is that you?! ~Valerie

Xander was vandaag vroeg opgestaan voor een frisse ochtend wandeling. Hij kleedde zich aan en kamde zijn haar. Hij at beneden een simpel ontbijtje en gaf zijn hond Tipper te eten. Tipper was een lieve Golden Retriever en erg trouw aan zijn baasje. Tevreden begon hij aan zijn hondenbrokken. Xander liep nog even naar buiten om zijn vos kleurige KWPN merrie Mara te voeren. Hij aaide over haar neus en liep weer naar binnen waar Tipper braaf zat te wachten op een wandeling. Hij pakte de halsband en riem voor Tipper en deed bij hem om. Met Tipper aan zijn hand liep hij naar buiten op weg naar het strand. Tipper was nog jong en heel levendig. Bij alles wat nieuw was moest hij even stoppen. Er kwamen 2 meisjes op hun paarden langs. Tipper wilde achter de paarden aan rennen maar Xander hield hem tegen. Hij wilde dat Tipper het liefst af leren. Als hij op Mara reed en Tipper buiten was wilde hij niet dat hij als een gek achter hen aan kwam rennen. Hetzelfde geld voor het weiland. 'Nee!' Zei hij dan ook streng. Ze kwamen inmiddels bij de duinen en vervolgens ook op het strand. Ze liepen eerst door dat vervelende zachte zand dat in Xanders witte Nike's terrecht kwam. Na even lopen kwamen ze op het nog natte zand van de nacht. Hier kon hij Tipper wel even los laten. Hij maakte de riem los en natuurlijk rende Tipper meteen het water in. Xander deed zijn handen in zijn zakken en glimlachte toen hij Tipper zag spelen. Hij keek een beetje naar de grond en naar de zee. De zon was al hoger dan net maar was nog steeds een beetje oranje. In de verte zag hij iemand lopen. Het maakte hem eigenlijk niet uit. Hij dacht nog steeds aan Valerie die hij een paar jaar geleden was verloren. Hij was ook niet in voor een nieuwe vriendin. Hij had daar heel veel verdriet aan over gehouden en hij denkt nog steeds aan haar. Toen het de schim dichter bij kwam bleek het een meisje te zijn. Hij keek maar een beetje een andere kant op toen hij het meisje bijna passeerde. Maar toen hij haar even aankeek keek hij verschrikt op en hield zijn handen uit zijn zakken. 'Valerie?' Zei hij een beetje ongeloofwaardig. 'Ben jij het echt?' Hij was sprakeloos. Had hij zijn oude vriendin eindelijk weer gevonden?


Tipper


Mara

~ Valerie

Valerie kon niet meer slapen. Om de minuut keek ze op haar wekker, die maar niet voor uit wou gaan. Dan ging ze er maar uit. Voorzichtig stapte ze uit bed, strakt stapte ze nog op Dacoda, de bruine alaska malamute, of op Junior de grijs-blauwe pitbull. Het waren schatten van honden. Ze trok haar badjas over haar pyama en deed haar sloffen aan. Snel liep ze naar beneden, en hoorde ook al dat de honden haar volgde. Ze wou de achterdeur uit stappen, maar de honden wouden mee. Ze draaide zich om. ''Blijf.''Zei ze streng, waarna de honden meteen gingen zitten. Snel wandelde ze naar haar oma's huis. Haar oma woonde naast haar. Ze hadden allebei een vrijstaand huis, met daar achter een mega terrein. Nou ja bijna alles was dan van haar opa en oma. Precies achter Val's huis, stond een stallenblokje met daar in 6 stallen. Precies achter haar oma's huis, stond een veel groter gebouw met een stuk of 15 stallen er in + een binnen bak. Daartussen in, was nog de mest hoop, de buitenbak en de stapmolen. En natuurlijk de weilanden. Haar opa en oma, hadden een pension stalling vandaar. Haar oma had een nieuw paardje Doolitle. Maar het was echt een duiveltje. Oma dacht wel even een lief paardje te kopen, waar zij nog op kon rijden, maar nee hoor. Ze stapte via de achterdeur het huis binnen, en begroete haar oma die in de keuken stond. ''Moet ik Doolitle nog voor je rijden vandaag?'' Vroeg ze lief. ''Och kind, als je dat wilt graag, maar je bent nog in pyama.'' Zei haar oma, die altijd overbezorgd was over Val. Ze negeerde het laatste. ''Ik doe het nu wel, dan kan ik vanmiddag andere dingen doen.'' Voor dat haar oma daar wat op kon zeggen, was ze al weer weg. Ze gaf de honden eten en snelde meteen naar boven. Ze trok een zwart geruite paardrijbroek aan. Met een trui er boven. Haar haar deed ze in een hoge staart, en daarna liep ze weer naar beneden. Ze at ontbijt, en deed haar jutphurs aan. Het zou wel warm worden, als je Doolitle reed, dus ze deed geen jas aan. ''Lief zijn hea, jongens?'' Zei zet tegen de honden, en ze liep de achterdeur uit, en deed die op slot. Je wist maar nooit. Rustig liep ze naar de stal van haar oma. Gelukkig voerde haar opa elke ochtend om 6 uur alle paarden. Ook die van haar. Ze begroette Doolitle, en begon hem te poetsen, daarna zadelde ze hem op en liep ze met hem het erf op. Hij was lekker fris en stond te trippelen. Valerie moest zich wel voorbereiden, want het was echt een druk jong paard, die van alles uit kon halen. Ze zette haar cap op, en stapte op. Rustig reed ze via het bos naar het strand. Ze reed in een drafje door de duinen. Snel kwam ze aan op het strand waar ze in een galopje ging. Wel rustig, want anders ging hij er vandoor. Doolitle had daar geen zin in, en ging er half vandoor. Daarna gaf hij een hoge bok, waarna Valerie op zijn nek belande. Daarna gaf hij nog een bok, en Val gleed van zijn nek. Daar lag ze dan in het zand, Doolitle die er vandoor ging. Fijn. Ze stond op, en klopte haar broek af. Ze moest Doolitle wel gaan zoeken, maar hij stopte altijd als hij gras zag. Ze klikte haar cap los en hield die in haar hand. Ze liep over het strand, toen ze haar naam hoorde stopte ze. Ze keek om. 'Ben jij het echt?' Ze keek de jongen aan die tegen haar praatte. Nee, dat kon niet. Het was Xander. De liefde van haar leven, die ze kwijt was geraakt. Ze liet zomaar haar cap vallen in het zand en omhelsde Xander meteen. Een traan liep over haar wang. Ze liet hem weer los. ''Xander.'' Zei ze zacht. Ze pakte haar cap uit het zand, en keek hem aan.


Doolitle:
http://www.sobieskijt.pl/zdjecia/konie/rodeo.jpg
Junior:
http://images4.fanpop.com/image/articles/79000/cesar-millan_79365_1.jpg?cache=1287951435
Dacoda:
http://www.infor.nl/honden/images/sib.jpg

Valerie vloog Xander om zijn nek. Xander sloot zijn armen om haar middel. Ze had een prachtig paard aan haar hand. ''Xander.'' Zei Valerie zacht. 'Valerie' Zei hij ook zacht. 'Wat ben ik blij jou te zien.' Vervolgde hij. De liefde van zijn leven was hij hier gewoon weer tegengekomen. Wat had ze haar stem gemist zeg. Inmiddels kwam Tipper ook al aangerend. Net toen hij bij hen stond schudde hij even lekker al het water van zich af. Xander zuchtte. Tipper besnuffelde het paard en ook het paard deed zijn hoofd naar beneden om zijn hond te besnuffelen. Het paard trippelde een beetje en zag er fris uit. 'Even wandelen?' Vroeg hij dan maar. Hij had ervaring met dat soort paarden, zo was Mara ook een beetje. Ze trekken zo je arm uit de kom en gaan er dan vervolgens vandoor. Xander moest vandaag nog wel even Mara beweging geven, een beetje springen misschien? Xander had een mega erf achter zijn huis. Er was een stallenblok van 7 stallen en een groot weiland met een buitenbak waar wel een dak overheen zat. Mara was een echt sportpaard. Dus als ze wilde trainen en het regende kon dat gewoon makkelijk. Als het lekker weer was ging hij ook wel eens het bos in of even uitwaaien op het strand. Tipper draafde met z'n tong uit z'n bek een beetje achter hen aan. Ze liepen in de richting van Xander's huis merkte hij. Het paard liep oplettend achter Valerie aan. Maar een zeemeeuw vloog vanuit de duinen vlak voor hem. Hij steigerde en ging er vandoor. 'Die is snel.' Zei hij toen het paard gewoon stopte bij wat gras. Hij was echt snel. 'Doet hij dat vaker?' Vroeg hij op een belangstellende toon.

''Wat ben ik blij jou te zien.'' Zei Xander. ''Ik ook.'' Valerie wist gewoon niet zo goed wat ze moest zeggen. Ze had zon mooie relatie gehad met Xander, en in eens poef was het voorbij. Nou eigenlijk was het nooit voorbij geweest maar ze zagen elkaar niet meer. Heel vreemd allemaal. Een golden retriever kwam aan gerend en schudde zijn natte vacht lekker uit bij Xan en Val. Ze moest er om lachen. Even roken Doolitle en de hond aan elkaar, maar toen Doolitle blij ging trippelen was dat ook over. 'Even wandelen?' Vroeg Xander. Valerie knikte en staarde voor zich uit. Ze had Doolitle goed vast alleen dat hielp niet meer, toen er een vervloekte vogel precies langs hen moest gaan, waardoor Doolitle steigerde en er vandoor ging. Valerie liet hem maar gewoon los. Het had geen zin, ze zou dan toch alleen maar haar arm bezeren. 'Die is snel.' Zei Xander . Waarop Valerie even grinnikte en zuchte. ''Ja, iets te snel als je het mij vraagt.'' Zei ze grinnikend en keek Xander aan. 'Doet hij dat vaker?' Vroeg Xander op een belangstellende toon. ''Ja dit doet hij regelmatig, ik viel er net ook al af, omdat hij er vandoor ging. Hij is niet van mij hoor, maar van mn oma, maar ik laat haar niet op hem rijden. Pas als hij manieren heeft geleerd.'' Zei ze. ''Doolitle is tenslotte nog een jong paard.'' Rustig liepen ze langs het stukje gras, waar Valerie even een ruk aan de teugels van Doolitle gaf. Meteen trok hij zijn hoofd omhoog. Hij moest het maar gewoon leren. ''Heb jij Mara nog steeds?'' Wou Valerie weten. Ze hadden vroeger zoveel lol beleeft met dat paardje.

''Ja, iets te snel als je het mij vraagt.'' Zei Valerie grinnekend en keek Xander even aan. Xander keek grinnikend terug. ''Ja dit doet hij regelmatig, ik viel er net ook al af, omdat hij er vandoor ging. Hij is niet van mij hoor, maar van mn oma, maar ik laat haar niet op hem rijden. Pas als hij manieren heeft geleerd.'' Zei Valerie.''Doolittle is tenslotte nog een jong paard.'' Vervolgde ze. Xander begreep het best, haar opa op zo'n fris, jong paard? Hij zou dat zijn oma nóóit aandoen. Hij wist niet hoe oud haar oma was maar als ze nog een beetje jong was zou hij haar alsnog op een wat ouder, makker paard laten rijden als ze dat graag wou. Ze liepen verder en kwamen weer bij Doolittle aan. Val gaf even een ruk aan de teugels waardoor het paard meteen zijn hoofd omhoog deed. Dit keer blijf hij braaf naast Valerie stappen. Hij snapte wel dat Doolittle wat harder wou, er stond een aardig windje en hij moest maar saai achter hen aanblijven stappen. ''Heb jij Mara nog steeds?'' Vroeg Valerie. Oh wat hadden lol gehad met z'n drieen. 'Zeker, ze is nog even lief als vroeger. We doen nu al een tijdje aan springen, ze heeft er best aanleg voor.' Antwoorde Xander. Xander kon het echt niet over zijn hart krijgen Mara te verkopen. Ze hebben al zo veel door gemaakt. En ook Valerie wist er alles van. Ze kwamen nu wel steeds dichter bij Xander's huis. 'Uhm, je weet dat we in de richting van mijn huis lopen?' Vroeg hij. Hij wist natuurlijk niet of Valerie wel mee wilde, of om wilde keren en naar huis wilde gaan. Hij keek Valerie even aan. Wat had hij haar gemist.

'Zeker, ze is nog even lief als vroeger. We doen nu al een tijdje aan springen, ze heeft er best aanleg voor.' Vertelde Xander als antwoord. Valerie grinnikte. Gelukkig maar. Ze had Xander heel erg gemist, maar Mara ook wel een beetje. Ze hadden zo veel lol gehad. Samen zonder zadel door het bos rijden, Valerie achter, Xander voor. Mara had daar ook altijd lol in. Altijd lekker haar oortjes naar voren. Ze liepen lekker door over het zand. Gelukkig liep Doolitle nu wel lief mee. Hij was zo erg nog niet. Altijd moest hij even vervelend doen, maar daarna was hij de hele dag lief. Dus als ze nu zou rijden deed hij alles wat ze zei. Vreemd maar waar. 'Uhm, je weet dat we in de richting van mijn huis lopen?' Valerie wist niet dat hij ook hier in Horse Home was komen wonen. ''Zal ik met je mee gaan?'' Vroeg ze ietsje verlegen. Ze zou wel eens willen zien waar hij woonde.

~flutjee

''Zal ik met je mee gaan?'' Vroeg Valerie verlegen. 'Graag.' Zei hij met een glimlach terwijl hij haar aankeek. Ze liepen door het zachte zand toen ze bij een deel van de duinen aankwamen dat naar Xander's huis liep. Xander had zijn handen in zijn zakken en met Valerie praatte hij over het leven wat ze hadden toen ze niet bij elkaar waren. Op een gegeef moment kwamen ze bij een stukje bos waar Xander woonde. Toen ze naast zijn huis stonden zei hij: 'Nou, dit is het dan.' Hij ging snel weer verder: 'Je kan een halster van het rek pakken en daar Doolittle vastzetten aan een ring als je wil.' Zei hij lief toen hij naar die plek wees. Mara stond met haar hoofd naar buiten en hinnikte naar Xander en Valerie. 'Ze heeft je gemist.' Zei hij lachend.

'Graag.' Antwoorde Xander met een glimlach. Rustig liepen ze langs de duinen, het bos in. Ze kwamen uit bij een groot huis, met een enorme tuin er om heen. Valerie's mond viel open. ''Nou dit is het dan.'' Zei Xander. ''Het is prachtig.'' Zei Val. 'Je kan een halster van het rek pakken en daar Doolittle vastzetten aan een ring als je wil.' Zie Xander lief. Valerie glimlachte en liep met Doolitle naar het rek, waar ze het hoofdstel in wisselde voor een halster, wat daar hing. Gelukkig past het goed. Ze liep met hem naar de ring waar ze Dooltitle aan vast maakte. Het was naast Mara, dus daar kon hij dan een beetje kennis mee maken. Valerie deed zijn zadel af, en hing die over een deken steun. Ze gaf hem nog een klopje en liep weer terug naar Xander. Opeens zag ze een bruin hoofdje uit de stal steken, die liefelijk hinnikte. 'Ze heeft je gemist.' Zei Xander lachen. Valerie liep meteen op Mara af, waarna ze Mara over het hoofd aaide. ''Ik heb jou ook gemist Maratje.'' Zei ze zachtjes zodat alleen Mara het kon horen. Weer liep Valerie naar Xander, en keek hem aan.