A new boss?

"Het was een grote rommel." Hij gaf het eerlijk toe, zijn huis was een pest bende geweest. In de auto begon Chantal erover dat ze Indy mee wou nemen. "Zolang ze aangelijnd is en tijdens de les in het kantoor of de kantine zit kan het geen kwaad. In de stallen mag ze alleen aangelijnd, de bak is verboden toegang." Dack had hij vaak meegenomen naar de manege, tot hij agressief werd en mensen aanviel. Onder anderen zijn eigen baasje. Nog steeds zat het hem niet helemaal lekker. Als hij weer om zou slaan zou het misschien dit keer niet goed af lopen. Vlug dacht hij aan wat ze zometeen zouden gaan doen. Future moest weer gereden worden, dat kon Chantal mooi doen, en de nieuwe merrie. Ze was vorige week tot Bailey genoemd, ondertussen luisterde ze naar haar naam perfect. Nu nog goed leren luisteren onder het zadel. Op de manege pakte hij zijn cap, en haalde hij een dressuurzweep uit de bak. Zoals gewoonlijk stonden ze klaar met de paarden. "Ik heb niets gedaan." opperde hij onschuldig richting Chantal. Behalve een sms gestuurd dat ze twee paarden moesten opzadelen. Voor hij opstapte singelde hij een keertje aan. Tot nu toe ging alles goed. Soepeltjes stapte hij op en begon hij haar in te stappen. "Hij word gebruikt voor de net gevorderde lessen zodat ze alle hulpen kunnen verfijnen." Bailey was weer eens lekker hyperactief waar hij zich aan dood kon ergeren. Voorwaarts was fijn, maar super hyper was irritant. Een paar rondjes stappen gingen voorbij en ze begonnen te draven. Gelijk moest hij haar naar beneden rijden voor ze begon te rennen. Hij reed op de binnen hoefslag zodat Chantal gewoon rustig kon rijden. Met z'n tweeën in de bak kon nog gewoon. In een les zaten wel meer mensen maar dan reed je niet voor jezelf. Door een duif die voorbij vloog schoot Bailey de andere kant op. Darren slaakte een diepe zucht en begon maar weer opnieuw met de oefeningen. Rot duiven. Af en toe gleed zijn blik naar Chantal die met Future aan het rijden was. Zo'n paard was heel anders dan Fly.

Chantal voelde dat Future echt weinig nodig had. Alleen al op haar kuit geven ging hij al in draf. Als ze in galop wilde hoefde ze alleen maar achterin het zadel te gaan zitten en weer een beetje kuit te geven. Ze begon allerlei figuren te rijden. "Ik merk dat hij echt weinig hulpen nodig heeft." Toen er een duif langs vloog schoot de merrie bijna onder Darren vandaan. Future daarin tegen bleef hartstikke netjes lopen. Na een dik uur gereden te hebben begon Chantal hem uit te stappen. Ze gaf hem een lange teugel en hij strekte gelijk zijn hals. Hij liep wel gewoon heerlijk door. "O wat heb je me aangedaan Darren. Dit paard is echt geweldig straks wil ik niet meer op Fly rijden." Natuurlijk meende ze er geen bal van dat ze dan niet meer op Fly wilde rijden maar ze wilde echt wel vaker op Future rijden. Ineens hoorde Chantal gefluisterd aan de bakrand. Toen ze daar heen keek zag ze allemaal meiden naar hun kijken. Blijkbaar was het alweer bijna tijd voor Darren om les te geven. Nou ja tijd voor Darren waarschijnlijk zou Chantal wel weer de les mogen geven. Dan zouden ze nog leuk op kunnen kijken als ze echt appeltaart mee hadden. Want Chantal was echt niet om te kopen met iets okee als je tegen der zou zeggen je mag Future hebben als je dan iets doet dan zou ze er echt over nadenken. Gelukkig dat ze thuis maar twee stallen hadden anders had ze misschien nog een poging gedaan op Future te kopen.

Lachend keek hij toe hoe Future Chantal reed. Samen een team. Na ruim een half uur alleen maar gestapt en gedraafd te hebben zette hij Bailey in een ruime galop. Gelijk schoot ze er vandoor alsof ze een afspraak moest halen. Rustig reed hij haar terug tot een handgalopje waarin hij haar goed onder controle had. "Je kan vaker op hem rijden." zei hij lichtelijk afwezig omdat hij Bailey bij zich moest houden. Ze hadden zeker een uur gereden, misschien zelfs meer. In elk geval moest hij weer gaan les geven. Of beter, samen met Chantal les gaan geven. Rustig gaf hij de merrie meer teugels zodat ze rustig kon uitstappen. Iemand gooide een staldeur dicht met een hoop herrie waar Bailey van schrok. Gelijk schoot ze weg in galop en begon te bokken. Darren pakte de teugels weer op maat en dreef haar op zodat ze moest rennen in plaats van bokken. Voor het schot nam ze een scherpe bocht waardoor hij even uit balans was. Die balans wist hij echter snel weer te herstellen, alleen toen ze weer recht op het schot afging remde ze er precies voor. In een oogwenk kwam hij tegen het schot aan en lag daarna in het zand op zijn rug. "Mormel dat je bent." Nog een paar tellen bleef hij liggen voor hij overeind krabbelde. De eerste stap die hij zette ging een beetje stroef omdat hij met zijn been tegen het schot aan was gekomen. Aangezien Bailey zelf aardig geschrokken was besloot hij dat hij er maar weer op zou klimmen. Onder het zand klom hij weer het zadel in. Met een lange teugel reed hij nog een aantal rondjes. Hierna klom hij snel van haar rug af en liep hij met dezelfde vrolijke blik als altijd richting de stallen. Iemand anders zou haar wel voor hem afzadelen. Zoals verwacht kwam er ook iemand naar hem toe om Bailey mee te nemen. Hij klopte zijn kleren af en wandelde terug naar de bak waar hij op een kruk ging zitten. Zijn gezicht vertrok iets toen hij zijn rug rechtte. Daar zou hij morgen last van gaan krijgen. Alsof er niets was gebeurd begon hij rustig de pony's in te schrijven. "Lekker gereden op Future?" vroeg hij expres aan Chantal. Aan haar reactie daarnet klonk het alsof ze het super vond op Future.

Chantal schrok der rot toen Darren op de grond lag naast Bailey lag. Snel sprong Chantal van Future af en ging naar Darren toe. Maar voordat ze bij Darren was zat hij alweer in het zadel. Chantal stapte ook maar even op Future en reed nog een aantal rondjes. Toen Darren stopte met rijden toen stopte Chantal ook maar want het was waarschijnlijk toch bijna tijd voor de les. Tot haar verbazing hoefde ze ook Future af te zadelen. Chantal liep maar gelijk met Darren mee en zag zijn gezicht vertrekken toen hij zijn rug strekte. "Gaat het wel? Die val zag er pijnlijk uit." Nog voordat ze antwoord van hem kreeg vroeg hij of ze lekker gereden had. "Ja Future rijd echt geweldig. Maar ik vroeg je wat want je viel ook met je knie tegen het schot ik zag het." De bezorgdheid was licht op haar gezicht te zien. Eigenlijk wist ze nu hoe hij zich gevoeld had toen zij van Fly in het bos was gevallen. "Okee ik weet nu denk ik hoe jij je voelde toen ik van Fly viel." Ze ging bij hem staan en gaf hem een kus op zijn wang. Gelijk hoorde je veel meiden aan de bakrand geschrokken reageren. Waarschijnlijk dachten ze dus echt dat hij nog geen vriendin had nou ze hadden lekker veel pech. Want Darren was al van haar en van niemand anders. Nou ja van haar als je het zo kon noemen ze waren in elk geval een koppel en daar kon echt niemand iets aan veranderen. Ze keek toe hoe Darren de les indeling aan het maken was. "Ik hoop voor jou dat er geen taart mee is anders moet je nog gaan sporten."

Darren negeerde de eerste vraag van Chantal. Zijn knie deed pijn, gewoon doorbijten en dan zou het vanzelf weer gaan. En anders waren er ook nog dingen die pijnstillers heten. Natuurlijk moest ze een antwoord hebben op haar vraag. "Het gaat prima, de pijn trekt vanzelf wel weer weg." Hij moest lachen door de reactie van de meiden aan de bakrand. Alsof ze het niet verwacht hadden dat hij iets met Chantal had. Ze was wel vaker mee geweest naar de manege. De indeling van de pony's was nog een hele klus. Sommige wou hij op een andere pony hebben dan ze vandaag zouden zitten. Vorige week was het tijdens het springen niet zo goed gegaan, dus vandaag moesten ze het ook maar bekijken. In elk geval moesten ze appeltaart voor hem meenemen, stiekem had hij honger gekregen. Hij stond redelijk soepel op waarna hij Chantal een kus op haar voorhoofd gaf. "Ik ga even me cap en alles wegbrengen." Ook de map nam hij mee aangezien hij die niet meer nodig had. In het kantoor ging hij voorzichtig op de stoel zitten. Hier en daar waren een aantal briefjes opgeplakt met wat er allemaal geregeld was. Inhaal lessen, kastjes, afgebelde lessen. Uit een kastje haalde hij een asperine waarmee hij naar de kantine wandelde. Met wat water werkte hij de pil naar binnen. Wat smaakte die dingen toch smerig. Weer alsof er niets gebeurd was wandelde hij naar de bak toe waar hij op zijn kruk ging zitten. Sommige pony's stroomde al binnen. Aangezien de pony met singelvrees weer meereed moest hij helpen met het opstappen en aansingelen. Gelukkig voor hem was het geen zwaar kindje. Met enige tegenzin tilde hij het meisje in het zadel waarna hij haar aan het riempje liet trekken zodat hij zijn rug niet hoefde te gebruiken. "Zo, en nu rijden jij." zei hij vrolijk tegen haar. Hij draaide zich even om en keek de bak rond. "Waar is mijn appeltaart?" Plotseling begonnen de kinderen uit de les te lachen. Wanneer ze gingen lachen dan ging er gewoon iets gebeuren. Hij wandelde terug naar Chantal en ging naast haar staan. Onschuldig pakte hij haar hand vast waarna hij haar een klein duwtje gaf. "Wil jij dit keer beginnen?" Nadat hij het had gezegd kwamen een aantal ouders naar hem toe met een doos in hun handen. "Nee. Nu moet ik ze wel laten kiezen." De ouders begonnen gelijk te lachen en duwde de doos in zijn handen. Voor hij iets kon zeggen waren ze alweer verdwenen. "We hebben vanavond iets te eten voor op het bankje. En sporten ga ik zeker niet doen." Onschuldig lachend in de richting van Chantal liep hij de kantine voor een moment in om de taart weg te zetten. De map moest hij ook weer meenemen omdat ze mochten kiezen.

Chantal liet het maar voor wat het was. Ze wist dat hij pijn had maar wilde het niet toegeven net als zij had gedaan. Toen hij naar het kantoor ging zuchten ze even en keek hoe de paarden binnen kwam. Al snel kwam Darren weer terug en begon over de taart. Chantal begon te lachen maar tot haar verbazing gingen de ruitertjes ook lachen. Wat er was wist ze niet maar ja. Darren kwam naar der toe en pakte der hand en gaf der een duwtje. Ze keek hem even met grootte ogen aan blijkbaar moest zij de les beginnen. Hij vroeg het ook ze knikte maar ja omdat ze ouders zag aan komen gelopen. "Okee willen jullie allemaal jullie paard in het midden van de bak sturen." Zoals Chantal vroeg deden alle leerlingen het. "Okee allemaal voeten uit de stijgbeugels." Ze zag meteen de leerlingen allemaal raar kijken. Even begon ze te lachen om de gezichten. "We gaan vandaag zonder beugels rijden dit is goed voor jullie houding en het meegaan in de gangen van je paard." Het scheelde een boel dat alle zadels van de manege hetzelfde waren dus kon ze zo alle beugels er af halen en op één hoop neer leggen. "Okee drijf maar aan en ga links de hoefslag op en gaan maar instappen." Na ruim tien minuten te hebben in gestapt was het tijd om aan te draven. Waarschijnlijk zou dat een mega grappig gezicht worden. "Okee het is tijd om aan te draven. Denk je dat je gaat vallen dan voeg je maar uit de rij en zet je paard in het midden van de bak in stap. Dit omdat het gevaarlijk is als je ineens gaat stappen terwijl er mensen achter je nog in draf zitten. Snappen jullie het?" Gelijk kreeg ze een luide ja van de leerlingen. "Okee laat maar draven." Gelijk gingen de paarden in draf en tot de verbazing van Chantal bleven alle kinderen gewoon prima zitten. Ze gaf ze allemaal figuren op die ze moesten rijden. Natuurlijk mochten ze ook nog even in galop. Gelukkig hadden ze allemaal een bodyprotector aan en ze hadden ook allemaal al val les gehad dus dat zou wel goed af lopen. Zelfs in galop bleven de kinderen prima zitten. Je kon wel zien dat ze het erg spannend vonden. "Okee ga maar terug naar stap en ga maar naar het midden van de bak dan doen we de stijgbeugels er op en dan gaan we voor de afsluiting een potje paardenvoetbal doen." Gelijk hoorde je de kinderen juigen wat te begrijpen was want paarden voetbal was erg leuk. Ze deelde de stijgbeugels uit en ook gelijk lintjes voor de team kleuren. Ze legde de bal in het midden en liet de kinderen hun gang gaan. Zelf ging ze aan de kant staan en keek toe. Het was echt een geweldig gezicht hoe de paarden en ruitertjes plezier hadden in wat ze deden.

Darren bleef op zijn kruk zitten, te lui om op te staan. Chantal had verzonnen om zonder beugels te gaan rijden. Meestal werden de beugels kruislings voor het zadel neergelegd als ze zonder gingen rijden. Dat was dan voor heel even, nu moesten ze bijna een halve les rijden zonder beugels. Terwijl ze aan het rijden waren maakte hij een aantal aantekeningen in de map. Een aantal zouden naar een andere les mogen, net een stapje hoger waar ze meer zouden leren. Vooral tijdens de galop schreef hij een boel op. Sommige moesten goed oefenen op hun houding, rechtop blijven zitten in de galop en niet te erg vooruit duwen. Anderen moesten hun handen laag en stil houden. Al met al, ging het helemaal niet slecht. Door de kruk begon hij een houten kont te krijgen. Geen andere stoel mocht in de bak staan omdat ze anders helemaal zwart zouden zien als ze terug de kantine in moesten. Darren stapte voorzichtig van de kruk af. Staand schrijven ging ook goed. Aangezien anderen het ook nog moesten kunnen lezen deed hij een poging tot netjes schrijven. Erg goed ging het niet, maar het was tenminste een beetje te lezen. Beter dan al het andere wat hij erin had gekladderd. Toen Chantal riep dat ze paardenvoetbal gingen doen keek hij even op. Waarom deed ze wat hij zich net zat te bedenken? Problemen had hij er niet mee, nu hoefde hij niet te lopen. Tijdens het voetbal lette hij op of de paarden op hun eigen benen liepen. Af en toe moest hij lachen omdat ze met z'n allen op de bal afstormde en dan vast zaten. Pas toen ze doorkregen dat ze misschien wat minder enthousiast moesten doen ging het beter. De pony's trapte tegen de bal aan alsof ze nooit iets anders deden. Met paarden moesten ze het niet proberen, die zouden er niets van snappen. Of over de bal struikelen. Nog iets van 5 minuten voor ze van les moesten wisselen, tijd om hen te laten kiezen. "Bal naar het midden trappen, op een volte bij de C en uitstappen die handel." Voor het doordrong duurde het een tijdje, uiteindelijk zaten ze allemaal op een grote volte. "Wie heeft de appeltaart verzorgd?" Een twijfelend vingertje ging omhoog. "Dan mag jij als eerst kiezen op wie je volgende week wilt." Het twijfelende vingertje werd nu enthousiast naar beneden gehaald. Iedereen begon gelijk te gillen op wie ze wouden. "Eén voor één, straks zet ik je nog op de verkeerde." In een rustig tempo werkte hij iedereen af. Sommige pony's werden dubbel genoemd. Wanneer hij dan zei dat ze er niet met z'n allen op konden kwam er een andere pony aanbod. Hierna was er een halfuur pauze waarin de stallen in orde gemaakt moesten worden, daarna zou er een gevorderde les komen. Nog even en dan konden ze weer naar huis. Hij ging naast Chantal staan en keek haar onschuldig aan. "Je kan meerijden met de volgende les, het een gevorderde les waarin we sommige dingen met z'n allen doen. Ik ga het niet redden om nog een uur te rijden. Als je wilt natuurlijk." Iemand had afgebeld waardoor er een paard overbleef. Een redelijk jonge hengst die nog een aantal dingen onder de knie moest krijgen. Chantal was de perfecte ruiter om hem de knopjes bij hem even om te zetten.

[Gewoon echt megaflut o.o ]

Ineens kwam er geluid uit de hoek waar Darren zat. Chantal draaide der om en keek hem aan wat zou hij toch gedaan hebben toen hij daar zat. Daar was ze eigenlijk wel erg benieuwd naar. Toen Darren vroeg van wie de taart kwam en toen hij ze ging laten kiezen was het echt een kabaal. Heerlijk was het toen alle kinderen weg waren. Ineens kwam hij naast der staan met een onschuldige blik. Haar mond viel bijna open toen Darren zei dat ze mocht rijden in de les. "Val ik dan niet buiten de groep als ik er ineens in kom?" Eigenlijk was ze wel erg benieuwd op welk paard ze dan mocht maar wat als ze niet goed genoeg was voor in die les. "Maar liefje straks ben ik niet goed genoeg voor die groep. En doe ik iets verkeerds." Ze ging bij hem staan en deed even der handen om zijn nek. Heerlijk was dat om zo even te blijven staan.



[Flut]

"Tuurlijk val je er niet buiten. Er rijden ook wel eens inhalers mee." Chantal sloeg haar armen om zijn nek heen waarna hij zijn armen om haar middel heen deed. Kort moest hij lachen om de reactie van de meiden die de bak inliepen om voetjes te geven. Het bleef gewoon komisch. "Je bent meer dan goed genoeg. Het is voornamelijk voor jezelf rijden aan het begin, daarna gaan we beginnen met het wijken en schouder binnenwaarts. Het galopperen is ook met de groep, daarna rijd je weer voor jezelf." Nadat hij uitgesproken was leunde hij iets naar voren en gaf haar een kus op haar mond. Het was dat ze op de manege stonden, en er een aantal mensen naar hen keken. "Het is Maddog. Als het goed is zadelt iemand hem al op, maar je kan ook bij hem gaan kijken of hij al klaar is." Bemoedigend gaf hij haar een zacht duwtje de goede richting in. Vanuit allerlei kanten werd hij aangevallen door vragen. "Hoe heet ze? Waarom heb je haar nooit eerder meegenomen? Ga je haar nu voortrekken in de les?" Iedereen kakelde door elkaar waardoor hij sommige vragen niet eens hoorde. Een beetje stijfjes stapte hij de bak in waarna hij maar tegen de rand aanleunde. "Jaloers?" Hij had een grijns van oor tot oor op zijn gezicht staan omdat hij hen een keertje kon pesten. Gelijk werd iedereen stil. "Ze heet Chantal, en ik heb haar wel eens meegenomen alleen niet bij jullie les. Ik ga haar niet voortrekken, ze rijd gewoon mee omdat er nog een paard gereden moet worden." Het geschreeuw was overgegaan in gefluisterd. Alleen achter vandaan riep iemand nog iets. Het was een kleine groep, maar vijf met Chantal erbij zouden het er zes zijn. Sommige waren al begonnen met het instappen. De paarden die mee reden waren lekker fris dus ze konden veel doen vandaag. Iemand vroeg hem een voetje te geven zodat ze makkelijker in het zadel zou komen. Darren haalde er iemand anders bij omdat hij nog steeds last had van zijn rug. Automatisch begon iedereen met hun paarden voorwaarts te rijden en lekker los te krijgen. Bij deze groep hoefde hij tenminste niet bang te zijn dat ze eraf zouden vallen wanneer ze gingen galopperen.

Toen Darren zei dat ze niet buiten de groep zou vallen omdat het vooral op eigen rijden aan kwam was ze erg gerust. Toen ze een kus van hem kreeg hoorde ze veel meiden praten. Ze trok zich er echt niets van aan. Nog voordat Chantal een toezegging had gedaan over het in de les rijden vertelde Darren al op wie ze ging en dat ze moest gaan kijken. Ze kreeg een duwtje in der rug om der de goede kant op te krijgen. Toen ze naar de stallen liep hoorde ze iedereen in de bak vragen wie ze was en nog meer van dat soort vragen weer trok ze zich er niets van aan en ging op zoek naar Maddog. Toen ze in de stallen kwam zag ze een meisje met een bruine hengst staan. Chantal liep er op af en vroeg of het Maddog was. Dat was hij inderdaad een mooie hengst van 3 jaar werd haar verteld. Ze zuchten even diep en pakte Maddog aan. Waarschijnlijk had Darren veel vertrouwen in der om der op een jonge hengst te zetten. Terwijl ze met de hengst naar de bak liep pakte ze haar cap en een dressuurzweep. Toen ze in de bak kwam zag ze bijna iedereen der aan kijken. Ze ging gewoon haar ding doen en singelde de hengst nog een keertje aan en steeg toen op. Rustig maakte ze der teugels op maat en begon met het instappen.

Toen Chantal ook eenmaal binnen was en een beetje ingestapt had installeerde hij zichzelf in het midden van de bak. Hier vandaan had hij prima kijk op wat er allemaal gebeurde. Sommige reden met z'n tweeën naast elkaar. Na een afkeurende blik van hem gingen ze weer achter elkaar rijden. De ene moest zich nu wel helemaal omdraaien om te kunnen kweppen, maar daar bleken ze geen problemen mee te hebben. Darren zuchtte eens diep en opende zijn mond. "We zijn hier om te rijden, niet om te kleppen. Recht zitten op je paard, tenen naar binnen, rug recht, licht contact met de mond. Als je er problemen mee hebt ga je maar zeuren bij de baas." Iedereen ging opeens recht zitten en begon weer serieus te rijden. Tevreden keek hij hoe ze hun paarden aanpakte. Een enkele waren aan het prutsen met hun tenen. Heel de tijd die zwengelende voeten irriteerde hem. In een rustige pas wandelde hij naar een meisje toe waarna hij haar tegen goed draaide, haar hak naar beneden duwde en haar been tegen het zadel aanhield. "Zo proberen te houden. Als het pijn doet zitten ze goed." Het meisje hield haar voeten zo goed mogelijk in de stand waarin hij ze gezet had. Wanneer ze het langer zou doen ging het automatisch. Sommige waren al begonnen met draven, voltes en gebroken lijnen om stelling te zoeken en om de paarden los te rijden. "Wie heeft er problemen mee als we vandaag het wijken en het schouder binnen en buiten waarts gaan verfijnen?" Eén iemand protesteerde omdat ze dat al onder de knie dacht te hebben. "Dan ga jij voorop. Bij de A afwenden en gaan wijken. Het liefste bij de B uitkomen, zo niet bij de M." Het meisje wat daarnet aan het protesteren was geweest wendde af en probeerde zo goed als ze het kon haar paard te leren wijken. Jammer genoeg voor haar had ze totaal geen stelling en deed ze het helemaal fout. Gelijk plukte hij haar uit de groep en legde hij haar de hulpen uit. Ondertussen lette hij op of nog iemand het niet goed deed. Oefening baart kunst.

Chantal was erg geconcentreerd ook al was ze alleen nog maar aan het in stappen. Ze keek voor der en zag de twee voor der naast elkaar rijden en op één of andere manier hoefde Darren maar één blik te geven en ze gingen achter elkaar. Rustig ging Chantal verder met in stappen en liet Maddog aandraven. Niet echt lekker ging hij over in draf dus haalde ze hem weer terug en dreef hem weer aan. Deze keer ging het al een stukje beter. Chantal ging net zolang van stap in draf en van draf naar stap tot dat Maddog lekker in draf over ging. Opeens snapte hij het en ging prima over van stap naar draf. Op Chantal der gezicht verscheen een glimlach. Toen Darren ineens begon te praten schrok ze zich rot omdat ze gewoon zo met Maddog bezig was. Toch was het grappig ze kreeg nu gewoon les van haar vriend maar goed dat hij dat thuis niet deed anders werd ze misschien nog gek van hem. Om toch maar een beetje naar hem te luisteren deed ze gewoon mee met de oefeningen die hij opgaf. Waarschijnlijk zou ze de volgende dag wel spierpijn hebben aangezien ze zes weken niet had gereden en nu gelijk op één dag al drie paarden gereden te hebben. Voordat ze het ongeluk had gekregen met Fly had ze haar net leren wijken dus dat kwam mooi uit want blijkbaar moest Maddog het ook nog leren. Chantal dreef hem goed voorwaarts en vroeg een beetje stelling aan hem. Heel even voelde ze dat hij het bit vast pakte en weer los liet. In tegenstelling tot het meisje die alles dacht te weten kwam Chantal wel uit bij de B. Ze zag alle persoontjes uit de les met haast een open mond naar der kijken omdat het haar op een hartstikke groen paard meer lukte dan het andere meisje op een gevorderd paard. Ze hoorde allemaal geroezemoes achter zich ze zuchten even diep en ging weer verder met rijden. Op het lange stuk van de bak liet ze Maddog weer even draven om te kijken of hij nog lekker overging van stap naar draf. Blijkbaar was hij een snelle leerling want hij deed het nog perfect. Ze vond het echt geweldig dat Darren haar op zulke paarden gewoon liet rijden. Eerst op Future en nu weer op Maddog.


[Had heel even inspi xD]

"Nog een keer. Wijken voor het linker been of voor het rechterbeen. Kom op, jullie moeten het perfect kunnen op dit niveau." Langzaam begon hij zich nogal dood te ergeren aan de manier waarop hij behandeld werd. Eigenlijk werd hij door niemand echt serieus genomen, behalve door Chantal. Maar zij kon gewoon rijden. Weer begonnen ze met wijken wat nergens op leek. Een enkeling deed het goed, de rest zat hun paard gewoon te trappen en had totaal geen idee van wat ze deden. Darren sloeg zijn armen over elkaar heen. Had hij ze tot dit niveau gebracht om alleen maar stom te gaan zitten doen? Degene die het goed deden mochten door rijden, de rest zette hij op een volte bij de A. "Eerst jullie houding drastisch verbeteren, laat maar zien wat ik jullie heb geleerd. Wanneer ik tevreden ben mogen jullie ook galopperen." Beledigd keken ze hem aan omdat ze niet mochten galopperen. Net goed, moesten ze maar eens een keertje naar hem luisteren. Omdat niemand hem tegensprak richtte hij zich tot de drie die het wel goed deden. Onder anderen Chantal. "Op de volte bij de C. Allemaal linksom rijden. In galop aanspringen tussen de C en de H. Laat ik niet zien dat je een meter boven je paard uit komt tijdens het galopperen want je gaat zo bij de rest. Hoppa, laat maar wat zien." Achter hem hoorde hij iemand zeuren dat ze niet meer mocht galopperen. Hij negeerde het volkomen omdat hij probeerde op te letten of er iets fout ging. Een meisje wat op een oude merrie zat ging makkelijk in galop, maar wel de verkeerde. Verder zat ze netjes. Hij hoefde niets te zeggen of het meisje liet de merrie al een galopwissel maken zodat ze wel goed zat. Tevreden keek hij toe hoe de paarden aan het rennen waren. Ondertussen begonnen ze ietsjes te schuimen, tijd om te stoppen was het echter nog niet. Bij het galopperen ging het goed dus nu kijken of de dames van het draven hun houding al verbeterd hadden. In elk geval zaten ze nu helemaal rechtop en hadden ze hun benen stil tijdens het draven. "Ook jullie mogen aanspringen in galop, laat me zien wat jullie kunnen anders ga je gewoon een les terug." Geschrokken begon iedereen opeens hun best te doen. Nog maar een kwartiertje, dan was de les alweer voorbij. Hij liet iedereen nog een tijdje galopperen, op beide kanten zodat de paarden lekker los werden. Uiteindelijk liet hij iedereen 10 minuten voor tijd op de middenlijn staan. "Afstappen, singel losmaken en het zadel over de rand van de bak heen hangen. Degene die niet willen gaan gewoon verder met zadel." Sommige deden snel wat hij zei en stonden even later alweer naast hun paard. Maar één iemand kwam zonder hulp op haar paard, het kostte wat moeite maar ze kwam er tenminste op. Darren gaf de rest een voor een voetjes zodat ze weer zaten. "Zonder zadel rijden is de eerste en laatste keer wat gaat gebeuren in deze les. Maar aangezien het zo warm is kunnen de sproeiers zo aan. Dan zijn jullie paarden ook gelijk een beetje afgekoeld voor de weer op stal gaan. Degene die het zadel nog op hun paard hebben liggen moeten toch echt de bak uit, of ze willen het zadel helemaal in vetten." Nog even uitstappen en daarna de sproeiers aan, de pony's vonden het altijd helemaal geweldig.

Chantal irriteerde zich helemaal kapot aan de andere die helemaal niet naar Darren luisterde of serieus namen. Ze zuchten diep maar reed gewoon verder. Elke keer als Darren instructie gaf verwerkte Chantal die gelijk in der hoofd en reed gewoon verder. Heel even schoot ze in de lach toen Darren een aantal express niet liet galopperen. Uiteindelijk was Chantal bij de C in draf uitgekomen en Darren wilde dat ze daar aansprongen in galop. Rustig ging Chantal achterin het zadel zitten en dreef met der benen Maddog aan. Helaas ging het niet goed en zetten ze Maddog op een volte zodat ze het nog eens een keertje kon proberen. Nu ging ze iets voor de C achterin het zadel zetten en begon te drijven dit keer ging Maddog wel in galop. Chantal merkte alleen wel dat hij in de verkeerde galop zat heel even deed Chantal iets en toen voelde ze dat hij wel in de goede galop zat. Toen Darren begon te dreigen met dat ze een les terug moesten als ze niet lieten zien wat ze konden. Gelukkig hoefde zij daar niet veel van aan te trekken omdat ze officieel niet in deze les zat laat staan eigenlijk op deze manege reed. Toen het bijna tijd was moesten ze de paarden naar het midden rijden. Chantal deed maar braaf wat Darren wilde. Heel even twijfelde ze of het zadel van Maddog af zou halen of niet. Hij was natuurlijk een erg groen paard en of hij het zou accepteren dat ze zonder zadel zou rijden. Toch waag de Chantal het er op en haalde het zadel bij Maddog er af. Soepel sprong ze op Maddog en liet hem nog even aan het bit staan voordat ze hij aan dreef. Zoals het nu ging was Maddog erg braaf dus besloot ze hem maar aan te drijven. Rustig stapte Maddog weg met een beetje hulp van Chantal liep hij al gauw aan de teugel. Om te kijken of hij nog snapte wat ze aan het begin van de les hadden gedaan ging Chantal weer overgangen rijden. Van stap naar draf en van draf naar stap. Blijkbaar was hij echt een prima leerling want hij wist het nog precies. Nu ging ze van draf naar galop en als hij in de verkeerde galop sprong haalde ze hem weer terug naar draf en zetten hem opnieuw in galop. Ze was echt helemaal verkocht aan Maddog. Ze zou haast aan Darren gaan vragen of ze vaker op Maddog mocht rijden omdat hij echt een goede leerling was. Maar ook omdat ze dan vaker naar de manege kon dan hoefde ze niet meer thuis te zitten als Darren tot laat op de manege moest werken. Toen Darren vertelde dat de sproeiers aan gingen stuurde Chantal Maddog maar naar het midden van de bak en ging daar van Maddog af. Ze zag Darren op der af komen en keek hem aan. ” Ik durft het niet aan om met een groen paard in de sproeiers te rijden. Straks heb ik weer een gebroken arm.” Ze keek hem aan me een flonkering in der ogen. Aan die ogen kon je echt zien dat ze het geweldig vond om op zo paard gereden te hebben. Ondertussen had ze wel wat last van haar spieren maar ja heel erg vond ze het niet ze had het met een goede reden gekregen.

Nieuwsgierig keek hij naar Chantal die van Maddog af was gestapt. "Je kan hem dan richting stal brengen. In de zadel kamer ligt een zweetdeken als je die nodig hebt." Zodra ze eruit was, samen met de andere paarden met nog een zadel op hun rug, klikte hij de schakelaar om. Er was een zacht geluid van water door de buizen. Niet veel later kwamen de sproeiers op gang en dwarrelde er kleine druppels water naar beneden. Helemaal verstuift natuurlijk anders werd het een modder poel. Een meisje wat opeens door kreeg dat haar make up niet waterproof was kwam naar hem toe gerend met haar paard aan de hand. "Ik moet echt weg, straks heb ik nog een verjaardag en dan heb ik te weinig tijd als ik me ook nog moet gaan opmaken." Voor hij iets had kunnen zeggen werden de teugels in zijn handen geduwd. Daar stond hij dan met een reuze groot paard naast zich in de bak die nogal nat werd. Normaal gesproken bleef hij gewoon staan bij de kruk aangezien het daar niet nat werd. De kans om nog even te kunnen rijden nam hij. Van iemand langs de kant kreeg hij een cap en een voetje. Het opstappen deed dan wel pijn aan zijn rug, maar hij had het er voor over. Als het zou mogen zou hij zonder cap rijden, jammer genoeg was dit ten strengste verboden op de manege. Hij hield de teugels licht vast, wel zodat hij nog contact had voor als er opeens gerend ging worden. Af en toe begonnen de paarden een paar rondjes te rennen. Voor hun was het water nu heerlijk. Lang duurde het niet of het was alweer tijd. Iedereen moest van hun paarden af, de sproeiers gingen uit. Als een klein kind bleef hij koppig op zijn paard zitten. Eraf springen deed pijn, hoe moest hij er dan afkomen? Hier had hij even niet over nagedacht. Hij zuchtte diep en sprong er dan toch maar voor af. Bij de landing maakte hij een klein huppelsprongetje om zijn knie niet te veel te belasten. Door de lading water die naar beneden was gekomen was zijn broek nogal doorweekt net zoals zijn shirt. Redelijk snel wandelde hij de stalgang in waarna hij het paard op stal zette.
Darren ging opzoek naar Chantal. Hij moest haar nog iets aandoen omdat ze niet onder de sproeiers wou rijden. Toen hij haar eenmaal gevonden had klemde hij zijn kaken op elkaar en tilde hij haar op. Iedereen keek dan wel naar hun, maar wat kon het schelen. In een rap tempo liep hij naar de weide waar hij haar boven de waterbak hield. "Ik zal je niet laten vallen op één voorwaarde." Met een grote grijns op zijn gezicht strekte hij zijn armen dichter naar het water toe. Onder in de bak lag veel smurry van de paarden. Stel je voor dat je daarin terecht zou komen. "De voorwaarde is dat we nu richting huis gaan.." Voor hij haar los zou laten, zonder het zelf echt te willen, zette hij haar terug op de grond. Licht smekend keek hij haar aan. Les hoefde hij niet meer te geven vandaag, tenminste iemand anders zou gaan springen dus zou hij er voor jandoedel lopen. Er waren geen paarden meer over die gereden moesten worden, heel veel redenen om hier niet rond te blijven lopen en lekker naar huis te gaan. Avondeten, en de appeltaart op eten. Dack en Indy moesten ook nog uitgelaten worden. Thuis was er nog genoeg te doen. "Weet je, je kan Maddog leasen. Of vaker meegaan en dan zorgen dat je op hem kan rijden. Tegenwoordig is haast alles mogelijk hier." Zelfs de kleine kinderen konden regelen dat ze op hun lievelingspony zaten zonder het ook maar aan hun instructeur te vragen. Niemand die het merkte of er erge in had.

Chantal liep rustig met Maddog naar de stallen en pakte een zweet deken. Voordat ze het deken op Maddog legde deed ze der cap af en legde die op de grond neer toen legde het over hem heen en deed zijn hoofdstel af en het halster op. Ze liep weer naar de bak omdat het zadel daar nog lag. Toen ze daar aan kwam zag ze Darren paardrijden en dan zei die net voor de les nog tegen der dat hij niet aan kon om nog een keer te rijden. Ze pakte het zadel en schudden even met der hoofd en ging naar de zadelkamer. Ze zocht de zadelsteun van Maddog op en hing daar het zadel op. Het bit spoelde ze af en hing die ook op bij het zadel. Naast het zadel van Maddog zag ze een hoofdstel van Chico hangen met een gigantisch vies bit. Ze snapte niet dat mensen zo hoofdstellen konden weg hangen. Bijna had ze de neiging om alle bitten schoon te maken maar dan had ze heel veel werk. Ze liep weer terug naar Maddog en ging met hem aan de hand naar zijn stal op zoek. Lang duurde het niet en vond ze zijn stal. Rustig leiden Chantal hem in zijn stal deed het halster af en hing die op de haak buiten de stal. Ze gaf hem nog een aai over zijn hals en deed de stal dicht. Net toen ze de stal dicht had gedaan werd ze ineens opgetild waar ze zich rot van schrok. Even gaf ze een gil en deed snel der armen om Darren’s nek en keek hem aan. Ze zag iedereen naar hun kijken en begonnen te smoezen. Chantal merkte waar Darren met der naar toe ging en ze ging zich beter vast houden. Toen hij der boven de bak hield zag ze de vieze smurrie op de bodem liggen en keek Darren met grootte ogen aan van waag het niet. Toen hij zei één voorwaarde keek ze hem erg vragend aan. Ineens zonder reden deed Darren der nu net boven het water houden. Nu hield ze zich nog beter vast. Toen Darren zijn voorwaarde zei schoot ze in de lach. Gelukkig zetten hij der weer op de grond naast de waterbak. ”Tuurlijk wil ik mee naar huis dus je hoeft niet zo smekend naar me te kijken. Je weet toch dat ik maar wat graag met je mee naar huis wil.” Rustig legde ze der hand op zijn wang en bracht der gezicht naar zijn gezicht en zoende hem even. Natuurlijk niet te lang want zijn leerlingen waren ook nog op de manege en straks gingen die het weer aan hun ouders vertellen. Toen Darren begon over dat ze Maddog wel kon leasen of gewoon vaker mee gaan zorgde er voor dat ze ging na denk. ”Leasen zie ik niet zo zitten want ik heb Fly ook nog en ik wil der niet verwaarlozen. En vaker mee gaan en dan rijden wil ik wel maar dan het liefste niet in een les met mensen waar ik me aan irriteer. Dan of samen met jou zoals we begin van de middag deden of een privé les van mijn vriend. Maar ik moet zeggen dat ik Future ook wel erg gaaf vind om op te rijden, maar natuurlijk Maddog ook het zijn beide jonge paarden net als Fly.” Toen ze met Darren door de stallen liep om naar de auto te gaan pakte ze snel der cap op die ze voor het aftuigen van Maddog op de grond had gelegd. Toen ze der cap had gepakt pakte ze Darren’s hand en liep met hem verder naar de auto. Gelukkig had Chantal de stallen thuis al gemest voordat ze naar de manege gingen dus hoefde ze dat niet meer te doen. Nu moest ze thuis nog even gaan koken want ondertussen was het alweer bijna tijd om het avond eten te gaan eten. Waarschijnlijk ging ze nu een keertje pasta of zo maken dan konden ze dat lekker buiten op het bankje opeten. Misschien ging ze na het eten nog wel even joggen in het bos dan kon ze gelijk Indy uitlaten dan had ze dus twee vliegen in één klap. Namelijk sporten en tegelijk der hond uitlaten. ”Ik zat te denken om zo iets van pasta te maken en dan na het eten nog even in het bos te gaan joggen en dan gelijk Indy uit te laten. Zie je het zitten om met me mee te gaan of heb je daar geen zin in?” Ze keek even uitdagend naar hem eigenlijk hoopte ze dat hij mee ging dat was toch een heel stuk gezelliger als je samen met iemand ging joggen dan had je wat aanspraak. Eenmaal thuis aangekomen begon Chantal met koken binnen een half uurtje had ze het eten klaar en schepte het op twee diepe borden en legde op de rang lepels neer. Snel gaf ze de honden een bak met voer voordat die weer begonnen te bedelen om voer. Ook vulde ze de waterbak en zetten die buiten op de veranda voordat de hele keuken onder het water lag. Chantal zetten de borden op een dienblad en vulde twee wijnglazen voor iets meer dan de helft met rosé dat was toch best een goede combinatie pasta met een lekker rosétje. Nu de honden rustig aan het eten waren kon ze veilig naar buiten lopen met het eten. Ze zetten het op het kleine tafeltje bij het bankje neer en keek waar Darren was. Toen Darren was gekomen ging Chantal op het bankje zitten en begon rustig met eten. Na het eten zetten ze snel de borden in de vaatwasser en rende naar boven. Uit de kast pakte ze een haltertopje en een kort sportbroekje en kleden zich om. Haar haren deed ze in een vlecht zodat ze er geen last van had met het joggen. Ze trok voetsokjes aan en daarna der gympen. Toen ze klaar was rende ze naar beneden en ging voor Darren staan. ”En ga je nog mee joggen anders pak ik namelijk me mp3 mee anders is het echt te stil.” Bijna smekend keek ze hem aan omdat ze graag samen met hem wilde joggen en als hij mee ging kon Dack ook mee. ”En Indy zou het wel leuk vinden als Dack mee ging en ik dus als jij mee ging. Straks kom ik nog een enge man tegen die me iets wilt aan doen en als jij mee bent dan kan je me beschermen.” Ze probeerden echt van alles te verzinnen om hem maar mee te krijgen met joggen. Zij ging tenslotte ook met hem mee naar de manege niet dat het een straf was maar dan kon hij ook wel mee met haar.


[En boem 1.128 woordjes Succes ]

Darren keek onschuldig naar Chantal die zei dat hij haar niet smekend aan hoefde te kijken. Alsnog deed hij het. Toen ze dichter naar hem toe kwam met haar gezicht kon hij het niet laten om te lachen. Jammer genoeg duurde de kus maar kort, lang kon ook niet anders zou hij nog op zijn kop gaan krijgen. Instemmend knikte hij, Chantal haar woordkeuze was best wel grappig. Mensen waar ze zich aan irriteert. “Misschien moet ik even een stap terug met ze doen voor ze helemaal niet meer naar me luisteren.” Ergens kon hij er gewoon boos om worden dat ze niet naar hem wouden luisteren. Denken dat ze alles konden, van wijken tot vliegende galopwissels. Jammer genoeg voor hen kon hij snel genoeg ontdekken waar ze de fout ingingen. Chantal kon Maddog en Future blijven rijden als er tijd voor was. Wanneer ze een keertje niet hoefde te rijden. Maddog had een goede ruiter nodig die hem lekker door kon rijden. Future deed alles voor je zolang je maar de juiste hulpen gaf. Verbaasd keek hij op toen Chantal opeens naar de grond dook. Zodra hij haar cap zag viel het kwartje, die moest ze natuurlijk niet vergeten. Hij zou wel bij de gevonden voorwerpen gelegd worden, maar of ze hem daarna ooit nog terug zou zien was nog maar de vraag. Zelfs borstel werden uit de poetskisten meegenomen als je niet oplette. Hij had vaak genoeg gezeurd of er camera’s opgehangen konden worden, maar dat kostte weer te veel geld. Ook goed, dan zou hij iedereen die huilend naar hem toekwam doorverwijzen naar hen. Onderweg naar de auto keek hij nog een aantal stallen na. De meeste deuren werden wel goed dicht gedaan. Behalve die van de pony’s omdat de kleinere kinderen nier goed bij de sloten konden. Daarvoor had hij ook geklaagd, maar wat werd er aangedaan? Helemaal niets. Zelf mocht hij het niet doen omdat het ook weer te veel geld kostte. Twee deuren moest hij nog goed dichtdoen, de vorige keer waren het er een stuk of 6. Al een hele verbetering als je het aan hem vroeg. Wie weet zouden ze het nog gaan leren om hun ouders het te laten doen. Zoiets zou hij tenminste doen. Gewoon je ouders het vuile werkje op laten knappen omdat die deuren ook al niet goed meer dicht gingen. Nieuwsgierig keek hij naar Chantal omdat ze tegen hem praatte. “Pasta klinkt lekker, en ik zal wel kijken of ik meega.” Gemakkelijk toverde hij een gemeende lach op zijn gezicht. Hopelijk zou zijn knie vanavond minder pijn doen, dan zou hij gewoon mee gaan. Zijn rug ging vanzelf wel weer over, evenals zijn knie. Tijdens het joggen zou hij het er misschien uitlopen, uit zijn rug dan.
Darren stapte de auto in en reed van het erf af. De raampjes deed hij weer open omdat de auto in de zon had gestaan en hierdoor erg warm was geworden. Best wel lekker warm, maar frisse lucht was toch ook wel goed voor je. Thuis sloot hij de auto weer af toen Chantal eruit was. Chantal verdween de keuken in en hij richting de stallen. Ze waren al uitgemest dus hoefde hij dat niet te doen. Het halletje maakte hij even schoon, voor hij naar Evelyn ging. Beide merries kwamen in volle galop naar het hek gerend. Precies voor het hek namen ze een noodstop waardoor er zand omhoog kwam. Lachend keek hij toe hoe Evelyn luidruchtig begon te hinniken. Voordat ze de hele buurt bij elkaar zou hinniken gaf hij haar een aai over haar neus heen. “Daar zijn we weer meisje.” Evelyn duwde haar neus in zijn buik en gaf hem een duwtje naar achteren. Gelijk duwde hij haar neus terug zodat hij geen hardere duw zou krijgen. Nu was het ook al niet lekker voor zijn rug, laat staan dat hij een harde duw zou krijgen. Achter hem hoorde hij Chantal bezig in de keuken. Hoelang hij al met Evelyn en Fly bezig was wist hij niet precies. In elk geval was het wel tijd om richting de keuken te gaan. Toen hij daar aan kwam stond alles al klaar. Vlug waste hij zijn handen en schoof aan tafel. “Het ruikt heerlijk.” Rustig begon hij te eten. Naar binnen schrokken was nergens voor nodig. Na het eten werd zijn bord haast onder zijn neus vandaan getrokken. Met opgetrokken wenkbrauw keek hij toe hoe Chantal naar boven rende. Het leek haast wel alsof ze haast had. Dack kwam aangelopen met zijn lijn. Die wou natuurlijk wandelen. Hierdoor moest hij denken aan wat Chantal hem had gevraagd op de manege. Of hij mee wou joggen. Met enige tegenzin kwam hij uit zijn stoel. Dack liet de lijn vallen en rende naar het doosje en de band voor zijn knie. Vlug pakte hij de band en het doosje. Daarnet had hij op de manege als wat genomen. Joggen zou wel gaan, en anders gewoon je kaken op elkaar klemmen. Zodra Chantal naar beneden kwam keek hij haar met een lach aan. Nog voor hij antwoord had kunnen geven begon ze te smeken. Allerlei dingen erbij halend om hem over te halen. Aangezien ze zo erg haar best deed, en hij er ook wel zin in had, liet hij haar haar mond houden door haar een kus te geven. “Tuurlijk ga ik met je mee. Moet me wel even omkleden.” Vanaf het moment dat ze naar de manege gingen had hij een spijkerbroek aangetrokken, wat niet lekker was om in te joggen. In een rap tempo liep hij de trap op. Uit de kast trok hij een grijze joggingbroek en een wit hemd geval. Zijn sokken verruilde hij weer voor de enkelsokjes. Uit een hoek van de kamer pakte hij zijn gympen. Helemaal aangekleed en wel stond hij weer beneden. Om zijn knie had hij de band gedaan zoals hij altijd deed wanneer hij ging joggen. Dack rende al naar buiten voor hij aangelijnd was. Niet zo’n ramp, maar de lijn ging wel mee. Darren keek even scheef naar Chantal. “Klaar?” De woorden kwamen lichtelijk enthousiast uit zijn mond. Hij pakte de lijn, rolde hem op en stopte hem in de broekzak van zijn joggingbroek.

Toen Chantal der omgekleed had en begon te smeken aan Darren of hij mee ging liet hij der al gauw stoppen met praten door der een kus te geven. Ze gaf hem een kus terug en keek hem aan. Gelukkig ging hij met haar mee. "Ja dat lijkt me wel ja dat je je moet omkleden. Tenzij je in een spijkerbroek wil gaan joggen." Terwijl Darren boven zich aan het omkleden was ging Chantal de paarden binnen halen. Dit deed ze omdat niet wist hoe laat ze weer terug zouden zijn van het joggen. En misschien was er kans dat er juist 's avonds de paarden kwamen jatten. Ze deed gewoon de stallen open zetten en toen de paddock. "Hup naar jullie stallen dames." In een heel zacht drafje liepen de merrie's iedere naar hun eigen stal toe. Toen ze op stal stonden deed Chantal de deuren dicht en zag de merrie's al heerlijk van hun avond eten snoepen. Rustig ging Chantal de deur op slot doen en ging via de tussen deur het huis in. Toen ze in het huis stond zag ze Dack naar buiten rennen met Indy er achter aan. Chantal pakte de leren lijnen voor de honden en gaf die van Dack aan Darren die hem in zijn broek deed. "Ja helemaal de paarden staan al binnen en de deur is op slot gedaan." Rustig begon ze al de joggen en stak de weg over. Ze zag Indy en Dack al op het bospad rennen. Heerlijk gezicht was het die twee zo aan het ravotten. Ze zag Indy door de struiken rennen en door alle zandplekken. Als ze thuis kwamen ging ze eerst Indy in bad doen want ze was geen zwart witte border collie meer maar een hele zwarte. "O wat een viespeuk is die hond van me."

Chantal had al de paarden binnen gezet en de deur op slot gedaan. Hoefde hij dat niet meer te doen. Met z'n tweeën was al het werk veel sneller gedaan. In zijn eentje was hij zeker een dag bezig met alle klusjes die gedaan moesten worden. Nu had hij wel meer tijd over, maar verveelde hij zich ook vaker. Misschien maar eens de stallen schuren en een nieuw laagje verf geven? Dan zou hij gelijk een aantal spinnenwebben weg kunnen halen en hier en daar wat andere dingen kunnen maken. Had hij gelijk weer wat te doen. Verbaasd keek hij op toen hij Chantal opeens niet meer voor hem zag staan. Vlug rende hij in haar richting waarna hij op een rustiger tempo ging joggen nadat hij naast haar was. Dack sprong als een kleine pup rond, die vond het heerlijk om lekker buiten te zijn. Evenals Indy. In een regelmatig tempo haalde hij adem, vermoeiend was dit niet. Tenzij je te lang ging joggen. Bij elke pas die hij zette voelde hij het iets in zijn rug steken. Maar na een tijdje was het al verdwenen. Voornamelijk omdat hij het totaal negeerde en het gewoon over ging door het bewegen. Morgen zou hij er wel weer last van krijgen, jammer dan. "We kunnen morgen met Fly en Evelyn gaan wandelen in de bossen. Dit keer niet rijden, dat gaat niet goed." Hij keek haar met een scheve glimlach aan en hield verder maar snel zijn mond voor hij weer ijsklontjes op zijn buik kreeg vannacht. Dack kwam met een stok in zijn richting gerend. Bedelend ging hij voor zijn voeten stilzitten waardoor Darren opeens uit moest wijken. Voor een moment leek Dack van de kaart afgebracht door zijn actie, maar Indy hielp hem weer op de been. Samen waren ze aan het vechten voor de stok. Dack gaf zich gewonnen en verdween weer tussen de bomen. Opzoek naar een grotere stok natuurlijk. "Alles wat we er nu af joggen, komt er vanavond weer bij dankzij de appeltaart." Die appeltaart moesten ze ook nog opeten. Anders kreeg hij weer commentaar van zijn leerlingetjes.

Chantal was al weg voordat Darren het door had maar al snel kwam hij naast der joggen. Toen hij begon over het wandelen in het bos met de merrie's maar dan niet rijden omdat het niet goed zou gaan. Licht beledigd keek ze hem aan. Ze moest iets gaan verzinnen zodat hij spijt kreeg dat hij het had gezegd. Voor dat ze iets kon bekeken zorgde Dack er voor dat Darren eigenlijk gestraft werd. Chantal schoot in de lach. "Ja das je verdiende loon om wat je tegen mij zei." Lachend keek ze naar Darren en toen naar Indy die de stok van Dack afpakte. Chantal vond het verbazend dat Dack het zomaar liet gebeuren dat zijn stok werd gejat. "Ja dat er af joggen kan jij wel gebruiken want mijn kussentje ligt niet meer zo erg lekker." Heel erg onschuldig keek ze naar Darren waarschijnlijk zou hij nu iets gaan doen bij haar als ze niet uit keek. Na ongeveer een half uurtje gejogd te hebben stopte Chantal even en begon rekoefeningen te doen en daarna even snel een slokje water nam. Ze richten het flesje op Darren of hij ook wilde toen hij het wilde aanpakken kneep Chantal erin en het water spoot over Darren heen. "Zo dat kreeg je nog over je opmerking dat rijden niet goed zou gegaan zijn."

Met grote ogen keek hij nog een keertje naar Chantal. Als hij niet op zou passen kreeg hij vannacht nog echt ijsblokjes op zijn buik. Darren keek haar met een verbaasde blik aan. Hij was helemaal niets aangekomen, hoe kon hij nou toch niet lekker meer liggen? Vlug keek hij weer voor zich voor hij weer onderuit gehaald zou worden door Dack. Chantal ging rekoefeningen doen terwijl hij Indy en Dack bezig hield. Elke keer weer moest hij de stok weggooien. Af en toe hing Indy aan de ene kant van de stok en Dack aan de andere. Net toen hij het flesje van Chantal aan wou pakken kreeg hij een hoop water over zich heen. "Dat was niet zo'n erge straf." Met zijn hand veegde hij een aantal druppels van zijn gezicht af. Nu was hij tenminste weer een beetje afgekoeld. Niet dat hij het nu al super warm had of iets. Maar de avond zon scheen nog best wel fel. Voor hij helemaal afgekoeld was sleepte hij Chantal mee en begon hij weer te joggen. Dack kwam luid blaffend achter hen aangerend. Indy daar in tegen was stil, maar rende met de gekste sprongen achter Dack aan. "Zachtjes, straks blaf je nog de hele buurt bij elkaar." Dack keek hem kort aan maar rende alweer snel luid blaffend verder. "Misschien moet ik hem toch maar weer eens een aantal dingen bijbrengen."

Chantal keek raar op toen hij zei dat het geen erge straf was dat water over hem heen. "O zou ik je dan een erge straf geven? Dan krijg je geen zoen meer en ook geen kus." Waarschijnlijk vond hij dat wel een erge straf. Nu was alleen de vraag of ze het zelf ook kon vol houden want zelfs als hij een kus of zoen wilde geven moest ze zorgen dat ze het negeerde. Het zou voor haar een zware opgave worden maar hij moest maar eens zijn lesje leren. Het meest waarschijnlijke was dat zij het eerder op zou geven dan hem dat was eigenlijk wel zo zeker als het maar kon zijn. Voordat ze het wist trok Darren der weer mee verder en gingen ze weer joggen. Dack begon als een gek te blaffen gelukkig deed Indy het niet ze kon er echt niet tegen als Indy onnodig ging blaffen. Gelukkig had Chantal Indy het al vanaf dat ze der had afgeleerd. Toen Darren zei dat hij Dack weer een aantal dingen moest bijbrengen schoot Chantal ik de lach. "Als jij het nodig vind dan moet je het doen. Misschien moet hij eerst weer een poos aan de lijn zodat als hij blaft je een rukje aan de lijn met een brulletje der bij. Dat heeft bij Indy ook gewerkt en je ziet het ze blaft helemaal niet ook al heeft ze plezier met Dack." Rustig ging ze door met joggen. Ondertussen begonnen ze wel richting huis joggen ze waren ondertussen al driekwartier aan het joggen en het was waarschijnlijk nog een half uur voordat ze thuis waren. Tussen de bomen door kon je een meertje in het midden van het bos zien liggen. Chantal stopte met joggen en keek naar het meertje. Nu was het net jammer dat ze had gezegd dat Darren geen kusjes enzo meer zou gaan krijgen terwijl dat meertje toch wel erg romantisch was zeker nu de zon onder begon te gaan.

Beteuterd keek hij naar Chantal. Die straf was wel erg. Hoelang het zou duren voor hij zich over zou geven wist hij niet. In elk geval zou het niet zo moeilijk worden om het vol te houden, tot hij op een perfect moment door zou hebben dat het een gemiste kans zou gaan worden. Dack rende weer als een gek rond. Van het pad af de bosjes in, daarna kwam hij terug met een super grote tak waarmee hij over het pad zeulde. Af en toe moest hij de tak beter vast pakken. Raar beest was het toch ook. Aangezien ze naar het meer gingen en Dack er zeker weten in zou gaan springen om de eenden te pesten. Voor hij het meer in sprong deed Darren vlug de lijn vast aan de halsband. "Geen eenden pesten voor jou meneer." Piepend keek de hond naar hem. Verbaasd keek hij rond, het was nog redelijk rustig bij het meer. Normaal gesproken kwam hier veel mensen naartoe om hun hond uit te laten of gewoon om te wandelen. Ergens baalde hij nu wel dat hij 'straf' had. Precies op dit moment, nu de zon onder ging en ze bij het meer stonden, mocht hij haar niet zoenen. Oké, kon hij mee leven. Volgende keer beter. Dack gaf een ruk aan de lijn waardoor hij een klap in zijn rug kreeg. Gelijk gaf hij een ruk terug. "Zit." Voordat het doordrong bij Dack gingen er een paar seconden voorbij. Darren duwde zijn achterhand naar beneden waardoor hij wel moest gaan zitten. Even leek het of Dack weer doorkreeg dat hij zich moest gaan gedragen. Netjes zat hij met zijn voorpoten naast elkaar te wachten op een volgend commando. "Hehe, hij luisterd wel. Wanneer hij er zin in heeft helaas."

[Heb hem in twee keer moeten posten dus er kunnen fouten in staan..]

Chantal merkte dat deze straf hem wel iets deed want hij keek niet echt blij. Toen ze bij het meer stonden baalde Chantal echt. Waarom had ze die straf niet later verzonnen na had ze hem nu gewoon kunnen zoenen. Zeker nu de zon langzaam onderging. "Vind jij ook niet dat je straf er op zit.?" Ze keek hem haast smekend aan zodat hij ja ging zeggen. Waarschijnlijk om der terug te pakken zou hij toch nee zeggen en dan zou ze dan toch echt verschrikkelijk vinden. Ineens zag ze Indy volop aan komen rennen en voor Chantal ook maar iets kon doen sprong Indy in het meertje. Chantal schrok der echt rot toen Indy dat deed. In het zwembad kon ze gewoon goed zwemmen maar in het meer waar waarschijnlijk allemaal planten en zo in zaten vond Chantal echt niets. Gelijk ging ze bij de kant staan en begon Indy te roepen. Indy draaide zich wel om naar Chantal maar daardoor kwam ze juist vast te zitten. Ze wilde maar wat graag naar der baasje toe maar kon niet verder omdat ze vast zat. Chantal merkte dat er iets aan de hand was. Ze schopte haar schoenen uit en gaf der mobiel aan Darren voordat hij weer doorweekt werd. Chantal aarzelde niet en sprong het meertje in. Het water was eigenlijk gewoon vies maar voor haar hond had ze alles over. Net zoals dat ze voor Darren, Fly, Dack en Evelyn veel over had. Ze zwom naar Indy toe en probeerde haar los te krijgen. Het meer leek niet zo diep als je aan de kant stond maar het was waarschijnlijk dieper van 2 meter. Chantal moest haar hoofd boven water houden en tegelijk Indy los maken het was best een klus maar het moest en zou lukken. Na tien minuten had ze Indy eindelijk los en zwem met in de ene arm Indy en der andere arm om naar voren te komen. Bij de kant gekomen gaf ze Indy aan Darren en probeerde toen zelf uit het meer te komen.

"Jij hebt mij straf gegeven, je mag hem ook zelf weer opheffen." Darren sprak met een grote uitdagende grijns op zijn gezicht. Hopelijk zou zijn straf over zijn dan kon hij nog even van het perfecte moment genieten. Dack trok weer hard aan de riem en begon te blaffen, hierna gebeurde alles opeens snel. Voor hij het wist stond hij met Chantal haar mobiel in zijn handen en lag ze zelf in het water. Indy spartelde hard en deed pogingen tot zwemmen. Elke keer wanneer ze dat deed spetterde er water omhoog wat over haar heen ging. Dack begon harder te blaffen en wou ook in het water springen om Indy te helpen. In de tijd dat die twee met elkaar omgingen waren ze de beste maatjes geworden. Darren moest de halsband vastpakken om Dack bij zich te houden. Met enige moeite kreeg hij hem eindelijk op de grond zodat hij niet zomaar het water in kon springen. "Blijf." Dack keek hem met grote ogen aan voor hij zijn blik weer op Indy richtte. Ergens vond hij het wel schattig dat hij zo bezorgd om haar was, aan de andere kant was het ook wel weer irritant omdat hij haast helemaal niet luisterde. Niet dat hij daarnet had geluisterd. Veel kon hij niet doen. Chantal lag in het water, zelf moest hij Dack bij zich houden, eigenlijk kon hij niet eens iets doen. De tijd leek vooruit te kruipen tot Chantal Indy los had en met haar naar de kant kwam gezwommen. Vlug pakte hij Indy vast en maakte haar neus en ogen droog. Zwembad water was nog niet zo erg, maar het water in het meer kon nooit goed voor haar zijn. Voordat Chantal helemaal niet uit het water zou kunnen komen legde hij Indy tegen Dack aan. Beide honden kropen dicht tegen elkaar aan waarna Dack vrolijk begon te kwispelen.
Darren richtte zich tot Chantal om haar uit het water te helpen. Een beetje ongemakkelijk zette hij zijn handen onder haar armen. Zodra hij haar omhoog tilde voelde hij een pijnlijke steek door zijn rug gaan. Koppig klemde hij zijn kiezen op elkaar en ging hij gewoon door. Pas toen Chantal veilig op de kant was richtte hij zich weer tot Indy. Ze liet zich makkelijk oppakken aangezien ze nog moest bekomen van de schrik. Zachtjes aaide hij haar onder haar kin en over haar rug in de hoop dat ze iets rustiger zou worden. "Laten we naar huis gaan, dan kan Indy ook bekomen van de schrik." Schuin keek hij naar zijn zij omdat Dack tegen hem aan was gaan staan. Zijn oren stonden recht naar voren, alleen hing zijn staart dit keer stil achter hem in plaats van dat hij heel de tijd heen en weer ging. "Het is goed jongen, terug op de grond." Zonder tegenstribbelen stapte Dack terug op de grond en wachtte hij tot ze in beweging kwamen. Indy trilde behoorlijk in zijn armen wat best wel een raar gevoel was. Lichtelijk bezorgd keek hij naar Chantal. Hopelijk zou ze niets overhouden aan haar duik, het water in het meer was nou niet bepaald goed voor haar als ze iets binnen had gekregen. "Niets bezeerd?"