te horen van de toetsen, één toets eigenlijk. Het geluid van die ene toets bracht zijn moeder in beweging. Op de stenen was het geklak van zijn moeders hakken te horen, een verschrikkelijk irritant geluid wat hij snel weg wou hebben. Toen zijn moeder hem voorbij ging opende hij voor de laatste keer zijn mond. ”Dag Renate.” Met het dichtgooien van de deur wachtte hij nog heel even, tot zijn moeder een pas naar buiten had gezet om precies te zijn. In plaats van binnen blijven zitten wachtte hij twee tellen voor hij naar de stallen liep. Vanuit de stalopening keek hij hoe de auto van Renate in beweging kwam, het erf af reed en uit het zicht verdween. ”Opgeruimd staat netjes.” Darren bleef niet bij de stallen rondhangen. In plaats daarvan liep hij naar binnen toe, pakte de camera en ging opzoek naar Chantal en Melody. Met dit prachtige weer konden ze mooi even een aantal foto’s maken van hun kleine meisje. Misschien kon opa wel helpen met Mercury inspannen en samen met Melody in de bak gaan mennen met de sulky zodat er foto’s gemaakt konden worden. Of anders door het weiland, of misschien wel een stukje buiten? Alles wat hij bedacht had om te gaan doen werd verstoord door een bekende auto die aan kwam rijden. Renate was teruggekomen. Ogenblikkelijk staakte hij zijn zoektocht naar Chantal en Melody en liep hij naar de auto toe. ”Ik meende het dat ik de politie ga bellen! Het zijn je kleinkinderen niet! Ik had een hele middag met Chantal gepland maar dat heb jíj weer eens verpest met dat stront vervelende gedrag van je. Zie je dan niet wat je hier allemaal aanricht?” Met toegeknepen ogen keek hij toe hoe zijn moeder de auto uit kwam. Het portier werd echter niet gesloten. ”Je bent te ver gegaan Renate. Een deze dagen valt er een straatverbod door je brievenbus.” Woorden waarvan hij van sommige de betekenis niet eens wist kreeg hij naar zijn hoofd geslingerd. Veel deed het hem niet, een lange tijd geleden had hij zijn moeder al uit zijn leven gebannen. Wat zijn moeder als laatste tegen hem zei verstond hij niet. Het portier werd namelijk met een klap dicht gesmeten, gevolgd door het geluid van banden die geen grip kregen in het grind. Daar ging zijn moeder weer. Hopelijk zou ze nu wel weg blijven.

Chantal kon het niet geloven had ze spijt van wat ze gedaan had. Echt daar was ze zo te laat mee. Chantal kreeg van Darren Melody over en ze wist genoeg. Hij ging zijn moeder waarschijnlijk een uitbrander geven en hij wilde niet dat Melody hem boos zag. Chantal nam rustig haar dochtertje mee en ging via de tussendeur naar de stallen. ”Zullen we gaan rijden met Murpy? “ Eigenlijk hoefde ze het niet eens te vragen. Chantal zetten Melody op de grond en die rende naar de zadelkamer waar ze het roze halstertje van Mercury pakte. ”Zullen we met het karretje gaan of wil je op Murpy zitten?” Gelijk wees het meisje naar het mentuig van Mercury. Lachend pakte Chantal het tuig en de poetsbak van Mercury. Terwijl ze naar buiten liepen legde Chantal de spullen buiten bij de ringen op de steun aan de muur. Ook zetten ze de poetsbak er bij. Ondertussen stond Melody bij de wei te wachten op haar moeder. Chantal pakte het halster van Melody over en liep de wei in om Mercury te halen. Toen Chantal de pony uit de wei had gaf ze het touw aan Melody die vervolgens trots met haar pony naar de ringen liep. Daar zetten Chantal Mercury vast en begon Melody haar pony te poetsen. Toch ging Chantal mee helpen omdat ze anders over een uur nog niet bezig waren. Na een aantal minuten waren ze klaar met poetsen en kon Chantal het tuig op Mercury doen. Eerst het schoftje, daarna de broek er aan, borst tuig met strengen om, hoofdstelletje in en leidsels als laatste. Voor Melody deed Chantal een halstertouw aan het bitje zodat ze Mercury mee kon nemen naar de garage waar de sulky stond. Bij de garage zetten Chantal Mercury even vast. Ze wilde niet dat Melody alleen op het erf zou staan met haar pony. Straks ging er iets verkeerd en ging Mercury er vandoor. Chantal haalde de sulky tevoorschijn en zetten Mercury er voor. Ze liet Mercury aan de muur vast staan omdat ze moeilijk Melody haar vast kon laten houden. Toen ze alles vast had gemaakt liet ze Melody op de sulky klimmen en maakte ze de pony daarna los van de muur. Met de leidsels in der handen liep ze naar de sulky en ging naast Melody zitten. Omdat ze geen zin had om naar het bos te gaan stuurde ze Mercury naar de bak. Dat was voor Melody ook nog zo leuk en dan kon ze Darren nog steunen voor als hij echt link was door zijn moeder. In de bak nam Chantal haar dochtertje op schoot en gaf haar de leidsels. Melody vond het gelijk schitterend. Het sturen van Melody was alleen niet recht eerder van links, rechts en dronkenachtig. Zodra Chantal dacht dat ze ergens tegen aan zouden rijden greep ze in. Ineens hoorde Chantal een deur hard dicht gaan en banden weg slippen op het grint. Blijkbaar was het haast oorlog tussen Darren en die moeder van hem. Omdat Melody harder wilde nam Chantal weer de leidsels over zodat ze echt nergens tegen aan reden. Chantal was zo druk met Mercury en Melody dat ze niet merkte dat Darren bij de bak was komen staan. Ook had ze niet door dat hij daar met hun camera foto’s stond te maken. Pas toen ze Melody papa hoorde roepen kreeg Chantal door dat Darren er stond. Chantal stuurde Mercury naar Darren toe. ”Gaat het beetje?” Veel aandacht besteden hij niet aan het voor val met zijn moeder. ”Kom dan kan je met Melody mennen.” Chantal stapte van de sulky af zodat Darren kon gaan zitten. Verbaast was Chantal even toen ze de camera in haar handen geduwd werd. Hij had gewoon stiekem foto’s van haar en Melody lopen maken. Agh wat maakte het ook uit. Nu kon zij van hem en Melody foto’s maken. Ergens was ze benieuwd of Nick er nog was en wat Renate nu aan het doen was.

Blijven piekeren over het voorval van daarnet en chagrijnig blijven deed hij niet. In plaats daarvan liep hij naar de bak toe waar hij foto's maakte van dochterlief samen met vrouwlief en de vervelende pony. Ook wel bekend als Melody, Chantal en Mercury. Elke keer dat de sulky van hem weg reed moest hij moeite doen om zijn lach in te houden. Of Mercury was dronken, of Melody had moeite met het recht houden van Mercury. Darren maakte behoorlijk wat foto's tot hij plots opgemerkt werd door zijn kleine meisje. De vraag of alles goed met hem ging van Chantal wuifde hij weg. "Prima, ze is weer verdwenen dus alles gaat weer top." De woorden kwamen overtuigender uit zijn mond dan hij had gedacht. Toen er tegen hem werd gezegd dat hij met Melody kon mennen reageerde hij er gelijk op door de camera in Chantal haar handen te duwen en op de sulky te gaan zitten. Melody ging op zijn schoot met de leidsels in haar handje. In plaats van keurig op de hoefslag en alles rijden gingen ze kriskras door de bak heen. Door het initiatief van Melody om Mercury aan te sporen tot draf schoot hij in de lach. "Zullen we nog een stukje sneller gaan?" Als antwoord kreeg hij een uitbundige ja en een stuiterende Melody op zijn schoot. Omdat hij niet wou dat ze ergens tegen aan gingen botsen pakte hij de leisels ook maar vast, en ging hij samen met Melody sturen dit keer. Voordat ze aan gingen galopperen pakte hij het zweepje erbij. Stel je voor dat Mercury er vandaag weer eens geen zin in had. "Ga jij zorgen dat ze harder gaat of doet papa het?" Vroeg hij nog aan Melody, maar het was niet nodig want Melody vond dat ze het zelf wel kon doen en begon tegen Mercury te schreeuwen dat ze harder moest. Ze ging wel harder maar niet in galop. Darren legde uit wat ze moest zeggen en toen Melody het zei gebruikte hij een kort moment de zweep. Mercury maakte een sprongetje en ze zaten in galop. Niet alleen Melody zat dit keer met een lach op haar gezicht op de sulky, hij lachte net zo hard mee. Vooral omdat Melody veel praatjes had over hoe goed het wel niet ging en hoe goed Murphy wel niet naar haar luisterde. Na een paar rondjes was het wel weer genoeg geweest en gingen ze weer draven. Melody met de leidsels in haar handen, voor zover dat ging in haar kleine handjes, bij hem op schoot. Tegen de tijd dat Darren had verzonnen om Evelyn ook nog even voor de kar te zetten vond Melody dat het genoeg was geweest omdat Mercury anders moe werd. Oké, haar pony. Maar ze moest Mercury dan wel helpen uitspannen en naar het land brengen en niet zomaar weg lopen. Zo gezegd zo gedaan. Vol trots liep Melody naast Mercury richting de ringen toe waar ze riempjes los begon te maken. Darren hielp met de sulky naar achteren rijden en het tuig van Mercury opruimen. Ondertussen stond Mercury aan het halstertje, aan een ring, heerlijk te genieten van een aantal wortels. Je moest je pony natuurlijk wel uitbundig belonen voor al het harde werk. Pas toen alles netjes opgeruimd was mocht Melody Mercury naar het weiland brengen. Dit gebeurde onder het genot van een waterijsje die ze had gekregen van opa. Omdat Melody van hem het halster nog op moest ruimen liep hij naar Chantal toe en zij naar de stallen toe. "Ze moet weer klein worden." Zei hij met een sippe ondertoon. Opa was erbij komen staan en kuchte een keertje zachtjes. "Ik durf het haast niet te vragen, maar mag ik misschien Evelyn en Fly voor de kar zetten en in de bak mennen?" De hele houding van zijn vader bracht weer een lachbui bij Darren omhoog. Niet dat hij het liet merken, maar het was wel zo. "Tuurlijk, ik help wel. Ouwe mannen moet je nooit alleen laten bij je paarden." Voor hij met zijn vader weg liep om alle spullen klaar te zetten gaf hij Chantal een kus op haar wang.

Chantal moest even lachen hoe Darren en Melody schik hadden. Chantal probeerde zoveel mogelijk foto’s te maken. Zeker toen Melody bij haar vader op schoot zat en aan het sturen was. Het gezichtje van Melody was goud waard toen ze met Mercury in galop gingen. Verbaast was ze wel toen Melody het genoeg vond. Murpy had genoeg gelopen. Chantal maakte foto’s toen Melody met haar pony naar de ringen liep. Het was maar goed dat Melody het paardenvirus van haar ouders had geërfd. Verbaast was Chantal wel normaal liep Melody altijd weg als ze iets moest opruimen. Heel even dacht Chantal dat Melody zou weg lopen toen ze van opa een ijsje kreeg. Maar dit was niet het geval ze bracht samen met papa haar pony naar de wei en ruimde ook het halster op de goede plek op. Chantal stond even foto’s op de camera te bekijken toen Darren naast der kwam staan. Chantal kreeg een glimlach op der gezicht om de opmerking van Darren. ”Jammer genoeg zal ze alleen maar groter worden en misschien dan onze paarden in pikken. En uit eindelijk krijgt onze dochter waarschijnlijk ook een vriendje.” Net toen ze hem een kus wilde geven werden ze gestoord door een klein zacht kuchje. Okee zijn vader mocht haar dan wel maar soms vond ze het zo vervelend als hij hun stoorde. hij vroeg wel netjes of hij de dames voor de wagen mocht zetten en in de bak mocht mennen. Waarom vroeg hij het eigenlijk nog. Hij was op het moment de enige die met Fly en Evelyn mende. Dit kwam vooral omdat Chantal en Darren trainde voor de wedstrijden die ze gingen rijden. Terwijl Darren zijn vader ging helpen liep Chantal naar de wei waar ze de spullen van Evelyn van het hek afhaalde en neem nam naar de zadelkamer. Daarna ruimde ze haar eigen spullen van Fly op en keek even waar Melody was. In huis of de stallen kon ze haar dochtertje niet vinden. Ze liep naar de bak om aan Darren te vragen of hij Melody had gezien. Toen ze daar eenmaal aan kwam zag ze Melody naast haar opa op de bok zitten. Zolang hij haar maar niet liet mennen vond Chantal het prima. Ze was namelijk gewoon nog te jong om met twee van die tanken te mennen. Ze was sowieso te jong om dat soort dingen te doen. Omdat Chantal nog de camera bij der ging ze foto’s maken. Die zouden ooit wel naar Nick komen. Net toen ze foto’s aan het maken was schrok ze zich rot omdat ze ineens armen om der middel voelde. Ze keek gelijk om en zag Darren achter der staan.

Al het tuig werd uit de zadelkamer gehaald, op de kar gegooid en de kar werd naar buiten gereden zodat ze in een keer door konden. Darren haalde Fly en Evelyn uit het land terwijl zijn vader de rest klaar legde. Er ging een borstel over de twee dames heen en de hoeven werd uitgekrabd voor ze opgetuigd en ingespannen werden. Terwijl zijn vader Fly en Evelyn helemaal klaar maakte hield hij ze vast en kroelde hij ondertussen met ze. Uiteindelijk was alles klaar en had zijn vader nog even snel een andere zweep gepakt. Darren liep voor zijn vader uit, die eraan kwam met de dames voor de kar, zodat hij de bak deuren open kon doen. Melody kwam naar hem toe gerend omdat ze wou kijken hoe opa aan het mennen was. Voor ze in de weg zou lopen pakte hij haar op. De bak deuren gingen weer dicht en samen keken ze eerst vanuit het midden toe hoe opa Evelyn en Fly aan het mennen was. Uiteindelijk kwam de vraag van Melody of ze bij opa mocht zitten. Darren dacht er twee tellen over na waarna hij Melody over de bakrand heen tild en de opdracht gaf om haar capje te halen. Zonder capje zou ze niet op de bok mogen zitten. Lachend keek hij toe hoe Melody met haar kleine beentjes rennend naar de stallen verdween en even later terug kwam met haar cap op haar kop. Bij de bakrand ging ze met haar armpjes in de lucht staan springen als teken dat ze opgetild wou worden. Helaas kon hij haar vanaf de andere kant niet optillen, zulke lange armen had hij niet. Toen Melody naast hem in het zand stond moest ze van hem zelf vragen of ze op de bok mocht. Eerst durfde zijn kleine meisje het nog niet zo goed maar uiteindelijk klonk er met een luide stem of opa misschien wou stoppen zodat ze erbij kon komen zitten. Nick kwam ogenblikkelijk naar hen toe gereden, schoof op zodat Melody erbij kon, en een lach verscheen op zijn gezicht. Darren keek tevreden toe hoe Melody zich vast hield aan opa en niet dramde dat ze wou mennen. Alleen met Mercury mocht ze zelf mennen. Niet met de paarden van papa en mama.
Omdat er her en der wat hoopjes mest lagen ruimde hij ze snel op zodat ze niet uitgereden zouden worden. Dan was het veel meer werk om ze op te ruimen. Bij het weg zetten van de spullen, omdat hij klaar was, zag hij Chantal plots in de bak staan met de camera in haar handen. Zo zachtjes mogelijk liep hij naar haar toe. Zijn armen gingen om haar middel heen, zoals gewoonlijk. "Hallo schoonheid." Fluisterde hij zachtjes in haar oor. Vanaf haar wang gaf hij kleine kusjes naar beneden tot haar nek, hij werd namelijk gestoord. Een auto reed hun erf op. Melody had het ook gemerkt en zat op de bok te jubelen dat oma er was. Van het ene op het andere moment haalde Darren zijn armen terug en draaide hij zich om. De auto van zijn moeder stond er weer, en Cruella stond ernaast. Zijn vader haalde de aandacht van Melody terug naar de paarden door aan te galopperen. Eraan denken om Chantal mee te nemen naar zijn moeder deed hij niet. Het enige waar hij aan dacht was de politie bellen om zijn moeder van het terrein af te schoppen en gelijk een straatverbod of iets aan te vragen. Niet dat het zou werken zijn moeder bij hen uit de buurt te houden. Elke stap dichter in de richting naar zijn moeder maakte hem bozer. De voetstappen van Chantal achter hem hoorde hij dan ook niet. "Wat kom je nu weer doen? Ik heb j." Door een duw hield hij op met praten. Vol verbazing keek hij toe hoe zijn moeder naar Chantal toe beende. Lopen leek niet te gaan, hij kwam maar een paar centimeter vooruit. Woorden kreeg hij niet over zijn lippen heen. Het enige wat hij deed was toekijken hoe Chantal uitgekafferd werd. Na een overvloed van woorden kwam zijn moeder bij hem staan. Een hand ging over zijn wang heen gevolgd door de woorden welke hem weer tot leven brachten. "Zie je nou wel, familie komt altijd weer bij elkaar." Darren zette een stap naar de zijkant toe maar het kwaad was al geschied.

Even kreeg Chantal kippenvel door de kusjes die vanaf haar wang naar haar nek gingen. Dat kietelde altijd zo erg. Het ergste was dat Darren het donders goed wist dat ze er niet tegen kon. Ineens stopte hij en liet haar los. Omdat ze ook de auto hoorde draaide ze zich om en zag dat het de auto van Renate was. Chantal draaide met haar ogen. wat moest dat mens nu weer. Even keek ze snel naar Melody of ze nog veilig op de bok zat. Gelukkig wist Nick haar aandacht weer te krijgen zodat Darren en Chantal zich met Renate bezig konden houden. Een paar meter achter Darren liep ze mee. Verbaast keek Chantal toen Renate hem aan de kant duwde en voor haar kwam staan. Gelijk stopte Chantal toen ze door had dat Renate het op haar gemunt had. Stokstijf stil stond Chantal terwijl Renate haar uitkafferde. Er leek geen einde aan te komen en Darren deed gewoon niets anders dan stil staan en toe kijken. Na een gigantische zee van woorden waarvan veel nog kwetsend liep ze naar haar zoon en zei dat familie weer bij elkaar kwam. In Chantal der keel zat een brok. Ze floot voor Indy en ging gelijk naar het bos met haar hond. Het enige wat ze kon denken was waarom Darren daar had gestaan terwijl zijn moeder zijn vrouw aan het uitschelden was. Hoe kon hij dat toe staan. Ook de woorden van Renate spookte door haar hoofd. Altijd maar het je bent Darren niet waard, dat ze een slet was vanwege de kinderen, dat ze niet de ware voor Darren was en nog meer van dat soort dingen. Met een diepe zucht ging Chantal op het bankje zitten die ze tegen kwam. Ineens hoorde ze een bekende stem naast zich. Ze keek op en zag Darren naast der staan. Gelijk stond ze op en keek hem aan. ”Waarom deed je niets! Waarom bleef je daar als een zoutzak staan! Ik werd volledig uit gescholden en jij deed niets!” riep ze hem toe. Er zat nu zoveel woede in haar. Misschien was het ook wel onredelijk dat ze het tegen Darren uiten maar ze was alles zo zat.

Voor zijn ogen zag hij Chantal weggaan, en wat deed hij? Zich tot zijn moeder richten en haar uitschelden tot ze kwaad in haar auto stapten. Darren ging niet gelijk achter Chantal aan maar sloot eerst het hek af zodat zijn moeder niet meer zomaar het erf op kon rijden. Jammer dat er niemand meer nu het erf op kon rijden. Half rennend ging hij naar de bak waar hij naar zijn vader schreeuwde dat hij op Melody moest passen en dat hij zijn mobiel bij zich had. Stel je voor dat er wat gebeurde met de kinderen dan wou hij wel graag op de hoogte blijven. Dack rende als een dolle om hem heen omdat Indy mee mocht met Chantal en hij thuis moest blijven. Darren lette niet op Dack, hij stuurde hem alleen maar naar binnen toe, en ging achter Chantal aan het bos in. Welke kant hij op moest wist hij niet. Op de gok ging hij alsmaar rechtdoor en een keertje de hoek om tot hij Chantal had gevonden op een bankje samen met Indy. In plaats van naar haar toe te rennen liep hij in een behoorlijk tempo naar haar toe. Naast haar gaan zitten deed hij niet, uit ongemak. "Chantal.." Verder kwam hij niet. Het groep van Chantal was door de wandelaars in het bos te horen. Ze werden dan ook door twee mensen raar aangekeken. Niet dat hem wat kon schelen. Hij wou geen ruzie hebben met Chantal, en toch borrelde er iets in zijn buik waardoor hij boos reageerde. "Wat had ik kunnen doen? Je bent ondertussen zelf oud en wijs genoeg om je mond open te trekken en wat terug te zeggen. Denk je dat ik het leuk vind om niets te doen? Als ze je een keertje opzoekt op de manege, of langs komt wanneer ik niet thuis ben. Wat wil je dan gaan doen? Opbellen dat ik naar huis moet komen omdat ik haar een preek moet geven?! Je bent geen klein kind meer." Wachten op een antwoord deed hij niet. In plaats daarvan draaide hij zich om en beende hij terug naar huis. Thuis liep hij twee tellen naar binnen om de autosleutels te pakken. Het hek welke hij daarnet dicht had gedaan gooide hij nu weer open zodat hij erdoor kon met de auto. Waar hij heen ging wist hij nog niet. In elk geval een heel stuk rijden met de radio hard aan. Blijven hangen op alle smalle weggetjes in de buurt van hun huis deed hij niet. Darren reed in een keer door richting de snelweg waar hij misschien een uurtje of wat doorreed. De tijd merkte hij pas op toen hij honger begon te krijgen. Bij een of ander weg restaurant waar hij ook gelijk kon tanken at hij snel wat voor hij terug ging naar huis. Naja, niet helemaal terug naar huis. Eerst reed hij nog wat rond, tot de straatlantaarns langs de snelweg begonnen te branden. Tegen die tijd was het voor hem het juiste moment om naar huis te gaan. Rond half 11 reed hij het erf op. Hij deed zo zachtjes mogelijk in de badkamer en op de trap om niemand wakker te maken. Echter, toen hij op zolder kwam verliet een diepe zucht toch echt zijn mond toen hij Chantal niet in hun bed zag liggen. Zelf kroop hij ook niet in hun bed. Zonder Chantal zou hij toch niet kunnen slapen. De dekens haalde hij los, nam ze mee naar beneden toe en ging op de bak liggen. De bank lag prima naar zijn zin. Dack kwam bovenop hem liggen en was zijn gezelschap voor die nacht. Niet dat hij veel aan hem had. Terwijl hij nog klaar wakker was lag Dack allang te snurken.

Ze hoorde de woorden van Darren aan waardoor ze nog bozer werd. Terwijl hij omdraaide riep ze dingen naar hem. ”De laatste keer dat ik tegen je moeder in ging kreeg ik anders wel een klap in me gezicht! En als je het niet leuk vond om niets te doen waarom deed je dan niets!” Voor zich zag ze hem steeds verder weg gaan. Zou zijn moeder nu na al die jaren haar zin gaan krijgen. Zouden ze uit elkaar gaan door een ruzie. Ze wilde eigenlijk helemaal geen ruzie met hem. Daarom deed het haar ook pijn om hem zo weg te zien lopen. Even slikte ze en ging ze met Indy verder het bos in. Na ruim een uur met Indy gewandeld te hebben ging ze naar huis. Eenmaal thuis melde Nick dat hij nu toch weg moest maar dat de kinderen rustig op bed lagen te slapen. Chantal bedankte hem en liet hem uit. Het was haar al opgevallen dat Darren ergens heen was met de auto aangezien ze die niet zag staan. In de keuken gaf ze de honden te eten en pakte een broodje voor zich zelf. Eventjes keek ze tv maar had nu echt nergens zin in. Rond een uur of half tien vond ze het wel best. De kinderen lagen nog te slapen dus kon ze makkelijk zelf ook naar bed. Maar niet in hun eigen bed op zolder. Nee voor nu wilde ze hoe moeilijk het ook was een nacht niet met Darren in één bed slapen. Ze zou vannacht wel in de logeerkamer slapen. Die was altijd klaar voor gebruik dus het was ook nog eens makkelijk. Indy en Dack stuurde ze de woonkamer uit en deed de deur dicht. Ze kleden zich om in de badkamer, keek nog even bij de kinderen en ging daarna naar bed in de logeerkamer. Die nacht sliep ze eigenlijk amper tot niet. Het enige waar ze aan kon denken was uitgekafferd worden door Renate en een Darren die alleen maar toekeek. Okee en aan de ruzie die ze had gehad met Darren. Nog nooit hadden ze zo ruzie als nu gehad. Wel eens een woorden wisseling maar ja dit was anders.

De volgende morgen ging Chantal het bed uit, kleden zich snel om en ging naar de stallen. Daar voerde ze Dribbel en Kini. Voor Evelyn en Mercury nam ze een plak hooi mee terwijl ze voor Fly het halster mee nam. Ze was van plan om even lekker een paar uur er met Fly uit te gaan. Voor de andere twee legde ze het hooi midden in de wei. Fly nam ze mee, haalde het deken van der af, haalde een borstel over haar heen en zadelde haar op. Peesbeschermers gingen ook nog even om. Toen ze klaar was met Fly pakte ze haar cap en een zweepje. Ze singelde nog een keertje aan en steeg toen op. Ze reed rustig in stap het erf af. In alle haast om weer even van huis te gaan was ze haar mobiel vergeten. Die lag nog op het nachtkastje in de logeerkamer. Niet dat ze er ook maar aandacht om hem als nog mee te nemen. Eenmaal in het bos op een lang ruiterpad liet ze haar merrie voluit galopperen.

Darren sliep beroerd. Viel van de bank af, stootte zijn hoofd tegen de salon tafel en zo kon hij nog wel even doorgaan met dingen opnoemen waar hij vannacht allemaal last van had gehad. Dack zijn ademhaling had hem in slaap gebracht, al was het maar voor heel even. Tegen de eerste lichtval van de ochtend kwam hij overeind. Het dekbed vouwde hij op en legde hij weg. Vanavond kon hij nog wel eens nodig zijn. Douchen deed hij niet gelijk, eerst maakte hij koffie en ontbijt voor zichzelf. Pas toen hij zijn koffie en zijn ontbijt tot de laatste kruimel op had kwam hij verder in beweging. Snel onder de douche voor Chantal wakker zou worden en hem aan zou spreken. Aankleden deed hij op zolder, welke wel heel erg leeg leek nu, om niemand wakker te maken. Je kon wel stellen dat het vroeg was. Een ochtendwandeling maken rond kwart over zeven was niet het gebruikelijke. Desondanks liet hij zich niet tegenhouden en wandelde hij een behoorlijk stuk met Dack naast hem. Tegen de tijd dat hij terug thuis kwam stond er een taak op hem te wachten welke hij al veel te lang had laten liggen. De administratie. De kamer waar meestal ook zijn laptop stond, waar alles van de administratie lag, en nog een oude computer stond met allerlei digitale dingen erop werd voor vandaag zijn werk plekje. Darren pakte nog een keer een kop koffie en ging aan de slag. Papieren haalde hij tevoorschijn, bankzaken liep hij na om te kijken of alles nog klopte en zo ging het maar door. Dat Chantal wakker was had hij maar al te goed door. De manier waarop ze zich uit de voeten maakte zorgde voor een brok in zijn keel. Het schrijfwerk waar hij mee bezig was legde hij stil. Het enige wat hij het eerste half uur deed was voor zich uit kijken, het raam uit. Moest hij haar bellen? Achterna gaan? De kinderen kon hij niet zomaar alleen laten. Als hij van huis wou moest hij eerst oppas regelen of de kinderen meenemen. Maar of hij de kinderen bij een mogelijke ruzie van papa en mama wou hebben, nee liever niet. Darren werd uit heel zijn gedachte gang gehaald door de stem van Melody. "Nathan huild." Was het enige wat ze tegen hem zei. Hoeveel zou ze meegekregen hebben van de ruzie tussen hem en Chantal? Normaal gesproken ging hij altijd naar haar toe als ze op haar bedje lag, maar dat had hij gisteravond ook niet gedaan. Een lach, dan wel niet gemeend, verscheen op zijn gezicht. In een rap tempo stond hij op om Melody vervolgens op te tillen en mee naar boven te nemen. "Zullen we Nathan dan maar eens gaan troosten en daarna lekker cakejes maken?" Melody haar voetjes raakte de grond maar net of ze begon al met het rennen naar Nathan zijn kamer. Samen met dochterlief kleedde hij Nathan netjes aan, zocht zijn speentje en nam hem mee naar beneden. Toen Nathan zichzelf een tijdje bezig kon houden gingen ze naar de keuken toe waar van alles tevoorschijn werd gehaald. Cake vormpjes, beslag, versiersels. Alles om de cakejes maar zo lekker mogelijk te maken. Tijdens het bakken hadden hij en Melody een heel gesprek over Mercury en over de paarden van papa en mama. Het gesprek eindigde met de vraag waar mama was. Darren slikte eventjes. "Mama is lekker buiten rijden met Fly" Antwoordde hij op haar vraag. Omdat de cakejes in de oven zaten en hij Melody niet alleen wou laten bij een warme oven ging hij maar een spelletje met haar doen. Niet het meest intiligente spelletje, maar goed. Ze zaten midden in een spelletje toen het luide gepiep van de oven te horen was. De cakejes gingen eruit en het versieren kon beginnen. Bloemetjes, hartjes, glitterdingen, hagelslag en nog veel meer werd erop gedaan zodat ze extra lekker werden. Darren wou net de cakejes weg zetten zodt ze nog wat konden afkoelen toen de deur open ging. Bij het zien van Chantal verdween de lach op zijn gezicht. Weglopen voor probleme moet je niet doen, en toch deed hij het. Opruimen had hij al gedaan dus hoefde hij de cakejes alleen nog weg te zetten. Tegen Melody zei hij dat papa terug aan het werk moest voor hij terug aan het papierwerk ging.

Terwijl ze door het bos met Fly galoppeerde dacht ze eigenlijk niet meer na over gister. Voor nu genoot ze er gewoon van. Helaas toen ze even aan het stappen was slopen de gedachten weer haar hoofd in. Waarom lieten ze die moeder tussen hun komen. en hoeveel had Melody gister wel niet mee gekregen. wat zou Melody nu wel niet denken. Normaal was het altijd mama die haar wakker maakte maar nu was mama weg. Toen Fly weer op adem was gekomen liet ze haar weer aandraven en daarna aangalopperen. Ze was nu ruim anderhalf uur weg en werd het wel eens tijd om naar huis te gaan. Ook al wilde ze nu niet graag naar huis. De ruzie tussen haar en Darren zat der gewoon niet lekker. Eenmaal thuis zadelde ze Fly af, ruimde alle spullen op, gaf Fly haar brokken en zetten haar toen in de wei. Met wat tegenzin ging ze het huis in waar ze Darren weg zag lopen toen ze binnen kwam. Melody daarin tegen rende gelijk op haar af en vertelde dat ze met papa cakejes had gemaakt. Met een beetje een neppe lach probeerde Chantal de schijn voor haar dochtertje op te houden, dat er niets aan de hand was tussen haar en Darren. Chantal zetten Melody weer op de grond neer. ”Wat zou je er van vinden om met Nathan bij oom Jace en tante Iris te gaan logeren voor een paar dagen?” Het kleine meisje vond het helemaal geweldig en klonk dan ook erg enthousiast. Chantal liep naar de huistelefoon en belde naar Iris. Terwijl ze Iris aan de telefoon had liep Chantal naar de stallen. Melody hoefde het gesprek tussen haar en Iris niet te horen aangezien ze de reden zou vertellen waarom de kinderen even weg moesten. Gelukkig vond Iris het geen probleem en zou over een uurtje de kinderen komen halen. Chantal liep daarna naar binnen en vertelde aan Melody dat Iris haar en Nathan straks zou komen halen. Gelijk rende Melody naar haar papa om te vertellen dat ze met Nathan bij oom Jace en tante Iris ging logeren. Ondertussen liep Chantal naar boven om de tas voor de kinderen in te pakken. Kleertjes, luiers, billendoekjes, de knuffels en nog meer ging in de tas. Beneden pakte ze het flesje van Nathan, de fles roosvicee voor de kinderen en ook nog Nathan zijn speen. Eigenlijk vond ze het verschrikkelijk dat de kinderen een paar dagen weg moesten. Maar het was nou eenmaal beter. Ze wilde niet dat ze de ruzie door kregen. Net toen ze de tas dicht deed ging de deurbel. Ze liep naar de deur en daar stond Iris. Chantal liet der binnen en vertelde wat de kinderen kregen qua drinken enz. Iris merkte aan Chantal dat ze het best moeilijk had. ”Zeg er alsjeblieft niets over tegen de kinderen. Ik wil niet dat ze het weten. Het is gewoon een leuke logeerpartij voor hun bij hun oom en tante.” Gelukkig begreep Iris het. Melody kwam ineens vanuit het kamertje waar alle papierzooi lag naar Iris gerend. Gelijk begon ze dat ze er veel zin in had en wat ze allemaal gaan doen. Iris stelde voor dat ze misschien wel naar de dierentuin konden gaan. En de rest zouden ze wel zien. Chantal ging naar de woonkamer waar ze Nathan uit de box pakte. Zowel Nathan als Melody gaf Chantal nog even een knuffel en een kus voor ze hun met Iris mee gaf. Ook kreeg Iris de wandelwagens en kinderzitjes voor in de auto mee. Terwijl Iris met de kinderen in de auto weg reed had Chantal een brok in haar keel. Ze vond dit zo moeilijk om te doen maar dit was nu even het beste. Misschien zou ze Darren nu wel nog bozer hebben maar hij moest het maar begrijpen dat Chantal niet wilde dat ze hun ouders in ruzie zag.

Darren zat alweer met zijn neus in het papierwerk toen Melody plots enthousiast naar hem toe kwam rennen. Hij tilde haar op schoot en luisterde naar het verhaal wat ze te vertellen had. In plaats van zeggen dat ze bij Oom Jace en Tante Iris gingen logeren werd er uitbundig verteld wat ze allemaal ging doen en dat Mercury eigenlijk mee moest maar dat het niet kon en zo verder. Weer voelde hij zich boos worden omdat hem niets verteld was over dit alles. Maar om tegen Melody boos te gaan doen was niet eerlijk tegenover haar. Hoelang ze gingen wist hij niet precies, daar zou hij vanzelf wel achter komen. Omdat Melody alweer van zijn schoot af wou springen, de bel ging namelijk, gaf hij haar snel een knuffel en een kus. Nathan een kus geven was hij te laat mee want de deur viel dicht en even later hoorde hij een auto wegrijden. Een brok vormde zich in zijn keel welke hij niet weggeslikt kreeg. Mocht hij nu zijn eigen kinderen al geen gedag meer zeggen? Darren werkte af waar hij mee bezig was geweest eer hij naar de keuken liep en koffie maakte. Twijfelend keek hij naar de waterkoker. Zou hij thee maken voor Chantal? Na een diepe zucht zette hij thee voor Chantal en koffie voor hem zelf. De kop thee zette hij op de salontafel neer me een cakeje van Melody ernaast. Tegen Chantal, wie hij toevallig tegen kwam, zei hij dat er thee klaar stond. De woorden kwamen er moeilijker uit dan hij dacht. Zijn koffie en cakeje nam hij mee naar al het papierwerk zodat hij wat te snoepen had en wakker zou blijven. Terug aan het werk gaan deed hij niet gelijk. Eerst maar eens van zijn, nog half warme, cakeje genieten en naar de dames in het weiland kijken. Omdat hij zijn schoenen nog niet aan had getrokken trok hij zijn voeten omhoog en legde ze neer in de vensterbank van het raam. Buiten gebeurde er niet veel. De tinkerdames stonden heerlijk te grazen met Mercury naast hen.
De kruimels van het cakeje veegde hij zijn schoot af in zijn hand. Vervolgens gooide hij de kruimels naar buiten het raam uit. Makkelijker dan naar de prullenbak lopen. Het papierwerk waar hij mee bezig was leek maar niet op te houden. Dan kwam hij weer ergens achter wat niet klopte en moest hij dat weer veranderen, vervolgens kwam hij erachter dat de dames hun entingen moesten krijgen voor ze op wedstrijd gingen anders mochten ze niet mee doen. De dierenarts werd gelijk gebeld en er werd een afspraak gemaakt voor aankomende week, aangezien hij toch vrij was. Voor de rest was alles gedaan wat gedaan moest worden. Tenminste, voor hun zelf dan. Voor de manege moest hij eigenlijk nog het een en ander doen, niet dat hij daar zin in had. Vanavond misschien, als er nog tijd voor was. Omdat het veel te lekker weer was om nog binnen te blijven zitten trok hij zijn oude gympen aan verdween naar de stallen. In plaats van alleen de vieze plekken uit de stallen te scheppen haalde hij dit keer de stallen helemaal leeg. Afspuiten met de tuinslang en ze vervolgens zo goed als droog trekken met de trekker zodat de paarden keurig schone stallen hadden. De inloopstal van de dames was wat moeilijker schoon te spuiten met de tuinslang omdat de tuinslang het niet helemaal haalde. Daar zou hij nog wel wat op verzinnen. Voor nu schepte hij ze ook helemaal leeg en vulde ze daarna weer. Volgende keer zou hij hun stalletje wel helemaal schoon maken. Nadat hij de kruiwagens leeg had gegooid pakte hij het halster van Evelyn en haalde haar uit het weiland. Bij de ringen poetste hij zijn merrie weer eens grondig, ploos haar staart uit en deed vlechten in haar manen zodat het niet zo warm zou zijn tijdens het rijden. Buiten rijden in het bos had hij eigenlijk wel zin in maar deed hij niet. Vandaag zou hij zich gaan vermaken in de bak, nog eventjes oefenen met Evelyn voor de wedstrijd van binnenkort. Hij haalde het tuig van Evelyn tevoorschijn en zadelde haar in een rap tempo op. Zijn cap ging op zijn hoofd en zijn gympen gingen uit. Jodphurs reden veel beter. Toen hij helemaal klaar was nam hij Evelyn mee naar de bak waar hij haar nog een keertje aansingelde voor hij ging rijden. Doordat hij zijn hoofd niet bij het rijden kon houden, hij dacht telkens aan de ruzie tussen hem en Chantal, maakte hij stomme fouten. Evelyn reageerde hier op door te bokken of ineen een sprint te trekken. ”Sorry meisje, het is niet eerlijk tegenover jou.” Door rijden in de bak en alleen nog maar meer bokken en sprints veroorzaken deed hij niet. Hij draafde nog een rondje voor hij de bak uit stapte en richting het bos ging. Galopperen over de rechte stukken en daarna in een rustige draf terug naar huis om Evelyn vervolgens het weiland weer in te laten.

Chantal zuchten diep toen ze de deur dicht had gedaan. Nu merkte ze pas wat haar kinderen voor der betekende. Ze wist dat het veel was maar zoveel had ze niet gedacht. Even bleef ze staan voordat ze naar boven ging om de bedjes van de kinderen af te halen. Opmaken deed ze nog niet misschien zouden ze wel een week weg blijven dan lag het voor niets klaar. De spullen die ze van het bed afhaalde deed ze in de wasmachine. In de badkamer ging ze de wasmanden uitzoeken. Dan ging ze vandaag maar een wasdag hebben. Omdat het voor nu boven even klaar was boven ging ze naar beneden waar ze even stokstijf stil stond omdat ze Darren tegen kwam. Ze keek schuin naar beneden om hem niet te hoeven aan kijken. Blijkbaar stond er thee en een cakeje klaar in de woonkamer voor der. Maar had ze zin in thee, nee eigenlijk niet, ze had eigenlijk gewoon nergens zin in. Zelfs niet in het cakeje van haar dochtertje. Ze liep naar de woonkamer en pakte de thee en het cakeje. De thee was toch al lauw dus gooide ze die door de gootsteen. Het cakeje zetten ze weer bij de andere. Vervolgens liep ze weer naar boven en begon daar de badkamer schoon te maken. Toen ze bijna klaar was met schoonmaken was de wasmachine klaar en liep ze er naar toe. Ze haalde de was er uit en deed er een nieuwe in. De was die nu net schoon was nam ze in een wasmand mee naar beneden en hing ze buiten in het zonnetje op. Op de terugweg door de stallen zag ze dat ze helemaal schoon waren. Ook zag ze in de zadelkamer dat het tuig van Evelyn weg was. De brok die net weg was kwam weer in haar keel. Zeker toen ze de bos rozen ,die ze voor de ruzie van Darren had gehad, zag staan op het tafeltje in de gang. Ze kon het nog steeds niet geloven dat ze door zijn moeder ruzie hadden gekregen. Ook wist ze niet hoe lang het zou duren. Nog nooit hadden ze ruzie gehad. Ze keek op de klok en zag dat het alweer één uur was. Dat betekende dat ze zich snel moest omkleden om naar de manege te gaan. Ze moest gaan les geven. Ook al wist ze niet helemaal zeker of het vandaag wel goed zou gaan als ze les ging geven.

Toch was het les geven op de manege redelijk goed gegaan. Ook had ze nog even Maddog gereden. Toch miste ze die hengst wel bij hun thuis. Hij reed nou eenmaal anders dan Fly. Kini kon ze op het moment niets omdat hij kreupel was geraakt. Met een randje tegenzin ging ze terug naar huis. Onderweg haalde ze maar even chinees. Fut om te koken had ze gewoon niet. Eenmaal thuis haalde ze haar eten uit het tasje en nam het mee naar buiten. Daar ging ze in het gras zitten en at haar eten op. Indy was vanuit de weide naar haar toe gerend en naast der gaan liggen.

Darren had zich op de hooizolder opgesloten. Er moesten balen naar beneden gegooid worden, hier deed hij extra langzaam over. Tegen deze tijd moest Chantal naar de manege toe om les te geven. Het risico lopen om haar tegen te komen en weer wat tegen haar te moeten zeggen, of haar ook maar aan te kijken wou hij niet. Dus ja, wat deed je dan. De moeilijkst bereikbare hooibalen pakken en ze een voor een naar beneden brengen in plaats van naar beneden gooien. De brok in zijn keel, welke er al heel de dag zat, leek groter te worden toen hij Chantal weg hoorde gaan. Normaal gesproken kwam ze zeggen dat ze naar de manege ging, kreeg hij een kus en voelde hij zich niet zo beroerd. Maar omdat hij gister niet had gedaan wat ze van hem had verwacht kon hij dat nu wel schudden. Wat moest hij doen? Sorry zeggen ging moeilijk omdat hij Chantal niet onder ogen durfde komen. Daarbij wist hij niet goed hoe hij het moest gaan zeggen. Piekerend gooide hij de laatste hooibaal toch maar naar beneden toe. Beneden stapelde hij ze netjes op zodat ze niet in de weg lagen. Al het losse hooi en stof wat mee naar beneden was gekomen veegde hij netjes op en gooide het weg. Zo bleven de stallen er ook netjes uit zien. Buiten had hij nog wel veel te doen, maar nergens had hij zin in. Met tegenzin haalde hij de sulky en de grote wagen tevoorschijn om ze met de tuinslang af te spuiten tot ze weer helemaal schoon waren. Een paar laatste dingetjes zoals de wielen na kijken en de rem en ze konden weer terug in de schuur. Tijdens het terug zetten viel zijn oog op een grote doos die hij maar al te goed kende. Het zwembad. Nu had hij genoeg tijd om hem op te zetten, er liepen immers geen kinderen om hem heen en Chantal was er ook niet. Lang hoefde hij er niet over na te denken of hij het bad op ging zetten of niet. De doos werd naar buiten gebracht, naar het grasveld waar hij altijd stond, en daar volledig uitgepakt. Een voor een haalde hij de onderdelen eruit om ze vervolgens bij elkaar te leggen zodat het sneller zou gaan. Het zeil van het bad legde hij uit op het grasveld en daaromheen begon hij alle buizen in elkaar te zetten. Sommige waren een beetje geroest waardoor ze niet goed meer in elkaar paste. Met een beetje geweld gingen ze dan wel in elkaar. Sommige tenminste. De buizen die niet in elkaar gingen legde hij weg om straks het roest weg te borstelen met de staalborstel. Als dat tenminste wel zou werken en anders moest hij er wat anders op verzinnen. Tegen de tijd dat hij alle buizen schoon had gemaakt, in elkaar had gezet, en de tuinslang in het bad had gehangen begon zijn maag vervelend te doen. De tijd was hij helemaal vergeten dus toen hij op zijn mobiel keek hoe laat het was schrok hij best wel. Voor hij buikpijn zou krijgen van de honger verdween hij naar binnen toe om eten te maken. Twee tosti's waren genoeg om de rest van de dag mee door te komen, voor in de avond haalde hij er alvast een pizza uit. In gedachte verzonken staarde hij naar de cakejes op het aanrecht. Vanochtend waren het er toch minder geweest? Onbewust begon hij ze te tellen, het waren er inderdaad minder geweest. Had Chantal haar cakeje terug gezet? Het bord wat hij in zijn handen had zette hij ie wat hard neer op het aanrecht waarna hij de cakejes bekeek. Waarom had ze hem terug gezet? Veel aandacht besteedde hij er niet aan. Zijn pizza schoof hij in de oven om vervolgens terug naar buiten te gaan. Het bad zat nog lang niet vol maar hij kon wel alvast de pomp en het trappetje vast maken. Voor het trappetje moest hij alleen eventjes wat los schroeven. In een stevige tred liep hij naar de zadelkamer toe waar hij de schroevendraaier pakte. Binnen hoorde hij de telefoon gaan dus gooide hij alles neer waar hij mee bezig was en rende naar de gang toe om de telefoon op te nemen. Daar had hij de telefoon namelijk laten liggen vanochtend. De rozen op het tafeltje had hij eerst niet in de gaten, tot hij ophing en de telefoon weg wou zetten. Bah, het was verdorie valentijnsdag geweest gister. Meer aandacht dan enkel naar de rozen kijken besteedde hij niet aan ze. Wat hij had te doen was veel belangrijker. Met wat gepriegel kreeg hij het trappetje vast. De tuinslang kon er eindelijk uit omdat het helemaal vol zat. Nu moest het water alleen nog opwarmen was het was ijskoud. Dack dacht daar echter anders over. Meneer kwam al kwispelend aangerend, nam een aanloop voor hij een sprong maakte en belandde zo in het water. Darren kreeg een hoop water over zich heen door Dack zijn actie maar zag de lol er wel van in. Heel even bleef hij bij het bad staan om met Dack te spelen, tot hij een auto aan zag komen en even later Chantal uit zag stappen. Nu zijn shirt toch al nat was tilde hij Dack uit het bad en nam hem mee naar de stallen waar hij hem afdroogde. Naar binnen gaan mocht hij nu absoluut niet meer dus sloot hij de deuren achter zich toen hij naar binnen ging om zijn pizza op te eten. In je eentje eten was stukken minder gezellig dan met meerdere.

Chantal had ondertussen haar avondeten op. Een groot voordeel van het chinees eten was dat je het bakje zo kon weggooien en de stokjes waar je mee at ook. Voorlopig hoefde ze dus nog niet naar binnen. Ze gooide het bakje en de stokjes weg. Aangezien Mercury gister hard had gewerkt moest ze vandaag maar gelongeerd worden. Chantal pakte het halstertje en haalde de kleine bonte shet uit de wei. Ze borstelde de pony even, deed een longeersingel met pessoa om en het hoofdstelletje in. Ze nam de pony mee naar de paddock en liet haar eerst instappen zonder dat de pessoa vast zat. Even later ook even een rondje draven voor dat ze Mercury naar haar liet komen en de pessoa vast maakte. In het begin was het echt wennen geweest voor de pony maar nu liep ze er super mee. Tijdens het longeren hoorde Chantal een auto het erf op komen. Ze keek even om maar besteden er alweer geen aandacht aan. Ze hoorde voetstappen op haar af komen. Ze liet Mercury stoppen en keek naar diegene die op haar afkwam. Alsof ze al niet erg genoeg nu in der vel zat was het weer Renate die er was. Natuurlijk kreeg Chantal weer de volle lading dat het haar schuld was dat Darren haar niet wilde zien en alles. ”Hou nou eens een keer op! Ik ben het zat door jou heb ik nu ruzie met Darren. In elk geval heb je, je zin nu blij!” Ze was het gewoon zat. Ze wilde niet meer ruzie hebben. Ze kon er gewoon niet tegen. Boos liep ze met Mercury langs Renate richting de stallen. Omdat Renate het bijna niet geloofde dat haar zoon en wicht ruzie hadden liep ze het huis in. ”Dat wicht ging tegen me tekeer. Ze zei dat het mijn schuld was dat jullie ruzie hadden.” met een valse glimlach keek ze haar zoon aan. ”Ik zei het altijd al ze is je niet waard.” Ondertussen had Chantal Mercury weer in de wei staan en was ze bezig gegaan met Dribbel die moest nou ook eenmaal beweging hebben. Met hem ging ze lange lijnen doen om te kijken of hij het al begreep.

Het laatste stuk van zijn pizza schoof hij naar binnen toe toen er plots iemand het huis binnen kwam. Renate? Darren vergat dat hij zijn bord in de vaatwasser moest zetten en kwam abrupt overeind. Chantal werd weer dat wicht genoemd, en er werd gezegd dat ze hem niet waard was. Twee tellen hield hij zijn mond voor hij het echt zat was. "Heb je nu eindelijk wat je wilt? Chantal en ik hebben ruzie, we slapen apart van elkaar, spreken elkaar de hele dag niet. En dat komt allemaal door die grote bek van jou. Hoe vaak moet ik je nog gaan zeggen dat je hier niet welkom bent en je van ons erf af moet gaan? Je bent een ziek stuk vlees wat stront jaloers is op Chantal." Hij haalde even adem om verder te kunnen schreeuwen. Niet dat hij verder kwam want er vloog een hand zijn richting op die op zijn wang eindigde. Toen hij klein was had ze hem wel een geslagen, maar dat was tijdens zijn opvoeding geweest. Nu had ze het recht totaal niet meer. Darren pakte zijn moeder haar arm en sleepte haar mee naar buiten. Ondanks alle protesten liep hij gewoon door tot haar auto, opende het portier en duwde haar op haar stoel waarna hij de deur dicht gooide. Ondertussen had hij zijn mobiel aan zijn oor om zijn vader te bellen. Nick zijn advocaat kon vast wel het een en ander regelen met betrekking tot een straatverbod. Tot twee keer toe werd het portier geopend. En tot twee keer toe duwde Darren hem gewoon dicht. Das was door alle commotie opgefokt geraakt en stond om zijn benen heen te springen. Leuke bijkomt dat zijn moeder Dack nog steeds een soort van eng vond. Eer zijn moeder wegging had hij zijn mobiel alweer opgeruimd en stond er een afspraak met de advocaat van zijn vader om het straatverbod te regelen. Het hek ging weer dicht zodat zijn moeder niet zomaar het erf op kon rijden. Darren draaide zich nadat hij het hek dicht had gedaan nijdig om. Dack floot hij naar zich toe en samen vertrokken ze naar het bos om een stuk te wandelen. Of in elk geval, hij wandelde. Dack rende zijn poten uit zijn lijf om telkens de stok die werd gegooid op te halen.

Omdat Chantal er niet echt bij was met der hoofd liep het helemaal in de mist om het lange lijnen met Dribbel te oefenen. Ze nam hem mee naar de ringen, haalde het spul van hem af en zetten hem weer bij Kini in de paddock. Alles ruimde ze op voordat ze naar binnen ging. Gelijk liep de door naar boven, ging onder de douche en trok daarna haar joggingbroek en shirtje aan. Met een diepe zucht ging ze naar beneden. Ze liet zich op de bank ploffen en ging een beetje op de tv zappen. Niet dat er veel op tv was maar ja. Ze moest toch iets. Het was nog veel te vroeg om te gaan slapen. Nou ja slapen waarschijnlijk zou ze toch weer niet slapen. Nog even voordat ze lekker ging zitten stond ze op om in de keuken een rosétje te pakken. Ze had daar nu gewoon echt zin in. Terug op de bank ging ze lekker in de kleermakerszit zitten en ze ging naar de tv kijken. Indy keek haar aan vanaf de grond. ”Nou kom dan maar meisje.” Voor deze keer mocht ze op de bank naast haar liggen. Normaal mocht ze nooit op de bank maar nu wilde ze gewoon even knuffelen met haar hond. Het was nu zo stil in huis, kinderen er niet, Darren weg, Dack er niet alleen zij en haar hond. Een diepe zucht verliet haar mond. Ze zat een beetje in het programma toen ze Dack hoorde blaffen. Geschrokken keek ze op. Als Dack er was dan was Darren vast ook weer thuis. Even wist ze niet wat ze moest. Zou ze naar boven rennen of wat. Toch bleef ze zitten. Omdat Indy Dack zag sprong ze van de bank af. Chantal sloot haar ogen even. Het was best pijnlijk om de honden zo te zien. Die twee waren eigenlijk net haar een Darren voor dat ze de ruzie hadden. Ze nam een slok van haar rosé. Ze voelde zich iets omhoog veren. Vanuit haar ooghoek zag ze dat Darren naast der was komen zitten. Nou ja naast der eerder een halve tot een meter verder op. Chantal bleef naar de tv kijken die ineens zwart ging. Automatisch ging haar hand naar de plek waar die afstandsbediening zou moeten liggen. Maar hij lag er niet meer.

Darren liep door tot hij het weer tijd vond om naar huis te gaan. Dack vond het ondertussen ook wel weer genoeg want hij rende niet meer achter de stok aan. Het pad richting huis begon in zicht te komen en Dack rende luid blaffend terug naar het huis toe om naar Indy te gaan. Die twee hadden tenminste geen ruzie. Rennen zoals Dack deed Darren niet. Hij slofte gewoon op zijn dooie gemak het pad af, ging naar binnen toe, schopte zijn schoenen uit voor hij het huis vies zou lopen en ging naar de woonkamer. Dat Chantal binnen zat had hij niet verwacht. Eigenlijk had hij dan ook de neiging om zich om te draaien zodra hij zag dat ze binnen zat. Maar wat moest hij dan gaan doen? Buiten gaan zitten en wachten tot ze naar bed ging? Nee, de ruzie moest over zijn. Hij had het meer dan gehad met heel dit gedoe. De tegenzin werd steeds groter naarmate hij dichter bij te bank kwam. Toen hij eenmaal zat had hij sterk de neiging om de benen te nemen en het hierbij te laten. In plaats daarvan pakte hij de afstandsbediening en deed hem uit. Hij legde hem aan de andere kant van hem weg zodat Chantal hem niet kon pakken. "Ik hoorde je uitvallen. Tegen Renate." Zei hij zachtjes. Naast hem zag hij Chantal overeind komen. Gelijk hief hij zijn hand op om haar arm vast te pakken. "Chantal, alsjeblieft. Ga terug zitten." Met tegenzin ging hij verder waar hij gebleven was. "Ik heb overmorgen een afspraak staan om een straatverbod te regelen tegen haar. Bij m'n vaders advocaat." Hoe moeilijk het ook ging de woorden kwamen eindelijk zijn mond uit. "Chantal, het spijt me dat ik niets heb gedaan toen je uit begon te kafferen. Ik had haar der mond moeten snoeren of weet ik het niet wat. En ik had in het bos niet mogen zeggen dat je eens wat tegen haar moet zeggen want dat doe je al vaak genoeg." Na het laatste word klapte zijn mond weer dicht. Ongemakkelijk speelde hij met de afstandsbediening. Waarom was het zo moeilijk om het goed te maken.