Met een blije glimlach op haar gezicht liep Olivia de MAC winkel uit. De reden van haar vreugde was simpel: ze had heel erg lang gespaard voor een hele dure lippenstift van Chanel, die een hele mooie kleur rood had, en uiteindelijk was ze op het punt aangekomen waar ze genoeg geld had om de lippenstift te kunnen kopen. En nu had ze dan eindelijk haar lippenstift! Maar dat was niet de enige reden. Bij de uitgang hadden ze hele schattige, roze ballonnen gehad, dus daar ging Olivia er mooi eentje van nemen. Dan kon ze hem thuis misschien aan een kindje geven. Ballonnen vond ze namelijk helemaal geweldig, maar als je ze te lang hield, dan werden ze helemaal klein of was er een grote kans dat ze gingen klappen. En van het klappen kon Olivia best wel snel schrikken, dus het was niet slim om te lang met de ballon rond te lopen. Voor nu had ze het eventjes vast gemaakt aan haar tasje van de MAC winkel, maar ze hield het tasje wel goed vast hoor, anders zou het tasje dadelijk met inhoud wegvliegen en dat was ook niet de bedoeling!
Nu ging Olivia op weg naar de McDonald’s, want ze wilde graag een McFlurry met Oreo halen. Die waren zo verschrikkelijk lekker! Blij liep Olivia door de straten van de stad, stopte eventjes bij een zwerver, en gooide wat munten in het bekertje wat bij hem stond. “Dankjewel, meisje” zei de man dankbaar en zijzelf knikte vriendelijk. De McDondald’s was nog maar een klein stukje hier vandaan. Misschien zou ze ook nog een milkshake kunnen nemen? Mmmm, had ze daar nog wel genoeg geld voor? Olivia stopte eventjes, ging aan de rand van de stoep staan en viste haar portemonnee uit haar tas. Snel bekeek ze eventjes het vakje van de muntjes, maar op dat moment liep er iemand tegen haar aan, waardoor ze op de grond viel en de muntjes ook. “Au” piepte het meisje zachtjes. Voorzichtig kwam ze overeind en raapte haar muntjes bij elkaar. En op het moment dat ze opkeek, voelde ze opeens haar hele maag omdraaien, zette er een hoofdpijn op en leek haar hart eventjes in duizend stukjes te breken.
Want daar verder op, op het terras voor de McDonald’s, zag ze haar ex-vriendje zitten. Olivia slikte eventjes, want naast hem zat een meisje met blonde haren. Voorzichtig, zodat ze haar niet meteen zouden zien, stond ze op, zodat ze kon zien wie het was. Het meisje kwam haar onbekend voor, maar was in ieder geval heel erg knap. Ze lachten naar en met elkaar, hij voerde haar hapjes van het ijsje dat ze aan het eten waren. De grip om het tasje verslapte, waardoor het tasje op de grond viel. Eventjes leek het alsof ze helemaal versteend was, een brok in haar keel was voelbaar en traantjes ontstonden in haar kleine, bruine oogjes. “Maar…” piepte ze zachtjes “Maar…maar…” En de spuigaten gingen open. Een traantje liep over haar wang, ze kon er niks aan doen. Verderop stonden haar ex-vriendje en het meisje samen op, om het nog eventjes erger te maken had ze gezien dat zij op zijn schoot had gezeten, Olivia sloot haar ogen, voelde nog meer tranen over haar wangen lopen. Ze keek weer op en zag dat ze haar richting opkwamen. Wegwezen hier, dat was het enige wat ze kon doen. Olivia draaide zich om en liep zo snel mogelijk weg, vergat zelfs het tasje met haar mooie lippenstift. Achter zich hoorde ze nog een stem die haar er op wees, maar het boeide haar niet, ze moest hier weg.
Eenmaal in het park hield ze pas stil en ging ze op een bankje zitten. Het was al wat donkerder geworden, en de lantaarnpalen gingen aan. Het was niet de meest ideale situatie om hier te zitten, maar daar nog een minuut langer blijven was verschrikkelijk geweest. Olivia trok haar benen op, zodat ze met haar kin op haar knieën kon rusten en staarde voor zich uit. Haar tranen waren gedroogd, gelukkig, maar van binnen voelde ze zoveel dingen. Ze haatte hem. Olivia was geen haatdragend persoon, ze haatte niemand, maar hij…hij stond bovenaan haar lijstje met mensen die ze niet meer lief vond. Maar waarom deed het dan zo’n pijn?
Laatst aangepast door Olivia Romano op do okt 29, 2015 10:26 pm; in totaal 1 keer bewerkt