Need a place [roya]

Haar lippen namen een hijs van de sigaret die ertussen hing. Met twee vingers haalde ze de sigaret eruit en keek de straat door. Ze zocht naar huizen die te huur waren of te koop. Nana had er namelijk genoeg van om in een hotel te slapen. Ze woonde eerst in een ander dorp, maar daar hadden ze helemaal geen verstand van muziek of verstand van kleding. In ieder geval, dat vond Nana. Dus verhuisde ze, zonder ook maar te weten waar naartoe nam ze een trein. Deze kwam hier uit en nu is ze hier gebleven. Ze was al een half jaar uit Japan verhuisd en ze moest eerlijk toegeven, dat ze het af en toe wel mistte. Hier was alles zo anders, je had veel meer mensen die er normaal uitzagen, terwijl je in Tokyo niet zo snel nagestaard werd. Ze had haar korte geruite rokje aan, met lange kousen. Haar leren jack had ze open hangen, het zwart gescheurde shirt was daardoor te zien. Ze had het niet snel koud, nu de wind een beetje waaide en de zon lichtelijk scheen, vond ze het een perfecte temperatuur. Haar voeten zorgde ervoor dat ze vooruit kwam en steeds meer huizen kwamen haar voorbij, maar geen die er te koop of te huur waren. Een zucht ontsnapte uit haar lippen en ze streek neer op een bankje. Ze had al zoveel moeite gedaan om ergens een baan te vinden, het hotel waar ze nu zat was lelijk en ze hadden niet eens een bad. Dat was genoeg rede voor Nana om een huis te zoeken. Waar het vooral aan moest voldoen was een groot bad en een raam.
Ze kwam van de winkelstraat, waar ze allemaal veel te duren spullen had gezien. Mooie banken, die ze nooit zou kunnen betalen. Misschien was het een idee om zelf wat in elkaar te knutselen. Dat kon geen kwaad en hout was altijd minder duur als zo'n lelijke bank. Ging er door haar gedachte heen. Het was moeilijk om een eigen plek te vinden, dat had ze al meerdere malen meegemaakt. Nu ging het enkel om haar verleden weg te halen. Al wist ze dat het niet kon, dat ze haar moeder en oma niet kon vergeten. Maar ook hem niet, toch lukte het haar goed om de mensen weg te houden. Zodat ze niet meer terug kwamen, door enkel bot te doen. Ook al liet ze het niet zien en vertelde ze het tegen niemand, haar verleden achtervolgde haar nog steeds. Maar Nana was geen type die het van de daken ging schreeuwen en het zal er enkel uitkomen zonder dat ze het door zou hebben of in de winter. Die voor haar altijd te lang duurde, de sneeuw die viel, leken al haar emoties naar boven te duwen. Daarom was ze in de winter nog botter als in alle andere seizoenen. Alles leek met sneeuw te zijn gebeurt, de dood van haar oma, dat haar moeder haar achter liet.
Ze duwde de gedachte weer weg, ze moest er niet aan denken.... Ze pakte een nieuwe sigaret toen ze merkte dat de andere te ver heen was.


-Sorry, ik schrijf altijd flut intro's )

Geduldig wachtte Roya tot het scherm van haar Acer zwart was geworden waarna ze hem dichtklapte. Het opstarten en afsluiten nam nogal wat tijd in beslag bij het ding - net zoals eigenlijk vrijwel iedere taak die hij uitvoerde - omdat hij al aardig oud was én redelijk vol zat. Het was een tweedehands laptop, waardoor hij heel goedkoop was geweest. Roya gebruikte hem vooral voor verslagen en aantekeningen, maar er stonden ook een paar zware programma's op en een niet al te zwaar computerspel. Voor dit oude beestje was dat al vrij veel. Het was prima; zo veeleisend was Roya toch niet.
Ze streek een lok blond haar achter haar oor, wat met dezelfde snelheid weer terugkeerde, waarna ze het maar liet voor wat het was. Ze rechtte haar rug en pakte haar schoudertas waar haar portemonnee in zat; echt zin had ze niet, maar ze moest toch naar de winkel, dus dan nu maar, nu het nog lekker licht was.
Ze trok haar jas aan en ging naar buiten, waarna ze de straat op liep. Het was typisch zo'n studentenbuurtje; kleine flatjes en rijtjeshuizen met heel veel fietsen en weinig dingen die goed onderhouden waren. Roya klaagde niet; de sfeer was hier super.
Nonchalant stapte ze om een los fietswiel heen, waarna ze de straat uitliep. Net toen ze af wilde slaan viel haar blik op een gedaante verderop. Roya knipperde verwonderd met haar ogen. Dat rokje, die laarzen.. Was het Nana? Het was eigenlijk wel de laatste bekende die ze hier tegen verwacht had te komen. Hoe lang was ze al in Horse Home?
Roya begon naar het meisje toe te lopen en stak haar hand op. Toen ze vlakbij was glimlachte ze opgewekt.
"Hey, Nana, lang niet gezien," zei ze, en ze nam het meisje van top tot teen op, als om zich er even van te vergewissen dat het het Aziatische meisje echt was. Nu ze zo voor haar stond nam haar gebruikelijke kalmte haar enthousiasme van net weer over. Hoewel Roya een erg vrolijk iemand was, was ze ook rustig. Ze was vrij beheerst en over het algemeen niet echt roekeloos. Ze was daadkrachtig, maar deed niet graag dingen zonder erover na te denken.
"Wat heeft jou naar Horse Home gebracht?" vroeg ze vervolgens geïnteresseerd. Ze sloeg geen acht op Nana's sigaret. Hoewel Roya zelf een straight-edge levensstijl aanhield zei ze er eigenlijk zelden wat van als een ander rookte of dronk; ze moest er al écht uitgesproken last van hebben wilde ze er wat van zeggen, namelijk. Ten eerste hield ze niet van het opdringen van je mening aan anderen en daar kwam bij dat ze gewoon vond dat iedereen voor zichzelf verantwoordelijk was; als zij zich drank, drugs en onenightstands wilde onthouden was het haar zaak, en als een ander dat niet wilde was dat diens keuze en had ze daar vrede mee.
Ze keek naar Nana en was oprecht benieuwd naar diens verhaal. Ondanks het korte lontje van de Aziatische mocht Roya haar wel, wat er vermoedelijk mee te maken had dat ze zelf juist niet snel boos was. Niet dat het heel bijzonder was als Roya je aardig vond; ze was redelijk easygoing en niet het soort figuur waarbij het je veel tijd koste haar vertrouwen te winnen. Goed, het duurde wel even voor ze echt dik bevriend met iemand was, maar dat was volgens haar niet meer dan normaal, dat onderscheidde namelijk echte vrienden van leuke doch oppervlakkige kennissen.

Nana staarde voor zich uit, niet zozeer omdat ze vele gedachtes had. Ze was op dit moment gewoon rustig. In haar gedachte was ze aan het bedenken hoe ze aan bandleden kwam. Sowieso hoe ze hier groter kon worden. Ze was er namelijk zeker van dat ze door ging breken en was van plan daar alles aan te doen. Haar stem was dan ook heilig voor haar. Ze zorgde ervoor dat ze het nooit koud had en dat ze niet pijnlijk zou schreeuwen. Al was ze iemand die haar stem vaak verhief, dat hield niet in dat ze dat op een foute manier zou doen. Ze werd uit haar gedachte gehaald door een stem, dat eigenlijk kwam doordat ze haar naam hoorde.
"Hey, Nana, lang niet gezien" Ze keek kalm om, met een hint van verbazing die doorschemerde in haar donkere ogen. Maar deze maakte plaats naar een vragende blik.
"Wie ben jij?" Vroeg ze serieus en keek het meisje nog steeds vragend aan. Vaag kende ze haar wel, maar Nana vond het leuk om zo te doen. Maar na enkele seconde glimlachte ze toch.
"Roya toch?" zei ze met een knipoog. Ze moest even zoeken waar ze haar had ontmoet, was het door de drukke gebeurtenis toen haar vriend overleden was, of was het ervoor? Ze kon namen bij gezichten onthouden, maar het was moeilijker om te onthouden waar ze hen gezien had. Na diep graven wist ze het, Nana had een half jaar geleden geen contact meer met iemand genomen toen hij was overleden. Of zij het haar verteld had, was dan eigenlijk ook een grote vraag. Ze praatte er namelijk nooit over en wilde niet dat iemand het wist. Toch zou ze eerlijk antwoordden als ze naar hem zou vragen, al hoopte ze dat het onderwerp Ren er niet in voor ging komen.
Ze glimlachte toen ze vroeg hoe ze hier was beland. Ja, dat was een lang verhaal.
"Ik wilde weer eens wat anders en deze trein bracht me hier." Zei ze rustig en keek naar het meisje. Ze was niet veel veranderd, maar Nana wist dat het meisje vast hetzelfde over haar zou denken. Nana was namelijk precies hetzelfde als alle andere dagen. Zelfs haar karakter was nog hetzelfde.
"En ik zoek een verblijfplaats, dat is misschien de rede dat ik tussen de huizen loop." Zei ze toen, in de hoop hiermee vragen over haar verblijf in Tokyo te omzeilen. Want ze kon nu niet zeggen dat ze het allemaal goed verwerkt had. Ze liet het enkel achter zich, om er zo niet meer over te praten. Ze had zijn gitaar altijd bij en een ring om haar vinger, die ooit van hem was. Dat waren de enige eigendommen van hem. Maar ze was er al zo aan gewend, dat dit haar niet meer verdrietig maakte.
"Jij? Of is dit een vakantie voor je?" Ze kon herinneren dat Roya op vakantie was in Tokyo. Dus misschien was ze hier enkel op vakantie. Nana was nooit zomaar boos, wanneer iemand normaal tegen haar praatte, zou ze niet zomaar uit haar slof schieten. Dan moest je enkel bot doen of iets tegen haar vrienden zeggen. Niet dat ze die op dit moment nog veel had. Ze waren een beetje weg, haar mobiel was ook niet haar beste vriend. Die snapte ze helemaal niet en ze kon er net een berichtje mee sturen en mee bellen.
"Wil je wat drinken ergens?" Ze gooide haar sigaret op de grond, ze wist hier nog niet veel plekjes, dus misschien kon Roya haar meenemen.

Toen Nana haar herkende grijnsde Roya even.
"The one and only," zei ze luchtig. Ze had er eigenlijk helemaal niet bij stil gestaan dat Nana haar mogelijk aanvankelijk niet zou herkennen, zo vanzelfsprekend was de outfit van de Aziatische voor Roya geweest. Soms zag ze die kleine dingen iets te makkelijk over het hoofd, merkte ze.
Nana's reden hier te komen sprak haar zonder meer enorm aan; het as typisch iets wat zij zelf in vakanties namelijk geregeld deed; gewoon op de bonnevooi ergens heen. Het was het enige roekeloze aan haar, want op de meeste andere gebieden dacht Roya dingen vaak toch eerst op zijn minst even losjes uit.
Ze keek op toen Nana over een verblijfplaats begon en beet toen op haar lip.
"Voor de time being zou je bij mij en m'n huisgenoten kunnen slapen, dan regelen we wel wat voor je, maar het gaat denk ik niet makkelijk worden hier iets te vinden," zei ze nadenkend.
"De betaalbare plekken zitten namelijk al stampvol studenten, maar misschien kan je nog wel ergens anti-kraak wonen of zo.." Ze dacht even na. Daar waren waarschijnlijk ook niet erg veel plekken meer van over en het bood weinig zekerheid, maar het had meer kans van slagen dan de meeste andere huurwoningen én het was goed betaalbaar, want ze ging er automatisch van uit dat Nana niet echt op een dure vrijstaande woning uit was.
Nana stelde voor ergens wat te gaan drinken en Roya glimlachte.
"Is goed. Heb je voorkeur voor een bepaalde plek? Anders weet ik misschien wel een locatie; hier vlakbij zit namelijk een nieuwe croissanterie," stemde ze in. D croissanterie was van een paar oud-studenten horeca management en het was er lekker en goed betaalbaar. Roya was niet iemand die extreem zuinig was, maar als ze ergens voor weinig geld lekker kon eten en drinken liet ze dat niet zomaar gaan.
Ze vond het leuk zo even een oude bekende te treffen; zo'n leuke verrassing die je nie zag aankomen. Haar boodschappen besloot ze later te doen; bij haar gingen vrienden, familie en kennissen voor.

De blik van het Aziatische meisje, bleef voor een tijdje gefocust op Roya. Maar tijdens een gesprek, was ze niet iemand die de ander in de ogen bleef kijken. Ze keek naar de witte wolken, er waren er een aantal bij, die misschien voor wat regen zouden zorgen. Maar dan zouden de twee meiden vast al weg zijn.
"Voor de time being zou je bij mij en m'n huisgenoten kunnen slapen, dan regelen we wel wat voor je, maar het gaat denk ik niet makkelijk worden hier iets te vinden." Toen Roya dit zei, fronste ze even. Bij haar en huisgenoten zitten? Ze was niet erg goed met mensen, iets wat ze van zichzelf wist en door die rede ook vaak bij mensen uit de buurt bleef.
Ze schudde daarom ook met een kleine lach haar hoofd.
"Ik denk niet dat zoiets slim is." zei ze dan ook eerlijk. "Het is niet erg om in een hotel te zitten, het word enkel duur." zei ze en haar blik weer op op Roya vestigde. Het maakte haar niet uit of ze een klein huisje had, of in een flat woonde zonder lift. Als het maar niet met meer als een iemand was, het liefst alleen zelfs. Want ze had geen idee wat ze met andere aan moest.
"Wel aardig dat het mag hoor." Zei ze toen maar snel, al klonk het geforceerd. Iets wat het ook was. Ze vond het aardig, maar het was totaal niet voor haar weggelegd.
"Ik volg je wel." Vervolgde ze toen Roya een goede plek wist om te drinken. Ze was rustig en dat was ook aan haar te merken. Er was niemand die haar had geïrriteerd en dat deed wonderen met haar humeur.