Alice liep al van vanmorgen op hete kolen. Ze had een smsje gekregen van Lawrence waarin stond dat ze naar de manege mocht komen om met Vixen, zijn paard, te rijden. En natuurlijk had ze daarop gereageerd -amper een minuut later- dat ze dat wel zag zitten en ze rond vier uur in de namiddag zou komen. In die tussentijd had ze zich gedoucht, haar haren geföhnd en een klein, gezond laagje make-up opgedaan. Nadat dit alles was gebeurd had ze haar kast opengetrokken en zich afgevraagd wat ze zou aantrekken. Dat was natuurlijk niet al te moeilijk aangezien ze niet veel paardrijkleren had en ze dus uiteindelijk ook maar een bruine rijdbroek aandeed met daarop een sportief rood hemdje waarop ze nog een felrode sweater op aan deed voor de koude. Het was tenslotte nog altijd geen lente dus de temperaturen konden nog altijd stevig onder nul gaan. Gelukkig was de sneeuwstorm al voor de helft voorbij en kon ze zich nu toch al iets lichter kleden dan daarvoor. Dus in al haar kleren stond ze nu al een kwartier rond te trippelen in haar keuken en besloot ze uiteindelijk om nog snel haar husky's te gaan voederen. Nog snel greep ze een witte, wollen sjaal uit de bovenste lade van de livingskast en bond die stevig om haar nek om daarna haar achterdeur achter zich te sluiten. Haar honden hoorden haar vanachter het hek al aankomen en keken haar enthousiast aan met kwispelende staarten terwijl Alice het perkje binnenstapte. "Hee, lieve schatten van me!" Alice gaf ze allemaal een uitgebreide knuffel en aaide ze vrolijk over hun koppen. De dagen dat ze alleen zat en ze niets te doen had kwam ze altijd bij haar honden, puur voor de vriendschap die ze van die beestjes kreeg. Hyperactief? Ja, dat waren ze wel degelijk. Maar dat maakte het net wat levendiger in haar verlaten huis. Nadat ze de honden allemaal eten had gegeven en het water had gecheckt verliet ze de plek en ging ze terug naar binnen. Haar hart begon een paar tellen sneller te slaan toen ze op de klok keek en vaststelde dat ze nu wel degelijk moest vertrekken om nog op tijd te zin. Toch checkte ze zichzelf nog even in de spiegel en nam ze uiteindelijk, tevreden, haar zwarte jas die ze aantrok om daarna naar buiten te lopen. Ze had er zin in om Lawrence te zien en ze moest toegeven dat ze hem in die ene dag toch wel gemist had. Zeker toen ze alleen thuis zat en ze al begon te fantaseren over hoe hun volgende dagen eruit zouden zien. En het deed haar zeker ook deugd om te weten dat Lawrence haar ook nog eens wilde zien, dat hij haar niet vergeten was en ze gewoon weer samen een leuke dag konden hebben!
Na een kwartiertje rijden met de auto was ze aangekomen op de manege en stapte ze de oprijlaan op. Met haar sleutels rinkelend naast haar zij wandelde ze richting de stallen waar ze Lawrence normaal gezien zou moeten tegenkomen. Hij had haar immers verteld dat ze daarheen moest komen dus deed ze dat ook. Met een brede glimlach op haar gezicht liep ze een lange rij stallen door en spreidde ze haar armen lachend toen ze Lawrence op het einde van de gang zag staan. Alleen merkte ze op dat hij op krukken liep en zijn voet in de plaaster zat. "My god, Lawrence! Wat heb jij gedaan met je voet?" Alice sloeg een hand voor haar mond en durfde hem al geen knuffel meer geven, bang dat hij zijn krukken zou laten vallen en hij zelf de grond op zou stuiken. Dus in plaats daarvan drukte ze drie zoenen op zijn wangen en glimlachte ze breed. "Dus daarom kan ik met je paard Vixen rijden? Omdat jij het nu niet meer kan met je voet? Nu snap ik het!" Alice had er, desondanks Lawrence niet op en top alles kon meedoen, toch wel zin in. "Uitleg kan je me later vertellen, zeg nu maar wat ik moet doen!"
Na een kwartiertje rijden met de auto was ze aangekomen op de manege en stapte ze de oprijlaan op. Met haar sleutels rinkelend naast haar zij wandelde ze richting de stallen waar ze Lawrence normaal gezien zou moeten tegenkomen. Hij had haar immers verteld dat ze daarheen moest komen dus deed ze dat ook. Met een brede glimlach op haar gezicht liep ze een lange rij stallen door en spreidde ze haar armen lachend toen ze Lawrence op het einde van de gang zag staan. Alleen merkte ze op dat hij op krukken liep en zijn voet in de plaaster zat. "My god, Lawrence! Wat heb jij gedaan met je voet?" Alice sloeg een hand voor haar mond en durfde hem al geen knuffel meer geven, bang dat hij zijn krukken zou laten vallen en hij zelf de grond op zou stuiken. Dus in plaats daarvan drukte ze drie zoenen op zijn wangen en glimlachte ze breed. "Dus daarom kan ik met je paard Vixen rijden? Omdat jij het nu niet meer kan met je voet? Nu snap ik het!" Alice had er, desondanks Lawrence niet op en top alles kon meedoen, toch wel zin in. "Uitleg kan je me later vertellen, zeg nu maar wat ik moet doen!"