I love you more than ever! Avan<3

In een rustig tempo liep Taylor over straat.Ze had de roze riem van Amber in haar hand en de hond liep netjes naast haar. Om haar andere hand had ze haar tas in haar hand had ze haar puppy Ravi. Ze had liever niet twee honden gewild aangezien dat een grotere verantwoordelijk heid was, maar omdat ze vaak bij Avan was of vaker weg was vond ze het lullig voor Amber dat ze dan alleen was. Dus had ze via via een super leuk hondje gevonden. Het was een win win situatie want Amber was dan niet alleen en Ravi ook niet, en Amber die dacht echt dat ze de moeder was van de kleine pup. Zo schattig. Alleen Ravi zou niet zo klein blijven als nu, aangezien het een pitbull kruising was. Maar ze was blij met hem. Ze was even de stad in gegaan voor dat ze zo meteen naar Avan's huis ging.
Wat ze nou gingen doen wist ze niet precies, maar het zou vast een top middag en avond worden. Ze wist nooit hoe het ging lopen, en ze hadden nooit een planning maar dat was juist zo leuk!
Langzamerhand kwam haar vertrouwde huisje in zicht. Taylor glimlachte en zette Ravi op de grond. Er was nog een stukje gras, en hij moest daar wel even op voor dat hij naar binnen ging, hij was al net zindelijk maar dan moesten ze het wel vol houden. De mooie lente zon verwarmde de straten, en verlichtte Horse Home.
Ze ging pas aan het einde van de middag naar Avan, dus ze had nu nog tijd genoeg om nog even langs Chartan te gaan. Haar grijze paardje stond ook al weer een dag stil, en dat was niet zo goed voor hem. Ze opende de deur en maakte Amber en Ravi los. Ravi rende als de dolle puppy door de gang en sprong op Amber. Gekke dieren. Zelf deed ze haar jas en haar schoenen uit en maakte de deur open voor de honden. Die hadden het wel naar huis zin. Mensen zouden thuis blijven 24/7 voor hun puppy, maar Amber hield hem wel inbedwang. Taylor snelde naar boven en kleedde zich om in een wat oudere spijkerbroek met gympies. Een leuke hoodie trok ze snel over haar hoofd en haar haar bond ze in een staart.
Ze pakte haar tas in voor naar Avan, zodat ze er bij hem wel netjes uitzag, want ze had geen tijd meer om weer heen en weer te rijden.
Ze nam afscheid van haar hondjes en zette de timer voor het eten klaar, zodat ze vanavond en morgen ochtend gewoon eten zouden hebben. Het water hoefde je nooit te verversen, dat stroomde altijd door, echt handig!

Op stal liep ze snel naar de box van Chartan, en gooide zijn deken af, de zon was al iets verder gezakt, en het was nu lekker warm. Taylor zette zijn zwarte leren halster om zijn hoofd en nam het grote paard mee naar de poetsplaats. Hij was echt een mega sport paard, maar ze zou hem niet verder mee nemen in de sport. Ze had ook gemerkt aan Chartan dat hij dat ook niet zo fijn vond. Hij vond buiten wandelen en rijden ook helemaal geweldig. Snel haalde ze de borstel over zijn rug en legde het pad op zijn rug. Dat zat echt lekker en zo kon je ook gewoon even rijden met spijkerbroek. Nog even hoofdstel in, en ze nam hem mee naar de buiten bak. Er was verder niemand, dus dat was mooi.
Na een half uurtje gereden te hebben maakte ze Chartan weer helemaal klaar en zette hem in de paddock met zijn vriendjes, de stalhulpen zouden hem morgen ochtend weer naar stal brengen en hem voeren, vanavond werd er ook nog hooi in de paddock gezet. Allemaal goed geregeld.

Met de tas om haar arm liep ze het pad op van Avan en Vanessa. Ze wist niet of haar schoon zusje thuis was maar dat zou ze straks wel zien. Ze glimlachte al toen ze voor de deur stond en belde aan.

Ravi

Met een ruk trok hij de strobaal recht, tilde hem vervolgens op en verplaatste het naar de stal van Sangre. Normaal was dit een dagelijkse gewoonte, maar doordat Avan tegenwoordig minder tijd had was het om de dag, zo ongeveer. Ondanks dat dit niet het leukste werkje was maakte het zijn dag absoluut niet minder. Helemaal niet zelfs, Taylor zou vanavond komen! Tijd met haar was altijd leuk en tsja.. Zij accepteerde hem gewoon hoe hij was, dat gaf hem altijd zo’n fijn gevoel dat hij helemaal op zijn gemak was. Hij was toch niets voor niets op haar gevallen? Dat had zo wel z’n redenen. Avan liet het stro willekeurig door de stal dwarrelen en toen heel de betonnen bodem was bedekt met hier en daar wat dikke lagen stro vond hij het wel goed. Met het halster van de Spaanse vlag liep hij richting de weide, daar had hij Sangre namelijk eventjes in gezet zodat als hij klaar was met mesten hij snel gepakt kon worden om vervolgens te rijden. Zijn donkere ogen richtte hij even op zijn horloge. Opschieten.. Schoot er door zijn hoofd bij het zien van de tijd. Hij moest immers straks alles nog gaan doen en het moest klaar zijn voordat Tay kwam.
Avan had al een heel plan bedacht in zijn hoofd, maar waarschijnlijk zou de planning weer totaal omgegooid worden, je wist namelijk maar nooit hoe alles zou verlopen. Wat ze morgen precies gingen doen was ook nog niet zeker. Avan werd eindelijk negentien en hij wilde die dag niet zonder Taylor doorbrengen, vandaar dat ze naar hem kwam vanavond en bij hem bleef slapen. Je kon eigenlijk wel zeggen dat hij echt niet meer zonder Taylor kon, dat hij sinds dat ze ‘officieel’ iets hadden steeds meer voor haar was gaan voelen, ook al leek dat eerst onmogelijk, maar blijkbaar niet. Nog snel gaf hij Sangre een aai over zijn hoofd, vandaag had de Spaanse hengst weer goed gewerkt, zoals altijd. Over het erf liep hij richting zijn zwarte auto, stapte hij in en reed hij terug naar zijn huis.
Met zijn sleutel opende hij de deur, kwam hij terecht in de gang en trapte hij zijn schoenen uit. Snel stormde hij de trap op naar boven, pakte hij een paar kleren en liep hij naar de badkamer. Daar douchte Avan zich snel en droogde zich daarna af. Zijn kleren had hij snel aangedaan en nog de laatste dingen gedaan te hebben om zich klaar te maken, liep hij weer naar beneden. Hij was net op tijd, want toen zijn voet onderaan de trap stond, hoorde hij de bel al gaan. Taylor! Enthousiast liep hij naar de deur, opende die en zag daar zijn favoriete persoon in zijn leven voor hem staan. Met een glimlach begroette hij haar en hield Avan de deur voor haar open. “Kom binnen!” Zei hij zo liefjes mogelijk en toen Taylor over de drempel stapte drukte hij kort zijn lippen op die van haar. Was het soms erg dat hij haar echt schattig vond op de een of andere manier? Hm, vast niet. Achter haar sloot Avan de deur, hing haar jas op en liep vervolgens naar de woonkamer. Vanessa was vast en zeker bij Come want daar had hij haar immers voor het laatst gezien. “Wil je iets drinken, of wil je iets anders?” Vroeg hij toen maar. Natuurlijk wist Taylor vast wel dat ze zich hier net als thuis moest voelen en als ze iets wilde het niet hoefde te vragen maar gewoon kon pakken, maar nu leek het wel normaal als hij zoiets vroeg. Je wist maar nooit of ze iets wilde, right?

Avan deed de deur open. Meteen begon haar hart sneller te kloppen en ze kon haar ogen niet van hem af houden. Ze zeggen dat mensen in de loop van der tijd niet meer op elkaar verliefd zijn,maar dan van elkaar houden. Taylor deed allebei, en ze zou Avan nooit meer laten gaan. Ze wist zeker dat hij de ware was, en dat ze met hem oud zou willen worden. Bij de gedachten verscheen een glimlach op haar gezicht en keek Avan aan. "Kom binnen." Zei hij. Ze stapte naar binnen en sloot even haar ogen toen ze zijn vertrouwde lippen voelde. Alsof ze al jaren samen waren. Ze deed haar jas uit en zette haar tas op de grond. Ze keek even rond. Ze was hier al zo vaak geweest, maar toch overviel haar een lekker sfeer. Dat kwam omdat Avan hier woonde. Ze leken eigenlijk net wel twee kleffe honden, maar ze hield gewoon zo veel van hem. Ze schudde haar hoofd op de vraag van Avan en draaide zich naar hem om. Hij was jarig vandaag, en dat beloofde natuurlijk een lekker feestje, misschien wel voor hun twee vandaag? Dat zouden ze nog wel zien. Rustig liep ze op hem af. Ze sloeg haar armen om zijn nek en drukte zich tegen hem aan.
"Gefeliciteerd schatje." Fluisterde zachtjes in zijn oor. Ze trok haar hoofd weer wat naar achteren en keek Avan aan. "Cadeautjes!" Zei ze met een grijns en drukte daarna haar lippen op die van hem. Treurend liet ze hem los en liep naar de gang. Ze opende haar tas en haalde daar een pakje uit en een envelop. Ze ging zitten op de bank en klopte met haar hand op het plekje naast haar.
Toen Avan naast haar zat gaf ze hem het pakje. Er zat een super mooi horloge in. Ze wist echt niet wat ze voor hem had moeten kopen, hopelijk was hij er blij mee. Maar dat was het nog niet. Ze overhandigde hem daarna de envelop waar een kaart in zat. Ze had haar hele hart op die ene pagina geschreven en hoeveel ze van hem hield. Ze glimlachte naar Avan toen hij hem las. In de envelop zat nog een envelopje en daar zaten tickets in voor een vakantie in een warm land.
Het was tenslotte bijna zomervakantie, en ze moest toegeven, ze wou niks liever dan met Avan op vakantie. Vliegtickets en toegang tot een hotel. Ze had nog geen land gekozen want dat wou ze nog wel even overleggen met Avan. "You like it?" Vroeg ze met een scheven grijns.

Veel deed hij eerlijk gezegd niet aan zijn verjaardag, natuurlijk kreeg hij via social media wel veel felicitaties, maar daar bleef het deze keer ook bij. De meesten mensen waar hij goed contact mee had waren in Spanje, niet hier. Het werd eigenlijk weer eens tijd dat hij weer een bezoek bracht aan ze, maar dat moest hij nog maar even bekijken. Misschien wilde Taylor wel mee? Hm, dat kon hij altijd nog vragen aan haar.. Zijn ouders hadden wel een aantal dingen over haar gehoord, maar gezien hadden ze haar nog nooit. Als ze het leuk vond dan tenminste. Bij het voelen van haar armen rondom zijn nek plaatste hij zijn armen automatisch rondom haar heupen en verscheen er een glimlach rond zijn lippen. Zijn donkere ogen keken in haar ogen en het leek wel of hij verzonk, voor een paar seconden van de wereld was verdwenen en alleen nog maar samen met Taylor was. Haar hoofd kwam dichterbij, richting zijn oor. "Gefeliciteerd schatje." Daarna trok ze haar hoofd weer terug. Cadeaus? “Dat had je echt niet hoeven doen hoor..” Stamelde hij maar, maar voordat Avan zijn zin af kon maken voelde hij het contact tussen hen. Voor kort sloot hij zijn ogen, opende Avan ze weer nadat Taylor het contact verbrak en keek hij haar als het ware met twinkelende ogen aan.
Nadat ze naast haar op de bank had geklopt had hij plaats genomen naast Taylor en haar alleen maar stralend aangekeken. Eigenlijk was het best raar, nu was hij negentien.. Zijn verjaardag van vorig jaar herinnerde hij zich nog goed, was toen perfect geweest, maar sinds een paar maanden wist hij dat er iets ontbrak daaraan; Taylor. Een pakje werd hem overhandigd en nieuwsgierig begon hij het uit te pakken, zo voorzichtig mogelijk. Toen het papier van het pakje af was verscheen er een doosje met daarin een horloge. Het was prachtig, ook al had het niet echt gehoeven, Taylor was voor hem al een groot cadeau. Kort gleden zijn ogen naar zijn rechterarm, die onbedekt was, en de tatoeages die erop stonden gaf zijn arm iets sierlijks. Op zijn linkerarm in tegendeel was het veel saaier en dit horloge zou dat zeker beter maken, vandaar dat Avan hem meteen aan deed. “Hij is prachtig, dankje.” De dankbaarheid was in zijn stem te horen, maar voordat hij haar weer een kus kon geven kreeg hij al weer iets anders in zijn handen, dit maal een kaart. Avan opende de envelop, waar een kaart in zat en vol aandacht begon hij hem te lezen. Zijn eerste oogopslag liet hem denken dat het een lange tekst was, maar toen hij hem eenmaal aan het lezen was, maakte niets het minder waar. Haar mooie handschrift, haar woorden, het liet hem smelten van binnen. Avan voelde hoe zijn ogen iets vochtiger begonnen te worden maar hij wist het in te houden, puur omdat de woorden hem zo raakten en hij dacht dat hij vast niet zo veel voor haar betekende als dat ze voor hem betekende, maar het bleek maar weer dat hij het verkeerd had gedacht. Bijna wilde hij de envelop weggooien, totdat hij ontdekte dat er nog iets in zat. Het waren twee tickets in voor een vakantie. Taylor wilde met hem op vakantie? Geweldig. Dat zou vast en zeker super worden. "You like it?" Daardoor keek hij naast zich en knikte hij direct. “Natuurlijk! Alles wat je me hebt gegeven is geweldig.” Snel legde hij alles op tafel zodat hij zijn handen vrij had en haar in zijn armen kon nemen. Zijn ene hand gleed zachtjes door haar haar, stopte een lok achter haar oor en met een liefkozende glimlach bekeek hij Taylor even. “Te amo..” Tijdens zijn woorden was zijn gezicht nog dichter bij dat van haar gekomen en drukte hij zijn lippen op haar voorhoofd, keek haar vervolgens aan met nog steeds een brede glimlach van oor tot oor. “Echt, dankjewel.” Hij meende het echt. Zelfs als ze nog zonder cadeaus was gekomen zou Avan haar dankbaar zijn.
“Trouwens.. Ik vroeg me af..” Zou hij het wel moeten vragen? Ja, vast wel. Wie weet vond ze het leuk, wie weet niet. Niet geschoten was altijd mis toch? “Ik zat me zo te bedenken dat ik al een tijdje niet meer in Spanje ben geweest bij al mijn familie leden.. En ik vroeg me dus af of je een keer met mij mee wilt? Mijn ouders hebben al veel dingen over je gehoord, maar ze hebben je nog nooit gezien en ja..” Waarom die angst? Avan wist toch dat hij aan Taylor alles kon vragen? “Als je het niet wilt mag je het ook gewoon zeggen hoor! Geen probleem, dan ga ik wel alleen of zo.”