I don't need no drama when you call [+ Miles]

Teruggetrokken langs de bar was Olivia druk in gesprek. Het was een heftig gesprek, en ze deed veel moeite om haar stem niet te veel te verheffen. Haar collega’s kenden haar als een lief meisje, dus om nu een partijtje te gaan schreeuwen was niet echt een slimme zet. Haar lange haren vielen als een gordijn langs haar gezicht, terwijl ze aan de andere kant haar telefoon tegen haar oor had gehouden. “Ik zei dat ik niets te maken wil hebben met een familie die maffiaconnecties heeft” siste ze razend “Laat het duidelijk zijn: ik heb niets hier. Helemaal nada. En op het moment dat ik een paar mensen in mijn zak heb, bellen jullie weer als een of andere soort ongedierte. Ik ben de oude wegen niet verloren, ik weet nog steeds hoe het moet, ik wil er gewoon niks mee te maken hebben.” Aan de andere kant werd in het rap Italiaans gepraat, en Olivia haar gezicht vertrok, terwijl ze zich wat meer naar de mensen in het café draaiden, die zich vooral bezig hielden met hun eigen zaken. “Ja, ik weet inderdaad van de moord op Antonio, ik heb hem naar de bibliotheek geleid, waar hij uiteindelijk werd opgehouden door papa en oom Sergio. Maar dat betekent niet dat ik er iets mee te maken wil hebben. En nu wil ik het aankomende jaar niks meer van jullie horen, want ik word er helemaal gestoord van.”

Met een woest gebaar drukte ze haar telefoon uit en bracht haar handen in haar haren. Haar familie kon haar op zulke momenten zo verschrikkelijk boos maken. Het was hier al zwaar genoeg: ze moest naar school, ze moest werken, ondertussen moest ze de huur van haar scrappy appartement kunnen betalen, het was allemaal verschrikkelijk veel. Drama uit haar thuisland kon ze er op dit moment niet bij hebben. Ze moest naar de wc, ze moest even afkoelen. Daarom deed ze een paar grote stappen naar de dames wc, en zag ondertussen een jongen, die gevaarlijk dicht bij haar in de buurt had gestaan. “Moven!” gromde ze agressief tegen hem, haar normaal gesproken lieve en schattige masker totaal vergetend, en duwde hem opzij. Ze liep door naar de wc, knalde de deur open en met een luide klap viel deze dicht.

Ze liep naar een van de gootsteentjes en draaide de kraan open. Het koude water liet ze over haar polsen stromen, terwijl ze zwaar ademend in de spiegel keek. In haar ogen brandden vuur.

Miles was altijd oplettend, al was het om in de gaten te houden dat er geen politie of beveiliging rondliep op het moment dat hij net een rijbewijs aan het overhandigen was voor geld. Vandaar dat hij zich soms op specifieke gesprekken richtte, terwijl hij om zich heen keek vanuit de bar. Hier had hij goed overzicht van de ruimte en kon hij zien wie er nu eigenlijk iets bij hem had gekocht. Maar de gesprekken waren meer om erachter te komen of er niemand ‘undercover’ was. Hij had het vaak genoeg gezien, al moest hij toegeven dat dit gelukkig niet zo vaak in bars voor kwam. Een opluchting te noemen, maar toch bleef deze gewoonte standhouden om gesprekken af te luisteren,
Een gesprek over hoe bang twee meiden waren voor spinnen, zorgde ervoor dat hij al snel afhaakte. Een tafel verderop waren ze luid aan het zingen, iets waar hij ook niet al te graag naar luisterde. Toen zag hij verderop een van zijn ‘klanten’ staan en duwde zichzelf overeind van de bar.
Hij had zijn hand uitgestoken toen hij de jongen zag staan en het leek haast alsof ze vrienden waren als je het gesprek niet hoorde.
“Honderdvijftig.” Zei de jongen iets zuur en drukte het geld in de handen van Miles, de jongen knikte dan ook en gaf het pasje aan de jongen. Deze keek er met grote ogen naar, het leek inderdaad net echt. Nog wat verbaasd duwde de jongen het pasje in zijn zak om richting de bar te lopen om dit alles meteen te testen. Het lukte, hij moest zijn pasje laten zien en kreeg zijn drinken mee. Daarna verdween de jongen aan een tafel.
Moest je iets illegaals hebben? Dan was Miles iemand die je moest hebben en steeds meer mensen leken dit ook te weten. Nu pas merkte hij een dame op die zichzelf zo goed als kon in de schaduwen leek te werpen. Hij bekeek zijn geld, de dame had hem niet als iemand geleken met een boeiend onderwerp namelijk, al wilde dit niet zeggen dat hij niet geheel luisterde.
Hij keek echter niet haar richting uit, was niet van plan om haar nu wel in zich op te nemen. Maar het gesprek was interessant te noemen, niet enkel kreeg hij mee dat ze niks met de familie te maken wilde hebben, ook kreeg hij te horen hoe zij betrokken was geweest bij een moord? Een kleine grijns op zijn lippen kon hij niet laten, was dit allemaal serieus? Het leek er wel op, maar de jongen bleef voor zich uit kijken. Hij wilde geen oogcontact met haar krijgen in een gesprek die over een moord ging. Zo graag wilde hij ook weer niet van deze aardkloot verwijderd worden. Maar ze was serieus medeplichtig geweest aan een moord? Waarschijnlijk was het een grote grap en toen ze dan ook haar telefoon uit drukte, wilde hij gaan lopen, maar de dame moest er langs en woedend beukte ze Miles haast omver. Hij volgde haar met zijn ogen. Het toilet, nu kwam het geld goed van pas.
Hij kocht twee shotjes en liep daarmee achter haar aan, hij bleef in de deuropening staan en hoewel enkele dames hem minachtend aankeken, kon hij enkel met een kleine grijns terugkijken. Toen het meisje bij de wasbak stond, schraapte hij even zijn keel om haar aandacht te trekken.
“Gaat het?” Vroeg hij vriendelijk. “Je leek nogal van slag en volgens mij kun je wel een shotje gebruiken.” Hij keek haar vriendelijk aan. Had hij kwaad in de zin? Totaal niet, maar wat als hij er een service bij kon hebben? Wat als hij hen in kon betalen om een moord te plegen, hoeveel kon hij daar wel niet aan verdienen?! Dus een praatje maken met deze dame was voor hem een goede optie. Niet dat ze in een al te goede gemoedstoestand leek te zijn…

Haar handen grepen de wasbak stevig beet. Ze was zo gevuld met woede. Het liefste had ze de persoon aan de andere kant van de lijn door de telefoon gesleurd en een koppie kleiner gemaakt. Hoewel het meisje er klein uitzag, had ze wel degelijk de kracht in haar lichaam om iemand flink wat schade toe te brengen. Lange nagels in je ogen waren ook niet echt prettig, right? Haar ademhaling was zwaar, en Olivia keek in de spiegel. Ondertussen hoorde ze ook een keel schrapen, in dezelfde ruimte als waar zij was. Als het een of andere “pressed chick” was, zou ze het meisje eens een “piece of her mind” geven. Olivia keek in de spiegel naar de persoon die de ruimte was binnengekomen, maar was verbaasd om te zien dat het geen meisje was, maar een jongen. Eventjes fronste Olivia haar wenkbrauwen, terwijl ze in de spiegel hem in zich opnam. Was dit iemand die haar wilde versieren ofzo? Want als dat zo was, dan was dit absoluut niet het juiste moment. “Gaat het?” vroeg hij aan haar “Je leek nogal van slag en volgens mij kun je wel een shotje gebruiken.”

Diep haalde Olivia door haar neus adem. “Zet je masker op, zet je masker op, zet je masker op” dreunde door haar hoofd. Maar ze kon het niet, ze was té opgefokt. En misschien kon deze jongen nu eventjes als boksbal dienen. “Nou, als je dat dacht, dan dacht je dat absoluut verkeerd” begon Olivia en draaide zich om. Ze keek hem met een duistere blik aan. “Hoe kom je er bij, ik ben helemaal niet van streek, ik ben volkomen rustig” zei Olivia, terwijl ze absoluut niet rustig klonk. Als een tijgerin die haar prooi besloop, kwam ze op hem af. “En wat doe jij eigenlijk hier? Ik wil niet judgen, maar de laatste keer dat ik hier keek, was dit een meisjes wc…” zei ze met een valse grijns op haar gezicht. Ze bleef op ongeveer dertig centimeter van hem afstaan. “Unless…” Met haar duistere ogen nam ze hem van top tot teen in zich op en de valse grijns bleef op haar gezicht staan. “Ik heb geen shotje van je nodig, ik ben prima in staat mijn eigen te kopen. En als je me echt wilt helpen, dan draai je jezelf nu om, en loop je de deur uit, en geef dat shotje aan iemand die het echt kan gebruiken. A desperate slut with a crop top maybe.” Uitdagend bleef ze tegenover hem staan, afwachtend wat hij nu zou gaan doen.

Hij glimlachte vriendelijk, hij was zich bewust van de achterliggende gevaren die er konden optreden. Wie weet dat er bij hem de volgende dag maffia op de stoep stond. Maar ze had geen idee dat hij iets wist en hij was ook niet van plan om dit te gaan vertellen. Ze was namelijk ontzettend pissig te noemen.
Hij had het fout gedacht en een kleine grijns kwam op zijn lippen. Ze was 'volkomen rustig' terwijl ze haar emoties haast naar buiten gooide. Het was duidelijk dat ze totaal niet rustig was in alles wat de dame deed. Nu ze naar voren kwam, was het pas te zien hoe klein ze eigenlijk was en een ding wist hij zeker. Hij ging dat niet als schattig benoemen, enkel in zijn hoofd zal hij dit woord gebruiken. Waarschijnlijk zou er een ontploffing plaats vinden wanneer hij dit zou zeggen namelijk. Wat hij hier deed, omdat het de meisjes WC was en Miles stond nog steeds nonchalant tegen de deurpost aan.
"Ik ben niet binnen, ik sta netjes net buiten de dames WC." Hij keek haar als onschuldig aan, unless. Hij moest lachen om die opmerking. Ergens was het een gemeende lach, hij zag de humor wel in die opmerking. Maar hij waardeerde haar gebaar dat ze twijfelde aan zijn geslacht.
Maar ze ging verder met praten, ze kon wel een eigen shotje kopen en als hij haar echt een plezier wilde doen dan draaide hij om en gaf het shotje aan een 'slut with a crop top'. Geamuseerd grijnsde hij naar haar, was dit in welke staat van boosheid ze verkeerde?
"Als ik een slet zocht, dan was ik naar een slet gegaan." Was zijn rustige antwoord. Hij reikte haar toch een shotje aan.
"Op Antonio." Proostend hield hij zijn shotje omhoog. Hij wist dat het link was om dit aan te geven, dat hij misschien de volgende Antonio kon zijn. Maar hij kon het proberen. De jongen zat al in genoeg problemen, dus dit was een van de weinige dingen die hij weer op zijn hals haalde. Toch leek hij zich er niet al te veel zorgen om te maken, problemen op zijn hals halen was nu eenmaal iets wat hij deed.

Wat was het een heerlijke avond voor Olivia. Eerst had ze een vervelend telefoontje gekregen van haar familie, en nu werd ze lastig gevallen door deze jongen. Hij maakte een paar behoorlijk irritante opmerkingen en hij kwam bijdehand over, iets wat Olivia op het moment niet kon waarderen. Normaal gesproken had ze lief naar hem gelachen, zich geëxcuseerd en was het allemaal voorbij, maar los van het feit dat ze nu niet in de stemming was om lief te lachen, kon deze jongen ook mooi eventjes als boksbal functioneren. Olivia moest haar agressie kwijt, en deze jongen had er omgevraagd. “Als ik een slet zocht, dan was ik naar een slet gegaan.” Olivia rolde met haar ogen. “Nou, dan stel ik voor dat je er als nog eentje gaat zoeken, want hier in deze ruimte ga je er geen eentje vinden, dat vertel ik je wel alvast.” De jongen reikte haar alsnog het shotje aan, dat Olivia niet aannam. Hell no, misschien had hij er wel iets van drugs in gedaan, en werd zij morgen ergens in Verweggistan wakker. Ja, zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten. De jongen zette het shotje echter al aan zijn lippen en zei: “Op Antonio.” Bij deze woorden trok Olivia eventjes wit weg. Heel eventjes was er angst in haar ogen te zien, maar ze herstelde zich al gauw.

Binnen een paar stappen stond ze tegenover hem, haar hakken galmden door de ruimte en ze sloeg het shotje, dat voor haar bestemd was, uit zijn handen. Rinkelend viel het glas op de grond. In haar ogen was vuur te zien branden. “Wie ben jij en wat heb jij met Antonio te maken?” gromde ze naar hem, terwijl ze vlak voor hem stond “Ben jij een van zijn handlangers? Want geloof me, ik bel één maal en het staat hier helemaal vol, begrepen?” Dat was bluf, maar hey, dat hoefde hij niet te weten.

Ergens wist hij al dat het meisje de woorden niet ging waarderen. Aan de telefoon was ze zo pissig geweest, dat deze woorden waarschijnlijk niet de slimste waren. Toch moest hij op een manier haar aandacht vast zien te houden. Hij keek haar nog steeds vriendelijk aan, een uitdrukking die hij zichzelf had aangeleerd. Een uitdrukking die als vanzelf op zijn gezicht geplakt zat. Maar de glimlach werd net iets breder toen hij de uitdrukking zag na zijn woorden. Toch wist hij niet geheel zeker wat hij zag, was het angst? Maar voordat hij er zeker van kon zijn, had ze zichzelf al hersteld. Als het al angst was wat hij gezien had, had deze plaats gemaakt voor een soort woede.
Ze kwam dichterbij en hoewel Miles ietwat zenuwen begon te krijgen, was dat niet op zijn gezicht af te lezen. Hij bleef dan ook op zijn plek staan, het uitgereikte glas, de vriendelijke blik op zijn gezicht.
Toch was hij klaar om haar hand vast te pakken wanneer ze een mes uit haar zak zal halen, met een beetje pech was het een geweer... Want hij had het idee dat dit meisje tot werkelijk alles in staat kon zijn. Ergens tot zijn opluchting werd het glaasje uit zijn handen geslagen, de inhoud werd als spetters door de lucht verspreid en hijzelf mocht er ook enkele opvangen met zijn lichaam en gezicht. Hij sloeg zijn eigen schotje achterover en keek haar aan. Deze keer was zijn gezicht meer neutraal terwijl hij naar haar verhaal luisterde.
Toch kreeg hij een grijns op zijn lippen bij haar andere woorden. Ten eerste om de tintelende angst die op kwam zetten te verdoezelen, ten tweede omdat hij er altijd van hield hoe snel mensen konden dreigen. Of het waar was of niet, dat was hem niet geheel duidelijk. Ergens geloofde hij dat het voor haar zeker een mogelijkheid was om te doen, echter of ze het ging doen was nog maar de vraag.
Dus Antonio had handlangers, dat was interessant. Hij was waarschijnlijk dus ook niet zo zuiver. Miles haalde echter zijn schouders op.
“Niet een van zijn handlangers.” Zei de jongen alsof hij de rust zelf was en het hem werkelijk niks deed wat ze zei. Maar in werkelijkheid hield hij haar bewegingen goed in de gaten vanuit zijn ooghoeken terwijl hij haar aan keek. “Wie zegt dat ik niet hetzelfde kan doen? Wat als hier sowieso al een enkeling is die kan zorgen voor een ‘verdwijning’?” De speelse grijns op zijn lippen was er nog, hij was nieuwsgierig naar haar reactie. De jongen was goed in mensen uitlokken en kon hier dan soms ook van genieten. Hij wachtte haar reactie nieuwsgierig af.