Chaser of fate -Kaya-

De jongen was het er eigenlijk niet mee eens, dit was niet zijn idee. Daarbij hadden ze het verhaal van Uruha nog niet kunnen horen. Alles moest dus opgelost worden door hen. Ze wisten niet of er iemand anders bij betrokken was, terwijl die man goed zou moeten weten dat het niet handig was als er meer mensen waren die van dit gedoe wisten. Hij was eigenlijk degene die voor hem zou getuigen en een alibi zou geven. Maar hij had geen rede om hier te zijn, dus moest hij iemand gaan zoeken.
Dachten ze werkelijk dat hij zomaar aan mensen kon vragen of ze even een alibi voor die man wilde verzinnen voor de rechter. Natuurlijk hoefde ze dat zelf dan ook weer niet te doen en kregen ze een verhaal voorgelegd dat ze moesten vertellen. Of in ieder geval, delen. Het moest niet lijken alsof ze het opzeiden namelijk. Allemaal van die kleine dingen, maar hoe kreeg hij iemand gevonden hier?
Waarom moest hij zichzelf sowieso laten gevangen nemen, vast weer zoiets doms.
De jongen die nu door de stad liep was duidelijk jong, misschien net in de twintig. Zijn haren waren donkerbruin en kwamen net tot zijn schouders. Hij was duidelijk Aziatisch en dat was ook een rede dat hij hier was. Hij zat bij dezelfde 'organisatie' als Uruha. Hij was enkel een stuk jonger en werd nog niet zoveel ingezet. Zijn lichaam vertoonde ook een stuk minder littekens als die van de meeste 'oudere' van de organisatie. Het was niet zo dat hij het niet wilde, maar soms had hij echt geen zin meer in dit baantje. Was het misschien teveel gedoe. Een beetje zielige papieren halen, of kindjes die ze hadden gekidnapt. Ja, er vielen altijd doden en het was om vies van te worden. Toch was hij erin gerold, dus nu liep hij hier. Met een zucht pakte hij een sigaret om deze tussen zijn lippen te zetten. Hij stak hem aan en ging tegen een muur aan staan. Keek naar de voorbijgangers. Kon hij hier wel iemand vinden die voor geld een leuk verhaaltje op zou zeggen? Hij wist het niet, maar toch zou hij het moeten proberen. Daarbij kon hij niet zomaar iedereen gaan vragen, wat als ze het aan de politie zouden vertellen? Het was niet de makkelijkste klus, maar toch moest hij het proberen. Anders kreeg hij problemen…..
Erg handig was dit alles, dacht hij sarcastisch in zichzelf. Hij nam een hijs van de sigaret. Hoe sneller Kyo hier klaar was, hoe beter hij dat zelf vond.


Kort maar hopelijk kun je er wat mee.

Met haar handen diep in haar zakken gestoken liep ze de stad door. Haar bruine haren vielen vol naar beneden, op haar lippen lag een kleine glimlach.
Ze had nog een baantje erbij gefix'd. Hoewel ze het eigenlijk niet helemaal kon geloven dat ze toch het ging proberen om op de 'normale' toer aan de slag te gaan, deed ze het toch. Ze probeerde gewoon haar geld te verdienen door middel van baantjes. Heel zelden dat ze nog een jongen liet komen voor... nou ja. De enige reden dat ze er oké mee was, was omdat ze er snel geld mee verdiende en ze niet beter wist. Had ze maar meer. Kon ze maar anders.
Kon ze maar naar Pasqual toe om...
Kaya ging op een muurtje zitten en keek om zich heen. Al deze mensen, al deze mensen die haar niets zeiden en ondertussen Pasquals leven waren. Ze kon nog weg, ze kon wéér weg, maar kon dat zonder dat ze Pasqual had gezien? Kon ze hem weer in de steek laten? Ze zuchtte diep. Ademde even stevig uit. Ze wist het eigenlijk niet. Ze wist niet of ze nu weg kon gaan zonder dat ze hem überhaupt gedag had gezegd. Had laten zien dat ze nog leefde. God, ze zou nu best een sigaret lusten. Liep daar nu een Aziatische jongen voorbij met sigaretten? Ze kon hem wel even lastig vallen, hem wel vragen of hij er een kon missen, toch?
Kaya sprong van het muurtje af, liep op de jongen af en glimlachte even naar hem.
"Mag ik er een?" vroeg ze, terwijl ze met haar hoofd naar het sigaretje wees. "Ik snak ernaar." Ze voelde zich een beetje wanhopig, de toon in haar eigen stem beviel haar niet, maar goed, ze kon er nu vrij weinig meer aan doen. Zou ze zichzelf nu voorstellen of zou ze het hierbij houden? Ze besloot het laatste, liet het allemaal aan de jongen wat hij nu zou doen. Ietwat ongeduldig wachtte ze op zijn antwoord.

Zijn bruine ogen zochten nog steeds rond. Het was niet zo dat hij namelijk met een persoon aan kon komen die er niks van maakte. Het moest goed gaan namelijk, het was niet de bedoeling dat Uruha in de gevangenis zou blijven zitten en veroordeeld zou worden. Ze waren dan niet enkel een van hun beste mensen kwijt, maar hij was ook zwaar de pineut als dat gebeurde. Ze spraken altijd vol lof over hem, maar hij dacht altijd dat het meer kwam omdat hij al teveel kogels had gevangen en littekens had om op een hand te tellen. Het was een soort status symbool. Hoe meer littekens, hoe hoger je in de rang zat. Natuurlijk bedoelde hij het verder niet slecht over Uruha, al vond hij het maar een serieuze en irritante klootzak. Toch kon hij het hier niet bij laten om met een sukkel aan te komen. Hij nam een hijs van zijn sigaret, terwijl zijn donkere ogen zochten naar de juiste kandidaat. Hier waren ze niet voor opgeleid, al twijfelde hij eraan of dit in het vakkenpakket zat van Uruha. Vast niet, dacht hij sarcastisch bij zichzelf. Hij zuchtte, moest niet zo over hem denken, iedereen kon het overkomen om opgepakt te worden. Al kon hij niet uit zijn gedachte krijgen dat hij Uruha zelf nogal irritant vond. Altijd de beste wapens, de best betaalde baantjes. Maar met een meisje zag hij de man nooit lopen en dat idee zorgde dan ook voor een grijns.
"Mag ik er een?" Over meiden gesproken, een stem klonk aanlokkelijk dichtbij om te kijken naar wie het zei. Twee ogen keken hem aan en de jongen pakte de sigaret tussen zijn eigen lippen uit om haar onderzoeken aan te kijken.
"Ik snak ernaar." Een grijns, reikte haar de sigaret aan die hij net tussen zijn lippen haalde. Misschien om te kijken hoe ze ging reageren, of ze het gewoon aan zou nemen, of dat ze het vies vond. Misschien zelfs om een gesprek te beginnen, want nu hij iemand had gevonden, moest hij meer te weten komen. Niet enkel over haar, maar misschien over meiden die dingen deden voor geld. Hij was dan niet iemand die graag naar de hoeren ging, als hij er iemand voor kon krijgen en deze klus daarna mee afgehandeld was, dan was het goed.
"Dus een mooie dame heeft geen sigaretten bij? Dat is geen goede gewoonte." Een glimlach, al vond hij het de meest belachelijke zin ooit uitgesproken. Hij grijnsde dan ook en rolde met zijn ogen om zijn eigen opmerking.
"Oke, slechte openingszin. Ook toevallig zin in wat drinken?" Vroeg hij haar toen met een scheve en misschien zelfs wat onhandige grijns.

De Aziatische, misschien Koreaanse, jongen trok de sigaret tussen zijn lippen vandaan en bood hem haar aan. Een grijns sierde nu haar lippen. Oké, dat kon ook. Ze nam hem aan, keek hem diep in de ogen toen ze een hijs van de sigaret nam en hield deze nu kort in haar vingers.
"Ik weet het nu niet zeker, hun. Wil je 'm terug of mag ik hem houden? Je bent toch niet vies van me?" dit laatste met een plagerige ondertoon. Hij zou waarschijnlijk niet vies van haar zijn dacht ze. Hij bood haar immers zijn eigen sigaret aan.
Nou, zij was ook niet vies van jongens. Dit was enkel een sigaret.
"Dus een mooie dame heeft geen sigaretten bij? Dat is geen goede gewoonte." Ze glimlachte casual en haalde haar schouders op.
"Soms neemt een mooie dame wel eens wat sterkers dan een sigaret," liet ze hem weten. Ze loog trouwens, zij ging niet verder dan de alcohol en de sigaretten. Bij de opmerking 'mooie dame' maakte haar hart even een sprongetje. En nee, dit was niet omdat ze zich gevleid voelde. Haar baan had ook iets met adrenaline te maken. De kans of ze wel of niet een jongen aan de haak sloeg was een rush. Het was net dobbelen, de verkeerde move en de jongen was weg. Tenzij hij echt strak stond van de hormonen, dan was het even een kwestie van de hand goed plaatsen en all fixed.
"Oke, slechte openingszin. Ook toevallig zin in wat drinken?" Ze fronste haar wenkbrauwen. Dit was geen onaangename situatie, moest ze toegeven. Hij gaf duidelijk aan interesse te hebben en nu was ze wel benieuwd welke interesse hij had, hoe ver ze kon gaan.
"Okeee." Ze liet de 'e' extra lang doorklinken en deed een stapje naar hem toe.
"Wat wil je echt?" vroeg ze nu ze dicht bij hem stond. Hij leek haar niet het type voor betaalde seks, maar goed, ze kon het mis hebben. Ze liet haar ogen over zijn lichaam glijden, probeerde het zo opvallend mogelijk te doen en toen hun blikken kruiste knipperde ze wellustig met haar ogen. Ze knipoogde kort.
"Weet je zeker dat je alleen wat wilt drinken?" vroeg ze, haar stem met een hees ondertoontje.

Kyo keek naar de sigaretten die hij nog over had en toen ze vroeg of ze de sigaret mocht houden of terug moest geven, haalde hij zijn schouders op.
"Beschouw het als een gift." Zei hij wat afwezig. Hij stak een andere aan en toen ze hem haast uitdaagde door te vragen of hij vies van haar was, wilde hij haast de sigaret tussen haar vingers uitplukken en haar een nieuwe geven. Maar hij hield zich in, nam een hijs om vervolgens naar haar te grijnzen.
"Ik ben niet vies van je." Zei hij nu wat rustiger. Maar hij meende het, er was sowieso wat meer voor nodig om hem vies te maken voor iets. Ze zei dat een mooie dame wel eens wat sterkers nam als een sigaret. Dat klonk interessant, hij had het Uruha kunnen vragen. Als de sukkel niet in de cel was gekomen, dan was dat natuurlijk een stuk makkelijker.
"Dat is interessant voor een mooie dame." Speelde hij terug naar haar. Hij keek haar geïnteresseerd aan, was ze werkelijk zoals ze zich voordeed. Ze zag er niet zo wild uit, wel alsof ze hield van wat gezelligheid. Maar hoe stoer de jongen zich ook voordeed, toen ze dichterbij kwam veranderde zijn blik. achterdocht kwam in zijn ogen, vooral toen ze vroeg wat hij echt wilde. Wat wilde hij echt… Dat zij degene was die voor die irritante vlegel even een alibi in elkaar kon gooien. Maar hij kende haar niet zo goed dat hij zoiets nu even ging zeggen. Toen vroeg ze of hij zeker wist dat hij enkel wilde drinken, hij kon niet ontkennen dat ze knap was. Want dat was ze zeker, maar was dit waarvan hij dacht dat ze bedoelde. Of hij meer wilde dan enkel drinken…
"Nee, ik weet niet zeker of ik enkel wil drinken." Hij zei het nog best overtuigend. Alsof hij werkelijk de stoere jongen was als die hij zichzelf voordeed. Moest hij het gewoon vragen? Zeggen dat hij een meisje zocht dat dingen deed voor geld. Natuurlijk bedoelde hij dan geen seks, al zou dat misschien het eerste zijn waar een meisje aan dacht. Wat als ze hem meteen een klap tegen zijn kaak zou geven. Hij twijfelde, iets wat onzekere grijns kwam op zijn lippen te staan.
"Ik zoek simpelweg iemand die wat doet voor geld." Dat was eruit en misschien klonk het te lullig voor een meisje. Maar hij wist niet wat hij zou doen als ze nog dichterbij zou komen. Iets wat hij eigenlijk ook niet wilde weten. Of zorgde hij voor deze opmerking er juist voor dat ze dadelijk dichterbij zou komen als ze echt wat voor geld bleek te doen? Hij wist dat Uruha een pedo arrestatie achter de rug had, maar of zij daar nu blij van werd? Uruha was niet knap, toch? Tenzij je het mooi vond als iemand meer littekens had als gewone huid natuurlijk, misschien dan. Hij zuchtte in gedachte, waarom dacht hij hieraan? Na de kleine afwezigheid keek hij naar haar, ergens was hij nieuwsgierig naar hoe ze hierop zou antwoorden.