Paradigm Shift
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.
Paradigm Shift

Een RPG die zich centreert rond het leven in een stad waar alles kan gebeuren.


Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

Walking in the snow

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

1Walking in the snow Empty Walking in the snow vr nov 25, 2011 10:09 pm

Lena

Lena

Lena struinde wat door de sneeuw. Jiali liep langs haar en deed een beetje gek in de sneeuw. Ze had Alex al een tijdje niet gezien, al een hele tijd eigenlijk. Maar ze belde veel. Hij moest zijn huisgenoot helpen met van alles en nog wat. Ondertussen trok zij een beetje haar plan. Maar ja, met een kindje in haar buik was dat soms makkelijker gezegd dan gedaan. Volgens de gynaecoloog waren een paar kleine dingen die niet echt waren zoals ze hoorde, maar niets om zich zorgen te maken. Het waren hele normale dingen. Lena maakte zich toch zorgen, Lena maakte zich altijd zorgen. Was het niet om het kindje dan was het om Alex. Jiali bleef altijd dicht in de buurt en paste goed op haar. Het duurde nog maar een halve maand, misschien iets meer, totdat het kindje was uitgerekend. Een jongetje was het geworden. Alex had beloofd om zo snel mogelijk terug te komen. En ze hoopte constant hem tegen te komen, want ze mistte hem ontzettend! De dokter had gezegd dat haar buik normaal gezien groter hoorde te zijn, dus het ging toch wel een kleintje worden. Dat maakte voor haar niets uit. Nu, het zou niet aan Lena liggen, Lena had zich de afgelopen maanden voorbeeldig gedragen. Niemand had gerookt in haar buurt, ze had de dingen gegeten die het beste voor haar kindje waren en geen alcohol gedronken. Niet dat ze dat ooit deed, maar toch... Ontspannen struinde ze een beetje door de sneeuw. Ze had lange laarzen aan met wol aan de binnenkant en een warme jas. Ook nog een trui en een broek met een legging eronder. Lena gooide met een balletje dat haar hondje dan mocht gaan zoeken en terugbrengen. Net toen ze het balletje voor de zoveelste keer terug had was Jiali beginnen blaffen en sprintte weg, Lena kon haar moeilijk achterna op de gladde weg. Dus zuchtte ze eens diep en riep eens. Jiali sprong tegen iemand in de verte op en leek heel blij, maar het was best mistig dus zag ze niet zo goed wie het was. Lena kon maar één persoon bedenken op dit moment waarop Jiali zo zou reageren en ging een pas sneller. Zou het hem zijn? Het was nu toch al een maand geleden dat ze hem had gezien, en wat mistte ze hem!

Alex

2Walking in the snow Empty Re: Walking in the snow vr dec 02, 2011 9:10 pm

Gast


Gast

Geen gehinkel meer, enkel nog een heerlijk ontspannen pasje waarmee hij zichzelf naar bestemming bracht. Alexander was net klaar bij de fysiotherapeut. Vandaag was de laatste behandeling geweest en hoefde hij eindelijk niet meer terug. Natuurlijk nog wel thuis rennen met de loopband. Nu er buiten sneeuw lag was het minder makkelijk om buiten te gaan joggen. Stel je voor dat je op een plek terrecht kwam waar een ijslaag lag en je onderuit gaat. Niet bepaald een prettig idee. In plaats van naar huis gaan en te helpen met de verbouwing van het huis reed hij in zijn gloednieuwe auto richting het park. Niet helemaal de auto die hij in gedachten had maar zijn Porsche Chayenne lag goed op de weg. Zelfs met de sneeuw bleef het een genot om in de auto te zitten. Zodra hij helemaal goed liep zou hij weer een crossmotor aanschaffen. Geen competities meer voor hem, enkel nog door het bos crossen. Alex parkeerde de auto op de parkeerplaats bij het park. Het was totaal niet druk, logisch met dit weer. Bij het openen van het portier kwam er een koude lucht hem tegemoed. Lena had hij al een tijdje niet gesproken. Binnenkort zou hij papa worden en hij kon de laatste tijd niet eens bij Lena zijn. Het was de laatste tijd zo druk, de ene keer moest hij weer met zijn huisgenoot mee, dan moest er weer wat aan het huis gebeuren. Er was telkens wel wat te doen. Zijn licht bruine met zwarte gympen zakte weg in de sneeuw. Waarom had hij ooit zijn gympen aangetrokken, met deze laag sneeuw waren zijn sokken waarschijnlijk snel doorweekt. Desondanks stond hij op en gooide hij het portier dicht voor hij de auto opslot deed en de sleutels diep in zijn broekzak wegstopte. Onder zijn zolen kraakte de sneeuw luid bij elke pas die hij zette. Het voetpad was niet meer te vinden door alle sneeuw, je kon het alleen zien door de vele voetstappen die er stonden. Naarmate hij het pad maar bleef volgde hoe witter de wereld eruit begon te zien. Bomen die eerst zo mooi groen waren waren onder gesneeuwd. Het gras was enkel nog een dikke laag sneeuw, af en toe kwam je hoefafdrukken tegen waardoor je kleine grassprieten zag. Of het wilde paarden waren geweest die rond hadden gelopen in het park vroeg hij zich stiekem wel af, aan de andere kant kon hij het zich niet voorstellen. Wilde paarden kwamen niet op plekken waar veel mensen kwamen. Niet dat er nu veel mensen in het park kwamen maar toch. Alex keek toe hoe een hondje in zijn richting kwam rennen. Al blaffend kwam het hondje bij hem aan. In plaats van terug de deinen dook hij gelijk naar beneden en begon hij de hond uitbundig te aaien. Jiali! "Wat doe jij hier in je eentje?" Hij had de woorden ngo maar net uitgesproken of hij zag degene verschijnen waar hij dag in dag uit aan dacht. Lena. Zijn hand gleed van Jiali af en hij kwam terug omhoog. In plaats van te blijven staan of iets te zeggen liep hij naar haar toe en sloot hij zijn armen om haar heen. "Ik heb je zo gemist." Fluisterde hij waarna hij haar met een lach op zijn gezicht aankeek. Dat hij haar juist hier tegen kwam.

3Walking in the snow Empty Re: Walking in the snow wo dec 21, 2011 11:15 pm

Lena

Lena

Sorry sorry sorry!!!! Ik had een ULTIEM pc-verbod en kon er op geen enkele manier op.

Lena werd diep vanbinnen helemaal warm toen hij haar in zijn armen nam. Zijn woorden toverden een glimlach op haar lippen. Jiali was ergens anders in de sneeuw gaan spelen, ze waren alleen. "Ik kan je herhalen. Als ik je nog langer had moeten missen..." Liefdevol kuste ze hem zachtjes op zijn lippen. Nu ze bij hem was verdween de koude als sneeuw voor de zon. Ze voelde het kindje in haar buik bewegen en glimlachte zachtjes. Dat gevoel... dat was onbeschrijfelijk. Er groeide een levend wezen in haar buik, en binnenkort zou het allermooiste kindje te wereld in haar armen liggen. Een jongetje. Ze vervlocht haar vingers in de zijne, haar hele wezen gloeide op nu ze zo dicht bij hem was. De afgelopen weken had ze zich leeg gevoeld. Alsof er iets miste, nu, ze had wel genoeg te babbelen gehad. Het kleintje in haar buik kon haar horen en wist zo ongeveer wie ze was. En ze had enorm veel geslapen, en ook heel wat gegeten. Lena voelde zich zwaar, haar buik was ook zwaar. Het was heerlijk om zwanger te zijn, maar ze begon er ook schoon genoeg van te krijgen. Ook al voelde ze zich nu warm en behaaglijk, haar handen waren bleek en koud en de kleur was uit haar wangen aan het wegtrekken. Het kleintje in haar buik was druk bezig, dat was minder prettig, hij schopte en sloeg, niet hard, maar het deed wel pijn. Ze grimaste even voordat ze Jiali terugriep. "Wat heb je de afgelopen maand allemaal uitgestoken? Ik heb me praktisch gezien aan een stuk door zorgen om je gemaakt, dat doe ik altijd, maar nu had ik een goede rede." Toen ze begonnen te lopen merkte ze dat Alex niet hinkte en zich moest aanpassen aan haar tempo. Haar ogen werden groot en ze moest glimlachen. "Je hinkt niet meer! Oh, ik ben zo blij voor je." Hij liep niet snel, voor haar wel, want zijn benen waren langer dan de hare, en ze was zwanger. Ze had besloten dat dit toch wel het laatste wandelingetje ging worden, de bevalling kwam steeds dichter en dichterbij, en ze wou absoluut geen risico lopen. Je wist maar nooit... Jiali liep al vooruit, ze waren terug van kant verandert, Lena wou naar huis, het was koud, en het begon al te schemeren. En het kindje was een beetje moeilijk aan het doen.

4Walking in the snow Empty Re: Walking in the snow zo jan 01, 2012 7:20 pm

Gast


Gast

Alex kuste Lena terug op een tedere, voorzichtige manier. Net alsof hij bang was dat ze elk moment kon breken. Nog altijd was ze zwanger van hun kindje. Voor hem was het moeilijk te bevatten dat hij papa ging worden. Samen met Lena zou hij een kind gaan krijgen! Het was zo onwerkelijk. Doordat Lena haar vingers in die van hem vlocht kreeg hij een lach op zijn gezicht. Ze was zo perfect, zo prachtig. Niemand kon haar vervangen. Hoe dichter hij bij Lena was hoe warmer hij zich van binnen voelde. Enkel haar naam deed hem lachen en van binnen warm worden, bij haar kon hij het gewoon niet koud hebben. Kon hij gewoon niet ongelukkig zijn. Bij Lena was alles perfect. "Ik heb moeten helpen met het huis verbouwen, dan moest er weer wat gebeuren voor meneer zijn opleiding," Met meneer bedoelde hij zijn huisgenoot. "fysiotherapie afspraken, sporten, te veel om op te noemen." Vervolgde hij met een lichte zucht. Afgelopen maand had hij het best wel druk gehad. Veel drukker dan hij lief had. Na vandaag had hij tenminste weer tijd. Geen fysio afspraken meer, enkel nog sporten wanneer hij er zin in had. Daarbij kon hij tegenwoordig veel beter lopen waardoor hij veel meer zelf kon. Met zelf dingen doen spaarde hij weer tijd. Tijdens het wandelen met Lena schrok hij plots op. Schijnbaar was het Lena ook opgevallen dat hij niet meer hinkte. "Bijna zo goed als nieuw." Sprak hij zachtjes met een grote lach op zijn gezicht. Voorzichtig sloeg hij zijn arm om Lena heen tijdens het wandelen. Buiten was het behoorlijk koud. Alle sneeuw wat gevallen was in de winter moest nog smelten. Met het lente zonnetje ging dat niet zo snel. Het zonnetje was wel warm, maar niet warm genoeg om alle sneeuw en het ijs in een keer weg te smelten. "Ik ga verhuizen." Zei hij opeens met een onschuldig gezicht. Al een tijdje wou hij verhuizen, maar nu hij weer goed kon lopen en nu hij eindelijk het huisje had gevonden wat hij hebben wou ging het echt gebeuren.

- Mega flut, heb last van een blok Sad

5Walking in the snow Empty Re: Walking in the snow zo jan 01, 2012 7:53 pm

Lena

Lena

Lena luisterde ontspannen naar de opsomming van zaken die hij had gedaan. Hij had Kai geholpen, verbouwd, getraind en hopelijk ook aan haar gedacht. Nu, andersom was het toch zo geweest. Hij had een grote glimlach om zijn lippen toen hij vertelde dat hij niet meer hinkte. Hij sloeg zijn arm om haar, door hem voelde ze zich net een porseleinen poppetje, hij was zo voorzichtig met haar. Plots kwam hij aanzetten met het feit dat hij wou verzetten. Lena keek nieuwsgierig op, "Ah ja, naar waar dan? Toch niet te ver hoop ik." Ze keek hem met een liefdevolle, tedere blik aan. Nog maar een halve kilometer en dan was ze terug thuis, en dan kon ze rustig even gaan zitten. Toen hij een keer heel hard schopte hield ze haar adem even in van het schrikken en een beetje van de pijn. Haar houding werd nu iets meer gespannen, maar het ging nog goed. Zo ging het de afgelopen maand de hele tijd, hij was nogal druk. Net op het moment dat Alex zijn hand verschoof schopte hij ertegen, tegen de hand van Alex en hij kon hem voelen want hij keek geschrokken opzij terwijl zij haar adem nog eens even inhield. Ze had nu echt behoefte aan wat rust en de kleine in haar buik ook. Jiali duwde de deur al open. Lena glimlachte en genoot van het warme gevoel, toen ze binnenkwamen en ze haar jas uitdeed schopte hij nog een paar keer, maar niet zo heel hard. Moe ging ze in de grote sofa zitten aan het vuur. Ze zuchtte eens diep en legde haar hand op haar buik. Alex kwam bij zitten en legde zijn hand ook op haar buik. Het kindje bewoog nog veel terwijl Lena zich tegen Alex' schouder nestelde, Jiali was gaan eten en drinken. "Als je honger hebt of dorst kun je iets gaan pakken, als je wilt." Zijn hand was heel warm en voelde heel behaaglijk zo op haar buik, maar het kindje zat niet stil, rond deze tijd nooit. Alex' hand werd een paar keer geschopt terwijl Lena haar best deed om rustig te blijven liggen en niet te verkrampen, dat loste helemaal niets op, en rustig blijven zitten was fijner. Jiali kwam terug en ging aan het knetterende vuur liggen.

zielige jij

6Walking in the snow Empty Re: Walking in the snow wo jan 04, 2012 4:55 pm

Gast


Gast

"Dichterbij zelfs." Antwoordde hij rustig. Alex had al een tijdje een eigen huisje willen hebben, gewoon omdat de herrie om hem heen hem af en toe helemaal gek maakte. Muziek stond niet meer zo hard op als normaal, feestjes ging hij niet meer naartoe, de herrie was niets meer voor hem. Terwijl hij dacht aan hoe druk hij het de afgelopen maand had gehad en hoe blij hij was om Lena weer te zien verplaatste hij zijn hand onbewust. Van het ene op het andere moment werd hij uit zijn gedachten gehaald want er werd tegen zijn hand geschopt. Iets wat hij nog niet eerder had gevoeld. Met grote ogen keek hij van Lena haar gezicht naar haar buik. Er werd tegen zijn hand aangetrapt! Tijdens het wandelen had hij niet zozeer in de gaten dat ze naar Lena haar huis wandelde tot hij haar huis zag verschijnen. Met lichte verbazing keek hij hoe Jiali de deur open duwde en naar binnen verdween. Zijn jas hing hij op en zijn schoenen trapte hij uit voor hij naast Lena ging zitten. Het haardvuur warmde hem op, al was het buiten niet zo koud meer. De lente zon smolt alle sneeuw weg en bracht de aarde weer op temperatuur. Onbewust legde hij zijn hand op Lena haar buik. De woorden van Lena gingen zowat aan hem voorbij. Het getrapt tegen zijn hand trok zijn volledige aandacht. "Gebeurt dit altijd?" Vroeg hij zachtjes. Het leek hem nou niet bepaald een pretje wanneer er van binnen uit heel de tijd getrapt werd.

7Walking in the snow Empty Re: Walking in the snow wo jan 04, 2012 5:21 pm

Lena

Lena

Lena keek geamuseerd naar Alex die volledig in beslag werd genomen door het geschop. Hij vroeg zachtjes of dit altijd gebeurde, "Al een maand nu, soms schopt hij meer." Lena was heel diep aan het ademen, ze had pijn en kneep haar ogen soms dicht. Als ze die dan terug open deed zag ze hem bezorgd kijken, maar ook een beetje vertederd. Lena negeerde het geschop. "De dokter heeft gezegd dat ik nu toch wel moet oppassen omdat hij een van mijn ribben kan breken op deze manier." Ze hoorde Alex een beetje verontwaardigt en heel bezorgd een geluidje maken. Na zeker vijf minuten met haar ogen dicht te hebben gezeten kalmeerde het kindje terug en was haar buik schopvrij. Soms duwde hij nog eens, maar dat deed geen zeer. Alex keek verwondert naar zijn hand als ertegen geduwd werd. "Wees maar blij dat je een man bent," lachte ze. Langzaam ontspande ze zichzelf en zuchtte. Ze leunde wat meer tegen Alex en genoot van zijn aanwezigheid. "Ben je klaar om papa te worden? Het duurt nu niet meer lang," zei ze met een glimlach. Ze voelde hoe hij zijn greep om haar heen een beetje verstevigde toen ze dat vroeg. Was hij nog onzeker? Als er maar niets fout zou gaan! Nu, hij was zeer actief, en ze dacht nu niet aan alle dingen die fout konden gaan.

8Walking in the snow Empty Re: Walking in the snow vr jan 06, 2012 5:54 pm

Gast


Gast

Een maand en soms schopte hij meer? Wat deed hij Lena aan! Alex zijn gezicht stond bezorgd omdat hij zag dat Lena pijn had. Elke keer dat de baby trapte veranderde de gezichtsuitdrukking op zijn gezicht omdat hij steeds bezorgder werd om Lena. Toen hij hoorde dat de baby Lena haar ribben kon brengen zoog hij lucht naar binnen toe wat een klein geluidje maakte. Haar ribben kon breken? Hoelang moest die baby nog daarbinnen zitten en de kans hebben om alles kapot te maken? Ongemakkelijk zette hij zijn kiezen op elkaar en bleef hij of naar Lena haar gezicht of naar zijn hand kijken. Het harde getrap nam af, ook al werd er nog wel tegen zijn hand aangeduwd. Zachtjes, alsof de baby moe begon te worden. O hij was zeker blij dat hij een man was. Waarschijnlijk zou hij helemaal gek worden als er van binnen uit tegen zijn buik aan werd getrapt. Door de woorden van Lena keek hij op. Hij zou papa worden. Onbewust spanden zijn spieren zich wat meer en sloot hij zijn armen dichter om Lena heen. Samen met Lena zou hij ouders worden. Iets waar hij alleen maar in zijn dromen aan kon denken. En toch ging het gebeuren. "Ik ben er zo goed als klaar voor." fluisterde hij zachtjes tegen Lena voor hij haar een kus op haar wang gaf. "Ben jij er klaar voor?"

9Walking in the snow Empty Re: Walking in the snow vr jan 06, 2012 7:42 pm

Lena

Lena

Alex fluisterde zachtjes tegen haar, hij was er zo goed als klaar voor. Ze kreeg een kus op haar wang. Een zachte glimlach speelde om haar lippen toen hij vroeg of zij er klaar voor was. "Om mama te worden? Zeker. Maar..." Ze viel even stil. Het was iets waar ze de afgelopen maand veel over had nagedacht. "Ik ben een beetje bang voor het bevallen zelf. De pijn... En er kan zoveel mis gaan. Wie zegt dat dat niet bij ons gebeurt?" Het waren duistere gedachten die haar hoofd al een tijdje teisterden. Lena wist wel dat hij er voor haar ging zijn, haar zou steunen. Of dat genoeg ging zijn? Dat wist ze niet, het kon ook fout voor Lena zelf gaan, niet alleen voor het babytje in haar buik. Of voor allebei... Ze wou Alex niet kwijt, en het kindje al helemaal niet. Ongemakkelijk verschoof ze een beetje, wat weer een kleine schop veroorzaakte. Lena kon het niet helpen en zuchtte geïrriteerd, ze had veel geduld, maar bij iedere minuscule beweging een schop krijgen gaf iedereen het recht om geïrriteerd te geraken. Uiteindelijk kwam ze recht, weer honger. Lena liep naar de keuken en had plots enorm veel zin in kip. Had ze kip? Ze had kip! Ze zette een pan op het vuur en maakte kip. Wat rook dat lekker! Het knapperde en knetterde, Alex zat niet meer in de zetel. Waar was hij dan? Ze keek eens rond en zag hem nergens meer, hij was niet bij Jiali want die lag aan Lena haar voeten braaf te zijn. Een beetje ongerust keek ze rond. "Alex? Waar ben je nou?" Misschien naar het toilet. Ontspannen deed ze de stukjes kip op een bord en wou een boterham pakken voordat ze een schop kreeg, een harde schop. "Wat jij wilt, geen brood erbij." Ze haalde een vork uit de schuif en bleef aan het aanrecht staan. Na vijf minuten alleen te zijn geweest werd ze ongerust. "Alex?!" Jiali stond op en ging naar boven om te kijken waar hij was. Lena zelf ging naar de badkamer, daar was hij niet. Waar dan wel? Uiteindelijk ging ze terug naar beneden en at haar kip verder. Ze hoorde wat gestommel boven, was dat Alex? Of Jiali?

Ik kijk de nieuwe Vampire Diaries, kei vet!!!

Gesponsorde inhoud



Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum