Oké, ik moet dit even kwijt voor ik ga slapen, anders zit ik er constant mee in m'n hoofd en ik moet er vroeg weer uit.
School sloopt me. Ik ben geen emotioneel persoon, alles behalve, maar ik kan wel janken.
Het is ook grotendeels mijn eigen instelling. Ik kan het prima bijbenen, het ligt niet aan de stof, is voor mij niet te hoog gegrepen. Het is gewoon te veel. Veel te veel om te kunnen verwerken. Ik heb school, muziek, hockey, stage, en ik fiets twee uur per dag. Elke dag moet ik om zes uur mijn bed uit. Hockey heb ik al laten vallen omdat het gewoon te veel wordt.
Ik heb het gevoel dat er zo ontzettend veel van mij verwacht wordt. Ik wil het ene, mijn moeder vindt het belangrijk dat ik dit doe, mijn vader wil dat ik het ander doe. Ondertussen moet ik ook nog mijn cijfers zien op te halen, een keuze maken in mijn profiel en ik mag dan fatalistisch zijn maar ik ben zo bang dat als ik ook maar één verkeerde keuze maak met waar ik nu mee bezig ben dat ik niet meer terug kan.
Want ik wil hier niet weg. De school waarop ik nu zit is de enige plek waar ik me thuis voel en onder geen beding wil ik weg, maar ik ben zo bang ik dat mijn hele toekomst ga verknallen door foute keuzes te maken.
En ik ben kapot en het enige wat ik wil is slapen en me geen zorgen hoeven maken en volgens mij stel ik me ontzettend aan maar ik voel me momenteel gewoon opzich ontzettend kut.