Don't say you know me, when I don't even know myself.

"Altijd maar werken? Ocharme, ik zou haast medelijden krijgen met je!"
Er verscheen zowaar een kleine, matte grijns op Troy's gelaat.
"Niet nodig, het is niet zo erg," zei hij nuchter. Zijn blik dwaalde even af en kreeg iets bitters voor een moment. Het was ook niet alsof hij veel keuze had. Studeren was voor hem niet eens een optie. Zijn leven lang zou hij working class blijven om maar net genoeg bijeen te krijgen om goed te kunnen leven én zijn familie te kunnen steunen.
Hij luisterde naar wat ze vervolgens vertelde. Ja, het verbaasde hem inderdaad. Hij zag haar er niet echt voor aan een loner te zijn, maar schijn bedroog kennelijk.
Hij at de rest van zijn maaltijd op en keek met opgetrokken wenkbrauwen op toen ze hem Troyyiboy noemde. Ze had een haast flirterige manier van doen die ervoor zorgde dat hij niet echt wist waar hij aan toe was. Hij schatte niet in dat ze met hem flirtte waardoor haar houding hem verwarde, al liet hij het niet merken.
"heeft deze lichaamfanaat nog trek in een desert of verkiest ie liever nog een nachtuitje door het stad?"
Wauw, ze was wel heel erg gesteld op zijn gezelschap, zo leek het. Hij aarzelde. Hij ging niet vaak uit, want hij moest elke dag weer goed uitgerust zijn als hij naar zijn werk ging. Voor hem genoeg anderen, namelijk.
Maar ach, een avondje uit kon niet al te erg zijn.
"Waarom niet beiden?" merkte hij nuchter op. Wellicht zou iedere andere jongen dat speels hebben gebracht. Troy was niet speels. Troy was al jong volwassen geworden en had zijn jongenskant onderdrukt. Discipline en hard werken, daar draaide het in zijn leven om.
Het had ervoor gezorgd dat hij op relatie-gebied vaak niet lang een vriendin hield; de meesten konden het namelijk niet aan, de hoeveelheid werkuren die hij maakte, of hadden afkeer van de bokswedstrijden.
Troy had geleerd dat vrouwen je nummer een wilden zijn in een relatie en daar zat het probleem; zijn familie stond op nummer een en zou daar blijven. Zonder zijn financiële steun kwamen ze niet eens rond. Minder werken kon simpelweg niet.

Een grijns krulde rond haar mondhoeken toen hij voorstelde om het allebei gewoon te doen. "Deal." Ze lachte en deed een gebaar naar de ober die in no time aan hun tafeltje stond. "Wat kan ik voor jullie doen?" Zijn amandelbruine ogen staarden nét iets te lang in Iana's ogen waardoor ze ze naar Troy richtte en ze pas na een twintigtal seconden terug naar de ober draaide. "Wij zouden graag de menukaart nog eens krijgen om een dessert uit te kiezen." Iana glimlachte zoetjes. De man knikte en bracht even later twee kaarten naar hun tafeltje. "Dankuwel." Bedankte ze de man, waarop ze haar gezicht een kwartslag draaide naar Troy. "Wat neem jij? Ik denk dat ik voor de panna cotta ga gaan." Het was een gerecht dat ze van jongs af aan heel erg graag at en het was nu alweer een heel tijdje geleden.
Nadat ze beiden hun dessert hadden besteld richtte Iana haar blauwe kijkers terug naar Troy. "Wat gaan we vanavond doen? We kunnen het park in en daar wat rond het water rondhangen. Oftewel de drukke menigte in en een café binnen." Iana keek hem enkele tellen recht aan en haalde uiteindelijk haar schouders op. "Voor mij is het allemaal hetzelfde!"
De ober kwam met hun twee desserts en Iana begon al meteen te watertanden. Hmnh, dat zag er zo lekker uit! Op Iana's bordje lag er een grote schijf panna cotta met daarbovenop een frambozencoulis en een drietal rijkelijk met bloemsuiker bestrooide frambozen in de hoek. "Smakelijk!" Iana nam meteen een hap en sloot haar ogen om optimaal te genieten. Man, dit spul was echt zo lekker!
Na hun dessert stond ze uiteindelijk recht en streek ze haar rode jurkje plat. "Bent u klaar, meneer?" Iana lachte en keek Troy grijnzend aan. Ze stapte van het terras af, legde nog net op tijd geld op tafel en huppelde de trappen af. Iana genoot van haar avond en besloot er nog een tijdje van te genieten. Iana bleef een korte tijd wachten tot Troy naast haar liep en begon dan pas weer verder te stappen, richting de grote baan waar er verschillende caféétjes waren en een hoop wegen richting het park.
Pas toen ze een groot uithangbord zag staan met in grote, blauwe letters 'Club Dakota' op geschreven hield ze halt en keek ze Troy uitdagend aan. "Hup, hierheen!" Iana gaf Troy geen kans om tegen te stribbelen en trok hem mee de club in. Meteen kwamen de geuren van zweet en drank hen tegemoet maar Iana bleef Troy's arm vasthouden en liet hem pas los toen ze aan de bar aankwamen. "Nu gaan we vanavond je dance skills eens bekijken." Ze knipoogde naar hem en schoot bijna in de slappe lach. Nu was ze toch zo benieuwd naar zijn reactie!

Hij bestelde een simpele Dame Blanche. De onprofessionele houding van de ober stoorde hem enigszins. Hij at niet vaak buiten huis, maar als hij dat deed wenste hij fatsoenlijk bediend te worden. Dit getuigde van iemand die het niet boeide of hij ontslagen kon worden of niet. Dat lag redelijk gevoelig bij Troy.
"Wat gaan we vanavond doen? We kunnen het park in en daar wat rond het water rondhangen. Oftewel de drukke menigte in en een café binnen."
Troy leunde ontspannen achterover en haalde zijn schouders op. Hij liet zijn donkere ogen kort op Iana's gelaat rusten. Hem maakte het ook niet zoveel uit, als hij eerlijk moest zijn, maar ze had nu de keuze bij hem gelegd, dus hij moest toch wat.
"Dan kies ik toch voor het park," zei hij rustig. Niet teveel drukte.
De deserts werden gebracht.
"Smakelijk!" zei Iana en Troy glimlachte even.
"Jij ook," zei hij, en hij begon rustig zijn ijs te eten. Toen hij klaar was, leunde hij weer achterover, aangenaam vol.
"Bent u klaar, meneer?" Vroeg Iana en hij knikte. Hij merkte dat hij aan haar manier van doen gewend begon te raken.
Hij keek verbaasd op toen ze betaalde. Dat had hij niet verwacht.
"Dat betaal ik je later wel terug," bood hij daarom gehaast aan.
Toen ze eenmaal liepen vroeg Troy zich af hoe hij hier in vredesnaam in verzeild was geraakt. Hij wist niet precies wat hij van Iana moest vinden, maar op de een of andere aparte manier leek ze over hem haar mening wel klaar te hebben, en blijkbaar was die aardig positief.
Bij een club hielden ze stil. Troy zag Iana's blik en onderdrukte een zucht. Dit meende ze toch niet? Een danceclub? Hij had waarschijnlijk niet eens geld voor drankjes.
"Hup, hierheen!"
"Wat, maar-"
Hij werd meegetrokken, te verrast om ertegenin te gaan.
Uiteindelijk stonden ze bij de bar. Troy ging zitten en keek Iana aan met een blik die zoveel zei als; 'je bent me er een'.
"Nu gaan we vanavond je dance skills eens bekijken."
Hij trok, geamuseerd bijna, zijn wenkbrauwen op.
"Je meent het. En hoe dacht je dat voor elkaar te krijgen?" vroeg hij met een kleine grijns. Ze mocht zoveel dansen als ze wilde, maar hem niet gezien.
"Wil je iets drinken trouwens?" vroeg hij haar om het onderwerp te veranderen. Voor een paar drankjes, mits ze niet te duur waren, moest hij nog wel genoeg hebben.
Op zich kon hij het wel, dansen. Vooral door het boksen bewoog hij zeer soepel. Hij hield er alleen niet van. De laatste keer dat hij gedanst had was met een meid die straalbezopen was geweest. Nogal een turn-off. Troy hield niet van dronken vrouwen. Hij viel voor het sterke type; een die verstandig was als dat nodig was en zichzelf kon redden. Die van toen was het tegenovergestelde geweest.

Iana moest erg haar best doen om haar lach in te houden, aangezien Troy zijn gezicht boekdelen sprak maar hij het tot Iana's verbazing toch accepteerde dat ze hem deze club had binnen gesmeten. "Geen ervaring met dansclubs of heb je er gewoon de pest aan?" Haar nieuwsgierigheid nam het over van haar verstand dus de vraag was er uit vooraleer ze het besefte. Dit was Iana, gewoon puur Iana. Nadenken voor ze iets zei was niet bepaald haar beste vak.
Zijn grijns echter deed haar glimlachen en op zijn opmerking haalde ze enkel haar schouders onverschillig op. "Ik heb zo mijn secret weapons om je op die dansvloer te krijgen, let maar op." Iana trok één wenkbrauw uitdagend op en liet hem daarna enkele keren op en neer gaan. Net zo'n pedosmile, al was dat voor Iana misschien nét niet toepasselijk.
De uitnodiging voor de drankjes sloeg ze natuurlijk niet af, ze knikte gretig maar bedacht zich meteen twee seconden later nadat ze 'ja' had gezegd. "Ik betaal ze wel hoor, ik krijg maandelijks genoeg geld van mijn ouders dus ik sta er niet slecht voor." Iana zei het maar op voorhand want ze wilde niet dat Troy zijn geld zou verspillen aan drank die ze evengoed zelf kon betalen. "Voor mij een bacardi cola, één drankje op de avond zal wel genoeg zijn. Zoals je aan mij merkt heb ik geen alcohol nodig om overactief te worden." Ze lachte zuinig, merkte dat ze iets onbenulligs had gezegd maar schaamde zich er niet voor. Ze had het best leuk met Troy. Ook al wist ze nog helemaal niet veel over hem, zijn gezelschap bleef interessant en ze hoopte dat hij naarmate de avond open zou bloeien. Iets zei haar dat hij nu al een stap in de goeie richting had gezet, zijn opmerkingen en gelaatsuitdrukkingen bevielen haar alleszins wel. Het nummer 'Animals' van Martin Garrix weergalmde door de boxen en Iana sprong meteen van haar stoel. "Kom," riep ze om boven de muziek uit te komen. "als je durf!" Iana lachte en wierp hem een uitdagend kushandje. Eens zien of hij het aan zou durven om de dansvloer op te komen. Iana had er alleszins geen problemen mee want ze had zich in no time in het midden van de dansvloer begeven en sprong genietend van de muziek, op het ritme natuurlijk, op en neer. Helemaal in de muziek opgaand bewoog ze haar heupen en tikte ze het ritme mee met haar hakken. Nu eens zien of Troy zou komen.. Iets zei haar van wel maar je wist maar nooit met die jongen.

Was het hem zo aan te zien dat hij geen geld had dat ze zijn aanbod afsloeg? Voor zichzelf bestelde hij maar een eenvoudig biertje. Troy was niet zo van de exotische drankjes. Hij was een eenvoudige vent. Hij was ook opgevoed met eenvoud. Eenvoud en discipline. En boksen. Troy's coördinatie was zeer goed, en hij schatte zo in dat hij dat vanavond nodig ging hebben. Hij bekeek de mensen op de dansvloer. Dat kon hij ook wel, dacht hij geringschattend, mocht het er op aan komen.
Niet veel later werd er een voor Troy onbekend nummer ingezet dat Iana blijkbaar aansprak, en ze daagde hem uit te komen dansen. Hij trok zijn wenkbrauwen even op bij het kushandje. Ze durfde wel, dat moest hij haar nageven..
Goed dan, ze wilde dansen? Ze kon het dan krijgen ook, eerder was hij er toch niet vanaf. Hij kon het vast nog wel. Zijn lichaam was sportief gezien in topvorm, dus dat kwam wel goed.
Hij liep pas naar de dansvloer toen ze met haar rug naar hem toestond. Ik ga hier spijt van krijgen, dacht hij, maar hij bedacht zich niet en pakte haar zonder aarzeling bij haar middel en draaide haar kordaat om, een kalme, maar zelfverzekerd uitdrukking op zijn gezicht, zich aanpassend aan het ritme dat ze zojuist aan had gehouden, alsof het doodnormaal was wat hij deed en niet het laatste wat men van hem zou verwachten.
Hij keek haar even recht aan en concentreerde zich toen weer op de muziek. Hij had wel moeilijkere bewegingen uitgevoerd, vond hij.
En ergens merkte hij, tot zijn verwondering, dat het nog wel leuk was ook. Iana wist wat ze deed en de muziek was iets minder slecht dan wat dit soort gelegenheden normaal draaide.
Na een poosje trok hij haar rustig naar zich toe en bracht hij zijn lippen bij haar oor.
"Goed genoeg voor je?"  vroeg hij, met een bijna plagende ondertoon, waarna hij zich terugtrok en verder danste met haar, zijn gezicht uitgestreken alsof de opmerking van net nooit gebeurd was.

Iana was volop aan het genieten van de muziek toen ze opeens een stel handen in haar zij voelde. Verrast draaide ze zich om en liet ze zich leiden door zijn bewegingen. "Wie we hier hebben." Iana lachte en legde grijnzend haar armen rond zijn nek, hem dicht tegen zich aantrekkend. Eens zien hoever ze kon gaan en hoever hij het allemaal zou toelaten. Zijn plagende ondertoon bracht haar op een andere manier van haar stuk, hij bleef haar meer verbazen. "Ben ik nog steeds met Troy aan het rondhangen of heb je stiekem iets in m'n drankje gedaan en zit ik hier met een pedo te dansen?" Iana grinnikte en keek hem voor weer een goeie second strak aan, niet toegevend aan de lach die in haar keel prikte en schreeuwde om eruit te mogen.
Haar heupen bewogen elegant mee met de muziek en om Troy wat te jennen legde ze haar armen wat hoger en raakte ze voor even zijn nek aan met haar vingers. Ze bracht haar hoofd dichter bij dat van hem, blies op anderhalve centimeter van zijn lippen wat adem op zijn gezicht en lachte daarna uitgelaten. "Kom." Ze liet hem los en sprong weer dichter de menigte in. Met haar armen de lucht in bleef ze dansen en hield pas op toen het liedje op zijn einde kwam. Ditkeer werd het een opwindend nummer, eentje waarop verondersteld wordt dat je de salsa gaat dansen. Het was een bekend liedje maar Iana had geen zin om haar hersenen te pijnigen om de naam ervan op te rakelen. "Kun je de salsa?" Iana haalde haar wenkbrauwen op en gaf hem niet direct een keuze. In no time stond ze weer tegen hem aangedrukt en nam ze zijn ene hand vast in de hare. In strakke poses stapte ze vooruit en zoals je wel in de films zag draaide ze haar hoofd om de zoveel passen naar links en dan weer rechts. Eens zien wat Troy allemaal in huis had..

"Ben ik nog steeds met Troy aan het rondhangen of heb je stiekem iets in m'n drankje gedaan en zit ik hier met een pedo te dansen?"
Troy grijnsde slechts. Zij was niet de enige die mensen kon verrassen. Al deed ze dat goed. Ze keek hem strak aan en hij keek terug. Haar bewegingen hadden iets sensueels en leidden hem - al gaf hij dat niet graag toe - af. Hij begon haar steeds meer te mogen. Ze haalde iets in hem naar boven wat hij nooit verwacht had, maar hij ging erin mee. Waarom ook niet? Hij deed nu toch al het tegenovergestelde van wat hij normaal deed, dus what the heck.
Ze raakte zijn nek aan en bracht haar gezicht vlakbij het zijne. Hij wist dat hij de grap om zou kunnen draaien door op zíjn beurt weer iets abrupts te doen, als bijvoorbeeld haar een zoen geven, maar dat ging hem dan weer te ver. Als Troy iets niet graag meer deed was het flirten. Hij geloofde niet dat hij een vrouw kon bieden waar ze recht op had met zijn schema. Dus hij hoorde die dingen te vermijden.
Ze liet hem los en schoot de menigte in, hij volgde.
"Kun je de salsa?"
Voor hij het wist moest hij die maar kunnen. Dat werd improviseren. Hij ging mee in haar bewegingen, en lette ondertussen op wat er om hem heen gebeurde, overnemend wat hij zag. Hij kon zich redelijk makkelijk aanpassen.
Goed, het ging verre van vlekkeloos, maar ach, voor iemand die dit eigenlijk niet kon vond hij het nog best goed gaan.
Hij keek haar aan.
"Eigenlijk niet," zei hij luchtig.
Hij verbaasde zich over het effect dat dit meisje op hem had. Wat deed ze met hem? Hij was normaal nooit zo flamboyant, laat staan dat hij zijn best deed de salsa te dansen in een danceclub. Hij keek haar onderzoekend aan.
"Je bent heel bijzonder," mompelde hij vertwijfeld.

Iana lachte om zijn gezicht dat haar net leek te smeken om het niet te doen. Of hij deed het expres, of Iana interpreteerde het zo. Ze vond het alleszins dapper van hem dat hij alles wat Iana hem oplegde, probeerde, en zich niet van zijn stuk liet brengen omdat hij het niet zou kunnen of willen.
Dat zou je niet met Iana moeten proberen. Vanaf het voor haar te ver ging of ze het gewoon niet wou, zou je dat héél rap weten. Maar voor deze dingen had ze dus best wel bewondering. "Je doet het aardig, Troy." Ze knikte hem bemoedigend toe en begon deze keer niet te lachen of te grijnzen, ze meende het.
Zijn mompeling had ze maar net kunnen verstaan onder de luide muziek en ze kon er niet aan doen dat er een paar blosjes op haar wangen verschenen. "Dankje." Glimlachte ze, zich half generend om haar roze wangen. "Insgelijks", antwoordde ze nog nuchter zodat ze hem toch een response gaf en er niet zo'n awkward stilte zou vallen.
"Gaan we even wat zitten en drinken?" Iana merkte dat haar ledematen het wat aan het begeven waren omdat ze nogal wild had gedanst. En het leuke eraan was dat Troy gewoon de hele tijd had meegedaan. "Ik trakteer op deze!" Iana kwam dus niet veel later terug met een tweetal drankjes, dezelfde van daarnet, zodat ze er zeker van was dat hij het zou lusten. Toen ze eindelijk neerzat op een lounge die afgezonderd van de dansvloer was en zich begaf in een soort aparte kamer met een aantal tafels en banken. "Vertel eens, push ik je niet teveel met al dat dansen?" Iana lachte weer haar gulle lach en nam een tweetal slokken van haar bacardi.

"Gaan we even wat zitten en drinken?"
Troy knikte en liet haar los, waarbij hij even haar hand aanraakte, per ongeluk. terwijl ze verdween met de woorden te trakteren keek hij haar verward na. En ergens staken die woorden; hij wilde niet dat ze alles voor hem betaalde. Ze mocht dan een jonge, onafhankelijke vrouw zijn, maar ze hoefde niet alles voor haar rekening te nemen.
Ze kwam terug en hij dwong zichzelf te grijnzen toen ze hem het biertje gaf.
"Thanks," zei hij en hij nam een slok. het was verfrissend na het dansen, absoluut. Hij kwam naast haar zitten en zette zijn glas op tafel.
"Vertel eens, push ik je niet teveel met al dat dansen?"
Hij schudde zijn hoofd.
"Nee, ik ben conditioneel wel wat gewend. En weet je, ik dacht niet dat ik dit ooit zou toegeven, maar ik vind het wel leuk hier."
Of hij het in ander gezelschap ook leuk had gevonden wist hij niet. Waarschijnlijk niet zelfs, maar dat erbij zeggen vond hij niet kunnen.
Van opzij nam hij haar even op. Ze was eigenlijk best een leuke meid. En ze haalde iets in hem naar boven wat hij nog niet kende. Vlug keek hij weer naar zijn drinken. Het was de alcohol, hield hij zichzelf stug voor, terwijl hij een slok nam. Gewoon de alcohol.
"Niet veel mensen hadden me hier uberhaupt naar binnen gekregen," zei hij toen en hij keek haar zijdelings aan. "Respect voor je overredingskracht."
Hij keek rond. Het was echt lang geleden dat hij gewoon ontspannen iets leuks had gedaan. Normaal was zijn routine niets dan werken, werken en meer werken en amper het hoofd boven water houden.
Dit was dan ook een zeer, zeer aangename afwisseling, zonder meer.
Hij keek naar zijn biertje terwijl hij zijn emoties op orde probeerde te krijgen, want een beetje schuldgevoel kon hij niet ontkennen, aangezien hij morgen weinig waard zou zijn als hij zo doorging. En toch.. het was leuk met Iana. Heel leuk. Hij wilde eigenlijk niet stoppen. Het dilemma zette een domper op het ontspannen gevoel van net.
Hij besloot maar een conversatie te starten, om de sfeer ontspannen te houden. Immers, ze had het gehad over een paard, Aztec als hij zich niet vergiste.
"Dat paard waar je over vertelde, rij je daar ook wedstrijden mee?" Veel meer dan dat wist Troy niet van paarden, als hij heel eerlijk was.

Iana werd blij toen ze hoorde dat hij het wel leuk vond hier. "Wel leuk?" Iana keek hem fronsend aan, met handen in haar zij en haar ogen onbegrijpend op hem gericht. "Het is hier súper leuk!" Ze stak haar wijsvinger op naar hem, alsof ze een klein kind aan het berispen was, maar lachte daarna soepel. "Ik ben blij dat je je toch amuseert." Ze liet haar armen weer zakken en nam vlug nog een aantal slokken van het verfrissende drankje. De alcohol prikkelde haar keel en liet een fijne colasmaak achter. Perfect.
Troy's woorden deden haar lachen, haar overtuigingskracht was niet altijd zo gebaseerd op wat de persoon in kwestie zélf wou, maar.. Dat liet ze maar achterwege.
"Je binnenkrijgen was nu niet zo'n moeilijke opgave hoor.." Iana keek hem zijdelings aan en bleef hem even zo observeren. Ze had hem nog niet echt goed kunnen bekijken aangezien ze steeds in schaduw hadden gezeten. Nu pas viel het haar op dat hij een perfect afgelijnde kaaklijn had en hij nog helemaal niet zo lelijk was. Een glimlach sierde haar gelaat terwijl ze zich weer focuste op zijn ogen en op hetgeen waar ze over aan het praten was. "Ik hoefde je enkel maar met ál mijn macht binnen te sleuren." En om haar woorden nog extra kracht bij te zetten spande ze haar 'magere' armspiertjes op en schudde ze daarna toch maar met haar hoofd, toegevend dat die inderdaad niet echt veel voorstelden.
Zijn vraag deed haar weer uit haar gedachten komen. Ze knikte losjes. "Jup, Aztec is mijn achtjarige ruin die ik sinds mijn tiende al in mijn bezit heb." Bij het gedacht aan haar paardje voelde ze hoe er een warm gevoel in haar buik opsteeg richting haar keel en ze gelukzalig lachte. 'Ja, dat beestje is me er eentje. Maar nee, ik doe er geen wedstrijden mee. Ik hou meer van het ontspannen buitenrijden en af en toe neem ik wel eens een sprongetje. Je zou het vast leuk vinden." Dat laatste zei ze er met een knipoog achteraan. Of ze hem ooit op een paard zou krijgen wist ze niet, maar het was wel het proberen waart.
"En jij? Hoe zit dat met dat boksen, ben je vaak weg voor die wedstrijden of doe je het ook maar als hobby?"

"Ik hoefde je enkel maar met ál mijn macht binnen te sleuren."
Troy grinnikte.
"Als je me maar heel laat, krachtpatser," zei hij.
Hij luisterde aandachtig naar wat ze vertelde. Geen wedstrijdrijder dus. Op zich ook niet gek, aangezien ze eerder al had gezegd dat ze meer een loner was.
Het viel hem op dat ze erg mooi was voor iemand die vooral in haar eentje was; meestal moest het voor meiden als zij toch niet moeilijk zijn om mensen om zich heen te krijgen, dacht Troy verbaasd.
" Ik hou meer van het ontspannen buitenrijden en af en toe neem ik wel eens een sprongetje. Je zou het vast leuk vinden."
Hij stelde het zich voor, Iana op een paard, in de natuur. Het had wat, dat kon hij zeker niet ontkennen. Hij keek haar onderzoekend aan. Het idee dat hij paardrijden leuk zou vinden was iets wat hij nog niet eerder van iemand had gehoord. Niet dat het uitmaakte, want betalen kon hij het niet, maar ach, dat hoefde hij niet te vertellen.
"Ik ben benieuwd," zei hij daarom, al wist hij dat iets als rijlessen er voor hem nooit een keer in zat, helaas.
"En jij? Hoe zit dat met dat boksen, ben je vaak weg voor die wedstrijden of doe je het ook maar als hobby?"
En waarom hij nu besloot eerlijk te zijn tegen haar wist hij niet. Misschien omdat ze dichtbij hem had weten te komen, misschien omdat er op de dansvloer iets met hem was gebeurd, maar hij speelde open kaart, hoe ze het ook zou opvatten.
"Van alleen werken kom ik niet rond, dus ik boks eigenlijk vooral wedstrijden de laatste tijd," vertelde hij. Hij aarzelde.
"En lang niet altijd legaal. Je zal wel gemerkt hebben dat ik niet zo gek veel om handen heb, dus ja, ik moet wat," hij probeerde erbij te grijnzen alsof het niet zoveel voorstelde, maar toch schaamde hij zich ervoor.
Hij legde voorzichtig een hand op de hare en keek haar recht aan.
"Maar beloof me dat je daar niets over doorvertelt; ik heb het geld vooral nodig om mijn familie te steunen, als ik met de wet in de problemen kom is het gedaan met ze," zei hij zacht. Hij vertrouwde er wel op dat ze het geheim kon bewaren, maar hij wilde het zeker weten.
Hij realiseerde zich dat zijn hand nog op de hare lag en trok hem terug.
"Sorry," mompelde hij toen.

"Krachtpatser dus hé?" Iana liet het koosnaampje enkele keren over haar tong rollen en knikte vervolgens goedkeurend. "Niet slecht, hélemaal niet slecht." Ze lachte. Opnieuw. Hoeveel keren zou ze wel al niet hebben gelachen? Volgens haar was ze al lang de tel kwijt geraakt, niet dat dat zo verwonderlijk was met het gezelschap waar ze in verkeerde. Troy slaagde er gewoon in om al haar aandacht op te eisen zodat ze niet zo helder meer kon nadenken. Ze mocht hem wel, een vriendschap zat er sowieso in. Voor deze korte tijd dat ze hem kende zag ze er wel een hoop positieve kanten in.
Bij hetgeen wat hij haar opeens vertelde werd haar gezicht opeens serieus, verbande ze de glimlach die ze voorheen de hele tijd op haar gezicht had en ontspande ze nog net haar lippen die ze ietsje open hield. Boksen omdat hij anders niet kon rondkomen? Iana slikte, bleef hem aankijken en dwong zichzelf haar blik niet weg te slaan naar de grond. "Wow, dat wist ik niet.." Iana wreef een haarlok van voor haar ogen en legde haar ene hand kalmpjes op haar rechterbovenbeen.
De hand die ze opeens op haar been voelde deed een rilling veroorzaken over heel haar lichaam. "Ik beloof het", vertelde ze met een zachte ondertoon, wetend dat hij haar vertrouwde en ze dat niet wou schenden. "Als je me dat had gezegd had ik je helemaal niets laten betalen! Ik zou me moeten schamen met al de luxe die ik heb thuis en op de manege.." Iana sloeg haar blik ditkeer neer en voor het éérst in heel haar leven geneerde ze zich om alles wat zij had, waar zij helemaal niets voor moest doen en gewoon een luxe leventje leidde.
"Troy," Iana keek hem weer recht aan, knipperde zelfs niet met haar wimpers. "Als je ooit financiële steun nodig hebt, of in de problemen zit en je geen onderkomen meer hebt. Hier heb je mijn nummer, ik sta er altijd voor je klaar." Bij dat laatste nam ze een kaartje uit haar zak, schreef er met een stylo haar naam en adres bij en stak het in de hand die hij net had weggetrokken. De plek waar daarnet zijn hand nog lag brandde tegen haar huid. "Maar goed, ik betaal het volgende rondje dus!" Ze probeerde een lach te forceren, die haar raar maar waar goed lukte.

"Als je me dat had gezegd had ik je helemaal niets laten betalen! Ik zou me moeten schamen met al de luxe die ik heb thuis en op de manege.."
Troy glimlachte mat. Even wist hij niet goed hoe te reageren. Hij nam een slokje van zijn drank je.
"Je moet je niet schuldig voelen. Je kon het niet weten en om eerlijk te zijn, voel ik me er ook niet goed bij als je alles betaald," zei hij, met iets van zijn ouder, nuchtere zelf.
Hij keek naar het nu lege glas. Aan de ene kant luchtte het op dat ze nu zijn situatie kende, dat hij eerlijk kon zijn, maar hij voelde zich niet echt lekker bij de manier waarop ze het zich aantrok. Het was lief van haar, en ze bedoelde het goed, maar het voelde niet prettig het zo makkelijk aan te nemen, niet voor iemand die gewend was keihard te werken voor iedere cent die binnenkwam.
Hij keek even naar haar. Er zat veel meer achter dat meisje dan wat ze liet zien, leek het; ze kon wel degelijk serieus zijn als het erop aankwam en dat sprak Troy aan.
"Troy," begon ze en hij keek haar met een licht vragende blik aan.
"Ja?"
"Als je ooit financiële steun nodig hebt, of in de problemen zit en je geen onderkomen meer hebt. Hier heb je mijn nummer, ik sta er altijd voor je klaar."
"Dank je," antwoordde hij zacht, al wist hij dat hij nooit voor geld aan zou kloppen. Al moest hij fulltime in de ring zijn om zijn geld bij elkaar te krijgen; hij zou ervoor werken, hij wilde het niet zomaar aan nemen, dat voelde niet goed. Troy was trots. Hij had zo weinig om trots op te zijn, dat het weinige dat hij had hetgeen was wat hij waardeerde aan zichzelf. Hij was een harde werker en hoewel niet al het geld wat hij verdiende schoon was, was hij eerlijk. Hij wist namelijk dat van schoon geld alleen hij er niet kwam. Die bezwaren waren al lang en breed weg voor de jongen.
Hij nam het papiertje aan. Haar nummer zou hij wel bewaren. Ze was iemand met wie hij graag in contact zou blijven. Ze liet hem zien hoe het leven ook kon zijn en dat gezelschap van andere mensen dan de handvol vrienden die hij had fijn kon zijn.
"Maar goed, ik betaal het volgende rondje dus!"
Hij keek ietwat geschrokken op en pakte voorzichtig haar pols vast.
"Nee, laat mij het betalen. Ik kan niet toestaan dat je alles voor me betaald, echt niet," zei hij zacht en hij stond op.
Terwijl hij naar de bar liep keek hij rond, zich misplaatst voelend. Het was dat zij hier was, anders had hij niets te zoeken. Hij bestelde een biertje en het drankje dat ze aan het begin van de avond genoemd had en had tot zijn verrassing zelfs nog een klein beetje over.
Hij liep terug en kwam weer naast haar zitten.
"Hier," zei hij slechts. Hij keek naar zijn eigen glas. Hier zou hij het bij laten. Hij kon tegen alcohol, maar dan nog; hij wilde niet eens echt aangeschoten worden, als het even kon, voor hij verkeerde beslissingen zou nemen.
"Proost," zei hij met een kleine, geforceerde glimlach en hij hief het glas een stukje. Hij realiseerde zich dat hij de sfeer goed had verneukt, en zocht naar een ander onderwerp om over te beginnen.

Iana knikte kort op wat Troy te zeggen had, glimlachte en haalde uiteindelijk haar schouders op. "Voor mij heeft het niets van gevolgen als ik gewoon een hele avond mensen trakteer. Tenslotte heb ik jou hier heen gesleurd!" Iana keek hem enkele tellen recht aan in zijn ogen, om aan te tonen dat ze elk woord meende van wat ze net had gezegd. Pas toen hij rechtstond en zei dat hij het volgende rondje wou betalen zei ze niets, knikte ze enkel en glimlachte dankbaar. "Wat jij wilt, Troy." Iana besloot om niet tegen hem in te gaan -al was dat praktisch onmogelijk omdat ie al was opgestaan en weggelopen- en al zeker niet tegen te pruttelen. Iana wilde hem dan ook het gevoel niet geven alsof hij zou profiteren van haar, wat totaal het geval niet was.
"Dankje." Antwoordde ze simpel om het drankje dat haar werd aangeboden. Dit zal dan wel de laatste zijn, ze voelde het al lichtelijk ibn haar hoofd en ze wilde het Troy zeker niet aandoen om haar naar huis te dragen. "Hierna gaan we naar buiten zeker? Ik begin nogal draaierig te worden van de drank en de geur die hier rondhangt, heb ik wel vaker by the way." Iana lachte. Haar blik gleed over zijn aanzicht en stiekem vroeg ze zich af wat er allemaal in zijn hoofd zou omgaan. Wat hij op dit moment aan het denken was en wat hij nu precies van haar vond. Vast wel zo'n rijkelui wijf, eentje die alles kreeg en verwend werd als gek. En gelijk zou hij krijgen. Iana hoefde niets te doen voor al hetgeen dat ze in bezit had. Ze leefde op een roze wolkje en genoot van al het geld dat ze had geërfd van haar grootvader.
Nadat haar drankje op was richtte ze haar blik op Troy. "Klaar?" Iana stelde zich recht en streek haar jurkje plat.
Iana ging naar buiten en keek Troy enkele tellen aan. "Nog zin om het park in te gaan?" Iana liep enkele passen vooruit, deed een sprongetje omhoog en hield daarna haar hand tegen haar voorhoofd. "Damn, die laatste bacardi was er toch nét teveel aan." Ze lachte en gooide haar blauwe kijkers op Troy. "Kom." Fluisterde ze, zijn hand grijpend en hem meesleurend richting het park dat niet ver van de club lag. Daar lag een groot meer met een soort clubhuisje dat ze ooit eens had gebouwd met haar vader -toen ie tenminste nog naar haar omkeek. "Wist je dat dat hier stond?" Iana duwde een paar wilgentakken langs de kant en gaf Troy de tijd om verder te stappen. "Hier kom ik normaal gezien met niémand naar toe. Dus, voel je vereerd." Ze lachte en liet zich naast de oever tegen de grond zakken. "Maar vertel eens, hoe komt het dat je nog met zo weinig mensen in contact bent gekomen terwijl je toch zoveel charmes hebt?" Ze glimlachte hem gul toe, wist niet echt waarom ze dat nu juist gezegd had maar nam er vrede mee. Het mocht best gezegd worden. Iana vond hem best een toffe kerel.

"Hierna gaan we naar buiten zeker? Ik begin nogal draaierig te worden van de drank en de geur die hier rondhangt, heb ik wel vaker by the way."
Troy knikte. Dat leek hem dan inderdaad wel verstandig. Van een beetje frisse lucht ontnuchterde je vaak wel aardig.
Hij dronk zijn drankje rustig op. Hij raakte niet zo heel snel aangeschoten, maar liet het hier ook maar bij.
"Klaar?"
" Yep." Hij zette het nu legen glas op tafel en stond op. Hij ging met het meisje mee naar buiten en vroeg zich af hoe het was gekomen dat ze zoveel effect op hem had. Het deed er uiteindelijk weinig toe; hoewel hij absoluut iets voor haar was gaan voelen in de zeer korte tijd dat hij haar kende, kon hij er niets mee doen. Een meisje als Iana moest een jongen hebben die haar kon onderhouden, die tijd voor haar had. Dat soort dingen kon Troy vaak niet bieden. Het stak, zonder meer. Het feit dat ze zich nogal flirterig gedroeg hielp ook niet. Enerzijds wilde hij niets liever dan dat het, hoe plotseling het ook mocht zijn bij hem, van twee kanten zou komen, maar zijn verstand zei hem dat het voor haar gewoon niet eerlijk zou zijn.
Eenmaal buiten haalde hij diep adem. De frisse lucht was heerlijk.
"Nog zin om het park in te gaan?"
"Prima, lead the way." zei hij en hij grijnsde even toen ze erachter kwam dat ze iets teveel had gedronken.
En toen had ze zijn hand gegrepen, ging er een aangenaam gevoel door Troy heen waar hij gewoon geen enkele controle over had, en trok ze hem met zich mee.
Toen ze bij het clubhuisje aankwamen luisterde Troy naar wat Iana zei, waarna hij haar onderzoekend aankeek.
"Dat voel ik me zeker. Waar verdien ik die eer eigenlijk aan?" vroeg hij toen, nieuwschierig naar wat er achter die spontane actie zat.
"Maar vertel eens, hoe komt het dat je nog met zo weinig mensen in contact bent gekomen terwijl je toch zoveel charmes hebt?" Vroeg ze hem uiteindelijk.
Troy grijnsde, ietwat gegeneerd.
"Ik werk in principe fulltime naast het boksen en echt uitgaan doe ik niet, dus ja, die charme roest een beetje vast," zei hij schouderophalend en hij grijnsde onbeholpen.

Om de temperatuur van het water te meten stak ze haar vingers in de vloeistof en knikte ze uiteindelijk goedkeurend. "Het water is nog lekker warm. Zin in een duik?" Iana meende het niet om te zwemmen, maar ze wou toch eens zien wat Troy voor een reactie zou geven. Straks zou ie nog écht het water in duiken. Iana grijnsde bij het idee alleen al. Dan zat ie lekker alleen in het water want Iana was niet van plan om te zwemmen, zeker niet nu ze nogal licht in haar hoofd was en er waarschijnlijk niet meer uit zou geraken.
Bij zijn vraag richtte ze haar blauwe ogen op die van hem, plantte als uit een reflex een glimlach op haar gezicht en haalde slechts achteloos haar schouders op als antwoord. "Niet heel erg moeilijk.. Hier zit ik enkel als ik me niet goed voel en nergens anders heen kan. Dit is een plek waar ik op mezelf kan zijn, nadenken.. Ja, hier breng ik nooit iemand mee naar toe." Ze lachte. Het was een zachte, vriendelijke lach, eentje die aantoonde dat ze zich erg op haar gemak bij hem voelde. "Ik ben blij dat ik je ben tegengekomen, al was het niet op de meest toffe manier maar ik vond het erg leuk!" Iana stak beide handen in het water en richtte zich met een brede grijns op Troy. "Maar, ik zou je toch nog iets willen vragen.." Alsof ze super serieus was kwam ze op hem af, pas voor pas. Toen ze voor zijn neus stond nam ze voorzichtig haar zeiknatte handen vanachter haar rug en kletste ze die schaterlachend tegen zijn twee kaken. Iana deinsde al achteruit voor een eventuele tegenaanval en kon er niet aan doen dat haar lach over heel het natuurgebied weergalmde. "Arme schat.." Iana grinnikte en hield een hand voor haar mond om het volume van haar stem te dempen. "Dat kon ik nu toch echt niet laten.." Iana's ogen fonkelden en schitterden door het maanlicht dat erin scheen. Vanaf de oever had je een buitengewoon zicht over de brede sterrenhemel met haar duizenden sterren en in het midden volle maan. Aandachtig luisterde ze nog naar Troy's woorden. "Verroest? Heb ik vanavond amper wat van gemerkt! Ik moet wel eerlijk zijn.." Iana draaide haar hoofd naar hem toe en glimlachte soepel. "Op het begin had ik niet gedacht dat je zo leuk kon zijn. Je was wat .. Hoe moet ik het zeggen.." Iana legde een vinger tegen haar kin en haalde uiteindelijk haar schouders op. "Je was strakker, kortaf en niet echt geïnteresseerd." Ja, zo had ze het het beste uitgelegd. "Maar nu denk ik helemaal anders over je hoor!" Dat zei ze voor de zekerheid, zodat ie toch niet dacht dat ze hier met tegenzin zat want dat was totaal niet het geval.

"Het water is nog lekker warm. Zin in een duik?"
"Misschien later," antwoordde Troy luchtig. Hij had het warm van het dansen, dus misschien deed hij het ook nog wel.
Hij luisterde naar wat ze zei en keek een beetje in verwarring toe hoe ze haar handen in het water doopte.
"Maar, ik zou je toch nog iets willen vragen.."
Zijn ogen vernauwden zich op een manier die verried dat hij bang was voor een onaangename vraag waar hij liever geen antwoord op zou geven, maar voor hij wist wat er gebeurde, had hij haar natte handen in zijn gezicht.
Hij keek met een scheve glimlach en licht opgetrokken wenkbrauwen geamuseerd naar het schatelachende meisje, dat duidelijk zeer in haar nopjes was met haar eigen grap. Troy zelf zou zich niet zo snel laten gaan op die manier, maar hij had het idee dat dit soort uitspattingen bij haar hoorden.
"Arme schat.." zei ze, maar hij reageerde er niet op. Ookal was het een grap, dat soort woorden hadden toch iets kleinerends, en dat was een van de weinige dingen waar Troy zich vrij snel aan kon storen.
"Verroest? Heb ik vanavond amper wat van gemerkt! Ik moet wel eerlijk zijn.." zei ze even later, in reactie op zijn woorden en hij keek haar vragend aan. Hij merkte dat het losse van net weer een beetje weg was. Zo in de natuur was hij weer meer zijn rustige, nuchtere zelf. ergens vond hij dat jammer, maar het voelde ook wel weer vertrouwd.
"Je was strakker, kortaf en niet echt geïnteresseerd, maar nu denk ik helemaal anders over je hoor!"
Troy glimlachte mat. Ja, daar herkende hij zichzelf wel in. Zo gedroeg hij zich doorgaans; nuchter, no-nonsense en bloedserieus.
Hij keek naar de lucht. Het was fijn hier, zorgeloos. Even niets aan je hoofd hebben. Geen gedoe om geld, niet de vraag of je familie genoeg te eten zou hebben, gewoon heel even geen zorgen.
"Ga je vaak uit?" vroeg hij Iana toen. Ze wekte de indruk redelijk bekend te zijn met het uitgaansleven. Troy was dat niet echt; hij ging wel eens een biertje drinken met wat mensen, maar dat was het ook.
Na een poosje stond hij op.
"Nou, wilde je nog zwemmen of niet?" vroeg hij, zijn stem licht uitdagend. Zonder omhaal trok hij zijn gympen uit. Zijn oude spijkerbroek en t-shirt volgden, en zonder haar reactie verder af te wachten liep hij naar het water.
De jaren van harde training waren aan zijn lichaam te zien, gespierd op de manier van iemand die een vrij laag lichaamsvetpercentage had en goed voor zichzelf zorgde. Troy was niet iemand voor bodybuilding, zijn training was puur bedoeld om zijn prestaties in de ring te verbeteren.
Hij stapte in het koele water en liep door tot hij er aan zijn heupen in stond. Hij keek op en keek Iana vragend aan, alsof hij zich afvroeg of ze het lef wel had. Al zag hij haar er wel voor aan, hij wist het niet; ze was random. Heel random. Het had wat, dat kon hij niet ontkennen.

Iana keek Troy kalmpjes aan voor een reactie, maar die kreeg ze tot haar verbazing niet. En om eerlijk te zijn had ze gehoopt op een plagerij, eentje die ze een halfuur geleden had gezien in de dancing. Iana sloeg haar blik ietwat teleurgesteld neer, besloot zich er niet veel van aan te trekken en draaide haar ogen weer naar Troy toe, die haar iets vroeg. “Of ik veel uitga?” Iana haalde haar schouders kalmpjes op, glimlachte breed en sprong uiteindelijk weer recht om al ronddraaiend wat met haar achterste te schudden. “Zie ik er zo iemand uit misschien?” Ze stond stil, trok een schattig snoetje en schudde daarna lachend met haar hoofd. “Oke nee, even serieus..” Ze vermande zich en haar lippen beperkten zich tot een soepele glimlach. “Ik ga niet zo héél erg veel uit, maar áls ik ga, dan gá ik. Snap je?” Iana wist niet goed hoe ze het moest uitleggen, maar het kwam er gewoon op neer dat Iana zich best goed kon smijten in het dansen en het drinken. Zij hoefde geen vijf jongens zich mee te kunnen amuseren. Geef haar gewoon wat redbull en goeie muziek en dan was ze wel vertrokken voor een paar uurtjes. “But Troy..” Iana keek hem weer strak aan, haar blik in die van hem borend. Het frisse windje dat vanachter haar kwam deed haar haren naar voren blazen en streelde haar rug zachtjes. “Heb je je geamuseerd in de club? Zou je zo nog een aantal keren meewillen met mij?” Iana zei dit niet met een lach, grijns of een grinnik, het was een serieuze vraag en ze was best benieuwd wat ie daarop zou antwoorden. “En héé..” Iana kwam weer wat dichter naar hem toe. “Ik ga je heus niet opeten als je zegt dat je het toch niet meer ziet zitten.”
Op zijn reactie of ze nu nog zou gaan zwemmen of niet trok ze een rare kop. “En jij meent dat?” Iana fronste haar wenkbrauwen, alsof ze hem niet geloofde en wachtte op een uitdaging. Maar niets was minder waar. Troy had zijn kleren al uitgetrokken en was al, voor ze het beste, in het water gesprongen. Met een hand voor haar mond kwam ze dichter naar hem toe, trok haar jurkje over haar hoofd en stond droogjes naar hem te kijken in haar zwart ondergoed. “Jij. Bent. Gek. In. Je. Hoofd!” Iana legde een vinger tegen haar voorhoofd, tikte er twee keren tegen om duidelijk te maken dat ie knettergek was. Maar wetende dat ze geen andere keus had bleef ze nog enkele seconden aan de oever staan. “Okee, dan ga ik maar..” Ze telde tot vijf en sprong op vijf, luid gillend, het water binnen. Toen ze echter bovenkwam klampte ze zich vast aan zijn armen. “Is het hier ondiep of kan ik niet staan?” Natuurlijk wist ze wel dat ze kon staan, maar het idee om nog even aan zijn armen te blijven hangen zinde haar veel meer dan gewoon droog op haar voeten staan. Dus bleef ze nog even het kind uithangen vooraleer ze zich op haar voeten liet glijden. "Wie had dat nou gedacht dat jij dat water in zou gaan?" Iana lachte en tikte grijnzend op zijn borst met haar duim. "Dikke pluim, jongeman."

Ze noemde zijn naam en hij keek op.
“Heb je je geamuseerd in de club? Zou je zo nog een aantal keren meewillen met mij?”
Troy glimlachte even.
“Ik ga je heus niet opeten als je zegt dat je het toch niet meer ziet zitten.”
"Niet?" Hij grijnsde. "Ik zou best willen, maar ik denk dat je niet al te vaak op m'n gezelschap moet rekenen. Ik kan het niet betalen en wil zo min mogelijk op andermans kosten leven, snap je," legde hij uit. Het was niet leuk, op deze manier eigenlijk een soort onuitgesproken aanbod afslaan, want hij wilde best vaker op deze manier met haar uitgaan, maar hij wist dat het niet te vaak kon. Hij had zijn verantwoordelijkheden. Die waren belangrijker dan vermaak.
Haar reactie toen hij het water in was gegaan deed hem breed grijnzen. Jij bent niet de enige die mensen kan verrassen, dacht hij.
“Okee, dan ga ik maar..”
Ze ging, omdat hij ook was gegaan. Ze had iets competitiefs; ze ging iedere uitdaging aan. Troy vond dat wel gaaf eigenlijk. Hijzelf was ook iemand van competitie; anders was hij nooit zover gekomen in het boksen.
Ze gilde, sprong in het water, en greep zijn armen toen ze bij hem was. Troy kon niet ontkennen dat hij dat helemaal niet erg vond.
“Is het hier ondiep of kan ik niet staan?”
"Only one way to find out," zei Troy luchtig. Ze hoefde hem op zich niet los te laten. Weer voelde hij zich schuldig over de manier waarop hij dit soort dingen toeliet, alleen maar omdat hij haar leuk was gaan vinden. Hij wist zoveel beter dan haar toelaten, wat voor haar zelfs in een vriendschap alleen maar tot teleurstelling kon leiden, maar toch weerhielden zijn gevoelens  hem ervan te doen wat juist was.
Uiteindelijk ging ze op eigen benen staan. Troy grijnsde kort bij wat ze zei.
"Ik kan ook onvoorspelbaar zijn," grinnikte hij droog. Hij liet zich ontspannen op zijn rug zakken, zodat hij dreef.
"Kom, gaan we een stukje zwemmen," zei hij. Het klonk misschien gek, maar hij had er wel zin in, gewoon een beetje lichaamsbeweging. En in het huidige gezelschap was er helemaal niets mis mee.
"Je mag jezelf trouwens ook wel een pluim geven," zei hij terloops vanaf de plek waar hij momenteel nog dobberde.
"Ik had namelijk niet verwacht dat je echt achter me aan zou gaan."
Hij keek iets op en grijnsde. Ja, ze zat zonder meer vol verrassingen en hij gaf het toe; het maakte hem nieuwsgierig. Ze had een bepaalde aantrekkingskracht op hem weten te krijgen, een die een kant van hem naar boven haalde die hij zelf alweer was vergeten.

Iana knikte op wat hij zei over het feit dat hij niet op andermans kosten wilde leven en zich zo’n avonden dus niet veel kon permitteren. Uit respect glimlachte ze, alsof ze wilde zeggen dat het niet erg was en ze hem af en toe wel eens zou meenemen. “We zien wel, maar één ding is zeker.” Iana keek hem enkele tellen strak aan en knipoogde speels. “Dit is niet de laatste keer dat ik je zie. Deal?” Ze trok een wenkbrauw op en spetste uitdagend wat water zijn kant op.
“Jij? Onvoorspelbaar? Dude, daar heb ik écht nog niets van gemerkt.” Om hem te jennen zwom ze net naast zijn drijvende lichaam en kietelde ze hem over zijn buik. Wat haar meteen opviel was dat hij een enorm aantal spieren had en ze haast geen vet voelde toen ze over zijn buik kietelde. Even van haar lood geslagen keek ze hem aan en glimlachte ze uiteindelijk zwakjes. “Gespierd ben je alleszins wel”, merkte ze droogjes op, haar haren naar achteren gooiend. Grijnzend volgde ze hem toen hij voorstelde om te zwemmen. “Mij goed, waarheen?” Iana besloot hem maar gewoon achterna te gaan en zijn tempo te volgen. Zelf had ze immers een heel goeie conditie en zat ze er zeker niet mee in om wat te zwemmen. Op zijn woorden reageerde ze niet meteen. Ze zwaaide haar armen achter haar hoofd en dobberde nog een eindje verder op haar rug, kijkend naar de sterren die boven haar lagen. “Ik heb altijd al gezegd dat je meisjes niet mag onderschatten, ze kunnen en durven wel dégelijk iets.” Iana draaide haar hoofd een kwartslag en het viel haar nu pas op dat hij een prachtig paar ogen had, alsof ze er nu nog maar op had gelet. Snel schudde ze haar hoofd en verbood ze zichzelf om nog zo naar zijn uiterlijk te kijken. Het werd immers best ongemakkelijk en Iana wist maar al te goed dat Troy zou doorhebben dat ze zo naar hem keek. Dus om het gênante gevoel te doen verdwijnen, sprong ze op zijn rug en nam ze lachend zijn haren vast. “Juu paardje! Vooruit!” Ze drukte haar enkels tegen zijn zij en verwachtte dat hij vooruit zou zwemmen.  En al zou ze het niet mogen toegeven: “Dit voelt pretty good.”

-Ik wou nog niet meer zeggen omdat ik eerst je reactie wil weten.

“Dit is niet de laatste keer dat ik je zie. Deal?”
Troy knikte. “Deal,” zei hij.
Troy's buikspieren spanden zich aan toen ze hem kietelde. Haar reactie deed hem even grijnzen.
“Moet ook wel he,” zei hij luchtig. Hij besloot dat het niet erg geschikt was om over de reden uit te weiden, tenzij Iana ernaar vroeg, want de wedstrijden waren niet echt een gespreksonderwerp waar ze vrolijk van zou worden, schatte hij zo.
Even later dreef Iana ook op haar rug.
“Ik heb altijd al gezegd dat je meisjes niet mag onderschatten, ze kunnen en durven wel dégelijk iets.”
“Ik zal de laatste zijn die beweert dat vrouwen niets durven,” grinnikte Troy. Hij zei niet snel 'meisjes'. Kwam waarschijnlijk omdat de meesten waar hij mee omging eerder de titel meiden of vrouwen verdienden doordat ze gewoon al redelijk volwassen waren. Gold ook voor de vriendinnen die hij had gehad. Hij was nooit aangetrokken geweest door van die kinderlijke, egoïstische types die zich als twaalfjarigen gedroegen. Er was niets mis met een meisje dat speels kon zijn, maar ze moest het ook in zich hebben volwassen te kunnen zijn, simpelweg omdat er anders een te grote kloof tussen haar en Troy zou zijn. Dat was hem één keer gebeurd, maar die relatie was ook van korte duur geweest.
Hij voelde kort daarop dat ze naar hem keek, en voor hij het wist zat ze op zijn rug. Hij schrok even van het gevoel van haar lichaam tegen het zijne. Hij vond het niet vervelend, zeker niet, maar juist het aangename gevoel in zijn maag dat het teweegbracht, zorgde voor verwarring. Hij drukte het resoluut weg. Vannacht kon hij zorgeloos zijn, morgen zou hij zich wel weer meer druk maken om alles.
“Juu paardje! Vooruit!”
Troy schudde met een grijns zijn hoofd. Knettergek, maar op een leuke manier.
Met krachtige slagen zwom hij vooruit. Zijn spieren bewogen zichtbaar onder zijn huid. Troy trainde uren, keihard. Niet alleen op zijn boksbal; hij rende ook regelmatig.
“Dit voelt pretty good.”
Die woorden brachten hem even van zijn stuk. Wat bedoelde ze daarmee? Hij probeerde er niets achter te zoeken, hij wilde zichzelf geen valse hoop geven.
“Zit er in ieder geval een van ons comfortabel,” zei hij, al verried zijn toon dat hij het niet meende; zoveel woog ze niet, dus last had hij er niet van.
Hij keek even omhoog, naar de sterren. Hij zou morgen sowieso helemaal kapot zijn. Hoe laat was het eigenlijk? Hij had namelijk geen enkel besef van tijd meer. Een onaangenaam gevoel ging door hem heen, want stiekem wilde hij niet dat dit over zou zijn.

Iana zat nog steeds op z'n rug en lachte om hetgeen wat ie zei. "Jij mag jezelf gelukkig prijzen dat je mijn stoel mág zijn!" Ze legde zonder waarschuwing opeens haar handen voor zijn ogen en begon melodramatisch met haar benen te schudden. "We gaan kapseizen! Help!" Riep ze, alsof haar leven ervan afhing. Pas na een goeie twintig seconden liet haar handen van voor zijn ogen zakken en boog ze haar hoofd voorover om hem van boven toch nog aan te kijken. "Geef toe, dat was grappig." Iana kon haar lach amper inhouden en door het schokken van haar lichaam verloor ze haar evenwicht en viel ze recht het water in. Al proestend kwam ze boven, zich dramatisch vastklampend aan Troy. Of dit nu verschrikkelijk gênant of verschrikkelijk grappig was, dat antwoord liet ze Troy maar geven. En iets zei haar dat ze dat snel genoeg te weten zou komen, van zodra hij zou beseffen dat ze als een patattenzak aan zijn arm hing.
"Okee. Ik denk dat ik je arm wel al genoeg verzwikt heb." Een grijns verbreedde haar gelaat terwijl ze hem losliet en een einde vooruit zwom. Haar haren kleefden in lange slierten langs haar schouders, daar zou ze straks nog veel werk aan hebben.. Iana zuchtte. Al die klitten eruit halen, het was al een kunst op zich. Toen Iana bij de overkant van het meer was, trok ze zich aan de oever op en sleepte ze zichzelf het droge op. Alsof ze net een grote marathon gewonnen had begon ze omhoog te springen en luidkeels te gillen: "Ik ben gewonnen! Nanananaa!" En hoe kinderachtig het ook klonk, Iana vond het allemaal best grappig. Maar nu ze eenmaal geen water meer rondom haar had kreeg ze koud en begon ze te klappertanden. Ja, het was toch nog kouder dan ze had verwacht. Daarom liet ze zich op haar achterste in het korte gras zakken en krulde ze zich op in een bolletje om zo warmte te verkrijgen. "Troooy.." Als een klein meisje nam ze haar benen dicht vast tegen haar borstkas. "Ik heb het koud.." In zichzelf zat ze te lachen, benieuwd naar zijn reactie. Maar langs de buitenkant zag ze eruit alsof ze elk moment zou bevriezen of beginnen wenen. Nu lag het allemaal bij Troy. Wat zou hij doen? En om eerlijk te zijn was Iana veel te nieuwsgierig.

Toen Iana haar handen voor zijn ogen deed schrok hij even, maar hij herstelde snel. Haar haast kinderlijke acties deden hem in de lach schieten.
Even later trok ze ze weg en keek ze hem van boven aan.
"Geef toe, dat was grappig."
Nog voor hij goed en wel kon antwoorden, viel Iana in het water. Ze was hem er een. Hij moest zeggen dat hij het wennen vond hiermee om te gaan; ze was zo uitgelaten, en helemaal zichzelf; heel anders dan hij.
Ze kwam boven en klampte zich aan hem vast. Hij merkte opnieuw dat hij het wel fijn vond, haar zo dicht bij hem. Het bleef verwarrend, de dubbele gevoelens die daaruit voortkwamen. Want hoe vaker ze zulke dingen deed... nou, ja.. hoe vaker hij eigenlijk hoopte dat ze zoiets zou doen. Het effect dat ze op hem had had iets verslavends; het was zoveel fijner dan hoe hij zijn dagen normaal gesproken invulde. Maar hij wist dat hij niet toe mocht geven aan die verleiding. Zijn familie had hem nodig; plezier en vrienden en al die dingen kwamen op de tweede plaats.
Hij liet zich nog even op zijn rug drijven toen Iana naar de kant ging. Hij hoorde wat ze zei en glimlachte even.
"Ik zou je iets hebben gegeven, maar ik had niet verwacht door zo'n overmacht verslagen te worden," grinnikte hij.
Hij sloot even zijn ogen en genoot van het water om hem heen.
"Troooy.."
De stem van Iana zorgde ervoor dat hij weer in het water ging staan. Hij zag haar zitten en fronste. Ging het wel met haar?
"Ik heb het koud.."
Hij glimlachte even en liep naar de kant. Hij stapte uit het water.
"Ik zou je m'n shirt geven, maar die is zo doorweekt als je hem aantrekt."
Hij kwam naast haar zitten en haalde diep adem. Hij wist dat hij dit niet moest doen. Hij gaf zichzelf valse hoop. Hoop die nooit beantwoord zou kunnen worden. Maar toch deed hij het. Voorzichtig legde hij een gespierde arm om de slanke schouders van het meisje.
"Zo beter?" vroeg hij. Het voelde ietwat onwennig; dit had hij lang niet gedaan. Toch vond hij het prettig, al zou hij dat niet snel toegeven.

Iana zat half te ijsberen op de oever toen ze Troy zag aankomen. Natuurlijk overdreef ze wel een beetje met haar klappertanden, maar dat ze koud had was wel een feit. De arm die ze rond haar heen kreeg verbaasde haar enigszins Deed hij hierin mee? Een geamuseerde grijns sierde haar gezicht terwijl ze genoot van de warmte die langs zijn armen over haar lichaam kroop. "Is dit wel dé Troy?" Iana trok één wenkbrauw plagend op en schudde daarna het hoofd, half lachend. "I like it anyway." Iana liet haar hoofd tegen zijn brede schouder zakken en sloot genietend haar ogen. Al zou het niet mogen vond ze dit écht wel prettig en genoot ze wel degelijk van het moment. Iana opende voor kort haar blauwe ogen en keek Troy zijdelings aan. "Is dit de eerste keer in je leven dat je op zo'n manier met een meisje omgaat? Of heb je al meerdere vriendinnen gehad?" Iana kneep haar ogen halfdicht om het felle maanlicht te verdrijven, maar bleef die glimlach behouden. "Just asking", reageerde ze snel, hopend dat hij die vragen niet vervelend zou vinden.
In afwachting op zijn antwoord nam ze in het onverwacht zijn hand vast, kneep ze er zachtjes in en knikte ze liefjes naar hem. "Dankjewel voor de, ja, .." Iana wenkte naar zijn arm en haalde daarna kort adem om haar zin af te maken. "Arm." Iana lachte en wreef haar bruine haren uit haar gezicht. Het voelde goed, hier zitten. De warmte van Troy hield haar op lichaamstemperatuur en zorgde ervoor dat ze geen koud meer had. "Wat wil je nog doen vanavond?" Iana keek hem recht aan in zijn bruine ogen en wendde haar blik af toen ze merkte dat ze nét iets te lang naar hem keek. Ze wilde er niet voor zorgen dat hij verkeerde signalen zou krijgen, aangezien Iana niet van het type was dat snel een relatie aanging. Niet dat Troy er van dat playerig typte uitzag, integendeel, maar toch.

"Is dit wel dé Troy?"
De vraag verraste Troy. Het was een scherpte die hij niet achter Iana had gezocht, maar die hij wel kon waarderen. Hij glimlachte mat.
“Why wouldn't it be?”
Hij begreep wel waar de vraag vandaan kwam, daar niet van. Hij gedroeg zich niet zoals hij normaal dagelijks deed. Hij was nog steeds zijn nuchtere zelf, maar losser, hoe hij waarschijnlijk sowieso zou zijn geweest als hij een normale jeugd had gehad.
"I like it anyway."
Ze liet haar hoofd vervolgens tegen zijn schouder zakken en hij glimlachte. Hij keek naar boven, naar de sterren. Het bleef verkeerd voelen, dit. Want met elke actie voelde hij meer van haar, maar hij wist gewoon niet wat hij ermee moest.
"Is dit de eerste keer in je leven dat je op zo'n manier met een meisje omgaat? Of heb je al meerdere vriendinnen gehad?"
Haar just asking kwam wat schudbewust over, alsof ze bang was dat hij het een beledigende vraag zou vinden of zo.
Hij schudde zijn hoofd.
“Nee, heb wel vriendinnen gehad,” zei hij rustig. “Maar meestal werkte het niet echt. Mijn familie staat op nummer een, weet je, daar kunnen veel meiden niet mee omgaan,” legde hij uit, verrassend spraakzaam voor zijn doen. Het was ook niet iets waar hij zich voor schaamde; het was nou eenmaal niet anders.
“Ik neem het ze niet kwalijk of zo. Ik kan snappen dat je geen vriend wil die altijd aan het werk is,” voegde hij eraan toe, op zijn gebruikelijke, nuchtere, matter-of-fact toon. Het was jammer, en na elke keer had hij het ook rot gevonden, maar hij was niet iemand om in zoiets te blijven hangen. Hij had belangrijkere dingen aan zijn hoofd.
Ineens pakte Iana zijn hand vast. Troy was blij dat het donker was, want hij voelde zijn gelaat iets warmer worden. Hij slikte. Hij wilde dit niet aangenaam vinden, maar zijn verstand had weinig in te brengen.
Hij beantwoordde haar glimlach.
“Geen probleem,” zei hij. Hij wist niet echt wat hij er verder nog over kon zeggen.
"Wat wil je nog doen vanavond?"
Hij haalde lichtjes zijn schouders op. Ja, wilde hij zeggen. Van alles. Dolgraag. Maar hij wist dat hij eigenlijk naar huis moest. Hij moest weer vroeg op morgen en er stond een wedstrijd voor de deur in een paar dagen, dus hij moest fit zijn. Meer dan ooit voelde hij weerzin terug te keren naar zijn gewone dagelijkse leven. Iana had zijn ogen geopend. Maar hij zou ze weer moeten sluiten. Hij kon niet blijven leven met het verlangen naar iets dat zo anders was dan wat in zijn dagelijkse leven paste.
Zijdelings keek hij naar het meisje naast hem. Met haar onvoorspelbaarheid, haar speelsheid. Een wereld apart van hem. Hij sloot even zijn ogen. Hij zag haar nog steeds, voor zijn netvlies.
“Zou nog wel een stuk willen lopen, maar ben bang dat ik echt richting huis moet. Morgen weer werken en zo,” zei hij met hoorbare tegenzin, terwijl zijn gevoel het tegenovergestelde riep.
“Anders spreken we binnenkort nog eens af?” stelde hij voor, al had hij geen flauw idee wanneer hij tijd voor haar zou hebben. Ja, misschien na die wedstrijd, maar als dat niet goed ging lag hij thuis met een hersenschudding of een gebroken neus; op die dag kon hij haar moeilijk wat beloven.