Jonas dacht niet dat hij de boekenmarkt van Northdale ooit op deze schaal had meegemaakt. Het scheelde wel dat het prachtig weer was die ochtend en dat de zon het grote plein en de gevulde straten in een gouden licht hulde. De markt was een stuk weg van het centrum waardoor de lucht enkel gevuld werd met de stemmen van enthousiaste boekliefhebbers en af en toe een auto die de rand van de markt passeerde waar de straat was afgezet.
Heel soms, als hij van een hoop boeken af moest, was er een kans dat hij er zelf zou staan om ze te verkopen, maar dit jaar was dat niet het geval. Hij gaf ook veel van zijn overtollige boeken weg of verkocht ze ergens anders, dus hij had nu alle tijd om zelf gewoon rond te kijken.
Een kraampje dicht bij het middelpunt van het hele gebeuren verkocht oudere boeken over kunstgeschiedenis die Jonas even doorbladerde maar toen maar links liet liggen. Daar had hij eigenlijk wel genoeg van en hij was er van overtuigd dat de verkoper meer vroeg dan het boek eigenlijk waard was, dus hij liep na een vriendelijke glimlach verder om door te kijken.
Eigenlijk was dit ook een hele goede plek om cadeautjes te kopen, bedacht hij vaag terwijl hij verder struinde over het zonovergoten plein en uit zijn hoofd probeerde te bedenken wie van zijn vrienden en familie de komende tijd jarig zou zijn en zoiets op prijs zou stellen.
Niet veel verderop vond hij een doos gevuld met een stuk of tien dichtbundels die een serie leken te vormen, en geïnteresseerd begon hij er door heen te kijken. De boeken waren duidelijk oud en het papier kreukelde tussen zijn vingers, dus hij deed zijn best zo voorzichtig mogelijk te doen. Vijf pond per boekje was zeker niet veel, maar als hij ze allemaal kocht kon hij misschien afdingen. Verzonken in gedachten keek hij een van de exemplaren in.
Heel soms, als hij van een hoop boeken af moest, was er een kans dat hij er zelf zou staan om ze te verkopen, maar dit jaar was dat niet het geval. Hij gaf ook veel van zijn overtollige boeken weg of verkocht ze ergens anders, dus hij had nu alle tijd om zelf gewoon rond te kijken.
Een kraampje dicht bij het middelpunt van het hele gebeuren verkocht oudere boeken over kunstgeschiedenis die Jonas even doorbladerde maar toen maar links liet liggen. Daar had hij eigenlijk wel genoeg van en hij was er van overtuigd dat de verkoper meer vroeg dan het boek eigenlijk waard was, dus hij liep na een vriendelijke glimlach verder om door te kijken.
Eigenlijk was dit ook een hele goede plek om cadeautjes te kopen, bedacht hij vaag terwijl hij verder struinde over het zonovergoten plein en uit zijn hoofd probeerde te bedenken wie van zijn vrienden en familie de komende tijd jarig zou zijn en zoiets op prijs zou stellen.
Niet veel verderop vond hij een doos gevuld met een stuk of tien dichtbundels die een serie leken te vormen, en geïnteresseerd begon hij er door heen te kijken. De boeken waren duidelijk oud en het papier kreukelde tussen zijn vingers, dus hij deed zijn best zo voorzichtig mogelijk te doen. Vijf pond per boekje was zeker niet veel, maar als hij ze allemaal kocht kon hij misschien afdingen. Verzonken in gedachten keek hij een van de exemplaren in.