The weather is better on the other side | Jeydon

Zuchtend negeerde hij het vibrerende geluid van zijn mobieltje, het was al de zoveelste keer dat zijn moeder hem belde. Maar hoe vaak ze nog ging smeken; hij kwam niet terug. Het was nu drie maanden verder en er was nog geen dag geweest dat zijn moeder niet had gevraagd of hij alsjeblieft terug wou komen. Alli, de brave meid die ze was, had het zelfs nog eens geprobeerd. Hij had niets om over te klagen thuis; het was immers een van de grote, luxe huizen. Je ouders die alles voor je betalen? Wie zou weg gegaan zijn? Maar Jeydon had behoefte aan vrijheid; altijd maar dat gedoe met zijn moeder, dat ze hem opbelde hoelaat hij thuis was en ga zo maar verder. Het begon hem zwaar te irriteren, als sinds dat hij een jaar of veertien was. En nu was hij negentien, oud genoeg om op eigen beentjes te leven en te wonen. En zo was de dag dat hij negentien werd, de dag dat zijn koffers buiten stonden en hij direct weg was. Snel graaide hij wat spullen mee, zijn sleutels, wat losgeld en schoot de voordeur uit. Het was te heet om met deze tempratuur binnen te zitten, dus besloot hij naar het meer te gaan waar de verhuurder van zijn appartement hem over had vertelt. Een voordeel van zijn ouders; ze hadden aangeboden om zijn appartement het eerste jaar te betalen, tot hij een vaste baan kreeg. Dus was hij ondertussen opzoek naar werk gegaan, waar uiteindelijk weinig uit was gekomen. Nog steeds was hij werkloos, maar ach, hij hoefde niks te betalen, zelfs geld voor zijn voedsel werd betaald. Het meer leek op een redelijke loop afstand van zijn huis, dus zette hij het maar op het lopen. Het was prachtig buiten; de zon scheen, de lucht was blauw, echt hét perfecte weer.

Het meer was al bijna zichtbaar en plotseling stond hij stil. Hij vloekte zacht; zwembroek vergeten. Ach, waarom niet? Met z’n kleren kon hij er ook makkelijk in. Toen hij bij de grote steiger aankwam, liet hij zich het water inglijden. Het water had rond deze tijd een aangename tempratuur gekregen. Een zucht verliet zijn keel; dit was pas leven. Plotseling merkte hij iemand anders op in het water, een meisje. Hij trok zich zelf het water uit, schudde zijn haar uit als een natte hond. Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen het meisje richting de steiger kwam en zichzelf omhoog trok. Haar lange, blonde haren streken over haar schouders. Ze bleef zitten, leek bijna in slaap te zijn gevallen. Langzaam liep hij op het meisje af. “Hallo, is daar iemand?” Langzaam gleed hij op de plek naast haar, ging rustig zitten. Het genoot even van de zon en keek toen naar het meisje dat toch nog enkele meters van hem afzat. ’Heerlijk weer, niet waar?’ glimlachte hij. Even liet hij zijn voeten het water inglijden, spetterde wat water omhoog. ’Ik ben Jeydon’ Hij schonk het meisje nog een glimlach, haalde zijn voeten nogmaals door het water.

Hij hoorde het meisje lachen; "Slim!" . Hij zag hoe het meisje nog zo'n koek-ding naar binnen werkte, hij had het zelf nog nooit gehad. "Je weet niet wat je mist!" Sprak het meisje. Ze had gelijk; hij wist niet wat hij miste, omdat hij het zelf nog nooit had gehad. Het was een simpel iets; wat een boer niet kent, dat vreet ie niet, zoals zijn vader altijd had gezegd, "Balen, Maar je raakt er vast wel aan gewent." Reageerde ze op zijn antwoord. Hij knikte even en volgde toen met zijn ogen de handen van het meisje, die het lege bakje, waar zojuist nog een soort koek in had gezeten, weer terug in haar tas stopte. "Ja dat klopt, wel meer dan een. Ja ik rijd ook paard. Jij?". Hij glimlachte even; hij had eigenlijk ook niet anders verwacht. Hij haalde z'n schouders op; 'Néh, nooit paard gereden. Maar vind het wel prachtige dieren' Waarbij nog een glimlach niet uit te sluiten was. Brooke sprong overeind en dook het water in. Spetters water raakte zijn gezicht. Gelijk schoot Jeydon opzij en zag vervolgens het meisje weer boven water komen. "Sorry het was te verleidelijk." sprak ze lachend. Ze pakte de steiger vast en keek hem aan met grote glimlach, dé glimlach. Zo'n glimlach die je kriebels kon geven, ook al kende je het meisje nog maar enkele minuten. Even bleef hij daar verstrakt zitten, haalde vervolgens zijn hand door zijn haar.
"Kom je ook nog of ben je een schijterd." Spra haar stem vervolgens op een nogal serieuze toon. Ze spetterde nog wat water om hem af, wat Jeydon gelijk naar achter deed schuiven. Hij was niet bang voor water ofzo, maar hij had nogal bezittingen in zijn zak die niet nat móchten worden. Het meisje liet zich weer naar achteren vallen en zwom weg. Het meisje stopte ergens in het meer. Grijnzend schudde Jeydon zijn hoofd, toverde zijn Iphone, een bruine portemonnee van leer en z'n blauwe tasje te voorschijn. Hij trok zijn shirt over zijn hoofd, dan had hij tenminsten nog iets droogs om aan te trekken, en wikkelde daar zijn spullen mee in. Zo, die bleven droog. Hij nam een hap lucht, nam een soepele duik het water in en kwam vervolgens weer naar boven. Hij haalde zijn hand weer door zijn haar om het naar achter te krijgen en ging vervolgens weer onderwater. Toen hij het gevoel kreeg dat hij dicht genoeg bij het meisje was, kwam hij weer naar boven. Hij wierp een vluchtige blik op zijn horloge, die god-zij-dank waterproof was, en zag dat het inmiddels alweer té laat was. Over een half-uurtje zou zijn moeder bij hem thuis komen om te, ja, wat eigenlijk? Waarschijnlijk wou ze gewoon weten hoe hij nu leefde en ze zou hem uiteindelijk weer smeken om terug te komen. En éwmygód, hij moest nog opruimen. Hij had inmiddels afwas staan voor 3 weken, dat zowel in de keuken stond als in andere delen van het huis. Zuchtend liet hij zichzelf weer onderwater zakken, liet even zijn hand langs haar been glijden. 'Éw, een vis!' Gilde hij, waarbij hij enkele stappen opzij deed. Hij lachte even, liet toen zijn blik weer over het meisje gaan. 'Het spijt me, Brooke. Maar ik moet weer eens schoomaker-tje gaan spelen' Grapte hij, waarbij hij zijn hand nog even door het water liet gaan. 'Anders, spreken we vanavond ergens af' Glimlachte hij. Eerste keer dat je iemand mee uitvraagt in HH; Check. 'Ik ben zo nieuw dat ik nog niet eens weet over leuke restaurantjes ofzo, dus misschien dat je jou favoriete plekje kunt laten zien?' Stelde hij voor. Hij had inderdaad nog niks anders gezien dan zijn huis, en de supermarkt, dus een goed café of iets, kon hij wel gebruiken. Zuchtend haalde hij nog even zijn hand door het water.

[Wow, hij is best lang. ;d]

Hij glimlachte en haalde zijn schouders op. 'Néh, nooit paard gereden. Maar vind het wel prachtige dieren' ze grinnikte even. 'Aah, kom maar een keer rijden op me paard' Ze haalde een elastiekje van haar arm af en deed haar haren op een knot sprong het water in toen ze wat verder het water in was zag ze dat Jeydon zich toch had bedacht. Hij haalde zijn telefoon uit zijn broekzak en zijn tasje onder zijn shirt vandaan. even later trok hij zijn shirt ook uit en sprong het water in. Van Brooke had hij nog wel even op de stijger mogen blijven zitten, zijn buikje zag er niet echt verkeert uit. Jeydon zwom onderwater steeds dichterbij. Hij kwam even boven om lucht te happen en zwom onderwater weer verder. Net voor haar kwam hij weer boven. Met een glimlach keek ze hem aan. Hij keek op zijn horloge en het zag er naar uit dat hij nog ergens heen moest. Hij liet zich weer onderwater zakken. Opeens gleed er iets langs haar been ze sprong naar achteren. 'Éw, een vis!' riep Jeydon lachend. 'Jij, jij gemenerd.' Ze liep op hem af en gaf hem een duw. Ze lachte en zwom weer een stuk achteren. 'Het spijt me, Brooke. 'Maar ik moet weer eens schoomaker-tje gaan spelen.' even moest ze lachen. 'Laat me raden, je moeder komt op bezoek!' dat was altijd als je moest opruimen. 'Anders, spreken we vanavond ergens af' Ja dat was wel gezellig. 'Lijkt me leuk!' zei ze glimlachend. 'Ik ben zo nieuw dat ik nog niet eens weet over leuke restaurantjes ofzo, dus misschien dat je jou favoriete plekje kunt laten zien?' wist hij nog helemaal niets? nouja eigenlijk wel logisch hij is er nog maar 2 weken is. 'Hmm, ja ik weet wel wat leuks. Weet je waar de bioscoop is? rechts daar langs dat is wel een leuk tentje! Zie ik je daar wel!' Dat werd wel gezellig. Samen met Jeydon zwom ze naar de kant. Ze klom op de stijger en kneep haar shirtje uit. Ach wat maakte het ook uit, het was lekker weer!Ze pakte al haar spullen bij elkaar en stond op. 'Dan ga ik, zie je straks wel! Ik zal wel reserveren!' zei ze met een glimlach en stapte op haar fiets. toen ze een eindje weg was keek ze nog een keer om. Ook van een afstandje zag hij er niet erg verkeerd uit.
Toen ze thuis aankwam zette ze haar fiets in de schuur en ging naar binnen. Toen ze binnen kwam kwam Streep meteen op haar afgelopen. 'Hallo jongen!' ze aaide hem over zijn hoofd en liep naar boven. Even de tijd had ze wel om nog in haar bed te kruipen. Ze zette haar telefoon wekker en ging liggen. Het duurde niet lang of ze sliep. Na ongeveer anderhalf uur ging haar wekker af en schoot ze op. Nu al.. Ze kroop uit bed en strekte zich goed uit. Dan moest ze zich maar is klaar gaan maken. Ze liep de badkamer in en stapte de douche in. Na enkele minuten was ze klaar met douchen en stond ze in haar kamer wat leuke kleren bij elkaar te zoeken. Alle leuke jurkjes die ze had lagen op haar bed, nu moest ze alleen nog een keuze maken. Na elk jurkje goed bestudeert te hebben had ze toch een keuze kunnen maken. Ze keek op de klok, ze was al weer een uur verder, ze moest maar eens op gaan schieten. Ze begon maar aan haar haren en make-up die na een uur ook klaar waren. Ze liep naar beneden en pakte een paar pumps uit de schoenenkast. Ja ze was er helemaal klaar voor. Ze pakte haar telefoon en belde een taxibedrijf. Ze zouden er over 10 minuten zijn, en dat was ook zo. Toen ze bij de eindbestemming waren stapte ze uit en pakte 20 euro uit haar tasje die ze aan de chauffeur gaf. Bij de ingang stond en man die over de reserveringen ging. 'Hallo, ik had gereserveerd op de naam Brooke Rodriguez.' Met een glimlach keek ze dan man aan en liet an een glimp door het restaurant glijden, zal hij er al zitten. 'Ja mevrouw, deze man wijst u tafel aan.' Terwijl ze rond keek liep ze achter de man aan die haar even later de tafel aanwees. Helaas Jeydon was er nog niet. Ze ober kwam al meteen aan lopen toen ze ging zitten. 'Wilt u iets te drinken?' Vroeg hij met een nette stem. 'Nee bedankt, ik wacht even.' Ze keek de ober vriendelijk aan. Ze bleef naar de ingang kijken hopend dat hij snel zou komen, zou hij het wel gevonden krijgen? Net toen ze weg wilde kijken leek het erop dat hij bij de ingang stond.


haar kleding

Spoiler:

BAM!