Are you my new boss? [iedereen]

Enzo liep langs zijn moeder op door de weide. Zijn voskleurige vachtjes had nog mooie veulenhaartjes, die toch langzaam gingen gaan verdwijnen. Enzo kreeg een vogel in de gaten en schoot als een speer vooruit. Nog voor hij daar was ging de vogel vliegen. Hij liet zijn oortjes een beetje droevig hangen en bleef staan. Zijn moeder kwam op hem af en gaf hem een duw met haar neus. "Gedraag je Enzo." Zei ze streng. Hij keek haar aan en knikte. Waarom mocht hij niet met de andere veulentjes spelen? Hij was toch niet anders dan hen? Ja, zijn moeder had een hoog zelfbeeld, dat wist Enzo al lang. Ze showde de hele dag door in de weide en negeerde elk ander paard. Maar een select groepje was goed genoeg voor haar. Enzo begreep het niet. Zijn moeder ging met andere paarden praten en hij muisde er van uit. Mensen stonden aan de wei. Eentje daarvan was zijn baasje. Enzo begon te flehmen en draafde naar haar toe. De andere mensjes konden hem niet veel schelen. Hij duwde zijn snuitje in haar jaszak en vistte er de appel uit. Vrolijk bokkend liep hij weer weg. Hij ging in de verste hoek van de weide staan en hief zijn staartje even trots de hoogte in. Vrolijk knabbelde hij op de appel.

Zo had het moeten zijn geweest. Hij liet zijn kleine oortjes hangen terwijl hij uitgeput rondzwerfde over het erf heen. Hij had zijn staartje tegen zijn billen aangedrukt doordat het aan het regenen was. Zijn mama en baasje waren dood. Ze hadden een buitenrit ofzoiets gemaakt had zijn vader gezegd. Enzo had helemaal zelf uitgezocht wie zijn vader was en was uiteindelijk gewoon naar hem toe gegaan. Uiteindelijk was hij gewoon weggelopen. Vreemde mensen wouden aan hem komen en hij vond die mannen maar eng. Ze wouden iets rond zijn hoofd doen wat hij al helemaal niet wou. Enzo was gewend van gewoon los langs zijn moeder op te lopen. De regen kwam nu hevig uit de lucht en het jonge veulen kon niet meer verder. Eigenlijk zou hij nog moedermelk moeten hebben met zijn 3 maandjes. Hij had al een dag of 3 geen eten gehad en zijn maagje rammelde. Hij zag struiken en draafde er op een loom tempo heen. Een hinnikje sloeg hij uit voor hij ging liggen. Kon niemand hem dan helpen?

Nadat Reggi de stallen had uitgemest en Bailey weer had geborsteld, zadelde hij Bailey op. Hij deed haar Bitloos hoofdstel aan en hing zijn gespleten teugels eraan vast. Rustig stapte hij naar buiten, met de teugels in zijn handen waardoor Bailey volgde. Reggi reed geen wedstrijden meer en reed zelden nog met bit. Vanaf hij Bailey had terug gevonden , en dat hoofdstel had gekocht, reed hij niet meer met bit. Het leek ook dat Bailey dat veel liever had dan een bit. Reggi wandelde te voet naar het bos, daar singelde hij Bailey nog eens aan en stapte toen op. Rustig liet ze Bailey in stap over gaan. Na even duwde hij heel zacht met zijn benen –waar stompe sporen aanhingen, en dus geen pijn deden zolang je er niet mee stampte- en Bailey ging al in draf over. Met 1 hand aan de teugels reed draafde hij dieper het bos in. Veel wandelaars keken raar op toen Reggi voorbij draafde. Maar ja, wat zou je willen? Tegenwoordig zag je geen Cowboys meer,de meeste deden aan dressuur of springen. Wat Reggi toch erg spijtig vond. Reggi drukte zijn achterwerk dieper in het zadel en duwde op zijn stijgbeugels, Bailey begreep het meteen en remde af. “Flink zo meisje.” Hij boog naar voren en wou haar een snoepje geven. Maar Bailey keek niet eens opzij om het snoepje aan te pakken. Opeens schoot Bailey naar voren. Door de onverwachte actie van Bailey viel Reggi op de grond. Bailey galoppeerde verder. “Nee, niet weer. Wat doe ik toch verkeert!!” Riep hij naar zijn paard. Reggi stond op en ging Bailey achteraan. Tot zijn grote verbazing stopte Bailey bij een struikje. En zelfs toen Reggi dichter kwam liep ze niet weg. Reggi had dus niks verkeert gedaan? Net Toen Reggi dichterbij kwam en naar de teugels wou grijpen keek hij verbaasd naar de grond. Een wollig, schattig en een hulpeloos bruin hoopje lag daar. Reggi keek het bruine veulentje aan en fronste een wenkbrauw. Wat deed een jong veulentje, van nog niet eens 4 maanden, hier helemaal alleen, zonder moeder? Reggi ging op zijn hurken zitten en keek het pluizenbolletje aan. “Wat doe jij hier? Helemaal alleen? “ Reggi ging nog niet meteen met zijn hand naar het veulen, het moest maar zelf afkomen, als er kracht genoeg voor had tenminste.