The road to success is always under construction. [Lawrence]

Alice zag duidelijk dat Lawrence z'n ouders niet meer onder ogen wilde komen en meteen naar buiten stormde, nadat ze had voorgesteld om weg te gaan. "Jij maakt makkelijk beslissingen als je kwaad bent. Dat moet ik noteren." Een grijns sierde haar gezicht toen ze haar een bepaalde converstatie voorstelde:
'Hee lieverd", "Ja?", "Loop je gefrustreerd van je werk?", "Ja. So what?", "Krijg ik dan een ingebouwd zwembad?", "Sure."
Ze moest lachen met haar eigen insider en probeerde Lawrence niet aan te kijken. Insiders waren nooit goed om uit te leggen; ze werden toch nooit begrepen door anderen en dan stond je gewoon voor schut. Een hevige windvlaag stak op en Alice nam haar haren in haar handen omdat ze anders blindelings naar de auto zou moeten stappen. Benieuwd volgde ze Lawrence naar wat hij van plan was te doen in de garage. Bij het zien van een bestoft doek krulden haar mondhoeken omhoog. "Nou dat is nu eens interessant." Ze hield haar adem in toen ze een rode Chevrolet zag staan. Schaterlachend gooide ze haar hoofd achterover en zwaaide ze haar armen de lucht in. "Nou," proestte ze. "Ik had toch wel een Porsche verwacht hoor!" Ze ging naast Lawrence staan en legde haar elleboog tegen zijn zij, als steuntje. "Maar goed, niet slecht bedoeld hoor." Als een echte bitch zwaaide ze haar haren naar achteren en paradeerde ze -als op een catwalk- naar het midden van de parking. "Ik neem aan dat jij tot bij mij rijdt?" Geen idee waar al dat geshow vandaan kwam, maar Alice kreeg zin in de dagen die volgden. Samen met Lawrence. Hen twee. Samen. Alleen.. Alice grinnikte en legde haar hand op haar voorhoofd om de sterk, prikkende zon uit haar gezichtsveld te verwijderen.  
Toen ze in de auto zaten keek Alice liefjes naar Lawrence. "Ik zal je met veel plezier de weg wijzen." Een zeemzoete glimlach sierde haar gezicht en meteen begon ze instructies te geven. Na een halfuurtje rijden kwamen ze aan in de middle of nowhere. "Niet schrikken, ik leef een beetje afgelegen." Ze stak haar wijsvinger uit naar rechts om aan te geven dat ze er bijna waren en hij hier moest afslaan. Ze kwamen aan op een aardeweg die leidde tot een reusachtige oprit met een groot wit hekken. "Secondje", Alice stapte uit en liep richting het grote hek. Met een zendertje op haar GSM kon ze contact maken met de code van de poort en in no time gingen de poorten open.
"Oké, rijd maar binnen!" Alice probeerde van zijn blik af te leiden wat hij op dit moment voelde qua emoties, maar het lukte haar niet. Straks zouden ze genoeg tijd hebben om te babbelen, daar bestond geen twijfel over.
"Eerst een rondleiding zeker? Laat al je gerief maar zitten, we gaan meteen naar binnen en doen dat later wel!" Ze straalde een enorme vriendelijkheid en zachtheid uit en dat liet ze meteen merken door zijn hand te pakken en hem mee te trekken naar de voordeur. Haar huis bestond uit drie grote delen; Het binneninterieur, het dak en dan nog haar reusachtige tuin waar je evengoed nog een huis kon zetten zoals het hare. "Voor je het gaat vragen: Ik kom niet aan dat geld door hoer te spelen." Ze lachte maar slikte die opmerking snel in toen ze besefte wat ze er net had staan uitstappen. Vluchtig schudde ze het hoofd en streek ze haar haren goed. "Mijn ouders hebben redelijk wat connecties hier en een vrijgevige millonair -beste vriend van m'n vader- vond het goed dat ik in één van zijn tientallen villa's kwam inwonen." En hoe groot en luxueus het huis ook was, ze was niet gelukkiger dan een meisje in een gewoon, normaal huis.
"Ik wil dat je eerst mijn honden leert kennen!" Ze lachte en trok hem mee naar de achterkant van haar huis. Daarvoor moesten ze over een hekje kruipen en een groen grasperkje oversteken met langs de zijkant duizenden soorten bloemen, in alle geuren en kleuren. "Kleine hobby van me", mompelde ze als uitleg en leidde hem richting een groot tuinhuis. Langs de buitenkant zag het er niet echt speciaal uit. Bruin geverfd, een tweetal grote glasramen en een brede deur. "Niet verschieten, ze kunnen een beetje wild zijn." Alice frummelde aan de deur en liet het slot losklikken. Meteen stormden er vier husky's hyperactief naar buiten. De eerste vijf seconden likten ze héél Alice's kleren af, maar hun aandacht werd meteen gevestigd op de nieuwkomer die ze nog nooit hadden gezien. Alice moest lachen toen ze tegen hem aansprongen en het voor hem haast onmogelijk moest zijn om hem recht te houden. "Sorry.. Haha, Rikki, Myra, Danté en Aimé stop het!" Ze kon haar lach niet inhouden en hield hem ook niet in. Het was te lachwekkend en ze dacht dat Lawrence het wel zou redden. "Nou ja, het eerste contact is altijd uitbundig.." Ze grinnikte en aaide Rikki over z'n kop, de rustigste van de hoop en ook de oudste. "Dit hier is Rikki", legde ze Lawrence uit, Rikki aan zijn halsband vasthoudend vooraleer ie weg zou rennen achter z'n vriendjes. Zijn spierwitte vacht was netjes gekamd en zijn felblauwe ogen staken fel af tegen zijn haarkleur. "Hij is er al zes, de oudste die hier rondloopt." Alice liet hem los en keek haar gekke hond glimlachend na, blij ze weer te kunnen zien spelen. "Dat daar is Myra, de koppigste en ook de sluwste. Moet je af en toe mee opletten als je haar loslaat op een drukke plaats", ze wees naar de bruine hond met een witte bles op z'n voorhoofd. Myra was er nu drie jaar en kende al goed de trucken van het vak. "Als ik ze eten geef, weet ze zich altijd het snelst naar mij toe te werken waardoor ze altijd eerst eten heeft." Met haar vinger wees ze naar de voorlaatste hond, de actiefste en ook de vrolijkste. "Aimé is er nu nog maar een jaartje, nog in de fleur van haar leven en zeker niet aan te raden om in huis te nemen als je niet weet hoe je ermee om moet gaan. En dat daar is Danté, een reutje van nu drie jaar oud. Een voorzichtig en snuggere hond, kan je niet alles mee doen wat je maar wilt." Ze lachte en floot op haar vingers waardoor alle vier honden hun oren spitsten en meteen naar haar toekwamen. "Gelukkig voor mij heb ik ze wel onder controle en luisteren ze goed. Ik denk dat ik dat jou ook nog ga aanleren." Een schaterlach verliet haar keel en meteen gooide ze haar armen rond Lawrence's nek en drukte ze een kus tegen zijn wang. "En.. Wat vind je ervan?"

Alice keek hem zijdelings aan en lachte toen hij zich opeens geen houding wist te geven. "Lawrence Posner", grapte ze, haar handen in haar zij geplaatst terwijl ze een grijns toverde op haar gelaat. "Ben je bang van honden? Of weet je gewoon niet goed wat ermee te doen?" Ze lachte liefjes en ging naast hem staan, Rikki terwijl aaiend om aan te geven dat Lawrence het goed deed en zijn onzekerheid nergens voor nodig was.
"Geen zorgen, mijn honden hebben nog nooit iemand gebeten en ze houden enorm van aandacht. Dus kijk", ze duwde Rikki tegen zijn zij en glimlachte haar tanden bloot toen hij zich zonder tegenpruttelen gewoon liet vallen. Met zijn poten maaide hij door de lucht, verlangend naar de knuffels die Alice hem meteen gaf. "Kom eens", ze nam Lawrence's hand vast en liet hem voor Rikki staan. "Nu moet je gewoon 'rol' zeggen en je wijsvinger naar voren uitsteken." Afwachtend keek ze beide aan en klapte luid in haar handen toen het hem gelukt was.
"Zie je, zo moeilijk is het niet hoor! We gaan dat eens bij jou testen ook hé!" Met een speelse uitdrukking ging ze achter Lawrence huppelen en hield halt bij zijn rug. "Niet weglopen liefje!" Bij het woord 'liefje' legde ze haar handen op zijn schouders en duwde ze zich af op haar voeten. In no time zat ze op zijn rug en duwde ze haar kuiten tegen zijn heupen.
"Hop hop!" En schaterlachend zat ze op zijn rug te zwaaien met haar armen. Op een of andere manier deed het haar denken aan de eerste keer dat ze elkaar hadden ontmoet -aan de brug als ze zich niet vergistte- en ze ook op zijn rug had gezeten.
"Nostalgie is het.." Fluisterde ze in zijn oor, terwijl een kus drukken in zijn nek. Damn, dit voelde allemaal zo goed. Alsof het nooit anders was geweest en dit gewoon een dag was uit haar gewoon, dagelijks leven.
Toen al haar honden opeens jaloers tegen Lawrence's been begonnen te springen, liet Alice zich van zijn rug zakken. "Jaloerse, jaloerse beesten!" Ze gaf één voor een een dikke smakkerd op hun kop en richtte zich terug tot Lawrence. De arme stakker kreeg bijna geen aandacht.
"Kom." Ze trok Lawrence mee het hondenhok door en opende daar een nieuwe deur. Meteen werden ze overdonderd door duizenden rozen, zonnebloemen, anjers, lelies en rechts langs de zijkant door een groot, ingebouwd zwembad waar je nog een tiental strandstoelen zag staan. Links van het zwembad lag er een houten terras waar een houten tafel opstond voor eventueel volk te ontvangen. Als je voor je bleef kijken zag je enkel grasvelden en andere bloemenvelden die ze zelf verzorgde.
"Ja, hier is het gedeelte waar ik vrienden ontvang." Een lieve glimlach speelde rond haar lippen terwijl ze zich naar hem omdraaide en wees naar de grote groene haag die achter het zwembad stond. In het midden van de haag was er nog een kleine opening die leidde tot een aparte ruimte waar ze haar eigen plekje van had gemaakt. "Hier is de plek waar ik volledig kan ontspannen. Niet lachen met de rozen die er naast staan!" Ze legde haar handen over Lawrence's ogen en liet hem naar voren komen. "Kijk maar." Ze liet haar armen neervallen en liet hem neerkijken op een jacuzzi die roos gekleurd was door de rozenblaadjes die erop lagen. Daarrond lag nog een stenen ondergrond waar er een pad was gemaakt met spots die oplichtten wanneer je er overheen liep.
"Toch voor de duidelijkheid.. Ik poch niet met de luxe die ik hier heb. Als ik erover nadenk dat ik in zo'n grote villia zit, op m'n eentje dan nog wel, dan blijf ik het zonde vinden voor de mensen die op straat leven en niets te eten hebben.." Alice ging voor Lawrence staan en duwde hem naar achteren, terug de haag door. "Maar vooraleer we naar binnen gaan wil ik toch nog eventjes iets doen.." Haar groene ogen twinkelden terwijl ze zijn handen in de hare legde en haar buik tegen zijn buik duwde. "Nog een beetje naar achteren.." Fluisterde ze, hem nog steeds liefjes aankijkend. Pas toen ze plák voor het zwembad stonden liet ze haar handen uit de zijne vallen en duwde ze hem in één beweging het water binnen. Schaterlachend zat ze rond te springen, vergezeld door haar honden die er blijkbaar de fun ook nog konden inzien.
"Naïef ben jij.. Tsss", siste ze, nog steeds lachend.

Alice had nog steeds moeite om zich te beheersen en ze kon er niet aan doen dat duizenden klanken uit haar mond vlogen. Een luide, bulderende lach kon je het wel noemen. Eentje die je nooit zou verwachten bij zo'n fatsoenlijk meisje als Alice. Met haar groene ogen gericht op Lawrence besefte ze opeens dat hij het wel ijskoud moest hebben en ze er niet over nagedacht had dat het water ijzig was voor de tijd van het jaar.
"Ohw, wacht, laat me je even opwarmen." Alice kon er niet aan doen te grijnzen toen hij zat te hakkelen en zijn tanden schattig tegen elkaar klapperden. Toch voelde ze zichzelf ietwat slecht dat ze hem dat had aangedaan. "Kom hier." Ze legde haar armen rond zijn middel en voelde zijn natte kleren tegen de hare plakken. Een frisse rilling trok over haar ruggengraat toen ze de nattigheid tegen haar buik voelde.
"Damn, dat is koud.." Alice begon als uit een reflex ook te klappertanden en ze wreef zijn haren de juiste richting in. Want daarnet leek hij sprekend op bieber, met zijn haren plakkend op zijn voorhoofd.
"Kom, we gaan naar binnen!" Alice leidde hem meteen de tuin weer uit en ze trok de achterdeur van haar huis open. Ze waren nu terecht gekomen in de berging, waar een heel arsenaal van wasmachines, kuisproducten, strijkijzers en planken te vinden waren. "Struikel alsjeblieft niet, de kuisvrouw die drie keer in de week komt vergeet soms de boel een beetje op orde te zetten." Een glimlach sierde haar gezicht en ze dacht er niet eens bij na dat ze dat doodnormaal vond dat een kuisvrouw bij haar zoveel keren in de week kwam. Voor haar was het een gewoonte geworden, niets speciaals.
"Doe je kleren hier even uit als je wilt, dan haal ik een handdoek en wat verse kleren!" In een race tempo vloog ze de living binnen waar ze een lange trap naar boven nam. Ze nam de vijfde deur rechts en zocht in een grote dressing naar een trainingsbroek en een groot shirt. Aangezien ze de lekker zittende training van haar broer had meegesmokkeld uit Alaska kon ze deze meenemen, samen met een basketball shirt.
"Hier. Doe deze maar aan, ik zal niet kijken." Een speelse grijns krulde rond haar mondhoeken en ze stak haar hoofd terug door de deur. "Vooraleer ik mijn ogen zal sluiten.." Ze wandelde een paar passen op hem af en legde haar armen op zijn borstkas, terwijl haar lippen smachtend op die van hem drukkend. Ze wist dat dit slecht was om juist niét opgewonden te worden en na een aantal seconden trok ze zich terug. "Kleed je nu maar om", pestte ze hem, haar tong naar hem uitstekend terwijl ze heupwiegend de berging uitstapte en zich richting de keuken begaf.
"Hier liefje, lekker warme chocolademelk met wat slagroom en koekjes." Alice had zichzelf in de grote loungezetel geïnstalleerd waar ze naast zich op een tafeltje de twee dampende mokken had neergezet. "Nu heb je de keus", vertelde ze, hem strak aankijkend en terwijl op haar lip bijtend. Hij zag er zo aantrekkelijk uit in die kleren.. Alice balde haar vuisten om zichzelf te bedwingen en plaatste in plaats van een smachtende blik een grote glimlach op haar gezicht.
"Oftwel kijken we een zoete, romantische film. Oftewel een horror, of doen we iets anders.." Bij dat laatste zond ze hem een knipoog en deed ze alsof ze doelde op hetgeen wat ze gisterenavond hadden gedaan. Maar puur om hem te pesten haalde ze een pak kaarten boven en kon ze het niet laten een lachje vrij te laten uit haar keel.
"Uno is ook een optie!"

Alice gooide haar blonde haren achter haar schouders en keek Lawrence met een brede grijns aan. Ergens was ze benieuwd naar zijn reactie. Als hij afging op de wensen van zijn testikels dan zou het snel duidelijk zijn wat ze zouden doen, maar het spel Uno kaarten had hem meteen op andere ideeën gezet.
"Oké. Goed plan! En sorry voor het geplaag, je kent me hé." Ze veranderde de situatie door meteen een slok van haar chocolademelk te nemen, maar die bruusk weer langs de kant te zetten aangezien haar tong meteen roodgloeiend werd. "Verdomme!" Met haar tong uitgestoken sprong ze voorover waardoor ze -heel toevallig- tegen Lawrence aanviel. Haar gezicht plooide zich in een brede glimlach en braafjes ging ze op zijn schoot zitten, zijn handen in de hare nemend. Zonder te twijfelen liet ze haar hoofd voorover hangen en drukte ze haar lippen vastberaden op de zijne. Met haar benen rond zijn middel liet ze zijn handen los en verplaatste ze de hare naar zijn hoofd, er liefkozend over wrijvend. Na een goeie dertig seconden haalde ze haar lippen van de zijne en lachte ze liefjes. "Kwestie van onze tongen te ontsmetten.." Alice liet zich van zijn schoot glijden en ging terug naast hem zitten in kleermakerszit. "Ik stel voor om je nog eerst een rondleiding te geven, onze chocolademelk te laten afkoelen en daarna terug te komen? Goed?" Vurig dat ze was sprong ze al meteen recht en nam ze zijn rechterhand vast. In één simpele beweging trok ze hem met haar mee en leidde ze hem richting de hal.
De muren waren behangen met een rood en bruin bloemenprint en de grond was bedekt met een grote parket. In het midden liep er een reusachtige trap naar boven, eentje die je zou verwachten bij de inkom van een galabal in een of andere melige meisjesfilm. Links naast de trap stond er een grote fauteuil waar haar nonkel vroeger zijn gasten liet wachten wanneer hij nog even iets moest afhandelen. "Natuurlijk gebruiken we die zetel niet meer dus staat hij daar als decoratie." Alice grinnikte en trok hem mee de trappen op. "Als je elke dag vier keren de trap op en af loopt dan heb je je sport wel gehad!" Haar lach echode wel vier keren in de holle ruimte. Toen ze boven kwamen liet Alice Lawrence even rondkijken. Je kon oftewel naar links gaan oftewel naar rechts. Elke richting had een vijftal kamers met zowel een badkamer, slaapkamer, speelruimte, lounge en living met haardvuur. "Vroeger leefde mijn nonkel nog samen met een vriendin van hem, maar wanneer ze elkaar niet konden uitstaan gingen ze elk hun eigen kant op en negeerden ze elkaar door in hun eigen ruimte te vertoeven. Gek hé. Maar kijk, je hebt dus altijd een vluchtruimte als je me beu bent." Ze lachte en draaide haar felgroene ogen naar die van hem. Een twinkeling werd weerspiegelt in de grote luster met wel vijftig diamanten boven hun hoofden. "Kom, dan laat ik je mijn slaapkamer zien." Ze trok Lawrence mee naar rechts, maar hield opeens bruusk halt. "Memoriseer alles goed hé! Dat je morgen niet verloren loopt en ik je moet komen zoeken." Ze zond hem een zuinige knipoog en moest lachen met haar eigen, sullige grapje.
Bij de eerste deur aan hun linker kant gooide ze de eiken deur open en liet ze zich meteen achterover vallen in haar King Size Bed met roze beddengoed. "Mijn excuses.. Je zult in roos moeten slapen vanavond." Ze klopte naast haar op bed en wachtte totdat hij wel of niet naast haar zou komen zitten. "Zoals je kunt zien hangt mijn kamer vol met foto's die ik zelf gemaakt heb, samen met ontwerpen voor mijn kleding." Alice moest zeggen dat ze trots was op haar vele ontwerpen en ze van plan was om ermee te stappen naar een kledingszaak. Er zat potentieel in en dat wist ze. Voor de rest stond er nog een grote dressing aan de rechterkant van de kamer, aangevuld met een bureau en nog een paar andere accessoires.
"En, hoe vindt je het tot nu toe?"