Meet a new friend

Jay liep rustig door de stallen met een halster om zijn arm. Hij had echt nooit een paardrijd broek aan. Dat vond hij niet mannelijk staan. Dat was zijn mening. Hij had er wel een maar die lag ergens in de kast. Hij had zo als altijd zijn spijkerbroek aan. Hij reed op een western zadel. Maar Replay was niet western beleerd. Het was echt gewoon een recreatie paardje. Hij was eigenlijk een gewoon paard die lekker mee ging om een ritje in het bos te maken. Zo als altijd opende Jay de stal deur van Replay en deed het halster om. Hij begroette hem even en nam hem mee naar de poetsplaats. De bruine hengst was goed van begrip en had echt een super lief karakter. Zelf een 5 jarig kind kon je er zonder begeleiding mee het bos in sturen. Replay was echt een geweldig paard. Waarom had Jay eigenlijk een heel stallen blok in zijn tuin laten bouwen? De rest van de stallen waren leeg. Hij had ook geen vriendje voor Replay. Daar zou eens verandering in moeten komen. Maar ja nu ging hij gewoon weer even lekker rijden met Replay in het bos. Het was een groot bos en je kon allerlei paadjes nemen. Jay poetste Replay uitgebreid en daarna haalde hij het zadel te voorschijn. Hij had een bitloos hoofdstel. Replay luisterde zowaar naar woorden en je hoefde helemaal niet aan de teugels te trekken. Dat was eigenlijk best wel handig.Jay pakte zijn hoed en nam Replay mee naar buiten. Het was een lekker zonnig weertje. Het was wel al vier uur ofzo iets. De zon stond dan altijd heel mooi in het bos, daarom ging Jay altijd pas dan rijden. Hij stapte op. Toen hij helemaal goed zat klikte hij een keer. Replay wist precies wat hij moest doen en stapte meteen lekker door. Jay stuurde hem het ruiterpad op wat na een paar minuten uit kwam in het prachtige bos. Daar zijn ook heel veel dieren. Waaronder ook paarden. Sommige echt wilde paarden maar sommige ook verwilderd. Die waren dan ooit van iemand maar hebben een hele slechte ervaring met mensen. Dat vind Jay altijd zielig. Die paardjes zijn voor hun leven gebroken en zijn hartstikke mager. Toen hij al een tijdje in het bos reed kwam hij op een groot zanderig pad. Hij drukte zijn been een beetje aan en meteen ging Replay in een lekkere rustige galop over. Zo gingen ze een tijdje door. Op een groot open gras veldje stapte Jay af en liet Replay los die zou niet ver weg gaan en anders kwam hij altijd wel weer terug. Jay liet zich zakken in het gras en ging even liggen. Hij legde zijn hoed over zijn gezicht. Na een klein kwartiertje had Replay waarschijnlijk wat opgemerkt. Hij hinnikte eens hard. Meteen zat Jay over eind. Daar stond ze. Een prachtig paard, een beetje verscholen achter de bomen, en was wel een beetje benieuwd naar het paard en het mens in het gras. Jay bleef rustig zitten, anders zou hij haar weg jagen. Replay bleef ook staan en hinnikte vrolijk. Hij mocht dan wel een hengst zijn, maar als er een merrie in de buurt kwam dan deed hij niks. Al zou Jay toestemming hebben gegeven om het zeg maar te doen dan zou hij het pas doen. Replay bleef dus rustig staan, en begon weer te grazen. Dit gaf de merrie waarschijnlijk een rustgevend gevoel want ze deed een paar stapjes voor uit. Zouden Jay en de merrie een bant kunnen opbouwen??


Voor Lourine

De wind waaide door de bomen heen. De bladeren waren oranje, groen, bruin, rood. Honderde kleuren waren te zien in het bos. Het was een mooie dag, maar het was koud. Verwondert liep Lourine door de bomen. Ze keek haar ogen uit. Stap voor stap liep ze verder door het bos. Heerlijk, opeens kwam er een eekhoorn uit een hol vandaan. Verschrikte keek Lourine op. Het beestje verschool zich schattig achter zijn staart. Lourine moest even om het beestje lachen. De eekhoorn snuffelde even, leek ook te lachen. Toen zwiepte het met zijn staart, en sprong naar een andere tak toe. Lourine keek hem na. Daarna liep ze verder, neuriend in haar hoofd. Ze draafde even, de bladeren op de grond waaide speels op. Ze zwaaide met haar hoofd terwijl ze nu aan het galoperen was. Haar hoeven draafde en speelde. Sinds tijden was ze niet zo gelukkig geweest. Hinnekend, grappend en briezend. Ze maakte wat gekke bochten. Wentelde wat om de bomen heen. De wind wapperde in haar manen, ze sloot haar ogen om te genieten. Plotseling stond ze stil, door twee wezens die langs haar benen schoten. Het waren twee wilde jonge katjes die achter elkaar aan zaten. De een stopte even, keek op naar Lourine met grote ogen. Toen tikte het andere jong hem aan, ze spurte weg zo snel ze konden. Lachend keek Lourine ze na. '' Gekke wezentjes'' Daarna liep ze rustig verder, plukte een blad van een boom af en at het op. In de verte zag ze een veldje. Maar ze fronste even. Ze zag er een ander wezen op liggen, een mens. Er stond een paard te grazen.
Hij hinnekte vrolijk toen hij haar zag. *soepel Lourine..* Dacht ze. Hij had haar duidenlijk op gemerkt, en het mens was nu ook rechtovereind gaan zitten. Lourine deed nog een paar stappen achteruit. De hengst ging rustig verder met grazen. Een mens.. Die had ze niet meer gezien sinds haar moeder en broer waren weggehaald. Maar deze zag er niet gevaarlijk uit.. Aarzelend stapte ze naar voren. Als de mens zo slecht was geweest, was de hengst ook niet zo rustig en blij, toch? Mensen waren toch gevaarlijk? Waarom rende hij niet weg? Het was wel een knappe hengst vond lourine. Ze hield even haar hoofd schuin. Ze sfeer was goed, het voelde goed in haar hart. Haar moeder vertelde altijd dat ze naar haar hart moest luisteren. Dit voelde goed dus moest het wel prima zijn? Twijfeld sloot ze haar ogen, en keek weer naar de jongen. Hij had een hoed op. Opeens kwam er een ondeugende veulen blik in haar ogen. Als de jongen slecht zou zijn.. zou hij alang actie hebben ondernomen. Ze zou testen of hij een goed hart had. Dus kwam ze langzaam op hem af, nongalant. Zeker en stevast liep ze op de jongen af die waarscheinlijk zou denken' dat hij haar kon aaien. Toen Lourine uitorenend boven hem stond, keek ze hem verlegen aan. Nu de test.. Zonder dat de jongen nog na zou kunnen denken, greep ze zijn hoed in haar bek. Triomfantenlijk galopeerde ze er mee weg. Daarna keerde ze zich om en hinnekte(lachte) luid. Swaaiend met de hoed in haar mond, keek ze hem ondeugend aan. Ze stond met haar voor benen gesprijd, alsof ze een hond was die zijn baasje uitdaagde. Lourine had het echt nooit van zichzelf verwacht, maar ze vond het wel leuk. Nu was ze uiterst benieuwd wat hij zou doen.

*sorry zo laat ^^''

De prachtige merrie kwam langzaam dichterbij. Toen ze voor Jay stond torende ze boven hem uit. Jay zat namelijk nog steeds. Hij keek haar droogjes aan. Dit was best wel grappig, maar hij durfde zich niet te bewegen. Hij was bang dat ze weg zou gaan. De merrie stak haar hoofd uit en pakte de hoed van Jay's hoofd. Ze gallopeerde een stukje het veld op en keek daarna Jay uitdagend aan. Hij stond op en rende in de richting van de merrie. Niet afschrikkerig maar voor de lol. Ze moest weten dat hij te vertrouwen was en dat hij niks zou gaan doen. Ze rende samen een paar rondjes. Ze hadden er allebei echt lol in. Replay hief zijn hoofd. Hij keek naar de nieuwe merrie die met zijn baasje speelde. Hij vond het niet erg. Het was een leuk paard, hij zou straks wel ff een praatje met haar maken. Replay ging weer verder met grazen. Jay was al snel uitgeput en ging toen weer ff zitten. Hij keek naar het bonte paard die nog steeds zijn hoed in haar mond had. Jay was ff buiten adem. Hij liep heel rustig naar haar toe en aaide een keer met zijn platte hand over haar hoofd naar haar fluwelen neusje. Hij hield zijn hand op haar neus en pakte met de andere hand zijn hoed uit haar mond. Hij gooide de hoed naar achter en ging met die hand over haar hals. De merrie ontspande zich helemaal. Dit was echt heerlijk. Replay kwam er bij staan. Hij wou ook aandacht. Hij aaide Replay ook. Jay keek op zijn horloge het was tijd om naar huis te gaan, maar hij kon deze pracht niet hier laten? En hij wou haar ook niet vangen, want dan zou ze bang worden, want ze was blijkbaar wel mishandeld of bang gemaakt door mensen. Hij keek de merrie aan en liep daarna richting Replay, onderweg pakte hij zijn hoed en bij Replay aan gekomen stapte hij op. Hij floot een riedeltje een paar keer achter elkaar. Dat was een goed idee. Hij floot het nog een keer. Zo zou de merrie kunnen weten dat Jay er aan kwam en niet iemand anders. Hij floot het een paar keer zodat ze het zou herkennen. Daarna reed hij weg.

De jongen stond op, en rende op Lourine af, ze steirde van plezier. Hinnekend had ze de hoed nog in haaar mond. Ze rende een paar rondjes, telkens waneer hij de hoed wilde pakken trok ze met haar hoofd een andere kant op. Allebei hadden ze grote lol. Uiteindelijk was het luie mens moe. Hij ging zitten. Lourine swiepte triomfantelijk met haar staart, en briesde luid. Toen de jongen weer ging staan, liep hij rustig op haar af, ze liet een verassend hinnekje horen. Hij raakte met zijn hand haar neus aan. Eerst trok ze die een beetje terug. Maar zijn hand was warm en rustgevend, ze sloot even haar ogen, en keek hem daarna recht aan. Toen pakte hij de hoed uit haar mond, eerst met war tegen gestribbel. Maar uiteindelijk liet ze het toe. Hij gooide de hoed wegZE zette een stap naar voren, en keek de hoed na. Grinnekend/hinnekend moest ze er om lachen. DE jongen legde zijn arm op haar hals, ze onstpande. Voor een twede keer sloot ze haar ogen. Nu kwam de hengst er ook bij staan, ze spitste haar oor, en keek op. DE jongen aaide hem ook. Ze liet een lief hinnikje horen tegenover de hengst. Maar opeens keek de jongen op een vreemd ding om zijn pols, ze hield haar hoofd vragend schuin. Nu liep hij weg van haar samen met de hengst. Liet hij haar alleen? nee, dat wilde ze niet. ZE ging langzaam achter hem aan, met haar net behoed naar beneden. Hij steeg op bij de hengst. De jongen floot een leuk geluidje. Haar nek ging omhoog, en haar oren stonden recht overeind. '' Ga nou niet weg! '' ZE trippeld om de hengst heen en ging voor ze staan. Ze hinnekte vrolijk. Bij elk toonverschil ging haar hoofd omhoog. ZE keek de twee aan. Nu kon je in haar ogen zien, dat ze het begreep. Ze knikte, en liep toen langzaam langs hun weg. Mischien zou ze die merrie nog tegen komen ofzou? Dan was ze niet meer aleen.

Jay was aangekomen bij stal en zadelde Replay af, en gaf hem zijn eten. Toen Replay helemaal verzorgd was liep hij naar zijn huis. Arme Replay was helemaal alleen, hopelijk zou daar snel verandering in komen. Zijn hondjes begroete hem meteen. Een jaarling Bennesenne en al een wat oudere chavalon. Ze waren zo leuk met zijn 2en. Jay kon de merrie in het bos maar niet vergeten. Hij at wat en dacht na. Hij zou straks wel met de schemering nog een keer naar het bos gaan, om haar weer te zien. Het was zon mooi paard. Jay lijnde de honden aan en stopte ze in de groote audi. Jay had een goede baan, dus ook een mooi huis met een mooie auto. Hij stapte zelf ook in en reed naar het bos. Daar op de parkeerplaats liet hij de honden er weer uit en liet ze los. Net comandeerde ze dat ze moeste gaan zitten. Hij sloot de auto af en toen mochten ze lopen. Ze rende voor uit en dolde. Jay grinnikte. Ze maakte zich zelf helemaal gek, en toen ze bij het veld waren aangekomen waar hij die middag de merrie had ontmoet, lieten ze zich zelf zakken en vielen in een klein slaapje. Jay floot. Hopelijk zou ze komen. Ja hoor, daar kwam ze. Het duurde even, maar ze kwam. Een grote glimlach verscheen op het gezicht van Jay. De honden sliepen en zouden ook nog wel even door slapen. Ze zouden Jay en de merrie wel met rust laten. Rustig liep hij op haar af, en aaide haar over haar hoofd. Ze moest een naam hebben, maar dat kwam nog wel. Jay ging zitten in het gras. Hopelijk ging ze liggen. De merrie deed dat en Jay mocht van haar wel tegen haar aan zitten. Dat deed hij dan natuurlijk ook wel. Hij zat een paarden bloem uit elkaar te punniken. Hij praatte de hele tijd tegen haar, hele verhalen. ''Je moet ook nog een naam hebben he, schoonheid?'' Hij dacht na en keek naar de bloem. ''Flower, Flowerine?'' Hij twijfelde maar het moest iets in die richting zijn. En toen wist hij het. ''Jou naam is Lourine.'' Hij keek naar Lourine voor toestemming.()