Just ride for fun { Open }

Valerie's haren die in een dikke vlecht gebonden was floog mooi achter haar aan, even als de manen en de staart vaan Free. Ze reed het paard nu twee keer in de week. Het was een erg moeilijk paard en daarom reed ze hem ook. Het was ook eigenlijk helemaal niet zijn schuld. Zijn basin was er niet zo heel vaak en als ze er was gebruikte ze hem als een machine. Hij was ok altijd aangenaam vrolijk als Val de stallen binnen kwam. Niet omdat zij het persé was, maar dan wist hij gewoon dat hij er even lekker uit. De eerste paar keren reed ze met hem in de bak, maar ze had sterk het gevoel dat hij zich er maar niet op kon concentreren. Hij luisterde niet en het leek wel gewoon als of hij het niet snapte. En tja voor alles moest een eerste keer zijn dus had ze vorige week voor het eerst geprobeerd om met hem naar buiten te gaan. Dat lukte echt tien keer beter. En hij genoot er ook echt zo van. Na het kleine stukje gras wat er was liet ze Free weer over gaan naar de draf en liet hem verder gaan op een beetje holle zand modder grond. Het reed wel lekker en niet veel gaten ofzo. Zei maar gerust helemaal geen. Hier en daar af en toe een plas maar daar ging Free dan ook met volle vreugde graag door heen. Meet oren naar voren stampte hij al het water omhoog. Valerie vond het niet zo erg. En ze kon hem er toch niet om heen sturen want de plassen waren zo breed als het pad bijna. Na een tijdje zag ze voor zich allemaal hoef afdrukken. En ze waren redelijk vers. Hopelijk kwamen ze niemand tegen want Free zou dan waarschijnlijk helemaal door het lint gaan. Daarom ging ze ook vandaag naar het bos. Het was nog niet zo heel lang droog dus eigenlijk verwachtte ze niet veel andere mensen te paard hier in het bos. Maar ja je zal het altijd zijn. Toch liet ze Free over gaan naar een rustig hand galopje. Gelukkig was hij daar wel makkelijk in, en hoefde je hem niet de hele tijd in te houden omdat hij harder wou. Toen er in de verte een meisje te paard verscheen, nam ze wel de teugels van Free stevig beed en gaf er kleine rukjes aan. Helaas leek hij er wel imuum voor te zijn. Zijn hoofd ging omhoog en zijn oortjes gingen helemaal naar voren. Nieuwschierig versnelde hij zijn pasjes iets.Valerie probeerde met alle macht het paard in toom te houden maar het lukte echt niet. Ze wist zeker dat het nu fout zou gaan, maar een paar meter achter het paard van het meisje kwam hij in eens tot stilstand. Valerie kon zich nog niet vastgrijpen anders was ze er af gevallen. Met een lichte blos keek ze het blonde meisje aan. "Sorry hoor, ik kon hem echt niet meer houden. Het is nog een jong paard." Probeerde ze een beetje te verontschuldigen. Dat was nergens voor nodig, maar het was wel zo aardig. Een glimlach verscheen op haar gezicht en vrolijk keek ze het meisje aan.

Tot haar verbazing, kwam er een meisje in galop aan gegaloppeerd. Rustige galop wellicht maar alsnog, gevaarlijk. Ze liet Muscari daarom ook iets meer doorstappen, om het feit dat ze geen botsing wou. Het meisje leek het paard totaal niet te kunnen houden, iets wat onervaren op Chloë over kwam. Al wist ze dat het een tijdopnamen was, alsnog er waren altijd eerste indrukken. Het paard kwam een paar meter achter Muscari tot stilstand, tot opluchting van Chloë die bang was geweest dat ze tegen hen waren aangekant. Ze glimlachte mager toen het meisje haar excuses aanbood. Ze moest zich niet zo aanstellen, misschien was haar paard wel erg sterk of zoiets. Ze betwijfelde het maar besloot toch vriendelijk te reageren. ‘Geeft niks kan iedereen gebeuren’ antwoordde ze daarom maar vriendelijk. Ze ging wat meer naar het gras toe zodat het meisje naast der kon gaan rijden. Muscari leek al wat minder moe te zijn, aangezien hij zijn pas versnelde en weer leek te willen draven. Chloë hield hem in, hij kon niet altijd zijn zin hebben. ‘Dus…Wat brengt je hier?’ vroeg ze uiteindelijk. Ze hield niet van stiltes en al was de zin niet echt origineel het was tenminste een begin van een gesprek. Hopelijk. Ze glimlachte naar het meisje terwijl ze haar geduldig wachtend op haar antwoord aankeek.

Het meisje glimlachte flauwtjes terug. Even keek Valerie voor zich. Zou ze wat raars van haar denken ofzo? Nou dan maar, ze wist zelf wel beter, ze wist zelf wel dat ze al van af kinds af aan paardreed en een eigen pony had gehad. Maar ja het maakte niet echt veel uir. Ze kende het meisje niet, dus verder over haar zou ze ook niet oordelen. "Geeft niks kan iedereen gebeuren." Zei het meisje wat vrolijker dus glimlachte Valerie ook terug naar haar. "Ja, hij is niet van mij en het is een van de eerste keren voor hem buiten." Grinnikte ze. Het meisje ging wat meer in het gras stappen zodat Val er naast kon, althans dat vermoedde ze. Ach wat kon het haar schelen. Rustig stuurde Free naast het paard van het meisje. "Dus..wat brengt je hier?" Vroeg het meisje wel vrolijk. "Volgens mij het zelfde als jou." Grinnikte ze nogmaals. "Ik probeerde een rustig ritje te maken, maar Free dacht daar duidelijk anders over." Even keek ze weer voor zich. " ik ben Valerie trouwens." Ze keek weer terug naar het meisje. "Leuk paard heb jou trouwens." Zei ze, ze wou stiekem wel een beetje leuk over komen, al had ze wel het gevoel dat dat niet echt geluk was door de leuke grap van Free net. Ach misschien zou het wel gezellig worden straks als ze in gesprek waren. Je wist het maar nooit.