a Show mare

Het was vroeg op de morgen toen Easy Girl ook wel Easy genoemd werd wakker gemaakt. Vandaag moest ze naar de keuring. Ze werd uit haar stal gehaald door de groom en die nam der mee naar de poetsplaats. Daar werd ze helemaal gewassen en getoiletteerd. Easy bleef rustig staan en genoot van de aandacht. Na het wassen en knotten werd ze in het solarium gezet zodat ze kon drogen. Toen ze droog was kreeg ze een zweetdeken om zodat ze niet meer vies werd en ook transportbeschermers zodat ze zich zelf niet zou verwonden tijdens het vervoeren naar de keuring. Easy werd door haar groom op de vrachtwagen geladen. Ze begon vrolijk te hinniken. Easy vond het altijd erg leuk in de trailer als ze daarin moest gingen ze vaak leuke dingen doen.

Toen de vrachtwagen weer tot stilstand kwam probeerde Easy uit het raampje te kijken. Toen de klep open ging hinnikte ze vrolijk naar haar groom. Ze werd uit de vrachtwagen gehaald waarna de beschermers en deken van haar af werden gehaald. Haar knotjes werden nog even na gekeken. De groom liep even weg en kwam terug met het hoofdstel er zat wat op de zijkant wat er normaal niet zat. Ze kende het hoofdstel nog maar pas dat was nu een verplichting nu ze drie jaar was en naar de keuring moest. Ze werd door haar groom naar de piste gebracht waar ze netjes in stand moest staan. Nadat ze daarin had gestaan werd de ketting van haar bit afgedaan. Ineens kwamen er nog drie andere personen in de piste. Die drie hadden zwepen in hun handen en begonnen Easy op te jagen. In het begin vond Easy het maar niets maar toen begon ze er een spelletje van te maken dus begon ze te showen. Ze werd in een stukje gejaagd waar ze maar één kant op kon rennen. Ze begon te galopperen omdat ze meer werd opgejaagd. Voor haar waren twee hindernissen van een hoogte van ongeveer 1.40m. Thuis hadden ze haar leren springen op dezelfde manier als ze nu deden gewoon vrij springen. Ze moest nog wel leren om te springen met een ruiter op haar rug maar dat zou nog wel komen. De twee hindernissen die nu voor haar stonden sprong ze met gemak. Ze sprong zo hoog maar toch zo soepel. Ze werd weer gevangen door haar groom en mee genomen naar een stal. In die stal kon ze wachten tot de uitslag van de keuring. Als ze goed genoeg was mocht ze nog een keer haar kunsten vertonen om zo nog hoger te komen. In de tussentijd mocht haar hoofdstel af en ging ze rustig van het hooi knabbelen die ze had gekregen. Na een uurtje kwam haar groom weer en die deed het hoofdstel weer om. Ze werd weer naar de piste gebracht en werd daar weer opgejaagd. Weer begon Easy er een spelletje van te maken omdat ze gewoon lol er in had. Weer moest ze springen en weer werd ze daarna gevangen. Nu mocht ze in de piste blijven staan omdat ze als laatste was geweest. Nu kwam de rest ook in de piste en moesten ze nog even aan de hand mee draven. Ze werden op rij geroepen. Easy moest als eerste staan. Daarna kwam een voskleurige merrie en een bruine merrie. Tijdens het uitreiken van de rozetten kreeg Easy degene voor de eerste plaats. Ze was nu een eerste premie merrie. Haar paspoort kreeg ze nog niet mee omdat daar het in werd gezet welke premie ze was geworden. Toen ze bij de vrachtwagen stonden zag ze een vreemd persoon naar haar toe komen die haar even van dichtbij bekeek.

[&Caine]

Caine werd met moeite gewekt door de wekker. Eerst duurde het een minuut voor hij doorhad dat de wekker ging en daarna nog een kwartier voor hij ook werkelijk met beide benen naast zijn bed stond. Hij was nooit zo’n held in opstaan, maar nu No Limit aan huis stond moest hij wel. Eigenlijk was het vroege opstaan het enige nadeel van dat zijn paard aan huis stond. Anders moest hij altijd naar de manege waar allerlei mensjes zomaar bij zijn paard konden en haar lekkers konden geven als er niemand in de buurt was. Limit vond dat natuurlijk niet erg, maar hij wel. Hij nam een snelle douche en ging toen naar beneden om watt e eten voor zichzelf klaar te maken. Op het klokje van de magnetron zag hij dat het 7 uur was. Daardoor daalde zijn eetlust enorm. Hij had eigenlijk helemaal geen honger omdat het nog zo vroeg was, maar hij moest zo weg en daar wilde hij zeker niet te laat komen. Hij zou naar een keuring gaan. Gewoon voor de lol maar ook om alvast een beetje te kijken of er een nieuw paardje voor hem tussen zat. Nu Limit aan huis stond had ze wat gezelschap nodig. Op de manege waren natuurlijk genoeg andere paarden en nu hadden ze de geit van de buren even geleend die zolang in de wei stond. Maar ja een geit was ook niet alles en hij kon het begrijpen als het begon te vervelen. En dat kon zich weer ontwikkelen tot stalondeugden en bladiebla, en daar had hij niet bepaald zin in. En hij vond het ook zonde van het hout. Toen hij zijn boterham met moeite naar binnen had gewerkt trok hij zijn schoenen aan en ging naar buiten. Het was niet echt warm, maar het was vooral benauwd. Hij liep naar de schuur, pakte een voerschep en deed er de hoeveelheid voer in dat Limit nodig had. Hij liep naar de stal waar hij begroet werd door een hinnik. “Hallo meisje” Zei hij terwijl hij het voer in haar voerbak kieperde. Hij liep terug naar de schuur en pakte een kruiwagen zodat hij de stal kon uitmesten. Eenmaal in de stal keek hij of de drinkbak het nog wel deed. Het was zo’n ding dat als paarden gingen drinken ze met hun neus tegen iets aan duwde waardoor er water naar binnen kwam. Op zich wel erg handig, dan had je in ieder geval het probleem niet of ze nog wel voldoende vers water hadden. Hij mestte haar stal uit. Hij was op zich niet zo heel vies, Limit was over het algemeen erg netjes. Toen hij alle vieze plekken uit de stal had gehaald verdeelde hij het stro dat er nog in lag over de kale stukken en ging toen weer naar de schuur om stro te halen wat het aanvulde. Toen dat klusje geklaard was ging hij naar de stal ernaast. Daar deed hij ook een laag stro in voor het geval hij toch met een paard thuis zou komen. Hij verwachtte het eerlijk gezegd niet, maar gewoon voor het geval dat. Toen hij klaar was keek hij om zich heen. Wat had hij er toch weer een bende van gemaakt zeg. Hij kon op de een of andere manier niet zo netjes werken, het werd altijd een rommel. Naja, hij zou het wel opvegen, hij had toch nog een halfuurtje de tijd voor hij in de auto moest zitten. Hij pakte een bezem en veegde het pad bij de stallen schoon en ook de weg die hij maakte naar de schuur toe. Daarna deed hij alles in de kruiwagen en drapeerde het op de mesthoop. Zo dat was ook weer gedaan. Hij liep naar binnen want hij bedacht zich dat het misschien wel handig was om in ieder geval zelf wat te drinken mee te nemen. Daar hadden ze natuurlijk ook maar dat was zo duur terwijl hij hier flesjes in de kast had staan die hij zo kon vullen met water. En water was ook nog eens het lekkerste bij dit warme weer. Hij deed ook nog een bueno in zijn zak en toen liep hij naar de auto. De plek waar de keuring gehouden zou worden was gelukkig niet zo ver weg, een kwartiertje hier vandaan. De rit ernaar toe was zoals gewoonlijk erg saai, zoals altijd wanneer er geen gezelschap in de buurt was. Nu had hij alleen de radio. Een voordeel eraan was dat hij tenminste goed op de weg kon letten. De vorige keer toen hij wel iemand mee vervoerde lette hij dus niet op en toen had hij de stoplichten niet opgemerkt dus waren ze bijna door rood gereden. Normaal zou hij dat niet zo’n ramp vinden maar dit was net op een druk kruispunt waar je niet levend uit kwam als je door rood reed. Na een saaie rit reed hij eindelijk de parkeerplaats op.

Er waren veel trailers te zien, wat niet zo gek was op een keuring. Hij stapte uit en griste zijn jas van de bijrijdersstoel vandaan. Hij liep naar binnen en zocht een mooi plekje op waar hij goed zicht had over de piste. Helemaal vooraan kon hij niet zitten, maar de tribune liep omhoog, dus hij ging ergens in het midden zitten. Hij was een kwartier te vroeg dus hij moest nog even wachten. Hij doodde de tijd met mensen kijken die langzaam binnen druppelde. De meeste hadden zich helemaal uitgedost. Nou ja, de vrouwen dan. De mannen die werden of meegezeuld of ze vonden dat je in je normale kleding naar een keuring kon. Dat vond hij ook trouwens. Hij had zijn kleren aan getrokken die hij ook op een normale dag op stal aan kon hebben. Alleen was dat nu nog niet voorgekomen want ze waren nieuw. Toen het kwartier wachten voorbij was waren de tribunes bijna helemaal vol. Er waren nog maar een paar plekken over. Het eerste paard kwam binnen. Een schimmelmerrie met een mooie bouw, maar verder was het niet echt bijzonder. Wel kon ze aardig goed springen wat hij dan weer niet had verwacht. Daarna kwam een vos, aardig groot, wat bevestigd werd toen hij de schofthoogte hoorde, namelijk 1.73. Kon goed lopen maar bij haar had hij ook niet het ‘wouw’ gevoel. En toen kwam de derde binnen. Een zwarte merrie met een schattig kolletje, mooi gebouwd, goede gangen en ze kon aardig springen. Hij vond het een plaatje. Deze kwam in ieder geval op zijn lijstje te staan. Nummer 3, moest hij even onthouden. Er kwamen nog een heleboel andere paarden en er zaten er ook nog wel een aantal tussen, maar nummer drie, de merrie die de naam Easy Girl draagde, stond voor hem nog steeds bovenaan. De tweede ronde stond op het punt te beginnen. Zoals hij niet anders had verwacht was Easy er ook tussen. Hij bekeek haar nog eens en nu wist hij het zeker: Haar wilde hij wel in zijn stal hebben. Hij wachtte tot de uitreiking was. Ze had nog een 1e premie ook. Hij liep naar buiten naar de plek waar de paarden stonden en zocht Easy op. Hij bekeek haar nog eens goed. Ze zag er goed uit, mooie bouw en haar gangen waren ook niet verkeerd zoals hij net had gezien. Hij liet haar even aan zijn hand snuffelen en zocht toen iemand op die bij dit paard hoorde. Hij kwam een vrouw tegen die hem doorverwees naar een man die achter de wagen aan de telefoon was. Hij wachtte geduldig tot hij uitgepraat was en stapte toen naar hem toe. Hij vroeg of de merrie te koop was. Hij kreeg een antwoord dat ze inderdaad te koop stond. Toen hij de prijs hoorde schrok hij wel even. Maar hij wilde de merrie wel graag hebben en hij kreeg het zelf voor elkaar om iets van de prijs af te werken. De eigenaar vroeg nog of hij haar meteen mee wilde nemen. Dat kon niet want hij had geen trailer maar de man wilde wel achter hem aan rijden om Easy bij hem thuis te brengen.

Eenmaal thuis bedankte hij de man en nam Easy van hem aan. “Zo meisje, mag je even je nieuwe thuis gaan onderzoeken terwijl hij haar meenam en haar in de stal zette. Hij liep naar de stal ernaast waar Limit stond en haalde haar uit de stal. Gisteren waren ze goed aan het werk geweest, nu zouden ze het even rustig aan doen, in ieder geval iets zonder sprongen. Hij zou haar wel even longeren, was ook nog eens goed voor haar conditie. Hij pakte haar hoofdstel waar hij de teugels af haalde en er een aanzetstukje aan de bitringen deed waar de longeerlijn aan vast ging. Hij liep met haar naar de longeercirkel en liet haar eerst lekker stappen voor hij haar liet aandraven. Ze was best heel kijkerig en later in draf vloog ze er wel eens vandoor. Hij gebruikte zijn stam om haar rustig te krijgen, maar dat lukte niet echt. Na een half uurtje was ze al flink bezweet en hijgde ze. “Moet je het de volgende keer een beetje rustig aan doen, meis” Zei hij terwijl hij haar naar zich toe liet komen en hi haar een klopje op haar hals gaf. Hij stapte haar goed uit waarna hij haar een zweetdeken omdeed en haar in de paddock zette. Daarna liep hij naar de stal van Easy en zette haar in de paddock ernaast. Dan kon ze en met No Limit kennis maken en dan zag ze eens wat anders dan 3 muren en een staldeur van haar stal.

Ze keek naar de jongen die bij haar stond. Hij deed zijn hand voor haar neus en liet der ruiken. Hij rook anders dan haar baas. Haar baas rook altijd naar sigaar en paard. Deze jongen rook alleen naar paard. Toen de jongen de hele tijd bij haar stond had ze haar oortje vrolijk naar voren en hinnikte ze af en toe naar andere paarden als die langs liepen. Toen de jongen weg liep vond ze het best jammer want hij deed hartstikke aardig tegen der. Ze volgde hem wel wat hij ging doen. Ineens stond hij bij haar baas te praten. De groom die mee was deed haar transportbeschermers om en haar deken op. De groom begon tegen haar te praten in zijn stem was een andere klank een klank van vaarwel of zo. Ze begreep het niet echt. Vrolijk volgde ze de groom de vrachtwagenplank op en begon van het hooi te eten wat voor haar in een net hing. Even keek ze uit het raampje en zag dat het niet dezelfde weg was als die ze op de heen weg hadden gereden. De rit duurde ook kort want voor ze het wist stond de vrachtwagen stil en ging de klep open. De groom haalde haar er uit en ze begon gelijk om zich heen te kijken. Het was niet haar eigen thuis waar ze waren. De jongen die haar aaide bij de keuring was er ook en die kreeg het touw in zijn handen. Haar oude eigenaar en de groom stapte in de vrachtwagen en lieten haar zomaar bij de jongen achter. Ze begreep er helemaal echt niets van. De jongen was wel aardig maar het was apart. Al snel kalmeerde ze en keek rustig rond terwijl ze de jongen over het erf volgde. Ze werd in een stal gezet en haar transportbeschermers en deken werden af gehaald. Toen ze los was liep ze een rondje door haar stal en begon van het stro te knabbelen. Ze hoorde ineens hoefstappen op het gangpad waar door ze door de deur naar buiten keek. Er was nog een paard op het terrein. Na een half uurtje kwam de jongen zonder paard terug. Ze begreep het niet waar had hij het andere paard gelaten. Hij deed het halster bij haar om en nam der mee. Rustig volgde ze hem en zag dat het andere paard gewoon buiten stond. Gelijk begon ze naar het paard te hinniken. Toen ze naast het paard stond liep ze naar het hek en begon te snuffelen. Net als het andere paard begon Easy gillend te hinniken. Snel draaide ze haar kont om en begon te bokken. Niet dat ze het andere paard kon raken maar zo was het nou eenmaal. Na een uurtje het heen en weer gegild te hebben begonnen de merries aan elkaar te ruiken. De andere merrie stelde zich voor als No Limit en vertelde dat de jongen Caine heten. No Limit begon ook vragen te stellen waarom ze knotjes in had en er zo netjes uit zag. Met blijheid vertelde ze dat ze naar de keuring was geweest gewonnen had en ze ineens hier was. Ook vertelde ze aan No Limit dat ze nog niet beleerd was en alleen nog maar het bit kende. Even was ze het zat om zo serieus te praten en begon als een gek door de bak te rennen. Vrolijk met bokken en steigeren gecombineerd. Natuurlijk zaten er ook vrolijke hinniken tussen. Ze stopte gelijk met rennen toen de jongen die volgens No Limit Caine heten er aan kwam. Ze keek hem met een uitdagend hoofd aan van als je me wilt hebben moet je me komen halen.

Caine bleef op een afstandje kijken hoe de merries met elkaar omgingen. Het ging eigenlijk wel hoe hij verwacht had. Beetje naar elkaar hinniken op de gillende manier, beetje bokken en gek doen. Hij vond het een beetje lang duren en eigenlijk had hij wel honger. Het was dan ook al 3 uur en behalve die bueno had hij nog niks op. Hij liep naar binnen om watt e eten voor zichzelf klaar te maken. In een boterham had hij niet echt trek, maar wel in tosti’s. Hij haalde het tosti ijzer uit de kast en haalde hem uit de doos. Zo vaak maakte hij nou ook weer geen tosti’s voor zichzelf. Dat kwam meer omdat hij nooit met die dingen overweg kon. En toch zagen ze er zo simpel uit. Hij stopte de stekker in het stopcontact, haalde alle benodigdheden er bij en begon met de eerste tosti. De eerste was mislukt. Vergeten hem er op tijd uit te halen. De tweede was nog niet goed en uiteindelijk was de derde goed. Niet optimaal, maar wel lekker. Daarna maakte hij er weer een die wonder boven wonder wel meteen goed ging. Nadat hij gegeten had verplaatste hij de merries van de paddock naar de wei. Hij zag dat ze al niet meer zo nieuw met elkaar om gingen en de wei was groot genoeg zodat ze voor elkaar konden vluchten als dat nodig was. De merries raceten natuurlijk eerst weer een paar rondjes voor het gras hen opviel. Nu had hij eigenlijk niet zo heel veel meer te doen. Ja, Fikkie uitlaten, het keffertje van zijn oma die een weekje bij een tante logeert die in the middle of no where woont. En dus kreeg hij de taak om op dit misbaksel *ahem* schattige hondje te passen. Helaas was dit geen hond voor hem. Als hij Fikkie zag moest hij denken aan een Chiwawa in een tasje aan de hand van een vrouw. Hij haalde de hond, correctie: het hondje en nam hem mee naar het bos dat vlak aan zijn huis grensde.

Toen hij terug kwam was het al weer 5 uur. Zo lang had hij niet met Fikkie willen lopen, maar hij was blij als ze nu moe was en niet de hele avond zat te keffen. Hij haalde de paarden op stal en begon aan het eten. De volgende dag zou hij beginnen met Easy. Hij had meegekregen dat ze alleen nog gewend was aan een hoofdstel en al wel aan de longe kon lopen. A fijn, hij zou wel zien hoe het zou lopen.

De jongen kwam de paddock in en had haar al snel te pakken. Hij nam der tot haar verbazing mee naar de wei. Ze werd daar in los gelaten en ze renden even heen en weer. Toen Limit er ook bij kwam was het helemaal goed. Rustig ging ze grazen en genoot er van. Zeker omdat ze al twee dagen op stal had gestaan bij haar vorige eigenaar omdat ze netjes moest blijven voor de keuring. Maar ook omdat ze hyper moest zijn zodat ze beter zou gaan showen. Omdat het best een drukke dag voor haar was geweest met de keuring ging ze liggen in de wei en viel ze in een lichte slaap. Toen ze het geluid van een hek hoorde werd ze gelijk wakker en stond ze op om te kijken wat het was. Het was Caine die de wei in kwam en Limit en haar uit de wei kwam halen. Met tegenzin liep Easy met hem mee. Ze werd in de stal gezet waar ze al had in gestaan. Op de grond lag hooi waar Easy gelijk aan begon. Jammer genoeg was het veelste snel op en begon ze maar der stal verder te onderzoeken. Aan de kant waar limit stond waren tralies zodat ze elkaar konden zien en contact hebben. Daarna ging ze kijken wat er op de grond lag. Ze ging met haar neus over de grond en begon aan het stro wat er lag te knabbelen. Voor de rest was er nou niet iets leuks te doen in haar stal. Ze ging maar naar buiten staan te kijken dan kon ze tenminste zien of er nog iets leuks gebeurde. Vrolijk keek ze op en hinnikte toen ze Caine aan zag komen lopen. Ze kreeg een aai over haar neus net als Limit. Caine liep een hokje in en kwam terug met twee voerscheppen. Limit en Easy kregen van beide voerscheppen de helft. De ene helft was sportbrok en de andere was muesli. Blij ging Easy gelijk eten van haar voer. Ook kregen ze nog een plak hooi zodat ze de nacht zouden door komen.

De volgende morgen werd Easy door Caine uit haar stal gehaald. Easy was helemaal blij omdat ze verwachten dat ze naar de wei mocht maar helaas gebeurde dat niet. Ze werd buiten aan de muur vast gezet en Caine liep weer even weg. Hij kwam terug met een bak waar Easy nieuwsgierig naar keek. Jammer genoeg zaten er borstels in en geen eten maar op zich was een poetsbeurt ook erg fijn. Hoe Caine haar aan het poetsen was, was gewoon ontspannen. Easy liet rustig haar hals rakken en zetten haar hoef in ruststand. Heerlijk was het haar onderlip begon zelfs van de ontspanning te hangen.

Toen hij zelf klaar was met eten bracht hij de paarden hun voer zodat ze de nacht goed zouden doorkomen. Daarna liep hij terug naar binnen. Hij was best wel moe, dus besloot hij om gewoon op de bank te hangen, tv te kijken en te luieren. Op het moment dat hij de deur door stapte viel er wat regen. Je kon het beter miezer noemen dan regen, het waren misschien niet zulke dikke druppels, maar je werd er wel aardig nat van en daarom was hij blij dat hij binnen was. Hij had echt een hekel aan regen. Ja, nu was het misschien wel even lekker omdat het een aantal dagen al niet had geregend en het best wel warm was geweest, maar toch was hij blij dat hij binnen zat. Hij zette de tv aan en plofte neer op de bank. Er was echt niks boeiends op tv en daarom bleef hij maar staan op een programma wat het meest boeiend was van allemaal maar wat eigenlijk helemaal niet boeiend was. Binnen de kortste keren viel hij dan ook in slaap.
Caine werd wakker van de eerste zonnestralen die het huis binnen drongen, en dat was vroeg. Zes uur om precies te zijn. Meestal stond hij om iets van half acht op zodat hij voor de paarden kon zorgen, maar doordat hij op de bank had geslapen en dat niet echt comfortabel lag en hij de gordijnen niet had dichtgedaan was het vroeg geworden. Ach, echt moe was hij toch niet en als hij nu begon met uitmesten en vegen, dan had hij vanmiddag meer tijd om met de paarden aan de slag te gaan en dan met name Easy. Limit kon eigenlijk wel een dag rust gebruiken dus hij dacht er over om haar die maar te geven. Hij nam een snelle douche, kleedde zich aan en ging naar de stal. Honger had hij niet, daar was het nog veel te vroeg voor. Hij gaf de paarden hun voer en begon met het uitmesten. Veel werk was het niet, maar twee stallen. Hij deed er schoon stro in, en voilà, hij was klaar. Nu nog aanvegen en hij kon zelf gaan ontbijten. Het was inmiddels acht uur en hij begon wel een beetje trek te krijgen, dus nam hij twee boterhammen waarna hij naar de stal ging en Easy uit haar stal plukte. Hij merkte dat ze wat verbaasd was, maar besteedde er geen aandacht aan. Hij liep naar de schuur en haalde een poetskoffer. De blauwe was van Easy. Die had hij alvast gekocht voor hij met Easy thuiskwam. Hij gaf de merrie een flinke poetsbeurt en hij merkte dat ze stond te genieten. Toen hij klaar was borg hij het op en kwam terug met een hoofdstel en een longeerlijn. Hij nam haar mee naar de bak. Hij wisselde het halster om voor het hoofdstel en verbaasde zich er over dat ze hem al zo goed accepteerde. De eigenaar had dus niets gelogen over wat hij hem had verteld. Hij maakte de longeerlijk vast aan het hoofdstel en stuurde haar naar de hoefslag. Een zweep had hij niet nodig, ze luisterde goed naar zijn stem. En als je er geen nodig had vond hij het ook onzin om er eentje bij te houden.

Na de poetsbeurt nam Caine haar mee richting de bak. Om naar de bak te komen moesten ze langs het weide hek waar Easy dus richting de wei begon te trekken. Jammer genoeg liet Caine het niet toe en stonden ze al snel in de bak. Haar halster werd afgedaan en het hoofdstel kwam er voor in de plaats. Toen het bit voor haar mond werd gehouden deed ze hem zelf al pakken. De riempjes werden vast gemaakt en er kwam een lange lijn aan het bit vast. Via zijn lichaamstaal werd Easy naar de plek gestuurd waar hij der wilde hebben. Braaf liep ze zo ver als de lijn het toe liet. De bak was niet echt zwaar hij was gewoon lekker om in te lopen. Ze liet haar hoofd even zakken en rook aan het zand. Ineens onverwacht vloog er een vogeltje langs haar heen waardoor ze schrok. Van schrik steigerde ze en zetten het op rennen. Omdat het voor Caine zo onverwacht was glipte de longeerlijn uit zijn handen. Easy bleef maar galopperen door de bak heen. Haar neusgaten stonden wijd en ze was druk aan het pompen gewoon van de schrik was het gekomen. Caine probeerde de lijn weer te pakken en haar te kalmeren. Ineens voelde ze weerstand aan de lijn die aan haar hoofdstel zat. Caine had de lijn weer te pakken gekregen. Nog steeds probeerde Easy te galopperen maar toen Caine tegen haar begon te praten werd ze rustiger. Toen ze eenmaal rustig was had ze nog steeds wijde neusgaten en snoof ze hard. Ze kreeg een rustgevende aai over haar neus. Toen ze helemaal gekalmeerd was stuurde Caine haar weer naar de plek waar ze moest lopen en begonnen ze overnieuw.

Het eerst rondje ging prima. Easy liep lekker ontspannen en was er goed bij. Tot er een vogeltje voorbij vloog. Caine had hier niet op gerekend, dus hij hield Easy niet. Hij moest de longeerlijn loslaten, anders werd hij door de hele bak meegesleept, en dat was niet zo fijn. Hij liep in de richting waar Easy nu druk aan het doen was en probeerde haar niet weer te laten schrikken. Het duurde even, maar al snel had hij de lijn weer te pakken en begon hij tegen easy in te praten. Hij hield zijn blik op de grond en af en toe keek hij vanuit zijn ooghoeken naar het paard. Dit had hij al vanaf jongs af aan meegekregen: Paarden nooit recht in hun ogen kijken, en al helemaal niet als ze bang zijn. Hij merkte dat Easy al wat minder hard liep. Het werkte dus. Niet veel later had hij zijn paard weer onder controle. Ze zweette nu al, wat eigenlijk niet zo heel gek was. Het was best warm, en ze had net flink gerend. De eerste rondjes liet hij haar gewoon even stappen en nog steeds praatte hij haar omdat ze zich nog steeds niet helemaal op haar gemak voelde. Stomme vogels ook. Nadat ze lekker ontspannen was zette ze haar in draf. Het was een vlot drafje, het mocht van hem wel iets minder. Het leek nu net alsof ze voor iets op de vlucht was en niet kon galopperen op een of andere manier. Na een paar rustgevende woorden draafde ze op een tempo waar hij blij van werd. Nu hij haar gangen op een rustige manier kon bekijken was hij blij dat hij dit paard gekocht had. Die zou nog wel eens heel veel in haar mars kunnen hebben.

Ze had één oor naar binnen zodat ze Caine goed kon verstaan. Zijn woorden waren rustgevend wat nu wel erg fijn was. Toen ze weer op adem was gekomen en ontspannen was mocht ze gaan draven. Omdat de schrik nog wel in de zat had ze een hele vlotte draf. Blijkbaar vond Caine dat ze wel wat minder mocht en zorgde dat ze gekalmeerd werd. Langzaam aan begon de vlotte over te gaan in een rustige draf. Ze begon de lol er wel van in te zien en begon een beetje te showen. Haar draf was nu echt uitgestrekt. Al snel mocht ze in galop van Caine en daar maakte ze maar wat graag gebruik van. Ze begon even vrolijk te bokken en gek te doen. Al snel was het gek doen over en zat ze in een rustige galop. Vrolijk was ze aan het briesen. Op haar vacht zat een laagje zweet omdat ze best veel en druk gelopen was. Maar Caine vond dat ze nog niet genoeg gelopen had en liet haar overgangen doen. In het begin begreep ze echt niet wat hij van der wilde maar toen ze het een aantal keer achter elkaar had gedaan begon ze het steeds meer te begrijpen. Uit eindelijk na bijna driekwartier werken liet Caine haar stappen zodat ze uitgestapt werd. Haar hoofd had ze erg laag hangen en er kwam een vermoeide bries uit.

Nadat hij Easy had uitgestapt gaf hij haar een klopje op haar hals. “Braaf gedaan hoor” zei hij tegen haar terwijl hij haar meenam en vastzette. Hij liep naar de schuur toe en bleef even om zich heen kijken. Wat was het er toch weer een troep. Overal lagen spullen. Wel allemaal paarden spullen. Hij had nooit gedacht dat hij zoveel zooi kon hebben. Hij zuchtte en zocht naar een zweetdeken. Gelukkig lag die netjes in de kast zodat hij niet onder het stof zat, maar gewoon netjes was. Hij nam hem mee en deed hem bij easy om. Ze zweette nogal, en het was niet goed om haar nu zo te laten. Hij had haar dan misschien wel goed uitgestapt, maar toch. Daarna zette hij haar in de paddock. Straks zou ze de wei op mogen. Hij liep naar binnen en maakte een boterham voor zichzelf klaar. Met pasta. Iets zoets kon ook wel eens lekker zijn toch? “Misschien moet ik mijn schuur maar eens opruimen” Zei hij tegen zichzelf. Met tegenzin hees hij zich omhoog en liep naar de schuur toe. Hij wist niet eens waar hij moest beginnen, zo’n puinhoop was het. Hij begon maar met de borstels van de vloer oprapen. Hij deed ze in een doos, dan keek hij later wel waar hij ze zou opbergen. Maar dan waren die in ieder geval van de grond verdwenen. De peesbeschermers en bandages legde hij in de kast en er lagen nog een aantal dekjes op de grond waarvan hij niet eens meer wist dat hij ze nog had. Ach, altijd handig een paar reserve. Er lagen ook een aantal singels wat hem ook verbaasde dat die hier lagen, en nog wat andere troep die eigenlijk gelijk in de prullenbak konden. De zadels en hoofdstellen hingen nog zoals altijd aan de muur. Op zijn tuig was hij altijd heel zuinig. Vooral omdat dat een stuk duurder was als je dat opnieuw moest aanschaffen dan borstels. Oh ja, de borstels. Hij pakte de doos en deed ze allemaal in een kist. Hij zou ze toch eerst schoon moeten maken voor hij ze kon gebruiken. Verder zagen ze er nog wel goed uit. Even een bezem er doorheen en zijn schuur kon er weer mee door. Hij keek op zijn horloge en rekende uit dat hij wel zo’n twee uur met opruimen bezig was geweest. En Easy stond nog steeds in de paddock zich te vervelen. Oeps. Hij klopte buiten zijn broek af en haalde Easy uit de paddock, verloste haar van de deken en nam haar mee het terrein af. Hij zou het goedmaken met een wandelingetje buiten. Dit had hij nog nooit met haar gedaan, maar hij had alle vertrouwen in haar. Hij ging soms wel eens naar een meertje toe om te zwemmen. Natuurlijk wel zonder paard, omdat Easy zijn 1e echte paard was. Hij had vroeger wel pony’s gehad, maar toen woonde hij nog niet hier en daar was ook geen meertje in de buurt. Helaas. Maar hier gelukkig wel, op een afstand van 10 minuten lopen. Normaal als hij dit deed met een paard zou hij er op springen en rijden, maar Easy was nog niet beleerd, en hij wilde haar niet verpesten. Dus bleef hij er naast lopen. Wat ook niet heel erg vervelend was trouwens, hij liep al niet zo vaak gewoon zo, dus dan was deze keer helemaal niet erg. Het duurde dan ook niet lang of hij zag de glinstering van het meer al door de bomen heen. Het was echt warm, dus hij had wel zin om even een duik te nemen. Als Easy daar ook zin in had tenminste. Sommige paarden waren echte waterratten en andere hadden er een hekel aan. Hij hoopte dat Easy bij de 1e hoorde. En daar kwam hij al snel achter. Het water was nog maar nauwelijks echt in zicht en Easy werd al helemaal enthousiast. Hij kon haar met moeite houden, maar toen ze eenmaal de bocht om waren en ze een paar meter voor het meer stonden lukte dat niet meer. Hij werd zo het water ingesleept. Toen hij er de tijd voor kreeg bleef hij zitten en sloeg zijn armen over elkaar. “Bagga”.

Rustig liep Easy achter Caine aan. Ze werd aan de muur vast gezet en hij liep even weg. ze keek hem achterna waar hij heen ging. Toen hij terug kwam kreeg ze een deken van hem om. Toen die om zat werd ze naar de paddock gebracht. Ze rende even door de paddock heen en liet zich ineens vallen en begon te rollen. Er ging een lange tijd voorbij en ze begon zich nu echt in de paddock te vervelen. Er was echt geen bal te doen daar. Toen Caine aan kwam hinnikte ze gelijk luid naar hem. Ze werd uit de paddock gehaald waardoor ze al iets hyperder werd. Haar deken werd af gedaan en Caine nam der mee. Ze gingen niet de kant van de wei op maar de andere kant op. De kant waar ze nog nooit was geweest. Ze kwamen bij iets uit wat ze herkende als het bos. Haar oortjes waren de hele tijd druk bezig met heen en weer gaan en de omgeving in de gaten hield. Ze liepen een bocht om en Easy zag ineens water. Het was warm en ze zat onder het opgedroogde zweet dus ze had best zin in zwemmen. Alleen er was dan één probleem en dat was Caine. Wat als hij nou een andere kant op wilde. Ze bedacht zich geen moment en begon richting het water te lopen. Jammer genoeg hield Caine haar aardig bij zich. Maar toen ze een paar meter voor het water waren trok ze als een gek en Caine kon niets meer. Omdat hij der niet los liet trok ze hem zo mee het water in. Heerlijk was het water. Ze briesde vrolijk. Ze kreeg alleen door wat ze had gedaan. Ze duwde haar neus tegen Caine’s wang aan en bleef bij hem staan.

Caine bleef zo zitten en keek Easy gespeeld chagrijnig erg dat hij doorweekt was. Voor een herfstdag was het toch bijzonder warm. Toen Easy haar neus tegen zijn wang duwde kon hi niet meer chagrijnig spelen. Hij lachte en stond op. Hmmm, hij kreeg een idee. Bij een paard dat al ingereden was ha hij zo in zijn natte goedje op het paard gaan zitten, maar Easy is nog niet ingereden, dus dat kon niet. Maar hij kon haar wel op een andere manier pakken. Hij klom uit het water, liep naar een stukje van de kant waarvan hij wist dat het een dieper gedeelte was en nam een aanloopje. “BOMMETJEEEE” riep hij terwijl hij een bommetje in het water maakte. Het water dat omhoog spatte toen hij het wateroppervlak raakte ging gewoon echt overal heen. En dus ook in de richting van Easy. Ze stond net dichtbij genoeg zodat de spetters haar raakten. Ha. Haha. Hij liep naar zijn paard toe en pakte het halstertouw dat nog steeds in het water dreef. Hij nam Easy mee wat verder het water in tot ze niet meer bij de bodem kwam en dus echt moest zwemmen. Easy hoorde dus echt bij de waterratten. Sommige paarden raakten in paniek als ze niet meer bij de bodem kwamen, maar Easy gelukkig niet. Hij ging wat naar achter en legde zijn arm op de rug van Easy. Hij zwom zelf niet meer mee. Hij was benieuwd hoe ze hier op zou reageren. Hij was in het water natuurlijk lichter dan normaal, maar toch voelde het anders en vreemd aan op haar rug.

Easy had van het werken dorst gekregen en begon rustig van het water te drinken. Ineens was Caine niet meer naast haar en stond ze dus gewoon los in het meertje. Net toen ze een slok nam schrok ze omdat er iets in het water terecht kwam. Gevolg was ook nog dat ze helemaal nat gespetterd werd. Ze gooide haar hoofd in de lucht en deed haar oren plat. Voordat ze weg kon lopen had hij alweer het touw te pakken. Bah waarom letten hij zo goed op. Toen ze door kreeg dat hij haar dieper het water mee in nam vond ze het niet eens erg dat hij der vast had. Na een paar meter best diep nog te kunnen lopen was nu toch echt het moment aangebroken dat ze moest gaan zwemmen. Met groot plezier begon ze ook te zwemmen. Blij briesend ging Easy verder. Ineens ging Caine wat naar achter ze begreep helemaal niet waarom. Was daar dan iets engs of wat....... Ze merkte op dat er ineens iets op haar rug lag. Het was apart dat was er niet nog niet. Ze wilde naar achter kijken of happen of iets maar als ze dat deed kon ze niet meer zwemmen dan ging ze zinken dus liet ze het maar. Eigenlijk na een paar minuten merkte ze het niet eens meer op. Ook merkte ze niet dat Caine niet meer mee zwom. Nu begon te toch wel een beetje las van haar benen te krijgen qua zwemmen dus voor Caine ook maar iets kon doen ging ze weer richting de kant. Ja de kant met gras wat daar haast lag te wachten om opgegeten te worden door haar. Eenmaal bij de kant begon ze dan ook heerlijk van het sappige gras te eten. Ze schudden zich terwijl ze at uit. Weg al dat water van haar lichaam.

CaCaine liet Easy even grazen, maar niet heel lang. Hij wilde weer terug naar huis, het werd donker en het was koud. Hij nam Easy mee. Ze vond het niet zo heel erg leuk dat ze van het gras weg gehouden werd. Ach, merries... Maar goed, hij liep over hetzelfde pad terug naar huis, dat was immers de kortste weg. Toen hij eenmaal thuis was wreef hij Easy droog, deed haar een deken om en zette haar in de stal. Het was nog geen tijd om te voeren, hij ging eerst zichzelf maar even koken. Eigenlijk had hij helemaal geen zin om te koken. Hij keek in de kast of er nog wat eetbaars in stond, maar hij kwam niet verder dan een pak macaroni dat over de datum was en brood. Eieren had hij ook nog, dus van dat brood kon hij wel iets lekkers maken. En het was ook nog eens een prima oplossing voor als je geen zin had in koken. Maar duf als hij was liet hij het 1e ei aanbranden. Oh vreselijk. Dat werd dus nog een poging. Bij poging twee bleef hij gewoon heel de tijd bij de pan staan. Dat had hij eerst namelijk niet gedaan en daardoor is het dus fout gegaan. Als hij dit tegen zijn zus zou zeggen zou ze 'smoesjes' hebben gezegd. Rare meid was het toch. Maar wel de liefste zus die hij had. Hij had namelijk nog een zus, maar die was inmiddels bijna bejaard. Nou ja, rond de 40, en vergeleken bij hem was dat bejaard. Maar ja,, het was dus een echte meidenboel bij hem in huis. Hij was ook altijd blij als hij het huis uit kon vluchten om naar Limit toe te gaan, of naar vrienden. Heel veel zag hij ze nu niet meer, ze woonden een beetje ver weg, maar ze mailden wel vaak naar elkaar. Ook leuk. Ondertussen van poging twee klaar. Hij legde brood op een bord en wipte het ei er op. Beetje zout en peper, heerlijk. hij overleefde het wel met dit maaltje. Het was misschien niet veel, maar hij had toch niet zo'n honger. Of wel, zijn avondmaaltje was namelijk binnen no time op. Ook een beetje jammer. Maar heel erg veel zin om nog wat eetbaars klaar te maken had hij niet. Nu was het toch echt de beurt voor Easy en Limit. Eerst maakte hij het hooi klaar en daarna pakte hij twee emmers waar hij de hoeveelheden voer in deed voor de twee paarden. Hij liep weer terug naar de stallen. Soms was het best wel vervelend dat de voerschuur niet bij de stallen was. Dan was hij veel minder lang bezig met voeren. Maar de mesthoop was dan wel weer lekker dichtbij dus hij hoefde dan niet zo veel te sjouwen met de kruiwagen. hij wist denk ik wel wat hij liever had. De mesthoop dichterbij dus. Anders moest hij heel de tijd sjouwen met de kruiwagen en daar had hij ook niet zo heel veel zin in. Hij was liever lui dan moe. Ha ha. Okee, hij werd nu een beetje raar dus blijkbaar was het bedtijd. als hij zich begon te vervelen wist hij niet wat hij moest doen -best wel logisch- Dus dan ga je gekke dingen denken. Hij sloft naar binnen, schopte zijn schoenen uit en ging naar boven. Hij zou morgenochtend wel douchen. Waarschijnlijk als hij nu ging liggen en hij deed zijn ogen dicht was hij weg. Natuurlijk kleedde hij zich nog wel even om voor hij zich zijn bed in liet vallen.

De volgende ochtend werd hij langzaam wakker door de gestoorde haan van de buren. Kponden ze dat beest niet leren stil te zijn? Grrr... Nou ja, hij kon nu toch niet meer slapen dus ging hij zijn bedje maar uit. De paarden konden dan ook gelijk hun ontbijtje naar binnen werken en hij had alle tijd om zijn plan met Easy voort te zetten. Hij hoefde toch niet naar heartland vandaag, dus hij had alle tijd om bezig te zijn met zijn paardjes vandaag. Voor Easy had hij al een plannetje, en hij zou waarschijnlijk een flinke rit maken met Limit. Dat had zijn meisje wel verdient. Hij nam een snelle douche waarna hij zich omkleedde en zich naar de stal begaf. Hij sloeg zijn ontbijt even over, hij zou nu toch niets naar binnen krijgen. Dan ging hij maar wat eerder lunchen. Dat vond hij eigenlijk een te chic woord voor hem. Lunchen hield bij hem in, een boterham naar binnen proppen en weer aan het werk. Dat kon je nou niet echt lunchen noemen. Hij ging naar de voerschuur en maakte het eten voor de paarden klaar. Ioenn de tijd dat de merries het weg zaten te werken begon hij met het mesten van de stallen. het was niet heel vies, dus de vieze plekken er uit halen was genoeg. Hij was dus redelijk snel klaar, en de paarden ook met eten, maar ja, hij ging natuurlijk nog niet gelijk aan het werk. Dat was ook weer zo zielig. Een topsporter ging ook niet gelijk na het eten weer trainen, dus deed hij dat ook niet bij zijn paarden. Hij wachtte dus een uurtje voor hij het zadel van Limit pakte en naar de bak liep. Limit en Easy waren ongeveer even groot, dus het zadel zou ook niet heel erg verkeerd zitten. Hij legde het zadel over de bakrand en ging naar Easy toe. Daar deed haar een halster om en nam haar mee naar de bak. Hij zou haar vandaag laten wennen aan het zadel. En dat deed hij gewoon aan het halster, nog niet longeren of iets dergelijks,. Dat kwam allemaal later wel. Hij zette haar vast en pakte het zadel. Langzaam liep hij naar haar toe en liet haar aan het zadel snuffelen. Ze leek nog aardig rustig dus liep hij naar achteren en liet het zadel op de rug van Easy glijden. Bij Limit ging het allemaal een stuk sneller, maar ja, die was het natuurlijk ook al gewend.