Packing my stuff [Pasqual]

Het was een lange tijd geleden voor Pasqual dat hij een andere manege had bezocht. Hij had het druk gehad met zijn trainingsstal en had niet echt het nut gevonden om toch nog even een kijkje te nemen in de omgeving. Maar er was een paard te koop op deze manege, een onhandelbaar geworden manegepaard wat goed in de dressuur kon lopen. Ja, onhandelbaar omdat hier de paarden wel elke keer een andere ruiter op hun rug kregen. Pasqual wou wel eens weten of het wat was voor zijn stal, maar hij hoopte natuurlijk nergens op. Had geen verwachtingen.
Kort gezegd, eigenlijk was het paard een excuus om naar deze manege te komen, om rond te kijken hoe het er hier aan toe ging, om te zien of hij dingen kon ontdekken waar hij op kon letten bij zijn stal. De eigenaar van de stal gaf Pasqual een korte rondleiding en sprak met hem af dat Pasqual nog even rond kon kijken, blijkbaar had de man een dubbele afspraak gepland en had Pasqual nu de tijd om zelf even rond te lopen. Voor hem kwam dat wel uit, kon hij lekker de tijd nemen om rond te snuffelen, misschien nog wel wat vragen te stellen aan mensen.
Het viel hem op dat het hier stijf stond van de stalknechten die van hot naar her rende, vergeleken zijn stal waren er hier veel meer mensen. Hierdoor besefte Pasqual dat hij ook eigenlijk veel meer hulp moest hebben, dat er nog wat mensen bij hem moesten komen werken, maar je kon ze niet dwingen, natuurlijk.
Pasqual ging aan de kant voor een jongen die met een paard voorbij kwam lopen. Hij bleef de jongen volgen met zijn blik en zag hoe het paard onrustig werd zodra deze in de stal geplaatst werd. Een glimlach kwam op Pasquals lippen. Paarden waren behoorlijk afhankelijk, wat mensen ook konden denken. Sommige paarden vertoonden zelfs wat hond-achtige kenmerken.
De jongen, die uiteindelijk Lawrence bleek te heten, liep naar de kluisjes toe waar hij werd aangesproken door een jongen die hem vroeg waarom hij zijn spullen aan het pakken was. Het was ongebruikelijk voor Pasqual om mee te luisteren met een gesprek, maar doordat hij zich geen houding wist te geven op onbekend gebied bij onbekende personen, volgde hij het gesprek alsnog. Zo kwam Pasqual te weten dat Lawrence hier weg moest vanwege geldgebrek en dat de knaap wanhopig op zoek was naar een baantje. De jongen had een paard, dus het kon niet anders dan dat hij enigszins met paarden om moest kunnen gaan. Pasqual kon hem wel tijdelijk verblijf aanbieden. Lawrence zou een kamer bij Pasqual thuis kunnen huren, Aya kwam voorlopig toch nog niet bij hem in huis, en dan zou zijn paard op stal Scodelario komen te staan. Als tegendaad zou Lawrence dan op stal Scodelario gaan werken, totdat hij genoeg geld had en hij iets voor zichzelf kon zoeken. Als bleek dat Lawrence niet goed genoeg was, tja, dan zou het wel een probleem worden.
Het gesprek tussen de stalknecht en Lawrence was afgerond en Pasqual zag hoe de stalknecht een vreemde blik op hem wierp en wegliep. Natuurlijk.
Lawrence keek nu ook naar hem en Pasqual weifelde. Zou hij een wildvreemde hulp aanbieden? Hij kon Lawrence goed gebruiken...
"Ik kan je misschien uit de brand helpen," begon Pasqual. Hij liep naar voren en knikte naar hem. "Het is dat je je handen vol hebt, maar anders had ik me even wat netter voorgesteld. Ik ben Pasqual Scodelario, eigenaar van de trainingsstal Scodelario. Eh, ik hoorde dus dat je absoluut een baan kunt gebruiken en ik heb nogal wat mensen nodig op mijn stal. Ik weet niet hoe het zit met wonen en het stallen van je paard, maar in het uiterste geval kun je bij mij terecht, als het je wat zou lijken. Jij betaald mij door te werken op Scodelario en je hebt onderdak voor jou en je paard. Ik heb nog een kamer vrij waar je dan tijdelijk kan blijven." Pasqual glimlachte naar de jongen.
"Alleen als het je wat lijkt. Als ik je nu te persoonlijk aanval, sorry daarvoor, dat is niet mijn bedoeling."