IK HAD TOESTEMMING VAN EILEEN OM GRUWELIJK TE GODMODEN
Het was Riot's eerste keer in een cafe en jaren en hij wist direct weer waarom hij hier niets mee had, maar hey, het had Pasqual wel gezellig geleken, even wat drinken. Hoe dat mis ging.
"Neem jij niets?" vroeg Pasqual, een slokje van zijn biertje nemend. Riot keek hem verward aan. Ze zaten aan de bar en hadden net hun eerste rondje besteld.
"Ik heb dit toch?" bromde hij, zijn glas water opheffend. Water, want dan proefde hij het als iemand er wat in had gedaan.
"Ik bedoelde iets met alcohol erin," lachte Pasqual. "Of iets fris of zo."
"Nee," was het nuchtere antwoord. Pasqual schudde zijn hoofd.
De deur ging open en Riot keek om, de nieuwkomers kort opnemend. Een van hen keek uitdagend terug en Riot keek hem aan tot de ander oogcontact verbrak.
"Nu al ruzie aan het maken?" grapte Pasqual luchtig en hij kreeg er bij Riot zowaar een grijns uit toen deze terugkeek naar zijn kameraad.
"Hij begon."
Ineens stootte iemand hem hard aan in zijn rug. Hij klapte naar voren en zijn water viel om.
"Hey!" klonk Pasqual's verontwaardigde stem en hoewel Riot direct woede op voelde vlammen, voelde hij ook genegenheid voor zijn vriend, die het zo te horen direct voor hem opnam. Hij draaide zich om. De man, een behoorlijke spierbundel met kort, blond haar van eerder was een stukje verder nu maar keek grijnzend om.
Riot stak zijn middelvinger op.
De man kwam direct terug, maar stootte daarbij de enorme - vierde - pul bier om van een brede, oudere man, die onmiddellijk opstond.
"Waar was dat voor?!"
"'t Is zijn schuld! Hij daagt me uit!" zei de blonde man en de ander snoof. Riot liet zich met een kille uitdrukking op zijn gelaat van zijn barkruk glijden.
"Riot, hou je in," mompelde Pasqual, maar het was tegen dovemansoren gesproken.
"Hey, goldielocks, ga ergens anders stoer doen," zei een slanke jongen links van Riot. Deze greep in een beweging het glas wijn van de jongen en smeet het naar de blonde man.
Deze was in twee stappen bij Riot.
"Moet jij je niet met je vriendje bemoeien, homo?" sneerde hij, kennelijk in de veronderstelling dat Riot en Pasqual een koppeltje waren. Riot spoog slechts voor zijn voeten op de grond.
"Had je wat tegen homo's dan?" vroeg hij schor.
"Ja, doet dat zeer. kontneuker?"
Pasqual kwam er naast staan.
"Hey, hey, laten we geen ruziemaken. Er is niets mis met-"
"Ach, hou je bek, flikker."
Bam. Riot's vuist trof hem vol in zijn gezicht. Zijn hoofd klapte opzij en zijn vrienden kwamen direct in actie. Een greep Riot van achteren en een ander wilde Pasqual ruw opzij duwen, maar deze was hier niet van gediend en haalde uit.
Ondertussen had de blonde Riot overgenomen en slingerde hem met kinderlijk gemak van zijn af. Met een klap landde Riot op een tafel. Drankjes vlogen alle kanten op en Riot gleed aan de andere kant weer op de grond. Vol adrenaline sprong hij op. De man was alweer bij hem en Riot greep een stoel van de grond, waarmee hij de man vol voor zijn gezicht sloeg.
Iemand greep hem bij zijn kraag. Hij draaide zich om en haalde tweemaal uit. Een eindje verderop zag hij Pasqual op de vuist gaan met een van de maatjes van de blonde, die zelf nu achteruit wankelde om zelf op een tafel te landen, die om ging.
"Jij bent hiermee begonnen!" gromde een getinte jongen met donkere krullen. Hij greep Riot bij zijn kraag en gooide hem van zich af, maar Riot hervond zijn balans, kwam terug en sloeg de jongen met zijn gezicht op een tafel. Met een flinke bloedneus kwam de jongen overeind en hij duwde Riot tegen Pasqual en diens tegenstander aan.
"Sorry," gromde Riot tegen Pasqual, die blossen op zijn wangen had en feller keek dan Riot hem ooit had gezien.
"Geeft niets," zei Pasqual, waarna hij bij zijn arm werd gegrepen en weer weg geduwd werd. Riot wilde erheen, maar werd achterin zijn shirt gegrepen. De stof scheurde en hij draaide om, net op tijd om een harde klap op zijn neus in ontvangst te nemen. Ook over zijn gelaat liep warm bloed, maar het hield hem niet tegen. Onmiddellijk sloeg hij terug en tussen hem en zijn tegenstander ontstond haast een soort provisorische bokswedstrijd, tot iemand achteruit gegooid werd en vol tussen hen in landde. De ander hielp deze ongelukkige vreemdeling overeind en duwde hem net zo hard weer terug.
Voor hij het wist ging hij opnieuw met de blonde man op de vuist. Een keiharde klap in zijn maag deed hem dubbelklappen en aan zijn haard werd hij achterover gegooid waarna er water in zijn gezicht werd gegooid. Gescheld en gevloek. Het kabaal in de kroeg was oorverdovend. Voor de tweede keer die avond vloog Riot over een tafel, waarna, voor de tweede keer die avond, de blonde man een stoel voor zijn gezicht kreeg.
Twee mannen hadden Pasqual tegen een muur gedrukt. De jongen bloedde uit een gat in zijn kin maar leek er door de adrenaline niets van te merken. Riot beukte een van de twee opzij waarna Pasqual zijn kans schoon zag om met zijn vrijgekomen arm de andere meerdere keren in zijn gezicht te stompen, om hem vervolgens keihard met zijn schouder te rammen.
Kort daarop vochten hij en Riot rug aan rug. Niemand had nog een specifieke tegenstander en Riot merkte dat hij er haast een soort plezier in had. Er hing ook niet eens een echt vijandige sfeer. Dit was vermaak voor deze mannen. Het was gewoon lekker knokken en jezelf laten gaan.
Nou, deze taal kende hij, dus dat was geen probleem. Een tafel voor hem werd zijn kant op omgeduwd. Hij greep in een reflex het tafelblad, rukte het ding van de grond en ramde het terug, een hele groep mensen terugdrijvend. Er klonk goedkeurend gebrul van achter hem.
De chaos was alom. De enige waarvan hij wist dat hij er niet tegen vocht was Pasqual, maar voor de rest was het werkelijk 'all bets are off'. En Riot kon het niet ontkennen; hij had niet geweten dat Pasqual ook kon knokken, maar zelfs zonder die kennis was er echt niemand met wie hij liever rug aan rug stond in een gevecht. Niet dat hij Solance niet zo vertrouwde, maar Pasqual hield het toch iets langer uit.
Een glas ging door de ruit en een laars volgde. De ander vloog door het cafe.
"Politie!" brulde ineens de meest krachtige stem die Riot ooit had gehoord. Hij keek Pasqual verward aan, maar ze werden afgeleid door een dikke man met een blauw oog en een bloedneus, die hen wenkte.
"Kom, jongens!" riep hij, zijn ogen schitterend van plezier.
Pasqual reageerde sneller dan Riot, voor wie het voelde als vluchten. Desondanks liet hij zich door zijn kameraad meesleuren naar buiten, achter de man en zijn maten aan. De frisse lucht deed Riot, wiens wangen nu ook rood waren van de adrenaline, ook al zaten zijn neus en kin onder het bloed, goed en het was gek, maar hij voelde zich haast vrolijk, energiek sowieso. Het was begonnen als ruzie, woede, maar dit gevecht was in niets als wat hij was gewend. Het was gewoonte leek het wel, afleiding en iedereen leek nu het over was even goede vrienden.
Het voelde alsof hij erbij hoorde.
In een steegje hield het groepje stil. De man met het blauwe oog wreef in zijn ruwe baard en grijnsde een tandeloze grijns.
"Jullie twee ken ik niet," grinnikte hij.
"Pasqual," stelde Pasqual zich beleefd voor, al leek ook hij nog aardig opgefokt.
"Riot."
"Die naam ken ik," zei iemand. "Vandaar dat jullie zo van wanten wisten."
Wat?
De man lachte bij het zien van Riot's verwarde uitdrukking.
"We zijn onder de indruk knul. Ik mag jou wel, en jou ook. Jullie stijl staat me ook wel aan." Instemmend gebrul en een paar 'schouderklopjes'. Om Riot's lippen ontstond zowaar een grijns. Dit was een bijzonder cultuurtje, maar hier kon hij wel aan wennen. Het was ruig, ongepolijst, maar was dat ook niet vaak genoeg van hem gezegd?
"Wij gaan nog effe wat drinken, zin om mee te gaan, jongens?"
Het was Riot's eerste keer in een cafe en jaren en hij wist direct weer waarom hij hier niets mee had, maar hey, het had Pasqual wel gezellig geleken, even wat drinken. Hoe dat mis ging.
"Neem jij niets?" vroeg Pasqual, een slokje van zijn biertje nemend. Riot keek hem verward aan. Ze zaten aan de bar en hadden net hun eerste rondje besteld.
"Ik heb dit toch?" bromde hij, zijn glas water opheffend. Water, want dan proefde hij het als iemand er wat in had gedaan.
"Ik bedoelde iets met alcohol erin," lachte Pasqual. "Of iets fris of zo."
"Nee," was het nuchtere antwoord. Pasqual schudde zijn hoofd.
De deur ging open en Riot keek om, de nieuwkomers kort opnemend. Een van hen keek uitdagend terug en Riot keek hem aan tot de ander oogcontact verbrak.
"Nu al ruzie aan het maken?" grapte Pasqual luchtig en hij kreeg er bij Riot zowaar een grijns uit toen deze terugkeek naar zijn kameraad.
"Hij begon."
Ineens stootte iemand hem hard aan in zijn rug. Hij klapte naar voren en zijn water viel om.
"Hey!" klonk Pasqual's verontwaardigde stem en hoewel Riot direct woede op voelde vlammen, voelde hij ook genegenheid voor zijn vriend, die het zo te horen direct voor hem opnam. Hij draaide zich om. De man, een behoorlijke spierbundel met kort, blond haar van eerder was een stukje verder nu maar keek grijnzend om.
Riot stak zijn middelvinger op.
De man kwam direct terug, maar stootte daarbij de enorme - vierde - pul bier om van een brede, oudere man, die onmiddellijk opstond.
"Waar was dat voor?!"
"'t Is zijn schuld! Hij daagt me uit!" zei de blonde man en de ander snoof. Riot liet zich met een kille uitdrukking op zijn gelaat van zijn barkruk glijden.
"Riot, hou je in," mompelde Pasqual, maar het was tegen dovemansoren gesproken.
"Hey, goldielocks, ga ergens anders stoer doen," zei een slanke jongen links van Riot. Deze greep in een beweging het glas wijn van de jongen en smeet het naar de blonde man.
Deze was in twee stappen bij Riot.
"Moet jij je niet met je vriendje bemoeien, homo?" sneerde hij, kennelijk in de veronderstelling dat Riot en Pasqual een koppeltje waren. Riot spoog slechts voor zijn voeten op de grond.
"Had je wat tegen homo's dan?" vroeg hij schor.
"Ja, doet dat zeer. kontneuker?"
Pasqual kwam er naast staan.
"Hey, hey, laten we geen ruziemaken. Er is niets mis met-"
"Ach, hou je bek, flikker."
Bam. Riot's vuist trof hem vol in zijn gezicht. Zijn hoofd klapte opzij en zijn vrienden kwamen direct in actie. Een greep Riot van achteren en een ander wilde Pasqual ruw opzij duwen, maar deze was hier niet van gediend en haalde uit.
Ondertussen had de blonde Riot overgenomen en slingerde hem met kinderlijk gemak van zijn af. Met een klap landde Riot op een tafel. Drankjes vlogen alle kanten op en Riot gleed aan de andere kant weer op de grond. Vol adrenaline sprong hij op. De man was alweer bij hem en Riot greep een stoel van de grond, waarmee hij de man vol voor zijn gezicht sloeg.
Iemand greep hem bij zijn kraag. Hij draaide zich om en haalde tweemaal uit. Een eindje verderop zag hij Pasqual op de vuist gaan met een van de maatjes van de blonde, die zelf nu achteruit wankelde om zelf op een tafel te landen, die om ging.
"Jij bent hiermee begonnen!" gromde een getinte jongen met donkere krullen. Hij greep Riot bij zijn kraag en gooide hem van zich af, maar Riot hervond zijn balans, kwam terug en sloeg de jongen met zijn gezicht op een tafel. Met een flinke bloedneus kwam de jongen overeind en hij duwde Riot tegen Pasqual en diens tegenstander aan.
"Sorry," gromde Riot tegen Pasqual, die blossen op zijn wangen had en feller keek dan Riot hem ooit had gezien.
"Geeft niets," zei Pasqual, waarna hij bij zijn arm werd gegrepen en weer weg geduwd werd. Riot wilde erheen, maar werd achterin zijn shirt gegrepen. De stof scheurde en hij draaide om, net op tijd om een harde klap op zijn neus in ontvangst te nemen. Ook over zijn gelaat liep warm bloed, maar het hield hem niet tegen. Onmiddellijk sloeg hij terug en tussen hem en zijn tegenstander ontstond haast een soort provisorische bokswedstrijd, tot iemand achteruit gegooid werd en vol tussen hen in landde. De ander hielp deze ongelukkige vreemdeling overeind en duwde hem net zo hard weer terug.
Voor hij het wist ging hij opnieuw met de blonde man op de vuist. Een keiharde klap in zijn maag deed hem dubbelklappen en aan zijn haard werd hij achterover gegooid waarna er water in zijn gezicht werd gegooid. Gescheld en gevloek. Het kabaal in de kroeg was oorverdovend. Voor de tweede keer die avond vloog Riot over een tafel, waarna, voor de tweede keer die avond, de blonde man een stoel voor zijn gezicht kreeg.
Twee mannen hadden Pasqual tegen een muur gedrukt. De jongen bloedde uit een gat in zijn kin maar leek er door de adrenaline niets van te merken. Riot beukte een van de twee opzij waarna Pasqual zijn kans schoon zag om met zijn vrijgekomen arm de andere meerdere keren in zijn gezicht te stompen, om hem vervolgens keihard met zijn schouder te rammen.
Kort daarop vochten hij en Riot rug aan rug. Niemand had nog een specifieke tegenstander en Riot merkte dat hij er haast een soort plezier in had. Er hing ook niet eens een echt vijandige sfeer. Dit was vermaak voor deze mannen. Het was gewoon lekker knokken en jezelf laten gaan.
Nou, deze taal kende hij, dus dat was geen probleem. Een tafel voor hem werd zijn kant op omgeduwd. Hij greep in een reflex het tafelblad, rukte het ding van de grond en ramde het terug, een hele groep mensen terugdrijvend. Er klonk goedkeurend gebrul van achter hem.
De chaos was alom. De enige waarvan hij wist dat hij er niet tegen vocht was Pasqual, maar voor de rest was het werkelijk 'all bets are off'. En Riot kon het niet ontkennen; hij had niet geweten dat Pasqual ook kon knokken, maar zelfs zonder die kennis was er echt niemand met wie hij liever rug aan rug stond in een gevecht. Niet dat hij Solance niet zo vertrouwde, maar Pasqual hield het toch iets langer uit.
Een glas ging door de ruit en een laars volgde. De ander vloog door het cafe.
"Politie!" brulde ineens de meest krachtige stem die Riot ooit had gehoord. Hij keek Pasqual verward aan, maar ze werden afgeleid door een dikke man met een blauw oog en een bloedneus, die hen wenkte.
"Kom, jongens!" riep hij, zijn ogen schitterend van plezier.
Pasqual reageerde sneller dan Riot, voor wie het voelde als vluchten. Desondanks liet hij zich door zijn kameraad meesleuren naar buiten, achter de man en zijn maten aan. De frisse lucht deed Riot, wiens wangen nu ook rood waren van de adrenaline, ook al zaten zijn neus en kin onder het bloed, goed en het was gek, maar hij voelde zich haast vrolijk, energiek sowieso. Het was begonnen als ruzie, woede, maar dit gevecht was in niets als wat hij was gewend. Het was gewoonte leek het wel, afleiding en iedereen leek nu het over was even goede vrienden.
Het voelde alsof hij erbij hoorde.
In een steegje hield het groepje stil. De man met het blauwe oog wreef in zijn ruwe baard en grijnsde een tandeloze grijns.
"Jullie twee ken ik niet," grinnikte hij.
"Pasqual," stelde Pasqual zich beleefd voor, al leek ook hij nog aardig opgefokt.
"Riot."
"Die naam ken ik," zei iemand. "Vandaar dat jullie zo van wanten wisten."
Wat?
De man lachte bij het zien van Riot's verwarde uitdrukking.
"We zijn onder de indruk knul. Ik mag jou wel, en jou ook. Jullie stijl staat me ook wel aan." Instemmend gebrul en een paar 'schouderklopjes'. Om Riot's lippen ontstond zowaar een grijns. Dit was een bijzonder cultuurtje, maar hier kon hij wel aan wennen. Het was ruig, ongepolijst, maar was dat ook niet vaak genoeg van hem gezegd?
"Wij gaan nog effe wat drinken, zin om mee te gaan, jongens?"
