Moving in.

Yannick keek in zijn achteruit spiegel naar de trailer, even een check om te kijken als alles nog goed was of zijn paard geen rare fratsen uit haalde of wat. Hij had niet veel anders verwacht dan dat alles goed was, zijn merrie was gewend van hot naar her te reizen. En als het echt nodig was om zelfs per vliegtuig te gaan. Hij concentreerde zich weer op de weg nadat hij even over zijn schouder naar de achterbak gluurde, waar zijn hond Cheap en zijn kat tosti beiden in de achterbak zaten. Tosti liet gauw een klagelijke miauw horen, ze was nog jong maar nu al verwend, ze pikte het niet dat ze in een reismandje moest zitten. En al helemaal het feit niet dat Cheap gewoon los op de grond mocht liggen. Een klein grijnsje stond op zijn gezicht terwijl hij weer op de weg keek. Zijn ouders vroegen zich nog steeds af waarom hij hier heen wou, hij had alles wat hij nodig had bij hun. Maar omdat hij er zo op stond hadden ze een stuk grond gekocht met een huis er op en wat stallen. Wat hij niet wist was dat ze een trainingsbaan en alle faciliteiten hadden laten bouwen. Mocht hij ooit willen uitbreiden, hun snapte niet dat een jockey meestal geen eigen paard hadden . Het was dan ook een uitzonderring dat hij Zenyatta had. Zijn ogen gleden over de snel weg, hij was bijna bij de afslag die die nodig had. Het geluid van zijn knipperlichten kwamen niet boven zijn muziek uit, hij was altijd al gek geweest op muziek, elk moment dat hij muziek kon luisteren benutte hij. Hij vroeg zich weer eens af waarom hij Chantal eigenlijk achterna ging, ze had toch ook niks van haar laten horen. En het was niet alsof ze een stel waren, nee ze waren gewoon goede vrienden net een soort broer en zus. Maar hij vond ook dat het eens tijd was om op zich zelf te gaan wonen, hij verdiende toch geld zat door de weekeinde die hij moest werken. Door de weeks kon hij zelf kiezen als hij wou werken, misschien kon hij een paar paarden in training nemen. Waar hij dan mee naar buiten zou trainen, want voor zo ver hij wist had hij geen trainingsfaciliteiten tot zijn beschikking, rijken ouders kwamen soms zo goed van pas. Rustig remde hij af bij de stoplichten waar hij rechts moest gaan, hij moest natuurlijk rekening houden met zijn paard die in de trailer stond, wat hem echt geen pretje leek. De handen van Yannick grepen richting de radio die hij zachter zette om de tom tom goed te kunnen horen, deze zou hem netjes naar zijn bestemming brengen. Hij keek zijn ogen uit, de naam horse home deed zich ten goede, overal waar hij kon kijken zag hij paarden, weides en stallen. Hij zou zich hier goed kunnen vermaken, bossen waren in de buurt dus kon hij lekker trainen, en Chantal was er misschien ook.
“Bestemming bereikt” luide de stem van de tom tom, bij een vrij modern en grote stal… Een stal? Waar moest hij dan in wonen, waren zijn dan toch niet meer zo rijk. Hij reed de oprit op en begreep waarom hij in een stal moest wonen. Ten eerste hij het was een enorme stal waar wel 20 paarden in kwijt konden. Had hij hun dan ooit zijn plannen over paarden trainen verteld? Het 2de ding liet zijn mond open vallen, alle trainingsfaciliteiten die hij nodig had waren er, het zou wel heel duur zijn geweest. Maar nog steeds geen woonplaats of toch. Al gauw had hij door dat boven de stalen een groot penthouse schuil hield. Een grijns op zijn gezicht verscheen, natuurlijk hadden zijn ouders aan alles gedacht. Het moest wel dacht hij achteraf want ze hadden alles al vol gezet met meubels en zijn spullen al gebracht. Hij deed de achterbak open en Cheap sprong meteen uit de achterbak op zoek naar avontuur, een typisch karakter trekje van zijn eigenaar. Hij liet Tosti in de stal gangen los, die meteen gekwetst weg stoof. Nu eerst voor zijn paard zorgen. Hij haalde haar uit de trailer “Easy girl” suste hij haar toen ze snuifend rond keek. Hij zette haar op stal en haalde alle transport bescherming eraf, legde een winterdekentje op haar rug, met de naam Zenyatta erop. Na hij alle spullen van zijn merrie had opgeruimd, vond hij het wel tijd om wat te gaan sporten. Zijn maag rammelde maar dat negeerde hij. Hij trok zijn jogging broek aan en een t-shirt met vest. Het was al aardig aan de frisse kant maar de winter was okal begonnen. Met muziek in zijn oren rende hij richting het bos, tenminste dat verwachte hij want hij volgde het bordje met ruiterpaarden. Zo rende hij een half uurtje met af en toe rust tot hij op een splitsing kwam, een hond kwam op hem af gerend, “heey, waar kom jij vandaan” vroeg hij met een kleine glimlach aan de hond terwijl hij de oppervlakte afspeurde naar een eigenaar.

Chantal was wakker geworden en had de paarden hun voer gegeven en stallen gemest. Nu kon ze dat waar aangezien Nathan een week geleden geboren was. Natuurlijk moest ze van de dokter maar ook vooral van Darren rustig aan doen. Maar Darren lag nog in bed en Chantal kon het niet laten om het te doen. Melody en Nathan hadden beide hun flesje met drinken gehad. Melody was eigenlijk het minste werk die kon al haar flesje zelf al vast houden. Nathan daarin tegen die kon het gewoon nog niet. Nadat ze hun flesjes hadden gehad legde Chantal ze weer in bed aangezien ze zelf wilde gaan joggen met Indy. Boven kleden ze zich om en legde daarna beneden een briefje op het aanrecht voor Darren dat alles al gedaan was en de kinderen hun flesjes hadden gehad en ook dat ze aan het joggen was en gewoon haar mobiel bij zich had. Net als Indy dat ze die mee had. Dack moest maar even thuis blijven bij de pups. Chantal deed de oordopjes van haar mobiel in der oren en ging met Indy weg. Indy vond het altijd geweldig om met Darren of Chantal in het bos te gaan rennen. Ineens rende Indy harder dan normaal weg. Chantal zuchten diep. Waarom had ze ook geen riem mee genomen en Indy daar aan vast gedaan. Maar ja Chantal jogden verder en zag dat Indy bij een man stond om aandacht te schooien. Rustig ging Chantal weer normaal lopen. Ze was al redelijk buiten adem maar dat was ook niet zo gek. Dit was pas de tweede keer na de geboorte van Nathan dat ze ging joggen. Ze zuchten even diep zodat ze weer een beetje op adem kwam. "Sorry van Indy soms is ze wat te enthousiast als we gaan joggen."

Yannick blik gleed van de hond, waarvan het baasje kwam aanlopen, naar zijn horloge. Het was al weer half 1 over een half uur moest hij zijn paard voeren, stipt optijd anders werd ze chagrijnig en kribbig . Het baasje van de hond kwam aan lopen en verontschuldigde zich, even nam Yannick haar in zich op ze was ongeveer even oud als hem misschien een jaar ouder. Ze kwam hem zo bekend voor “maakt niet uit, leuke hond heb je” zei hij terwijl hij Indy een aai over de kop gaf. Toen pas viel het kwartje, hij keek haar verbaasd aan. Hij wist wie ze was, dit was de reden waarom hij naar Horse Home is gegaan, niet omdat ze een stelletje waren geweest nee, gewoon omdat ze een soort broer zus verhouding hadden. Ze waren zo goede vrienden, hij voelde zich nog steeds gekweld dat ze weg was gegaan zonder een reden, maar ze had vast en zeker een reden gehad. “Chantal…. Chantal de Ridder” vroeg hij haar, als ze het niet was dan had hij pech. Dan stond hij ook nog eens voor schut maar dat had hij er voor over. Hij was niet voor niets hier heen gekomen, om weer goede vrienden te worden, oke hij wou ook uit huis maar dat kon hij ook gewoon ergens anders doen. Ze was inderdaad Chantal maar ze heette niet de Ridder meer, ze was getrouwd. Yannick keek haar peilend aan, dat had hij niet verwacht van haar, getrouwd twee kinderen. Wat ging alles snel, zelf was hij misschien ook wel een beetje veranderd. Hij had eindelijk een goed lopende carrière als Jockey waar hij altijd al had voor lopen pleiten. Maar trouwen en kinderen No Way daar had hij geen tijd en zin in, enkel een paar scharreltjes waren leuk. Weer gleed zijn blik naar zijn horloge “Kom anders een kop thee drinken, ik moet zo me merrie voeren” zei hij. Hij wist dat ze geen koffie lustte, misschien nu wel want ze was zo veranderd.

Gelukkig had Chantal een riem mee voor het geval dat Indy weer vervelend was. Ze deed de riem vast maken aan de halsband van Indy. Toen ze omhoog kwam schrok ze om wat de jongen zei. Hij kende haar naam niet alleen haar voornaam maar ook haar meisjesachternaam. ”Ehum ja dat ben ik maar ik het geen de Ridder meer van me achternaam.” Ze begreep niet hoe een vreemd iemand haar naam kende. Toen ze de jongen goed bekeek vond ze hem bekend voorkomen. Ze dacht aan vroeger en plaatst het gezicht bij haar goede vriend Yannick. ”Yannick? Ben jij dat echt.” Chantal schrok een beetje dat hij ineens voor haar stond. Hier in het bos van HH. Het was alsof iemand een grap met der uithaalde. Maar het was hem toch echt. Zijn gezicht stond nog steeds verbijsterd dat ze een andere achternaam had. ”Ik ben getrouwd met Darren Parker. Samen hebben we twee kinderen een meisje van één jaar en een jongentje van een week oud.” Ze zag dat hij nog verbaasder keek. Waarschijnlijk was dat gewoon omdat hij niet verwachten dat ze ooit zou trouwen of kinderen hebben. Ineens keek Yannick op zijn horloge. Verbaast was ze omdat hij zei dat hij zijn merrie moest voeren. Hij vroeg ook of ze een kopje thee bij hem kwam drinken. Blijkbaar had hij onthouden dat ze geen koffie dronk. ”Hmm, Even kan denk ik wel.” Chantal ging met Yannick mee naar zijn huis en kreeg daar ook zijn merrie, hond en kat te zien. De hond begon gelijk met Indy te spelen. Het was een erg grappig gezicht. Elke keer als de hond van Yannick iets deed wat Indy niet wilde gaf ze een snauw en was de reu weer normaal. Chantal kreeg een kopje thee van Yannick. ”Dus sinds wanneer woon je hier?” Hij vertelde dat hij er nog maar een paar uur woonde en ook de reden waarom. De reden was dat hij het huis uit wilde en had gehoord dat zij hier ergens moest wonen. Net toen Chantal iets wilde zeggen ging haar telefoon af. Ze keek wie het was en zag dat Darren het was. ”Sorry deze moet ik even opnemen.” Chantal stond op en liep even naar buiten en ging bij de wei staan. ”Hee Lieverd.””Waar ben je. En waarom luister je niet als er wordt gezegd dat je geen stallen mag mesten. En je weet dat ik nu liever bij je ben als je gaat joggen. Je bent nog niet helemaal hersteld hoor.” Chantal zuchten even licht. ”Ik kan jou toch moeilijk weer een hele tijd alles laten mesten. En ik was met Indy in het bos aan het joggen daar ben ik een vriend van vroeger tegen gekomen. En wees maar niet bang ik heb nooit iets met hem gehad we waren alleen goed bevriend.” ”Het is beter voor je dat je rust houd dat weet je.””Ja lieverd maar ik wilde het doen zodat jij het niet hoefde. Maar ik zal het niet meer doen tot het weer mag. En ik kom zo naar huis even me thee opdrinken en ik stuur je een sms als ik naar huis ga.” Gelukkig was Darren gerust gesteld en hingen ze normaal op. Chantal liep weer naar binnen. En ging op de bank zitten. ”Hij is ongerust. Ik doe dingen die me verboden worden door de dokter. Hij wilt liever ook samen met me joggen zodat hij zeker weet dat er niets met me gebeurt. En wees niet bang Yannick hij is echt goed voor me. Ik kan niet eens zonder hem en hij niet zonder mij.” Ze zag een lach op Yannicks gezicht. Rustig dronk ze haar thee op. Toen het op was stond ze op. ”Ik ga nu echt naar huis. Ben ook nog redelijk moe zal wel van de bevalling komen.” Aangezien Yannick al wist dat Darren haar in de gaten wilde houden bood hij aan om haar en Indy naar huis te brengen. ”Lijkt me goed idee kan je gelijk zien waar ik woon. En kan Darren jou ontmoeten en jij hem.”

Rustig lopend liepen ze samen richting zij huis of stal hoe je het wou noemen. Even viel er een stilte die Yannick snel probeerde te verbreken met de vraag “Nog steeds aan het rijden, dat moet eigenlijk wel anders zou je hier niet wonen” een kleine grijns was op zijn gezicht verschenen. Hij had niet verwacht dat zijn zoektocht zo voorspoedig zou gaan lopen. Echter was hij wel geshockt van het nieuws dat zij was getrouwd en 2 kids had. Zelf vertelde hij over zijn merrie “ Ze is echt geweldig, soms wat verwend maar meestal vrolijk , natuurlijk snel en … sterk. Maar je zult haar zo wel zien”.
Bij zijn huis aangekomen kwam er meteen een bolletje zwart wit aangerend, zijn hond Cheap gevolgd even later door de nog steeds een beetje verontwaardigde kat tosti, die met een hoog geheven staart Yannick volkomen negeerde en alleen maar nieuwsgierig was naar wie hij mee had genomen. Indy en Cheap waren meteen aan het spelen, gelukkig voor Indy kon ze van zich afbijten. Bij de eerste voetstappen in de stalgang was er een ongeduldige hinnik te horen. “Ja ja merrie ik weet dat we 10 minuten te laat zijn, ze is nogal ongeduldig en verwend” mompelde hij erachteraan tegen Chantal. Hij liep naar de voerkamer en haalde een voerschep tevoorschijn die hij vulde met een haver mix van witte en zwarte haver. Verontwaardigt dat ze zo laat waren met haar voer keek de merrie hem met haar oren in de nek aan, en begon toen hij eenmaal het voer in de voerbak had gedaan er als een sneltrein aan. “Attitude probleem” fluisterde hij zachtjes, want soms leek het net of zijn merrie hem kon verstaan.
Aan de thee begonnen kreeg Chantal een telefoontje, die ze op moest nemen. Het bleek haar bezorgde man te zijn, ene kant kon hij het wel begrijpen, ze was net bevallen en ging allemaal dingen doen die de dokter verboden had. “Ik kleed me even om en dan gooi ik Zenyatta buiten, dan kunnen we gaan oke” De verzorging van zijn top merrie ging voor, immers kon hij veel geld met haar verdienen. Zo gezegd zo gedaan, hij trok een spijkerbroek aan een donkere blouse en haalde zijn hand even door zijn haar, hij moest wel een goede indruk achterlaten bij haar man. Deed de hengsten ketting over de neus van Zenyatta die opgewonden naast hem begon te dribbelen, en af en toe speels uit haalde met haar voorbenen naar Cheap haar speelmaatje. Bij een mooie weide aangekomen met witte afrastering en enkele treurwilgen stopte hij en maakte hij het hek open, de merrie begon steeds zenuwachtiger te worden. Hij liet haar los toen hij het poortje dicht had gedaan, met krachtige galopsprongen vloog Zenyatta door de wei, met Cheap erachter aan. Hij nam niet de moeite om zijn hond terug te roepen. “Zo krijgt ze alleen maar een grotere vechters mentaliteit” legde hij aan Chantal uit. Hij keek de merrie nog even na die doodgelukkig rond rende en even later begon te kauwen aan het lange gras, waarna hij naar zijn auto liep en zei “We gaan wel even met mijn auto” Een mooie nissan jeep, sterk genoeg om een trailer met 2 paarden te trekken.

Na dat de merrie haar stal had gecontroleerd en besloot dat het er wel mee door kon, hoewel ze nu helemaal alleen stond. Rustig knabbelde ze wat aan haar hooi net die altijd gevuld was, nog eventjes en ze zou haar voer weer krijgen. Iets waar ze zich nu al op verheugde, alleen het kwam maar niet. Ze wist zeker dat het tijd was maar geen Yannick te bekennen. Geen enige teken van leven, behalve Cheap dan die af en toe kwam aan rennen. Verontwaardig begon ze te hinniken en haar grote zwarte ogen speurde de stalgang af, nog steeds geen reactie . Dan maar tegen de staldeur trappen hoe kon hij haar nou laten wachten, ongeduldig liep ze heen en weer. 10 minuten later, hoe durfde hij? Kwam hij met een of ander meisje aangelopen. Een meisje belangrijker als haar dat kon niet, met haar oren in de nek wachtte ze op haar voer, nijdig keek ze naar Yannick die wat fluisterde naar het meisje. Mensen waren soms zo raar, waarom zou je zo onduidelijk praten? , met shokken at ze haar voer op. Ze had wel manieren maar als je te laat met haar eten kwam moest ze die tijd in halen, en ze wist dat ze zo naar buiten mocht. Zo ging het elke dag, een heerlijk leven kon je het noemen. Sochtens 1 emmer voer, en volle hooinet die altijd vol was, dan trainen, weer voer als beloning, smiddags voer, dan naar buiten, dan weer voer , en savonds nog een emmer voer. Goodlife.
Na ze haar eten op had bleef ze dromend wachten tot ze naar buiten mocht, gelukkig duurde dit niet zo lang, Yannick voelde zich waarschijnlijk schuldig omdat hij haar zo lang had laten wachten daarom mocht ze nu eerder. Ze duwde haar snuitje even tegen de schouder van haar kleine maar wel sterke eigenaar. “Mag ik eindelijk naar buiten” vroeg ze aan hem. Natuurlijk zou het antwoord ja zijn, dit was altijd het geval. Haar stal deken ging af, en onder die deken kwam er een prachtige glanzende bruinzwarte vacht vandaan. Om haar benen kreeg ze snel wat bandages, ze schudde even met haar hoofd “schiet nou op” toen ze eindelijk de stal uit mocht dribbelde ze ongeduldig mee. Bij het zien van haar vriend Cheap haalde ze af en toe uit omdat deze spelend op haar af kwam rennen. Vrolijk schudde ze haar hoofd en haar manen gingen mee. Steeds sneller liep ze naar de weide, maar toen ze de druk van de hengsten ketting op haar neus voelde kromde ze haar hals en verzamelde ze zich iets. Eindelijk mocht ze dan wel los, ze draaide om haar achter hand, anders zou ze tegen het hek aan galopperen. En met enkele krachtige galopspassen was ze weg, de wind door haar manen en Cheap achter haar aan. Ze versnelde naarmate de hond dichterbij kwam die het ook niet op gaf. Toen ze er genoeg van had ging ze bij de boom in de buurt grazen. Af en toe rende ze weg omdat cheap haar uitdaagde voor een wedstrijdje, ze was zo druk bezig dat ze niet eens doorhad dat haar bewonderaars al weer weg waren.

Chantal keek naar Yannick die ineens andere kleren had aangetrokken. Ze kreeg een glimlach op der gezicht. ”Wil je soms een goede indruk bij mijn man achter laten?” zei ze lachend. Ze liep met hem mee en keek hoe hij met zijn merrie omging. Het was echt een mega verwende merrie. Eerst dacht Chantal dat ze Fly al te veel verwende maar in tegenstelling tot Yannick verwende ze Fly juist niet. Ze stapte in de auto en legde uit waar hij naar toe moest rijden. Eenmaal op het erf werd Indy druk achterin de auto. ”Ja ja we zijn thuis rustig meisje.” Chantal stapte uit en liet Indy uit de auto. Gelijk rende Indy naar de stallen. Waarschijnlijk stond de tussendeur open en kon ze zo het huis in rennen naar Dack. ”Nou hier woon ik dus samen met me man en kinderen.” Chantal had een lach op der gezicht. Ze liep samen met Yannick naar de voordeur. Chantal deed de deur open en liet hem naar binnen. Net op dat moment kwam Darren van boven gelopen met twee lege flesjes. ”Hee.” Ze kreeg een kus van Darren en daarna stelde hij zich voor aan Yannick. Voor ze het wist had Darren der hand te pakken en gingen ze naar de woonkamer. Chantal ging op de bank zitten. ”Ga maar zitten hoor Yannick.” Toen hij zat vroeg Darren of hij wat te drinken wilde. Nadat hij drinken had in geschonken voor iedereen en ging zitten vroeg hij aan Yannick hoe ze elkaar kende. Natuurlijk kwamen er toen allemaal verhalen van vroeger. Chantal zuchten even. Gelukkig stond Darren op voor er hele erge dingen werden verteld. Ze kreeg een kus van hem en hij ging met Dack naar buiten. Waarschijnlijk ging hij iets met één van de paarden doen. Maar goed ook. ”Kom dan laat ik je het erg en alles zien.” Chantal stond op en trok Yannick mee. Alles liet ze aan Yannick zien. Natuurlijk niet hun kamer maar goed. Toen ze bij de paarden stonden vertelde ze wie, wie was. ”Wil je iets voor me doen?”

Yannick startte de motor en liet de auto rustig wegrijden, de radio was automatisch aangesprongen en luide een vrolijk liedje genaamd city hall van The fray. Zijn blik gleed over de weg en hij luisterde naar de instructies van Chantal Hij sloeg af wanneer hij af moest slaan, ging rechtdoor wanneer dat moest en uiteindelijk waren zij bij haar huis. Ze werden meteen begroet door de Man van Chantal. Yannick stelde zich voor terwijl hij zijn jas uit deed en naar de woonkamer liep, hij liet zijn ogen even door de kamer glijden en ging op de bank zitten. “Doe mij maar koffie, zwart.” Zei hij tegen Darren, hij dronk zijn koffie al jaren zwart, dat zou Chantal nog wel weten. En wat ze nog meer wist kwam later tot gesprek , ze haalde allerlei leuke dingen op. Gelukkig ging Darren weg voor hij dingen kreeg te horen waar hij misschien niet zo blij mee was. “En wist je nog een keer met flesje draaien toen wij samen de kast in moesten, en iedereen wijs hadden gemaakt dat we daadwerkelijk wat hadden gedaan. Terwijl we eigenlijk die 10 minuten aan het bedenken waren hoe hun gezichten zouden zijn als we deden alsof “ Zei Yannick lachend, vroeger waren ze echt geen lieverds geweest. Toen ze hun drinken op hadden liet Chantal haar paarden en stallen zien, dat waren er meer als Yannick had. Hoewel hij hoopte dat er gauw trainers met paarden kwamen. Af en toe aaide hij een paard die zijn snuit nieuwsgierig uit het “raampje”stak. Bij de laatste paarden aan gekomen vroeg Chantal of hij iets voor haar kon doen “ligt eraan wat” grijnsde Yannick, hij had vroeger genoeg rotzooi van Chantal opgeruimd, hoewel hij nu wel verwachte dat ze volwassener was dan toen. Ze was immers al getrouwd en had kinderen. Yannick schudde zijn hoofd, hij moest er niet aan denken dat hij volgend jaar getrouwd was en 2 bengels had. Chantal vroeg of hij haar paard Fly kon rijden, ze had hem namelijk een tijd niet kunnen rijden omdat ze zwanger was. “natuurlijk, dan haal ik wel ff me helm uit me auto” zei hij met een serieus gezicht. Vroeger zou hij zo op een paard stappen zonder helm , maar nu hij professioneel paarden trainde kon hij de risico’s en zou hij zich niet kunnen permitteren om een paar maanden out of running te zijn. Daarom had hij ook altijd een reserve helm in de auto liggen voor zulke gevallen. Op een drafje ging hij naar zijn jeep en haalde er een helm uit met de kleuren roze, en lichtblauw/groenachtig pet. De kleuren van zijn paard. Hij zette hem los op zijn hoofd en ging in een drafje terug naar Chantal die al bezig was met de merrie te borstelen en op te zadelen. Toen de merrie opgezadeld was zei hij “het is wel een tijd geleden dat ik met lange beugels heb gereden, dus mag ik alstublieft met korte beugels rijden? “ Hij wou niet dat hij dadelijk heel stuntelig overkwam alsof hij niet kon rijden, en zeker niet in de ogen van Darren.

Zoals altijd zei Yannick met twijfeling in zijn stem ligt er aan wat. ”Ik heb al een tijdje niet op Fly gereden en Darren kan niet altijd drie paarden rijden. Dus als jij Fly zou willen rijden scheelt het weer voor Darren.” Zoals verwacht wilde Yannick het doen hij ging wel even zijn helm halen. Ondertussen pakte Chantal Fly uit de wei en nam der mee naar de poetsplaats. De dekens haalde ze van Fly af en legde ze op de grond. Heel rustig begon ze haar te poetsen. Alleen de zachte borstel was goed genoeg aangezien Fly was geschoren. Okee ook de hoeven krabde ze ook uit. Toen Yannick terug kwam legde Chantal net het zadel op Fly der rug. Rustig singelde Chantal haar merrie aan en deed het hoofdstel om. Net toen ze klaar was vroeg Yannick of hij met korte beugels mocht rijden omdat hij lange niet meer gewend waren. Daardoor schoot ze in de lach. ”Mooi niet je rijd maar met lange. Dit is een duur zadel die ik van Darren en zijn vader heb gehad. Ik ben er zuinig op. Als jij met korte beugels gaat rijden mol je mijn zadel dus vergeet het maar.” Chantal nam Fly mee naar de bak waar ze haar nog een keertje aan singelde. ”O ja één dingetje Fly gooit der hoofd al gauw in de lucht als je iets te hard in je handen bent. Als ze dat doet moet je iets zachter met je handen doen en een tikje met de zweep geven. Dan gaat het gewoon goed. Toen ik der net kocht zeiden ze dat ik altijd met een martingaal moest rijden. Maar daar ben ik tegen en zijn we gaan trainen.” Chantal hield Fly vast terwijl Yannick op Fly klom.

Yannick keek Chantal aan alsof ze een grapje maakte, maar helaas was ze bloed serieus. “fuck dat zadel” mompelde hij zachtjes terwijl hij hoofdschuddend richting de tinker merrie liep. Ze was altijd al gek geweest op tinkers, maar Yannick snapte niet wat ze in die dikke vlekken zag. Ze waren misschien wel braaf maar vaak ook sloom. Of lag dat aan zijn gebrek aan informatie over die beesten. Hij heeft een kleine tijd Engels gereden, tot hij in aanmerking kwam met Renpaarden toen wist hij wat hij wou. Yannick stapte met behulp van een voetje op Fly, hij luisterde even naar de tips die hij kreeg en stapte rustig weg. Hij was gewend om op vreemde paarden een koers te rijden, met enkele tips. Rustig probeerde hij hoe hij haar moest aan pakken, hij voerde de druk rustig op en zocht een grens. Zo wist hij hoe hij haar moest rijden, hij stopte toen ze met haar hoofd begon te schudden. Dat was het, zo ver kon hij gaan. Na rustig hebben ingestapt nam hij de stap om te draven, hij legde zijn benen aan en verwachte dat ze weg zou schieten. Dat was hij gewend, maar deze nam nog even rustig een paar tussen stappen voor ze ging draven. Het viel hem mee met lange beugels te rijden. Het ging zeer goed, tot hij na enige tijd ging galopperen. Het was moeilijk voor hem om te blijven zitten. Het zag er wat stuntelig uit, maar vroeger kon hij het ook. Hij kon de paarden nog steeds dressuur matig trainen, want dat is de basis voor elk paard en zo bouw je spieren op. Dus ook Fly liep bij hem nagevelijk en ontspannen met haar achterhand de onder. Hij liet haar even stappen omdat ze een tijdje niet bereden was, en dus ook op adem moest komen. Ineens voelde hij de voorhand van de merrie naar beneden gaan, ze leek wel te struikelen . Maar ze ging gewoon liggen, zo moe kon ze niet zijn, ze was niet eens bezweet. Gewoon lui noemde je dat. Yannick kon niks anders doen dan zich eraf laten glijden, voor hij onder haar terecht zou komen. Hij rolde weg, en klopte het zand weg terwijl hij op stond. Zacht vloekend keek hij naar de merrie die doodleuk ging liggen dutten. Als het zijn paard was geweest had ze vrienden gemaakt met de zweep en had hij haar een 15 min laten galopperen, maar Fly was van Chantal dus kon hij dat niet maken. Pas toen hij Chantals gezicht zag snapte hij wat er aan de hand was, ze had Fly het commando gegeven om te liggen . “Chantal “ riep hij semi boos, en begon haar kant op te rennen, ondertussen gooide hij zijn helm over een van de palen. Chantal begon al weg te rennen, behendig sprong hij over de bak rand en rende haar achterna de hoek om. “Ik krijg jou nog wel” riep hij. Natuurlijk was hij sneller als Chantal, hij was al langer als 3 jaar bezig met zijn conditie. En zij was net bevallen. Hij was na even rennen bij haar en greep lachend haar arm. “Got cha”

Chantal gaf Yannick een klein voetje zodat hij op Fly kon klimmen. Ze ging aan de kant van de bak staan en keek naar Yannick en Fly. Het zag er ergens grappig uit. Hij was natuurlijk niet meer gewend om zo te rijden. Ineens bedacht Chantal dat ze Fly ooit had leren liggen op een hand gebaar. Zodra er kans voor was zou ze het commando geven aan Fly. Ondertussen waren Yannick en Fly aan het draven. Maar al redelijk snel zaten ze weer in stap. Net op het moment dat Chantal oogcontact met Fly had gaf Chantal het handgebaar. Zoals gedacht deed Fly het. Ze ging eerst door haar voorhand en daarna liet ze haar achterhand ook omgaan. Chantal moest moeite doen om niet in lachen uit te barsten. Zeker toen Yannick van Fly weg rolde. Pas toen ze haar naam hoorde had ze door dat hij naar haar gezicht had gekeken. Ze zag hem op zich af komen waardoor ze weg rende. Ze hoorde achter zich “Ik krijg jou nog wel”. Chantal had een beetje moeite met rennen. Joggen ging normaal maar rennen was toch anders. Ineens voelde ze een hand om haar arm heen en keek ze om toen ze Got cha hoorde. ”Wat is er Yannick kan je niet tegen een grapje?” Even beetje ze een beetje op haar onderlip. Voor ze ook nog maar weg kon komen tilde Yannick haar op en nam der mee naar de stallen. ”Wat ga je doen?” Hij zei echt helemaal niets en liep gewoon door. Ineens liep hij de zadelkamer in en zetten haar daar op de grond. Ze keek hem echt raar aan. Haar mond viel haast open toen ze hem weg zag gaan en de deur op slot hoorde gaan. ”Yannick!! Dit meen je niet!” Ze hoorde hem weg lopen. Ze zuchten diep. Toch voelde ze even aan de deur maar hij zat echt op slot. Ze voelde in haar broekzak maar kwam tot de ontdekking dat haar mobiel nog binnen in het huis lag. Nou dan was hem maar wachten tot ze hier van Yannick uit mocht. Of misschien wel als Darren zijn spullen terug kwam brengen.

Yannick grijnsde toen hij Chantal te pakken had, natuurlijk was het geen Fair play want mevrouw was net bevallen. Maar toch ze had het wel verdiend, even dacht hij na wat hij zou doen om wraak te nemen. Maar een hooizolder hadden ze niet, wel een hooi gedeelte maar die kon niet op slot. Het moest namelijk dicht kunnen zodat hij rustig kan trainen, misschien liet hij haar er daarna wel uit. Nou ja dat wist hij wel zeker, ineens kreeg hij een idee, de zadelkamer, en de sleutels zaten er nog in. Alleen wat zou Darren wel niet denken als die eerder terug zou komen, dan zou Yannick waarschijnlijk problemen krijgen. Maar hij waagde het , ze konden het nog altijd uitleggen. Chantal schreeuwde of hij het meende toen ze het slot hoorde om draaien. Hij zei niks en deed alsof hij boos en serieus was, maar waarschijnlijk wist Chantal wel beter ze konden elkaar zo lang. Rustig ging hij Fly door trainen alsof er niks aan de hand was. Galop draf en stap, alles op ontspannen en nagevelijk.
Pas toen hij het gewenste resultaat had, goed reageren op hulpen en ontspannen en nagevelijk. Rustig liet hij de merrie even uitstappen, en zag dat ze gezweet had. Een zwetend paard had goed gewerkt, anders was er niet gewerkt. Toen de vlekken pony weer op adem was ging hij richting stal. Waarschijnlijk hoorde Chantal de voetstappen al, want ze begon te roepen “Yannick.. Darren…? “ Fluitend negeerde hij de stem nog even haar pesten en ze mocht eruit. Hij had lekker met rust kunnen trainen en daarom had hij het gewenste resultaat gehaald. Rustig haalde hij het tuig van de merrie en zocht naar de tuinslang. Maar die was helaas af gesloten, hoe spoten ze dan de benen af en het schuim tussen de benen ? Dan maar een emmer met water zoeken, zo gezegd zo gedaan, en sponsde de benen de rug de billen en waar het hoofdstel heeft gezeten af. Zette de merrie op stal en liep met de spullen rustig naar de zadelkamer die hij open draaide en deed alsof er niks aan de hand was, legde het zadel op de bedoelde plek en vroeg aan Chantal “Heb je een deken voor je vlekken pony..uuhm voor Fly bedoel ik” zei Yannick schaapachtig toen hij zich versprak. “Ze heeft nogal gezweet” plakte hij er snel aan.

Chantal hoorde Yannick weg lopen. Ze zuchten diep. Daar was ze lekker klaar mee. Darren was niet thuis die was met Evelyn naar het bos. Melody en Nathan lagen nog in hun box en de honden rende rond. Als of de kinderen gingen huilen of de honden iets deden kon Chantal nu niet ingrijpen. Okee misschien was het terecht dat hij der op sloot maar niet handig. Omdat ze haar mobiel niet bij der had wist ze niet hoe lang ze hier zat. Ineens hoorde ze voetstappen en hoeven in de stalgang. ”Yannick.. Darren..?” Waarschijnlijk was het Yannick die er liep want als Darren het was die had der gelijk eruit gehaald. Chantal zuchten diep. Ze ging op de zadelbok zitten en wachten maar af. Als het Yannick was kwam hij toch wel de zadelkamer in aangezien hij het tuig moest opruimen. Ineens hoorde ze de sleutel omgedraaid worden. Ze stond op en ging met haar armen over elkaar staan. Ze keek naar Yannick terwijl hij het zadel op de plek legde. Hij vroeg of ze een deken voor Fly had omdat ze had lopen zweten. Ze ging voor hem staan en gaf hem een tik tegen zijn wang. ”Vond je het nou echt nodig. Als Melody of Nathan aan het huilen was of de honden iets deden kon ik niets.” Ze pakte een zweetdeken van de plank en gaf hem aan Yannick. ”Das Fly der zweetdeken.” Snel liep Chantal naar binnen om te kijken of de honden en kinderen in orde waren. Gelukkig was alles in orde. De kinderen lagen te slapen en de honden waren niet binnen bezig geweest. Chantal liep weer naar de stallen en keek waar Yannick was. ”Sorry van die tik. Denk dat het moedergevoel een beetje omhoog kwam.” Chantal pakte uit de tonnen een kwart muesli en een halve sportbrok. Fly was een beetje ingevallen geraakt omdat ze meer stil had gestaan dan gesport dus mocht ze wat meer te eten.

Yannick wreef even verbaast over zijn wang toen hij de hand van Chantal daar neer had voelen komen. Ze kon aardig hard slaan, hij wist wel dat ze zo iets in zich had, maar dat ze het op hem zou doen had hij nooit verwacht. Was zo veranderd? Nee, naar haar tirade legde het al uit, voor dat hij zich kon verontschuldigen gaf ze de deken van Fly, en liep ze weg. Yannick voelde zich eigenlijk wel een beetje schuldig, het was niet zo bedoeld, stel er was wel wat gebeurt in de tijd die hij had gereden. Yannick schudde even zijn hoofd en liep naar Fly die anders kou zou vatten. Rustig deed hij de deken van de merrie op, en liet haar even op stal opdrogen. Yannick vroeg zich af waar Chantal bleef zou er echt iets zijn gebeurd. Zijn ongerust zijn duurde niet voor lang want ze kwam niet veel later weer terug, ze begon zich meteen te verontschuldigen. “Ik moet sorry zeggen, het was misschien niet zo verstandig geweest” zei hij. “Kan ik het goed maken, om jou en Darren uit te nodigen om vanavond bij mij te eten” Voor Chantal kon protesteren over haar kinderen en de honden. Zei hij dat ze ook mochten komen. Genoeg ruimte beneden voor de honden, en hij had alles ruim en weinig ingedeeld dus ook genoeg ruimte voor de kinderen. Chantal had eigenlijk geen reden om het te weigeren, en moest ze dus maar instemmen. Hij vond het wel raar dat hij de zelfde dag nog mee-eters had en dan zeker Darren. Hij wist wel dat Chantal het hier goed had, maar hij zou toch nog altijd voor Chantal opkomen als er iets aan de hand was. Voor wat tijd te verdrijven en te wachten tot Fly droog was en haar eten op had gingen ze wat thee drinken. Chantal luste nog steeds geen koffie, en Thee was gezond weinig calorieën en als je er geen suiker in deed ook nog gezonder. Rustig dronk hij aan zijn thee en luisterde naar het verhaal van Chantal waarom ze eigenlijk weg ging. Hij wist dat het niet goed ging bij haar thuis maar dat het zo erg was geweest. Hij gaf haar gelijk maar hij vond het nog steeds jammer dat ze hem niet even had kunnen inlichten, hij had haar kunnen helpen. Maar gelukkig was ze op haar pootjes terecht gekomen, en veranderd maar ze was gelukkig. Na de thee, moest hij Fly een andere deken op gooien en in het weiland zetten. Zo gedaan maar het was al bijna 6 uur. “eey. Ik moet mijn paard voeren, rijden jullie mee – darren was inmiddels al weer terug- of zie ik jullie zo? “

Chantal had een glimlach op der gezicht. ”Ik had je niet zo maar een tik in je gezicht mogen geven.” Blijkbaar voelde Yannick zich schuldig hij nodigde haar en Darren bij zich thuis uit om te eten. Nog voordat ze kon zeggen maar de kinderen en honden dan zei hij dat die ook mee konden. Omdat de kinderen mee konden had Chantal geen tegenspraak meer waarom het niet zou kunnen. ”Okee is goed. Maar weet je het zeker met dat onze kinderen ook mee mogen? De honden laten we wel thuis want anders wordt je huis een puinhoop met vier extra honden er bij.” Chantal liep met Yannick het huis in. Fly moest toch nog eten en beter drogen. Binnen zetten ze thee en gaf ze een mokje aan Yannick. Ze ging op de bank zitten in de kleermakerszit met der mokje thee tussen der handen. Yannick was benieuwd waarom ze eigenlijk weg was gegaan. ”Ehum, ik kon er niet meer tegen. Pap en mam verongelukt. Ik met de schrik vrij gekomen. Twee weken in het ziekenhuis gelegen. Marc die mij de schuld gaf. Gewoon alles. Het was nooit mijn bedoeling om jou zomaar in de steek te laten. Je was met beste vriend. Ik snap heel goed als je niet meer bevriend met me wilt zijn.” Ondertussen dronk ze steeds een slokje van haar thee. Even gaf ze een diepe zucht. Ineens stond Yannick op en liep ze maar mee. Hij deed de zweetdeken bij Fly af en haar winterdeken om en zetten haar in de wei. ”Wij komen zo ik moet nog even aan Darren vertellen dat we niet thuis eten.”

Yannick had de tafel al netjes gedekt, eigenlijk had hij geen idee wat hij moest eten. Een goede kok was hij nou ook niet bepaald. Daarom was hij maar op het idee gekomen om chinees te laten brengen. Makkelijk opgelost en in nasi zaten niet zo veel calorieën. Toen hij de tafel had gedekt ging hij eerst in zijn ‘slechte’ kleding zijn paarden naar binnen halen. Zenyatta was als gewoonlijk een beetje dribbelig maar luisterde goed. Big Red was meestal wat moeilijker, net zoals deze keer. Hij probeerde zo snel mogelijk in de stal te komen, en negeerde bijna geheel de hengstenketting die over zijn neus ging. Hij moest eigenlijk eens overwegen om een hengstenbitje bij meneer te gebruiken, hiermee had hij wat meer te zeggen. Bij beide paarden haalde hij de peesbeschermers en waterdichte dekens af. Daaronder zaten fleeche dekens die hij er op hield en er nog een staldeken overheen legde. De paarden moesten warm blijven en elke kans om een ziekte op te vangen moest vermeden worden. En met deze kou kon er snel een verkoudheid op worden gelopen. Tevens controleerde hij de pezen van de paarden om te voelen of er iets mis wat. Niks aan de hand zoals gewoonlijk maar je kon het risico niet nemen. Yannick keek op zijn horloge ze moesten er zo wel zijn, als je het over de duivel had. Een auto draaide de oprit op, de oren van de paardjes werden de kant van het geluid opgericht, en Cheap sloeg aan. Wat hem weer deed denken aan dat hij nog een of twee waakhonden moest aanschaffen. Nu had hij nog niet zo veel paarden, alsnog waren ze veel waard, maar ze konden het beste goed bewaakt zijn. “shit” vloekte hij. Hij had nog geen schone kleding aan gedaan. Ach hij zou zich misschien zo nog wel omkleden. Hij stak zijn hoofd door de deur en riep hun gedag. Toen de 2 met hun kinderen binnen kwamen, dus in totaal met ze 4e , keken de paarden nieuwsgierig over hun boxdeur heen. Chantal die wou even bij zijn 2 paarden kijken. “ik kom zo terug, kleed me snel even om” . Geen 10 minuten later had hij zijn haren even netjes gedaan, nete broek en net donker grijs blousje aangetrokken. “Als het goed is komt de chinees zo het eten brengen” vertelde hij terwijl ze naar boven liepen. Netjes hield hij de deur voor Chantal, Darren en haar kroos. Hij kon het nog steeds niet bedenken dat ze getrouwd was en kinderen had. Yannick zat net op zijn stoel, na hij iedereen wat drinken had ingeschonken, toen de bel ging. In een drafje liep hij de trap af en opende de "voordeur". Yannick betaalde met natuurlijk een fooi en liep na hij de paarden even een aaitje had gegeven weer in een drafje naar boven. "Ik hoop dat jullie honger hebben" zei Yannick vrolijk. Toen ze alle bakjes hadden geopend rook de hele kamer naar nasi en mie. Toen ze allemaal wat hadden opgeschept vroeg Yannick wat voor werk ze deden en wat ze precies met paarden deden. En Yannick vertelde wat over de rensport en wat hem zoal bezig hield.

Chantal hielp Melody in haar jas terwijl Darren Nathan alvast meenam in de maxicosi om hem vast te maken in de auto. Chantal sloot het huis af en liep samen met Melody naar de auto toe. Pas nadat ze de gordel bij der dochtertje om had gedaan liep ze naar de bijrijderkant toe en ging zitten. Darren zat al achter het stuur. Hij werd steeds beter in het vast maken van de maxicosi. Iedereen zat, dus ze konden gaan. Ze hoopte dat Yannick lekker gekookt had, ze had namelijk best honger. Maar als hij nog niet veranderd was werd het waarschijnlijk afhaal of zoiets. Vanmiddag had ze niet zo heel veel gegeten omdat ze het druk had met de paarden. Misschien had ze beter wel even een boterham naar binnen kunnen werken voor ze met Yannick ging rijden. Gelukkig was het niet heel erg ver weg. Ze hoefden maar een kwartiertje met de auto, maar dat was voor Melody te lang om niet te vragen of ze er al waren. ”Nee lieverd, nog eventjes.” zei ze tegen haar dochtertje. Tegen de tijd dat ze het erf bij Yannick opdraaiden vroeg ze het nog een keer. Met een ja bevestigde ze haar vraag. Ze stapte uit. Dit keer hielp Darren zijn meisje uit de auto en Chantal haar zoontje. Vanuit de stallen kwam Yannick aangelopen. Hij had zijn kleding nog aan die hij aan had bij zijn paarden. Ach, dat had zij ook zo vaak. Ze liepen mee naar binnen en was blij toen ze de maxicosi op de grond kon zetten. Darren liep nog even terug naar de auto om een barbie en de paardenknuffel van Melody te halen. Voor haar was het ook niet alles om steeds maar te moeten zitten en niets had waar ze mee kon spelen. Chantal liep nog even langs de paarden. Ze vond het altijd wel mooie paarden en renpaarden fascineerde haar altijd wel. Zij had tenslotte alleen maar dressuur en springpaarden gehad, dit was dus iets heel anders. Ze liep terug naar het huis en hing haar jas aan de kapstok. Net opdat moment kwam Yannick weer beneden. Het viel haar op dat hij andere kleding aan had gedaan. Yannick kwam bij hen zitten. Moest hij niet gaan koken? Toen de bakjes met chinees eten voor hun neus stonden wist ze dat hij dat ook niet meer zou doen. Ook wist ze dat hij niet veranderd was. ”Eet smakelijk” Zei ze tegen iedereen. Daarna keek ze Melody aan thuis zei ze tegenwoordig altijd eet smakelijk dus waarom kon ze het hier niet. Nadat ze een beetje verlegen eet smakelijk had gezegd begonnen ze met eten. Yannick vroeg wat voor werk ze deden en wat ze met de paarden deden. ”Ik geef les aan de beginners op de manege en af en toe, als het nodig is, rijd ik mee in de gevorderde lessen.” Gelijk daarop sluitend zei Darren dat hij die lessen gaf en dat hij voor Chantal in viel als dat nodig was. ”Met Kini rijd ik dressuur en doe ik aan vrijheidsdressuur, en met Fly doen we aan dressuur, daar springen we mee, ze loopt voor de kar en daar doen we ook vrijheidsdressuur mee. Met Evelyn rijden we ook dressuur en zij loopt ook voor de kar net als Fly in enkelspan maar ook in tweespan. En de dondersteen van Mercury loopt ook voor de kar, soms in tweespan samen met Dribbel en Melody rijd op Mercury. Dribbel is voor Nathan als hij oud genoeg is.”