Just call me a security professional

Chyrel haalde haar blik van het scherm af toen hij zijn hand van haar schouder haalde en zijn excuses aanbood. Ze glimlachte even en richtte haar ogen toen weer op de laptop. 'Geen probleem.'
"Nu moeten we 'm even herschrijven zodat 'ie klopt, en dan kan ik de info aan het bedrijf bezorgen. Aan jou de eer, of doe ik het?"
'Ik doe het wel.' Haar glimlach werd een grijns en ze trok de laptop naar zich toe. Ze haakte haar voeten achter de stoelpoten en ging dichter bij het bureau zitten. Ze haalde even diep adem en begon toen met de opperste concentratie het stuk met de fouten te herschrijven. Ze grijnsde niet meer en er was een lichte frons op haar voorhoofd verschenen. Geen tijd meer voor gepraat.

Toen ze zei dat zij wel zou herschrijven, grijnsde hij. “Ik had niet anders van je verwacht.”
Zijn blik gleed even zijdelings over haar heen, waarna hij oplettend volgde hoe ze de code herschreef. Oké, oké, hij moest toegeven dat het bij hem een tikje sneller zou gegaan zijn, al zou hij dat niet onder haar neus gaan wrijven. Maar de meid had skills.
Ontspannen leunde hij achteruit met zijn armen in de lucht en zijn handen achter in zijn nek toen ze eenmaal bij het einde kwam. “Zo, lekker gedaan, joh”, sprak hij luchtig, waarna hij even met zijn hand door zijn haren ging en weer vooruit leunde. Hij trok de laptop nu naar zich toe.
“Ik meld ’t dan wel even aan de firma, samen met de verbeterde versie. Klaar.” Hij opende zijn mailbox en tikte een mailtje naar de firma. Zijn beloning zou niet lang op zich laten wachten.
“Bedankt voor de hulp, Chyrel.” Hij wist niet op welke manier hij haar het best kon bedanken en voelde zich lichtelijk ongemakkelijk worden toen hij de mail verzonden had. Zijn blik zocht de hare. “Waarmee kan ik je de gunst terugverlenen?”

Chyrel had even geen aandacht meer voor de jongeman naast haar. Ze was nu enkel gefocust op het scherm voor haar neus en de informatie die werd gepresenteerd - ze had een fout die ze moest oplossen en ze kon nu niet afgeleid worden. Gelukkig hield Brandon zich ook gewoon stil zodat ze in stilte kon werken.
Met een diepe zucht, alsof ze vergeten was uit te ademen, zakte ze na een tijdje terug in haar stoel en blies even op haar handpalmen voor ze grijnzend naar Brandon keek. De jongeman net zo tevreden als zij zich voelde toen hij zijn ogen over de herscheven tekst liet gaan.
Hij bedankte haar en haar ogen begonnen even te glimmen. 'Geen probleem,' antwoordde ze luchtig, en probeerde tegelijkertijd haar trots niet al te erg door te laten klinken. Toen hij vroeg of hij iets in ruil voor haar hulp kon aanbieden verdween haar glimlach een beetje om plaats te maken voor een verbaasde uitdrukking en trok ze haar wenkbrauwen iets op. 'Had je iets in gedachten?'

Of hij iets in gedachten had? Hij trok zijn wenkbrauwen even kort omhoog en haalde zijn schouders op. “Wel, geen idee eigenlijk.”
Het voelde ongepast om haar een etentje aan te bieden – zoals hij normaal gezien al eerder zou gedaan hebben, in een andere situatie – dus kostte het hem wel even tijd om wat te verzinnen.
Die tijd rekte hij door de laptop dicht te klappen, op te staan en naar de andere kant van zijn bureau te lopen. Terwijl hij zijn laptop in zijn tas stopte, keek hij haar weer aan. “Als je zelf ooit hulp nodig hebt, zal ik dit niet vergeten?”, een scheve, jongensachtige grijns verscheen op zijn gelaat, haast verontschuldigend.
Het was een magere poging om wat aan te bieden, maar Brandon had geen enkel idee van wat hij een studente precies in ruil kon aanbieden. Was ze geen studente geweest van de school waar hij werkte, had hij vast een hoop inspiratie gehad.

Ze kwam rustig overeind uit haar stoel en pakte haar spullen weer bij elkaar. In werkelijkheid was haar les nog steeds bezig,maar ze voelde er niet zo veel meer voor om daar naar terug te keren. Ze zou wel haar aantekeningen overnemen van iemand anders en dan kon ze nu gewoon in de bieb gaan zitten wachten tot het volgende blok begon.
Ze had hem gevraagd of hij zelf iets kon bedenken om haar te bedanken. Bovendien was hij er over begonnen en toen ze eenmaal alles bij elkaar had keek ze hem afwachtend en onwillekeurig wat nieuwsgierig aan. Ze was wel benieuwd.
Daardoor was het ook wat lastig om haar lichte teleurstelling te verbergen toen hij toegaf dat hij zelf niet echt iets wist. Hij klapte zijn laptop dicht en kwam eveneens overeind zodat hij een stukje boven haar uit stak.
"Als je zelf ooit hulp nodig hebt, zal ik dit niet vergeten?" Hij grijnsde naar haar en Chyrel glimlachte scheef terug. 'Dat klinkt als een deal.' Ze stapte al naar de deur maar voordat ze naar buiten liep keek ze nog even naar hem om. 'Ik zie je nog wel eens?'