Those we love don’t go away, they live in our hearts every day.

"Verdomme, kunnen jullie me nu nooit eens rust gunnen? Sta ik hier verdomme uren te draaien voor de manege, voor júllie en dan vinden jullie het normaal me thuis ook nog eens wat werk te geven. Een paar vijzen los in jullie hersenloze hoofd?" Haar stem was luid, schreeuwend en kwam duidelijk goed over bij haar ouders. Haar moeder draaide geschokt het hoofd, legde haar hand tegen haar keel en slikte een krop weg. Haar vader echter vlamde op Iana af, hief zijn hand en als in een reflex sloot Iana d'r ogen, kromp ze in elkaar en wachtte op een helse pijn tegen haar wang. Het had geen haar gescheeld of ze had die grote hand in haar gezicht gehad waarbij je zijn vingers kon zien staan. Want haar moeder schreeuwde een 'stop'-woord naar d'r vader waardoor die zich inhield en woest de kamer uit stoof, de deur achter zich toe gooiend. "Bende randdebielen." Het waren de laatste twee woorden die Iana vanaf dan van hem had gehoord. De volgende dag had hij zelfmoord gepleegd en was haar moeder vertrokken, Iana achterlatend. Ze was toen zestien jaar, kon nipt voor zichzelf zorgen en hield de manege in d'r eentje staande. Ongelofelijk hoe je leven kon veranderen op één dag, ongelofelijk.
Iana plaatste haar capuchon over haar hoofd en richtte haar blauwe kijkers naar het water dat onder de brug stroomde. Met haar voet schopte ze wat zand in het water en met haar ogen vol tranen probeerde ze al haar gevoelens te uiten in een luide schreeuw die lang weerklonk over het grote gebied. Haar blauwe jeans had een paar druppels maar dat deerde haar niet. Ze had haar rode Hilfiger schoenen aan en haar wit met rode letters pull waarvan de capuchon over haar hoofd was getrokken. Iana had haar haren vanmorgen nog zo mooi in vorm gekregen, haar gezicht opgemaakt en toch kon ze die opgekropte gevoelens niet bedwingen. Zwarte strepen liepen over haar wangen en verbouwereerd sloeg ze ze van haar gezicht. Ze miste haar ouders, miste haar vader en zijn kritiek en wilde gewoon dat alles terug was als vroeger. Nog steeds had Iana haar schuldgevoelens niet onder controle en nog steeds dacht ze dat het haar schuld was dat haar vader dood was. Met een bedrukte, verdrietige uitdrukking op haar gezicht liet ze zich op haar zitvlak zakken en wiebelde met haar benen over de reling van de brug. Wat zat ze hier nu eigenlijk te doen, in de gietende regen om 11u 's avonds. Iana wist dat ze frisse lucht nodig moest hebben en ze het niet zou gered hebben in haar kamer. De gevoelens en herinneringen waren te intens om op te kroppen en ze moest het er gewoon allemaal uithuilen. Iana had haar gezicht begraven in haar handen, probeerde zichzelf te vermannen maar wist dat het allemaal niet veel zin had. Wat zou het haar kunnen schelen dat iemand haar zag, ze had wel genoeg aan haar hoofd dan alleen die gedachten. Stom mens dat ze ook was. Haar handen begonnen te trillen maar ze merkte dat ze langzamerhand toch kalmeerde. De regen bleef onophoudelijk doorgaan en ondertussen was ze al zeiknat. Sowieso bleef ze hier de hele avond, zin om terug te keren naar huis had ze helemaal niet. Iana wilde niemand zien nu, gewoon helemaal niémand.

Iana voelde hoe de wind langs haar armen streek en eigenlijk was ze blij dat ze haar dikke pull had aangetrokken, het was werkelijk een rotweer. De wind suisde langs haar oren en bibberend sloeg ze haar armen om haar eigen lichaam heen. Haar bruine haren hingen in lange slierten langs haar schouders en in haar ogen lag een trieste glans. Waarom was zij diegene zonder ouders? Had ze ervoor gekozen, had ze iets slechts gedaan in haar leven of was er iets aan Iana dat haar ouders haar percé wilden achterlaten? Haar ogen werden opnieuw waterig maar dit keer kneep ze haar blauwe kijkers tot spleetjes en wreef ze allemaal uit haar ogen alsof haar leven ervan afhing. Ze wilde zich niet meer zwak opstellen, nooit meer. Nu niet, nooit niet. Ze had haar leven steeds geleid met twijfels, onzekerheid en verdriet. Moest ze er geen stop achter zetten zou ze er heel haar leven nog mee zitten en zou ze nooit gelukkig kunnen worden. Jason was momenteel de enige die haar zo kon doen lachen en heel haar verleden kon doen vergeten. Een kleine glimlach verscheen op haar gelaat en straalde toen ze dacht aan de jongen die haar hart altijd sneller deed slaan. Die jongen wou ze niet meer laten gaan, hij was momenteel haar enigste steun en toeverlaat.
Een plots geluid achter haar, als ze het goed had was het een kuch, deed haar lichtelijk verstijven. Haar gezicht draaide meteen naar rechts en ze kreeg een jongen in het zicht. Zijn stem klonk vriendelijk en helemaal niet vijandig maar om toe te geven had Iana helemaal geen zin in gezelschap. Toch klopte ze zachtjes naast haar om aan te geven dat hij mocht gaan zitten. Hij moest vast koud hebben want er zat een sterke noordenwind met nog wat regen erbij en hij liep gewoon in een kort T-shirtje. Zijn veronderstelling deed haar zuchten, een diepe lange zucht die vanuit heel diep uit haar keel kwam. "Ja, dat w-was ik." Ze moest even hakkelen maar uiteindelijk kon ze het er toch op een stokkerige manier uitkrijgen. Haar blauwe ogen staarden levenloos voor haar uit en toen Iana de jongen nogmaals bekeek hoorde ze dat hij Drew heette. Het was duidelijk dat deze jongen geen flauw benul had van Iana's verdriet, hij liet een glimlach zien waarbij zijn hele rij tanden zichtbaar waren. Het was geen verkeerde jongen, moest ze Jason niet zijn tegengekomen had ze hem vast knap gevonden. "M-mijn vader.." Iana's stem stokte en een brok verzamelde zich in haar keel waardoor ze voor even moest slikken en haar haren uit haar gezicht moest strijken. "..heeft zelfmoord gepleegd, mijn moeder is weggerend en dat is.." Weer moest ze naar adem happen en voelde ze de tranen voor een derde keer over haar wangen druipen. Ja, fijn, kwetsbaar meisje dat ze was. Stond ze gewoon te huilen voor een jongen zijn zicht. Ongelofelijk. "..mijn schuld." Vulde ze haar vorige zin nog snel aan, vooraleer ze weer in huilen zou uitbarsten. Haar vingers trilden en ze voelde heel haar lichaam schokken. Ze kon er niet aan doen, de tranen kwamen er gewoon en Iana kon ze onmogelijk tegenhouden. Nog voor ze het besefte vloog ze in de armen van Drew, legde ze haar hoofd huilend tegen zijn schouder en drukte ze zich dicht tegen zich aan. Je kon ze het zien als een 'steun' zoeken, iemand die haar even kon laten uithuilen. Iana snikte en het drong pas na een tijdje door dat ze tegen een onbekende zijn schouders stond te huilen. "S-sorry.." Vlug liet ze hem terug los en keek ze vluchtig naar de grond. Stom Iana, stom wijf dat je bent.

Iana voelde de armen van Drew om zich heen en glimlachend keek ze in zijn lichtblauwe ogen. Nu ze hem wat beter bekeek had hij best leuke ogen, een soort vriendelijke glans rustte erin. Haar lange bruin haren plakten tegen haar pull en zachtjes vervloekte ze zichzelf dat ze hier in de regen had staan huilen. Echt iets typisch voor Iana als ze in een echt slechte bui was. Misschien was het gezelschap van Drew dan toch wel belangrijk voor haar geweest, om het er toch even allemaal uit te gooien. Het verbaasde gezicht van de jongen was haar natuurlijk niet ontgaan maar dat vergaf ze hem. Zelf zou ze ook geen idee hebben wat te doen bij zo'n huilend, onbekend mensenwezen. Zijn vraag was niet meteen onverwachts maar toch had Iana moeite om er antwoord op te geven. "Ik.. Ik heb geen idee." Voor het eerst had ze geen idee wat te zeggen of om een antwoord te formuleren. Al die tijd had ze de dood van haar vader en de loop van haar moeder op zichzelf geschoven en was ze nog steeds niet van die last af. Het schuldgevoel zou ze waarschijnlijk voor altijd blijven, terecht of onterecht. "De dag voordat mijn vader zelfmoord had gepleegd hadden we voor de zoveelste keer weer ruzie. Ik moést verdomme elke dag heel de administratie en werken doen op de manege terwijl hij gewoon op z'n luie achterwerk in de zetel voor de televisie zat. En als ik dan thuis kwam, moe van het werk, dúrfde hij me zelfs nog te vragen om op te kuisen, zijn rommel op te ruimen of eten te maken. Die dag was het me gewoon teveel geworden, ik had 'm afgebruld en dat was dan het laatste wat ik van hem heb.." Een diepe zucht verliet haar keel en ze voelde hoe haar wangen weer rood werden en vlug wendde ze haar gezicht af naar links. Als je ging huilen, daarvoor, dan kreeg je altijd zo'n warm gevoel in je wangen en weet je dat de tranen eraan komen. Iana beet kort op haar onderlip en probeerde troost te vinden in de arm die om haar heen geslagen werd. Ze legde haar hoofd -zonder erbij na te denken- op zijn schouder en ademde zacht in en uit. "Ik ben Iana, voor moest het je interesseren." Het was de eerste zin die er vlot uitkwam, zonder gehakkel, tijdens dit gesprek. Een korte glimlach kwam op haar gezicht en ze lachte zachtjes. "Ongelofelijk dat ik dit tegen iemand heb gezegd die ik helemaal niet ken.. Je bent de eerste die iets van mijn verleden heeft gehoord. Zelfs mijn beste vrienden weten niets van wat er voordien gebeurd is." Iana grijnsde, keek om naar Drew en haar grijns werd nog breder. Ze genoot van de arm die om haar schouders lag, het gaf haar voor de eerste keer deze avond weer wat troost, alsof iemand om haar gaf. Ook al kende ze deze jongen helemaal niet. Dit waren de soort mensen die je beste vrienden kunt noemen, of je ze zou nou door en door kent of niet. Ze zullen er altijd voor je zijn. Iana slikte en sloot een paar minuten haar ogen. "Het doet deugd te weten dat er toch iemand is in dit hele gebied die er even voor me is." Ze kroop voor de warmte nog wat dichter tegen 'm aan en zorgde er ook voor dat hij een beetje warmte kreeg doordat ze zijn arm pakte en daar met haar hand over wreef. Ze bedoelde er niets mee, niets intiems of whatever, puur omdat hij er voor haar was en zij iets terug wilde doen. Dat moest, toch? En als hij het niet wilde zou hij haar wel wegduwen, dat wist ze wel.

Iana hoorde zijn woorden en glimlachte zachtjes. Ja, daar zat wat van waarheid in. Een kant van het verhaal die ze nog niet goed bekeken had. "Humnh. Heb je misschien wel gelijk in. Maar toch .. Ik dacht dat, toen ik hem had af gebruld, hij écht dacht ik niets meer om 'm gaf en met mams ging het ook al helemaal niet meer goed. M'n vader dronk ook veel, het irriteerde m'n moeder mateloos en dat was duidelijk te voelen aan de sfeer die er 's avonds lag. Daarom dat je mij nooit veel thuis zag, ik vond m'n rust altijd weer bij de paarden en bij de mensen wie ik liefheb." Een bedrukte blik verscheen op haar gelaat en maakte duidelijk dat ze er nog steeds niet volledig over was. Ze kon 's avonds zo uren in haar kamer zitten en denken aan alle opties die haar vader zou kunnen gehad hebben maar hij juist die verkeerde had genomen. Natuurlijk had Iana nu geen geklaag meer om zich zorgen over te maken, maar nu had ze allemaal gedachtes en schuldgevoelens waar ze zich dan weer zorgen om baarde. Het verpeste zo langzamerhand haar leven en soms zag ze het zelf zo duister dat ze ook al van die zelfmoordneigingen had gehad. Natuurlijk had ze nog nooit de daad echter aan zichzelf geslaan maar misschien was het maar beter om al die depressieve gedachtes uit haar hoofd te verbannen. Positief werkte het sowieso al niet op haar humeur. De grijns die rond zijn lippen speelde was haar niet ontgaan en het werkte aanstekelijk op de glimlach die steeds breder werd. "Het doet wonderen om het aan iemand te vertellen." Ze glimlachte, keek hem voor een tijdje recht in zijn ogen aan en verbaasde zich er steeds weer over wat hij zo'n heldere, fonkelende ogen had. Nice guy, dat wel. "Dankjewel." Bedankte ze hem terwijl Iana hem een kus op zijn wang drukte en weer als een gek over zijn armen wreef. "Je bent wel een kip om in dit weer met een T-shirtje rond te gaan lopen. En ik zou je mijn pull hebben aangeboden maar ik vrees dat het niet veel zou uit helpen, hij is drijfnat." Lacherig hief ze haar mouw een beetje op en liet hem uiteindelijk weer los. Je kon hem zo goed als uitwringen. Daarom dat het ook zo goed deed om lichaamswarmte te delen, dat is immers ook de meest betere manier om je op te warmen. Veel sneller dan een dikkere pull of iets anders in die richting. "Maar, Drew, wat brengt jou hier eigenlijk? Ik denk niet dat je zonder reden gewoon door de regen ging gaan lopen." Een speelse twinkeling verscheen in haar blauwe ogen en geamuseerd keek ze Drew aan. Het was er aan te zien dat Iana haar ouders even aan het vergeten was en ze zich nu zoveel mogelijk probeerde te richten op Drew. Misschien was dat wel het beste, dan vloeiden die tranen minder en dan waren er minder van die ongemakkelijke momenten. Althans, dat dacht Iana dan toch. Toen ze merkte dat de regen zo niet ging stoppen kreeg ze opeens een ideetje dat misschien voor hen beiden in hun voordeel zou werken. "Kom. Dan leid ik je even naar een plek waar het waarschijnlijk minder nat zal zijn." Glimlachend bood ze haar hand aan zodat ie zou recht geraken -wat hem waarschijnlijk ook wel zou lukken zonder haar hulp- en opeens in een goed humeur nam ze zijn hand vast. Waarom ze het deed wist ze niet, maar deze onbekende begon haar wel te amuseren, hij maakte op een of andere manier haar dag goed. Jason zou dat toch niet erg vinden? Nee, toch? Iana dacht er maar niet al teveel over na en nam Jason mee via een paar binnenwegjes naar een groot bos waar er hoge lantaarnpalen hun mooiste lichten verspreiden. "Mooi héah, net als uit de film." Grijnzend keek ze Drew aan en wandelde zo verder met 'm mee tot aan een grote open plek waar er een hangmat lag -die overdekt was met een doek met bladeren op- en liet zich er lacherig invallen. "If you want to join me?" In haar gebroken Engels probeerde ze hem duidelijk te maken dat hij best naast haar kon zitten. Ze zorgde ervoor dat er nog plaats genoeg was zodat ook Drew zich kon neerzetten. Ze hadden zicht op een groot meer waarop alle regendruppels met een droog 'plons' geluid invielen. De maan stond al hoog aan de hemel en verspreidde toch nog een sober licht dat de boel nog wat opfleurde. Hopelijk genoot Drew net zo hard van de rust als zij aan het genieten was.

Iana glimlachte toen ze Drew op haar af zag komen. Het viel haar op dat ook hij wat gespannen liep en er duidelijk ook iets aan de hand was wat hem dwars zat. Veel langer had het niet geduurd of ze luisterde aandachtig naar de woorden van Drew die haar meteen wat wijzer maakten op de situatie. "Stiefouders, ze zijn nergens goed voor. Ik ken zo nog mensen en die zeggen allemaal hetzelfde, dat ze blij zijn dat ze oud genoeg zijn om voor zichzelf te zorgen en niet continue bij die stiefouders moeten zitten." Ze glimlachte hem bemoedigend toe, merkte dat dit het moment was waarop zij hém moest troosten en ze legde -als uit een reflex- een troostende hand op zijn hand. Voor even verstrengelde ze haar vingers met die van hem en gaf een zacht kneepje. Het voelde best wel akward om dit opeens allemaal te doen met een zo goed als vreemde, maar het voelde goed, en tenslotte voelde ze zich gedwongen om deze jongen te helpen en ook hem er bovenop te helpen. Iana wilde eerst vragen of zijn moeder en stiefvader wel vaker ruzieden maar ze slikte die woorden vlug in aangezien ze wist dat als je iets wilde vergeten je het zeker niet op prijs stelde dat iemand erover zou doorvragen. Dus hield Iana haar mond maar en richtte ze haar blauwe kijkers naar het water dat zachtjes tegen de oever stroomde. Het was hier niet te koud en ook de regen kon nu niet meer op hun lichamen vallen. Een perfecte locatie voor twee mensen zoals Iana en Drew, dat was een feit dat zeker was. Zijn tweetal woorden deden haar zachtjes lachen. "Het is hier zeker mooi, het landschap is prachtig en een leuk gezelschap maakt alles nog duizendmaal leuker." Een speelse blik speelde een spelletje met haar gelaat en glimlachend keek ze vanuit haar ooghoeken naar Drew om zijn reactie af te wachten. Ze zag dat hij zijn mobiel uit zijn zak haalde, de display bekeek en hem toen weer wegstak. Iana besloot er maar niet naar te vragen, het was duidelijk dat het hem niets kon schelen en hij het er liever niet over wilde hebben. Kon ze best begrijpen. Toen ze Drew's ogen over haar heen voelde gaan merkte ze dat ze helemaal rood aanliep. Dat hij zei dat ze mooi was maakte haar nog roder en zachtjes wende ze haar gezicht af naar de grond. Hoofdschuddend herstelde ze zich en Iana streek een lok haar uit haar gezicht. "Je praat tegen jezelf denk ik." Iana lachte, keek hem glimlachend aan en merkte dat ze al die tijd Drew's hand had vastgehouden en ze het eigenlijk wel leuk zo vond. Iana richtte haar blauwe ogen weer op Drew en grijnsde van oor tot oor. "Ik kan niet ontkennen dat ik het leuk vind dat ik je tegengekomen ben in dit rotweer." Haar stem klonk al even fluisterend als de zijne en weeral gaf ze een zacht kneepje in zijn hand. Ja, ze vond 'm leuk, dat was wel duidelijk. Voor even beet ze op haar onderlip en streek voor de duizendste keren een lok haar achter haar oren. Net zo'n tik nerveux waar ze maar niet mee kon ophouden. "Ik mag je wel." Het was bijna zachter dan een fluistering maar net te horen als je echt goed luisterde. Ze glimlachte, keek naar de grond en toen weer naar Drew. Ze kon er niet aan doen, deze jongen was .. aantrekkelijk. Dat was haar al een heel tijdje opgevallen en die signalen had ze vast al doorgespeeld naar Drew. Haar blauwe kijkers bleven op zijn lichtblauwe ogen gericht en zonder het goed en wel te beseffen had ze zich verplaatst en lag ze zij aan zij naast de jongen, met haar hoofd op zijn schouder zodat ze hem nét nog kon aankijken. "Ik vind het zo wel goed liggen.." Ze glimlachte, drukte een kus op het puntje van zijn kaakbeen en verbaasde zich erover hoe spontaan dit allemaal kwam. Iana zou het Jason nog wel eens uitleggen, nu leek ie helemaal niet meer in haar gedachten te dwalen. Alles leek opeens naar Drew gericht.. Het was .. Raar.

Iana fronste haar wenkbrauwen toen ze hoorde dat die stiefvader van Drew verlangde dat hij hem vader zou noemen. Was die gast niet beschaamd of zo? Iana balde haar linkerhand tot een vuist en had net de zelfbeheersing om de kracht uit haar hand te laten gaan of ze had iemand een klap gegeven. Bij Iana zou het zo niet gegaan zijn, zij zou ze staan zwart schelden tot wanneer ze netjes haar mening zouden gekregen hebben. Iets typisch voor Iana. Nooit nam ze een blad voor de mond en altijd gaf ze rechtuit haar mening. Daardoor was ze al veel vrienden kwijt geraakt maar als Iana haar gedacht nog niet mocht vertellen dan hoefde die vriendschap voor haar eigenlijk ook niet meer.
"Ongelofelijk. Moest het mijn stiefvader geweest zijn had ik hem waarschijnlijk eens goed op z'n plaats gezet." Een dubbele grijns krulde rond haar mondhoeken en grijnzend keek ze naar het prachtige landschap dat voor hen lag. Het was ondertussen al gestopt met regenen en Iana voelde dat haar pull langzamerhand begon te drogen. Het maanlicht scheen prachtig op het water en een opeens romantische sfeer overviel hen. Ook de hoge lantaarnpalen droegen hun steentje bij want ze schenen recht op hun hangmat waardoor dat ongeveer de enigste plek was die verlicht werd. Zijn woorden deden haar lachen, dat was echt iets typisch voor hem om te zeggen. "Je weet niet hoe blij ik ben om jou tegen te komen. Ik denk dat ik vaker zo depressief ga zitten huilen, misschien kom ik je dan vaker tegen." Grinnikend keek ze in zijn prachtige blauwe ogen en hoopte stiekem dat ze hier dagen zouden kunnen blijven liggen. Even schoot er haar een super leuk idee te binnen maar Iana wist niet of dit wel zo verantwoord was. Net toen ze het wou voorstellen hoorde ze Drew zijn woorden en voelde hoe haar wangen weer helemaal rood werden. Hij wist toch steeds hoe hij haar moest laten blozen. "Jij bent ook leuk." Ze gaf een speelse kus op zijn neus en wreef zachtjes over zijn wang. Of dit nu mocht en kon voor de tijd dat ze elkaar kenden wist ze niet. Maar dat deerde haar niet, ze voelde zich er goed bij en het maakte haar niets uit wat anderen daarvan moesten denken. En als Drew zich er niet goed bij zou voelen zou hij haar vast wegduwen dus; no problem. Toen ze zo'n tijdje naast elkaar lagen schoot ze opeens overeind en merkte dat door al haar geweld heel de hangmat mee naar rechts viel en Drew met haar mee de grond op lag. Iana keek verdwaasd om zich heen en zag dat haar kleren voor met modder besmeurd waren. "Oh, sorry!" Iana probeerde haar gezicht in de plooi te houden maar toen ze het bemodderde gezicht van Drew zag kon ze zich echt niet inhouden en schaterde Iana het uit van het lachen. Nu kwam haar plannetje eigenlijk nog wel goed van pas. "Kom! Volg de professional!" Twee seconden had het geduurd of Iana had zich afgezet vanuit de oever en ze had zich in het water laten vallen. Water spetste langs alle kanten en Iana gierde het uit. "Het water is zalig weet je." Een grote glimlach sierde haar gelaat en verwachtingsvol keek ze Drew aan, afwachtend wat hij zou doen.

Iana zat zich al de hele tijd een kriek te lachen en ze had het moeilijk om er mee op te houden. Maar je kon dit alleen maar zien als een teken dat ze zich aanstekelijk amuseerde. Haar blauwe, felle kijkers gingen naar Drew en grijnzend keek ze naar hoe hij in het water sprong en al het zand uit het zijn haren spoelde. Iana kon dat misschien ook wel best doen. Vlug ging ze onder en begon als een gek in haar haren te wrijven. Alleen, toen ze boven kwam, voelde ze hoe iemand haar aan haar benen naar beneden trok en ze niet veel later een paar armen om haar middel had. Een warm gevoel drong tot in haar keel door en haar hart ging als een gek tekeer. Dit voelde .. Vreemd. Te raar om het met woorden te verwoorden of formuleren. Iana probeerde zich zo snel mogelijk te herstellen en woelde hyperactief in zijn haren. "Je bent me d'r eentje Mister Drew, dé gluiperd en stiekemerd van Horse Home!" Diezelfde uitdagende fonkeling was weer te zien in haar ogen en heel haar gezicht lichtte op toen ze zijn tong zag uitsteken. Zo vlug als ze kon -toen hij zijn tong ook nog had uitgestoken- stak ze haar tong ook uit en kwam een sprong naar voren zodat ze een fractie van een seconde elkaars tong aanraakten. Iana vond dit natuurlijk allemaal wel grappig en stond zich weer ziek te lachen. "Daar heb ik je weer mooi!" Grijnzend om haar eigen streek zwom ze terug naar de oever, ging onder water en kwam weer naar boven om dan weer op het oppervlak te klimmen. Natuurlijk deed ze dit niet zonder bedoelingen, anders zou ze Iana niet heten. Zodra ze recht stond boog ze héél diep naar voren, ging met haar handen door haar haren en maakte zo'n achterwaartse beweging waardoor al haar haren in een 'sexy'-move naar achteren vlogen en ze lacherig haar handen in haar heupen plaatste. Met haar lippen getuit keek ze in Drew's ogen en glimlachte haar tanden bloot. Ja, ze kon best mee doen aan Miss Sexy, al zij ze het zelf. Maar veel tijd gaf ze Drew niet om erover na te denken want daar lag ze alweer in het water, spartelend naar Drew en om hem heen zwemmend. Als ze de kans had duwde ze hem naar beneden en als hij even niet oplette haalde ze heel zijn haar overeind. Het was allemaal best kinderlijk en belachelijk maar Iana amuseerde zich kostelijk. Het is en bleef een leuke jongen, dat kon ze gewoon niet ontkennen. En terwijl ze hem eens goed bekeek wist ze dat ze vaker met hem wilde afspreken, hij een goeie indruk bij haar had achtergelaten en ze het zeker zag zitten om eens op een date te gaan. "Zou je het eens zien zitten om eens te gaan daten? Dan kan ik me tenminste eens deftig opmaken. Want nu voel ik me net een monster met uitgelopen mascara." Beteuterd trok ze een pruillipje en met haar wimpers twinkelend keek ze Drew lacherig aan. Dit ging nog leuk worden, dat wist Iana gewoon.

Zijn uitdagende toon deed haar niet veel, ze legde haar armen in haar heupen en leek er gelijk niet veel van te verwachten. "Bring it on bitch." Ze streek een natte sliert haar uit haar gezicht en richtte haar blauwe ogen op die van hem. Pas toen hij begon te fluiten en zijn witte tanden ontblootte voelde ze hoe haar 'stoere' imago wat naar beneden viel en haar schattige 'zij' weer naar boven kwam. Als een onschuldig engeltje wriemelde Iana met haar haar en wond steeds een lok rond haar vingers. "Zeg vooral niet dat ik mooi ben of ik word zo rood als een kreeft." Op haar gezicht stond een kinderlijke glimlach en haar handen woelden onwennig in het water. Iana had het woord 'mooi' of de woorden 'je ziet er goed uit' nooit echt kunnen aanvaarden. Voor haar zag ze er nog altijd niet pérfect uit en vond ze zichzelf niet eens knap. Integendeel, ze wou elk moment haar uiterlijk ruilen voor het uiterlijk van iemand anders. Maar dit waren zulke gedachtes dat wel veel anderen hebben. De knipoog was Iana niet ontgaan en speels schudde ze het hoofd, tuitte haar lippen een tweede keer en hield haar hoofd wat scheef. "Ik denk niet dat een kostuum of een jurk met modder staat. Maar wie weet, wat modder in die mooie haren van je staat toch nooit verkeerd?" Ze zette haar hoofd nog schever en bekeek hem van top tot teen waarna ze bevestigend knikte. "Het is best sexây." Bij dat laatste woord trok ze een geamuseerd gezicht en gaf ze hem een knipoog terug. 1-1 bitch. In zichzelf hield ze de scores bij van allebei hun opmerkingen en vond dit best wel grappig zo. Haar make-up kon er dan wel slecht uitzien, haar kleren konden zo gescheurd zijn als wat, toch vond ze dit een van de meest leuke avonden die ze ooit had gehad. Drew was een jongen die je niet vaak tegenkwam. Zo'n karakter was uiterst zeldzaam en voor één keer was trots op zichzelf. Dat ze zo iemand had dúrven aanspreken. Toen Drew zei dat hij haar wat ging laten zien trok ze verbaasd haar wenkbrauwen naar omhoog. "Wat dan?" Voor het eerst leek ze uiterst nieuwsgierig te zijn en gretig nam ze zijn hand vast. Later realiseerde ze zich dat ze die verraderlijke blik op zijn gezicht niet had mogen vertrouwen. Want nog geen twee seconden later voelde ze hoe hij haar lichaam ophief en ze in de modder belandde. Gillend en spartelend wrong ze zich los en verzamelde in haar hand een heleboel modder. Met de klots modder in haar handen liep ze op Drew af en smeerde de bol lekker uit in zijn haren. Nadat ze dat had gedaan tekende ze met de modder een hartje op zijn wang en lachte toen ze het resultaat bekeek. "Hoe schattig, een moddermonster met een hartje op z'n wang. How cute." Haar eigen kunstwerk bekijkend trok ze lacherig een gek gezicht en zette zich al schrap om op de vlucht te gaan. Met die Drew wist je maar nooit!

Iana kon zich bijna niet inhouden van het lachen, haar schouders schokten regelmatig omhoog en ze had haar hand voor haar mond geslaan om toch maar niet het volledige volume van haar lach te laten horen. Maar toen ze weer een hand naar haar hand zag gaan trok ze bedenkelijk een frons met haar wenkbrauwen en aarzelend gaf ze hem haar hand. Natuurlijk was Iana zo blond -ook al was ze bruin- dat ze Drew vertrouwde en niet veel later voelde ze een hand op de zijkant van haar wang. Nu ging ze het krijgen, nu ging ze een spets modder in haar gezicht krijgen en zou ze nog zwarter zijn dan daarnet. Maar in plaats daarvan voelde ze een stel lippen op de hare en verdwaasd om te reageren tuitte ze enkel haar lippen en sloot -te dom om het te beseffen- haar ogen. Maar natuurlijk was dit enkel een afleidingsmanoeuvre en voelde ze niet veel later een paar handen in haar haar, modderige handen weliswaar. Gillend sloeg ze zijn handen weg en haar mond vormde één grote O toen ze een hand door haar haren haalde en er iet eens deftig door geraakte. "Oh god, nu ben je eraan! Nu ben je er helemaal aan!" In een hyperactieve Iana pas snelde ze achter Drew aan maar merkte dat hij veel sneller was en al lang in het water was gesprongen. De sarcastische opmerking deed haar grijnzen en stiekem was ze al een heel plan aan het voorbereiden om hem terug te pakken. Toch bleef ze nog wat suffig door die ene zoen die haar wat ondersteboven had gebracht. Maar snel had ze zich kunnen herpakken en met een indianen roep gooide ze zichzelf in het water en zwom op Drew af. Het water was helemaal niet diep dus Iana kon makkelijk naar Drew lopen en toen ze hem had bereikt legde ze een arm rond zijn schouder en een andere onder zijn middel. Zo nam ze hem in een babyhouding vast en droeg hem een heel stukje -wankel door het gewicht- een eindje verder tot wanneer ze halt hield en Drew met een grote grijns aankeek. "Stiekem ben je mijn kleine baby." Met haar vrije hand nam ze zijn wang vast en kneep daar -als een oude boma- een tijdje in. Lacherig liet ze Drew uiteindelijk terug los en liet hem vanop een afstandje in het water vallen. Dit uitje beviel haar wel, en nu de klitten eindelijk uit haar haren waren kon ze Drew weer eens terugpakken. "But hee, Mister Sexy, ik daag je uit." Met haar wenkbrauwen speels de lucht in plaatste ze opnieuw haar handen in haar zij en bleef hem met haar blauwe kijkers aanstaren. "Ik daag je uit om een striptease te doen." Bij dat laatste wiebelde ze lacherig met haar wenkbrauwen en knipperde een aantal keren schattig met haar wimpers. Ja, zo kennen we Iana weer. Schattig van buiten en vals vanbinnen. Het was toch een heks van een mens.

Iana moest lachen om zijn opmerking maar knikte uiteindelijk toch bevestigend op zijn woorden. "Ja, groter wel, maar slimmer? Hmmnh." Ze streek peinzend met haar wijsvinger over haar kin en grijnsde haar tanden bloot. Ja, plagen deed ze hem graag en dat wist ie vast en zeker ook. Een frisse wind stak op en een rilling streek over haar ruggengraat. Het zou vast kouder worden dus ze zouden niet al te lang meer in het water moeten blijven. Maar nu viel het allemaal nog wel mee, het water was lauw/warm dus het was een perfecte temperatuur om te zwemmen. Iets wat Iana niet had verwacht dat ze gingen doen na zo'n rotweer. Toen hij zijn wenkbrauwen ophaalde wist Iana in zichzelf dat hij haar voorstel wel zag zitten. Maar toen ie na een vijftal minuten nog niets deed wist ze dat er een 'maar' ging komen. En die kwam er ook, een tweetal minuten nadien. Iana wist op een of andere manier dat hij dat ging zeggen. "Okey dan." Een brede glimlach vulde haar gezicht en met haar handen in haar haar stapte ze het water uit. "Padam papam, padam, papam.." Terwijl ze zo'n droog melodietje zong nam ze de uithoeken van haar pull en trok die langzaam over d'r hoofd. Daaronder had ze een fel rood topje -die natuurlijk helemaal nat was- en keek met haar blauwe kijkers naar Drew terwijl ze zijn reactie afwachtte. De maan scheen al volledig op het meer en verspreide een romantische sfeer. "Nu jij!" Met haar ogen twinkelend zijn richting uit sprong ze het water terug in en wreef al haar haar uit haar gezicht. Dat was het enige rotte aan zo lang haar hebben, het hing continue in je gezicht en als je het terug wegstak kon je het amper twee minuten later weer opnieuw steken. Veel meisjes zouden dit bevestigen, het was zo'n probleem waar enkel een haarspeld goed voor was. Maar dat droeg ze niet graag. Al zwemmen naar Drew legde ze haar hand op zijn wang en streelde zijn kaaklijn. "Your turn Mister Sexy." Grijnzend duwde ze hem wat naar het oppervlak en keek alvast geamuseerd zijn richting uit.

-Oh my, mijn inspiratie is gaan vliegen O.o

Iana floot met haar twee vingers naar Drew toen die het water uitsprong en zijn shirt uittrok. Breed grijnzend sloeg ze hem gade en keek hem na toen hij het water weer insprong. Drew had niet overdreven veel spieren maar had toch een leuk afgetraind lichaam waardoor Iana weer wat roder zag. Haar blauwe kijkers volgden de jongen en fonkelden toen hij haar weer wat naar de oever duwde. Iana zat nu in haar rode topje en had nog haar jeans aan. Zin om zo nog drie keer in en uit het water te springen had ze niet dus lang had het niet geduurd of Iana stond in haar zwarte BH en roze boxershort. Het was niet zo'n mannelijke boxer maar you know, zo'n meisjesachtige boxer. Iana droeg bijna nooit slipjes en vond het ook totaal niet goed en comfortabel zitten. Een grijns krulde rond haar mondhoeken en opeens rillend van de kou sprong ze het water weer in. Maar naarmate ze Drew weer naar de oever duwde merkte ze dat ze hem nog iets niet verteld had. Eigenlijk was ze niet echt single, had ze een vriend maar was het nog niet zo officieel. Telde dat dan? Anyway, Iana voelde zich zo goed als verplicht het Drew te vertellen en hem op de hoogte te stellen van de situatie. Want als ze het zo voor zich zou houden zou het vroeg of laat toch uitkomen.
"Drew, ik moet je wat vertellen.. Bekennen.." Iana nam zijn twee handen vast en gebaarde hem uit het water te komen. Ze kon het toch niet laten om haar arm rond zijn middel te leggen en hem nog even dicht tegen haar aan te trekken. Iana duwde Drew zachtjes terug in de hangmat en ging zachtjes naar hem zitten. Ook al zat ze nu in haar BH en boxer, het kon haar op dit moment niet veel schelen. "Ik heb je nog eigenlijk niet veel over m'n liefdesleven en dergelijke verteld. Nu, ik heb eigenlijk een paar dagen geleden Jason ontmoet, een jongen met smaragdgroene ogen. En ik had toen echt het gevoel dat we samen hoorden en dat we zo goed matchten." Iana hield haar hoofd wat schuiner en wachtte zachtjes op zijn reactie. "Maar nu ik jou heb ontmoet lijkt hij niet meer zo in mijn hoofd te spelen, heb ik plots geen oog meer voor 'm.. I-ik wil gewoon j-" Iana slikte, vervloekte zichzelf dat ze nu stond te hakkelen als iemand die niet kon praten en herstelde zich zo snel mogelijk. "Ik wil gewoon jóu." Dat laatste fluisterde ze zachtjes in zijn richting, alsof ze bang was dat elk moment Jason uit een hoek zou verschijnen.

Iana was lichtelijk bang voor zijn reactie en kneep haar ogen -bang voor zijn woorden- tot spleetjes. Een tweetal minuten later besefte ze dat die angst eigenlijk voor niets goed was en Drew het zelfs nog goed opnam ook. Iana had zich al een schreeuwerige Drew voorgesteld maar merkte dat haar gedachten de boel altijd overdreven waardoor ze vaak onzeker voor niets werd. Kalm knikte ze op zijn woorden, kneep haar handen tot vuisten en ontspande ze uiteindelijk weer. "Maar ik durf het hem niet zo goed te vertellen .. Wat ben ik dan voor een vriendin? Na nog geen dag bedrieg ik 'm al." Ze zuchtte, keek bedrukt voor zich uit en hoopte dat al die lasten gewoon van haar schouders zouden vallen en ze eindelijk een normaal leven kon leiden. Iana kennende gooide ze zich altijd veel te snel in een relatie en verveelde ze zich alweer amper een dag nadien. Misschien was het daarom beter dat Drew en Iana het maar eens rustig moesten doen en de tijd moesten nemen om elkaar beter te leren kennen. Die date was eigenlijk een perfecte kans om Drew te leren kennen, dat zou overigens ook niet lang meer duren want Iana wilde hem het liefst elke dag in haar buurt. Alleszins was Iana blij dat Drew er zo cool over deed en hij zich ontspannen naar achteren liet zakken. Toen hij echter een paar haarlokken uit haar gezicht streek liet ze een van haar zeldzame glimlachen zien en sloot haar ogen als in een reflex toen hij zich naar voren boog en hun lippen elkaar raakten. De eerste kus duurde niet lang maar de tweede deed haar zweven en leek voor Iana wel minuten lang te duren. Zijn woorden lieten haar blozen en met haar hand streek ze langs zijn kaaklijn. Ze drukte kort haar lippen net naast de zijne en grijnsde om het spelletje dat ze er weer van maakte. Iana duwde hem kort naar achteren en nestelde zich weer naast hem. Alleen ging ze niet alleen naast hem liggen, dit keer rolde ze op zijn buik en liet haar hoofd op zijn borst zakken. Ze kon zo zijn hartslag horen. "Damn, straks val je dood. Zo'n hoge hartslag!" Grijnzend drukte ze haar lippen vanaf zijn navel zo naar boven tot aan zijn kaaklijn en uiteindelijk hield ze halt bij zijn lippen en liet hem extra lang duren. "Laten we ons gewoon amuseren en kijken hoe het loopt, okey?" Iana keek hem met haar blauwe kijkers aan en was benieuwd hoe zijn reactie ging zijn. Het kon nog zo koud zijn, Iana had het bloedheet.

Iana zag dat Drew haar de hele tijd aankeek en voorzichtig draaide ze haar gezicht zodat ook zij hem kon aankijken. Ze knikte. "Daar heb je misschien wel gelijk in maar het blijft toch -op een of andere manier- vreemdgaan. Toch?" Iana richtte haar blik weer op de grond en wreef peinzend over haar voorhoofd. Waar zat ze zich eigenlijk druk over te maken? Nu was Iana bij Drew, nu moest ze niet nadenken over Jason. Uiteindelijk zou de keuze aan Iana liggen en dan zou zij kiezen wie haar het dierbaarst en het dichts bij het hart lag. Iana kreeg nu al serieuze gevoelens voor Drew maar ze kon echt niet zeggen dat ze wel zo écht waren. Ja, ze vond hem leuk en ja hij was knap. Maar op één dag kon je nooit tegen iemand zeggen dat je van diegene hield, dat kwam je pas te weten na een aantal dagen. Sowieso zou Iana nog veel keren willen afspreken met Drew, zou ze met hem dagen willen doorbrengen zoals die van vandaag en dan zou het wel goed komen. Iana inhaleerde als een drugsverslaafde de geur van Drew binnen en merkte dat dat rustgevend werkte op haar humeur. "Je ruikt lekker." Iana wist dat ze die geur vanavond in haar bed zou missen, ze aan hem zou denken en ze stilletjes heel hun avond weer zou overlopen in haar gedachten. Dat deed ze altijd als ze iets leuks had gedaan. Zijn lach deed haar ook lachen, het leek wel of ze niet kon stoppen en toen ze zijn twee woorden hoorde liep ze weer zo rood aan dat je zou denken dat ze een tomaat was. Aangezien Iana er niet tegen kon dat ze zo rood aanliep gaf ze Drew een duwtje tegen zijn borst maar wist dat dat niet echt effect zou hebben. Iana haar duwtjes waren niet echt hard, if you know what I mean. Een pruillipje kwam op haar gezichten toen Drew vertelde dat hij maar beter naar huis ging en hij haar wel naar huis kon brengen. "Oh, dat aanbod kan ik moeilijk afslaan. Ja, 's goed." Met een lieve glimlach op haar gezicht wipte ze de hangmat uit en nam al hun kleren bij elkaar. Snel werkte ze zich in haar kleren -wat nogal moeilijk ging omdat ze tegen haar huid plakten- maar zorgde ervoor dat ze het shirt van Drew vast had en hij het niet kon aandoen. "Ik denk dat je zo veel smexy'er bent dan met dat shirt." Grijnzend stapte ze op Drew af en trok lacherig haar shirt wat naar beneden zodat je nog steeds half haar bh zag en grinnikte. "Ik loop zo en jij loopt dan zonder shirt. Goed?" Grijnzend legde ze haar arm weer rond zijn middel en genoot gewoon van de warmte die ze voelde als ze hem aanraakte. Het leek wel een soort drang te zijn want steeds kon ze hem niet gerust laten. Na een tijdje terug wandelen kwamen ze langzamerhand aan in de woonwijken en nog geen paar minuten later liepen ze recht voor Iana's huis. "Hier woon ik.." Glimlachend draaide ze zich om en keek in het knappe gezicht van Drew. Als ze hem zo zag -met zijn blonde haren in de war- was hij echt enorm aantrekkelijk. "Zaterdagavond? Er is een dancing in de bar van Thomas z'n vader. Wordt dat de date?" Met haar blauwe ogen keek ze hem verwachtingsvol aan en drukte hem nog eens goed tegen zich aan. "Hopelijk tot dan." Voor ze zich omdraaide drukte ze nog een kus op zijn lippen en draaide zich daarna traagjes om. "See ya soon, my love." Met die woorden liep ze richting haar voordeur, deed de deur open en zwaaide vrolijk naar Drew. Gek mens dat ze was.