Finaly, a new boss

Knor stond in zijn kleine stalletje voor zich uit te kijken. Hij stond nu bij een handelaar. Zijn oude baasje had echt geen idee, waar ze Knor aan verkoccht. Echt een monster. Je kon een striem van de zweep op zijn kont zien zitten. Als iemand hem zou poetsen, zou je het niet meer zien. Hij zat onder het prut, en poep. Zijn stal werd nooit uitgemest, en als hij ging slapen, dan moest hij er wel in liggen. Dat wou hij natuurlijk niet. De handelaar kwam de stal in gelopen, en keek naar geen enkel paard om. Hij stopte bij Knor, en kreeg een eng gniepig lachje op zijn gezicht. Hij riep iets en meteen kwam een meisje, met de zelfde lacht. Ze haalde Knor uit zijn stal en nam hem mee naar de poetsplaats. Dat was nieuw voor hem. Hij genoot eigenlijk wel, van de snelle ruwe poetsbeurt. Het meisje nam hem mee naar buiten. Daar stond een oude trailer al klaar. ''Stop hem maar in de trailer, we verkopen hem zo voor een super prijs, iedeen zou er zo instinken. Wat een idiooten, dit beest ziet er niet uit.'' Zei de man tegen het meisje. Ze knikte en leide Knor naar de trailer. Hij drukte zijn oren in zijn nek. Dat was helemaal niks voor hem, maar deze mensen waren echt slecht. Ze deden de klep dicht en de moter van de auto ging aan. Het was geen comfortabele rit. Toen de motor weer uit ging, was Knor opgelucht, de klep ging open, en hij werd weer uit de trailer gelijd. Hij keek zijn ogen uit. Allemaal andere paarden. Ze liepen tussen de mensen door. Knor hinnikte even naar de andere paarden, maar meteen werd er hard aan zijn halster getrokken. Snel liep hij mee met het meisje. Hij werd vastgezet aan een balk, naast hem stond ook een paard, maar die keek doods voorzich uit. Hij vond dit blijkbaar niet leuk. Knor zelf was best blij, weg bij deze verschrikkelijke mensen.

Lena was toe aan een nieuw paardje, al een tijdje. Ze woonde niet ver van de paardenmarkt en ging dus te voet. Ontspannen lopend stak ze de oortjes in haar oren en luisterde onderwijl wat muziek. In de verte hoorde ze het gehinnik en het hoefgetrappel al en mistte haar eigen merrie, dit zou goed voor haar zijn. Een nieuw paard... Ze liep langs ware schoonheden, schimmels die licht leken te geven, vossen die zouden springen als kampioenen, maar een donkere hengst trok haar aandacht. Hij zag er niet zag er slecht uit, het paard langs hem ook. Toch zag de donkere hengst er vrolijk uit, blij dat hij weg was van zijn vorige eigenaars? Toen ze op de hengst afliep stond er plots een dikke, naar sigaren-stinkende man voor haar. Lena trok haar neus op. "Mag ik erlangs? Ik wil dit paard bekijken." De man zette gretig een stap opzij, blijkbaar wou hij het paard graag kwijt. De hengst zag er uiterlijk niet uit, maar met een goede poetsbeurt en een heleboel liefde zou dat ook weer snel over zijn. Ze liep rondom hem en aaide hem eens, een lief paard, maar op zijn kont zag ze in het stof de restanten van een slecht-weggeborstelde striem van, waarschijnlijk, een zweep. Lena draaide zich om naar de handelaar. "Wat is zijn naam?" De man antwoordde met een diepe, onaangename stem, "Knor." Lena glimlachte, originele naam. "Hoeveel?" Ze had geld zat, dus dat ging geen probleem zijn. De man noemde zijn prijs, te duur voor hoe Knor eruit zag, maar geen probleem. Ze gaf hem het geld, maakte de hengst los en leidde hem uit de drukte van de markt en stopte toen even. "Dag lieverd, ik ben nu je nieuwe baasje. Maak je maar geen zorgen, ik haal je hier weg." Ze gaf hem iets lekkers en leidde hem toen langs een hele rustige en stille weg naar huis. Het viel er niet op, want je moest eerst afslaan in een weggetje dat echt niet opviel en net breed genoeg was voor een vrachtwagen, maar een klein stukje was asfalt, de rest was gewoon onverharde weg. Het was tussen het bos door, hier lagen 4 boerderijen. Het bos veranderde, het pas was geel van het harde zand, langs de weg die nu nog maar net een auto kon hebben stonden hoge struiken, die schermde de weides af en je kon niet kijken waar het was. Lena nam het derde van de vijf paden, het vijfde pas leidde naar de parking voor vrachtwagens en trailers. Ze kwamen aan bij een fijne hoeve met veel weide. Lena bracht Knor naar de stallen en zette hem vast bij de poetsplaats en ging snel wat water en eten voor hem halen. Goed eten en zuiver drinken. De stallen stonden altijd open, behalve als het echt heel hard sneeuwde, dan werden de paarden binnen gezet. Ze nam ook de poetsbak mee en begon om hem helemaal blinkend te krijgen. Ze liet hem ook eerst even snuffelen aan de borstels die ze gebruikte. Eerst ontklitte ze zijn manen, het waren mooie manen van ongeveer twee handen lang (?) perfect dus. Toen de manen helemaal schoon waren nam ze een speciale spray die de manen helemaal liet opblinken en glanzen. Toen zijn staart, ze knipte een stukje af, een heel klein maar. Dan was zijn staart tot net boven zijn koten. Dan nog eens die spray en nu blonk zijn staart ook. Ze nam eerst een roskam en maakt het harde vuil dat de vorige eigenaars niet hadden gedaan los en borstelde het toen weg met de harde borstel. Toen ze hem ook helemaal met de harde borstel had gedaan nam ze de zachte borstel en ging daarmee over zijn hoofd en benen. Toen hij begon te blinken nam ze een borstel van echt schapenhaar en begon hem daarmee te doen. Zijn vacht begon heel hard te blinken. Daarna deed ze ook spray voor zijn vacht die hem liet oplichten en anti-vliegen spul. Iets zwarts achteraan hield de dazen weg. Haar Border Collie, Jiali, was al komen kijken en was gaan liggen. Ze maakte ook zijn hoeven helemaal schoon en deed er toen hoefolie op. De eigenaars hadden zijn hoefijzers weggehaald, uit gemak waarschijnlijk. Dat was goed, want Lena reed zonder, ze kwam toch niet veel op het asfalt. Nu was hij prachtig. Echt een schoonheid. Ze aaide hem en gaf hem een appeltje. Ze bracht hem naar zijn stal, maar hij kon direct naar de weide waar de geitjes stonden, dan had hij wat gezelschap. Misschien ging ze binnenkort nog een ander paard halen voor hem.

Een meisje met rood haar kwam op Knor af gelopen. Ze leek wel aardig. Ze liep een rondje om hem en aaide hem. Ze bleef even stil staan bij zijn bips. Waarschijnlijk had ze de striem gezien, en zou ze hem nu niet meer willen hebben. Versufd liet hij zijn nek hangen. Maar die ging snel weer omhoog want het meisje vroeg iets aan de handelaar. Toen hij zijn naam hoorde spitste hij zijn oren. Het meisje gaf de man een pakketje met papier. Ze nam Knor mee de markt af en stond even stil. Ze zei wat tegen hem, en het klonk heel lief. Waarschijnlijk was zij geen handelaar, en hij briesde zacht. Ze liepen door het bos, en kwamen uiteindelijk bij een boerderij uit. Het zag er gezellig uit. Ze liepen een gebouwtje binnen. Er stonden ruime stallen. Het meisje was dus geen handelaar. Gelukkig. Hij werd op de poetsplaats gezet en de vrouw liep even weg. Ze mocht niet weg gaan. Knor hinnikte zacht naar haar. Ze kwam gelukkig snel terug. Ze had schoon water bij zich en eten. Dat was hij de laatste tijd wel anders gewend. Hij moest eten van het poep stro wat op de grond lag, en drinken van het water wat niet verschoond werd. Hij begon gulzig te drinken, en toen de emmer helemaal leeg was begon ze aan het eten. Ze pakte ook haar poetskist en nam hem helemaal onder handen. Hij genoot er echt van en begon te flemen. Ze haalde ook alle tisten uit zijn lange mannen(die zijn nog iets langerxd). Toen ze helemaal klaar was, voelde hij zich echt schoon en het voelde heel goed. Hij werd naar de ruime stal gebracht. Hij drukte nog even zijn neusje in haar gezicht en ging toen op verkenning. Hij kon ook naar buiten en dat deed hij ook. Bij de handelaar mocht hij niet naar buiten, en hij had ook al die tijd zijn benen niet kunnen strekken. Knor stapte naar buiten en rook even aan de grappige geitjes. Toen hij daar mee klaar was spoot hij weg. Hij crosde de wei door, en maakte gekke bokkensprongen. Na een kwartiertje was hij wel moe geworden, en stapte de stal weer binnen.

Lena glimlachte nog even en ging toen wat opruimen. De poetskist wegzetten en het drinken en eten ook weghalen van de poetsplaats. Het oude lelijke stalhalster dat hij aan had gehad toen ze hem kreeg ging samen met het stoffige rode touw de vuilbak in. Ze ging zometeen naar de paardenwinkel voor een ander stalhalster en een touw, het zadel zou later komen, wanneer hij het hier een beetje gewoon was geworden. Het touwhalster hing al klaar want ze had toevallig besloten om er gisteren nog eens eentje te maken, en het zou waarschijnlijk wel gaan passen. Ze was klaar met opruimen en ging eens kijken wat hij allemaal aan het doen was. De geitjes stonden te mekkeren en leken het maar raar te vinden. Knor was helemaal gek aan het doen en hield het een heel kwartier vol. Lena vond het persoonlijk heel leuk om te zien. Uiteindelijk slofte hij de stal in, hij was wat moe geworden. Zij ging snel wat geld en de autosleutels halen om wat dingetjes voor haar nieuwe paardje te gaan kopen. Ontspannen stapte ze in de Land Rover en reed naar de dichtstbijzijnde paardenshop. Daar kocht ze een nieuw stalhalster, een tweetal touwen, een zweetdeken en een vliegen-netje voor over zijn ogen. Ook kocht ze een doosje elastiekjes omdat die van haar op waren. Dat ging allemaal heel snel omdat ze had geweten wat ze wou hebben. Al snel was ze terug thuis en ging de spullen netjes opbergen in de zadelkamer, ze pakte het stalhalster en ging het omdoen. Ze wist niet of hij zich makkelijk liet vangen, zo ja, dan mocht het straks ook terug uit, zo niet, dan liet ze het liever nog een tijdje aan. Snel een snoepje meenemend ging ze het halster aandoen. Toen het eenmaal aan was en het paste gaf ze hem het snoepje met appelsmaak. Liefdevol aaide ze over zijn zwarte vacht, nat van het zweet maar wel schoon. Het halster was hemelsblauw dat zijn zwarte vacht heel mooi liet uitkomen. Ook deed ze het vliegennetje heel voorzichtig over het halster en maakte het goed vast, nu hij nat was van het zweet zouden de vliegen, ondanks het anti-middel hem misschien toch komen lastigvallen. Ontspannen checkte ze of er nog genoeg water was en genoeg eten. Ook in de weide stond een grote bak met hooi en vijf zwarte bakken met water, die waren nog goed gevuld, maar er was eentje helemaal leeg. Dus pakte ze twee emmers en ging die snel even vullen bij het kraantje in de zadelkamer. Toen ze die erin kiepte was de bak terug wat voller. Snel de emmers terugzetten en dan eens wat groen afval wat de dieren mochten eten in een plastiek zakje doen en gaan geven. De geitjes kwamen mekkerend op haar af om het lekkers. Maar Knor kreeg het eerste wat lekkers, een grote appel waar een stuk uit was, Lena haatte zure appels en deze was niet lekker in haar ogen. De geitjes kregen nog wat slabladeren en ander lekkers. Natuurlijk kreeg Knor ook nog wat. Daarna ging ze de zak even in de vuilbak gooien. Echt een opruim-freak was ze niet, maar het in een keer opruimen was sneller dan de hele mik-mak laten liggen en het dan te moeten opruimen.

flutje

Het meisje stond al klaar met wat lekkers in haar handen. De geiten kwamen dan ook snel aan gestormd. Knor zijn hart ging te keer. Hij was nu echt wel moe. En hij had een een conditie van een vlieg. Niks dus. Maarja dat kreeg je er ook van als je een hele lange tijd alleen maar in een stal staat. Ze liep de stallen weer uit. Knor liep de stal uit de wei weer in. Van uit hier kon hij het huis eigenlijk alles zien. Ze stapte in haar auto en verdween. Hij zou wel willen weten hoe ze heete. Bij iedereen wist hij dat wel. Hij ging zo maar eens even verhaal halen bij de geiten. Hij stapte rustig de stal weer in en keek naar de geitjes die stonden ruzie maken om een sla blaatje. Knor dacht dat ze best wel klein waren, aangezien hij een best grote fries was. Daar was hij best wel trots op. Hij vondzich zelf op zijn mooist mijn zijn lange manen in een hengsten vlecht. Zijn schenen in gewikkeld door witte bandages waar daar onder zijn lange sokken uitstaken. Een mooi wit dekje, en zijn amasone ook in zwart wit. Een mooie in vlecht in zijn staart met een grote witte bloem elastiekje zouden het nog helemaal afmaken. Hij was geen meisje. Het was een stoere bink met een hartje van goud. Maar het bloemmetje zou hem dan toch weer een tikkeltje schattig maken. Hij vroeg aan een van de geitjes hoe het meisje hete. Een van de geitjes mekkerde vrolijk terug. Het meisje hete Lena. Dat vond Knor zelf echt een hele mooie naam. Ze kwam eindelijk terug. Snel stapte hij naar haar toe. Ze deed een nieuw halster om. Deze zat veel beter. Even schudde hij zijn hoofd, maar snel ging zijn aandacht weer naar Lena. Ze deed ook een vliegen netje voor. Hij had meestal niet echt last van de vliegen maar het was wel handig, en hij wou Lena wel tevreden houden. Hij kreeg een aai over zijn zwarte vacht. Het voelde een beetje vreemd aan omdat zijn vacht nat was maar dat maakte niet uit. Hij drukte zijn neus in haar gezicht en blies warme lucht uit.