Handelstal {Alice ×Mandi}

De wind waaide hard daardoor waaide de capuchon van Mandi steeds af ze liep over de binneplaats van de handelstal van iemand van de markt. Die had nog een paar leuke shetlanders staan zei die. Ze liep door de stallen en bekeek elke shet die ze tegen kwam de meeste waren al oud en keken met doffe ogen haar aan. Ze liep door nu kwam ze bij de stallen van jongere dieren rond de 3 en 2 jaar. Er stonden een paar leuke tussen maar 2 van de 5 hadden vele wonden en 3 leken niet honderd procent gezond te zijn ze liep verder door naar achter naar de achterste box. Daar stond een voskleurige shetlander. Deze keek opgewekt uit zijn ogen en kwam dadelijk dichterbij en snuffelde aan haar hand. Er hing een bordje bij: Geen appels voeren is allergisch met alle gevolgen van dien! Mandi knikte, geen appels dus voor dit schatje ze keek om zich heen naar de handelaar. Die kwam aan lopen en keek haar met een stralende lach aan "vind je haar wat?" Mandi knikte "mooi beestje, hoeveel vraag je ervoor?" Mandi verwachte niet echt dat er veel geld gevraagd werd maar tot haar verbazing vroeg de man 200 euro. Verbaasd staarde ze hem aan toen veranderde haar blik naar pissig, "dan niet, 't was een mooi beestje had er wel 100 euro voor overgehad..."zei ze en deed alsof ze weg wou lopen de man leek te aarzelen en riep toen "Nee wacht mevrouw, alstublieft?" Ze stopte en draaide om met een triomfantelijke blik in haar ogen en liep terug. De man zei hastig dat ze de shet mee mocht nemen voor honderd euro en liep weg om de papieren en het paspoort te pakken. Mandi grinnikte ze had dit mooie beestje zoiezo niet laten staan maar dat kon die man niet weten. Ze stapte de box in en lied de shet naar zich toe komen.



{only alice × Mandi}

Ze stond daar. Te staan. In een lege stal. Hunday was eergister neergestort en sindsdien... was ze echt enorm verdrietig. Hunday was haar vriendinnetje sinds een hele lange tijd en alleen Hunday kon haar opvrolijken. En nu was ze dood. Of weg. Weg Hunday. Weg zin om te leven.
De hele dag was haar fokker of eigenaar of stalhouder al ontzettend hyper geweest. De stal was 'opgeruimd', ze waren allemaal kort geborsteld en voor de verandering hadden ze eens wat hooi op de vloer van de stal liggen. Een bordje werd voor haar stal gehangen maar ze had echt geen idee wat die gekke tekens betekenden. Iedereen kreeg appels, maar zij weer niet. Ze had een flinke keel opgezet en kreeg toen nors een wortel door haar strot geduwd. Nouja, iets was iets, toch?
Twee paar voetstappen deden haar opkijken uit haar 'dromerige' toestand, waarin ze weg was van deze kutomgeving. Ze had echt haat aan deze omgeving en probeerde uiteraard haar eigenaar zo hard te bijten als ze kon. Als ze kon ontsnappen, deed ze dat ook. Héérlijk. Nu was er dus een meisje, waarschijnlijk een koopstertje wat dacht een mooie stal te treffen met vriendelijke, lieve en aaibare shetlanders. Alice had bijna medelijden met het meisje, omdat deze shetties niet aaibaar waren, niet lief en totaal niet vriendelijk. Als deze shetlanders konden etteren, dan deden ze het ook. Een aantal werden bereden door wat beginnertjes maar die deden zo vervelend dat de helft na drie lessen huilend was weggegaan en nooit meer was teruggekomen. Alice mocht op sommige dagen in het paddock en zelfs als het regende, genoot ze van de vrijheid die ze daar had. Daar kon ze rennen, steigeren en bokken, wat ze het liefste deed. En natuurlijk probeerde ze nog altijd haar staldeur open te krijgen.
Het meisje bleef staan voor haar deur en met haar oortjes naar voren begon ze aan de hand te snuffelen. Het was zó verleidelijk om even te happen, maar haar eigenaar begon op een bepaalde manier te zweten dat ze doorhad dat dit het einde van haar nare periode kon zijn. Ze hinnikte opgewonden naar Frey, Kyra en Nous dat dit voor haar een vaarwel was. Ze wou weg. Weg weg weg hier!
Maar toen het meisje haar stal in kwam, gaf ze een flinke trap haar kant op. Halloho, wat dacht je van vriendelijk vragen?

In plaats van een lieve shet kreeg ze een driftig beestje dat haar richting op trapte, Mandi kon hem net ontwijken. Ze zuchtte en twijfelde of ze dit beestje wel moest kopen. Ze liep verder de stal in niks van de trappende shet aantrekken. Ze hurkte en haalde een paar snoepjes uit haar broekzak, en hield die op haar platte hand voor. Als de shet niet wou dat ze haar kocht dat kocht ze haar ook niet zo makkelijk als wat leek het Mandi. Ze zag dat de handelaar aan het zweten was en steeds in zijn nek krabte. Uiteindelijk werd hij helemaal rood en liep hij haastig weg, mandi haalde haar schouders op en vestigde haar aandacht op de shet die haar vijandig aan keek. Ze keek terug "Als jij niet wilt dat ik je koop dan doe ik het ook niet hoor"zei ze hard tegen de shet terwijl ze haar strak bleef aan kijken. De shet naast haar was jonger toen ze die snoepjes aanbood pakte die ze gewillig aan. Ze zuchtte eventjes en keek toen weer naar de shet ze stond op het punt om weg te lopen en nooit meer terug te komen.

__________________________________________________
alice moet haar overhalen >:3 xD

First of all; Alice haalt niet gewillig snoepjes van je hand. Dus ik negeer dat gewillig even.
Second; Alice is niet driftig.

Thanks.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Als jij niet wilt dat ik je koop, dan doe ik het ook niet, hoor!" Alice stond wat te draaien met haar oren. Ze had het meisje erop gewezen dat ze niet wou dat ze in haar stal kwam. Begreep dat meisje dan niet dat er een kudde kittens in haar stal lag? Zo af en toe miauwde er eentje en dan ging Alice kijken en brieste ze zachtjes tegen de vacht van de kittens. Ze had vriendschap gesloten met de mama-kat en nu voelde ze zich een trotse moeder. En ja, een vreemde moet uit de buurt blijven van je kleintjes, dat is gewoon logisch.
Het meisje keek haar kwaad aan. Alice begreep er niets van. Ze had de kittens verdedigt zoals ze dacht dat hoorde, en toen werd dat mensenkind boos op haar? Met haar oren wat somber in het vergiet, vrolijkte ze wel op toen ze snoepjes rook. Met een platte hand werd het naar voren gebracht. Alice baalde, ze kon geen vinger erbij nemen. Dat vond ze leuk.
Wat onwennig pakte ze de snoepjes aan, zojuist werd dat mensending kwaad op haar, nu kreeg ze snoepjes. Ze begreep er geen drol meer van. Toen liep dat ding weg, terwijl Alice zeker wist dat ze nog snoepjes had. Ze kon ze ruiken. Ze steigerde half, zodat ze met haar hoeven in haar voerbak terecht kwam, en op die manier kon ze makkelijk over haar staldeur kijken. Met een geoefende beweging deed ze haar staldeur open en haalde haar hoeven een voor een uit de voerbak. In volle galop stoof ze op het meisje af en nog voordat het meisje iets kon doen, viel ze aan.
Op de snoepjes die ze in haar linkerzak had zitten. Omnomnomnomnom. Snoepjes. <3

Edit; Appel = snoepjes

Ze liep weg en hoorde de shet stijgeren, ze liep gewoon door jammer dan, de shet kwam achter haar aan in gallop en viel haar aan. Mandi keek boos naar de shet die de snoepjes die uit haar zak gevallen waren opat. Al snel verdween haar woede en keek ze grinnikend naar de shet die het de normaalste zaak van de wereld leek te vinden dat ze uitbrak. De shet leek niet echt agressief te zijn. Mandi ging op een strobaal zitten die daar opgestapeld lagen en keek naar de shet die een meester leek te zijn om te ontsnappen.