Bijna trillend door de reactie van haar lichaam op het zijne hoorde ze het afgaan van zijn gsm de eerste keer niet eens. Lena's maag maakte sprongetjes terwijl hij van haar wang naar haar nek ging, toen zijn lippen haar hals raakte trok er een rilling door haar ruggengraat. Deze keer hoorde ze zijn gsm wel en voelde een steek van irritatie. Toen hij onverwacht met een verontschuldiging onder haar uit kroop gromde ze onwillekeurig van ergernis. Blijkbaar was het een saai gesprek want hij verveelde zich. Lena's blik schoot vuur van frustratie en ze ging met haar vingertoppen eens over de plek waar zijn lippen in haar nek hadden gezeten. Als het aan haar lag had ze die gsm uit het raam gegooid, maar ja, misschien was het belangrijk. Dat nam al de irritatie die het met zich meebracht wel niet weg. Ontspannen ging ze achter Alex op haar knieën zitten en luisterde onbedoeld mee terwijl ze zijn rug een beetje masseerde. Proefkonijn? Proefkonijn?! Een proefkonijn?! Hadden ze daar geen betaalde mensen voor? Hij legde af en keer haar met glinsterende ogen aan, vragend of ze gingen wandelen. Haar antwoord was eerder een grom dan iets anders, maar het leek wel op een ja. Ze gaf hem nog een korte kus achter in zijn nek en liep toen langs hem af, naar de kleerkast. Zachtjes hoorde ze de deur open gaan en het getrippel van Jiali op de grond. De hond kwam de kast in en keek haar vrolijk kwispelend aan, ondertussen mopperde Lena zachtjes en pakte haar kleren. Al snel stond ze terug buiten met een jeans die al zo oud was dat hij er zacht en goed rekbaar uitzag, een geruite blauw met witte blouse met lange mouwen die opgerold waren tot vlak boven haar ellebogen, die hing open en daaronder had ze een grijs topje aan. De zon scheen vrolijk aan de blauwe hemel, dus een stortbui zat er voorlopig niet in. Haar teensokken die in alle kleuren van de regenboog waren gestreept stonden haar best leuk en ze nam zwarte all-stars uit de kast en liep terug de kamer in. Leunend tegen de muur kreeg ze de schoenen aan en zette haar voet dan op haar andere been en stak de groene veters dan weg in haar schoen, dat herhaalde ze met de andere voet ook richtte zich dan recht. Met een ontspannen tred van iemand die de hele dag had liep ze naar de badkamer en borstelde ze haar haar snel even door en poetste heel snel haar tanden. Met een glimlach op haar gezicht ging ze terug op het bed zitten en knuffelde wat met Jiali, de hond sprong omhoog op het bed en kwam dan onder de arm van haar baasje door. Alex was een paar seconden daarna klaar, Lena pakte zijn hand en leidde hem richting de deur, plots bleef ze staan. "Ik heb er niet aan gedacht dat jij 's ochtend, of ja, nu 's middags eet! Sorry." Ze sleurde hem ongeveer mee naar de keuken en zette hem daar op een stoel terwijl ze wat brood pakte en neutraal beleg, ze wist, tot haar gigantische ergernis, niet wat hij graag had. Het bord dat ze pakte had een leuke bloem in het midden en ze pakte een glas. Had hij geen pillen om in te nemen? Dus vulde ze het met water. Zij at niets, het ging niet, als ze at terwijl ze nog niet zo heel lang uit haar bed was werd ze misselijk. De gewoonte om 's ochtend te eten was ze afgeleerd door de uitblijvende eetlust. Wel pakte ze een zwart met witte kop uit de kast en zette het warme water op. De radio ging aan op een willekeurige zender. Mammia Mia was bezig, maar niet van Abba, van die nieuwe musical/film. Ze had de film gezien en had hem heel leuk gevonden en zong vrolijk mee, haar hondje stond kwispelend naast haar.
Just one look and I can hear a bell ring
One more look and I forget everything,
Mamma mia, here I go again
My my, how can I resist you?
Mamma mia, does it show again?
My my, just how much I've missed you
Yes, I've been brokenhearted
Blue since the day we parted
Why, why did I ever let you go?
Mamma mia, now I really know,
My my, I could never let you go.
Ontspannen nam ze de waterkoker en schonk het dampende water in haar tas. Daarna stak ze een theezakje met appeltjes-smaak in de tas en blies er eens over. Zingend gaf ze een kus op Alex' wang en dronk de thee terwijl die nog gloeiend heet was. Dat had ze geleerd van een Japanse vriendin, en sindsdien deed ze dat. Toen haar thee bijna op was veranderde het liedje. Alexander Rybak met Europe's Skies, dat mocht van haar heus wel een stukje luider en ze zong het volledige liedje mee. Het was zo mooi, vroeger had ze viool gespeeld, en gitaar, en piano. Maar viool was ook alweer een paar jaar terug, doch stond hij netjes weggestopt in haar kast. In de helft van dit liedje was haar thee al op en Alex klaar met eten. Terwijl ze bezig was met opruimen gaf ze hem geregeld een kusje op zijn wang. Tijdens het stuk met alleen de viool stond ze even stil en sloot haar ogen terwijl ze nog iets in haar handen had. Er kwam een glimlach op haar gezicht en toen het gedaan was ging ze gewoon terug verder. Net toen ze klaar was speelde de laatste nooit van de muziek en zette ze de radio af en leidde Alex naar de achterdeur nadat ze had gevraagd of hij nog iets te drinken wou. Jiali bleef thuis, dat vond die natuurlijk niet leuk, maar een andere keus had ze niet echt. Ontspannen gingen ze via de achterdeur een stukje langs de weilanden af en sloegen af in een klein bospaadje. De vogeltjes floten en de takken kraakte, je kon een riviertje horen kabbelen in de verte. Maar onder de dicht-opeen gegroeide takken kwam niet veel licht door, behalve hier een daar een streep. Het was maar een heel dun paadje en Lena was fijn dicht tegen Alex aan gaan lopen en had het tempo volledig aangepast. Het was zeker 21 graden in de zon, in de schaduw maar een paar graden koeler, dus koud had ze het niet. Heel zachtjes neuriede ze wat, het pad verbreedde zich en liet de zon meer door. Aangezien haar rode lokken los waren en er een zacht briesje stond werden die een stukje omhooggetild en bleven ze uit haar gezicht. "Wat ga je koken vandaag?" Met een nieuwsgierige blik in haar ogen keek ze naar hem op, de zon liet de chocolade-bruine ogen lichter lijken dan ze waren, maar de glinstering was natuurlijk. Persoonlijk zag Lena Alex nog niet koken, geen stereo-type ofzo, ze had het zich nog nooit voorgesteld. Alex die kookte? Zou hij goed kunnen koken? Eenmaal gewend aan de gedachte stond het haar wel aan. Terwijl ze nadacht dacht ze plots terug aan dat telefoontje dat hij daarstraks had gekregen, dat telefoontje dat heel het moment had verpest. Maar wie was zijn huisgenoot dan? "Vertel eens wat meer over je huisgenoot. Daar heb je me nog maar een heel klein beetje over gepraat." Natuurlijk was ze nieuwsgierig naar wie er bij Alex woonde, dan wist ze wie ze moest vermoorden de volgende keer dat ze onderbroken werden, en het feit dat hij bij Alex woonde maakte hem al interessant, maar dat eerste stond toch bovenaan haar lijstje.
