Also diz:
De volgende ochtend sleurde hij zijn tas van zijn kamer naar beneden en gooide deze met een luide klap op de grond. Zijn vader wierp hem een geïrriteerde blik toe en zijn moeders blik was gewoonweg geweldadig te noemen. De voordeurbel ging en Jiao's moeder deed open.
"Jiao, het is Shina. Zeg maar gauw gedag, want dan kunnen we gaan." Jiao liep op het meisje af en sloeg zijn armen stevig om haar heen. In haar ogen stonden tranen.
"Ik wil niet dat je gaat," fluisterde ze zachtjes terwijl ze zichzelf stevig tegen hem aandrukte. "Ik kan je niet weer missen." Jiao trok een pijnlijk gezicht.
"Ik kan er niets aan doen, Shina, ik heb hier ook nooit zelf voor gekozen." Ook hij wou die afstand tussen hen niet meer.
"Kan ik niet mee?" probeerde ze. Hij grimaste.
"Kon het maar."
Achter hen klonk een ongeduldig kuchje en Shina wou hem loslaten maar Jiao trok haar nog steviger naar zich toe. Hij keek haar aan en drukte zijn lippen op de hare.
"Ik moest het toch een keer doen," mompelde hij daarna. Hij liet haar langzaam los, pakte zijn tas op en stak droevig zijn hand op.
"Dag Shi-chan. Ik hoop tot gauw."
Jiao x Shina. Kawaii.