Is het echt?

Lena keek vrolijk naar hem, zijn arm kwam van haar schouders en hij pakte haar hand vast. Met zijn been was, volgens hem, alles goed op het moment. Dat vond ze fijn om te horen, maar misschien zei hij dat alles goed was terwijl het niet zo was. Ze wist goed genoeg dat het kon, maar ze vertrouwde op zijn eerlijkheid. Ontspannen ging ze bij hem op het bankje zitten en glimlachte naar hem. Even een moment van stilte, en toen vroeg hij of ze wou blijven eten. Dan kon ze Kai ontmoeten. "Tuurlijk, heel graag. Maar jij mag Kai als eerste het ziekenhuis in krijgen. Ik wil een goede eerste indruk, de volgende keer is het mijn beurt." Glimlachend omdat ze bij Alex was kroop ze wat dichter naar hem toe. Het was terug stil, toch stil van hun kant. Het bos had genoeg natuurlijke geluiden om de achtergrond op te vullen. Even later vroeg hij of ze de volgende keer Jiali zouden meebrengen. Dan kon hij leren om haar te kietelen. De por in haar zij deed haar niets. "Zodat jij me de volgende keer op de grond krijgt ik dacht het..." Haar stem stierf half weg omdat Jiali aan kwam getripppeld. "Ik denk dat ik een nieuwe deur moet bestellen, of een nieuw raam." Jiali kwam af met de meest onschuldige en schattige puppy-blik in haar ogen. Maar dat weerhield Lena er niet van om boos te kijken, drie seconden en dan viel ze ook voor Jiali's oogjes. "Hier heb je je leermeesteres in eigen persoon." Alsof de hond haar verstond begon die haar te porren in haar zij, precies op de juiste plek. Lena begon natuurlijk te lachen en wou Jiali van zich af duwen. Die negeerde dat gewoon, ze stopte pas toen Lena bijna op Alex' schoot zat om aan de hond te ontkomen. Toen kon ze er nu eenmaal niet meer aan.

flutje met inhoud

Oké hij zou Kai wel als eerste het ziekenhuis in werken. Als hij daar tenminste de gelegenheid voor zou krijgen en als Kai niet weg zou rennen als hij met een koekenpan zijn richting op kwam. Alex genoot van de stilte. De heerlijke stilte die rust met zich mee bracht. Geen ongemakkelijke stilte maar een prettige stilte. Helaas deed de por in Lena haar zij helemaal niets. Bij hem was het zo dat wanneer er iemand ook maar in de buurt van zijn zij kwam met zijn vinger dat hij al spastische bewegingen ging maken. Dacht ze het? Wat dacht ze? Lena had haar zin niet af kunnen maken omdat Jiali opeens voor haar neus verscheen. Hoe had Jiali hen gevonden? Of beter gezegd, hoe had Jiali het huis uit weten te komen? Lena begon over een nieuwe deur of een nieuw raam. Kon een hond serieus een deur of een raam kapot maken? Alex moest zich inhouden om niet ahw te zeggen vanwege Jiali haar schattige oogjes. Het lachen om wat Lena zei en de gebeurtenis erna hield hij niet in. Jiali kon Lena gewoon helemaal verstaan, althans, daar leek het op. Langzaam maar zeker kroop Lena steeds verder zijn schoot op tot ze er echt haast op zat en Jiali stopte. "Ik voel me nu net een ridder die je moet beschermen van de vijand." Mompelde hij zachtjes. Niet dat hij veel hoefde te doen want Lena hoefde maar op zijn schoot te komen zitten en Jiali stopte al met prikken. Was hij echt zo eng? Nee toch? Er verscheen een behoorlijke grijns op zijn gezicht die er niet zomaar af zou gaan. "Ik zal u beschermen van dit viervoeterig beestje o schone jonkvrouw." Hij stak zijn hand uit en aaide Jiali over haar kop. "Tadaa, beschermt." Hij had iets te vroeg gejuicht want Jiali sprong tegen zijn benen op en prikte gewoon door. Zonder er echt over na te denken deed hij een arm onder Lena haar knieën door en eentje bij haar rug zodat hij haar op kon tillen. Geen kans dat Jiali dan bij Lena kon komen. Soepel kwam hij overeind, Lena in zijn armen houdend terwijl hij nieuwsgierig naar Jiali keek die een raar gezicht trok. "O schone jonkvrouw vanaf deze hoogte bent u nog mooier da.." Hij kon niet uitspreken want Jiali begon opeens rondjes te rennen om hem heen wat zijn aandacht afleidde. Rare hond. Voor zijn been pijn zou gaan doen zette hij Lena weer neer. Zachtjes zodat ze niet met een knal neer zou komen. "Natuurlijk bent u als u gewoon op de grond staat nog schoner dan alles op de hele wereld."

Lena begon te blozen om wat hij zei en voelde haar hartslag onmiddellijk sneller gaan. Niet knalrood deze keer, haar wangen kregen een leuke blos. Maar hij dacht dat Jiali het zo makkelijk opgaf, net toen ze hem wou waarschuwen was het al te laat. Net voordat ze in lachen zou uitbarsten tilde hij haar gewoon op. Zijn woorden lieten haar hartslag nog sneller gaan, ook al maakte hij zijn zin niet af. Haar lippen kwamen stukje van mekaar af en ze ademde nu door haar mond. Heel voorzichtig werd ze terug neergezet, en dan zei hij weer wat dat haar bijna een hartaanval bezorgde. Die hond van haar deed een geweldige zet die Lena haar nog langs zou bedanken door naar haar toe te rennen en Lena een zet in haar onderrug te geven. Door hun houding kwamen haar lippen op de zijne, haar hondje leek het nu eindelijk te accepteren en ging ergens in de schaduw liggen. Toch nog mokkend, maar ze liet hen met rust. Liefdevol keek ze naar hem toen ze haar lippen van de zijne haalde. "Dat soort dingen mag je vaker zeggen hoor," fluisterde ze tegen zijn lippen. Haar ogen waren aan het glinsteren en een glimlach krulde haar lippen omhoog. Jiali had het perfecte moment uitgekozen om haar een duw te geven. En voor deze ene keer vond Lena het helemaal niet erg. Zich lostrekkend keek ze in zijn ogen. Het was hier een openbare weg en er kon ieder moment iemand langskomen. Met een kriebel-in-je-buik-gevoel-omdat-je-zo-super-verliefd-bent-op-hem die al haar beheersing vergde om te negeren pakte ze zijn hand. Tijd om naar huis te gaan, terwijl ze wandelde bleef Lena stil, met een glimlach om haar lippen, terugdenkend aan zijn lieve woorden. Er nog maar aan denken was al genoeg om haar hoofd op hol te laten slaan, haar hart te laten razen als een storm in haar borstkas en de vlinders in haar buik overuren te laten maken. Ze had niet echt de behoefte om iets te zeggen omdat ze helemaal van de wereld was en ergens boven op een wolkje aan het zweven was. Het gevoel dat ze de hele wereld aankon was er echt, niet alleen in boeken! Ze kwamen terug bij haar thuis en merkte dat Jiali de deur open had gekregen, er was niets kapot! Ongelofelijk, meestal was er nu iets kapot ofzo. Toen ze naar binnen liepen zag Lena dat het zo'n half drie was, toch langer gewandeld en gegeten dan ze had verwacht. Ontspannen zette ze hem terug in de stoel van gisteren en ging op haar rug op de grond liggen met een van haar knieën opgetrokken. Jiali was ergens anders gaan liggen. Bijtend op haar onderlip omdat ze echt nog steeds ergens op een wolkje rondzweef en ook het gevoel had dat ze ieder moment kon beginnen vliegen, haar buik kriebelde alsof ze dat nu al aan het doen was!

Net nadat hij Lena op de grond had gezet en zijn mond open had gedaan om te praten was Jiali naar Lena gerend. Het ging zo snel, Lena kwam tegen hem aan en hun lippen raakte elkaar. Problemen had hij er helemaal niet mee. Integendeel zelfs. Alex zijn ogen werden iets groter maar al snel genoot hij enkel nog maar van het moment. Toen hun lippen uiteindelijk van elkaar af waren kon hij het niet laten om niet te glimlachen. Dat hij zulke dingen vaker mocht zeggen kon hij ergens wel begrijpen, aan de andere kant was telkens zulke dingen op den duur ook weer saai. Vroeg of laat zou hij wel met wat nieuws komen. "Kan je Jiali niet aanleren om te doen wat ze net deed?" Vroeg hij zachtjes met een onschuldige uitdrukking op zijn gezicht. Zijn hand werd vastgepakt en ze begonnen weer te wandelen. Het leek alsof hij bij elke stap omhoog veerde. Alsof zijn lichaam gevuld was met helium waardoor hij van de grond afkwam. Omdat hij niets wist te zeggen, of naar te kijken keek hij hoe Jiali voor hen uit wandelde. Weer was zijn hele lichaam van slag gebracht. Niet verkeerd van slag, maar prettig van slag. Jiali was zo slecht nog niet, ze mocht wel vaker tegen Lena op springen als ze tegenover hem stond. De wandeling terug leek veel korter te duren dan heen, helaas. Hoe langer hij bij Lena was hoe beter. Bij Lena haar huis stond de deur open, blijkbaar had Jiali nu ook uitgevonden hoe die deur open moest. Achter Lena aan liep hij naar binnen waar hij in dezelfde stoel werd gezet als gisteren. Met opgetrokken wenkbrauw keek hij naar Lena die op haar rug op de grond ging liggen met een opgetrokken knie. De grond lag toch helemaal niet lekker? "Hoe gaat het met je voet na het wandelen?" Vroeg hij zachtjes. De stilte was prettig en alsnog had hij de neiging om een gesprek op gang te werken. Hij haalde zijn mobiel heel even uit zijn broekzak om hem uit te zetten voor hij van de stoel af kwam en naar Lena wandelde. Naast haar ging hij op zijn rug op de grond liggen, zijn hand vond al snel die van haar. "Het plafon is best euhm. Boeiend?" Zei hij met een plagende ondertoon. Alex draaide zich soepel naar zijn zij en boog zich iets naar Lena. Zachtjes gaf hij haar een kus op haar lippen, naar haar wang en zo richting haar nek. Vanochtend stond zijn mobiel aan, nu niet.

Lena deed langzaam haar ogen dicht en schudde met haar hoofd op zijn vraag. "Het lijkt een beetje te bonzen, maar last heb ik er niet van." Soms kon de grond lekker liggen, een beetje hard, maar soms ook heel fijn. Alex kwam af en ging naast haar liggen, blijkbaar kon hij niet zo goed tegen stilte's, of ze nu prettig waren of niet, want hij zei iets wat totaal onzinnig was, wel met een plagende ondertoon. Haar hand werd vastgehouden en ze deed net haar ogen open toen hij haar een kus gaf. Dus die gingen al even snel terug dicht, langzaam ging hij van haar lippen naar haar nek. Ze hoopte voor zijn gsm dat die afstond, anders kon die in stukjes bijeengeraapt worden. Haar hart sloeg een slag over toen hij haar in haar nek kuste en ze kreeg kippenvel op haar armen. Langzaam zakte ze omlaag en vond zijn lippen terug. Ontspannen duwde ze zichzelf rustig omhoog waarna ze boven hem kwam te liggen. Heel voorzichtig pakte ze zijn onderlip even tussen haar tanden voordat ze hem een kus in zijn nek gaf. Jiali was allang ergens anders gaan liggen omdat ze het irritant vond om te zien dat Alex wel aandacht kreeg en zij niet. Typisch, maar ja, Lena had haar dan ook twee jaar lang alle liefde gegeven die ze niet kwijt kon. Met een glimlach om haar lippen kwam Lena terug dichter naar Alex toe, bijna gaf ze hem een kus en trok zich toen lichtelijk terug. Een gemeen spelletje om te spelen, je kon er helemaal gek van worden. Na drie keer zich te hebben terug getrokken gaf ze hem dan toch een kusje. Waarna ze met een vloeiende beweging recht kwam, ontspannen naar hem glimlachte en hem ook recht trok. Eenmaal recht legde ze haar armen om zijn nek en ging op de toppen van haar tenen staan om hem terug een kus te geven. Voor haar leek het alsof haar lichaam in vuur en vlam stond, zoals haar hart sloeg en haar ademhaling ging leek het ook wel zo. Het bloed kookte op de plekken waar Alex haar aanraakte en twee rode wangen en een glimlach als ze hem geen kus gaf lieten merken dat ze ervan aan het genieten was, aan het genieten van het feit dat hij er was, en niet was verdwenen in rook.

De reactie van Lena liet hem glimlachen. Alex voelde hoe zijn lichaam weer op Lena reageerde. Vooral toen hun lippen elkaar weer vonden. Hoe had hij het uit kunnen houden zonder haar? Al snel lag Lena bovenop hem en werd er zachtjes in zijn onderlip gebeten. Het was dat hij zichzelf in de hand kon houden anders had Lena vast en zeker al op het bed gelegen. Zijn hartslag schoot omhoog naar een nog hoger niveau toen hij Lena haar lippen in zijn nek voelde. Het voelde alsof hij helemaal in de ban was van Lena. Niets anders meer ging door zijn hoofd heen. Op het moment dat Lena zich plots terug trok toen ze hem bijna een kus gaf liet hem fronsen. Waar was ze mee bezig? Ze deed het nog een aantal keer voor hij dan toch een kusje kreeg. Tantaluskwelling. Hij werd rechtop getrokken tot hij terug op zijn voeten stond. Zijn armen vouwde hij om Lena haar lichaam heen, geen kans dat hij haar los zou laten. Elke keer dat hij een kus kreeg raakte zijn lichaam van slag. Zijn gevoelens werden heviger en de temperatuur van zijn lichaam schoot omhoog. Hij boog iets naar voren en kuste Lena. Tijdens de kus gleed zijn hand naar beneden tot hij onderrug waar hij zijn vingers voorzichtig onder haar hemdje. Verder ging hij niet. Wanneer hij nu al met zijn gedachten telkens een andere kant op vloog had hij vanavond waarschijnlijk een probleem. Of de lasagne dan zou lukken moest hij nog maar bekijken.

- ik ben koosinspiloos O.o

Lena's lichaam liet haar in de steek en maakte zich los van alle rationele gedachten, alleen het kleine restje beheersing hield haar in bedwang. Maar dat kleine beetje werd op proef gesteld toen hij zich naar haar toe boog en haar kuste. Zijn hand zakte tot op haar onderrug en ze voelde zijn vingers op haar huid, daar ging haar beheersing. Geen controle over haar lichaam, maar wat het deed vond zij niet erg. De vingers van haar ene hand streken door zijn haar en haar andere hand lag op zijn rug, haar vingers hadden zijn shirt vast. De hand op haar onderrug was voor haar net vuur, het brandde, maar niet op een onprettige manier! Haar lichaam was niet meer van slag en wist doelgericht wat het moest doen. Een kant van Lena, waarvan ze niet eens wist dat ze die had, had het overgenomen. Een kant die vurig was, niet zou stoppen voor zoiets onbenulligs als een telefoon, of een bomaanslag of het vergaan van de wereld. Als haar ogen opengingen brandde die, zou Alex dit kennen? Maar hij had die Faye gehad, had ze zo genoemd? Iets in die richting, dat wist ze wel zeker. Uit haar keel kwam een hees, fluisterend geluid, het leek wel een beetje op gegrom. "Ga door, alsjeblieft. Niet stoppen," fluisterde ze tegen zijn lippen. Hoe hij zijn beheersing vasthield wist ze niet, die van haar was allang weg. Haar lippen zakte even terug naar zijn nek, bleven daar even en gingen toen terug naar zijn lippen. Alles proberend om zijn beheersing te laten verdwijnend, want wankelen zou die waarschijnlijk al wel doen. Bewust deed ze het niet, dat zou ze nooit doen! Maar ze hield zoveel van hem, en ze wou hem nooit meer kwijt. Nog eens voorzichtig bijtend op zijn onderlip opende ze haar ogen en keek smekend in de zijne. Het eten, Kaj, Jiali, ze was het allemaal allang vergeten. Voor haar was het alleen Alex en Lena, niemand meer, alleen op de wereld.

De woorden die Lena sprak lieten zijn hoofd al helemaal van de kaart af brengen. Waarom hield hij zijn zelfbeheersing eigenlijk nog tot stand als het geen nut had? Alex voelde een rilling langs zijn rug omhoog lopen toen Lena haar lippen zijn nek weer hadden bereikt. Hij klemde voor een moment zijn kiezen op elkaar toen hij Lena haar smekende ogen zag. Tegen haar ogen kon hij niet op, sowieso kon hij niet tegen haar op. Zijn schouders zakte naar beneden en een kleine zucht verliet zijn mond. "Ik hou van je Lena." Fluisterde hij zachtjes in haar oor voor hij haar de lucht in tilde. Behoorlijk rustig, voor de staat waarin hij verkeerde op dit moment, wandelde hij naar het bed waar hij Lena zachtjes neerlegde en terug over haar heen boog. Zijn handen gleden onder haar shirt. Haar huid was zo zacht, zo warm. In een handig beweging had hij Lena haar shirtje in zijn handen die hij op het voeteneinde gooide. Niet bepaald nodig.

Koosinspiloos --

Lena glimlachte blij toen hij haar optilde. Zijn woorden maakte haar helemaal warm vanbinnen. De liefde in haar ogen was oneindig. Haar beheersing kwam voor een tikkeltje terug, maar dat veranderde niets. Hij legde haar voorzichtig op het bed en boog over haar heen. Ze voelde haar hart bijna uit haar borst springen en de vlinders waren eerder een zwerm geworden. Zijn handen waren warm en zacht, even later had hij haar shirt in zijn handen en gooide het op het voeteinde. Je kon haar hart letterlijk zien kloppen. Liefdevol en met zachte, voorzichtige handen trok ze zijn shirt uit, een klein stukje in haar hoofd nam de tijd om hem te bewonderen. In haar ogen was hij net een Griekse halfgod. Een beetje trillend boog ze zich naar Alex, niet van angst, eerder van emotie, ze vertrouwde Alex volledig en onvoorwaardelijk. "Je bent zo mooi," kwam hees uit haar keel. Dat hij beeldschoon was maakte haar niet uit, zelfs als hij wratten en pukkels, een kromme neus en gek haar had zou ze nog steeds heel veel van hem houden. Hem kleine kusjes gevend schopte ze haar broek uit. Iets in haar voelde zich nu weerloos, maar Alex zou haar nooit wat doen. De deur was dicht, last van Jiali zouden ze niet hebben, anders dan zou die hond buiten vliegen. Liefdevol en teder gaf ze hem een kus en trok hem dicht tegen zich aan. Hij hielp haar lief en was voorzichtig, zij was wat onzeker, hij geduldig. In haar diepste gedachten was ze zo blij dat hij er was, wat een geluk dat ze had met hem, maar nu. Nu was ze met heel andere dingen bezig...

Een hele tijd later
Wakker wordend omdat ze vingertoppen op haar rug voelde opende ze haar ogen langzaam. Ze had haar slipje en haar topje aan, het topje was aan de rug omhoog geschoven, het deken lag tot aan haar heupen. Lena merkte dat ze op zijn borstkas lag met haar hoofd dicht bij zijn schouder en haar gezicht van hem afgewend. Het lichte rijzen en dalen van zijn borstkas haalde alle gedachten uit haar hoofd. Met haar oor lag ze recht op zijn hart, dus ze kon het horen kloppen, en ook een heel klein beetje voelen. Zou hij weten dat ze wakker was? Nu, ze voelde zijn vingertoppen nog steeds op haar rug, maar dat kon ook betekenen dat hij dat al de hele tijd deed en ze het gewoon niet had gemerkt. Ergens zwevend heel hoog in de lucht, dat was ze nu aan het doen. Heel hoog in de lucht. Langzaam draaide ze haar hoofd naar hem toe en glimlachte liefdevol toen ze hem zag, het kriebelde in haar buik toen ze in zijn ogen keek en ze kroop wat dichter naar hem toe. Een klein kusje op zijn mond, "Ik hou van jou."

Het laatste beetje zelfbeheersing ging verloren toen hij Lena haar lichaam zag. Alex kreeg geen woord uit zijn keel, zijn gedachten zaten ergens anders dan bij praten. In de handelingen van Lena liet hij zich geheel meeslepen, controle was allang weg. Niets zou hen kunnen storen, zijn mobiel stond uit, de deur was dicht, en geen huisgenoot die binnen kon komen lopen op een verkeerd moment. Elke keer dat Lena zijn lichaam aanraakte of hij haar lichaam voelde het alsof er een storm losbarstte in zijn buik. Er was geen knoop aan vast te binden, gevoelens schoten van de ene kant naar de andere net zoals zijn gedachten.

Lena was in slaap gevallen met haar hoofd op zijn borstkas. Slapen kon hij niet. Alex 'wandelde' heen en weer met zijn vingertoppen langs Lena haar ruggengraat. Na vandaag was hij er van overtuigd dat dit alles geen droom kon zijn. Het kon gewoon niet. Wanneer het een droom was moest er al een einde aan zijn gekomen, was Lena al plots uit zijn handen verdwenen. Maar dat was ze nog niet. Nog altijd lag haar hoofd op zijn borstkas en was ze bij hem. Eindelijk was zijn hartslag tot een rustiger niveau gedaald. Zijn ademhaling was ook weer regelmatig geworden, alleen de rest van zijn lichaam wou nog niet mee doen. Nog altijd voelde het alsof zijn cellen op het punt stonden om te gaan koken. Als dat al mogelijk was. Hij vouwde zijn vrije arm onder zijn hoofd. Terwijl hij door ging met zijn vingers langs Lena haar rug staarde hij naar het plafon. Koken was niet meer belangrijk, boodschappen doen ging niet meer door zijn hoofd heen, het enige waar hij aan kon denken was Lena. Alleen maar Lena. Toen hij plots een beweging op zijn borstkas voelde keek hij nieuwsgierig op. Was ze wakker? Zijn onuitgesproken vraag werd beantwoord met een kusje en woorden. Weer schoot zijn hartslag iets omhoog, dit keer niet zo hard als hij daarvoor had gedaan. "Ik hou ook van jou." Sprak hij zachtjes waarna hij een kus op haar voorhoofd drukte. Geen kans dat iemand aan haar zou komen zonder eerst langs hem te moeten. Hij bleef nog even liggen voor hij omhoog kwam en zichzelf aankleedde. Broek aan, shirt over zijn hoofd heen en als laatste deed hij zijn sokken en gympen terug aan. "Ik moet nog boodschappen doen. Zie ik je vanavond rond iets van 7 uur?" Hoe laat het was wist hij niet precies, als hij nog maar genoeg tijd had om alles klaar te maken. Zijn mobiel had hij alweer aangezet en ondertussen had hij ook al een sms naar Kai gestuurd met de vraag of hij hem kwam ophalen. Dan kon Lena nog wat anders doen en hoefde ze er niet uit om hem weg te brengen. Hij had zijn schoen nog niet vast of hij had al een antwoord terug dat als hij het adres had hij eraan kwam. Gelukkig had Kai zijn auto ingebouwde navigatie. Precies op het moment dat hij een kus op Lena haar wang gaf hoorde hij een auto aan komen rijden. "Tot vanavond." Zei hij als laatste met een knipoog voor hij zich omdraaide en naar beneden wandelde. Kai zat ongeduldig in zijn auto te wachten en begon hard te wenken dat hij op moest schieten. Alex ging met zijn armen over elkaar staan bij de bestuurders deur en wachtte tot Kai naar de andere stoel geschoven was. Het was zijn beurt om te rijden, die kans liet hij niet zomaar van weglopen. Zodra hij zat, de deur dicht was en hij zijn gordel om had draaide hij de auto en reed hij in een rap tempo naar het markt. Kai zou nog even naar college gaan en dan op tijd terug zijn voor het eten. Laat was het niet echt, iets na 5'en. Hij wandelde over de markt en kocht van alles. Lasagne bladen, mozzarella, geraspte kaas en nog wat dingen. Vanaf de markt was het niet lang naar huis wandelen. Met meerdere tassen in zijn hand wandelde hij over het pad wat richting huis ging. Er liepen veel mensen buiten vanwege het mooie weer. Eenmaal thuis stopte hij alles wat koud moest blijven in de koelkast en de rest legde hij weg op het aanrecht zodat hij straks niet mis greep. In plaats van een heleboel rommel van het huis weer eens opgeruimd. Kai had zijn best gedaan, zelfs de keukentafel was leeg. Alex rende even snel naar boven om zijn sportbroek aan te doen, voor een shirt was het te warm, en om daarna nog een kwartiertje te rennen. Wie weet hoefde hij morgen dan minder te bewegen als hij vandaag meer bewoog dan hoefde. Na een kwartiertje vrolijk te hebben gerend stapte hij weer van de band af, ging terug naar boven en stapte hij onder de douche. Na het douchen trok hij zijn walkshort van o'neill aan en een simpel wit shirt met een redelijk lage hals. In plaats van op sokken of blote voeten te lopen gingen zijn vans weer aan. Hij liep altijd op schoenen in huis, het was vreemd als hij dat niet deed. De radio ging weer aan en hij ging bezig met de lasagne klaar maken. Het moest een behoorlijke tijd in de oven dus hij wou wel op tijd klaar zijn.

Alex sprak de geliefde woorden die altijd en eeuwig een glimlach om haar lippen konden brengen. Lena kreeg een kusje terug op haar voorhoofd. Hij kwam omhoog, zij besloot fijn te blijven liggen en keek toe hoe hij zich aankleedde. De deken werd wat omhoog getrokken, tot aan haar middel. Ze ging wat rechter zitten en keek hem met haar bruine ogen aan toen hij een kus op haar wang drukte. Ze knikte, rond 7 uur zou ze daar zijn. Voor ze het wist was hij weg en vielen haar ogen dicht, het deken werd omhooggetrokken tot aan haar kin en haar dromen voerde haar weg. De wekker zou haar over een uurtje laten wakker worden dus had ze alle tijd om wat te slapen. Want ze was moe! Na rond te hebben gezworven in haar dromen ging haar wekker af met een liedje van Evanescence. Lena duwde het deken van zich af en slenterde naar de douche. Daar zette ze het warm water op en stapte in de douche. Na een kwartier stapte ze er terug uit en sloeg een handdoek om zich heen. Ontspannen droogde ze zich af voor de spiegel en schoot in een gemakkelijke jeans en een leuke groene bloes. Vechtend met haar sokken had ze een elastiekje tussen haar tanden. Eindelijk had ze de zwarte sokken met groene bolletjes aan en wurmde ze in haar sneakers. Eerder slofjes. Snel haartjes in een elastiekje, een knal blauw vest aan en Jiali wat te eten geven. Snel deed ze wat hout op het vuur omdat er donkere wolken aankwamen en het anders altijd zo koud was binnen. Nog een kusje aan Jiali, elastiekje uit het donkere haar halen, dunne sjaal en jas omdat het fris was buiten en dan de deur uit. De Porsche Cayenne liet zijn pinkers knipperen toen Lena het slot eraf haalde. Ontspannen stapte ze in, nog een zee van tijd. Dus bleef ze maar even gewoon zitten en zette de verwarmer op omdat haar adem wolkjes vormde. Ontspannen pakte ze het medaillon dat aan een zwart-gevlochten lint hing, op het medaillon zat een saffier en in het medaillon was een tekst gegraveerd met krullige letters en in het andere deel van het medaillon zat een robijn in de vorm van een hart. De tekst ging als volgt:
Cor meum semper erit tuum
Meus dignissim enim habebis
Decus meum, ego te semper
Wat betekende,
Mijn hart zal altijd van jou zijn
Mijn liefde zal voor jou eindeloos zijn
Mijn schoonheid, ik zal altijd van je houden
Lena vond het heel mooi gedaan en hield de ketting het liefst altijd dicht bij zich. Het had haar troost geboden in de donkerste tijden van haar leven. Want de ketting had ze al sinds dat ze een heel klein meisje was. De auto ging met een grommende motor aan en het leek alsof er een leeuw onder haar was ontwaakt, en toch was de auto niet luidruchtig maar eerder vrij stil. Na een kwartiertje stond de auto op de oprit van het huis van Alex en Kai. Ontspannen stapte ze uit, deed de auto op slot en belde aan. Ze werd binnengelaten door een sympathiek uitziende man die haar meenam naar de woonkamer. De geur in het huis was overheerlijk, wat haar de conclusie gaf dat Alex misschien toch wel goed kon koken. Nu, als het even goed smaakte als het rook zat het wel goed. Kai babbelde wat tegen haar, Lena gaf altijd beleefd antwoord en deed haar best om een goede eerste indruk te maken. Na een tijdje excuseerde ze zich glimlachend en ging de keuken in, daar leunde ze even tegen de zijkant van de deuropening voordat ze glimlachend naar hem toeliep. Hij had de lasagne al een tijdje terug in de oven gezet. Lena gaf hem een kus op zijn neus en keek hem glimlachend aan, het was altijd heerlijk om hem te zien. Ze zag er uitgerust uit, mocht ook wel na het uurtje slapen. Kai stond een seconde of wat later ook in de keuken en ze rolde lichtelijk glimlachend met haar ogen. Hij had ook de perfecte timing om hen te onderbreken. Natuurlijk was het gelukzalige gevoel omdat ze hém terug zag niet afgenomen. Maar Kai in haar ooghoeken hebben als ze net een knuffel kreeg was niet zo prettig. Kai vergezelde haar terug naar de woonkamer waar hij haar wat vragen stelde. Uiteindelijk ging het meer om haar medisch dossier dan wat anders. Maar ze vond het niet erg, veel mensen hadden interesse in slangenmensen. Toen Alex de deur binnenkwam schonk Lena hem een glimlach die alle liefde die ze voor hem voelde weerspiegelde, Kai had het niet eens gezien en begroette Alex even. "Het ruikt heerlijk, is het aan het lukken?" Haar stem klonk heel zacht tegenover de luidere mannenstem van de man tegenover haar. Hij was best sympathiek en ze voelde zich niet onprettig met al zijn vragen.

Eindelijk was hij klaar. Als laatste ging de mozzarella erop en dan kon de ovenschaal in de oven. Alex trok de oven voorzichtig open en schoof het rooster in het midden waarna hij de ovenschaal er voorzichtig op zette. Kai was zo lief geweest stokbrood te halen, het enige wat hij lekker vond, voor bij de lasagne. Stokbrood hoorde er nou eenmaal bij, dat hij het had kunnen vergeten te halen toen hij op de markt was. Omdat hij zelf tegenwoordig van salade hield pakte hij een glazen schaal uit de kast en begon met het snijden van allerlei dingen voor in de salade. Hij was net bezig met tomaten wassen toen hij de bel opeens hoorde. Lena! Vlug wandelde hij naar de hal waar hij tegen werd gehouden door Kai. Met moeite werd hij terug geduwd naar de keuken. ”Ik doe je wat.” Mopperde hij nog tegen Kai, niet dat het veel zin had want hij was alweer verdwenen om Lena binnen te halen. Met een zucht draaide hij zich terug om en ging verder met waar hij mee bezig was. Af en toe stak hij nieuwsgierig zijn hoofd om het hoekje van de oven om te kijken hoe de lasagne eruit ging zien. Op het moment dat hij zijn handen onder de kraan stak en ze afdroogde zag hij vanuit zijn ooghoek iemand opdoemen. Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen hij een kus op zijn neus kreeg. Hij gaf Lena net een knuffel toen Kai plots binnen kwam lopen. Geërgerd liet hij een luide zucht horen en liet hij Lena uiteindelijk los. Kai zou hij vanavond nog wel krijgen. Geen kans dat hij zou gaan slapen vannacht. Daar zou hij persoonlijk voor zorgen. Alex had Lena nog niet eens wat te drinken aan kunnen bieden of Kai nam haar alweer mee naar de woonkamer. De handdoek hing hij netjes op in plaats van hem op het aanrecht te smijten. Omdat de tafel nog gedekt moest worden begon hij daar maar aan. Tafellaken erop, borden, bestek, onderzetters, bekers, hij zou vast wel iets vergeten. Omdat de lasagne nog niet klaar was wandelde hij maar naar de woonkamer toe. Blijkbaar vond Kai Lena erg interessant want aan het gesprek van daarnet te horen was hij het meeste aan het woord geweest met al zijn vragen. Wijsneus dat het ook is. Hij plofte neer op de stoel die naast de tv stond. Of de lasagne aan het lukken was? ”Jawel, over een kwartiertje kunnen we eten. Kai, als jij nou eens wat te drinken in sche.” Verder kwam hij niet want hij had een kussen in zijn gezicht gekregen. ”Jij kookt vanavond, daaronder valt ook drinken verzorgen.” Kreeg hij terug geketst van Kai. Prima, geen probleem. Hij vroeg aan Lena of ze wat wou drinken en stond op om het te gaan halen. Met drie glazen kwam hij terug gewandeld. Hij zette ze op de tafel neer en plofte terug in zijn stoel. Nog altijd stond de glimlach op zijn gezicht die erop was verschenen toen hij Lena de keuken in had zien komen. Ze was zijn prinses, zij was degene over wie hij elke nacht zou dromen. Kai hield wijs zijn mond over dingen die de afgelopen twee jaar waren gebeurd. In plaats daarvan begon hij over dat Alex nooit wou vertellen hoe hun eerste ontmoeting was geweest. Alex zijn ogen werden iets groter en hij dook weg in zijn stoel. Nee. Niet alweer. Gered door het gepiep van de oven sprong hij overeind en beende hij naar de keuken. Met twee pannenlappen pakte hij de schaal uit de oven en zette hij hem neer op de tafel. Kai verscheen al snel met een vies gezicht aangelopen. ”Had je zelf maar moeten koken.”

Lena glimlachte een beetje toen Kai een kussen in Alex zijn gezicht gooide, alhoewel zij vond dat Alex alle rede had om er eentje in zíjn gezicht te gooien. Na een korte stilte begon Kai over het feit dat Alex nooit wou vertellen hoe ze mekaar hadden ontmoet, daardoor werd Lena's nieuwsgierigheid natuurlijk gewekt. "Vertel eens," Alex nog een kleine glimlach schenkend terwijl ze even uit haar ooghoeken naar hem keek. Waarna ze haar blik terug op Kai vestigde, hij vertelde een heleboel. Zij lachte op de gepaste momenten en trok de juiste gezichtsuitdrukkingen, maar eigenlijk was ze heel erg anders met haar gedachten. Alex was al bezig in de keuken met de oven terwijl Kai maar door ratelde, uiteindelijk stond alles klaar op tafel en stonden ze op om bij Alex te gaan zitten. Lena natuurlijk langs Alex en Kai tegenover haar. Lachend om Alex' opmerking keek ze met grote ogen naar het eten. Ze had al vanaf de vroege middag geen eten gehad en aardige... inspanningen geleverd en had nu dus echt wel honger. Ze kreeg een stuk lasagne, het zag er zeer lekker uit en wachtte ontspannen totdat ook Alex een stuk had voordat ze begon. Haar aandacht verschoof even naar haar eten en ze zag nog net Kai Alex aanstoten en iets vertellen wat zij niet kon horen. Ach, straks zou Lena het wel vragen, als ze alleen waren. Alex en Kai babbelde vrij veel, vooral Kai maar Alex zei ook wel eens wat. Lena daarintegen was vrij stil en luisterde meer dan dat ze wat zei. Het maakte haar niet uit, het was fijn om de twee jongemannen te zien kibbelen en verhalen vertellen, plus het feit dat ze ook nog eens enorm van het eten aan het genieten was. Uiteindelijk zat ze natuurlijk vol, eerder als Kai en Alex tezamen maar ze was ook een heleboel kleiner. Toen ze allemaal klaar waren stond Lena op om te helpen, niet zozeer omdat ze wou weten maar eerder omdat ze even alleen met Alex wou zijn. Kai ging in de zetel zitten en Lena volgde Alex naar de keuken met een stapel borden in haar handen. "Waar moet ik dit zetten?" Ze zette het op de plek waar Alex naar wees en draaide zich toen naar hem toe. "Sympathieke huisgenoot," zei ze met een glimlach om haar lippen. Even trok ze zich een stukje naar hem toe en gaf hem een klein kusje. "Zeg wat was dat daarnet allemaal met Kai?" Net op dat moment kwam Kai in de deuropening staan, zich niets aantrekkend van het feit dat Alex en Lena in gesprek waren. Lena trok zich snel los en leunde even tegen het aanrecht.

FLut post, met hoofdletter L. Zo moe...

Op de stoel waar hij altijd zat ging hij nu weer zitten. Kai tegenover hem want Lena zat heerlijk naast hem. Net goed voor Kai. Alex schepte Lena op, Kai en uiteindelijk ook zichzelf. In plaats van met muizenhapjes te eten at hij vlot door. Hij had honger, en niet zo'n klein beetje ook. Het wandelen, de gebeurtenis van vanmiddag en dan ook nog eens het hardlopen kostte behoorlijk wat energie. Tijdens het eten trok Kai plots zijn aandacht en zei iets op haast een fluistertoon. Een lach sierde zijn gezicht en hij ging over op een ander onderwerp. Naja, Kai deed het. Hijzelf ging er in mee omdat hij het niet met Kai eens was. "Je kan niet zomaar iemand dwingen iets te doen. Dat is gewoon slecht." Zei Alex snel omdat hij anders niet tussen Kai zijn gebrabbel heen kon komen. Vanvond was al zijn gepraat wel erg vervelend aan het worden. Normaal gesproken had hij hele leuke gesprekken, nu vond hij het vervelend worden dat hij niet mocht uitpraten. Omdat er nog lasagne over was schepte hij nog een keer op. Eten kon hij wel, alles wat lekker was ging er makkelijk in. Kai deed zich tegoed met het stokbrood wat voor zijn bord lag. Ondertussen praatte hij maar door over wat hij vandaag mee had gemaakt. Alex ging er vrolijk in mee en praatte dit zijn oren van zijn hoofd af. Eindelijk had hij zijn bord leeg, was Kai klaar met eten, Lena was al eerder klaar, en kon de tafel afgeruimd worden. Zoals afgesproken verdween Kai naar de kamer en ruimde Alex de spullen op. Het hoorde er nou eenmaal bij als je had gekookt. Toen Lena vroeg waar ze het een en ander neer moest zette wees hij met zijn hoofd naar het aanrecht. Zacht gegrinnik kwam uit zijn richting toen hij haar woorden hoorde. Sympathiek? "Is dat het nieuwe woord voor vervelend?" Het was maar goed dat Kai niet in de buurt was anders had hij waarschijnlijk weer een kussen tegen zijn hoofd aan gehad. Hij gaf Lena een kusje terug en probeerde antwoord te geven op haar vraag toen Kai in de deuropening verscheen. "Hij vind je aardig. Niet waar Kai?" Zoals gewoonlijk begon Kai te brabbelen en kwam hij niet meer uit zijn woorden waardoor hij rood aanliep. Alex kende hem goed genoeg om te weten dat hij niet graag dingen toegaf, en al helemaal niet zulke dingen. Alex sloot de vaatwasser en keek rond. Alles opgeruimd, de rest mocht Kai doen. Hij pakte Lena haar hand en trok haar mee naar de trap waar hij een moment bleef staan. "Kat, eten. O jaa. Kai je kat moet nog eten." Zei hij snel voor hij de trap op stapte en Lena mee trok naar boven. Niet naar de tweede verdieping, ze zouden naar de zolder gaan. Eenmaal boven liet hij Lena haar hand een moment los om de donkere gordijnen weg te halen voor een twee grote ramen die bijna heel de muur in beslag namen. Hier vandaan had je uitzicht op een aantal huizen met daarachter een groot weiland. Niet het beste uitzicht maar het was wel leuk. In plaats van de zolder te gebruiken als rommel hok leek het eigenlijk een soort woonkamer. Hij liep weer naar Lena toe en trok haar mee naar de bank waar hij haar neerzette en naast haar ging zitten. "Ik hoop dat je lekker hebt gegeten, ondanks dat gebrabbel van Kai.."

Lena grinnikte zachtjes en volgde Alex met haar ogen toen hij de vaatwasser dicht deed, haar hand werd vastgepakt en ze werd meegenomen naar de trap. Plots stonden ze stil en riep Alex dat Kai de kat eten moest geven. Waarna ze de trap op werd getrokken, richting zolder. Eenmaal boven keek Lena eens nieuwsgierig rond, wow, wat opgeruimd! Bij haar thuis was het boven een grote rotzooi, oude schilderijen, een valse piano,... Oude dingen waar ze niets mee was. De gordijnen gingen opzij en ze hield even haar hand voor haar ogen, de ramen waren gigantisch dus het was plots een stuk lichter. Nu keek ze nog eens rond, het leek op een woonkamer met wat spinnenwebben aan het plafond. Opnieuw werd ze meegetrokken, deze keer naar de bank. Daar werd ze neergezet en kwam hij naast haar zitten. Automatisme zorgde ervoor dat ze dicht tegen hem aan kroop en haar hoofd voorzichtig op zijn schouder liet rusten. "Het was heel lekker, ik vond het gebrabbel niet erg. Zeg eens, wat waren jij en Kai aan het zeggen. Ik ben een nieuwsgierig meisje." Zolang ze bij hém in de buurt was vond ze weinig tot niets ergerlijk. Behalve als iemand stoorde op een onwenselijk moment. En ze was inderdaad een nieuwsgierige, en dit was interessant. Haar ogen sloten zich langzaam, maar ze viel niet in slaap. In tegenstelling sloeg haar hart geen overuren, het leek echt alsof ze sliep. En toch was ze klaarwakker, haar lichaam kwam gewoon totaal tot rust bij hem. Na even zo te hebben gezeten opende ze haar mond, zonder haar ogen open te doen. "Je bent een erg goede kok, qua lasagne dan toch." Nu glimlachte ze, met haar ogen dicht. Ontspannen zuchtte ze zachtjes, "Alex... vertel nu eens hoe je Kai hebt ontmoet, was dat met dat ongeluk op de motor?" door je eigen stomme fout, voegde ze daar in gedachten aan toe. Maar zoiets zou ze nooit tegen hem zeggen, behalve als hij het echt verdiende. Nu, het was zijn eigen stomme fout geweest, en ze nam het hem natuurlijk kwalijk om zo idioot te doen, maar wat gebeurt was was gebeurt, en met al het getandenknars, het gezucht en alles wat je je kon indenken zou het er niet mee veranderen, dat wist ze goed genoeg. Alhoewel, ze had Alex toch wel terug. Ach ja, dat was dan ook twee jaar tandenknarsen, verdriet hebben en iedere nacht nachtmerrie's waard geweest. Voorzichtig boog ze zich naar hem toe en kuste hem, net op dat moment kwam Kai boven om Alex iets te vragen. Lena gromde bijna naar hem omdat hij hen nu al 3 keer had gestoord. Dit was anders, maar hij moest niet binnenkomen als ze een moment met hen tweetjes hadden! Had hij daar een neus voor ofzo?

Alex glimlachte licht toen hij hoorde dat ze het gebrabbel niet erg vond. Hij vond het wel erg, Kai was normaal gesproken erg stil maar wanneer er bezoek was bleef zijn mond niet dicht. Geen enkele kans dat hij zijn mond dan dicht zou houden. Weer vroeg Lena waar Kai en hij het over hadden, dit keer kon hij er tenminste wel op antwoorden. "Hij vind dat ik geluk heb gehad met zo'n super vriendin." Het was niet letterlijk wat hij had gezegd maar in grote lijnen kwam het daar wel op neer. Als hij letterlijk moest vertellen wat hij had gezegd dan zou hij op de helft al vergeten zijn waar hij mee bezig was door de wazigheid van Kai. In plaats van verder nog wat zeggen sloeg hij zijn arm om Lena haar schouders heen en staarde hij naar buiten. Hier had hij vaak gezeten. Denkend over wat zijn plan van aanpak zou zijn voor het zoeken van Lena. Hoe makkelijk had het kunnen zijn om gewoon naar de markt te gaan. Nee, daar was hij waarschijnlijk niet op gekomen. Hij bedankte Lena voor het compliment dat hij schijnbaar een goede kok was als het om lasagne ging. Lasagne had hij te vaak klaar gemaakt waardoor hij het recept nu uit zijn hoofd kende. In plaats van junk food had hij dat gegeten om zich vrolijker te voelen. Alex zijn mondhoeken zakten iets naar beneden bij het horen van Lena haar vraag. De vraag zelf was geen probleem, maar de woorden ongeluk en motor waren niet zo prettig. Antwoord had hij nog niet gegeven of Lena kwam naar hem toe en kuste hem. Natuurlijk moest Kai weer komen storen. Alex zijn tanden klapte hoorbaar op elkaar. De vraag waarmee Kai aan kwam zetten was onlogisch. Dat had hij zelf ook makkelijk kunnen verzinnen. Alex kwam overeind en wandelde naar Kai toe en draaide hem 180 graden om. "Je drukt op avi of epg, zorg dat er een film in zit en dan red je het zelf wel. Heb je geen huiswerk te maken? Ga iets nuttigs doen." Hij mocht hem dan wel afsnauwen maar Kai begon vervelend te worden. Nieuwsgierig keek hij Kai na toen hij de trap afliep naar beneden. Pas toen hij zeker wist dat Kai beneden was ging hij terug op de bank zitten. "Ik heb Kai ontmoet toen ik in het ziekenhuis lag na de operatie. Hij kwam me bezig houden tot ik naar huis mocht. Elke ziekenhuis controle voerde hij uit en zo bleven we bevriend. Uiteindelijk merkte hij dat ik doorging met de cross waar hij een maatregel voor nam. De dag nadat hij er achter kwam stond hij bij mijn huis te wachten met de mededeling dat ik bij hem moest wonen zodat hij op me kon letten." Het gezicht van Kai kon hij zich nog goed boven halen. Een grijns waarmee hij totaal niet serieus overkwam tot hij uiteindelijk half boos begon te worden. "Hij had me bijna huisarrest gegeven toen ik zonder te zeggen ging stappen." Voegde hij er lachend aan toe. Ja, Kai had zijn taak erg serieus genomen. Alex sloeg zijn arm terug rond Lena haar schouder en trok haar iets naar zich toe. "Waarom heb je geen paarden meer?" Lena had een pracht merrie gehad, waarom had ze haar weg gedaan?

Lena verbaasde zich over het feit dat hij niet boos werd op Kai, kussen tegen zijn kop, alhoewel, een baksteen zou ook nog wel gaan... Alex stond op en Lena keek boos naar Kai, die zag dat natuurlijk niet. Kai werd 180 graden gedraaid en naar beneden gestuurd. Alex bleef, naar Lena's smaak, veel te lang daar staan en ze wou net opstaan om hem te gaan halen toen hij draaide en terug bij haar kwam zitten. Alex begon te vertellen terwijl ze aandachtig luisterde. Soms kwam er een glimlach op haar lippen, soms fronste ze en soms keek ze gewoonweg boos. Hij voegde het laatste er lachend aan toe, zij knikte instemmend. Ze had hem huisarrest gegeven, niet bijna. Zijn arm lag terug over haar schouder en hij trok haar dichter naar zich toe. Net toen ze hem een kusje wou geven en hem zeggen dat ze vond dat Kai toen gelijk had gehad vroeg hij haar iets waar ze niet graag aan terug dacht. Automatisch spande haar spieren zich lichtelijk op en veranderde haar hele houding, dit was iets waar Alex niets mee te maken had gehad, maar het had de toestand waarin ze verkeerde toen hij weg was gegaan niet veel goeds gedaan. De dood van haar merrie had haar tot een soort verdoofde waanzin gedreven. "Mijn merrie is gestorven, aan een ziekte toen je een kleine tijd weg was." Lena's ogen glinsterde niet eens, maar haar hele houding was doods. Oh, wat mistte ze haar merrie! Hij wist niet half hoeveel, deze manier van omgaan met de dood van haar paard was heel fout, en dat wist ze. Het was iets wat haar lichaam had gecreëerd om zichzelf te beschermen. Eenmaal dat ze in Alex' ogen had gekeken was ze terug ontdooid en glimlachte waterig naar hem. "Genoeg over... dat. Vertel eens over... ik weet niet waarover." Haar schouders ophalend richtte ze haar blik terug even voor zich en leek weg te zinken in haar eigen gedachte, haar hoofd een tikkeltje scheef, dat deed ze altijd als ze nadacht. Met een glimlach kwam ze er terug uit en keek terug naar Alex. "Nee, ik weet het echt niet." Ontspannen boog ze zich naar hem toe en kuste hem opnieuw. Het was maar een klein kusje, genoeg om haar hart terug op hol te laten slaan. Langzaam trok ze zich een heel klein stukje terug, groot genoeg om zijn lippen niet meer te raken, klein genoeg om zijn lippen te kunnen raken als ze haar lippen een beetje tuitte. "Als mijn hart zo doorgaat heb ik binnenkort een hartaanval," fluisterde ze liefdevol tegen zijn lippen.

De reactie van Lena haar lichaam op zijn vraag was wonderbaarlijk. Automatisch tilde hij zijn arm een klein stukje op vanwege haar reactie. Alex luisterde aandacht naar wat Lena zei en trok daarna een schuldig gezicht. Hij had er niet over moeten beginnen. ”Sorry dat ik erover begon. Het spijt me voor je van je merrie.” Sprak hij zachtjes. Stil bleef hij voor zich uit kijken. Zijn gedachten vlogen weer terug naar hoe het was geweest. Hoe hij Lena had ontmoet en alles daar om heen. Hij werd terug gehaald naar het heden door de woorden van Lena. Hij moest iets vertellen maar ze wist niet waarover? Waar zou hij eens over beginnen. Er viel niet zo heel veel te vertellen. Gelukkig wist Lena iets anders waarmee ze tijd konden doden, niet dat het nodig was. Elke minuut die hij met Lena doorbracht mocht zo lang duren als mogelijk was. Zolang hij maar bij haar was. Hij werd weer gekust, kort en alsnog voelde hij zich van binnen warm worden. Van zijn tenen tot zijn kruin. Lena haar lippen raakte die van hem niet meer, behalve wanneer ze sommige letters zei. Een hartaanval? Nee, dat mocht niet gebeuren. Hij leunde wat naar achteren waardoor er meer afstand tussen hen ontstond. ”Je mag geen hartaanval krijgen, want dan heb ik niemand meer die mijn hart kan bewaren, niemand meer die ik kan liefhebben.” Hij gaf Lena een liefdevolle kus voor hij zich weer iets terug trok. ”Film kijken? We hebben heel veel films.” Dat was niet gelogen, op zijn kamer had hij nog een paar oude films liggen die hij niet meer wou kijken. In de woonkamer lagen er ook behoorlijk veel en op zolder stond bijna een kast vol met allerlei films die hij nog niet eens allemaal had gekeken. Onder anderen de films waar hij niets van begreep omdat hij ze nog niet af had gekeken: The Twilight Saga. Elke keer dat hij begon kwam hij niet verder dan het midden. Ondertussen had hij zoveel verhalen gehoord over die films dat hij ze toch wel af wou kijken. Daarbij wou hij ondertussen wel weten wie die Bella was. Alex veerde iets overeind toen hij de trap hoorde kraken. Als Kai naar boven kwam zou hij hem iets aandoen. Hoe vaak had hij hen nu al gestoord? Vijf keer? Zes? In elk geval veel te vaak. Morgen zou hij hem er wel voor terug pakken, wanneer hij bezig was met zijn dienst. Constant zijn pieper af laten gaan door van alles te sturen. Of hem inmaken bij de sportschool, kon ook nog.

Geïrriteerd vanwege het feit dat Alex zich een kleine stukje terugtrok, leunde zij dan maar wat meer naar voor. Zijn lieve woorden lieten haar bijna ontploffen van vertedering en liefde, er was niemand op de wereld die meer van iemand kon houden dan Lena bij Alex. Dan toch nog een kus van hem gekregen leunde ze tevreden terug tegen de leuning van de zetel. Hij stelde voor dat ze een film gingen kijken. Lena haalde haar schouders op, knikte en ging terug recht zitten. Lichtelijk verschoten van de plots opverende Alex keek ze richting trap. Er klonk een krakend geluid dat aanduidde dat er iemand de trap op kwam, en Lena dacht wel dat ze wist wie die iemand zou gaan zijn, iemand die hen al vaker had gestoord. En nu werd het echt heel heel erg irritant. Ze pakte een kussen van achter haar rug en gooide dat de trap af, een doffe plof was te horen en iemand riep 'auw!' De voetstappen werden terug zachter en Lena knikte tevreden, het kussen werd teruggegooid en Kai riep dat hij Alex nog wel zou terugpakken. Een kleine giechel kon er nog net vanaf, hij dacht dat Alex het was. Net toen Lena Alex terug op de zetel had getrokken hoorde ze de voetstappen weer. Nu was ze echt geïrriteerd en gooide het kussen nog eens, blijkbaar pakte zijn handen het vast omdat het terug werd gegooid. Ze rolde met haar ogen en keek naar Alex. Misschien konden ze Twilight eens kijken? Leek haar leuk, met hem dan toch. Zonder hem was het ook een goede film, maar met hem was het tien keer leuker! Kai stond ondertussen bovenaan de trap en Lena's boze uitdrukking had plaatsgemaakt voor een beleefde maar geïrriteerde glimlach. Alex daarintegen zag er heel anders uit...

Je maakt me gewoon inspiloos

Vanuit zijn ooghoek zag hij opeens iets vliegen. Een kussen? Alex keek met grote verbaasde ogen naar de trap waar hij een auw vandaan hoorde. Was hij echt raak geweest? Een grijns verscheen op zijn gezicht die er niet meer vanaf ging. Behalve toen hij hoorde dat hij nog wel terug gepakt ging worden. Hij had het kussen niet eens gegooid! Op het moment dat hij net terug zat kwamen er weer voetstappen. Aandachtig keek hij het kussen na die Lena dit keer weer gooide. Wat zou er gebeuren? Zou Kai naar boven komen? Wie weet zou hij hem terug gooien naar haar. Alex keek beteuterd toen hij dit keer geen 'auw' hoorde en het kussen gelijk terug kwam. Bah, hij had raak moeten zijn. Geïrriteerd stond hij maar op om de films tevoorschijn te halen. Hij had pas een stap naar voren gezet of Kai stond boven aan de trap. Bedenkelijk keek hij hem aan, wat zou hij hem eens aan gaan doen? Hoe vaak had hij hen nu al gestoord? Een ie wat geniepig lachje verscheen op zijn behoorlijk chagrijnige gezicht. Hij boog zich naar Lena toe en gaf haar een kus op haar wang. "Zo terug." Fluisterde hij zachtjes voor hij terug overeind kwam en naar Kai liep. "Kai, moet ik je nog helpen beneden?" Natuurlijk moest hij helpen, met het opzetten van een film. Achter Kai aan wandelde hij naar beneden tot ze eenmaal in de woonkamer waren. Alex gaf Kai een duw waardoor hij voorover de bank op viel. Gelijk ging hij achter de tafel staan zodat hij niet makkelijk teruggepakt kon worden. "Die verdiende je. Dat was voor je telefoontje." Kai begon te protesteren en kwam overeind in een poging iets terug te doen. Alex nam de benen en rende de trap op, erg ver kwam hij niet. Helaas wist Kai wat hij moest doen en stond Alex al snel in een bepaalde houdgreep op de overloop. Met enige moeite wurmde hij eruit en duwde hij Kai een kamer in. Vlug sloot hij de deur en rende hij de trap op naar zolder. "Hoe graag wil je hem het ziekenhuis in werken?" Vroeg hij aan Lena terwijl hij opzoek was naar een plek waar hij achter kon staan om Kai op te wachten. Omdat hij de trap treden al hoorde kraken schoot hij ergens achter. Lachend keek hij toe hoe Kai naar boven kwam en rond keek alsof er een wonder was gebeurd. Zodra Kai naast hem stond zette hij een stap naar de zijkant en nam hij hem dit keer in een houdgreep. "Lieve lieve lieeeve Kai, zou je alsjeblieft weg willen gaan? Dan ben je nog liever dan je nu al bent." Omdat hij protest kreeg bracht hij Kai uit balans. Eindelijk gaf Kai zich over en ging hij erin mee dat hij weg zou gaan. "Brave jongen." Tevreden lachend liet hij Kai los en keek hij toe hoe hij zijn kleren glad streek. Pas toen Kai naar beneden was opende Alex de kast waar dvd's in stonden. Alles keurig op alfabetische volgorde gerangschikt. Anders zou je er niets in terug vinden. Bij de T van Twilight bleef zijn blik hangen. Met de dvd in zijn handen draaide hij zich om. "Twilight kijken?"

Lachend trok ze haar knieën omhoog en ging in kleermakerszit zitten op de bank. Ze kreeg een kuise kus op haar wang en keek hem nieuwsgierig na. Braaf bleef ze zitten en sloot haar ogen. Aandachtig luisterde ze naar de geluiden beneden en en leidde eruit af dat Alex Kai had geduwd als vergoeding voor het vervloekte telefoontje. Plots stond hij terug boven en keek Lena met grote ogen toe naar het schouwspel. Het enige antwoord op de vraag die hij stelde kreeg hij door een brede glimlach die aanduidde dat hij mocht doen en laten wat hij wou. De treden begonnen terug te kraken en Alex ging ergens achter staan. Kai kwam naar boven met een domme blik in zijn ogen. Wat er toen allemaal gebeurde ging allemaal heel snel en plots had Alex Kai in een houdgreep. Lena ging ongemakkelijk verzitten, ook al wist ze heus wel dat dit maar spelen was, net twee puppy's. Het zag er gevaarlijk en onverantwoord uit, maar het waren echt net puppy's, twee broers. Kai ging eindelijk weg en Alex ging naar de dvd's. Ze knikte toen hij vroeg of ze Twilight wou kijken. Eenmaal dat de dvd opstond kwam hij terug bij haar zitten en spoelde de reclame wat door en drukte op play bij het menu. Lena was allang heel dicht bij Alex komen zitten en had haar hoofd terug op zijn schouder gelegd. Haar handen lagen ineen gestrengeld op haar schoot. De film was nu bezig met Bella die naar Edward aan het kijken was in de katine. Lena's ogen zakte wat dichter, maar ze bleef wel wakker. Toch, in ongeveer de helft zakte haar ogen volledig dicht en viel ze in slaap. Ondertussen lag ze al met haar hoofd op zijn schoot. Wat sliep ze veel de laatste tijd! Misschien alle slaap aan het inhalen die ze de afgelopen twee jaar had gemist? Ze sliep in ieder geval rustig, het leek alsof ze gewoon mee film aan het kijken was, afgezien van het feit dat haar ogen dicht waren. Zijn hand lag een stukje voor haar heup. Zou hij al slapen? Waarschijnlijk niet, hij was niet zo moe als zij. Terwijl ze sliep gromde haar maag een paar keer eens zachtjes. Had ze honger? Nee, dat kon niet, ze had al gegeten en al meer gegeten dan normaal. Wel had ze last van haar voet, de zijkant zag helemaal blauw en er was een lichte zwelling, het voelde alsof haar hart zich had verplaatst naar haar voet omdat het zo aan het bonzen was. Twilight was na een tijdje ook weer gedaan, zij sliep nog steeds maar bewoog af en toe eens onrustig, als ze met haar voet ergens tegenaan kwam gebeurde dat het meest. Kai kwam terug naar boven om iets te vragen aan Alex toen hij door had dat de film gedaan was en liep op de toppen van zijn tenen naar Alex toe toen hij eenmaal doorhad dat Lena sliep. Eenmaal dat hij zijn vraag gevraagd had merkte hij op dat de ene zijkant van de voet van Lena dikker was dan de andere, ze had hele dunne, bijna doorzichtige, sokken aan, en keek er even naar. Daarna vroeg hij fluisterend aan Alex wat ze aan haar voet had. Ondertussen bewoog ze een paar keer en zuchtte diep.

De dvd speler had hij al een tijdje niet meer gebruikt. Het verbaasde hem dan ook niet dat er een laagje stof op lag. Alex zette de tv aan en de dvd speler waarna hij de dvd in het laatje deed en keek of het scherm van de televisie goed stond. Toen hij de afstandbediening had gevonden ging hij terug op de bank zitten. Naast Lena natuurlijk. In plaats van alle reclame te kijken spoelde hij vlug door. De reclame ging hem niet aan, de hoofdfilm wel. Eenmaal bij het menu kostte het enige moeite om met de knopjes naar play te gaan. De batterijen van de afstandbediening waren een beetje op. Eindelijk speelde de film en ging hij goed zitten. Zijn voeten op het tafeltje wat voor de bank stond, zijn arm om Lena heen. Af en toe keek hij schuin naar haar gezicht, uitdrukkingen van mensen die een film keken waren geheel verschillend. De een keek chagrijnig, de ander keek weer verdrietig. Iedereen had een andere uitdrukking. Uiteindelijk was hij zo verdiept in de film dat hij zijn gedachten niet meer ergens anders op kon zetten. Pas toen hij plots Lena haar hoofd zwaar voelde worden keek hij op. Glimlachend keek hij toe hoe ze helemaal in slaap viel en haar hoofd op zijn schoot belandde. Voorzichtig streek hij een pluk haar uit haar gezicht. Een kleine tevreden zucht verliet zijn mond voor hij zijn blik terug op de film zette. Wat had hij gemist? Vanwege het kleine gemiste stukje snapte hij niet alles maar de film bleef toch erg goed. Het einde was dan wel een rot einde. Maar goed dat hij de andere films ook nog had liggen. Af en toe schrok hij op omdat Lena plots bewoog. Zou ze dromen? Niet lekker liggen? Kai verscheen weer in de trap opening en kwam naar hem toe geslopen. Zo zachtjes mogelijk om Lena niet wakker te maken. "Blijft ze slapen?" Werd er aan hem gevraagd. "Ze slaapt al." Antwoordde hij met een vervelende lach op zijn gezicht. Alex fronste licht toen Kai vroeg wat er met Lena haar voet was gebeurd. "Ze gleed uit langs het zwembad waardoor haar voet dubbel sloeg en ze terecht kwam in het water." Zoals gewoonlijk begon Kai door te vragen maar antwoord kreeg hij niet. Alleen een vraag of het goed was als Lena bleef slapen. Met enige tegenzin stemde Kai toe en begon met het opruimen van de dvd. Waarom hij dat deed snapte Alex niet goed, hij had immers de rommel gemaakt. Zo voorzichtig mogelijk, om Lena niet wakker te maken, schoof hij zijn armen onder haar lichaam en tilde haar op. Tijdens het opstaan wankelde hij een klein beetje maar toen hij eenmaal stond ging het goed. Met Kai voorop wandelde hij langzaam de trap af tot hij bij de overloop was. Kai opende de deur naar zijn kamer voor hem zodat hij door kon lopen. Maar goed dat hij een tweepersoons bed had. Op verzoek van Kai aangeschaft omdat hij elke nacht uit bed viel vanwege nachtmerries. Hij was erg bewegelijk in bed geweest. Zachtjes legde hij Lena neer op het matras en sloeg de dekens over haar heen. De gordijnen sloot hij en hij verdween naar de badkamer waar hij zichzelf omkleedde. Laat kon hij het niet noemen. Meestal ging hij later naar bed. Alsnog liep hij terug zijn kamer in om ook te gaan slapen. De deur sloot hij achter zich voor hij het bed in stapte. Een diepe zucht verliet zijn mond. Moe kon hij zichzelf niet echt noemen. Wakker ook niet. Om de tijd te doden pakte hij zijn laptop erbij en zocht het verslag wat hij had getypt de afgelopen twee jaar. Wat hij had ontdekt en niet had ontdekt. Kranten berichten waarmee hij dacht verder te komen. Maar helaas. Nog altijd wist hij niet wat hij wou weten. Hij sloot het verslag weer en opende de map waar het document in stond. Zou hij het verwijderen? Hij was gelukkig met Lena, niets kon dat verpesten. De waarde van het document was haast niets. En toch twijfelde hij. Bruusk sloot hij de laptop af en legde hem weer naast hem neer op het nachtkastje. Morgen zou hij er wel naar kijken.

Alex werd wakker omdat zijn hand ergens tegen aan kwam. Zijn ogen vlogen open en zijn blik ging opzoek naar zijn hand. Verbaasd keek hij op toen hij Lena zag. Pas toen hij een beetje helderder was herinnerde hij zich wat er was gebeurd. Tijdens de film was ze in slaap gevallen, dat hij dat was vergeten. In plaats van te blijven liggen sloop hij de kamer uit. Kai was al weg, hij had vroege dienst. Hij gaf de kat te eten voor hij aan het ontbijt begon. Kaiser bolletjes en nog wat dingen. Toen de waterkoker eindelijk klaar was met koken maakte hij de thee verder af voor hij het in twee bekers schonk. In een rustig tempo ging hij terug naar boven, zijn kamer binnen en zette hij het blad waar hij de spullen op had gezet op de stoel neer naast het raam.

Lena voelde vaag hoe ze opgetild werd, en toch werd ze niet wakker. Wat een geluk dat ze niet veel woog. Even wandelde hij met haar in zijn armen en toen werd ze liefdevol en voorzichtig neergelegd. Een deken over haar heen en ze kon in alle rust verder slapen. Alex kwam er een minuutje of vijf later ook bij liggen en pakte zijn laptop, ze draaide zich met haar gezicht naar hem toe en voelde het licht van de laptop op haar oogleden schijnen. Heel even opende ze haar ogen, Alex was bezig, ogen terug toe en verder slapen. Eenmaal dat die terug weg werd gelegd, had Lena zich al omgedraaid, met haar rug naar hem toe.

's Ochtends voelde ze iets tegen haar rug komen, besloot fijn door te slapen en verzonk terug in haar dromen. Ze droomde over Alex, in het algemeen. Alex was uit het bed gestapt en liet haar fijn verder slapen. Hij was van alles aan het doen beneden terwijl zij gewoon in bed lag te slapen. In haar ogen was dat oneerlijk, maar als ze zo moe was dat ze niet om zeven uur in de morgen wakker was had ze de slaap hard nodig. Na een kwartiertje, twintig minuutjes kwam hij terug naar boven. Lena sliep zeker nog vijf minuten gewoon door. Totdat ze in haar dromen plots een klein jongetje, een pasgeboren baby zag, bebloed en zij had tranen over haar wangen. Haar ogen waren direct open en ze zat onmiddellijk recht. Haar handen ondersteunde haar, ze ademde heel snel en voelde het bloed in haar oren suizen. Alex was ook in de kamer, zijn bijzijn liet haar wat kalmeren, toch legde ze haar hand even op haar buik. Waarna ze haar hoofd schudde om de gedachte eruit te krijgen, het was gewoon een droom, niets anders! Langzaam liet ze haar bovenlichaam terug wat zakken en leunde tegen de kussens zodat ze toch nog recht lag. Haar beide handen lagen terug op haar buik terwijl ze nog steeds besloot om hier niets van te geloven, ze kon niet... Het ging gewoon niet, paste niet in het plaatje. Maar een droom, kalmeer jezelf, er is niets. Alex is geschrokken van je, is dat goed? Nee! Beheers jezelf dus! Haar blik richtte zich op Alex, en een glimlach verscheen gedwongen om haar lippen. "Goedemorgen, heb ik je laten schrikken? Sorry daarvoor... nare droom gehad." Nu ademde ze terug gewoon en likte haar lippen bijna af toen ze het eten rook, wat een honger! Ze at 's ochtends toch niet? Tja, vanaf nu dus wel. Al snel was ze uit het bed en ging naar Alex. Vrolijk maar toch nog een beetje gespannen gaf ze hem een kus. Daarnet toen ze haar omgeslagen voet had neergezet had ze pijn gehad, dat negeerde ze volkomen, toch had ze er wel wat last van. "Gaan we eten? Ik heb honger." Alex zou het fijn vinden om te zien dat ze at, daar was ze bijna zeker van.

Het was dat hij met zich net omdraaide waardoor hij schrok door de plotselinge beweging van Lena. Automatisch hapte hij naar lucht en trok hij zijn schouders op. Alex keek met grote ogen toe hoe Lena overeind was gekomen en haar hand op haar buik legde. Wat was er aan de hand? Nog behoorlijk geschrokken van de plotselinge verandering van sfeer in de kamer. Lena haar bewegingen volgde hij nauwkeurig, te bang dat ze plotseling zou verdwijnen. Nog behoorlijk van slag om wat er daarnet gebeurd was keek hij toe hoe Lena van het bed af kwam en naar hem toe kwam. Laten schrikken? Ja. Het meest simpele woord kreeg hij niet over zijn lippen heen. Gespannen keek hij hoe Lena vroeg of ze gingen eten? Hij zette een pas naar de zijkant. Achter hem stond het blad met de kaiser broodjes en alles erop. "Ontbijt is al geregeld." mompelde hij zachtjes. Het had zo op een droom geleken. Een nachtmerrie. Langzaam maar zeker begon hij zich weer te ontspannen. Hij liet zich languit op het bed vallen en trok zijn kussen over zijn hoofd heen. "Truste." murmelde hij vanonder zijn kussen. Vannacht had hij goed geslapen, hij was alleen niet bepaald uitgerust. Hoe het kwam wist hij niet. Vanochtend was hij nog klaar wakker geweest, tot hij een tijdje bezig was. Misschien maar weer eens meer gaan bewegen overdag. Maar weer eens naar de sportschool gaan. In plaats van onder zijn kussen te blijven liggen tilde hij zijn hoofd op en legde hem op het kussen. Zijn armen om zijn kussen heen geslagen zodat hij lekkerder lag. "Verder wel lekker geslapen ondanks je nachtmerrie?" Vroeg hij nieuwsgierig. Even opende hij zijn ogen om naar Lena te kijken. Ze at. Ze had honger, hoe kwam het? Zelf had hij niet bepaald honger. Het was nog te vroeg om te eten.

- Ik schaam me diep voor deze post

Lena was even stil en keek met grote ogen naar het eten en ging toen snel zitten en begon te eten. Wat een honger! Zo vreselijk veel honger! Alex liep terug naar het bed en wenste haar een welterusten. Lena haalde haar schouders aan en begon aan de broodjes. Alex was lekker gaan liggen op het bed en dacht wat na terwijl ze het ene broodje na het andere verslinden. Ze knikte op zijn vraag en at snel haar mond leeg voordat ze antwoord gaf. "Ik heb heel fijn geslapen, een beetje veel, maar heel fijn. Ik heb alleen wat last van mijn voet nu, best irritant eigenlijk." Ontspannen zat ze met een gebogen rug op een stoel(?) met een been over het andere, haar been met haar pijnlijke voet over het andere heen geslagen. Haar hele houding straalde rust uit, afgezien van het feit dat ze bleef eten. Uiteindelijk was 1/3 van al het eten gewoon op en stond ze recht. Snel haalde ze de kruimeltjes van haar lippen en van haar handen en kwam toen terug bij Alex liggen. Ze zat nu nog niet volledig vol maar nog meer eten vond ze overdreven. Wat voelde ze zich zwaar! Het was eeuwen geleden dat Lena zoveel had gegeten. Haar hele lichaam ontspande zich toen haar hand die van Alex vond ze en ze er zachtjes in kneep. "Nu heb ik genoeg gegeten hoop ik voor meneer?" Haar stem klonk lachend en ze had een leuke twinkeling in haar ogen. Voorzichtig boog ze zich een stukje naar hem toe en gaf hem een kusje op zijn wang. Waarna ze met haar gezicht naar hem toe ging liggen, ongelofelijk gewoon maar vijf minuten later sliep ze weer! Van zichzelf was ze dit niet gewend, ze was al geen gemakkelijke slaper, at nooit veel en sliep al helemaal niet veel, nu sliep ze heel de dag door en at ze haar eigen gewicht, bij wijze van spreken.
Twintig minuutjes later voelde ze een hand tegen haar arm, natuurlijk opende haar bruine ogen zich onmiddellijk. Een tiental seconden had ze nodig om zich te oriënteren, grotendeels haar gezichtsveld was Alex, een hand lag op haar buik en de andere langs haar gezicht. Alex lag heel dicht bij haar en haar lange rode lokken lagen uitgespreid over het kussen.

Slappie doen