A new boss?

De volgende morgen werd ze pas laat wakker. Toch was het erg vermoeiend zwanger zijn. Ze was nu ongeveer een maand zwanger en de baby vergde nu al best veel energie van der. Maar het was het waard. Toen ze naast zich keek zag ze Darren liggen. Eigenlijk was ze wel benieuwd wat hij gister avond ging doen toen hij terug was gekomen. Ze had hem wel zien thuis komen maar had hem verder niet gesproken. Rustig ging ze dichterbij hem liggen. Ineens voelde ze zijn arm over haar zij heen die half op haar buik lag. Chantal pakte voorzichtig zijn hand vast en legde hun handen op der buik. Heerlijk was het zonder de honden die hun wakker kwamen maken. Vanavond zou ze wel even naar de manege gaan om Future te knotten. Als ze dat morgen nog allemaal moest gaan doen dan zou ze het niet redden in drie uur tijd waar natuurlijk ook nog wel tijd vanaf ging omdat ze andere dingen gingen doen. Langzaam viel ze weer in slaap.

Na heel wat gepieker viel Darren toch eindelijk in slaap. Slapen tot hij er bij neer zou vallen wou hij. Jammer genoeg kon dat niet omdat hij morgen de voorbereidingen op de manege moest doen voor de wedstrijd, Evelyn moest rijden, en nog veel meer dingen. Er moest nog zoveel gedaan worden. Teveel dingen om op 1 dag te doen. Eigenlijk had hij elke dag wel iets te doen. Al was het een spijker in de muur slaan, hij had elke dag een klusje te doen.
Doordat zijn biologische klok hem weer eens wakker maakte rond het middag uur kreeg hij door dat Chantal nog naast hem lag en al een beetje wakker was. Soepel draaide hij zich op zijn zij waarna hij zijn arm over Chantal haar zij heen deed. Slaperig opende hij een oog toen zijn hand vastgepakt werd en verplaatst werd naar Chantal haar buik. Een kleine lach stond op zijn gezicht toen hij weer indommelde. Door zijn mobiel die op het nachtkastje tekeer ging werd hij wakker gemaakt. Half slapend nam hij de telefoon op. "Ga nou niet zeggen dat je nog slaapt. Ik ben al zeker 4 uur uit me bed. Hop je bed uit jij. Morgen heb je je wedstrijd, oefenen met Future. Tuurlijk het is een eitje voor je, alsnog oefenen jij. Als ik kom kijken wil ik je zien winnen net zoals vroeger. Trouwens, je moeder heeft de scheidingspapieren eindelijk getekend. Ik hou mijn geld, zij houd haar autotje. Perfect toch? O, ik heb een huis gekocht op een half uurtje rijden bij jullie vandaan, je bent nog niet van me af kleine. Geef Chantal een kus van me en ik zie je morgen!" Darren had telkens kort geantwoord. Zijn vader had een heerlijk weekend vakantie, was een ochtendmens waardoor hij altijd vroeg wakker was en altijd iedereen om 9 uur wakker kwam maken omdat hij anders vond dat je niets meer aan je dag had. Met tegenzin stapte hij uit het bed. Ondertussen was het ook wel tijd om uit bed te gaan. De paarden moesten nog gevoerd worden en de stallen moesten nog gedaan worden. Vlug ging hij onder de douche, kleedde zich om, en verdween naar beneden. Dack had zich geïnstalleerd voor zijn voerbak. "Jaja, je krijgt je eten al." Indy kwam naar hem toe gewandeld toen hij de voerbakken vulde. Pas toen hij zei dat ze mochten eten vielen ze hun brokken aan.

Chantal wilde haast Darrens mobiel tegen de muur aan gooien. Ze vond het zo irritant als mensen gingen bellen als ze nog sliepen. Degene aan de andere kant van de telefoon was zo hard aan het praten dat Chantal het gewoon mee kon luisteren. Het klonk als de stem van Darrens vader. Het liefste zou ze zo die telefoon uit Darrens hand pakken en zo op hangen maar het was Nick. Daar deed ze het toch maar niet bij Nick maar bij zijn moeder had ze het echt wel gedaan. Toen Darren had opgehangen ging hij uit bed. Met het gevolg dat Chantal ook maar uit bed ging en achter hem aan liep. ”Wat ging je eigenlijk gister avond doen?” In haar slaap kleren liep ze daarna gewoon naar buiten. Gelukkig was het droog anders zou ze het echt niet doen. Ze liep naar de stallen en ging het voer voor de meiden pakken. Vandaag had ze nog best veel te doen net als Darren. Toen ze de paarden gevoerd had ging ze weer naar binnen en liep naar Darren. ”Ik ga vanavond naar de manege om Future te knotten. Misschien moet ik hem ook wassen en zijn staart vlechten. Dan kunnen we morgen zo de strotjes van zijn staart halen hoeven we die niet meer uit te pluizen. ” Stiekem hoopte ze dat hij vanavond gewoon mee wilde naar de manege want in het donker wilde ze eigenlijk niet meer zo graag rijden in de auto. En nu helemaal niet straks kreeg ze nog een ongeluk en dan waren ze misschien de baby kwijt.

"Ben gisteravond even bij mijn moeder geweest." Darren keek Chantal met een kleine lach op zijn gezicht aan. Dit keer was hij tenminste niet thuis gekomen met een bebloede hand en een aangeschoten kop. Nee, dit keer had hij keurig gezegd dat ze hen met rust moest laten. Hij had zich voor zijn doen heel hoffelijk gedragen tegenover haar. Nu moest hij zijn vader nog leren niet meer voor 12 uur te bellen. Even keek hij stom omdat Chantal met haar slaapkleren naar buiten liep. Zijn blik verdween echter al snel toen hij zag dat het droog was buiten. In de zomer liep hij ook gewoon in zijn slaapkleding buiten, waarom nu niet als het droog is? In een rustige pas wandelde hij naar de stal van Maddog. Straks zou hij zijn stal uitmesten, wanneer hij zijn eten op zou hebben. Voor nu kon hij even een aantal nieuwe stro en hooi balen naar beneden tillen zodat hij dat straks niet hoefde te doen. Op de hooizolder kwam hij erachter dat het luik open had gestaan en er een gedeelte van de planken nat was geworden door de regen. Gelukkig niet het hooi en stro, dat stond te ver weg van het luik. Klaar met het naar beneden tillen van de hooi en stro balen wandelde hij weer naar binnen om wat te eten. Ontbijten moest hij wel doen, straks ging hij nog neer uit energie te kort. Dat ging hij toch wel, maar alsnog. "Ja is goed. Was toch van plan om hem vanavond te rijden dus dan kan je sowieso mee om te kijken hoe hij loopt." Met een redelijk onschuldig gezicht keek hij naar Chantal. Morgen moest perfect gaan wou hij zijn vader zijn zin geven. Stel dat Future net zo zou lopen als tijdens de trainingen, dan moest het vast wel goed gaan. Zolang hij niet te enthousiast zou worden en naar hem zou blijven luisteren kon er niet echt iets fout gaan. In de keuken gooide hij croissantjes in de magnetron, smeerde ondertussen een boterham met chocoladepasta, en zette hij thee en koffie. Koffie voor hem, thee voor Chantal. Ooit zal hij het wel leren.

Chantal schrok een beetje toen Darren zei dat hij naar zijn moeder was geweest. ”Heb je jezelf dit keer niet bezeerd?” Ergens was ze wel bezorgd vanwege de vorige keer. Gelukkig wilde hij wel mee naar de manege. ”Mooi dan kan jij autorijden want je weet dat ik dat niet graag in het donker doe. En dan kan je morgen misschien eerst rijden dan is hij zijn energie kwijt en dan kan ik makkelijker knotten.” Verbaast keek ze naar Darren die voor haar thee zetten. ”Begin je het te leren lieverd dat ik geen koffie lust.” Ze pakte het kopje van hem aan en liep naar de keukentafel. Rustig ging ze daar zitten. Normaal at ze nooit maar nu ze zwanger was ging ze toch maar iets eten. Waarschijnlijk zou Darren wel verbaast zijn. Eigenlijk moest hij niet zeuren want hij wilde altijd al dat ze zou ontbijten en nu deed ze het tenminste. Na het ontbijt zetten ze het bordje in de vaatwasser. Dronk nog even snel een kop thee en ging daarna naar Fly. Ze haalde de dekens er af. Borstelde haar en zadelde der. Ze zag Darren aan komen gelopen. ”Ik ga even het bos in ben met een uurtje terug.”

Met een tevreden gezicht gaf hij het kopje aan Chantal. "Ooit ga ik het leren." Met zijn bord ging hij aan de keukentafel zitten. Darren keek even verbaasd naar Chantal toen ze aan het ontbijten was. Dit merkte je vast en zeker geen tweede keer meer. Alsnog hield hij zijn mond er maar over voor hij een trap onder de tafel zou krijgen. "Enne, ik heb mezelf dit keer niet bezeerd." Gulzig nam hij nog een hap van zijn croissant voor hij zijn koffie opdronk en de spullen opruimde in de vaatwasser. "Is goed, ik ga met Evelyn iets leuks doen.." Wat hij ging doen wist hij nog niet. Maar het zou leuk worden. En desnoods zou hij wel de tuinslang op haar zetten, dan werd het vanzelf leuk en een modder festijn. Alleen dan moest hij haar wel droog stappen, droog wrijven, nog meer dekens op doen, veel te veel werk. Misschien zou hij met haar naar buiten gaan om gewoon te wandelen? Of even zonder zadel gaan rijden. De eerste keer dat hij zonder zadel op haar rug zou kruipen maar wat zou het? Voor hij aan de slag ging met Evelyn mestte hij eerst de stallen uit. Nu hoefde hij eentje minder uit te mesten wat hem meer tijd gaf om dingen te doen. Zoals Evelyn haar staart wassen omdat die ondertussen bruin was geworden.

Chantal reed rustig naar het bos. Het was heerlijk weer en ze genoot er nu al van. Ze liet Fly gewoon aan de lange teugel stappen toen ze op het ruiterpad waren. Toen ze de teugels op maat nam had Fly al door dat ze harder gingen. Na ruim twee uur gereden te hebben wat voor haar gevoel één uur was keek ze op haar mobiel hoe laat het was. Even schrok ze omdat ze tegen Darren had gezegd dat ze maar een uurtje weg zou zijn. Hij zou waarschijnlijk al bezorgd zijn. Tenminste zijn kennende. Snel draaide ze Fly om en reed naar huis. Eenmaal thuis aan gekomen zadelde ze Fly gauw af en zetten haar in de paddock. Ze ruimde het tuig en haar eigen spullen op en liep naar stil binnen. Waarschijnlijk zou hij toch al ergens ongerust zitten te wachten. En ja hoor dar zat hij in de woonkamer te wachten. ”Ik weet het ik had gezegd dat ik een uurtje weg zou zijn en dat het twee uur is geworden. Maar Fly en ik hadden het gewoon teveel na ons zin.” Ze ging naast hem zitten en gaf hem een soort van sorry kusje op zijn wang.

Nadat hij Evelyn uit de weide had gehaald begon hij met haar poetsen. Darren borstelde haar zorgvuldig tot hij geen vuiltje meer kon vinden. Behalve haar staart dan, die was nog redelijk vies. In een rustig tempo begon hij met haar staart wassen. Daarna droogde hij hem zo goed als mogelijk met een oude handdoek zodat ze niet heel de tijd met een drijfnatte staart rondliep. Tevreden keek hij naar de witte staart die weer tevoorschijn was gekomen. Beter wit dan bruin of zwart. Hij zadelde haar op en reed met haar richting de bak waar hij totaal niet serieus ging rijden met haar. Gewoon een beetje klieren, beetje rommelen met haar. Toen hij de grote bal erbij haalde was het helemaal gebeurd met het kleine beetje serieusheid. Evelyn rende in volle galop op de bal af om hem een trap te geven met haar been of een duw met haar hoofd, om daarna weer verder te draven met haar hoofd in de lucht. Darren was dan ook maar van haar rug af geklommen toen ze iets te hyperactief werd. Ondertussen had hij ook al het tuig van haar afgehaald en rende ze gewoon zonder halster of iets door de bak. In zijn slakkentempo wandelde hij naar de bal toe waar hij hem een trap gaf in de richting van Evelyn. De merrie begon te bokken zodra de bal in haar buurt kwam. Bok na bok maakte ze tot ze weer afstand had gecreëerd en als een gek door de bak heen raasde. Geduldig wachtte hij tot Evelyn klaar zou zijn met rennen voor hij haar naar hem toe zou halen. Ze moest toch echt terug naar de weide of paddock. Met Evelyn naast hem wandelde hij nog een tijdje door de bak tot ze zo goed als afgekoeld was. Op de poetsplaat kreeg ze haar deken weer om. Omdat hij heel de tijd met Evelyn bezig was geweest had hij de tijd niet echt in de gaten gehouden. Hij merkte pas dat ze al bijna een uur te laat was toen hij Evelyn in de weide had gezet en wat te drinken ging pakken. Met zijn glas ging hij op de bank zitten, voor tv kijken was hij nu iets te ongerust. Net op het moment dat hij zijn glas leeg had kwam Chantal naar binnen gelopen. Even keek hij haar onderzoekend aan. Geen bloed, geen ongelukkig gezicht. Al snel kreeg hij uitleg waarom ze zo laat was. "Mooi dat het rijden leuk was met Fly. Zullen we straks kleuren voor de babykamer uitzoeken? Dan kan ik nog even verf halen voor ik de boel leeg ga maken." Vanaf de tafel pakte hij de kleurenstaaf die hij op Chantal haar schoot neerlegde. "Succes."

Chantal merkte dat hij der onderzoekend na keek. ”Er is echt niets gebeurt hoor.” Nog voor ze ja of nee kon zeggen over de kleuren van de babykamer had ze al een kleurenstaf op der schoot liggen. Rustig ging ze op zoek naar de kleuren die ze wouw. ”Wat vind je van die voor de muren.” Ze wees een niet te donkere of te lichte kleur blauw aan. Toen ze verder keek zag ze een bruine kleur die ze wel voor het laminaat en de gordijnen wilde. ”En deze voor het laminaat en gordijnen. En dan gewoon wit voor de meubeltjes. En natuurlijk kan die kleur bruin weer in de spulletjes voor de kasten terug komen.” Hopelijk vond Darren het wel wat. Als hij het niets vond moest ze weer andere kleuren gaan uit zoeken. ”Ga je het halen voor dat we naar de manege gaan? En ik ga ook gewoon helpen met schilderen weet dat wel. Ik wil gewoon helpen zolang als ik kan. En me buik zit nog niet in de weg.” Ze was echt niet van plan om hem alles zelf te laten doen. ze ging zich nog maar niet omkleden omdat ze op de manege toch weer paardenkleren aan moest hebben. En stiekem had ze gewoon geen zin om der om te kleden. Ze stond even op en liep naar de keuken om wat te drinken te halen en plofte daarna weer naast Darren op de bank.

Darren keek terwijl Chantal kleuren aan het uitzoeken was naar Dack die stilletjes op zijn kussen lag te slapen. Hoe kon hij in zo'n tijd veranderd zijn in een rustige hond die niemand meer aanviel of ook maar chagrijnig deed tegen iemand. Hij had hem niet voor niets als pup meegenomen. Als pup was hij altijd bezig, stilzitten kon hij niet waardoor hijzelf nog wel eens gek van hem werd. Als hij dan heerlijk aan het eten was kwam Dack aangerend om te spelen. Kreeg hij geen aandacht dan was hij beledigd en viel hij je voeten aan. Training na training struinde ze af maar niets hielp. En nu lag hij erbij als een oude hond die geen energie meer had. Toen hij Chantal tegen hem hoorde praten keek hij nieuwsgierig opzij. "Goede kleuren toch. Ik ga ze zo halen." Even moest hij lachen om wat Chantal allemaal tegen hem zei. "Doe je best, dan kan je het tenminste zeggen als ik iets fout doe." Hoe Chantal de kinderkamer voor zich zag wist hij niet. In elk geval zal het iets moois gaan worden, daar was hij zeker van. Klusjes zou hij zonder mokken uitvoeren tot de kamer klaar zou zijn. Desnoods zou hij Evelyn een dag niet rijden om het op tijd af te krijgen. "Ik ben even verf halen, ik kook ook wel vanavond dan kan jij nog wat leuks gaan doen. Ofzo." Koken vanavond, dus echt niet. Dat werd gewoon patat halen onderweg, makkelijk zat. Vandaag had hij zijn luie dag, hij was dus echt niet van plan om ook verder nog maar iets te gaan doen op wat hij gepland had na dan. Future zou hij gaan rijden, beginnen met het leeghalen van de kamer voor Meldoy en verder zou hij lekker niets doen. Patat halen viel niet onder iets doen, dat was gewoon even langsrijden en patat ophalen. Simpel genoeg. Op een blaadje krabbelde hij de kleurcode's van de kleuren die Chantal had aangewezen. Laminaat zou hij later halen, eerst alle verf op de muren krijgen zodat hij de vloer niet zou kunnen verknallen. Met tegenzin stond hij op, pakte zijn jas en sleutels, en floot naar Dack. Hij mocht wel even mee, wie weet zou hij dan wat meer energie krijgen. Gehoorzaam kwam Dack aangewandeld, zijn staart zwiepte enthousiast heen en weer wat er best wel grappig uitzag. "Zo terug."

ze was erg blij dat hij de kleuren voor de babykamer mooi vond. ”Als je laminaat gaat halen wil je dan in die kleur ook plankjes voor aan de muur halen.” Onschuldig keek ze hem aan maar die plankje waren gewoon handig voor knuffels en andere dingen. Toen hij over koken begon moest Chantal onbewust lachen. ”Jij en koken? Dat wordt dus gewoon patat of langs de chinees.” Heel erg vond ze het niet eigenlijk vond ze het wel lekker dat ze een keertje niet hoefde te koken. Dan kon ze vanavond nadat ze naar de manege waren geweest lekker in bad gaan zitten. Lekker een uurtje dan voor der zelf hebben. Toen Darren verf ging halen ging Chantal naar de stallen en ging Maddog maar scheren. Darren had gezegd dat het goed was dus die kans greep ze dan ook aan. Ze zetten hem tussen de stallen vast zodat hij niet meer kon draaien. Binnen een uurtje had ze hem helemaal geschoren. Ze zetten hem in de bak zodat hij de losse haren er af kon rollen. Ze liep naar de stallen en zag dat Darren onder tussen ook weer thuis was. Ze ging snel de stal vegen en gooide alle haren weg in de kliko. Ze ging kijken en zag dat Maddog klaar was met rollen. Snel haalde ze een borstel over hem heen en deed twee dekens bij hem op. Ondertussen was in de wei een deel voor Maddog afgezet en zetten de hem daarin. Ze ging naar binnen en werd alweer mee getrokken naar de auto voor naar de manege te gaan. Tot haar verbazing zaten de honden ook in de auto. De paarden konden wel in de wei blijven. Ze woonde toch in een dorp waar eigenlijk nooit iets gestolen werd. Op de manege ging Darren eerst rijden. Na het rijden ging Chantal Future wassen en daarna ging ze hem knotten en zijn staart vlechten. De honden vonden het geweldig op de manege al die meisjes en jongens die hun veel aandacht gaven.

Darren liep met het blaadje waar hij de kleurcode's op had geschreven richting de verf afdeling. Terwijl alle verf klaar gemaakt werd ging hij maar even voor laminaat kijken. Dan ook dat maar meenemen. Na een klein kwartiertje zat hij weer in de auto met de verf en het laminaat. Veel te veel spullen om zometeen in een keer mee naar binnen te sjouwen. Thuis moest hij dan ook vaak heen en weer lopen tot alles binnen lag. Toen Chantal binnen kwam sleurde hij haar mee naar buiten richting de auto. Onschuldig keek hij in haar richting terwijl hij de deuren afsloot. Op de manege liep hij door naar Future. Zijn laarzen trok hij weer aan evenals zijn rijbroek omdat het toch beter reed dan een spijkerbroek. Future stond te trippelen tijdens het opzadelen en inrijden. Elk kleine geluidje vond hij eng en zag hij als excuus om te gaan rijden. Darren legde zijn zweepje op de bakrand neer omdat Future al zo voorwaarts had. VOor zichzelf nam hij de proef nog een keertje door. Met een paar minuten was het alweer gedaan. In plaats van super voorwaarts te zijn was Future opeens mega langzaam. Zuchtend pakte hij zijn zweepje maar weer wat niet echt veel uithaalde. Expres ging hij schijnovergangen rijden om Future weer voorwaarts te krijgen. Na een uurtje te hebben gereden gaf hij Future over aan Chantal die hem helemaal op zou doffen voor de wedstrijd. Ondertussen kon hij zijn wedstrijdlaarzen schoonmaken. Die was hij namelijk niet vergeten mee te nemen. Morgen zou hij dat wel gaan vergeten, zeker weten. Daarom had hij ze nu alvast meegenomen. Op een krukje naast de stal van Future maakte hij het zichzelf gemakkelijk. Met een borstel ging hij een keer over het leer heen om stof eraf te halen. Daarna nog met een of andere doek die erbij zat zodat het stof helemaal weg was. Na morgen zou hij ze nog wel een keer invetten. Zorgvuldig stopte hij de zwarte laarzen terug in de tas voor hij bij Future ging kijken. Met open mond keek hij naar de knotten die Chantal had gemaakt. "Ziet er prachtig uit." Kort gaf hij haar een knuffel voor hij naar de honden toe liep om ze even te aaien. Die twee hadden zich al de hele tijd stil gehouden en vermaakt met de manege leden, best vreemd dat ze tegenwoordig gewoon rustig waren ook al kregen ze tonnen met aandacht. Hoe het kwam begreep hij nog steeds niet.

Tijdens het knotten kreeg Chantal wel een beetje last van der handen dus stopte ze even en keek naar wat Darren deed. Hij was zijn wedstrijd laarzen aan het poetsen. Toen ze geen last meer had van der handen ging ze weer verder met knotten. Ze moest lachen om Darrens reactie. Zijn mond viel gewoon haast open. ”Het is te hopen dat hij nu vannacht geen rare dingen gaat doen zodat de knotten er morgen nog steeds mooi in zitten.” Toen ze een knuffel van Darren kreeg ging er weer een gegiebel rond de stallen. Zijn leerlingen waren het blijkbaar nog steeds niet gewend dat hun instructeur een vriendin had. Ze was eigenlijk benieuwd of hij had verteld dat hij vader werd. Eigenlijk hoopte ze van niet want ze moesten eerst maar de eerste drie maanden zonder problemen door komen. Ineens schoot haar binnen dat ze overmorgen naar het ziekenhuis moest voor een echo van de kleine om te kijken of alles gezond was. Waar ze ook verbaast over was dat de honden zo rustig al de hele middag waren. Gelukkig was ze klaar met knotten en konden haar handen weer rusten. Ze liep naar Darren en ging achter hem staan met haar armen om hem heen. ”Lieverd ik ben je wat vergeten te vertellen.” Toen ze dat zei draaide hij zich gelijk om en keek der aan. ”Rustig er is niets ergs aan de hand. Ik was alleen vergeten dat ik overmorgen naar het ziekenhuis moet voor een echo van onze kleine. Het jammere is dat ze waarschijnlijk nog niet kunnen zien wat het gaat worden. Volgens mijn kan dat bij de tweede of derde echo wel. Dan kunnen we ook alvast geboorte kaartjes gaan ontwerpen. En het kamertje helemaal naar een jongen of meisje gaan inrichten.” Dat vond Chantal echt het leukste het kamertje inrichten en spulletjes voor het kamertje kopen. En natuurlijk de kleertjes en knuffels. Waarschijnlijk had Darren ook wel al een pony voor als het een meisje werd op het oog. Voor een jongen zouden vast wel ergens doeltjes komen zodat ze konden voetballen. Nu begon ze toch wel erg moe te worden wat je ook eigenlijk wel kon zien aan der. Snel knipte ze de baard haren en uitstekende haren uit de oren nog even netjes en zetten Future terug in zijn stal. ”Als je wilt dat ik morgen mee ga kunnen we nu beter misschien naar huis. Ik ben bijna gebroken en op.”

Darren keek geïrriteerd opzij toen hij allemaal gegiebel hoorde omdat hij Chantal een knuffel gaf. Waren ze er nou nog niet aan gewent geraakt dat hij een vriendin had? "Zo'n kunstwerk durft hij vast niet kapot te maken door te gaan klieren in zijn stal." Een kunstwerk was het. Zelf vond hij het maar irritant knotten met elastiekjes, daarom deed hij het met naald en draad. Wat Chantal had gemaakt had hij nooit verwacht, naja hij had wel verwacht dat het mooi zou worden. Maar zo, nu hopen dat ze zouden blijven zitten tot morgen. Hij wou het haar niet aandoen om het morgen nog een keer te doen. Nee, dan zou hij gewoon een hengsten vlecht in zijn manen doen, goed genoeg voor een paar minuten in de bak. Natuurlijk zagen knotten en alles er beter uit, daarom liet hij Chantal ook de knotten maken, maar een gewone vlecht was als de knotten niet meer zouden zitten ook goed zijn. Terwijl Chantal aan het knotten was maakte hij het tuig van Future alvast klaar voor morgen. Een kwartiertje inrijden, daarna moest hij als eerste beginnen. Morgen zou hij er geen tijd voor hebben. Terwijl hij het aan het doen was kwam Chantal achter hem staan met haar armen om hem heen. Rustig deed hij zijn klusjes tot ze opeens iets zei waar hij van schrok. In no time had hij zich omgedraaid en keek hij haar met grote ogen aan. Ingespannen luisterde hij naar wat ze allemaal zei. Echo, dat was niets ernstigs. "Okee, zal het onthouden." Overmorgen naar het ziekenhuis voor de echo, dat ging hij wel onthouden. Als hij nu aan Chantal dacht moest hij ook gelijk denken aan de baby die in haar buik groeide. Straks zouden ze een kind hebben, een baby van hun samen. Een klein wondertje die ongepland op de wereld is gekomen maar zeker weten niet ongewild is. Nee, ze zou alle liefde krijgen die ze zou verdienen, als het al niet meer zou zijn. In de tussentijd was hij al een aantal keer op de markt wezen kijken. Pony's genoeg, maar bij geen enkele pony had hij zoiets van JA, dat is de pony! Tot hij een shetlander zag, niet op de markt maar bij iemand thuis. Wie weet zou dat de pony zijn voor hun kindje. Afwachten hoe de shetlander was in het bijzijn van kleine kinderen en hoe ze reed. Hij had geen zin in het beleren van een kleine pony, of in een lompe pony die zo iedereen omver liep. Vanuit zijn ooghoek zag hij dat Chantal Future terug had gezet in zijn stal. Vlug ruimde hij zijn spullen op zodat ze richting huis konden. "Laten we dan maar naar huis toe gaan." Met een lach op zijn gezicht wandelde hij naar haar toe waarna hij zijn arm om schouder heen sloeg en haar een kus op haar wang gaf. "Na de wedstrijd ga ik verven, daarna kan de vloer erin want die heb ik ook al gehaald, en dan kan jij zeggen waar je die planken wilt hebben die ik moest meebrengen." In de auto liet hij de radio uit terwijl ze richting huis reden. Even rust, verder niets.

Blijkbaar wilde Darren graag de babykamer af hebben. ”Lieverd ik ben nog minimaal zeven maanden zwanger. Dus we hebben tijd genoeg.” Heerlijk liep ze naast hem naar de auto. ”Als we zo thuis zijn ga ik lekker in bad minimaal een uur. En dan misschien wel lekker op bed een film kijken. En hopen dat mijn vriend en de papa van me kindje bij me komt liggen.” Rustig zat ze in de auto en hand weer onbewust haar handen op der buik. De honden lagen rustig op de achterbank maar toen ze het grindpad van het erf hoorde gingen ze gelijk blaffen. Chantal stapte uit de auto en liet de honden er uit. Ze gaf Darren een kus en ging naar boven. Lekker in bad minimaal een uur lang en in lekker heet water. Na bijna anderhalf uur in bad te hebben gezeten ging ze naar zolder en heerlijk op bed liggen.

"In zeven maanden moet er veel gebeuren." Darren zette voor zichzelf alles even op een rijtje. Verven, vloer leggen, dingen aan de muur hangen, bedje en alles in elkaar zetten, inrichting, en verder zou hij het zo één twee drie niet meer weten. Genoeg te doen en hem kennende ging hij alles uitstellen tot het laatste moment. Onderweg had hij moeten lachen om Chantal haar opmerking. "Met alle plezier kom ik bij je liggen." Thuis dronk hij een groot glas water leeg voor hij op de bank plofte. Na ene half uurtje wandelde hij naar boven om zich om te kleden. Eigenlijk wou hij slapen, maar hij wou ook film kijken met Chantal. Of gewoon tegen elkaar aanhangen en verder helemaal niets. Morgen was die verdomde wedstrijd waar zijn vader naar kwam kijken. Hij moest hem goed rijden anders zou hij op zijn flikker krijgen. Jammer dan, zijn vader had net zo min over hem te vertellen als zijn moeder. Alsnog luisterde hij eigenlijk altijd naar wat zijn vader tegen hem zei. Omdat hij redelijk in gedachten verzonken was had hij Chantal niet naar boven horen komen. Hoe lang hij al op het bed had gelegen wist hij niet precies, in elk geval lang genoeg omdat Chantal van plan was om minimaal een uur in het bad te liggen. "Zo terug." In een noodvaart snelde hij naar de badkamer om zijn tanden te poetsen. Als hij dan in slaap zou vallen kon het hem niets meer schelen. Eenmaal weer boven deed hij de gordijnen dicht en liet hij zich languit op zijn gedeelte van het bed vallen. "Welke film gaan we kijken? A nightmare on Elm street?" Er stond een uitdagende lach op zijn gezicht terwijl hij Chantal haar reactie probeerde te peilen. Straks zou hij een kussen of iets in zijn gezicht gegooid krijgen omdat hij met dat voorstel kwam, kon natuurlijk ook van niet.

Chantal moest lachen om wat hij zei dat er veel moest gebeuren in zeven maanden. ”Ja jou kennende moet het allemaal nog gebeuren als ik nog maar een week moet.” Ze merkte dat ze hem goed door had aan zijn reactie. Gelukkig wilde hij bij der komen liggen als ze uit bad kwam. Toen ze boven kwam lag tot haar verbazing Darren al op bed. Toen ze naast hem ging liggen sprong hij op en ging naar beneden. Wat hij ging doen wist ze niet maar ja. Ze zetten de tv alvast aan. Onder haar kussen had ze nog een kussen gelegd zodat ze iets omhoog lag en makkelijk tv kon kijken. Toen Darren weer terug kwam ging ze tegen hem aan liggen. Hij stelde weer die walgelijke film voor die ze laatst keken. ”Waag het niet. Je weet dat ik die film dood eng vind.” Ze gaf hem een por in zijn zij en daarna een kusje op zijn wang. ”Of zullen we gewoon geen film kijken en alleen maar lekker liggen.” Voordat Darren antwoord kon geven zetten ze de tv uit. Ze ging dicht tegen hem aan liggen met der hoofd op zijn borstkas. ”Zo raar ik ben nu al zenuwachtig voor overmorgen vanwege de echo.”

"Daarom juist." Darren maakte een spastische beweging door de por in zijn zij. Evenals kietelen was dat iets waar hij dus echt niet tegen kon. Je kon van alles bij hem doen, maar kietelen, in zijn zij prikken, in zijn knie knijpen en dat soort dingen vond hij verschrikkelijk. Elke keer dat iemand dat dan ook deed maakte hij een rare spastische beweging. Verbaasd keek hij op toen de tv opeens uit was en Chantal tegen hem aan lag met haar hoofd op zijn borstkas. Ontspannen legde hij zijn ene arm onder zijn hoofd. Met zijn andere hand tekende hij rondjes op Chantal haar zij. Waarom hij het deed wist hij niet, hij moest gewoon iets te doen hebben. "Het is maar een echo. Ik ben er zeker van dat alles goed gaat met de kleine." Ergens was hij bang dat het fout zou gaan, je hoorde het zo vaak dat het fout ging. Alsnog stak de gedachte dat ze straks een pracht dochter zou hebben er boven uit. Waarom zou het fout gaan? Er was geen rede voor dat het fout zou kunnen gaan. "Ik heb een gave shetlander gezien. Binnenkort ga ik een keertje kijken hoe ze is met kinderen. Ze heet Mercury ofzo." Stiekem had hij zijn zinnen al gezet op die shetlander, maar hij moest toch echt gaan kijken hoe de pony zou zijn met kinderen. Stel je voor dat ze Melody zo omver zou lopen. Nog steeds bleef hij erbij dat het een meisje zou worden met de naam Melody.

Op één of andere manier vond ze het heel fijn dat Darren rondjes draaide op haar zij. Hij probeerde haar gerust te stellen dat waarschijnlijk alles goed was met de kleine. ”Toch ben ik zenuwachtig omdat het wel de eerste keer wordt dat we de kleine te zien krijgen. Je gaat toch wel mee hé?” Het zou een speciaal moment zijn de eerste keer dat het prachtige wondertje zouden gaan zien. ”Wat voor kleur is het? En staat hij/zij wel te koop.” Veel maakte het haar eigenlijk niet uit wat voor kleur het zou zijn. Zolang het hun kleine maar niet overhoop liep of zomaar beet. Ook zou het erg leuk zijn als het shetje voor de wagen kon lopen. Dan kon hun kleine als het oud genoeg was er voor ook gaan mennen. ”Ik vind wel dat de shet voor de wagen moet kunnen zodat onze kleine ook kan mennen.” Langzaam viel Chantal in slaap. Ze kon jammer genoeg niet zo heel veel meer doen omdat ze amper energie had.

De volgende morgen ging om negen uur de wekker af omdat Darren vandaag zijn wedstrijd op Future had. Eigenlijk wilde Chantal wel eens een keertje voor de lol mee doen met Maddog aan een wedstrijden. Maar ja dat zou dan binnen drie maanden moeten gebeuren omdat anders haar babybuik in de weg zat. Nu had ze toch ook al een klein buikje wat alleen opviel als je er op ging letten. Ze sloeg haar wekker uit en gaf Darren een kus. ”Goedemorgen.” Ze merkte aan hem dat hij niet het bed uit wilde. ”Schatje, Je hebt vandaag je wedstrijd waar je vader komt kijken.” Ze liep naar beneden en liet de honden naar buiten en maakte daarna ontbijt voor haar en Darren. Voor hem zetten ze koffie en voor haar gewoon thee. Ergens vond ze het wel vreemd dat Darren er nog niets van had gezegd dat ze ineens ontbeet.

Darren keek Chantal met grote ogen aan. Tuurlijk ging hij mee, wat was dat nou toch voor vraag. "Ik ga alleen niet mee als iemand me opsluit. Gebeurt dat niet dan kom ik gewoon mee." Hij geeuwde een keertje en rekte zich zo goed als mogelijk uit. Bah, toch moe geworden van het niets doen van vandaag. Oké, hij had niet echt niets gedaan. Evelyn was gereden, de stallen waren uitgemest, Future had hij gereden en hij had gekookt. Beter gezegd, patat gehaald toen ze terug naar huis waren gegaan. Hij vond dat hij het koken mocht noemen. "Het is een bruin witte pony met bijna zwarte manen en staart. Als het goed is moet ze weg omdat hun dochtertje over gaat naar een grotere pony." Meer zou hij er ook niet vanaf weten. En anders zou er vast en zeker wel een andere leuke pony te voorschijn komen waar hij helemaal gek van zou worden. Of niet, dan was het een beetje jammer. "We kunnen haar rond die tijd altijd nog beleren." Een het shetlander beleren leek hem om de een of andere reden moeilijker dan elk ander paard. Dit kwam vooral omdat de shet op de koetserij vroeger hem nogal eens in de maling had genomen door het touw los te maken, niet meer wou lopen doordat er een strootje op de weg lag, gaan liggen tijdens het optuigen, allemaal van dat soort stomme dingen waardoor hij shetlanders als kleine etters was gaan zien. Aan de andere kant konden ze ook wel weer leuk zijn door hun fratsen. Omdat hij geen antwoord terug had gekregen van Chantal keek hij nieuwsgierig naar haar. Een lach sierde zijn gezicht bij het zien dat ze in slaap was gevallen. Morgen moest hij vroeg eruit, fijn.

Darren draaide zich vlug om toen hij de wekker af hoorde gaan. Niet nu, hij lag net zo lekker te slapen. Omdat het wel heel erg warm werd onder het kussen liet hij zijn hoofd toch maar weer gewoon op het kussen vallen. Koppig hield hij zijn ogen dicht en probeerde hij door te slapen. Jammer genoeg was Chantal in beweging gekomen en gaf ze hem een kus. Die kus was het enige wat niet jammer was. "Ik weet." Mompelde hij in zijn kussen. Met super tegenzin kwam hij overeind en slenterde hij naar de badkamer waar hij snel onder de douche ging. Hij trok een wit shirt aan met eroverheen een trui. Buiten vond hij het maar koud en grauw. Perfect om een wedstrijd binnen te rijden. Onder zijn joggingbroek had hij zijn wedstrijd broek alvast zodat hij zichzelf straks niet hoefde te verkleden en zijn broek niet vies zou worden door Future. Beneden gaf hij Chantal een kus en een knuffel voor hij zijn ontbijt op begon te eten. Nog steeds vond hij het raar dat Chantal was gaan ontbijten, maar de reden was best wel simpel. Ze was zwanger, naar zijn weten ging iedereen dan meer eten. Of niet, kon ook nog eens. "Moeten we onderhand eigenlijk niet meer ontbijt spullen halen aangezien jij ook ontbijt?" Naar zijn idee ging er nu veel meer eten doorheen dan als hij alleen ontbeet. Zijn overheerlijke croissantjes werden nu niet meer door hem alleen gegeten. Dack kwam met de lijn in zijn bek aangewandeld. "We gaan zo naar buiten, even snel mijn koffie opdrinken en gaan we." Alsof Dack er iets van zou snappen wat hij tegen hem babbelde. Vlug gooide hij zijn koffie naar achteren, trok zijn jas aan en deed Dack zijn riem om met de lijn eraan. "Ga je mee met Indy of zal ik Indy ook mee nemen? Ben over een klein kwartiertje terug sowieso."

Rustig at ze haar broodje met hagelslag op. Toen Darren er over begon dat ze misschien meer ontbijt spullen moesten halen verslikte ze zich in de hagelslag. ”Het valt zeker op? Ben al lang bij dat ik de misselijkheid van de eerste maand niet meer heb. En jij wilde toch altijd dat ik ’s morgens ging eten?” Geheel onschuldig keek ze naar hem toen ze het zei. Voor Darren was het jammer dat hij niet rustig van zijn koffie kon genieten omdat Dack uit wilde. ”Ehum wil jij Indy meenemen? Dan ga ik de paarden voeren en me omkleden want ik denk dat ik niet in me slaapkleding mee mag van je.” Voordat ze naar de stallen ging dronk ze haar thee op en gaf ze hem een zoen en ging naar de stallen. Ze voerde de paarden en ging naar binnen om zich om te kleden. Ze had geen zin om normale kleding aan te doen en trok der rijkleding aan. Ondertussen zat Indy al bij Darren en Dack met haar riem. Ze had allang door dat ze met Darren mee mocht.

Het enthousiasme van Dack kon haast niet op. Vooral toen Indy ook nog eens een keer mee mocht werd hij nog drukker. Darren gaf Chantal een vlugge kus terug voor hij met beide honden naar buiten ging. Dack gaf een harde ruk aan de riem toen ze eenmaal buiten waren. Gelijk kreeg hij op zijn kop zodat hij weer normaal zou doen. Darren wandelde in een korte tijd naar het park en weer terug. Ondertussen rende Dack en Indy achter elkaar aan en raakte ze hun energie kwijt. Straks zouden ze thuis moeten blijven omdat hij bang was dat ze een wedstrijd zouden kunnen gaan verpesten. Zoiets wou hij niet op zijn geweten hebben omdat hij ze mee zou hebben genomen. Thuis pakte hij snel nog zijn spullen bij elkaar. Kledinghoes met daarin zijn wedstrijdkleren, cap, wat te eten en te drinken mee. Ook een appel voor Future, het was zijn eerste wedstrijd. Hoe het straks in de bak zou gaan moest hij nog maar bekijken. Voor het juryhokje was hij laatst niet bang geweest, maar nu hing er ook nog eens een lekkere spanning overal. Even keek hij de kamer rond, opzoek naar zijn laarzen, tot hij zich bedacht dat die al op de manege stonden. Als laatst propte hij een wit wedstrijd dekje in zijn sporttas. Op de manege lagen nog witte onderleggers voor aan het hoofdstel. Zijn trouwe stalhulp zou die verwisselen met degene die er nu onder zaten, als ze het tenminste niet zou vergeten. Toen Chantal ook zover was knuffelde hij Dack nog even voor hij richting de auto wandelde. Zijn tas gooide hij achterin de auto, op de achterbank legde hij de kledinghoes netjes neer. Onderweg naar de manege ging hij voor zichzelf na of ze iets vergeten waren. Op de manege had hij veel spullen liggen, Future was al geknot, het tuig lag daar, naar zijn idee waren ze niets vergeten. Op de manege was het een chaos. Iedereen rende naar elkaar, overal stonden mensen hun paarden te borstelen, in te vlechten, op te zadelen. Over een uur zou hij los moeten rijden. Tijd om Future te laten glimmen en helemaal klaar te maken voor de wedstrijd. Bij de stal van Future was het tenminste rustig, logisch want hij stond afgezonderd van de rest. Zijn tuig hing keurig gepoetst op de steunen. Over het zadel lag de zadelhoes, onder het zadel hing het hoofdstel. Precies zoals hij had verwacht, met witte onderleggers. "Ben je er klaar voor jongen?" Zodra Future buiten de stal stond bekeek hij de knotten nog eens. Hij had ze er niet uitgeschuurd of iets anders mee gedaan. Ze zaten er nog perfect in. Door de deken die hij op had gehad was hij ook niet zo vies. Wel stoffig, maar niet vies. "Ergens moet mijn vader lopen, en nu hoop ik dat hij niet alweer aan het flirten is met de voorlezers." Nadat hij het had gezegd kwam zijn vader de hoek om. In zijn hand hield hij een blad met daarop de proef. "Ik ga voorlezen. Niet mopperen, je hebt er alleen maar profijt van. Ik ben tenminste te verstaan." Darren kon niets terug zeggen of zijn vader begroette Chantal met een heel hoop gebabbel over koetjes en kalfjes. Terwijl zijn vader aan het praten was maakte Darren van het moment gebruik om Future zijn staart snel te vlechten. Een klein gedeelte maar, gewoon invlechten tot ongeveer 2/3 van de staartwortel. Meestal hield hij eerder op omdat hij dat er mooier uit vond zien. Pas toen ze kwamen zeggen dat hij over 5 minuten moest gaan losrijden begon hij met het zadelen van Future. Op het laatste moment verwisselde hij zijn gympen voor zijn laarzen, werd zijn rijbroek zichtbaar, en deed hij de rest van alle kleding aan. Veel te veel kleren om alleen maar een paar tellen in de bak te rijden. "Wens me succes." Met Future naast zich gaf hij Chantal een knuffel en een kus. Onderweg naar de bak zette hij zijn cap op zijn hoofd en deed hij zijn laars nog even goed vast. Volgende keer toch eerder beginnen met aankleden. In de bak singelde hij Future nog snel aan voor hij opstapte. Kort keek hij naar de mensen langs de bakrand, nu mochten ze daar nog staan. Straks moesten ze weg, alleen Chantal en zijn vader zouden er dan mogen staan. Hoe zijn vader had geregeld dat hij mocht voorlezen snapte hij echt niet. Er waren vastte voorlezers, die kon je niet zomaar wegsturen. Elke keer dat hij langs de kantine reed keek hij nieuwsgierig door het glas. Af en toe zag je weer een groep meiden giebelen als hij in hun richting keek. Om ziek van te worden. Eindelijk waren ze klaar met het losrijden en moest hij beginnen met de proef. In de tijd dat iedereen de bak uit ging wachtte hij netjes op de plek waar hij zou moeten beginnen. Tijdens de proef liep Future erg netjes. Hij deed alles wat er van hem verwacht werd zonder dat Darren echt iets hoefde te doen. Zelfs de aansprong naar de galop ging zonder fratsen en rare dingen. In no time had hij de proef uit gereden, groette hij af en reed hij terug naar de stallen. "Dat ging niet zo heel erg... slecht."

Chantal der mond viel haast open toen Nick vertelde dat hij ging voorlezen bij Darren. Ze wist nu al dat Darren dat niet echt leuk ging vinden. En nog voor Darren er iets van kon zeggen begon Nick dingen aan Chantal te vragen. Nou ja vragen meer zijn mening en bevelen geven. Hij vond dat ze nu erg goed moest ontbijten omdat ze zwanger is. En dat ze niet veel meer moest doen en veel rust moest houden en vooral niet paardrijden. ”Ik kan nog makkelijk rijden. Me buik zit nog niet in de weg.” ”Niets mee te maken je gaat niet meer rijden van mij.” Heel even rolde Chantal met der ogen. wat een onzin zeg niet meer mogen rijden terwijl ze het nog altijd kon. Gelukkig kwam Darren en zijn vader hield gelijk op met een preek te geven. Ze knuffelde Darren terug en gaf een kus. ”Succes lieverd en niet zenuwachtig zijn je kan het.” In zijn oor fluisterde ze nog snel. ”Ik stap zo Future wel even uit.” Chantal letten er goed op tijdens de proef van Darren. Voor zo ver ze het kon zien liep Future gewoon erg netjes en deed rustig zijn galopwissels. Ze liep naar de uitgang van de bak toen de proef bijna klaar was. Ze ging tenslotte Future voor hem uitstappen. Toen hij uit de bak was en van Future was gestapt pakte ze hem over en ook zijn cap en klom op Future. Eigenlijk deed ze het ook wel een beetje om Nick dwars te zitten. Ze had zo iets van ga er nu maar iets van zeggen want dan krijg je Darren over je heen. En ze had het nog niet gedacht of Nick begon al. ”Chantal je moet in jou toestand niet meer rijden!! Straks val je en is er iets met de baby.” Chantal schrok er wel van hoe hard hij het zei want op de manege wisten ze nog niet eens dat Darren vader werd.

Ingespannen keek hij hoe Future bij Chantal liep. Darren keek even met grote ogen rond omdat zijn vader had gezegd dat er iets met de baby kon gebeuren. Haast ogenblikkelijk gingen de verhalen de rondte. Nijdig keek hij in de richting van zijn vader. Toen Future uitgestapt was pakte hij de teugels over en wandelde hij richting de stallen. Ondertussen had hij zijn joggingbroek weer aan. Wel liep hij nog steeds rond in het witte shirt wat hij onder zijn trui aan had gedaan voor het nette tijdens de wedstrijd. Het witte shirt was jammer genoeg nu niet zo wit meer doordat Future had staan schuren. Vanuit de verte hoorde hij zijn vader mopperen op een aantal mensen die hun paard bandages om hadden gedaan maar het schijnbaar niet goed hadden gedaan. Na het afzadelen van Future verzorgde hij de hengst nog even voor hij zijn appel kreeg en terug de stal in ging. Straks mocht hij in de paddock, wanneer het wat rustiger werd op het erf. Vanaf nu zou hij op de manege blijven staan. Tijdens deze wedstrijd had hij het super goed gedaan. Alleen zijn stalhulp mocht op hem rijden en dan hijzelf of Chantal. Voordat zijn vader kon gaan mopperen dat hij de proef niet goed had gereden, of dat Future er niet net genoeg uitzag, sloeg hij een arm om Chantal haar schouder heen en wandelde hij richting de kantine. Voor het eerst voelde hij zich een beetje ongemakkelijk in de stalgang. Overal stonden groepjes kinderen die hij les gaf naar hen te wijzen alsof ze aliens waren. Waarom moest zijn vader het nou toch zo hard zeggen. Kon hij zijn waffel niet een keertje houden, wie weet zou alles dan een stuk soepeler verlopen. Tuurlijk was hij aardig, en bleef hij zijn vader. Toch snapte hij niet waarom zijn vader zo irritant kon doen. In de kantine hoorde hij zijn vader in de stallen brullen. Darren trok zijn arm terug, opende de deur richting de stallen en opende zijn mond om iets in zijn richting te schreeuwen. Net op tijd bedacht hij zich dat hij niet in de stallen mocht schreeuwen. In een rustig tempo beende hij door de stalgang richting zijn vader. Toen hij bij zijn vader was greep hij zijn arm en sleurde hij hem mee naar buiten waar het rustig was. "Waarom zou Chantal niet mogen rijden? Ze zegt zelf dat ze geen last heeft van de baby. Ze galoppeert niet, neemt geen risico's. Laat haar toch lekker gaan, ze is volwassen en weet zelf heel goed wat ze wel en niet kan." Voor een moment had hij zich in kunnen houden maar de houding van zijn vader stond hem echt niet aan waardoor hij haast begon te schreeuwen tegen hem. Door iemand die met zijn paard langs kwam en flirterig naar hem lachte werd hij herinnerd aan wat zijn vader had gedaan in de bak. "Je hoeft het niet rond te bazuinen dat we een kind krijgen. Bemoei je eens een keer niet overal mee." Geïrriteerd liep hij terug naar de kantine. Onderweg kreeg hij allerlei vragen naar zijn hoofd geslingerd of het waar was. Antwoord gaf hij niet, ze zouden er vanzelf achter komen. In de kantine kwam hij precies op het moment binnen gestapt toen het paard in de bak ervandoor schoot. Het meisje die erop zat slingerde alle kanten op omdat haar paard super over stuur was. Vanuit de plank achter de bar pakte hij een rolletje pepermuntjes waarmee hij de bak instapte. "Handen laag houden, niet je benen optrekken maar ze juist lang maken. Probeer haar maar op een volte te zetten en als dat niet lukt tegen het schot aan drijven." Zijn altijd rustige houding wanneer hij bezig was met paarden kwam weer terug. Van de conversatie tussen zijn vader en hem was niets meer te zien. Ontspannen stond hij in de bak, wel rechtop voor hij overlopen zou gaan worden door de merrie. In de hoek van de bak liet het meisje zich uit het zadel vallen, de tranen stroomde over haar gezicht toen ze in het zand neerkwam. Ergens had hij met haar te doen. Aan de andere kant moest ze leren haar paard onder controle te houden. Voor hij het rolletje pepermunt open maakte liet hij de merrie nog even rondrennen zodat ze haar energie een beetje zou verliezen. Uiteindelijk pakte hij het rolletje en scheurde hij hem door midden. Ogenblikkelijk kwam Icara op hem afgedraafd met haar oortjes vrolijk naar voren. Door het rennen en alle stress was ze ongelofelijk bezweet. Hij gaf haar niets omdat hij haar alleen maar te pakken wou krijgen. Voor rennen ging hij haar niet belonen. Pas toen hij met het meisje die eraf was gevallen weer in de stalgang stond om Icara af te zadelen en verder te verzorgen gaf hij haar een pepermuntje. Liever appels dan pepermuntjes, maar appels had hij niet bij de hand. Eenmaal terug in de kantine ging hij opzoek naar Chantal. Toen hij haar eenmaal had gevonden sleepte hij haar mee richting een stoel om haar daarna op schoot te trekken. "Wat een dag. Ik ben blij als we naar huis kunnen."

Ook al kreeg Chantal de opmerking van Nick bleef ze toch op Future zitten en stopte hem uit. Na het uit stappen gaf ze hem weer aan Darren en liep mee naar Future’s stal. Toch was het jammer dat hij hier op de manege bleef. Ze pakte wat dingen van Darren aan toen hij Future afzadelde. Terwijl ze naar de kantine liepen voelde ze zich niet echt op de gemak. Het kwam niet door dat Darren zijn arm om der heen had nee het kwam eerder door zijn vader het even had geroepen dat ze ouders werden. Toen ze net in de kantine waren hoorde ze net als Darren zijn vader door de stallen roepen. Voordat ze ook maar ergens konden gaan zitten was Darren weer weg en ging ze maar ergens zitten. Ze voelde zich erg aan gekeken toen ze zo alleen zat. Ze hoorde ook veel meiden smoezen over haar buik. Ze voelde zich steeds ongemakkelijker worden. Net toen ze wilde weg gaan naar de stallen gebeurde er iets in de bak. In een flits zag ze Darren iets pakken en weer weg gaan. Ze keek vanuit de kantine naar de bak waar hij stond. Al snel had hij de merrie rustig. Omdat het nu in de kantine over het meisje ging dat van de pony was gevallen bleef Chantal er maar zitten. Net toen ze haar glas op de bar zetten kwam Darren naar binnen en trok haar mee naar een stoel. En zetten haar daar op zijn schoot. ”Ik zou ook blij zijn als we naar huis kunnen. Ben het zat om aangekeken te worden. Waren ze er net aan gewend dat je een vriendin had heeft je vader wee een nieuw giechel onderwerp.” Even zuchten ze diep. ”En je vader dacht ook even te zeggen dat ik nu beter moest ontbijten, veel moest rusten en vooral met nadruk niet meer paardrijden.” Ze werd echt gek van de bemoeizucht van Nick. Okee ze begreep dat hij blij was dat hij opa werd maar dan hoefde hij zich nog niet zo over haar te ontfermen.