Toen Nikki en Jay er waren sprong za van de fiets af, ze bleef staan en wachtte op Jay waarna ze samen met hem naar binnen ging. Ze gingen aan een tafeltje zitten, iets verder in een hoekje, en met zicht op de rijbak. Er was iemand aan het rijden, springen om precies te zijn. Maar of ze het goed deed, helemaal niet. Ze had ten eerste te hoge hindernissen, want ze waren duidelijk nog aan het opwarmen. Dat kon ze zien aan het feit dat het paard nogal stijfjes liep. En tijdens de sprongen hield ze de teugels te strak, het paard had geen ruimte om de hals te strekken. En dan bleef ze nog gewoon helemaal recht zitten, ze ging niet wat mee naar voren, Hoewel je dat normaal wel moest doen. Ze keek Jay even aan en zei 'aardig van je om te vragen of ik wat mee wou gaan drinken.' haar stem was helder en vriendelijk, en natuurlijk blij. Maar god wat was dat een domme opmerking, kon ze echt niks beters verzinnen om te zeggen dan dat het aardig van hem was. Want hij zou sowieso toch wel weten dat dit aardig was. Ze was zo'n ramp bij mensen die ze niet kende, zeker bij jongens. En nu zeker, want deze jongen, ze kende hem alleen bij de naam, en hij vroeg haar even zonder enkele aarzeling en zelfverzekerd of ze wat wou gaan drinken met hem. Ze zag er vast super dom uit tegenover haar, en alsof dat nog niet erg genoeg was kreeg ze nu het gevoel alsof ze ging blozen, shit wat was dit erg. Er was even een stilte, maar die werd al snel verbroken door iemand die kwam vragen wat ze wouden drinken. 'Doe mij maar warme chocomel.' zei ze en ze glimlachte vriendelijk. Maar pas toen dacht ze eraan dat ze vond dat ze wat op haar lijn moest letten, tenminste, dat gevoel kreeg ze door die kinderen op school. 'Oh, alstublieft zonder slagroom.' zei ze en de vrouw knikte, waarna die zich tot Jay keerde om te vragen wat hij wou drinken, en daarna weer weg ging.
-Jay dus-
-Jay dus-