Zijn licht uitgedroogde mondhoeken werden in een sierlijke krul getrokken toen de geur van het frisse water zijn neusgaten vulde. Meteen schoten zijn zwarte, grote oren naar voren en werden zijn spieren gespannen. Destin gooide zijn voorhand de lucht in, stootte een ruwe hinnik uit waarna hij aansprong in een stevige galop. Bij elke pas die hij maakte, sperde hij zijn neusgaten een tikkeltje, liet hij zijn ogen door het gebied glijden tot hij uiteindelijk bij een meer uitkwam, het heldere water weerspiegelde de robuuste, pikzwarte hengst. Langzaam liet hij zijn hoofd zakken, duwde zijn neus in het water waardoor kringen ontstonden, het beeld dat op het water gevormd was verdween en Destin nam ontspannen een aantal slokken van het verfrissende water.
Allerlei geuren drongen door in zijn neusgaten, andere paarden, maar ook de geur van mensen was sterk aanwezig. Hij wíst dat op dit landschap ook menselijke wezens ronddwaalde, maar hij had zichzelf voorgenomen om zich nooit te laten vangen. Óf hij zou het ze enorm moeilijk maken, want op de een of andere manier was hij enorm nieuwsgierig naar het gedrag van de mens, wat ze nou precies wílde met een paard. Er waren zat soortgenoten die hem verhalen hadden verteld, maar Destin geloofde het pas als hij het met eigen ogen gezien had. Met een scheve grimas rond zijn zwarte lippen haalde hij zijn mond weer uit het water, smakte hij nog wat na en bekeek zijn omgeving eventjes. Rustig, dat was het enigste woord wat in hem op kwam.
Elena & Edward
Allerlei geuren drongen door in zijn neusgaten, andere paarden, maar ook de geur van mensen was sterk aanwezig. Hij wíst dat op dit landschap ook menselijke wezens ronddwaalde, maar hij had zichzelf voorgenomen om zich nooit te laten vangen. Óf hij zou het ze enorm moeilijk maken, want op de een of andere manier was hij enorm nieuwsgierig naar het gedrag van de mens, wat ze nou precies wílde met een paard. Er waren zat soortgenoten die hem verhalen hadden verteld, maar Destin geloofde het pas als hij het met eigen ogen gezien had. Met een scheve grimas rond zijn zwarte lippen haalde hij zijn mond weer uit het water, smakte hij nog wat na en bekeek zijn omgeving eventjes. Rustig, dat was het enigste woord wat in hem op kwam.
Elena & Edward