Nathan werd gewekt door de wekker van zijn vader. Die moest bijna altijd al vroeg zijn bed uit. Nathan opende zijn kleine oogjes en geeuwde even. Hij wou uit bed, en begon te huilen. Waarom kwam mama niet. Papa mocht ook wel komen hoor. Papa kwam en haalde hem uit zijn bedje. Hij stopte met huilen en keek Darren met grote ogen aan. Hij legde Nathan op de commode en deed een kleine joging vroeg aan met een shirt er boven. Darren liep met Nathan in zijn armen naar beneden en zette hem daar op de grond. Hij zelf ging weer naar boven. Nathan pakte zijn aap knuffel die hij gisteren beneden had laten liggen. Hij was gisteren heel erg bang zonder aap. Hij pakte hem op en ging er mee spelen. Niet veel later kwam mama naar beneden. Nathan kroop naar haar toe en deed zijn kleine armpjes omhoog, als teken dat Chantal hem moest op pakken. Ze kreeg niet de kans want al snel moest hij weer huilen. Hij had heel erg honger. Mama liep naar de keuken, Nathan kroop er achteraan. Zijn knieën deden best wel pijn van al dat gekruip. Hij kroop terug naar de woonkamer en ging staan aan de kleine tafel. Hij kon al wel om de tafel heen lopen, maar hij wou los. Hij liet de tafel los en wou naar Chantal toe lopen maar toen hij lachte om haar aandacht te trekken, viel hij op zijn bips. Zijn gezicht betrok maar het deed geen pijn door zijn luier. Hij glimlachte naar zijn moeder.
chantal&Darren
chantal&Darren