[Finished <3] Jealous ~ Flynn <3

Vooraf informatie: Flynn komt een oude bekende uit New York van hem tegen, genaamd Jade, nogal een slettebak. Chloe ziet dat en kreeg daar ruzie met hem en Jade. Ze gaat naar haar kamer op de kostschool waar dit zich afspeelt. En dan...


Met een zachte klik in het slot draaide Chloe de sleutel van haar kamer om, zodat hij afgesloten was van de buitenwereld. Lux was niet aanwezig in de kamer, haar vriendin had haar een sms’je gestuurd dat ze voor het weekend eventjes weg was. Normaal gesproken zou Chloe haar meteen gebeld hebben om te vragen wat voor leuks ze ging doen, maar nu kon ze dat even niet. Want op het moment dat ze zich omdraaide, was Chloe helemaal niet meer het mooie opgemaakte meisje wat ze altijd was, maar was ze een wrak. Een wandelend wrak. Haar make-up was helemaal uitgelopen van het huilen, haar haren zaten door de war, want ze had zo vaak haar haren beetgepakt, omdat ze van gekkigheid niet meer wist wat ze moest doen, ze zag er wat zweterig uit, omdat ze bijna naar haar kamer was gerend.

Het meisje liep verder haar kamer in, gooide haar tas en jas op de grond, en plofte op het bed neer, verborg haar gezicht in de kussens en begon keihard te huilen. Ondertussen ging ze in haar hoofd nog eens na wat er allemaal gebeurd was. In de kantine had ze Flynn gezien met een meisje, Jade. Daar had Chloe op zich niet zoveel moeite mee gehad, maar wel toen zij hem een knuffel had gegeven en hij haar terug had geknuffeld. Toen Chloe er naar toe was gelopen om hen te confronteren, was gebleken dat ze iets hadden gehad, dat ze zelfs seksuele activiteit hadden gehad en Chloe kon het gewoon niet aan. Ze voelde zich zo….ja, hoe voelde ze zich? Het was gebleken dat Flynn vroeger wel vaker met meisjes had gerotzooid, en Chloe was gewoon zo bang dat zij dan het volgende slachtoffer zou zijn. Ze had zelf nog nooit seks gehad, dat wist Flynn nu ook meteen lekker awkward, en ze vond het best wel eng. Maar als ze er aan ging doen, dan wilde ze het echt wel met hem…omdat ze hem vertrouwde. Maar ze wist niet of dat vertrouwen nu nog zo hoog zat. Bovendien voelde Chloe zich in de steek gelaten en alleen, want hij was niet echt voor haar opgekomen…terwijl Jade haar tot de grond had afgeslacht. Het meisje had niets van haar heel gelaten en dat deed Chloe zoveel pijn. Het was dat je niet kon bloeden als mensen wonden maakten met woorden, want anders had ze een hoop bloed verloren vandaag.

Voorzichtig snikkend kwam Chloe overeind. Ze stond en liep naar de badkamer. Daar friste ze zichzelf wat op, haalde haar make-up eraf, poetste haar tanden en trok haar pyjama aan: een zwarte legging met steentjes bij de zakken en een wijd zwart T-shirt. Chloe pakte haar telefoon van het nachtkastje en keek naar de tijd. Het was inmiddels tien uur ’s avonds, de tijd was flink snel gegaan. Hoe lang had ze wel niet op het bed gelegen? Ze draaide zich op haar rug en staarde naar het plafond. Hoe moest het nou toch verder? Het tikken tegen de ruiten verraadde dat het buiten regende, en hard ook!

Een luide knal en een lichtflits zorgde ervoor dat Chloe overeind schoot. O my God! Onweer! Meteen schoot Chloe onder de dekens, bang en rillend. De reden dat Chloe bang was voor onweer, was omdat ze als kind vroeger naar haar vader was gerend als er onweer was. Hij zette haar dan voor het raam en liet haar er de hele avond naar kijken, ondanks dat ze doodsbang was voor het onweer. Hij had gezegd dat bescherming onzin was, dat ze geconfronteerd moest worden met het gevaar. En dat had ervoor gezorgd dat Chloe nu een trauma had aan onweer. Ze was zo verschrikkelijk bang voor onweer, dat ze gewoon niet onder haar dekens uit durfde te komen. Haar hand schoot naar haar telefoon, en kwam op een gesprek met Flynn. Sinds zij was weggegaan, hadden ze niet meer met elkaar gesproken. Ze drukte op zijn foto. En toen ze zijn lieve hoofd zag, begonnen de tranen weer.

Chloe huilde weer net zo hard, ondertussen weer aan het overdenken. Ze had Flynn niet eens een kans gegeven om het uit te leggen. Misschien was hij wel veranderd? Bovendien had ze al een aantal keer bij Flynn geslapen. Als hij alleen maar op seks uit was geweest, had hij het dan allang niet een keertje geprobeerd? Nog nooit was hij onrespectvol met haar omgegaan, had haar altijd behandeld als een porseleinen pop, waar je voorzichtig mee mocht spelen, omdat de pop anders misschien brak. En zij…zij had hem niet eens een kans gegeven om het hem te laten uitleggen, of om überhaupt hem iets te laten zeggen. Ze had hem behandeld als een stuk vuil, terwijl hij haar altijd met respect had behandeld. Flynn was altijd lief voor haar geweest…..goddamnit. Chloe begon harder te huilen, drukte haar telefoon met zijn foto nog steeds op het scherm dicht tegen haar aan. “Baby…” fluisterde ze snikkend. En op dat moment wist Chloe wat ze moest doen: ze moest naar Flynn toe. Ze moest met hem praten. Hem uitleggen dat ze gewoon jaloers was geweest.

En dat zorgde ervoor dat Chloe, met al haar moed en kracht, tien minuten later op de gang van de jongensslaapkamers liep, in een lekkere warme trui en daaronder haar pyjama. Doodsbang was ze, het onweer verlichtte telkens de gangen waarover ze liep. Misschien had ze Flynn gewoon moeten bellen? Nee, dat zou een stuk minder persoonlijk zijn. Bovendien wilde ze ook gewoon naar hem toe. Chloe hield van haar vriendje, als hij dat natuurlijk nog wilde zijn, nadat ze hem zo had behandeld. Volgens haar stond ze nu voor de kamer van Flynn. Zachtjes klopte ze. Een zacht gevloek hoorde ze aan de andere kant van de deur. De deur zwaaide open en meteen begon Chloe te huilen. Ze sprak: “Flynn, het spijt me zo, ik weet niet wat….”, maar ze werd afgepakt door de jongen die tegenover haar stond. “Chloe, ik ben niet Flynn” zei de jongen. O. Oké, dat was duidelijk. Nu Chloe inderdaad keek was het inderdaad Flynn niet. Lol, awkward. “Zijn kamer is verderop….sterkte!” Hij deed de deur voor haar neus dicht. Eventjes was Chloe haar sadness vergeten. “O, oké, rude!” mompelde ze en schudde haar hoofd. Oké, Chloe, voor de rest niet druk over maken.

Uiteindelijk stond ze dan ook daadwerkelijk voor de kamer van Flynn. Zachtjes klopte ze op de deur. En de dertig seconden die het duurden om de deur te openen, voelden als de langste van haar leven aan. En uiteindelijk ging daar de deur open. Dit keer keek Chloe eerst voor dat ze iets zei. En toen ze hem zag staan, begon ze weer te huilen. Hard. “Flynn” snikte ze zachtjes “Het spijt me zo erg. Ik had je moeten laten uitpraten, het je moeten laten uitleggen, je eens moeten geven om je iets te laten zeggen. Niet dit. Dit was gemeen en ik heb je behandeld alsof je niets waard bent, maar denk dat alsjeblieft niet, want je bent alles voor me…en ik wil je echt niet kwijt. Ik ben gewoon een stomme, jaloerse bitch. En onzeker…want ik ben gewoon niet wat zij is. Zij is keidun, ik ben wat zwaarder. Zij heeft al seks gehad, ik niet. Ze is bloedmooi….ik niet.” Ze slikte. Chloe voelde de tranen over haar wangen naar beneden lopen, steeds sneller. Maar ze bleef Flynn aankijken, ze wilde dat het goed kwam. Het moest goed komen. “En net op mijn kamer realiseerde ik me hoe gemeen ik wel niet tegen je was, en dat verdien je niet. En toen ging het ook zo hard onweren en ik ben zo bang voor onweer en ik wilde al naar je toe komen, maar toen ik hier uiteindelijk was klopte ik nog bij de verkeerde deur aan en het was allemaal zo awkward en ik voel me gewoon zo’n idioot dat ik haar geloofde over jou…het spijt me zo.” Chloe verborg haar gezicht in haar handen en begon nog harder te huilen. Op dat moment klonk een harde donderknal en ze dook in elkaar van angst.

Als een bij elkaar geraapt hoopje liep hij in de gangen van de kamers, zijn schouders hangend, een gezicht dat liet merken dat hij zich echt fucked up voelde. En het was ook zo. Hij had het zó erg verknald en het ergste was dat hij niet eens wist hoe. Ja, hij had in moeten grijpen en had Chloe moeten beschermen, vooral omdat hij wist hoe breekbaar ze was, maar Chloe had zelf de bal gekaatst en daarbij had Flynn echt niet geweten welke houding hij zichzelf moest geven. Maar goed. Het was nu te laat. Voor zover hij het gevoel had was het over met Chloe, wat hij niet hoopte natuurlijk want hij was nog steeds stapel op haar, maar dat ging nogal moeilijk als dat van één kant kwam.

Flynn plofte neer op het puntje van zijn bed, liet zijn ellebogen op zijn bovenbenen rusten en verstopte zijn hoofd in zijn handen. Alles kwam nu helemaal tot hem door, waardoor zijn hart nogmaals leek te scheuren. Kon het überhaupt wel, dat een hart serieus gescheurd was, net als die emoji van een gescheurd hart waarmee hij Chloe altijd pestte. Fuck. Nee, niet aan denken.
Nou ja, als dat dus mogelijk was; Flynn had het meegemaakt. Ging er op dit moment doorheen. Het liefste wilde hij zichzelf verwennen met een mok warme chocomel en daarna lekker warm in bed liggen en voor een week lang daarin blijven.

Al een paar keer had hij op zijn telefoon wat dingen bekeken, zoals de foto’s van Chloe, maar ook foto’s van haar die hij wel eens had geplaatst op zijn eigen Instagram. En de comments van haar onder zijn eigen foto’s. Dit was te slecht voor hem, zo ging zijn hart nog verder weg.
Ook het gesprek met haar was niet te missen, hij las berichten, bekeek hun media, bekeek haar profielfoto.. Het werd hem allemaal even te veel, waardoor hij tranen achter zijn ogen voelde branden. En hoe vaak hij ook wel niet de neiging had om op de balk onder hun gesprek te klikken waardoor zijn toetsenbord omhoog zou komen en hij kon reageren, deed hij dat niet.

Fijn. Het weer werkte ook weer eens mee, net als in alle films. Regen tikte hard tegen zijn raam en op een gegeven moment werd het geluid gemengd met bliksemslagen. Het kon er allemaal nog wel bij hoor, om het effect te versterken. Want natuurlijk moest dit alles vanavond weer gebeuren, net alsof het voorbestemd was.
Wat wilde hij op dit moment eigenlijk graag naar Jade, om haar face to face nog eens wat duidelijk te maken. Waar dacht ze wel niet waar ze mee bezig was? Was dit wat ze wilde? Had ze nu haar zin? Flynn ging haar niet laten winnen, dat was iets wat al vast stond. Maar, zoals eerder ook was gezegd, het kon niet van maar een kant komen; het moest wel wederzijds zijn, anders had het vrij weinig nut.
Hoe had ze het ooit gedurfd zijn kleine Chloe zo aan te spreken zeg. Pff. Bij de gedachten alleen al terug naar een paar uur geleden beet Flynn zijn kaken strak op elkaar, puur omdat zijn woede steeds de overhand leek te nemen. Logisch, bij nader inzien had hij in moeten grijpen. Iets waar hij op dat moment aan getwijfeld had.

Geklop op zijn deur zorgde ervoor dat hij uit gedachten raakte, waardoor zijn ogen naar de klok schoten. Op dit tijdstip nog iemand? Net of het er allemaal wel weer bij kon. Dit alles met Chloe, het weer wat hem daar weer aan liet herinneren en nu ook nog eens iemand aan de deur. Allemaal dingen waar hij totaal niet op zat te wachten.
Voordat de deur werd geopend liet hij een diepe zucht uit zijn keel ontsnappen en wreef hij eens over zijn gezicht, voornamelijk over zijn ogen, en vervolgens door zijn haar. Met een kleine zwier werd de deur geopend, niet ver, voor het geval een of andere gek was.
Bij het zien wie het was ging de deur echter wél verder open en veranderde zijn blik van ik-heb-geen-zin in een wat verbaasde blik, zijn wenkbrauwen kort opgetrokken. Chloe? Was hij niet degene die het goed zou moeten maken?
Maar meteen begon ze te huilen waardoor zijn hart nogmaals scheurde, al leek het dit keer echt volledig door midden te zijn. Zijn arme baby. Of ja, ex arme baby. Nee, wacht, toch niet.
Flynn wist zichzelf weer geen houding te geven, wist niet of ze het nog wel goed zou vinden als hij haar in zijn armen zou nemen en ja, dat gevoel was hartstikke kut. Maar haar woorden spoorden hem wel aan om het tóch te doen, vooral toen ze was uitgepraat en haar gezicht in haar handen begroef en harder begon te huilen.

“Hey, kom hier.” Sprak hij terwijl hij zijn armen had gespreid om daarna een stap naar voren te zetten en haar in zijn armen te nemen. Wat bewust drukte hij haar dicht tegen zich aan en wreef zijn ene hand over haar achterhoofd. “Ik ben niet boos, oké? En jij bent dan wel niet wat zij is, maar ik zou niks aan jou willen veranderen. Eerlijk, ik zou jou altijd boven haar kiezen.” Flynn had ook nog even wat gesust, in de hoop haar wat stiller te krijgen. “Je weet toch dat ík alles van en aan jou perfect vind?”
“Zullen we maar naar binnen gaan? Hier op de gang is een beetje.. awkward.” Hij kon het niet laten om even kort te lachen daarom, want serieus, het was wel awkward hoor. Maar hij had weer de lekkerste timing ever om dan te gaan lachen terwijl zij moest huilen. Misschien had ze wel niet door dat het hem iets zou interesseren omdat hij niet moest huilen, maar het brak hem van binnen echt wel hoor.

“Ik heb het eigenlijk nog nooit tegen je kunnen zeggen maar, lieve Chloe, ik hou zoveel van je.” Fluisterde hij toen zachtjes tegen haar, terwijl hij haar nog lekker dicht tegen zich aan hield. Misschien had hij ergens wel geluk dat ze bang was voor onweer, had hij in ieder geval een excuus om haar weer lekker dicht bij hem te houden. Smooth Flynn, smooth.

Ergens was Chloe ook best wel bang dat Flynn haar niet meer zou willen zien. Dat zou ze wel begrijpen, omdat ze hem niet eens iets had laten zeggen. Maar ze kon dit niet afsluiten zonder dat ze haar excuses had aangeboden en proberen het nog een keer te laten werken. Want voor dat ze Jade ontmoet had, was alles toch goed geweest? Daarvoor had ze nog nooit ruzie gehad met Flynn en was hun relatie ook goed geweest. Dat wilde ze echt niet door één meisje laten verpesten. Dat Flynn iets met Jade had gehad, dat was gewoon iets dat ze moest accepteren. Hij had gezegd dat het over was, en dat het niet meer was dan een fling, dus besloot Chloe hem maar gewoon te geloven. En toch kon ze het niet laten een zenuwachtig gevoel in haar buik te hebben, terwijl ze stond te wachten tot hij de deur voor haar openmaakte.

Vanaf het moment dat Flynn de deur had geopend, was ze begonnen met huilen. Ze kon er niets aan doen. Ze wilde zo graag in zijn armen springen, haar excuses aanbieden en alles weer goed maken. Want ondanks dat het allemaal maar een paar uur geleden was gebeurd, miste ze hem verschrikkelijk. Chloe wilde gewoon met Flynn zijn, samen zijn, van elkaar houden zoals alleen zij dat konden. Huilend en snikkend had ze haar verhaal verteld, haar excuses aangeboden, haar gedrag uitgelegd en daarna kon ze alleen maar bidden of dat hij haar gewoon nog een kans wilde geven. Ze had huilend haar handen voor haar gezicht geslagen, bang om alleen maar boosheid of verdriet op zijn gezicht te zien. Want verdriet zien op zijn gezicht, dat zou haar hart nog verder breken, in hoeverre dat nog mogelijk was.

Maar hij was niet boos op haar. “Hey, kom hier.” Dat was zijn reactie. Opgelucht haalde Chloe adem. Ze deed een stapje naar voren, liep zo zijn armen binnen en ging dicht tegen hem aanstaan. Zijn warmte deed haar kalmeren, want ze voelde zich weer thuis. Chloe kon alleen niet stoppen met huilen, het was weer alsof alle onzekerheden en al het verdriet eruit kwam. Zachtjes luisterde ze naar zijn lieve woorden…en normaal gesproken vond Chloe het moeilijk om ze te geloven, simpelweg omdat ze zo onzeker was, maar waarom geloofde ze het nu wel? Waarom had ze niet het gevoel dat Flynn tegen haar loog om haar gelukkig te maken? Deze keer voelde het…het voelde echt. Zijn woorden heelden haar wonden, waren als pleisters op de delen van haar gebroken hart. En dat was het magische van woorden. Ze konden je breken, zoals Jade eerder had gedaan, maar ook helen, zoals Flynn nu aan het doen was.  “Ik voel me gewoon zo stom, Flynn. Hoe kon ik haar nou boven haar geloven?” fluisterde Chloe snikkend.

“Zullen we maar naar binnen gaan? Hier op de gang is het een beetje…awkward.” Chloe kon er niets aan doen, maar er brak een glimlach door haar tranen heen. Had Flynn het maar weer mooi voor elkaar hoor, doei. Haar laten lachen terwijl ze verdrietig was. Uiteindelijk stonden ze in zijn kamer, maar nog steeds dicht bij elkaar, waar ze het liefste was. Chloe voelde hoe ze wat rustiger werd. “Ik heb het eigenlijk nooit tegen je kunnen zeggen maar, lieve Chloe, ik hou zoveel van je.” En dat was het moment dat ze zo’n intens geluk voelde, dat er weer een paar tranen over haar wangen stroomden. Met een glimlach leunde ze wat naar achteren, zodat ze Flynn aan kon kijken. Ze keek hem in zijn mooie ogen aan, de mooiste ogen van heel de wereld. “En ik hou ook zoveel van jou, lieve Flynn. En ik heb het gevoel dat ik elke dag meer van je hou, als het al mogelijk is om zoveel van iemand te houden.” Echt waar. “Niemand heeft dat ooit tegen me gezegd” zei ze met een klein glimlachje. Flynn had het wel eens eerder gezegd, maar meer op WhatsApp enzo…nooit echt zo in het echt. En voor haar was het een bevestiging van hun relatie, dat ze serieus waren. “Ik ben gek op je, Flynn Callaghan.”

En met die woorden drukte ze liefdevol haar lippen op de zijne, sloeg haar armen om zijn nek en kwam nog dichter bij hem staan, voor zover dat nog mogelijk was. Liefdevol woelde ze door de achterkant van zijn haren, liet haar andere hand in zijn nek glijden en streek daar liefdevol over zijn huid. Deze kus was zo intens, hij voelde extra speciaal, misschien kwam dat omdat het hun eerste kus was na hun eerste ruzie? Chloe was blij dat ze hem nog kusjes kon geven tho.

Na een tijdje liet ze los en stal ze nog even snel een kusje, waarna ze hem met een klein glimlachje aankeek. Maar ondanks dit alles onweerde het nog steeds, al was ze het een klein beetje vergeten. De onweer sloeg weer in en Chloes grip om Flynn versterkte. Een kleine angst was in haar ogen zichtbaar, maar ze probeerde zich groot te houden. “Flynn…” fluisterde Chloe toen zachtjes “Mag ik vannacht bij jou blijven slapen? Ik vind de onweer eng…en ik vind het fijn om bij jou te zijn.”

Ze moest eens weten hoe blij hij wel niet was dat ze hier aan zijn deur stond. Want eerlijk, lang zou hij het zelf ook niet hebben volgehouden en zou hij binnen de kortste keren ook voor haar deur hebben gestaan. Maar gelukkig had Chloe die stap al gezet. Al moest hij toegeven dat het hem brak dat ze zo aan het huilen was, gezien hij daar ook de reden van was, en het liefste wilde hij haar dan ook knuffelen en nooit meer loslaten. Maar misschien.. Nee, Chloe gaf zelf ook aan dat het haar speet en rustig liet hij haar haar verhaal dan ook doen, ook al had hij een flinke brok in zijn keel zitten.
Gelukkig vond ze het idee dat ze even zouden knuffelen ook goed, gezien ze een stap naar voren zette toen hij dat zei en haar armen ook om hem heen sloeg. Zijn hand gleef over haar zwarte haar heen en zijn wang rustte op de bovenkant van haar hoofd. Pff, als hij dit allemaal had moeten missen zou hij echt niet kunnen overleven.
“Ik voel me gewoon zo stom, Flynn. Hoe kon ik haar nou boven haar geloven?” Zachtjes haalde hij zijn schouders op. Hij wist het niet. Maar in ieder geval, mensen maakten fouten, om ze daarna meestal door anderen weer te laten vergeven. En hij was niet boos. Misschien was dit ook juist een ding waardoor hun relatie alleen maar sterker kon worden? “Ik had ook voor je op moeten komen.. Het is niet jouw schuld.” Probeerde hij haar ook maar gerust te stellen. Want echt, hij was door de situatie ineens zo overdonderd dat het wel had geleken of hij geen tong had of zo. Nee, hij had voor Chloe op moeten komen. Mensen leerden van hun fouten; hij nu dus ook. Hij zou haar nooit meer alleen laten staan, niet zolang hij er zelf ook bij was.

Chloe had hem binnen niet los gelaten en hij haar ook niet. Maar goed ook, hij had het niet anders gewild. Gelukkig had hij haar ook nog even kunnen laten lachen, dat zorgde wel voor een kleine opluchting. Hopelijk kon hij er nog voor zorgen dat ze helemaal zou stoppen met huilen en dat ze zich weer wat fijner zou voelen.
Dat probeerde hij met zijn woorden te doen; haar te laten merken dat hij zoveel om haar gaf. En.. nou ja, hopelijk kwam die boodschap ook zo over?
“En ik hou ook zoveel van jou, lieve Flynn. En ik heb het gevoel dat ik elke dag meer van je hou, als het al mogelijk is om zoveel van iemand te houden.” Flynn glimlachte naar haar, voordat hij vliegensvlug een kusje van haar stal. “Niemand heeft dat ooit tegen me gezegd” Voor hem was dat haast ondenkbaar. “Niet..? Ik zou het iedere seconde dat we samen zijn willen zeggen.” Sprak hij, een glimlach die zijn gelaat sierde, terwijl hij met zijn ene hand haar hand had vastgepakt en zijn duim over de rug van haar hand wreef. “Ik ben gek op je, Flynn Callaghan.” Nog voordat hij kon reageren met woorden of met acties had Chloe haar lippen op die van hem gedrukt en beantwoordde hij haar kus zoals hij dat voor hun ruzie ook altijd had gedaan. Echter voelde het deze keer allemaal anders, net of ze beiden zo opgelucht waren dat het voorbij was en het weer goed tussen de twee was. Nee, het was écht anders dan anderen keren. In positieve zin dan wel.

Het was net als in films; op avonden dat het slechter ging dat er meteen onweer was. In hun geval dan ook. Toen het onweer echter weer van zich liet horen merkte hij hoe Chloe hem sterker beetpakte en hij zijn wenkbrauwen omhoog tilde. Maar voordat hij kon vragen of ze bang was was ze zelf begonnen met praten. Of ze bij hem mocht slapen.
Een glimlach waarbij zijn tanden ietwat werden ontbloot verscheen. “Ik zou niets liever willen.” Sprak hij, waarna hij nog snel een klein kusje op haar lippen drukte.

“Ga maar liggen, anders? Ik was toch niet echt iets aan het doen.” Duh. Hij was sad geweest zoals hij nog nooit eerder had meegemaakt, maar niet dat hij dat meteen ging toegeven, al verwachtte hij wel een vermoeden vanaf haar kant.
Flynn was richting zijn kast gelopen, om daar het T-Shirt te pakken wat Chloe ook altijd pakte. Chloe’s lievelingsshirt van hem. Niet als hij het aan had, maar dat zij het aan had. Zie je, zelfs op kleine details lette de donkerharige jongen. Sinds Chloe het altijd pakte deed hij het trouwens ook niet aan hoor, stel dat ze het wilde pakken en het niet schoon was? Er was natuurlijk nog genoeg andere keus, maar hey, dat wilde hij niet.
Toen hij het had gevonden draaide hij zich om, liep hij richting het bed en hield haar het shirt voor, een lieve glimlach die rondom zijn lippen speelde. Woorden waren niet nodig, waarschijnlijk zou ze het wel begrijpen.
 
Ook Flynn was op het bed gaan zitten en liet zijn vingertoppen eens wat over haar arm heen gaan. Een kleine zucht verliet zijn keelgat terwijl hij nadacht over zijn idee. Misschien was het helemaal wel niet zo slecht?
“Wil je een film kijken? Er is genoeg Disney op Netflix..” Begon hij. Waarom Disney? Nou, omdat hij dat wel een beetje ‘hun’ ding vond. Ze hadden het gekeken tijdens hun eerste avond samen, wat voor hem wel waarde had.
“Of we kunnen gaan slapen. Of.. Ja. Zeg jij maar?” Alles wat ze wilde zou hij doen. Chloe was zijn prinsesje en hij zou dus alles wat ze wilde goed vinden en haar als een echte dienaar opvolgen. Had zij even geluk.

Gelukkig mocht ze bij Flynn blijven vannacht. Chloe was natuurlijk af en toe best wel een bitch, maar ook zij had haar angsten. Een van die angsten was toch wel onweer. Dat was echt iets van vroeger, een van de vele trauma’s die ze had. “Fijn” zei Chloe daarom met een glimlach en drukte liefdevol een kusje op zijn wang. Flynn gaf aan dat ze wel op zijn bed mocht liggen, omdat hij toch niets aan het doen was, en dat aanbod nam Chloe dankbaar aan. Verdrietig zijn was op emotioneel vlak ook wel heel erg vermoeiend. Ze ging op zijn bed zitten, om vervolgens lekker languit in de kussens te gaan liggen. Mmmm, dat was al veel beter. Ondertussen keek ze toe hoe Flynn naar de kledingkast liep en nieuwsgierig keek ze toe hoe hij bezig was. Blij kwam Chloe overeind: het was haar favoriete shirt. “Yay!” zei Chloe blij en een stralende glimlach verscheen op haar gezicht. Dankbaar nam ze het shirt van hem aan. Snel trok Chloe haar eigen shirt aan – zonder twijfelen eigenlijk, het was niet de eerste keer dat Flynn haar in haar bh zag – en al gauw zat het shirt rond haar lichaam. Mmmmm, het was zo’n fijn shirt. Wat groter, en het rook lekker naar Flynn, en het was gewoon fijn.

Flynn kwam bij haar liggen en Chloe draaide zich naar hem om. Haar ogen gleden over zijn gezicht, terwijl hij zachtjes over haar arm kietelde. Kippenvel ontstond voorzichtig op haar huid. “Wil je een film kijken? Er is genoeg Disney op Netflix…” Chloe knikte heel snel. Disney was leuk, dat was wel een beetje hun ding geworden sinds de eerste avond die ze samen hadden doorgebracht. Toen hadden ze Mulan gekeken – een film over een stoer, Chinees meisje. “Ja, dat lijkt me fijn…maar ik wil eerst wat anders doen…” Heel gauw kwam ze overeind en met een glimlachje stond ze opeens voor hem. Chloe ging op zijn schoot zitten en sloeg haar armen om Flynns nek, terwijl ze haar gezicht in zijn nek verborg. Zijn baardje kietelde zachtjes tegen haar hoofd aan – en Chloe kon er niets aan doen, maar het was een van de fijnste aanrakingen die er bestond. Buiten stormde het nog steeds heel hard, en af en toe verlichtte een lichtflits zachtjes de kamer. Soms dook Chloe dan in elkaar, ze vond het echt heel erg eng.

Na een paar minuten kwam ze iets overeind en begon Chloe Flynn kusjes te geven. Maar niet zomaar kusjes, ze begon hem kusjes te geven over zijn hele gezicht, beginnend bij zijn wang. Ze kon er niets aan doen, maar tussendoor moest ze af en toe giechelen, omdat ze het leuk vond. “Sorry hoor, maar ik moet eventjes de tijd inhalen dat ik je geen kusjes heb gegeven” grinnikte ze zachtjes en zodra ze bij zijn mond was, drukte ze haar lippen op de zijne, voor een langere kus. Chloe sloot haar ogen. Hun kusjes voelden beter dan ooit, misschien omdat ze nu hun eerste soort van ruzie hadden meegemaakt, en deze hadden overleefd? Chloe was in ieder geval blij dat ze Flynn terug had, want zoals ze zich had gevoeld…nee, dat wilde ze gewoon niet meer. Ze moest Jade gewoon negeren – wat wist zij nou eigenlijk van Flynn? Helemaal niets toch? Bovendien wist Chloe gewoon 100% zeker dat hij nooit vreemd zou gaan. Ze waren nog niet super lang in een relatie, maar Chloe kende hem goed genoeg om te weten dat hij hondstrouw was. Misschien was het dit keer haar eigen schuld, de schuld van haar onzekerheid, die haar in problemen had gebracht. En het was al heel wat voor Chloe dat ze dat überhaupt toegaf.

Ze keek Flynn in zijn mooie ogen aan en gaf hem nog een kusje op zijn neus. “Flynn, ik moet nog iets bekennen” Haar ogen stonden heel erg serieus, en ze friemelde eventjes nerveus met haar handen. “Ik uhm…maar je moet beloven dat je niet gaat lachen, oké? Want het is wel serieus…” Onzeker fronste ze haar wenkbrauwen en keek ze hem nog een keer aan. “Ik ben echt heel, heel, heel, heel erg bang voor onweer.”

Het was een hele opluchting nu hij wist dat er van beiden kanten spijt was en ze het weer met elkaar hadden goedgemaakt, doordat Chloe naar zijn kamer was gekomen. Niet dat het nog lang had geduurd voordat Flynn de eerste stappen had gezet hoor, want hij kon het niet volhouden zonder dat hij bang was om haar een berichtje te sturen of wat dan ook. Chloe was zijn alles. Dat was ook de reden dat hij zo bang was geweest nadat de ruzie was uitgebroken. Bang om haar te verliezen.

Ze was op zijn bed gaan liggen en hij was meteen in zijn kast gaan zoeken naar het shirt wat zij altijd aan had. Haar lievelingsshirt van hem, en hij wist het. Dat was ook de reden dat hij altijd eerst nadacht voordat hij het aandeed, want stel Chloe zou komen en het aan willen doen? Plus, straks zou het stuk gaan. En dat zou zielig zijn.
Nadat hij het aan haar had gegeven en ze het meteen aantrok floot hij, om te laten merken dat ze er wat bloter bijzat en hem dat beviel. Je weet wel, zoals mensen deden als ze een mooi iemand voorbij zagen lopen of wat dan ook. En het was niet gelogen. Want, Chloe was nou eenmaal mooi. Was dat geen algemeen feit, trouwens..?

Nadat hij naast haar was komen liggen en zijn voorstel had gedaan waren zijn mondhoeken wat omhoog gekruld. “Ja, dat lijkt me fijn…maar ik wil eerst wat anders doen…” Oh. Maar wat dan –
Voor hij daarover had na kunnen denken was ze op zijn schoot gaan zitten en had ze haar armen om zijn nek geslagen, zodat ze met haar hoofd in zijn nek lag. Als reactie daarop sloeg ook hij zijn armen om haar heen en wreef hij af en toe wat plagend over haar rug heen. Om haar nog extra te treiteren liet hij zijn vingers soms ook eens expres wat hoger stoppen, op de plaats waar de achterkant van haar bh was, en plaagde haar daar wel eens mee, door bijvoorbeeld zijn vingers onder de te krijgen. Flynn kon het dan ook niet laten om dan te grinniken. Wat was hij ook gemeen om haar te klieren. Maar goed, ze zou het vast niet erg vinden?

En daar, ineens, kwam de kusjesaanval. Flynn grinnikte met haar mee toen ze haast op iedere plaats op zijn gezicht haar lippen drukte. Dit mocht ze best vaker doen..? “Sorry hoor, maar ik moet eventjes de tijd inhalen dat ik je geen kusjes heb gegeven” “Don’t worry, je mag dit zo vaak doen als je wilt.” Sprak hij onverschillig, waarna hij zijn schouders ophaalde.
Toen ze haar lippen op de zijne drukte voor een lange kus beantwoorde hij deze, en ging zijn ene hand van haar rug richting haar nek en zo weer richting haar kaak en wang. Het was maar goed dat het weer goed was tussen hen beiden, want Flynn had haar voor geen goud willen missen. Het gevoel dat hij nu ook weer van haar kreeg was overweldigend, waardoor hij maar weer eens besefte hoeveel hij wel niet van haar hield en hoeveel hij om haar gaf.
Als er ooit nog iets met haar zou gebeuren.. Nee. Dat zou hij niet toelaten. Al zou hij zijn eigen leven ervoor op het spel moeten zetten. Met Chloe zou niets meer gebeuren. Althans, als er niet iets tussen hen in zou komen waardoor Chloe niet meer zou willen dat hij zich met zulke dingen zou bemoeien.

Bemoedigend streek hij over haar wang toen ze hem vertelde dat ze iets moest bekennen. Van nieuwsgierigheid trok hij zijn wenkbrauwen omhoog en keek haar dus zo vragend aan. Was het iets ernstigs..?
“Waarom zou ik daarom moeten lachen?” Sprak hij met een ): gezichtje. “Iedereen heeft zo zijn angsten. Bij jou dan toevallig onweer.”
Hij moest ook toegeven, vanavond was de onweer ook behoorlijk hevig. De knallen leken steeds dichterbij te komen en het leek dan ook uren te duren.
“Als je bang bent mag je lekker dicht tegen me aan komen liggen hoor. Of mijn hand vasthouden. Of.. Ja, gewoon. Vind ik allemaal toch niet erg.” Een grimas versierde zijn gelaat ondertussen. Ze wist waarschijnlijk toch al dat hij dat absoluut niet erg vond. Maar vooral als hij haar daarmee kon helpen, dan was dat helemaal mooi.

“Chloe..?” Begon hij, waarna zijn duim even over de rug van haar hand streek. “Ik heb je in die paar uur wel zoveel gemist, dat is met geen pen te beschrijven.” De woorden waren gesproken op fluistertoon, maar absoluut genoeg verstaanbaar voor haar. Althans, dat dacht hij dan toch. “Ik wil nooit meer ruzie met je hoor. Het was echt een hel.” Een zucht glipte ondertussen tussen zijn lippen door toen hij er weer aan dacht. Nee, die tussentijd was echt verschrikkelijk geweest.
“Ik hou zoveel van je.. Ik wil niet meer dat er ooit weer eens iets tussen ons komt te staan en al helemaal niet een persoon zoals Jade.” Bij de gedachte alleen al aan haar kon hij zijn kaken alweer strak op elkaar duwen. Eerst had hij haar gemogen, maar nu? Gelukkig was haar doel uiteindelijk toch in duigen gelopen. “Ik zou jou nooit in de steek laten voor iemand als haar, of überhaupt voor iemand anders..”
Na een korte stilte schraapte hij zijn keel eens, haast onhoorbaar voor de ander, waarschijnlijk. “Ik hou zoveel van je, lieve Chloe Mendez.” En na die woorden drukte hij zonder pardon nogmaals zijn lippen op die van haar, voor iets langer dan een normale kus. Hopelijk zou ze eruit merken dat alles wat hij had gezegd gemeend was.
Hij zou haar niet verlaten; voor niemand niet, voor nu niet en voor nooit niet.

Het was weer helemaal goed tussen hen en Chloe kon dat aan alles merken. Zijn getease toen ze op zijn schoot kwam zitten en hem een kusjesaanval gaf. Ze merkte hoe zijn vingers af en toe onder haar bh gingen. Chloe vond dat niet erg, hij mocht dat. Hallo, hij was haar vriendje, als die niet aan haar mocht zitten, dan mocht niemand het meer. De kusjes voelden beter dan ooit. Het kwam waarschijnlijk omdat ze allebei gewoon heel erg blij waren dat het weer goed was tussen hen. Het had niet veel langer meer moeten duren, voordat Chloe naar hem was toegegaan. Ze had hem zo verschrikkelijk veel gemist, dat het bijna aanvoelde als een ziekte. Ken je dat gevoel, dat als er iets heel ergs gebeurd, en dat je dan een beetje pijn bij je hart had? Een soort emotionele pijn, het gevoel alsof je eigen hart in duizend stukjes breekt? Dat gevoel had Chloe gehad toen ze weg was gelopen van Flynn. En ze hoopte het nooit meer te voelen. Niet alleen voor zichzelf, maar ze merkte aan alles dat Flynn er ook mee had gezeten. Aan de manier waarop hij naar haar keek, aan de manier waarop hij nu bij haar was. Maar dat was verleden tijd, dit moesten ze allebei maar zo snel mogelijk vergeten.

Chloe voelde zich weer helemaal gelukkig, ze was heel erg blij. “Chloe…?” hoorde ze Flynn vragend zeggen en ze keek op, ze voelde hoe zijn duim over haar hand wreef. Bezorgd fronste ze haar wenkbrauwen: was er iets met hem aan de hand? Wilde hij toch nog wat kwijt over dit alles? Ze slikte. Maar dat was nergens voor nodig. De woorden die hij sprak…ze verwarmden haar van binnen en zorgde ervoor dat ze eventjes moest slikken. Chloe voelde hoe er traantjes in haar ogen opkwamen, en ze probeerde deze weg te vegen. Het was zo verschrikkelijk lief wat hij tegen haar zei. De kus was intens, heel erg intens. Hij bevestigde alles wat hij zojuist allemaal tegen haar gezegd had. Na de kus keek ze hem aan, diep in zijn prachtige ogen. “Ik hou ook zoveel van jou, lieve Flynn Callaghan. Ik beloof je dat ik vanaf nu alleen nog maar jou geloof. Ik ben zo stom geweest om haar over jou te geloven, het spijt me zo verschrikkelijk erg” begon Chloe haar eigen kleine toespraakje. Ze vond het moeilijk dit soort dingen te zeggen, want ze was normaal gesproken nooit zo van het uitspreken van haar gevoelens. “Maar wat ik voor jou voel, heb ik nog nooit in mijn hele leven voor iemand gevoeld. Jij maakt mij compleet en zonder jou voelde ik mij zo leeg, alsof er letterlijk een stukje van mij was afgescheurd. Ik hou van jou, je bent de meest speciale en lieve jongen ter wereld, en ik ben er zo trots op dat wij bij elkaar horen, dat ik jouw vriendin ben.” Ondertussen kwamen er weer traantjes in haar ogen, want het was gewoon allemaal heel erg emotioneel. Hoe ze zich had gevoeld, hoe ze zich nu voelde en hoe hij zich had gevoeld. Liefdevol nam ze zijn gezicht eventjes in haar handen en drukte ze een zacht kusje op zijn lippen. Er volgde nog een paar kusjes, en al gauw drukte ze voor een langere tijd haar lippen op de zijne. Passievol, maar liefdevol.

Nog eventjes had ze in stilte op zijn schoot gezeten. Geen ongemakkelijke stilte, het was gewoon fijn om eventjes zo bij elkaar te zitten. Toen kwam ze opeens wat overeind, ze had een ideetje. In haar ogen brandde een ondeugend lichtje en ze beet op haar onderlip, verleidelijk. Ze stond op van zijn schoot en duwde hem zachtjes achterover in het bed. Hard zou hij niet landen, het bed was toch zachtjes. Ze ging op haar knieën over hem heen zitten, zodat ze met allebei haar benen aan een kant van zijn lichaam zat. Een verleidelijke glimlach gleed over haar heen, toen ze voorover boog en hem op zijn mond kuste. Haar lippen gleden van zijn mond, over zijn wang, naar zijn nek, waar ze heel eventjes bleef en heel zachtjes een zuigzoen drukte, want nu wilde zij hem claimen zoals hij haar eerder had geclaimd. Ondertussen liet Chloe plagend haar handen over zijn lichaam glijden. Na dit een paar minuten zo volgehouden te hebben, kwam ze wat overeind en keek ze weer in zijn ogen. “Zullen we de film dan maar starten?” Een knipoog volgde, terwijl ze hem nog een kusje op zijn kaaklijn gaf.

Misschien was hij wel gemeen geweest, om eerst haar aandacht te trekken door haar naam te zeggen, maar pas een tijdje later aan haar te vertellen wat nou de precieze reden was dat hij haar aandacht wilde.
Na zijn woorden had hij een kusje gestolen, en na de kus duurde het niet lang voordat Chloe het woord nam en met haar woorden zijn hart verwarmde en zijn hartje liet smelten. En tijdens haar woorden dacht hij steeds maar dat ze het niet liever kon verwoorden, maar steeds verbrak ze zijn gedachten weer door dat toch wél te doen; haar woorden werden als maar liever en liever. Haar woorden.. Ze waren zo geweldig mooi. Hoe ze hem onder andere vertelde dat ze trots was dat ze zijn vriendin was, echt, dat was het beste wat hij misschien wel ooit in zijn hele leven had gehoord.
Chloe nam zijn gezicht tussen haar handen en terwijl ze dat deed keek Flynn in haar mooie, grote, bruine ogen. Nadat ze een snel kusje had geplaatst op zijn lippen veegde hij dan ook wat kleine tranen weg die voorzichtig naar beneden waren gerold en die hem waren opgevallen. Nog steeds zat hij met één grote glimlach op zijn gezicht, die niet weg te denken was en waarschijnlijk ook niet zomaar weg zou gaan, zolang hij met Chloe samen was.

Er was een korte stilte gevallen, maar het was zeker geen ongemakkelijke, er waren echter nooit ongemakkelijke stiltes wanneer hij bij Chloe was. Nee, sterker nog, hij zou uren in stilte samen met haar kunnen zitten. Zo lang Chloe maar bij hem was, dan was het goed, dan wist hij immers dat ze veilig was en haar niets zou overkomen. Althans, daar zou hij in iedere situatie dan ook zijn best voor doen. Het klonk dan misschien wel cliché, maar hij zou echt in staat zijn om een kogel voor haar vangen. Nogmaals; zo lang hij wist dat ze in veiligheid was, was hij gelukkig.
Flynn werd uit zijn gedachten gehaald door een duwtje, wat afkomstig was van haar. Zijn wenkbrauwen trok hij op, maar nog voordat hij verder iets kon vragen had ze haar lippen alweer op de zijne geplaatst en was hij daarin meegegaan. Lang duurde het niet voordat haar lippen andere plekken afgingen en hij soms wel eens wat grinnikte, maar niets vroeg, puur om haar maar haar gang te laten gaan en niets van haar plannen te verpesten. Toen ze echter haar lippen langer op een plaats hield, in zijn nek, vormde zijn mond een o en greep zijn hand in de richting van de hare, om daar zachtjes aan te trekken om te laten merken dat hij het wel degelijk door had. Haar hand pakken was echter ook nog niet zo heel eenvoudig geweest, gezien Chloe expres haar handen over zijn bovenlichaam had laten glijden. De plager.
Wist ze wel niet, hoe erg ze zijn hoofd op dit moment wel op zijn kop had gezet? Dat zou ze waarschijnlijk half niet eens weten. Jammer dat hij haar niet kon laten voelen wat hij voelde, zonder hetzelfde bij haar te doen als wat zij bij hem deed, anders had hij het wel gedaan.
“Zullen we de film dan maar starten?” Ineens was het gestopt en was ze omhoog gekomen. Maar had ze nou juist..? Nee. Fucking níet. Echt, Chloe, damn.
De duidelijk verbazende blik was nog steeds op zijn gezicht te vinden. Really? Meende ze dit nou serieus? Eerst maakte ze hem helemaal gek, en dan moest hij in een fractie van een seconde niets meer krijgen en zouden ze film kijken? Mooi niet.

Met een snelle slag had hij zichzelf omhoog uit het bed gekregen en had hij háár op haar rug op het bed laten belanden. Een grijns stond op zijn gelaat nadat hij wist dat zijn plan was gelukt.
Flynn leunde wat meer over haar heen, zo liet hij bijvoorbeeld zijn hoofd richting het hare gaan en hield hij zijn lippen op enkele centimeters van de hare, terwijl hij haar in haar ogen aankeek.
“You are such a dirty, little teaser.” Tijdens zijn woorden waren zijn lippen weer dichter naar de hare toegekomen, totdat ze op elkaar kwamen en dus weer contact met haar had. Waarschijnlijk had Chloe meer verwacht, maar daar stak hij snel een stokje voor door zijn lippen net onder haar kaaklijn te plaatsen en zo naar beneden kusjes te geven, tot aan haar sleutelbeen. “Je hebt mij ook geclaimd dus..” Zijn ogen zochten even de perfecte plaats en zodra die gevonden waren plaatste hij daar een zuigzoen. De tweede die hij ooit bij haar had gezet; het idee vond hij best leuk, dus misschien zouden er nog wel meerderen volgen? “..Dan vind je dat ook vast niet erg.” Maakte hij zijn zin uiteindelijk af toen hij zeker wist dat het lang genoeg had geduurd en er een afdruk zou verschijnen.

Een deken van zelfvertrouwen was over haar neergedaald en dat was best wel nieuw voor Chloe, een meisje dat in elke raam of in elke spiegel waar ze langs liep keek of ze er niet goed uitzag en die eigenlijk niets durfde. Waarom ze nu toch wel iets durfde? Dat was simpel. Flynn gaf haar gewoon een goed gevoel, een gevoel dat ze zijn vriendin was en dat hij van hier hield, of ze nou een opgespoten kont had of niet. Niet veel mensen hadden haar in haar leven dat gevoel gegeven, met uitzondering van Cleo en haar moeder. En nu Flynn dat wel deed, gaf dat zo’n goed gevoel, dat ze iets zelfverzekerder in dit soort dingen durfde over te komen, en hem daarom maar een beetje begon te teasen. Ze wist ook dat Flynn haar nooit zou dwingen tot dingen doen die ze nog niet wilde doen, dus dat maakte dit alles veel plezieriger. Elke keer als ze haar lippen op de huid van die van Flynn zette, voelde ze een kleine schok door haar lichaam gaan. Een lichte, fijne schok.

Maar het duurde niet lang voor dat Chloe de controle verloor, iets wat ze normaal gesproken als vervelend zou aanschouwen, maar wat nu eigenlijk best wel prettig was. Al gauw lag Flynn boven haar en grinnikte ze zachtjes. “You are such a dirty, little teaser” waren zijn woorden, en hij was nu heel erg dichtbij. Hij drukte zijn lippen op de hare en Chloe beantwoordde zijn kus gretig. Nadat ze elkaar weer hadden losgelaten, keek ze hem eventjes aan, met fonkelende sterretjes in haar ogen. “Don’t act like you don’t like it.” Een zachte knipoog gleed over haar gezicht, maar veel tijd om hem te teasen kreeg ze niet, want al gauw ging Flynn richting haar sleutelbeen. Een zuigzoen volgde, dat was wel een beetje hun ding geworden. De eerste keer dat hij haar had gegeven, hadden veel mensen aan haar gevraagd wat ze daar nou precies had. Chloe had er altijd een beetje mysterieus over gedaan. Een zachte kreuntje was uit haar mond ontsnapt toen hij het deed en al gauw keek ze hem weer met een verleidelijke blik aan. “Natuurlijk vind ik dat niet erg” grijnsde ze “Zelfs de mensen aan wie ik het allemaal moet uitleggen blijf ik gewoon rustig bij. I’m making progress.”

Chloe sloeg haar armen om zijn nek en drukte haar lippen intens op de zijne, ze gaf bijna haar alles in deze kus. Waarom? Omdat ze gewoon van Flynn hield, en omdat ze heel erg hield van de passie in hun relatie. En ze hoopte maar een beetje dat ze die passie in haar kus kon overbrengen. Haar handen liet ze voorzichtig over zijn lichaam glijden, maar wel op een nette, verantwoorde manier, niet op een dirty manier. Ze verbrak het contact tussen hen en keek hem weer aan. “Waarom ben jij zo knap, Flynn Callaghan?” grijnsde ze zachtjes en gaf hem nog een kaar kusjes op zijn lippen, gewoon, omdat het kon.

Buiten was de storm gaan liggen, was het vreemd dat nu het weer goed was tussen hen, de storm weer was gaan liggen? “Merk jij dat ook?” zei ze toen zachtjes, terwijl ze hem aankeek. Het was nog steeds wel donker buiten, maar er waren geen lichtflitsen meer zichtbaar. “De storm is gaan liggen…” Hopelijk snapte hij het punt dat ze wilde maken. Toen ze zo’n ruzie hadden gehad, had het heel erg gestormd. Nu het weer rustiger was, was de storm gaan liggen. Chloe wilde er niet te lang bij stilstaan, genoot weer van elk moment dat Flynn bij haar was. Voorzichtig trok ze hem nog wat dichter tegen zich aan, zodat hij een beetje op haar lag en ze sloeg haar armen weer om zijn nek. Echter kuste ze hem deze keer niet, maar knuffelde ze hem. “Jij bent echt de beste knuffelaar op heel deze wereld, Flynn” zei ze met een gesmoord, schattig stemmetje.

Ze had het maar weer mooi voor elkaar, hoor. Hem eerst helemaal gek maken in zijn hoofd, en dan ineens uit het niets een film willen gaan kijken? Ja, film kijken was dan wel het plan, maar dat nam niet weg dat de pauze die Chloe had genomen zomaar kon stoppen.
Vandaar dat het nu zijn beurt was en hij over haar heen was gaan hangen, om daarna haar erop aan te spreken en vervolgens dichterbij haar te komen om zo zijn lippen op de hare te plaatsen.
“Don’t act like you don’t like it.” Zachtjes schudde Flynn zijn hoofd, want ze had gelijk, ze wist dondersgoed dat hij het helemaal niet erg vond. Zijn lippen gingen ditmaal naar haar sleutelbeen, waar hij haar alweer een afdruk gaf, zonder enige schaamte. Chloe vond het trouwens ook niet eens zo erg leek hem, anders had ze er de vorige keer of nu wel wat van gezegd? Hij wist dat ze niet op haar mond was gevallen, dus vandaar. Of was hij een apart geval? Maar, deze keer was het sowieso anders, want nu verdiende ze hem terug.
“Echt? Ik ben trots op je.” Glimlachte hij richting haar, terwijl hij met zijn ene hand even over haar hand heen wreef. Gewoon, omdat het kon. Maar echt hoor, Flynn was echt trots. Hij wist hoe erg ze tegen iemand uit kon vallen, dat had hij net ook al gezien, en dan om over een privé iets te praten.. Ze maakte echt stappen.

Toen ze haar armen om zijn nek had geslagen werd hij dus weer dichter naar haar toegetrokken. Ook nu drukte Chloe haar lippen op die van hem en trok hij ondertussen eens een keer zijn wenkbrauwen omhoog. Oké, waar had hij dít aan verdiend? Niet dat hij erover zou klagen, sterker nog, ze mocht het zelfs wel vaker doen hoor. Hem zou ze niet horen.
Terwijl hij Chloe’s handen over zijn lichaam voelde glijden had hij haar af en toe door haar haar gestreeld, of had hij zijn hand op haar kaak of in haar nek gelegd. Toen Chloe het contact verbrak – misschien wel een beetje te vroeg – sierde een kleine glimlach zijn lippen en keek hij in de twee mooiste ogen van de hele wereld, vond hij dan.
“Omdat..” Begon hij, waarna er nog één snel, klein kusje volgde. “Ik een vriendin heb die nóg knapper is.” En, zoals dat eerder ook het geval was, vond hij de kusjes die volgden absoluut niet erg.

Voor een korte tijd had hij een beetje naar buiten zitten staren, totdat haar stem zijn aandacht trok en hij vragend zijn wenkbrauwen wat optilde. “Hm?” Was zijn reactie dan ook, in de hoop dat ze het verder uit zou leggen.
“Ja..” Merkte hij op, nadat hij zelf een paar seconden stil was geweest om ook echt daadwerkelijk te luisteren of er nog stormgeluiden waren buiten. Ondertussen had hij zijn ene hand op haar buik gelegd en wreef hij daar voorzichtig over heen. Misschien moest hij haar straks maar even goed kroelen en haar nog duidelijker maken dat ze de enige voor hem was? Dat was er vroeger was gebeurd nu nooit meer zou gebeuren? Want, Jade had het net laten lijken dat Chloe op dit moment een van de zovelen was. En dat was ze absoluut niet.
Maar voordat hij dat had kunnen doen was dat haar idee blijkbaar ook al geweest, aangezien ze haar armen om hem heen sloeg en hij dus zo op haar kwam te liggen, voor een klein stukje, voornamelijk op de binnenkant van haar bovenarm en sleutelbeen.
Flynn lachte om haar opmerking, over dat hij de beste knuffelaar van de hele wereld was, en sloeg ondertussen zijn ene arm ook om haar heen, over haar buik.
“En jij bent echt de beste..” Ja, shit, waar was Chloe het beste in? In alles, eigenlijk. Misschien moest hij dat dan ook maar gewoon zo tegen haar zeggen? “Jij bent de beste persoon en vriendin, van de hele wereld.” Sprak hij met een waterig glimlachje. Smooth, Flynn, slijmbal. Maar het was gewoon zo?

“Weet je, ooit moeten we eens een beter verhaal verzinnen hoe we elkaar hebben ontmoet hoor.” Begon hij random. “Want hoe gaan we ze ooit uitleggen dat we elkaar hebben ontmoet doordat jij het mannentoilet in was gegaan?” Flynn grinnikte om zijn eigen opmerking en wreef daarna weer even over haar zij heen, omdat zijn ene hand daar nog steeds lag.

Nu hij toch uit het niets aan dingen dacht kwam er ook weer in hem op dat Chloe de eerste keer pijn had gehad en dat ze pillen had moeten slikken. Misschien was dat nu ook nog wel zo..? Flynn had Chloe er niet meer over gehoord, maar je wist maar nooit. Hij snapte ook wel dat ze het niet iedere keer zou aankaarten, maar het was wel fijn om nu even te weten. Vandaar dat hij gewoon maar besloot om dat ook even te vragen.
“Heb je trouwens nog last van, uh ja..” Flynn slikte even nadat hij was stilgevallen, waarna hij zijn ene hand van haar zij af liet gaan en een beweging in het gebied boven haar borsten maakte met zijn hand, in een soort van cirkel. Het was anders zo lullig om het uit te leggen, maar dat was het nu ook wel, op zich.

De relatie met Flynn had veel gedaan met haar zelfvertrouwen. Doordat ze nu het gevoel had dat er iemand van haar hield om wie ze was, en niet omdat ze veel geld had of er goed uitzag, gaf dat een hele boost aan haar zelfvertrouwen. Dat zorgde er ook voor dat Chloe een stapje verder durfde te gaan, hem iets meer uit te dagen in hun gezoen en iets meer zelf stappen te durven ondernemen. Chloe vond hem zo verschrikkelijk knap, voor haar was hij de knapste man op aarde, en dat liet ze hem ook vrij regelmatig weten. “Omdat…ik een vriendin heb die nóg knapper is.” Een zachte lach ontsnapte uit Chloe haar mond. “You make me beautiful” zei ze toen zachtjes tegen zijn lippen, en ze snel nog een kusje stal. Ze staarde even in Flynns mooie ogen, genoot van de rust die er nu heerste en het feit dat het onweer ook nog eens was gaan liggen. Ze merkte op dat, sinds hun ruzie over was, het onweer was gaan liggen. Was dat toevallig, of hoorde dat gewoon zo? Chloe had geen idee, maar ze vond het wel prettig.

“Weet je, ooit moeten we eens een beter verhaal verzinnen hoe we elkaar hebben ontmoet hoor. Want hoe gaan we ze ooit uitleggen dat we elkaar hebben ontmoet doordat jij het mannentoilet in was gegaan?” Een lach ontsnapte uit haar mond en ze sloeg haar hand eventjes voor haar mond, draaide zich wat meer naar Flynn toe. “Ja, dat is inderdaad wel een beetje vreemd” giechelde ze zachtjes “Maar ik had echt hoge nood! Serieus, het was zo verschrikkelijk. Misschien moeten we een cool verhaal verzinnen, dat ik in nood was en jij als een soort superman uit de lucht kwam, om mij te redden. En toen viel ik als een blok voor je, maar had ik niet door dat jij superman was. O nee, dat is al een bestaand verhaal, hè?” Grinnikend drukte een kusje op het voorhoofd van Flynn. O, wat was ze toch gek op hem.

“Heb je trouwens nog last van, uh ja…” Chloe trok nieuwsgierig haar wenkbrauwen op. Zijn hand gleed naar haar borsten en een beetje verwacht keek ze hem aan, totdat ze uiteindelijk wist wat hij bedoelde. “Ah, ik snap wat je bedoeld…” zei Chloe en ging meer op haar zij liggen. “Het doet nog wel een beetje pijn, maar niet meer zo erg als eerst. Al vind ik de lichamelijke pijn minder erg dan dat het emotioneel pijn doet.” Ze wendde haar blik eventjes af, zocht naar de juiste woorden om te zeggen, en keek hem toen weer aan. “Ik vind het zo erg, weet je? Ik ben gek op Cleo, dat weet je, maar het stoort mij zo dat mijn vader haar als de perfecte dochter ziet, zeker omdat zij zichzelf absoluut niet zo ziet. En ik hou van haar, en in mijn ogen is ze echt perfect, want ik ken geen enkel meisje dat zo knap is als haar, maar…ja, mijn vader vindt mij duidelijk lelijk ofzo.” Chloe bleef eventjes stil, slikte eventjes, probeerde het gevoel van onzekerheid weg te drukken. Ze was nu bij Flynn, en die vond haar mooi zoals ze was, dus ze wilde nu niet verdrietig zijn. Hier hoefde ze zich niet te schamen om wie ze was, en kon ze zijn wie ze wilde zijn. Hij zou haar altijd accepteren, dat wist Chloe gewoon.

Chloe kroop weer wat dichter tegen hem aan, verborg haar gezicht in zijn nek. Ze gaf hem daar zachtjes een kusje en glimlachte toen. “Ik ben zo blij dat ik toen de mannenwc in ben gelopen” zei ze zachtjes “En dat ik de nerves heb gevonden om met je te praten. We hebben het toen zo leuk gehad, en ik wist gewoon dat jij anders was dan de rest. Ik ben zo gek op jou.” Chloe trok zich wat terug en drukte liefdevol haar lippen op de zijne. “Flynn, zullen we morgen een film kijken? Ik ben zo moe…en dan ga ik lekker ontbijt voor je halen.” Haar wimpers gingen vrolijk op en neer, en keek hem met haar puppyogen aan. Na een paar minuten stemde hij toch toe, waarna ze uiteindelijk lief kroelend met elkaar in slaap vielen.