A new boss?

"Zeurzemel. Ik ben misschien blond maar daarom weet ik nog wel dingen. Ik bel vandaag de hoefsmid, hij neemt sneeuwbeslag mee zodat ze over twee dagen niet meet op ijsklompjes lopen. Maddog en Kini krijgen ze ook, net zoals Mercury als ze eenmaal hier is." Omdat hij best wel uit zijn vrolijke ochtendhumeur was gehaald door de opmerking van Chantal kwam hij overeind en propte hij zijn mond vol met de laatste hap van zijn croissantje. Bah, waarom moest ze nou toch weer zo'n opmerking plaatsen wanneer hij net vrolijk was. Nadat hij zijn thee en croissantjes op had wachtte hij nog even tot Chantal ook klaar was voor hij de spullen weer naar beneden bracht. Vandaag zou Chantal Melody mogen aankleden en alles. Hij kon dan mooi even de hoeven van de paarden insmeren voor ze echt super ijsklonten zouden krijgen. Om Evelyn en Fly hun hoeven kon hij sokken doen, maar die zouden nooit heel blijven door hun ijzers. Beneden trok hij zijn winterjas aan en zijn snowboots die hij in de kast had staan. Wie weet kon er dit jaar wel gesnowboard worden van de dijk af ofzo. Op skivakantie zouden ze niet kunnen gaan. De paarden en honden achterlaten was geen optie, net zoals ze met Melody zaten. Dan maar van de dijk af snowboarden. De verse sneeuw kraakte onder zijn voeten toen hij naar buiten stapte. In een klein uurtje was er best wel heel erg veel gevallen. Elke stap die hij zette was te horen en te zien. In de stallen werd hij begroet door Maddog en Kini die luidruchtig lieten horen dat ze er zin in hadden. Lachend gaf hij hun brokken en hooi waarna hij Evelyn en Fly hun eten mee naar buiten nam en dit in de schuilstal neerzette. In zijn achterzak had hij een hoevenkrabber gestoken zodat hij hun hoeven even uit kon krabben voor hij ze zou insmeren. Uit zijn jaszak haalde hij een pot vaseline tevoorschijn die hij naast zich neerzette. Eerst Evelyn, daarna Fly. Alle vier de hoeven van Evelyn smeerde hij in met een dikke laag vaseline zodat de sneeuw er minder goed aan zou kunnen plakken. Bij Fly deed hij hetzelfde. Veel sneeuw was er niet uit hun hoeven gekomen, hopelijk zou er nu ook niet zoveel meer in blijven zitten. Hij vervolgde zijn karweitjes met het uitmesten van de stallen en zijn troep weer opruimen. Na het controleren van een aantal dingen begon hij met het maken van een grote sneeuwbal. Eens zien of hij een grote sneeuwpop kon maken. Zijn handschoenen zaten al snel helemaal onder de sneeuw net zoals zijn broek van best wel lichtblauw naar redelijk donkerblauw was gegaan. Volgende keer toch maar zijn skibroek of iets aandoen omdat het zo heel erg koud was om in de sneeuw te spelen. Maddog begon zijn stal af te breken zo graag wou hij naar buiten. Samen met Kini haalde hij hem uit zijn stal, wandelde naar de paddock en liet hem daar los. Beide paarden begonnen als een gek te rennen en te doen. Fijn op een harde grond. Nadat ze gerold hadden nam hij ze weer mee naar de bak zodat ze op een niet al te harde ondergrond konden rennen. Stiekem was hij best wel verbaasd dat de bak niet bevroren was. Had hij namelijk wel verwacht. Maar nee, het zand kon je nog gewoon overal heen trappen zonder dat je er moeite voor hoefde te doen.

Chantal merkte dat ze iets verkeerds had gezegd tegen Darren. Waarschijnlijk was het de opmerking dat ze maakte over dat ze niet bij de paarden mocht komen van Sarah. Toen Darren weg ging pakte Chantal Melody op en ging haar wassen en aankleden. Ze deed bij Melody een warm truitje aan en een warm broekje. Nadat ze Melody klaar had ging de telefoon af. Ze nam hem op en het was Nick hij wilde morgen met hun uiteten en Melody moest maar mee. Hij wilde uiteten omdat hij opa wat geworden. Voordat Chantal ja of nee kon zeggen had Nick opgehangen. Wel had hij gezegd dat ze weer die nette kleding aan moesten. Daar had Chantal toch echt geen zin in. Waarschijnlijk had Darren daar ook geen zin in maar ja veel keuze hadden ze niet. Toen ze opgehangen had ging verder met ze zich zelf wassen en omkleden. Het zat haar nog steeds niet lekker dat ze die opmerking had gedaan dus trok ze haar winter jas aan en deed Melody haar jasje aan en een warm mutsje op. Met Melody in haar armen ging ze naar buiten. Het was best koud ze hoopte dat Melody het niet koud zou krijgen. Ze ging op zoek naar Darren en zag een sneeuwpop en voet afdrukken naar de bak. En ja hoor bij de bak stond hij naar Kini en Maddog te kijken. Ze ging naast hem staan en zuchten even diep. ”Sorry dat ik het zei. Maar ik dacht dat je wel zou begrijpen dat ik een grapje maakte. Als Sarah hier is zal ik naar der luisteren en niet bij de paarden komen maar als ze er niet is ga ik gewoon mee met je naar de paarden. En natuurlijk met Melody.” In haar armen lag Melody gewoon te slapen. ”En jij vroeg of ik het durfde met de paarden naar buiten en ik legde het uit waarom niet. En ik weet dat je niet dom bent. O en je vader belde net. We moeten morgen met hem uiteten omdat hij opa is geworden. Weer in dat saaie restaurant en Melody moest ook mee. Voordat ik ja of nee kon zeggen zei hij dat hij ons om 7 uur kwam ophalen en hing hij op. ” Wat ze niet wist was dat Nick had geregeld dat Darrens moeder er ook bij was. Ze waren dan wel uit elkaar maar Nick vond dat zijn ex ook recht had om hun kleindochter te zien.

Omdat Kini en Maddog nogal aan het bokken waren ging hij maar aan de andere kant van het schot staan zodat hij niet geraakt kon worden. Darren keek op omdat hij opeens Chantal haar stem hoorde. Op het hele gereutel van wat er daarnet was gebeurd reageerde hij amper. Sarah was hier een tijdje, daar konden ze niets aan veranderen. "Sorry dat ik zo reageerde." Hij had zijn handen op de bakrand gelegd en zijn hoofd erop laten vallen. Bah, nu moesten ze weer naar dat restaurant. Weer netjes doen omdat zijn vader dat zo nodig leuk vond. Hij kon het wel vergeten met de nette kleren. Ja, een nette spijkerbroek en een net shirt. Geen pak, geen stropdas. Wat Chantal aan zou doen moest ze zelf weten. Hij zou zichzelf niet helemaal gaan opdoffen omdat zijn vader dat zo nodig wou. Tenzij hij er een speciale reden voor had tenminste. Misschien zou hij het dan overwegen om nette kleren aan te doen. "Wat nou als ik in de sloot spring, dan word ik super verkouden en kan ik niet mee. Zou dat werken?" Tuurlijk zou het koud zijn, maar morgen mee uit eten zou erger worden. Vooral als je zijn vader kende. Plotseling schoot hij overeind omdat zijn mobiel in zijn broekzak begon te trillen. Haastig haalde hij zijn mobiel tevoorschijn. Hoefsmid bellen. Had hij daarvoor alarm gezet? "Ik ga even de hoefsmid bellen voor alle knollies." Hij gaf Chantal een kus voor hij al bellend richting de stallen liep. Met een paar minuutjes was de afspraak gemaakt. Overmorgen zou hij komen, gelijk sneeuwbeslag en kalkoenen mee voor alle paarden. Kini en Maddog kregen ook zodat ze buiten konden rijden met ze in de sneeuw. Vooral met Evelyn wou hij het zeker uitproberen om buiten te rijden. Wie weet konden ze een slee erachter binden, had hij vroeger vaak genoeg geprobeerd. Jammer genoeg wou die rot shetlander niet meer lopen als er een slee achter zat. Karretje, geen probleem. Slee, opstand. De herinnering aan de shetlander op de stoeterij hielp hem herinnering aan Mercury. Ze moesten haar nog ophalen. Door de vroeger geboorte van Melody was hij het vergeten. Vanmiddag maar eens bellen of hij haar misschien morgen op kon komen halen. Desnoods vandaag nog, maar dan zou hij wel wandelend gaan. Over overmorgen ophalen, dan had Evelyn haar sneeuwbeslag. Kon hij op Evelyn rijden naar Mido, dan Mercury aan de hand meenemen samen met Evelyn. Daar zou hij nog wel even over nadenken.

Gelukkig was Darren niet boos op haar. ”Maakt niet uit dat je zo reageerde denk dat Sarah ons allebei op onze zenuwen werkt.“ Nadat ze verteld had dat ze met zijn vader uit eten moesten vond hij dat hij er misschien wel onderuit kon komen door in de sloot te springen. ”Als je dat maar uit je hoofd laat. Straks gaat Sarah aan je zitten en dat pik ik niet. En denk je dat ik blij ben dat ik weer in die jurk moet nou echt niet.” Chantal keek even naar Melody die nog steeds wonderbaarlijk genoeg in haar armen lag te slapen. Toen Darrens mobiel ging keek ze even raar op. Toen hij zei dat hij de hoefsmid ging bellen wist ze dat het een herinnering in zijn telefoon was. Omdat het toch erg koud werd ging Chantal maar met Melody naar binnen. Ze wilde niet dat ze verkouden of ziek zou worden. Binnen deed ze het mutsje en jasje van Melody uit en legde haar in de box. Nadat ze haar eigen jas had uit gedaan ging ze een flesje voor haar meisje maken. Ineens bedacht ze dat ze ook nog honden hadden. Waar die waren wist ze niet waarschijnlijk waren die buiten aan het spelen in de sneeuw. Toen het flesje klaar was ging ze naar Melody om te kijken of ze wakker was. Ze sliep nog dus zetten Chantal het flesje even op de tafel. Ze ging weer naar de keuken en ging voor zich zelf een kopje thee zetten en voor Darren een kop koffie. Ze was best benieuwd wat er nog meer achter dat etentje van morgen zat maar ja dat zouden ze morgen wel zien. Nu kon ze eerst vandaag lekker met Darren bij de paarden zijn. Misschien zelfs weer even naar de manege om eens een keertje weer de les te geven. Ze zat alweer veelste lang thuis en wilde gewoon dingen gaan doen. Toen Darren binnen kwam liep Chantal net naar de gang met zijn koffie en haar thee in der handen. Ze gaf de koffie aan Darren en ging op de bank zitten. ”Is er vandaag gewoon les op de manege? Heb eigenlijk wel zin om weer een keertje les te geven.” Net toen Chantal een slok van haar thee wilde nemen begon Melody te huilen en stond Chantal automatisch op en pakte haar. Ze ging op de bank zitten en gaf het flesje. ”Ergens denk ik dat er wat achter dat etentje van je vader zit. Ik weet niet waarom maar dat gevoel heb ik gewoon.”

Darren had wel moeten lachen om de reactie van Chantal. Straks zou Sarah aan hem komen en dat mocht niet. Tuurlijk zou ze niet aan hem komen, dan had ze namelijk een probleempje. De hoefsmid afspraak was gemaakt dus had hij weer even tijd om niets te doen. Evelyn en de rest zou hij straks gaan rijden. Nu konden alle paarden nog even genieten van hun rust. Maddog en Kini waren echter niet bepaald rustig. In tegendeel, die twee rende heel de bak door zonder een adempauze te nemen. Omdat hij niets meer te doen had ging hij verder met zijn sneeuwbal. Hij was al best wel groot, maar nog niet groot genoeg. Keer op keer duwde hij de sneeuwbal het huis rond tot hij net boven zijn knieën kwam. Niet genoeg sneeuw, maar goed dat het nog steeds aan het sneeuwen was. Wie weet kon hij vanmiddag verder. Net zoals vroeger zou hij weer een reuze sneeuwpop proberen te maken. Helemaal verkleumd liep hij vlug naar binnen. Zijn snoowboots trapte hij uit en zette hij naast de verwarming neer. Zijn jas gooide hij over de verwarming heen zodat deze warm kon worden voor straks. In de gang kwam hij Chantal tegen waar hij een kop koffie van kreeg. Heerlijke warme koffie, was hij echt aan toe. Met een luidde zucht liet hij zich op de bank ploffen. "Uh, denk het. Heb niets te horen gekregen dat er geen lessen zijn dus er zijn gewoon lessen geloof ik." Helemaal in de ban van zijn warme koffie trok hij zijn knieën op en bleef hij lekker in het hoekje van de bank zitten. Mooi niet dat hij nu nog naar buiten zou gaan. "Als het uit de hand loopt bestaat er ook nog zoiets als een taxi en de afhaal."

Net toen Chantal wilde zeggen dat ze dan vanavond maar even naar de manege ging werden ze gebeld op de huistelefoon. Omdat die naast Chantal lag gaf ze Darren Melody en nam zij hem op. Het was Nick weer met wat minder leuk nieuws. Hij zou ze vanavond om half zeven ophalen in plaats van morgen om zeven uur. Dit omdat hij morgen niet kon. Eigenlijk kon Darrens moeder morgen niet maar hij zei dat hij zelf niet kon. Chantal keek gelijk met grote ogen Darren aan. Ze legde de telefoon neer en slikte even. ”Dat was je vader dat hij morgen niet kan en dat hij ons vandaag om half zeven komt op halen. Tot zover me plannen om vanavond even naar de manege te gaan.” Omdat Darren Melody toch nog vast had bracht Chantal het lege flesje naar de keuken en nam ook de kopjes mee. In de keuken vulde ze weer de kopjes met koffie en thee. Ze ging weer teug naar de woonkamer en zetten het op het tafeltje neer. ”Ik ga niet in die jurk hoor. Hij kan een nette spijkerbroek en een blouse krijgen meer niet.”

Darren kreeg opeens Melody in zijn armen gegeven van Chantal omdat de telefoon ging. Best wel nieuwsgierig keek hij naar Chantal in de hoop iets te ontdekken van het gesprek. Toen ze hem met grote ogen aankeek werd hij een klein beetje bezorgd. Wat kon er aan de hand zijn? Na het horen van het mini nieuws liet hij zich tegen de leuning van de bank aanzakken. Bah, moesten ze vanavond al weg. Melody begon te brabbelen en te doen tot ze aandacht had die hij haar eigenlijk niet mocht geven maar ze deed zo schattig. Als ze zou gaan praten moest ze als eerst mama gaan zeggen. Papa zou later wel komen. Eerst mama zodat Chantal heel de tijd geroepen zou worden in plaats van hij. Toen Chantal terug was hield hij snel op met Melody plagen voor hij op zijn kop zou krijgen. Dat ze geen jurk aan wou doen kon hij wel begrijpen. Wie wou er nou telkens een jurk aan als ze uit eten gingen? Zelf zou hij ook echt geen pak aandoen. Veel te irritant, die broek zat niet lekker, de witte blouse vond hij verschrikkelijk. En dan ook nog eens die stropdas waardoor je opgesloten zat. Tenminste, zo vond hij het voelen. Hij gaf Melody terug aan Chantal, dronk zijn koffie vlug op en verdween weer richting de paarden om ze te rijden. Een voor een reed hij de paarden. Achter elkaar zodat hij er met een paar uurtjes mee klaar was. Helemaal kapot van het rijden liet hij zich van Evelyn haar rug glijden zo het zand in. "Zadel jezelf maar af, ik blijf even op de grond zitten." Natuurlijk kon Evelyn zichzelf niet afzadelen waarna hij toch maar weer overeind kwam om haar af te zadelen. Door de sneeuw op het erf naar de stallen waar hij haar afzadelde, daarna weer terug door de sneeuw naar de wei waar hij haar liet gaan. Binnen kleedde hij zich vlug om zodat hij zijn vader kon gaan stangen als hij straks zou komen.
Bij het horen van de bel sprong Darren overeind en rende hij haast naar de deur. Zijn vader gezicht stond eerst vrolijk maar werd steeds zuurder bij het zien van zijn kleren. "Waarom ben je niet omgekleed?" "Ik ben omgekleed." Een hoop gemopper was te horen, maar niet echt verstaanbaar wat best grappig was. "Omkleden jij. Netjes, graag." Darren sloeg zijn armen over elkaar heen en bleef stug staan. "Nop, we gaan zo mee, of we gaan niet mee. Kies maar tussen die twee."

Darren was net als haar niet zo blij met het nieuws dat ze nu al weg moesten. Chantal kreeg Melody van Darren terug en hij ging naar buiten. Ze wilde zo graag weer rijden maar ja het mocht nou eenmaal niet van de dokter en Darren. Ze ging maar naar boven en legde Melody in bed. Zelf ging ze ook maar even naar bed anders zou ze het vanavond niet redden. Of het verstandig was om Melody mee te nemen wist ze al helemaal niet. Na een paar uur slapen werd Chantal wakker en zag op de wekker dat ze zich al moest om kleden. Ze ging naar beneden en pakte uit de kast een nette broek en een blouseje. Net toen ze in de badkamer stond kwam Darren zich ook omkleden. ”En hoe deden ze het?” Natuurlijk was Darren eerder klaar dan Chantal maar goed ook want de voordeur bel ging. Toen Chantal van de trap af kwam hoorde ze Nick tegen Darren zeggen dat hij zich moest omkleden. Toen Chantal beneden was viel Nick’s mond helemaal open. ”Jij ook al niet netjes. Het is een belangerijk etentje hoor daar kunnen jullie echt niet in die kleren mee!” Chantal stond naast Darren en keek Nick aan.”Ik ga niet in die jurk hij zit bij me buik hartstikke strak en dat kan niet met die wond van me keizersnee. Ik ga zo mee of niet.” Net op tijd hoorde ze boven Melody huilen en ging ze gelijk naar boven toe en pakte Melody uit haar bedje. Eigenlijk had Chantal helemaal niet meer zoveel last van de wond maar het was nu een handig excuus. Ze verschoonde de luier van Melody en ging toen met haar naar beneden.

Achter hem hoorde hij Chantal naar beneden komen. Darren bekeek de reactie van zijn vader voor hij kort in de lach schoot. Dacht hij nou echt dat ze netjes mee zouden gaan? Mooi niet dus. Jammer genoeg kon hij de smoes van Chantal niet gebruiken. Aan de ene kant was hij daar super blij om, maar aan de andere kant baalde hij. Nu moest hij iets anders verzinnen. Dack lag nog voor pampus op zijn kussen, hem kon hij ook niet als excuus gebruiken. Nieuwsgierig keek hij naar Chantal die naar boven rende omdat Melody aan het huilen was. Bah, nu stond hij alleen met zijn vader. Op dezelfde manier als zijn vader stond ging hij ook staan. Armen over elkaar met een chagrijnige rotkop. "Kies maar, we gaan zo mee of helemaal niet." Nick begon zachtjes te schelden maar gaf het uiteindelijk maar op omdat hij het niet kon winnen. Darren liep met een best wel grote grijns op zijn gezicht naar zijn schoenen. Dack en Indy gaf hij hun brokken alvast zodat ze straks geen honger zouden krijgen. Tenminste, als ze het nu niet allemaal op zouden eten. Voor ze weggingen keek hij alle paarden nog even na. Stallen goed dicht, net zoals het hek van de weide voor Evelyn hem weer open zou doen.

Net toen Chantal naar beneden kwam met Melody in de armen zag ze dat Nick toegaf dat ze zo mee mochten. Gelukkig maar dat het zo mocht niet dat Nick iets er aan kon veranderen dat ze echt geen jurk ging aan doen. Chantal liep met Melody naar de auto en ging achterin zitten. In de auto was het echt stil niemand zei iets en Melody was alleen maar met Chantal der haar aan het spelen. Bij het restaurant aan gekomen stapte Chantal met tegenzin uit. Ze merkte aan Darren dat hij het ook niet echt leuk vond. Toen ze naar binnen liepen was het best druk. Ze werden naar hun tafeltje begeleid en daar zat ineens Darrens moeder. Chantal schrok der rot waarom was zij hier ook. Al snel werd het duidelijk Nick vond dat zijn ex-vrouw ook recht had om haar kleindochter te zien. Ze raakte eerst over Melody aan de praat en Chantal der mond viel open toen ze de woorden van Darrens moeder hoorde. Zij wilde dat Melody bij haar kwam wonen omdat ze vond dat Chantal zelf nog een kind was.

Darren trok vlug zijn jas aan en verdween achter zijn vader aan naar buiten. Toen Chantal samen met Melody buiten was sloot hij de deur achter zich en deed hij hem op slot. Tijd voor een geweldig etentje met zijn vader. Wat had hij er toch veel zin in. Omdat hij geen zin had in voorin zitten naast zijn vader, ging hij maar aan de rechterkant op de achterbank zitten. Leunend tegen de deur in de hoop dat de auto een lekke band zou krijgen waardoor ze niet verder konden. Helemaal geen probleem. Jammer genoeg gebeurde er helemaal niets, geen lekke band. Sloffend door de laatste restjes van de natte sneeuw sloot hij het rijtje af. Binnen gaf hij zijn jas af voor ze naar hun tafel gebracht werden. Hij was al chagrijnig geweest, maar bij het zien van zijn moeder knapte er iets bij hem. Nijdig keek hij in de richting van zijn vader die deed alsof er helemaal niets aan de hand was. Ongemakkelijk ging hij op zijn stoel zitten, wachtend op een telefoontje of iets waardoor ze weg zouden mogen. Tijdens het gesprek over Melody bemoeide hij zich er niet mee. Zoveel mogelijk afstand houden zodat je niets verkeerd kon zeggen. Op het moment dat hij anders ging zitten hoorde hij de woorden van zijn moeder. Gelijk schoot hij omhoog en griste hij zijn mobiel uit zijn zak. Zijn vader had hen hierheen gebracht, de taxi moest hun maar terug brengen. "Hou nou eens een keer op met zeiken, het enige wat jullie twee kunnen is zeiken. Ga iemand anders leven verzieken en niet die van ons. Melody blijft bij ons. Daar kunnen jullie niets aan veranderen." Hij pakte Chantal haar hand en trok haar zachtjes mee richting de uitgang terwijl hij zijn mobiel aan zijn oor hield en een taxi regelde. Kwartiertje wachten was niet erg, zolang zijn ouders maar niet zouden komen janken.

Chantal kon der oren echt niet geloven. Hoe kon ze ook denken dat het een normaal etentje zou worden. Blijkbaar kon Darren zijn oren ook niet geloven want hij begon te schreeuwen tegen zijn ouders. Voor Chantal het wist stond ze recht op en werd door Darren mee genomen naar buiten. Voordat ze echt buiten stonden en weg van het tafeltje gingen pakte Chantal Melody uit het zitje en nam der mee. Darrens ouders moesten echt niet denken dat ze hun kleindochter nog eens zouden zien of mochten oppassen. Toen de taxi er was stapte Chantal in en ging toen tegen Darren aan zitten en keek naar Melody die eigenlijk niets van het hele gebeuren had mee gekregen omdat ze aan het slapen was. De hele rit naar huis zei Chantal niets ze was nog steeds iets van slag. Toen ze eindelijk thuis waren stapte Chantal uit en ging naar binnen. Ze liep naar de box en legde Melody er in. Omdat ze nog voordat het eten kwam weg waren gegaan moesten ze nu nog eten. Ze liep naar de keuken en begon daar maar iets te maken wat ze zouden kunnen eten. Het werd gewoon een simpele spaghetti omdat ze nergens zin in had. Een beetje afwezig zat ze in de pannen te roeren en keek maar voor zich uit.

Nijdig stopte Darren zijn mobiel weer weg. Wachten op de taxi, geweldig. Een kwartier ging best wel langzaam voorbij als je aan het wachten was. Ongeduldig liep hij rondjes tot de taxi eindelijk aan kwam rijden en hen meenam richting huis. Heel de rit leunde hij tegen het raam aan met zijn hoofd. De witte strepen op de weg vlogen voorbij tot hij ze niet meer kon zien. Gelijk kwam hij wat overeind omdat ze vlak bij huis waren. Snel stapte hij uit, betaalde de taxi en verdween naar de stallen om de paarden eten te geven. Eerst Kini en Maddog, daarna Fly en Evelyn. Bij Fly en Evelyn bleef hij even hangen om tot rust te komen. Omdat hij Chantal niet te lang wou wachten ging hij snel weer naar binnen. Bij de gang trapte hij zijn schoenen uit en gooide hij zijn jas over de kapstok heen. Dack kwam naar hem toe gerend met een speeltje in zijn bek. Jammer genoeg voor hem zou er niet gespeeld worden vandaag. Morgen weer, als Sarah het tenminste toe zou laten. Darren hobbelde naar Chantal toe die nogal afwezig in een pan stond te roeren. Voorzichtig sloeg hij zijn handen om haar middel heen en gaf haar een kus op haar wang. "Het spijt me van mijn ouders." Hij zuchtte diep en gaf Chantal een iets stevigere knuffel voor hij haar losliet en twee borden pakte met bestek. "Op de bank eten vanavond?" Spaghetti was niet zo makkelijk te eten op de bank, maar hij had geen zin meer om de tafel te dekken. Desnoods kon hij op zijn knieën voor de salon tafel gaan zitten als dat nodig was. Melody snapte natuurlijk helemaal niets van dit alles. Logisch, daar was ze nog veel te jong voor. Het was dat ze op zou groeien zonder haar grootouders te kennen.

Chantal schrok heel even toen ze Darrens armen om haar middel voelde. Ze hoorde hem ook echt niet aan komen gelopen omdat ze te afwezig was. Het was raar Darren voelde zich schuldig om wat zijn ouders deden. ”Jij hoeft toch geen sorry te zeggen. Je kon niet weten dat je moeder bij het eten was en dat ze onze dochter wilde afpakken.” Het deed haar goed dat hij der even een knuffel gaf. Ergens voelde het als een soort steun van hem. Toen hij vroeg of ze op de bank gingen eten knikte ze ja. Jammer genoeg liet hij haar los net toen ze een beetje lekker stond. Toen het eten klaar was schepte ze het in twee borden op en gaf Darren zijn bord. Chantal ging in de kleermakerszit op de bank zitten. Een diepe zucht verliet Chantal der mond en rustig nam ze een hapje eten. Om de stilte weg te halen zetten ze de tv aan en ging er naar kijken. Ze had hun avond echt anders voorgesteld. Één voordeel was het wel het was weer lente dat betekende dat ze vanavond even in de tuin konden gaan zitten. Op het bankje bij de boom. Het bankje waar veel was begonnen. Ondertussen waren ze al bijna een jaar samen. Het was ergens snel gegaan binnen een jaar woonde ze samen en hadden een prachtige dochter. Okee Melody was niet helemaal gepland maar toch wel erg gewenst. Chantal had geen zin meer in eten en zetten haar bord op tafel neer. Ze stond op en bracht hem toch maar naar de keuken en ging daarna naar buiten. Indy rende vrolijk achter Chantal aan en sprong op het bankje toen Chantal daar was gaan zitten. Ze vond het zo vreselijk dat Darren door haar niet echt meer goed met zijn ouders lag. Maar nu was zijn moeder toch echt te ver gegaan door hun dochter af te willen pakken.

Darren wachtte geduldig tot het eten klaar was nadat hij glazen op de tafel had gezet, deze in had geschonken, bestek had gepakt en geraspte kaas. Zonder geraspte kaas zou hij echt geen spaghetti gaan eten. Toen het klaar was pakte hij zijn bord aan. In een slakken tempo wandelde hij naar de salon tafel toe waar hij zijn bord op zette en in kleermakerszit voor ging zitten. Goed genoeg voor hem, plus hij zat op schuif hoogte. Niet dat hij het naar binnen zou gaan schuiven, maar het was makkelijk als het nodig was. Rustig begon hij de spaghetti sliertjes op zijn vork te draaien waarna hij het met een grote hap naar binnen werkte. Tijdens het eten keek hij naar de tv in de hoop dat er een leuke film zou komen. Dan had hij een excuus om tot laat op de bank te hangen. Slapen zou hij niet kunnen, dat was nou eenmaal zo. Voor hij het wist was zijn spaghetti op, nog steeds gefocust op het scherm pakte hij zijn glas en dronk deze langzaam leeg. Hij keek op toen Chantal opstond zonder dat ze haar eten op had. Nieuwsgierig keek hij haar achterna naar buiten. Naar hun bankje waar ze vorig jaar zo vaak hadden gezeten. Een beetje moeilijk kwam hij overeind omdat hij op de grond had gezeten. Nadat hij zijn bord en alles in de vaatwasser had gezet verdween hij naar buiten richting Chantal. Dack bleef naast de box liggen om Melody gezelschap te houden. Naast Chantal ging hij op het bankje zitten. Handig werkte hij zijn arm om Chantal haar schouder heen zodat hij haar zachtjes naar zich toe kon trekken. "Weet je, ik hou van jou."

Chantal had even lekker haar ogen dicht en merkte dat het bankje bewoog. Ze deed haar ogen op en zag Darren naast der zitten. Voor ze het wist had Darren haar naar zich toe getrokken en zat ze tegen hem aan. Ze legde haar hoofd op zijn schouder. ”Ik ook van jou als je dat maar weet.” Ze gaf hem een kus op zijn wang. ”Weet je ik heb goede herinneringen aan dit bankje. En binnenkort zeker weer het zwembad op zetten. En dan kunnen we Melody kennis laten maken met een zwembad.” Ineens begon Indy aandacht te trekken te vond het niet echt leuk dat ze nu geen aandacht meer van Chantal kreeg. Chantal begon Indy te negeren dacht ze nou echt dat ze aandacht kreeg als ze zo deed. Chantal deed weer rustig der ogen dicht en genoot er van dat ze weer even met Darren alleen was. Het was erg rustig omdat Dack binnen was en Melody blijkbaar lag te slapen.

[Srry beetje flut :{ ]

Zwembad, wat klonk dat toch als muziek in zijn oren. Darren ging even anders zitten voor hij last zou krijgen van zijn rug. Misschien zou hij morgen maar het zwembad gaan opzoeken. Kijken of hij alle spullen nog kon vinden en dan gelijk zorgen dat alles helemaal schoon zou zijn voor het opgezet werd. Doordat de honden er ook in sprongen werd het bad af en toe vies. Gelukkig bestond er nog zoiets als een filter die erin zat. Best wel verbaasd over hoe Indy aan het doen was keek hij naar de grond. Meestal was het Dack die aandacht trok. Indy begon haast Dack gedrag te vertonen. Sinds Melody thuis was gedroeg Dack zich gewoon. Geen geschreeuw meer naar hem omdat hij weer wat had geflikt. Nee, hij was heerlijk rustig. Vooral als hij bij Melody was, dan bleef hij kalm en rustig. Zelfs als Melody in zijn neus kneep of iets anders bij hem deed bleef hij gewoon rustig. "Morgen ga ik Mercury ophalen denk ik." Morgen zou hij ook weer moeten hooien, de paarden rijden omdat Sarah er weer was en nog alle andere klusjes. Hooi zou hij in de ochtend moeten doen rond 8 uur. Daarna de paarden, snel Mercury ophalen en terug naar huis om verder te gaan met rijden. Misschien moest hij ook nog les geven, dan wou hij zeker weten op een kruk zitten en er niet vanaf komen. Tenzij het echt nodig was omdat die knollen niet wouden lopen. Met een beetje geluk waren zijn ruitertjes in vorm en kon er normaal gereden worden zonder gekloot van paarden.

Chantal irriteerde zich een beetje aan Indy. ”Het lijkt wel of ze Dack zijn gedrag heeft gekregen en Dack haar gedrag.” Toen Darren het over Mercury had deed Chantal haar ogen weer open. ”Ik zou wel mee willen met mercury halen. Maar ja morgen mag ik nou eenmaal niet in de buurt van paarden komen. Het scheelt dat ze er maar drie dagen in de week er is. Dan kan ik tenminste vier dagen in de week bij de paarden zijn.” Onschuldig keek ze Darren aan voordat ze weer op haar kop kreeg dat ze niet luisterde naar de mensen die dingen tegen haar zeiden. Ze was het niets doen gewoon zat en wilde haar lessen op de manege weer gaan geven en haar eigen paarden weer beweging gaan geven. Nou ja haar eigen paarden ze waren eigenlijk van hun samen maar ze reden gewoon beide steeds dezelfde paarden. Net toen Chantal genoot van de rust hoorde ze binnen Melody huilen ze moest natuurlijk nog haar flesje krijgen. Met een beetje tegenzin stond Chantal op en liep naar binnen. Ze pakte Melody uit de box en nam der mee naar de keuken. In de keuken maakte ze een flesje voor Melody klaar en ging daarna met Melody en het flesje weer naar het bankje. Ze ging naast Darren zitten en gaf Melody de fles.

Darren hield stug zijn mond over de opmerking van Chantal. Sarah zou nog een paar weekjes blijven, daarna kon Chantal weer doen en laten wat ze wou. Tot die tijd moest ze zich toch echt inhouden en stoppen met zeuren. Kon hij er iets aan doen dat die trien bij hen in huis liep. Er kon een andere komen, maar dan moesten ze een goede reden hadden en die was er niet. Ja, Sarah liet Chantal niets doen. Daar zat een logica in omdat de wond op haar buik niet mocht ontsteken. Wanneer het zou gaan ontsteken moest ze naar het ziekenhuis en zou hij samen met Melody hier blijven. Leuk, had hij nog meer te doen. Niet dat hij het erg zou vinden om in zijn eentje voor Melody te zorgen, met alle plezier. Maar Chantal wou hij dus echt niet kwijt. Nog voor hij op kon staan om Melody van binnen te halen was Chantal al weg. Half slapend bleef hij op het bankje zitten luisteren naar de vogels die voorzichtig aan hun liederen weer lieten horen. s'Ochtends was het geweldig om te luisteren naar de vogels die aan het fluiten waren als jij wakker werd. Heerlijk om mee wakker te worden. Toen Chantal weer terug kwam keek hij hoe ze Melody de fles gaf. Stop wat in Melody haar mond en ze in stil. Ze hadden nog geluk met de hoeveelheid gejank in de nacht. Er waren baby's die nog erger en harder aan het huilen waren dat zij deed. Dack kwam ook maar naar buiten gewandeld, Indy pesten. Voor hij het wist rende de honden over het erf heen. Pfa, dat die twee nog energie hadden om te rennen. Zelf was hij toch wel meer dan op. "Ik ga naar bed, morgen vroeg op om te hooien." Soepel boog hij even naar Chantal toe waarna hij haar een kus gaf en naar binnen verdween. Na het tandenpoetsen en omkleden liet hij zich languit op zijn bed vallen. Slapen.

Chantal zat nog maar net buiten en toen kwam Dack naar buiten en begon met Indy hyperactief over het erf rennen. Toen Darren zei dat hij naar bed ging omdat hij morgen moest hooien. Ze voelde zich erg schuldig dat hij het nu allemaal alleen moest doen. Normaal kon ze hem nog helpen maar nu niet. ”Ik kom er zo aan ik doe Melody even in bad en dan naar bed.” Chantal stond op en ging naar de badkamer deed rustig Melody in bad en bracht haar naar bed. Ze deed het octopusje aan die Melody van haar opa had gekregen en ging toen zachtjes weg. De babyfoon stond al aan dus hoefde ze dat niet meer te doen. Chantal ging nog even naar de stallen gaf daar de paarden nog hun laatste voer. Ze sloot de stallen en het huis af en ging naar de badkamer. Ze kleden zich zelf om en poetsten haar tanden voordat ze naar boven ging keek ze nog even bij Melody en ging toen naar boven. Ze zag dat Darren al sliep dus ging ze voorzichtig het bed in. Ze bleef aan haar eigen kans liggen omdat ze hem ook niet wakker wilde maken door tegen hem aan te gaan liggen.

Darren merkte niet dat Chantal Melody in bad deed en zelf in het bed kwam liggen. Slapen deed hij wel nu hij op een dag heel veel te doen had. Morgen zou hij ook weer veel te doen hebben. Vooral omdat Chantal helemaal niet bij de paarden mocht komen van Sarah. Jammer dan, gewoon vroeg opstaan en laat gaan slapen. Vandaag kon hij nog vroeg gaan slapen, morgen zou het waarschijnlijk laat worden.
Gewekt door zijn wekker kwam hij overeind. Expres had hij de wekker op zijn mobiel aangezet in plaats van de wekker op het nachtkastje zodat Chantal nog kon slapen. Het was namelijk pas 7 uur dus zij kon nog lekker doorslapen voordat Sarah zou komen. In een snel tempo kleedde hij zich om, ontbeet hij en keek hij even bij Melody of alles in orde was. Nadat hij Melody haar luier had verschoont legde hij zijn kleine meid terug in haar bedje. Met een paar tellen sliep ze weer, haar handje naar haar paarden knuffeltje toe gericht. Voor hij haar wakker zou maken verdween hij naar beneden waar hij de honden hun eten gaf en ze daarna mee naar buiten nam. Met het laatste hooi wat over was en de laatste hoeveelheid brok kon hij de paarden hun ontbijt nog geven. Na het hooien moest hij dus eerst even nieuwe brokken op gaan halen. Als het goed was had hij ze besteld dus stonden ze klaar. Dack trippelde vrolijk achter hem aan terwijl hij heen en weer liep met de kruiwagen om de stallen uit te mesten. Veel kwam er niet van het uitmesten want er kwam een oprij wagen met hooi en stro erop aangereden. Darren liet een diepe zucht horen waarna hij de cola en koekjes tevoorschijn haalde, naar de hooizolder liep en samen met de chauffeur begon met het uitladen van al het hooi en stro. Eerst de strobalen, die moesten op hun plek getild en geschoven worden. Daarna de hooibalen die ernaast moesten komen op hun vaste plekje. Na ongeveer een uurtje tillen zag hij de auto van Sarah het erf op rijden. Die was vroeg, arme Chantal. Hoelaat zou ze weer weg gaan? Omdat het zweet op zijn rug stond trok hij zijn shirt uit. Leuk dat het lente was, maar de zon mocht toch wel minder fel gaan schijnen. Tussen het sjouwen door stopte ze heel even om wat te drinken en wat te eten. Ook moest hij even weg om Kini en Maddog in de paddock's te zetten voor ze hun stallen af zouden breken. Die twee hadden ook de lente in hun bolle kop. Als hij Mercury op zou gaan halen moest hij eerst langs de winkel om het voer op te halen. Trailer erachter voor Mercury. In de auto ruimte houden voor spullen die ze misschien mee zouden krijgen. Anders moesten er spullen voor Mercury aangeschaft worden als ze al niet spullen voor haar hadden. Hopelijk zou Melody geen setjes tik gaan krijgen als ze wat groter werd.

Chantal merkte niet dat Darren uit bed ging en sliep onverstoorbaar door. Een uurtje later werd Chantal wakker en ging naar beneden. Eerst kleden ze zich zelf om en daarna maakte ze Melody wakker en ging haar aan kleden. Ze liep naar de keuken met Melody op haar arm. Wat ging de tijd toch snel ondertussen was ze alweer bijna één jaar oud. Toch raar het kind was bijna een jaar en nog steeds hadden ze een hulp in huis maar dat kwam gewoon door Chantal der keizersnee wond. Maar op de kalender stond iets heel leuks er stond namelijk dar Sarah voor het laatst was. Waarschijnlijk zou Chantal nog wel het één en andere te horen te krijgen dat ze voorzichtig moest doen en dat soort dingen. Vanmiddag moest ze nog even langs de dokter die ging der buik na kijken en dan zou ze te horen krijgen of ze weer rustig aan mocht gaan paardrijden en dat soort dingen. Ergens hoopte ze dat ze dat weer mocht doen want ze miste het echt. Chantal zetten Melody op de grond neer omdat ze al een beetje begon met kruipen. Voor zich zelf maakte ze een broodje klaar en voor Melody aan fruithapje. Het was raar nu moesten ze als hun zelf aan het eten waren ook hun dochtertje eten geven in plaats van haar flesje. Toch was het erg leuk. Chantal at snel haar broodje op en pakte toen Melody op en zetten haar in het zitje. Rustig hield Chantal de lepel met het papje voor Melody der mond en deed het in der mondje als Melody die open deed. toen Chantal de spullen ging opruimen liet ze Melody even in het stoeltje. Toen ze bij het aanrecht stond hoorde ze achter zich een klein brabbeltje wat een beetje op het woordje mama of papa leek. Snel draaide Chantal zich om en begreep al snel dat Melody haar eerste woordje had gezegd. Chantal kreeg een glimlach op haar gezicht en pakte Melody uit het stoeltje en liep naar de hooizolder trap. ”Darren ben je boven?” Al snel kreeg ze antwoord terug en toen ze omhoog keek zag ze Darrens hoofd. Met een glimlach op haar gezicht vertelde ze dat hun meisje haar eerste woordje had gezegd. Jammer genoeg duurde hun geluk niet lang want Sarah kwam naar binnen. Tot haar verbazing vertelde Sarah dat ze nu al afscheid kwam nemen. Ze moest naar een ander gezin waar de moeder net een kindje had en de vader een gebroken been. Niet dat het veel uitmaakte want nu had Chantal der vrijheid weer terug. Ineens schoot het Chantal te binnen dat ze naar het ziekenhuis moest en dat ze dat nog aan Darren moest vertellen. ”Als jij Mercury gaat halen wil je dan Melody mee nemen. Ik moet namelijk naar het ziekenhuis voor me controle. Na deze controle weet ik of ik weer mag rijden en dat soort dingen. Of je moet mee willen maar dan kan je mercury nog niet halen.”

Na een kleine pauze begonnen Darren en de chauffeur aan alle hooibalen. Het stro lag nu op zijn plek, al het hooi moest nog gedaan worden. Met meerdere mensen was het toch makkelijker om te doen. Ondertussen hadden ze voor 5 paarden hooi en stro nodig. Dat waren een hoop balen op de zolder. Eerst hadden ze alleen hooi en stro voor Fly en Evelyn nodig gehad. Maar hun hobby was uitgegroeid tot Kini en Maddog. Vandaag Mercury en dan zaten ze op een aantal van 4 paarden en 1 pony. Mercury wou hij geen paard gaan noemen. Lang was hij niet bezig met het aanpakken van hooibalen voor hij opeens Chantal haar stem hoorde. Nieuwsgierig hief hij zijn hoofd en keek hij in de richting van het trapgat. “Voor zover ik weet ben ik boven.” De hooibaal in zijn handen legde hij netjes weg voor hij de fles cola pakte en zichzelf drinken inschonk. Door al het tillen was zijn lichaam helemaal bezweet. Straks zou hij wel even onder de tuinslang gaan staan voor hij naar de winkel ging. Desnoods snel douchen. Het verhaal van Chantal liet hem lachen. Melody had haar eerste woordjes gezegd. Wat jammer dat hij daar nou net niet bij was geweest. Normaal gesproken zou hij hun kleine meid wel even over genomen hebben, maar dat wou hij niet doen nu hij helemaal plakte. Zachtjes ging hij met zijn vinger langs haar wangetje. “Straks word Melody net zo mooi als haar moe..” Zijn zin kon hij niet afmaken van Sarah kwam binnen gelopen met de mededeling dat ze afscheid moest nemen van hun. Darren bedankte haar voor alle hulp die ze hen had geleverd. Langskomen mocht ze wel een keer, hij zei er niet bij dat ze haar het liefst zo graag mogelijk weg wouden hebben. Dat hij niet meekon naar Chantal haar laatste ziekenhuis controle vond hij echt verschrikkelijk. Maar hij had zoveel te doen en hij had al afgesproken dat hij Mercury op zou halen. Straks moest hij het weer uitstellen, wie weet zou er dan helemaal niets van komen. Met tegenzin zei hij dat hij Melody mee zou nemen naar Mercury. Helemaal niets mis mee dat hij Melody mee zou nemen om haar nieuwe pony op te halen. Er was alleen iets mis dat hij niet met Chantal mee kon. Er was een kleine kans dat hij mee kon als hij gelijk weg zou gaan nadat hij gedouched had. Natuurlijk zou hij Melody wel meenemen, haar nieuwe pony moest zij natuurlijk ook even bewonderen. Omdat achter hem een zacht gezucht te horen was gaf hij Chantal snel een kus op haar wang net zoals Melody voor hij de hooibalen weer begon aan te pakken en verder ging met het opstapelen. Rot klusje, als er iets anders te doen was deed hij het met alle plezier. Jammer genoeg moest dit ook gedaan worden anders hadden de paarden geen stro om op te staan en geen hooi om te eten. Na nog een klein uurtje tillen was alles op de hooizolder gestapeld. Darren liet zich luid zuchtend op een aantal hooibalen vallen nadat hij de chauffeur had bedankt en uit had gezwaaid. Nog geen vijf minuten bleef hij liggen omdat hij veel meer te doen had. Evelyn en Fly haalde hij uit de weide en zette ze in de bak waar ze even konden rennen en rollen. Maddog en Kini gingen de Evelyn en Fly hun weide in. Daar was het gras toch al toegetakeld. Als hij weg ging zou hij ze terug in de paddock zetten. Vlug rende hij naar binnen, de trap op, de badkamer in waar hij zich uitkleedde en de douche indook. Helemaal gedouched stapte hij 10 minuten later de gang op in schone kleren. Tijd om naar de winkel te gaan en Mercury op te halen. Best wel vrolijk wandelde hij naar beneden waar hij Melody uit de box haalde. Dack trippelde achter hem aan net zoals Indy. Die twee mochten niet mee, straks zou Mercury nog bang voor ze zijn. Bovendien was er geen plek meer in de auto. Met Melody op zijn arm wandelde hij naar Chantal waarna hij haar een kus op haar mond gaf. “Ik zorg dat ik op tijd terug ben om met je mee te gaan naar het ziekenhuis.” Bij het naar buiten lopen draaide hij zich nog even om. “O, en ik ontvoer Melody even.” Best wel breed lachend wandelde hij met Melody naar de auto. Tot ze bij de auto waren praatte hij uitbundig tegen haar over wat ze allemaal gingen doen. Zorgvuldig zette hij haar in het kinderstoeltje, riempjes om en de gordel om de stoel heen zodat deze niet los zat. Toen hij eenmaal op zijn stoel zat deed hij zijn riem om, het raampje naar beneden en reed hij voorzichtig weg. De trailer had hij er vanochtend al achter gehangen dus dat hoefde hij nu niet nog te doen. Eenmaal op de verharde weg ging hij iets sneller rijden. Niet harder dan toegestaan omdat hij dan op zijn kop zou krijgen. Eenmaal bij de winkel hoefde hij alleen zijn naam te zeggen en de bestelling waarna er best wel veel zakken brok naar buiten gehaald werden. Een voor een werden ze de auto in getild. Wat een geluk dat de auto best wel groot was. Nog geen half uur later was hij onderweg naar Mercury. Voor hij Mercury ging inladen haalde hij Melody uit haar zitje en liet hij Mercury zien. Natuurlijk moest er even gegild worden waardoor zijn trommelvliezen naar de herrie werden gemaakt. Mido hielp hem met het inladen zodat er niets misging met het oplopen van de loopplank. Een koopovereenkomst, Mercury’s paspoort en nog wat dingen kreeg hij mee. Melody haalde hij uit de auto nadat Mercury ingeladen was. Omdat de laadklep al dichtzat deed hij het deurtje aan de voorkant open. Gelijk kwam er een kleine paardenneus tevoorschijn. Voorzichtig ging hij door zijn knieën en zette hij Melody op zijn knie neer. Nu ze klein was kon dat nog. “Dat word jou pony, later kan je erop zitten.” Net zoals ze bij Dack en Indy had gedaan kneep Melody zachtjes in Mercury’s neus. In tegenstelling tot Dack deed Mercury helemaal niets. Mercury zou het wel overleven bij hun. Eenmaal Melody terug in haar zitje gezet en alles nog even nagekeken zat hij terug op zijn stoel en reed hij richting huis. Tijd om naar het ziekenhuis te gaan. Thuis zette hij Melody in de box neer voor hij Mercury uit ging laten. Haar telkens in het kinderzitje laten zitten vond hij zielig. Mercury had hij snel uitgeladen, niet zo moeilijk als je alleen maar achteruit hoefde te lopen. Voor de zekerheid had hij de trailer dicht langs de kant van het huis gezet zodat Mercury er niet vanaf kon stappen. Aan de andere kant stond hij voor als ze er toch af zou stappen. Om de een of andere reden voelde hij zich toch best wel groot naast Mercury.

[Mega flut ]

Natuurlijk moest Sarah wel even hun momentje verpesten. Maar ja dat deed ze voor de laatste keer. Toen Sarah weg was ging Darren weer verder met hooien. Net voordat hij weg liep keek Chantal nog even naar hem. ”Ziet er nog steeds goed uit.” zei ze met een uitdagende blik. Jammer genoeg moest hij toch echt verder dus om hem niet langer te storen ging Chantal naar Fly en Evelyn met Melody in haar armen. Bij de bakrand stond Chantal te kijken naar de merrie’s die helemaal gek aan het doen waren. Op Melody de gezichtje zag een lach. Ondertussen was Chantal gewoon tegen haar dochtertje aan het praten. Over dat haar eigen pony vandaag zou komen en dat ze dan wel setjes qua beenbescherming en dekjes kreeg. Ergens hoopte Chantal dat Melody wel paardengek net zo als haar ouders zou worden anders kon het misschien nog eg moeilijk voor Melody worden. Want ja de paarden bleven gewoon omdat Chantal en Darren allebei reden. Maar ja Melody zou het vast wel worden omdat ze vanaf één maand oud al paarden zag. Omdat Chantal zag dat Melody moe begon te worden ging ze met haar naar binnen. Ze legde haar meisje in de box en zag dat ze eigenlijk wel gelijk in slaap viel. Chantal ging rustig dingen in de keuken schoon maken. Ondertussen hoorde ze Darren de trap op rennen en even later weer de trap afrennen. Ze keek om toen ze hem in de keuken hoorde lopen en zag hem met Melody staan. Ze had nog een half slaperig koppie maar was wel wakker. Blijkbaar wilde Darren graag mee voor het laatste onderzoek want hij ging zorgen dat hij op tijd terug was. Ze moest lachen toen hij zei dat hij Melody ging ontvoeren. ”Pas maar op straks bel ik de politie. Dat mijn dochtertje ontvoerd is door een gek.” Natuurlijk meende ze er niets van maar het was gewoon te grappig om te zeggen. In de tussen tijd dat Darren en Melody weg waren ging Chantal Fly een uitgebreide poetsbeurt geven. Toen ze klaar was met poetsen ging ze naar binnen even snel douche en schone kleren aan trekken omdat je natuurlijk niet met paarden kleren in het ziekenhuis kon zitten. Toen ze beneden kwam zag ze Melody in haar box liggen dat kon maar één ding betekenen Darren was terug met Mercury en de brokken. Snel ging Chantal naar buiten om de pony voor hun dochter te bewonderen. Het was een schattige bonte Shetlander met een ondeugende uitstraling. Lang konden ze niet genieten van Mercury omdat ze naar het ziekenhuis moesten. Chantal haalde binnen Melody op en nam haar mee naar haar auto. In haar auto zat ook een kinderzitje zodat Melody in beide auto’s mee kon. Nu gingen ze maar met Chantal der auto omdat in Darrens auto nog brokken lagen en de trailer er nog achter stond. Chantal legde Melody in het zitje en maakte haar vast. Ze ging alvast aan de bestuurders kant zitten en wachten op Darren. In het ziekenhuis hoefde ze niet lang te wachten en werd ze al snel onderzocht. De wond was goed genezen en de spieren deden ook weer goed wat ze moesten. Wel moest Chantal der spieren nog wat sterker maken door te gaan sporten vooral der buikspieren trainen. Ook mocht ze weer rustig aan beginnen met paardrijden. Dat was net het nieuws wat Chantal graag wilde horen. Want bijna een jaar niet rijden of bij de paarden in de buurt komen was een drama voor een paardenmens. Nu hoefde Darren ook niets meer alleen te doen zoals rijden, mesten of hooien. Ze liepen weer naar de auto en in haar ene arm had ze Melody. En haar andere arm had ze om Darren heen. Ze was echt gelukkig met Darren. Als hij der ooit ging vragen of ze wilde trouwen met hem hoefde ze echt niet lang na te denken en zou ze gelijk ja zeggen. Maar kwam die vraag nooit dan kon ze er waarschijnlijk ook wel mee leven maar getrouwd dat is natuurlijk weer iets specialer. Net voordat ze bij de auto kwamen kwam er weer een woordje uit Melody der mond. Het was een combinatie van papa en mama wat er echt grappig uit kwam. Het was namelijk Pama. Chantal keek lachend naar Melody ze was zo trots op haar kleine meisje.

Samen met Mercury stond Darren nog even op het erf zodat Chantal de shetlander kon bekijken. Bah, hij voelde zich echt groot naast Mercury. Maar mooi eigenlijk anders zou Melody nog een groot paard krijgen waar hij zich klein bij zou voelen. Voor ze weggingen zette hij Mercury in haar stalletje zodat ze eerst vanuit haar stal kon wennen aan de geluiden op en rond het erf. Later zou hij haar wel kennis laten maken met de rest van de paarden. Wie weet vandaag nog als hij er genoeg tijd voor had. In een best wel rap tempo liep hij achter Chantal en Melody aan naar Chantal haar auto. Achter zijn auto hing de trailer en er stond nog heel veel voer in. Bovendien kon je niet op de passagiersstoel zitten omdat hij het zadeltje van Mercury daar neer had gelegd in de hoop dat hij niet zou beschadigen. Met de boomkant naar beneden, anders zou het zadel het niet lang uithouden. Vlug ging hij zitten op de passagiersstoel waarna hij zijn gordel omdeed terwijl ze aan het rijden waren. In het ziekenhuis wandelde hij maar gewoon achter Chantal aan omdat hij haast zeker wist dat hij ging verdwalen als hij dacht te weten waar hij heen moest. Terwijl Chantal een aantal papieren tekende glipte hij even weg om bij de zuster te gaan kijken die hun had begeleid toen ze in het ziekenhuis waren. Best wel balend omdat ze niet aanwezig was hobbelde hij weer terug. Precies op tijd kwam hij binnen gestapt zodat hij nog kon horen dat Chantal weer mocht paardrijden. Daar hadden ze op zitten wachten. Nu hoefde hij niet alles meer alleen te doen. Geweldig. Kon hij ook weer naar de sportschool met Jay. Tijdens het terug wandelen naar de auto sloeg hij zijn arm om Chantal haar schouder heen. Verbaasd keek hij naar Melody toen ze opeens een raar woordje zij. Pama? Shit ze zijn eerst pa, dat moest toch echt ma worden anders zou hij heel de nacht geroepen gaan worden. "Zeg maar mama, veel beter dan papa." Nog steeds vond hij het vreemd om papa genoemd te worden. Door alles en iedereen werd hij gewoon Darren genoemd, nu opeens papa.