Euhm hallo mensen, voor school moest ik een olijven verhaal schrijven (alsof je een olijf bent in de ik vorm)
Ik heb hem geschreven. Mijn moeder vond hem goed maar vroeg me af wat jullie (als rpgers) er van vinden?
Dus hier het verhaal wees gerust hij is niet lang:
Ik ben een olijf, Olivier genaamd. Ik ben nog niet zo groot, maar toch ben ik al van de boom geplukt. En ben ik in een krat vervoerd met een heleboel soortgenootjes, ik heb veel olijfjes leren kennen. De rit was een beetje hobbelig maar wel gezellig met al die olijven om me heen. Het viel me op dat een krat naast ons ook zwarte olijven waren, maar die waren echt aan het mopperen. Als een stel oude opaatjes, wat ze eigenlijk ook waren natuurlijk. Na de rit werd in ik een rare machine gedaan, toen ging het heel snel. Een paar secondes later zat ik in een glazen pot gepropt met vele andere. Eerst vonden we het eng maar daarna gingen we kletsen, over wat er nog allemaal zou gebeuren. Ons zicht werd iets ontnomen door een soort van papier. Wat deels om het glazen potje werd gedaan, maar het deerde ons niet. Want we hadden het immers erg gezellig.
Het is nu al ongeveer vier dagen nadat ik van de boom werd gehaald en in een potje werd gestopt. De pot begon me aardig te vervelen, andere olijfjes vonden het in tegenstelling van mij erg gezellig. Iets waar ik me lichtelijk aan begon te ergeren. We waren weer in een, een of ander vierkant ding gestopt. Wat de wezens die hier rond liepen, geloof ik vrachtwagens noemde. De rit was hobbelig en ik kreeg er hoofdpijn van. Het begon zo te vervelen dat ik in slaap viel.
De volgende morgen stonden we ineens naast andere potten met groene olijven. Er liepen allemaal vreemde wezens rond met karren. En er liepen ook kleinere schepsels rond die veel lawaai maakte. Mijn pot werd in zo'n karretje gezet en de hele winkel rond gereden. Tot we bij een soort loopband uit kwamen, waar we op werden gezet. Een rare bliep zorgde voor een piep in mijn oren die gelukkig snel overging. We werden vervoerd in een auto, wat ik een van de grotere schepsels had horen zeggen. Na de auto rit kreeg ik het plots koud, zo koud dat ik flauwviel. Toen ik m'n ogen weer opende scheen er een fel licht op me, ik zat niet meer in de pot. Het was aangenaam warm, ik lag op een blaadje sla. Ik vond het allemaal erg verwarrend, veel tijd om er over na te denken had ik niet. Want opeens kwam er een scherp ding met 3 punten op me af. Ik gilde zo hard mogelijk, maar de wezens leken me niet te horen. Een van de drie punten doorboorde mij....
Het einde van Olivier het olijfje, treurig bestaan van een olijf. Maar de harde waarheid...
Uhm neem het verhaal vooral niet serieus móest persé over een olijf gaan dus...
Gr. Emma wees vooral eerlijk.
Ik heb hem geschreven. Mijn moeder vond hem goed maar vroeg me af wat jullie (als rpgers) er van vinden?
Dus hier het verhaal wees gerust hij is niet lang:
Ik ben een olijf, Olivier genaamd. Ik ben nog niet zo groot, maar toch ben ik al van de boom geplukt. En ben ik in een krat vervoerd met een heleboel soortgenootjes, ik heb veel olijfjes leren kennen. De rit was een beetje hobbelig maar wel gezellig met al die olijven om me heen. Het viel me op dat een krat naast ons ook zwarte olijven waren, maar die waren echt aan het mopperen. Als een stel oude opaatjes, wat ze eigenlijk ook waren natuurlijk. Na de rit werd in ik een rare machine gedaan, toen ging het heel snel. Een paar secondes later zat ik in een glazen pot gepropt met vele andere. Eerst vonden we het eng maar daarna gingen we kletsen, over wat er nog allemaal zou gebeuren. Ons zicht werd iets ontnomen door een soort van papier. Wat deels om het glazen potje werd gedaan, maar het deerde ons niet. Want we hadden het immers erg gezellig.
Het is nu al ongeveer vier dagen nadat ik van de boom werd gehaald en in een potje werd gestopt. De pot begon me aardig te vervelen, andere olijfjes vonden het in tegenstelling van mij erg gezellig. Iets waar ik me lichtelijk aan begon te ergeren. We waren weer in een, een of ander vierkant ding gestopt. Wat de wezens die hier rond liepen, geloof ik vrachtwagens noemde. De rit was hobbelig en ik kreeg er hoofdpijn van. Het begon zo te vervelen dat ik in slaap viel.
De volgende morgen stonden we ineens naast andere potten met groene olijven. Er liepen allemaal vreemde wezens rond met karren. En er liepen ook kleinere schepsels rond die veel lawaai maakte. Mijn pot werd in zo'n karretje gezet en de hele winkel rond gereden. Tot we bij een soort loopband uit kwamen, waar we op werden gezet. Een rare bliep zorgde voor een piep in mijn oren die gelukkig snel overging. We werden vervoerd in een auto, wat ik een van de grotere schepsels had horen zeggen. Na de auto rit kreeg ik het plots koud, zo koud dat ik flauwviel. Toen ik m'n ogen weer opende scheen er een fel licht op me, ik zat niet meer in de pot. Het was aangenaam warm, ik lag op een blaadje sla. Ik vond het allemaal erg verwarrend, veel tijd om er over na te denken had ik niet. Want opeens kwam er een scherp ding met 3 punten op me af. Ik gilde zo hard mogelijk, maar de wezens leken me niet te horen. Een van de drie punten doorboorde mij....
Het einde van Olivier het olijfje, treurig bestaan van een olijf. Maar de harde waarheid...
Uhm neem het verhaal vooral niet serieus móest persé over een olijf gaan dus...
Gr. Emma wees vooral eerlijk.
